Informacje o Unii, walucie
Transkrypt
Informacje o Unii, walucie
KSZTAŁTOWANIE SIĘ WSPÓLNEJ WALUTY 1950 rok Z inicjatywy państw należących do Europejskiej Organizacji Współpracy Gospodarczej, we wrześniu została utworzona Europejska Unia Płatnicza. Funkcjonowała do roku 1958, czyli do momentu, gdy walutom krajów członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej przywraca się wymienialność. 25 marca 1957 W Rzymie sześć krajów Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali podpisało Traktaty Rzymskie. Na ich mocy powstała Europejska Wspólnota Gospodarcza (EWG) i Europejska Wspólnota Energii Atomowej (EURATOM). Traktaty Rzymskie niewiele wniosły do historii Unii Gospodarczej i Walutowej. Postanowiono w nich jedynie koordynować wewnętrzną politykę walutową. 1958 Europejską Unię Płatniczą zastąpił Europejski Układ Walutowy istniejący do 1979 roku. Przywrócił on zewnętrzną wymienialność walut . 1962 Opublikowanie tzw. Memorandum Marjolina, które przewidywało konieczność powołania Komitetu Prezesów Banków Centralnych Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, aby koordynować politykę walutową krajów członkowskich EWG. Memorandum stwierdzało, że po okresie przejściowym będzie konieczne wyznaczenie stałych kursów wymiany walut państw członkowskich EWG (wówczas sześciu) celem ograniczenia zakresu wahań ich kursów. 1964 Powstanie Komitetu Prezesów Banków Centralnych EWG. Odpowiada on za spójność narodowych polityk pieniężnych prowadzonych przez państwa członkowskie EWG. Wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej Raymond Barre przedstawił plan harmonizacji polityki gospodarczej i walutowej szóstki krajów członkowskich EWG (tzw. pierwszy plan Barre'a). Dotyczył on opracowania etapowego planu utworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej. Podczas szczytu w Hadze szefowie rządów państw członkowskich zgodzili się co do pryncypiów, według których ma być budowana Unia Gospodarcza i Walutowa. 1970 Opracowanie przez komitet Pierre'a Warnera planu sukcesywnego wprowadzania w życie Unii Gospodarczej i Walutowej. Zaproponowano etapowe wprowadzanie Europejskiej Unii Walutowej w latach 1971-1980. 1971 Podjęcie decyzji o rozpoczęciu pierwszego etapu planu Wernera (harmonizacja polityki gospodarczej wewnątrz EWG). Realizacja planu została wstrzymana po dwóch latach z powodu kryzysu walutowego wewnątrz systemu Bretton Woods pod koniec lat sześćdziesiątych oraz kryzysu naftowego z początku lat siedemdziesiątych. 1972 Powstanie "węża walutowego". Sześć państw członkowskich (Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy, Włochy) postanowiło ograniczyć do 2,25% przedział wahań kursów swoich walut narodowych w stosunku do dolara amerykańskiego. 1973 Powstanie Europejskiego Funduszu Współpracy Walutowej. 1979 Powstanie Europejskiego Systemu Walutowego (ESW)- European Monetary System. "Wąż walutowy" przybiera formę bardziej skomplikowanego mechanizmu kursowego. Zadaniem systemu jest zapewnienie stabilności walutom państw członkowskich Wspólnoty. W ramach ESW wykreowana została Europejska Jednostka Walutowa- ECU. 1985 Podpisanie Jednolitego Aktu Europejskiego przewidującego wprowadzenie jednolitego rynku europejskiego do 31 grudnia 1992 r. 1988 Rada Europejska powołała komitet, który pod kierunkiem przewodniczącego Komisji Europejskiej miał opracować szczegóły dochodzenia do Unii Gospodarczej i Walutowej. 1989 Publikacja raportu Delorsa prezentującego inicjatywę utworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej w trzech odrębnych etapach. Rozpoczęcie pierwszego z nich zaplanowano na 1 sierpnia 1990 roku, drugiego na 1 stycznia 1994. Trzeci etap miał się rozpocząć nie wcześniej niż 1 stycznia 1996 roku i nie później niż 1 stycznia 1999 roku. 1991 Rozpoczęcie w Rzymie konferencji międzynarodowej dotyczącej utworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej oraz Unii Politycznej. 1992 Podczas szczytu w Maastricht przywódcy państw wspólnot europejskich podjęli decyzję o utworzeniu Unii Europejskiej. 1995 W Madrycie przywódcy Unii Europejskiej podjęli decyzję o wprowadzeniu od 1 stycznia 1999 roku wspólnej waluty - EURO. 1996 Rada Europejska w Dublinie przyjęła pakt stabilizacji i rozwoju. Jego zadaniem było zdyscyplinowanie rządów w zakresie utrzymywania deficytu budżetowego na poziomie 3% wartości produktu krajowego brutto(PKB). 25 marca 1998 Komisja Europejska zarekomendowała 11 państw, które wprowadzą wspólną walutę 30 kwietnia Parlament Europejski głosował nad raportem dotyczącym krajów spełniających kryteria konwergencji. 1maja Ministrowie finansów Unii podjęli decyzję, które państwa wejdą do Unii Walutowej, czyli znajdą się wewnątrz strefy euro w 1999 roku (tzw.INS), a które państwa UE dołączą do Unii Walutowej później (tzw. Pre-INS). Prezesem Europejskiego Banku Centralnego, formalnie otwartego w lipcu, został Wim Duisenberg. Europejski System Banków Centralnych (ESBC) przygotował szczegóły technicznego planu wprowadzania w życie UGW. Strategicznym celem makroekonomicznym polityki ESBC pozostanie utrzymanie stabilności cen. Zapewniona zostanie pełna niezależność polityczna od organizmów narodowych i wspólnotowych. 31 grudnia Rozpoczął się trzeci etap realizacji Unii Gospodarczej i Walutowej. 1 stycznia 1999 Rozpoczął się trzeci etap realizacji Unii Gospodarczej i Walutowej. Kurs wymiany walut narodowych państw członkowskich Unii Europejskiej zakwalifikowanych do strefy euro został zablokowany. Euro zostało wprowadzone jako „wirtualna” waluta do celów płatności bezgotówkowej i rozliczeń rachunkowych. 1 stycznia 2002 1 stycznia europejski system banków centralnych rozpoczął wprowadzanie euro do powszechnego obiegu . Był to początek wymiany banknotów i monet walut narodowych na euro. W ciągu sześciu miesięcy nastąpiło zakończenie procesu wprowadzania euro do powszechnego obiegu w państwach strefy wspólnej waluty europejskiej. Narodowe banknoty i monety straciły status prawnego środka płatniczego. Banknoty i monety euro uzyskały status jedynego prawnego środka płatniczego wewnątrz strefy euro. Europejski Bank Centralny Europejski Bank Centralny z siedzibą we Frankfurcie nad Menem odpowiada za politykę walutową i monetarną krajów Unii, które od 1 stycznia 2002 roku wprowadziły do obiegu euro. Bank ustala m.in. wysokość obowiązkowych rezerw w bankach komercyjnych i zarządza rezerwami szacowanymi na 340 mld dolarów. Eurobankiem kieruje sześcioosobowy zarząd. Swój głos w określaniu strategii tej instytucji mają też prezesi 17 banków centralnych Eurolandu - wraz z zarządem tworzącym Radę Zarządzającą EBC. To właśnie ona podejmuje kluczowe decyzje. Banki centralne wcielają w życie politykę eurobanku, odpowiadają za druk banknotów i bicie monet w nowej walucie. Traktat o Unii Europejskiej przewiduje dla prezesa EBC nieodnawialną ośmioletnią kadencję. Pierwszym prezesem EBC był Holender Wim Duisenberg. Drugim , od 1 listopada 2003 r., Francuz Jean-Claude Trichet. Jego kadencja kończy się 1 listopada 2011 r. Nowym prezesem może zostać Włoch Mario Draghi, który uzyskał poparcie ministrów finansów państw UE oraz eurogrupy czyli ministrów państw strefy euro. KORZYŚCI WPROWADZENIA EURO * Wyeliminowanie kosztów wymiany walut na rynku wspólnotowym * Jednolity rynek wymaga jednolitego pieniądza * Wspólna waluta usprawnia funkcjonowanie zjednoczonego rynku ,a handel pomiędzy państwami UE odbywa się tak łatwo jak na terenie jednego państwa * Jednolity pieniądz wymusza dyscyplinę finansową co pomaga Unii w walce z międzynarodową konkurencją * Słabsze ekonomicznie państwa zyskają szansę korzystania ze stabilnej waluty, niskiej inflacji i niskich stóp procentowych * Łatwość w porównywaniu cen w poszczególnych krajach i zwiększenie ich „przejrzystości” * Euro ułatwia życie turystom , którzy nie muszą martwić się o wymianę waluty KOSZTY WPROWADZENIA EURO * Wykluczenie możliwości łatwego podniesienia konkurencyjności eksportu i ograniczenia nadmiernego importu w poszczególnych krajach poprzez spadek wartości waluty krajowej * Konieczność podporządkowania się przez państwa strefy euro dyscyplinie finansów publicznych * Dostosowanie poziomu stóp procentowych do wspólnych wymogów , co może powodować wzrost bezrobocia * Znaczna zmienność kursu między euro i dolarem, która może komplikować współpracę z krajami spoza strefy euro DO UNII WALUTOWEJ NALEŻĄ TE PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE UE , KTÓRE SPEŁNIŁY SUROWE KRYTERIA KONWERGENCJI OKREŚLONE W TRAKTACIE Z MAASTRICHT : 1.Roczny wskaźnik wzrostu cen w państwie członkowskim nie może być wyższy niż 1,5 punktu procentowego od średniej stopy inflacji w trzech krajach UE o najlepszych pod tym względem wskaźnikach 2.Wysokość deficytu budżetowego nie może przekroczyć 3 % PKB 3.Wysokość długu publicznego nie może przekroczyć 60 % Produktu Krajowego Brutto 4.Wysokość średniej nominalnej , długookresowej stopy procentowej nie może przekroczyć 2 punktów procentowych średniej nominalnej , długookresowej stopy procentowej w trzech krajach UE o najniższym rocznym wskaźnik inflacji 5.Państwo członkowskie w ramach mechanizmu kursowego Europejskiego Systemu Walutowego przez co najmniej dwa lata musi zachować normalny przedział wahań kursów walut. W tym okresie waluta tego państwa nie może być dewaluowana w stosunku do walut innych krajów UE . WPROWADZANIE WSPÓLNEJ WALUTY : OD 1999 roku : AUSTRIA , BELGIA , FINLANDIA , FRANCJA HISZPANIA , HOLANDIA , IRLANDIA LUKSEMBURG , NIEMCY , PORTUGALIA WŁOCHY OD 2001 r.: GRECJA OD 2007 r.: SŁOWENIA OD 2008 r.: CYPR MALTA OD 2009 r.: SŁOWACJA OD 2011 r.: ESTONIA SPOŚRÓD EUROPEJSKICH KRAJÓW NIECZŁONKOWSKICH WSPÓLNĄ WALUTĘ STOSUJE SZEŚĆ PAŃSTW : - MONAKO -SAN MARINO -WATYKAN -ANDORA -CZARNOGÓRA -KOSOWO DO UNII WALUTOWEJ Z WŁASNEJ WOLI NIE PRZYSTĄPIŁY : DANIA , WIELKA BRYTANIA , SZWECJA CO WARTO WIEDZIEĆ O BANKNOTACH I MONETACH EURO ? Przez pierwsze półrocze 2002 r. w Austrii ,Belgii Finlandii,Francji, Grecji ,Hiszpanii ,Holandii , Irlandii, Luksemburgu , Niemczech , Portugalii , Włoszech w obiegu były jednocześnie nowe i stare pieniądze, a 1 LIPCA 2002 r. EURO nieodwołalnie zastąpiło waluty narodowe i stało się tam jedynym legalnym środkiem płatniczym . Pieniądze są oznakowane charakterystycznym symbolem-jest to grecka litera epsilon.Podwójne poziome przekreślenie litery symbolizuje stabilność waluty,która w założeniu twórców koncepcji Unii Gospodarczo-Walutowej ma być najsilniejszą walutą na świecie. Role w zakresie emisji banknotów zostały szczegółowo podzielone. Europejski Bank Centralny dokładnie określił, ile banknotów w poszczególnych nominałach ma wyprodukować każdy kraj. Natomiast monety są bite w kraju macierzystym, ponieważ każdy nominał monety ma narodowe rewersy. Europejski Bank Centralny zapewnia, że nowe pieniądze są doskonale zabezpieczone przed fałszerstwami. Koncepcja wspólnych awersów i narodowych rewersów monet euro ma odzwierciedlać ideę integracji europejskiej - jednoczenie się z zachowaniem różnic narodowych. Podobnie jak 1 zł składa się ze 100 groszy , tak 1 euro składa się ze 100 centów. Cent to oficjalna nazwa. Potocznie„unijne grosze” są już dziś nazywane”eurocentami”. BANKNOTY W obiegu jest siedem rodzajów banknotów o nominałach 5 , 10 , 20 , 50 , 100 , 200 i 500 euro. Poszczególne nominały banknotów różnią się wielkością i kolorem. Jakkolwiek żaden z nominałów nie ma jednolitej barwy, to każdy ma charakterystyczny dla siebie kolor dominujący . 5 euro – kolor szary 10 euro – kolor czerwony 20 euro – kolor niebieski 50 euro – kolor pomarańczowy 100 euro – kolor zielony 200 euro – kolor żółtobrązowy 500 euro – kolor purpurowy Wielkość banknotów jest skorelowana z jego wartością. Im niższy nominał , tym mniejszy banknot i odwrotnie. Twórcy banknotów pomyśleli o ułatwieniach dla osób niewidomych i niedowidzących. Znamiona banknotów ułatwiają rozpoznanie poszczególnych nominałów. Osoby niewidome mogą rozpoznać je po różnej wielkości i wyczuwalnych elementach wypukłych, natomiast osoby niedowidzące – po intensywnym kolorze dominującym i wydrukowanych dużymi wyraźnymi cyframi nominałach na każdej stronie w kilku miejscach. MONETY Monety euro występują w ośmiu nominałach. W obiegu są dwa rodzaje monet euro i sześć rodzajów monet euro centowych : - monety o nominałach 1 i 2 euro - monety centowe o nominałach 1 , 2 , 5 , 10 , 20 i 50 centów Podobnie jak banknoty , także monety mają różne wymiary i różne kolory. Im wyższy nominał ,tym większa jest jego średnica Wyjątek stanowią monety 1 euro i 50 centów. 1 euro jest minimalnie mniejsze niż 50 centów. Największą z monet jest 2 euro. Warto wiedzieć , że żadna z polskich monet nie jest tak duża jak ten nominał unijny. Monety o nominałach 1 euro i 2 euro są dwukolorowe - srebrnozłote. Pozostałe monety są jednobarwne. Kolor żółty został zastrzeżony dla monet o nominale 10,20,50 centów . Natomiast kolor miedziany (czerwony) dla monet o nominale 1,2,5 centów. Wszystkie monety mają kształt koła. Tylko 20-centówka jest inna niż pozostałe. Wyróżnia ją brzeg mający sześć wgłębień. Podobnie jak banknoty, także monety dostosowano do potrzeb osób niewidzących i niedowidzących. Zróżnicowane kolory,waga, grubość mają ułatwić posługiwanie się nimi tej grupie osób. W przeciwieństwie do banknotów na monetach zachowano symbole narodowe. Każda moneta-bez względu na nominał ma jedną stronę wspólną dla wszystkich krajów UGW, a drugą krajową . Wspólny jest awers , różny rewers. Na wszystkich awersach umieszczono 12 gwiazd z flagi UE oraz kształt Europy , ale w różnym wyrażeniu graficznym. Mimo że wygląd rewersu każdej krajowej wersji monet Unii jest różny, to elementem wspólnym jest krąg obrzeża złożony z 12 gwiazd W nim każdy kraj członkowski UGW umieścił własny symbol narodowy. Jednak każda moneta ,bez względu na emitenta decydującego o stronie narodowej , jest prawnym środkiem płatniczym we wszystkich 17 krajach Unii Gospodarczo-Walutowej. Wprowadzenie euro z początkiem 1999 r. obwieszczono jako najważniejsze wydarzenie gospodarcze XX wieku. Wspólna waluta była pierwszym poważnym wyzwaniem dla amerykańskiego dolara, który od blisko 60 lat niepodzielnie pełnił funkcję światowej waluty. Dnia 9 maja 1950 r. Robert Schuman ogłosił plan /zwany odtąd planem Schumana / , który zapoczątkował pokojowy proces jednoczenia Europy. Dzień 9 maja obchodzony jest jako Dzień Europy. Jest to święto Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej od 1986 roku. Nazwa „Dzień Europy” jest także stosowana dla oznaczenia święta Rady Europy , które wypada 5 maja , w rocznicę utworzenia tej organizacji w 1949 roku. Polska jest członkiem Rady Europy od 1991 r. OJCOWIE ZJEDNOCZONEJ EUROPY ROBERT SCHUMAN - (1886-1963) urodzony w Luksemburgu. Żył i działał jednak we Francji.W latach 1919 –1940 deputowany do parlamentu.Premier Francji w latach 1947-1948, minister spraw zagranicznych w latach 1948-1953. W latach1958-1960 był przewodniczącym Europejskiego Zgromadzenia Parlamentarnego.Dążył do pojednania francuskoniemieckiego i współpracy zachodnioeuropejskiej w sferze gospodarczej, społecznej i politycznej. PLAN SCHUMANA 9 maja 1950 r. R. Schuman przy wsparciu J.Monneta zaproponował , by niemiecka i francuska produkcja stali była pod kontrolą wspólnej władzy ponadnarodowej. Plan ten w swoich początkach był głównie elementem pojednania niemiecko-francuskiego. Kilka miesięcy później Schuman przedstawił swoją propozycję przed Zgromadzeniem Konsultacyjnym Rady Europy. Można stwierdzić, że ten Plan był początkiem integracji europejskiej i doprowadził do powstania pierwszej z trzech Wspólnot –Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, posiadającą ponadnarodową Władzę-zalążek Komisji Europejskiej. ALCIDE DE GASPERI – (1881-1954) Polityk włoski, aresztowany w 1927 r. za przeciwstawianie się faszyzmowi,zwolniony z aresztu po 16 miesiącach za poręczeniem papieża Piusa XI. Inspiracją De Gasperiego do działań zmierzających ku integracji europejskiej były przede wszystkim jego przekonania religijne. W swoim życiu kierował się katolicką nauką społeczną. W 1993 r. w Trydencie rozpoczął się proces beatyfikacyjny De Gasperiego. Prekursor włoskiej chadecji. Działacz Włoskiej Partii Ludowej. Wielokrotny premier Włoch w latach 1946-1953. Uważał , że europejska współpraca gospodarcza powinna się opierać na zacieśnianiu współpracy obronnej. Zwolennik federalistycznej koncepcji integracji. JEAN MONNET - (1888-1979) Urodził się w miejscowości Cognac we Francji, w rodzinie zajmującej się produkcją koniaku.W czasie I wojny światowej pracował w Londynie, gdzie zajmował się współpracą gospodarczą między aliantami. W latach 1919-1923 pełnił funkcję zastępcy Sekretarza Generalnego Ligi Narodów. Po II wojnie światowej został przewodniczącym komisji przygotowującej plan rozwoju , unowocześnienia i restrukturyzacji francuskiej gospodarki. Wspólnie z Robertem Schumanem doprowadził do powstania Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali.Został pierwszym przewodniczącym Wysokiej Władzy tej Wspólnoty /dziś Komisja Europejska/. W 1955 r. stworzył Komitet na rzecz powołania Stanów Zjednoczonych Europy, który działał do 1975 r. W swoim dziele ”Memoires” J. Monnet podkreślał , że tylko konkretne czyny mają wartość w tak wielkim dokonaniu jak integracja Europy oraz że rację bytu mają jedynie instytucje wspólne tworzące wspólne wartości a nie międzyrządowa współpraca. Za swoją działalność w 1976 r. otrzymał od szefów rządów państw Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej tytuł OBYWATELA EUROPY. KONRAD ADENAUER – (1876-1967) Prawnik, w latach 1917-1933 był nadburmistrzem Kolonii i już wtedy postulował połączenie przemysłu ciężkiego państw Europy Zachodniej.Był człowiekiem wielkiej odwagi- gdy A.Hitler jako kanclerz Niemiec odwiedził Kolonię , na lotnisku zabrakło gospodarza miasta, który zbojkotował wizytę przywódcy nazistów. Adenauer przypłacił to utratą wszystkich funkcji.W latach 1949-1963 był kanclerzem RFN, jednocześnie w latach 1951-1955 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych. Był także współzałożycielem , a od 1950 do 1966 r. przewodniczącym Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej /CDU/. W maju 1950 r. bez wahania opowiedział się za realizacją planu Schumana , a następnie współtworzył EWG i Euratom. PAUL HENRI SPAAK - (1899-1972) Polityk belgijski , socjaldemokrata.W latach 1947-1949 był premierem , a także dwukrotnym ministrem spraw zagranicznych /1938-1939,1946/. Został pierwszym przewodniczącym Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Był współtwórcą Beneluksu - unii gospodarczej Belgii, Holandii i Luksemburga.W latach 1957-1961 był sekretarzem generalnym NATO . Jeden z twórców raportu , który zawierał plan powołania EWG i Euratomu / tzw. raport Spaaka/ PLAN SCHUMANA / fragmenty/ „Nie można zagwarantować światowego pokoju bez podejmowania twórczych wysiłków , proporcjonalnych do zagrażających mu niebezpieczeństw. Do utrzymania pokojowych stosunków niezbędny jest wkład , jaki może wnieść w rozwój cywilizacji zorganizowana i żyjąca Europa. Celem Francji, która przez ponad 20 lat czyniła największe starania na rzecz zjednoczenia Europy , zawsze było służenie pokojowi. Idea zjednoczonej Europy nie została osiągnięta i stanęliśmy w obliczu wojny. Europa nie zostanie stworzona natychmiast ani według pojedynczego planu. Będzie budowana poprzez konkretne działania , które najpierw stworzą autentyczną solidarność. Współdziałanie narodów Europy wymaga eliminacji wiekowych konfliktów między Francją i Niemcami.Podjęcie jakiegokolwiek działania musi w pierwszej kolejności dotyczyć tych dwóch państw.” „Mając na uwadze powyższy cel, rząd Francji proponuje podjęcie działania w jednym ograniczonym, ale decydującym punkcie.Propozycja ta dotyczy oddania całości francuskoniemieckiej produkcji węgla i stali pod nadzór wspólnej Władzy Najwyższej, w ramach organizacji , która będzie otwarta dla innych krajów Europy. Połączenie produkcji węgla i stali powinno natychmiast umożliwić stworzenie podstaw rozwoju gospodarczego , co będzie pierwszym krokiem na drodze ku federacji państw Europy oraz zmienić los regionów od dawna zajmujących się produkcją zbrojeniową na potrzeby wojny, której same były ofiarami. Współpraca tak zorganizowanej produkcji sprawi , iż jakakolwiek wojna pomiędzy Francją i Niemcami stanie się nie tylko nie do pomyślenia , ale będzie praktycznie niemożliwa.” „Utworzenie silnej organizacji, otwartej dla wszystkich państw pragnących w niej uczestniczyć oraz działać na rzecz zaopatrzenia wszystkich państw członkowskich w podstawowe produkty przemysłowe na takich samych zasadach, stworzy podstawy ich zjednoczenia gospodarczego. Cały świat , bez wyjątków i na równych zasadach, będzie mógł wykorzystywać efekty tej produkcji w celu podnoszenia standardów życia oraz propagowania pokojowych działań. W ten sposób, szybko i po prostu , zostanie urzeczywistnione połączenie interesów , które jest niezbędne do utworzenia wspólnego systemu gospodarczego, z którego powstanie szersza i ściślej powiązana wspólnota państw od dawna podzielonych głębokimi konfliktami. Poprzez połączenie podstawowej produkcji oraz ustanowienie Władzy Najwyższej, której decyzje będą wiążące dla Francji , Niemiec i innych państw członkowskich , propozycja ta doprowadzi do stworzenia pierwszej federacji europejskiej, niezbędnej do utrzymania pokoju.” KONCEPCJE INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ Koncepcja federacyjna - zakłada budowę tworu państwowego podobnego do Stanów Zjednoczonych Ameryki / Stany Zjednoczone Europy/, zastąpienie narodowych struktur ponadnarodowymi organami federacyjnymi. Zwolennikami tej koncepcji byli m.in. W. Churchill, W.Hallstein, P.H.Spaak oraz K.Adenauer Koncepcja konfederacyjna - zakłada budowę tzw. Europy Ojczyzn , a więc współpracę rządów bez tworzenia ponadpaństwowych organów wspólnotowych. Zwolennikami tej koncepcji byli Ch. de Gaulle oraz Pius XII Koncepcja unionistyczna - postuluje ograniczenie integracji europejskiej do współdziałania między rządami suwerennych państw. Jej zwolennikami byli E.Bevin oraz C.Attlee Symbole FLAGA UNII Unii Europejskiej EUROPEJSKIEJ Flaga UE została zaprojektowana przez hiszpańskiego dyplomatę Salvatore de Mandiaraga y Rojo oraz francuskiego artystę Arsena Heitza, na zamówienie Rady Europy i zaakceptowana przez nią 8 grudnia 1955 roku. A.Heitz przed śmiercią wyznał , że inspiracją dla niego był wizerunek Matki Boskiej, która jest przedstawiana na lazurowym tle , a jej głowę okala 12 gwiazd. 12 gwiazd to symbol pełni i doskonałości. Liczba 12 to liczba miesięcy w roku , godzin na zegarze, tablic prawa rzymskiego, liczba plemion biblijnego Izraela oraz liczba apostołów. Koło to symbol doskonałości i jedności. Całość w sumie ma prezentować pojęcie jedności i tożsamości europejskiej. Pomyślana została jako flaga dla wszystkich instytucji o charakterze europejskim ,dlatego Rada Europy zaproponowała jej wykorzystanie Wspólnotom Europejskim. Decyzja o przyjęciu flagi Rady Europy została podjęta na szczycie Rady Europejskiej w Mediolanie w czerwcu 1985 r. Liczba gwiazd nie zmienia się wraz ze wzrostem liczby członków UE. Gwiazdy są jaskrawożółte , a tło ma kolor lazuru. Wieniec gwiazd powinien zajmować centralne 2/3 obszaru flagi o proporcjach 3:5. Wszystkie gwiazdy na fladze europejskiej są pięcioramienne i równoramienne , mają jedno ramię zwrócone zawsze ku górze i rozmieszczone są w miejscach na tarczy zegara. HYMN UNII EUROPEJSKIEJ Hymn Unii Europejskiej jest identyczny z hymnem Rady Europy. Jest to „Oda do radości” z czwartej części IX symfonii Ludwika van Beethovena. „Oda do radości” została skomponowana w roku 1823 do słów głoszącego idee braterstwa wiersza Fryderyka Schillera „An der Freude”. Rada Europy przyjęła swój hymn w 1972 r., a Wspólnoty Europejskie , za zgodą Rady Europy, w 1985 r. Hymn jest utworem czysto instrumentalnym. Oficjalną wersją jest aranżacja na orkiestrę napisana przez Herberta von Karajana. Śpiewanie słów „Ody do radości” Schillera w dowolnej wersji językowej nie jest formalnie śpiewaniem hymnu Unii Europejskiej. \ PASZPORT EUROPEJSKI Symbolem Unii Europejskiej jest także paszport europejski w kolorze burgundzkiego wina. Na jego okładce widnieje napis „Unia Europejska” i nazwa państwa , którego obywatelem jest jego posiadacz. Został wprowadzony do użytku w 1985 roku.