• Jako pierwszych do liczenia używano palców. • Kolejnymi

• Jako pierwszych do liczenia używano palców. • Kolejnymi

•
Jako pierwszych do liczenia używano palców.
•
Kolejnymi przedmiotami do liczenia były kamienie. Małe, okrągłe kamyki mogły
być używane do wyrażania większych liczb niż starcza na to palców, a posiadały
one jeszcze dodatkową zaletę - możliwość przechowywania wyników pośrednich
późniejszego wykorzystania.
• System Karbowy
Najstarszymi znanymi przedmiotami używanymi do przedstawiania liczb są kości z wyrytymi
karbami. Kości te zostały odkryte w Zachodniej Europie, i pochodzą z okresu od 20.000 do
30.000 lat p.n.e. System ten przetrwał do dziś, np. wśród więźniów odliczających dni pobytu
w zakładach penitencjarnych. Rząd angielski używał drewnianych, karbowanych patyków
w celu zapisu transakcji finansowych aż do początku lat 1780. Patyki te pełniły też rolę
pokwitowań i zapełniały piwnice Izb Parlamentu po brzegi starym drewnem. W 1834
postanowiono o zniszczeniu karbowanych patyków. Jako ściśle tajne miały zostać spalone na
podwórzu Izb Parlamentu. Niestety podczas podmuchy wiatru spowodowały, iż ogień wymknął
się spod kontroli i spalił do szczętu Izbę Gmin!
KARBY
• Abakus
Jest to pierwowzór liczydła, używano go w starożytnej Grecji i Rzymie od 440 roku p.n.e, a być
może także w starożytnym Egipcie i Babilonii. Abakus wykorzystywany był także przez
Chińczyków a Japończycy używali go od około VI-VIII wieku. W Europie znany był od X wieku.
W starożytności i średniowieczu abakus był prostokątną tabliczką z zaznaczonymi na niej
równoległymi liniami lub rowkami. Linie oraz rowki w zależności od typu tego urządzenia
oznaczały różne rzędy liczb, np. jednostki, piątki, dziesiątki, pięćdziesiątki, setki. Między linie
wkładało się odpowiednią liczbę kamyków, żetonów lub krążków. Współczesną wersję abakusa
zwiemy potocznie liczydłem, zostało ono zaprojektowane (w formie ,którą znamy obecnie) przez
Gerberta z Aurillac, późniejszego papieża Sylwestra II, w 976 roku.
• Mechaniczny kalkulator Leonarda da Vinci
Był to pierwszy mechaniczny kalkulator. Został on obmyślony przez Leonarda da Vincio koło
1500 n.e.
• Tablice Napiera
Na początku XVII w. szkocki matematyk John Napier opisał logarytmy, a następnie opracował
tablice mnożenia, wyryte na pasach z drewna lub kości.
• Suwak logarytmiczny
W 1621 roku angielski matematyk i duchowny William Oughtred użył logarytmów Napiera jako
podstawy działania suwaka logarytmicznego (Oughtred wynalazł zarówno standardowy,
prosty suwak logarytmiczny oraz mniej znany suwak okrągły). Jednakże pomimo faktu, iż suwak
był wyjątkowo przydatnym narzędziem pozostającym w powszechnym użyciu przez ponad trzysta
lat, to, podobnie jak abakus, nie kwalifikuje się on jako mechaniczny kalkulator.
•
Mechaniczny kalkulator Wilhelma Schickarda
W swoim liście Schickard napisał, iż zbudował maszynę, która "...natychmiast wylicza
automatycznie podane liczby, dodaje, odejmuje, mnoży i dzieli...". Niestety nie istnieją żadne
oryginalne kopie maszyny Schickarda, lecz na podstawie jego notatek zbudowano działające
modele, które są w posiadaniu firmy IBM.
Pomysł Schickarda był błyskotliwy. Do mnożenia użył on zbioru obracających się, cylindrycznych
Kości Napiera. Dodawanie wykonywane było poprzez obracanie tarcz cyfrowych umieszczonych
w dolnej części maszyny. Tarcze te połączone były z wewnętrznymi kołami za pomocą zębów
umieszczonych na obwodzie i powodujących powstawanie przeniesień podczas przejścia tarczy
z 9 na 0. Odejmowanie wykonywało się obracając tarcze wstecz.
• Maszyna Arytmetyczna
W roku 1642, we Francji, Blaise Pascal skonstruował mechaniczną maszynę do dodawania,
którą nazwano Pascaline. Miała pomóc jego ojcu, poborcy podatkowemu, w wykonywaniu swojej
pracy. Ograniczeniem maszyny było to, że wykonywała obliczenia na liczbach składających się
maksymalnie z ośmiu cyfr. Wynalazek Pascala jest uważany za pierwszą dodającą maszynę,
mimo że już w roku 1623 niemiecki profesor, Wilhelm Schickard, zbudował kalkulator
o większych możliwościach. Niestety wynalazek został zapomniany i nikt nie zwrócił na niego
uwagi.
•
Rachmistrz Krokowy Gottfrieda von Leibniza
Niemiecki baron Gottfried von Leibniz rozwinął pomysły Pascala i w roku 1671 przedstawił
Rachmistrza Krokowego, urządzenie, które oprócz dodawania, odejmowania mogło mnożyć,
dzielić oraz obliczać pierwiastki kwadratowe przy pomocy serii dodawań. Na założeniach
urządzenia Leibniza opierano się przy wytwarzanie arytmometrów mechanicznych aż do
początku lat 1970.
• Maszyna Różnicowa Charlesa Babbage
Pierwsze urządzenie, które można nazwać komputerem we współczesnym znaczeniu tego
słowa, zostało obmyślone w 1822 roku przez ekscentrycznego, angielskiego matematyka
i wynalazcę, Charlesa Babbage.
W czasach Babbage tablice matematyczne, takie jak tablice logarytmów i funkcji
trygonometrycznych, były tworzone przez zespoły matematyków, pracujących dzień i noc przy
pomocy prymitywnych kalkulatorów.
W 1822 Babbage zaproponował zbudowanie maszyny zwanej Maszyną Różnicową, która
automatycznie wyliczała by te tablice. Maszyna Różnicowa została tylko częściowo ukończona,
gdy Babbage wpadł na pomysł innej, bardziej zaawansowanej maszyny, którą nazwał Maszyną
Analityczną.
Interesujące jest to, iż po ponad 150 latach od narodzin tej koncepcji zespół naukowców
z Londyńskiego Muzeum Nauki w końcu zbudował według oryginalnych planów jedną
z pierwszych Maszyn Różnicowych Babbage. Ostateczna maszyna, zbudowana z kutego żelaza,
brązu i stali, składała się z 4000 komponentów, ważyła trzy tony oraz miała 10 stóp szerokości
i 6 wysokości. Urządzenie to wykonało pierwszą serię obliczeń na początku lat 1990 i dało
wyniki z dokładnością do 31 cyfr, co daleko wykracza poza dokładność zwykłego,
kieszonkowego kalkulatora. Jednakże każde obliczenie wymaga, aby użytkownik kręcił korbą
kilkaset razy, czasem nawet kilka tysięcy razy, więc osoba używająca tego urządzenia do
czegokolwiek poza podstawowymi obliczeniami, stałaby
się najbardziej wysportowanym operatorem komputera na
powierzchni naszej planety.
•
Maszyny tablicujące Hermana Holleritha
W USA, według konstytucji, co 10 lat wykonywany ma być spis powszechny ludności. Ponieważ
populacja kraju była coraz większa, spodziewano się, że ten planowany na rok 1890, nie
zostanie skończony w ciągu dekady. Rząd Stanów Zjednoczonych postanowił znaleźć sposób na
przyspieszenie całego procesu. Zorganizowano konkurs na urządzenie, które tego dokona.
Wygrał go Herman Hollerith ze swoją maszyną tabulacyjną. Służyła ona do wprowadzania,
sortowania i podliczania danych i wykorzystywała do tego celu dziurkowane karty. Dzięki
urządzeniu wyniki spisu udało się opracować w ciągu niecałych 3 lat. Hollerith dzięki swojemu
wynalazkowi stał się sławny i bogaty, założył w roku 1896 firmę Tabulating Machine Company,
która po połączeniu z kilkoma innymi stworzyła International Business Machines, czyli po prostu
IBM.
Marta Hoffmann 2a
ŹRÓDŁA :
•
http://www.google.pl/imgres?sa=X&biw=1024&bih=667&tbm=isch&tbnid=1gIgMY1LAY
l78M%3A&imgrefurl=http%3A%2F%2Fpl.wikiquote.org%2Fwiki%2FD%25C5%2582o%25
C5%2584&docid=V0WeSl0oDyeaAM&imgurl=http%3A%2F%2Fupload.wikimedia.org%2F
wikipedia%2Fcommons%2Fthumb%2F5%2F52%2FLamh.JPG%2F220pxLamh.JPG&w=220&h=235&ei=qhIrUutIYOa7Qbs64GoAw&zoom=1&ved=0CH8QhBwwBw&iact=rc&dur=511&page=1&start=
0&ndsp=8
•
http://www.biomarmasaze.pl/galeria/kamienie..jpg/image
•
http://edu.i-lo.tarnow.pl/inf/prg/005_pmc1/0003.php
•
http://www.akademiasorobanu.pl/file/manual/o_sorobanie/roman_abacus.jpg
•
http://www.ciekawostka.pl/content/view/1556/45/
•
http://historia.adrem.pl/text.php3?chid=17
•
http://edu.i-lo.tarnow.pl/inf/hist/001_komp/index.html
•
http://www.ikb.poznan.pl/zaklady/komp/dydaktyka/materialy/tinform/Wyklad_5.pdf
•
http://www.grafull.mtvk.pl/historiakomputera/3holerith.htm