czy jesteś pewien że to ból zęba?

G³os Weterana i Rezerwisty
Czy jesteś
pewien że to
ból zęba?
Ból w obrębie zęba nie musi
być spowodowany próchnicą!!
Dziesiątki chorób jest przyczyną
bólu w jamie ustnej. Nie powiem
że próchnica nie jest najczęstszą
przyczyną bólu zęba. Nie zastanawiaj się nad tym. Wybierz się
do dentysty. Możesz uniknąć
groźnych konsekwencji, np.: rozwijający się stan zapalny w jamie
ustnej, ropień, torbiel, głęboka
kieszonka, przetoka, ziarniniak
itp. Żadnych objawów nie wolno
bagatelizować. Stan zapalny w
jamie ustnej może doprowadzić
do poważnych chorób takich jak
np.: zapalenie płuc, udar mózgu,
osteoporoza, cukrzyca, zawał
serca, itp. Z najnowszych badań
wynika, że choroba ozębnej
może zwiększać ryzyko zachorowania na raka trzustki. Odkrycia tego dokonał Dominique
Milhaud z Harvardu. Choroba
przyzębia jest spowodowana
infekcją bakteryjną w jamie ustnej i stanem zapalnym dziąseł,
która z czasem prowadzi do
uszkodzenia kości wokół zębów,
a nieleczona może doprowadzić
do utraty zębów.
W Polsce wciąż krąży mityczny obraz stereotypowego
gabinetu stomatologicznego,
który jest kojarzony z bólem,
dentystą, który nie słyszy krzyku pacjenta, zapachem leków,
białym fartuchem, itp. Obraz ten
utrwalany przez lata sprawił, że
wielu pacjentów unika gabinetów
stomatologicznych i ani myślą o
wizycie. Wolą prywatne cmentarzysko w jamie ustnej niż wizytę
u dentysty. Takie podejście do
sprawy pogorszy tylko Twój stan
zdrowia. Wszystko się zmieniło
w gabinetach i zmienia się nadal na lepsze - skuteczniejsze
znieczulenia, specjalistyczna
obsługa, specjalistyczny sprzęt,
w końcu miłe i wyrozumiałe
podejście dentysty do pacjenta.
Warto się uśmiechać szeroko,
bez wahania pokazywać zdrowe
i zadbane zęby.
NIE UNIKAJ DENTYSTY!!!
ZDROWE ZĘBY TO ZDROWY
CAŁY ORGANIZM!!!
PROFILAKTYKA = ZDROWIE.
Przygotowały:
dr. Agnieszka SOLANIUK
H.S. Zarghona NOOR
(zapraszają do Gromady
Medica,
Pl. Powstańców Warszawy 2)
24 ~ Październik 2009 ~
www.gwir.pl
Z ¿a³obnej karty
Œpieszmy siê kochaæ ludzi tak szybko odchodz¹...
Ks. Jan Twardowski
Płk Józef LELEITO, NASZ KORESPONDENT OD 1995 ROKU
a od 1997 roku prezes Zarządu Wojewódzkiego w Łodzi
odszedł 15 września br. na wieczną
wartę. Wielka to
strata dla Związku,
nieutulony ból dla
Rodziny, puste miejsce w szeregach
korespondentów „GWiR”. Jeszcze
w maju br. był kandydatem do nagrody roku dla najaktywniejszego
współtwórcy naszego miesięcznika.
Zaczął pisać od 1996 roku. Najpierw
o działalności związkowych kół,
potem o problemach dotyczących
patriotyczno-obronnego wychowania młodzieży, wzbogacania form
działania w celu pozyskiwania
nowych członków, usprawniania
opieki i pomocy socjalnej emerytom
i rencistom wojskowym. Ostrzył
pióro, gdy występowały w naszym
społecznym życiu nieprawidłowości.
Jako pierwszy w 1995 roku przysłał
do Zarządu Głównego Związku list
z gratulacjami z okazji ukazania się
„Głosu Weterana” w nowej szacie
graficznej. Na wszystko co Go
otaczało, reagował natychmiast. Bo
był wrażliwym człowiekiem, dobrym
kolegą, działaczem bez reszty do
2009 roku. Byłby takim zawsze,
gdyby nie bezlitosna choroba…
Józku, zostaniesz w naszej pamięci!
Redakcja
St. chor. szt. Zenon
KUŹMA (23.05.1927–
8.01.2009) urodził
się w Poznaniu. W
trudnych wojennych
czasach został wysiedlony razem z Rodziną w rejon
Tarnobrzega i Radomia, powrócił
do Poznania w lutym 1945 roku.
Po ukończeniu Gimnazjum Mechanicznego w 1948 roku został powołany do odbycia zasadniczej służby
wojskowej w 3 Pułku Pontonowym
we Włocławku i po jej ukończeniu
w 1950 roku pozostał w Pułku jako
żołnierz zawodowy. Bardzo szybko
ujawniły się Jego zdolności organizatorskie oraz talent w działalności
kulturalno-oświatowej. Już w 1952
roku został kierownikiem Klubu Pułkowego, a następnie organizatorem
i pierwszym kierownikiem Klubu
Garnizonowego we Włocławku (35lat na tym stanowisku).
Od tej pory rozpoczęła się Jego
,,Akcja’’ zbierania materiałów do
utworzenia Sali Tradycji Pułku i
Wojsk Inżynieryjnych. Szkoły z
miasta i powiatu włocławskiego
zwiedzając region nie omijały Pułku,
poznawały salę tradycji i życie pontonierów sławnej bojowej jednostki.
Uhonorowaniem jego działalności
patriotyczno-wojskowej było nadanie w 1963 roku imienia zwiadowcy
Pułku, st. sierż. Feliksa Rybickiego
Szkole Podstawowej w Sarnowie, a
następnie w 1964 roku Szkole Podstawowej w Kaliskach Kujawskich
imienia kutrzysty poległego nad
Odrą – st. sierż. Mieczysława Majchrzaka i wreszcie na 25-tą rocznicę
zakończenia II wojny światowej 8
maja 1970 roku Szkoła Podstawowa
nr 8 we Włocławku przyjęła imię
,,3WPPont”. Szkoły te, przy Jego
nieocenionej pomocy, w 1983 utworzyły ,,Rodzinę Szkół 3WPPont”,
jako ,,Żywe pomniki sławy bojowej
Pułku i Wojsk Inżynieryjnych.
Po przejściu do rezerwy w 1987
roku nie spoczął, bowiem aktywnie
uczestniczył w działalności naszego
Związku. 20 lat był prezesem Koła
przy 3 ppont. i jednocześnie 12 lat
prezesem Zarządu Rejonowego
Związku we Włocławku. Odtąd
rozpoczęła się Jego aktywna działalność i współpraca z władzami
miasta i powiatu, szkołami oraz
stowarzyszeniami działającymi na
tym terenie. Aktywnie uczestniczył w
pracach Komitetu Ochrony Pamięci
Walk i Męczeństwa oraz Włocławskiego Towarzystwa Muzycznego
i PTTK. Żył również problemami
miasta i społeczeństwa włocławskiego. Był inicjatorem by jedna z
nowotworzonych ulic Włocławka
otrzymała imię ,,3wppont”. Był
Honorowym Członkiem ,,Rodziny
Szkół 3wppont”, którym w 2008
roku na 25-lecie ofiarował, osobiście
opracowaną ,,Kronikę 25-lecia Rodziny Szkół 3wppont”. Niestety, było
to Jego ostatnie uroczyste spotkanie
w tym gronie.
Odszedł od nas na wieczną wartę
prawy i szlachetny człowiek, żołnierz
stale zatroskany o losy Ojczyzny,
który całą swoją 40-letnią służbę
wojskową rozpoczął i zakończył w
3 Warszawskim Pułku Pontonowym
we Włocławku.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski, Złotym,
Srebrnym i Brązowym Krzyżem Zasługi; złotymi, srebrnymi i brązowymi
medalami MON; srebrną i brązowa
odznaką ,,Zasłużony dla Wojsk Inżynieryjnych”; medalem ,,Zasłużony
dla POW”; wpisem do ,,Honorowej
Księgi Czynów Żołnierskich WP”;
odznaką honorową „3wppont”.
Miasto Włocławek uhonorowało Go
złotym medalem ,,Za Zasługi”. Zarząd Główny ZBŻZiORWP wyróżnił
Go odznaką honorową ,,Za Zasługi
dla Związku”, medalem ,,Zawsze
Wierni Ojczyźnie”.
W głębokim smutku pozostawił żonę
Danielę oraz trzech synów z Rodzinami. Pochowany 14 stycznia 2009
roku na Cmentarzu Komunalnym
we Włocławku z wojskową asystą
honorową 3 Włocławskiego Pułku
Drogowo-Mostowego z Chełmna
oraz orkiestrą POW.W ostatniej drodze zmarłego uczestniczyły poczty
sztandarowe: 3Włocławskiego Pułku Drogowo-Mostowego, „Rodziny
Szkół 3Wppont”; ZBŻZiORWP;
organizacji i stowarzyszeń kombatanckich oraz władze samorządowe
miasta i powiatu włocławskiego,
przyjaciele, koledzy ze Związku,
żołnierze i pracownicy WKU we
Włocławku, sąsiedzi i mieszkańcy
miasta.
Zmarłego pożegnał dowódca 3wpdm płk Władysław Zdanowski. W
imieniu Związku mowy pożegnalne
wygłosili: prezes ZW w Bydgoszczy płk Józef Mól oraz prezes ZR
płk Bolesław Walendzik. Ostatnie
pożegnanie wygłosił Jego kolega
z lat wspólnej służby, były redaktor
okręgowej gazety wojskowej st.
chor. szt. Zbigniew Pazdowski.
Bolesław Walendzik
Płk mgr inż. Mieczysław PUDELEWICZ
(26.11.1932-20.08.
2009) wiceprezes ZW
Związku we Wrocławiu, członek Komisji
Socjalno-Zdrowotnej ZG, członek
Rady Redakcyjnej „Głosu Weterana i Rezerwisty”, „Człowiek Roku
Związku”, wielki społecznik, wspaniały człowiek.
Urodził się w Poznaniu, w rodzinie
inteligenckiej. Jego i trzy siostry
wychowywała matka – nauczycielka, bowiem w 1941 roku gestapo
zakatowało ich ojca, inżyniera
elektryka – pracownika Elektrowni
Poznańskiej.
Po ukończeniu Technikum Budowlanego w Poznaniu, w 1952 roku
powołano Go do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 5 Batalionie
Kolejowym w Darłowie. Po roku
zdał pomyślnie egzamin na studia
w WAT, na kierunek mechaniczny
Fakultetu Wojsk Inżynieryjnych.
Tam też po dwóch latach został
awansowany na pierwszy stopień
oficerski. Po studiach przez dwa lata
z powodzeniem dowodził kompanią
maszyn inżynieryjnych w 5 Pułku
Saperów w Szczecinie-Podjuchach,
a jako uzdolnionego racjonalizatora
i konstruktora przeniesiono w 1960
roku do Ośrodka Naukowo-Badawczego Sprzętu Inżynieryjnego we
Wrocławiu. Tam przez 10 lat pracy
wykazał się poważnymi osiągnięciami konstruktorskimi, otrzymał m.in.
Nagrodę Państwową I stopnia, a
później I Nagrodę Ministra Obrony Narodowej. Następnie został
przeniesiony do Szefostwa Służby
Zakwaterowania i Budownictwa
ŚOW, gdzie był wysoko cenionym
oficerem i doszedł do odpowiedzial-