Materiały

Dzisiejsza
9. seminarium
3 marca 2010 r.
FRANCJA
koordynator: Joanna Różycka-Thiriet
[email protected]
Temat: Czy Francuzów jest coraz więcej? Francuska
demografia
Zaproszeni goście:
- Patrick Kluczyński, Radca ds. społecznych w Ambasadzie
Francji w Polsce
SŁOWNICZEK PRZETRWANIA
Le papy boom [ly papi bum] – wysyp staruszków. W kilkadziesiąt lat po wojennym baby boomie
(we Francji można do tego okresu zaliczyć lata 1945-74) Galia, jak i wiele europejskich krajów, musi
się zmierzyć ze starzeniem się społeczeństwa i masowym odchodzeniem na emerytury. Od 2005 roku
60-tkowie
opuszczają
francuski rynek pracy.
W 1946 roku urodziło się
845 000 osób, w 2006 na
emerytury odeszło 630
000.
Ci
nowi
staruszkowie
(papyboomeurs) różnią się od
swoich
poprzedników:
nie są starzy fizycznie czy
psychicznie i mają sporą
siłę nabywczą. Dlatego
oprócz problemów, jakie
sprawia
papy
boom
(wydolność
systemu
emerytalnego i opieki
zdrowotnej),
pieniądze
emerytów
mogą
przyczynić
się
do
rozruszania gospodarki.
Źródło wykresu: www.ined.fr
L'espérance de vie [lesperąs de wi] – prognozowana długość życia. Jak zauważa INSEE (francuski
odpowiednik naszego GUS), wydłuża się ona od wieku. Aktualnie, dziewczynka urodzona w 2009
roku we Francji może oczekiwać, iż przeżyje 84,5 roku, w przypadku chłopców jest to 77,8 lat.
Również w przypadku osób starszych długość życia wydłuża się. 60-letnia Francuzka może liczyć na
kolejnych 27 lat życia, 60-letni Francuz na 21,4 lata. Kobiety nadal żyją dłużej, ale dystans między
płciami skraca się.
Le croissant fertil [ly krłasą fertil] – płodny rożek. W latach 1950-60 obszarami geograficznymi
o wysokiej płodności był pas terenów granicznych Francji od północnego-zachodu do północnego
wschodu. Rożek rozpoczynał się w Wandei i Bretanii, szedł wzdłuż Kanału La Manche przez Dolną
i Górną Normandię, Eure–et-Loire i Pikardię, omijając od północy Ile-de-France, obejmując
następnie Nord-Pas-de-Calais, Szampanię, Alzację i Lotaryngię. Kończył się we Franche-Compté. Od
tej pory croissant uległ zmianie, choć nadal istnieje różnica między młodszą północą i starszym
południem. Okazuje się np. że mieszkańcy Ile-de-France mają duży większy pęd do rozmnażania niż
kiedyś. Lazurowe Wybrzeże jest natomiast miejscem, gdzie osiadają bogaci emeryci.
Les regimes speciaux [le reżim specio] – specjalne systemy, w tym emerytalne, będące
wynagrodzeniem pewnych grup zawodowych np. za wyjątkowy trud pracy. Początki takich
uregulowań sięgają XVII wieku, jeszcze zanim wprowadzono powszechny system ubezpieczenia
społecznego i emerytalny. Aktualnie specjalnie traktowanych jest blisko 5 mln osób. Wśród osób
objętych specjalnymi systemami są wojskowi, pracownicy kolei państwowych, marynarze, personel
Opery Narodowej w Paryżu i teatru Comédie Française. Przez wielu Francuzów reżimy specjalne są
uważane za zdobycz socjalną, co utrudnia ich reformę.
La famille recomposée [la famij rekompoze] – rodzina, w której rodzice mają już dzieci
z poprzednich związków. Typowym przykładem było małżeństwo Cecili i Nicolasa Sarkozy, gdzie ona
miała z pierwszym mężem dwie córki, a on z pierwszą żoną dwóch synów. Ich wspólnym dzieckiem
jest mały Luis.
DOBRZE POWIEDZIANE – FRAZA DNIA
Cela fait 50 ans que nous gagnons un trimestre d'espérance de vie par an. C'est une
formidable bonne nouvelle, parce que nous vivons plus longtemps et en meilleure
santé. Mais cette bonne nouvelle nous impose des décisions. Ces décisions doivent
nous conduire à nous pencher sur notre système de retraite [Od 50 lat zyskujemy kwartał
prognozowanej długości życia rocznie. To wspaniała nowina, ponieważ żyjemy dłużej i w lepszym
zdrowiu. Ale ta dobra nowina narzuca nam decyzje. Decyzje te muszą nas poprowadzić do
pochylenia się nad naszym systemem emerytur] – fragment życzeń do partnerów społecznych
wygłoszonych przez prezydenta Nicolasa Sarkozy’ego 15 stycznia 2010 roku. Tradycja życzeń
noworocznych składanych przez prezydenta przez wiele tygodni wielu grupom umożliwia głowie
państwa zabranie głosu na różnorakie tematy i zapowiedzenie działań w kolejnym roku. W obliczu
kłopotów finansowych państwa dług wynikający z wypłacania emerytur jest coraz większą kulą u nogi.
Powyższy fragment to zapowiedź kolejnej reformy emerytur (po tych z lat 1993 i 2003). Reforma
dotknie też pewnie specjalne systemy emerytalne, choć nie wiadomo, jaką dokładnie przybierze formę
- wyższe składki, opóźnienie wieku przechodzenia na emeryturę itp.
PORTRETY MNIEJ ZNANYCH MĘŻCZYZN I KOBIET
Minister Xavier Darcos (ur. 1947) jest specjalistą od
filologii klasycznej i pierwsza część jego kariery, także
politycznej związana była z edukacją narodową. Od 2007 roku
był nawet minierem edukacji narodowej. Próbował
przeprowadzić reformę liceów, którą z powodu protestów
środowiska znacznie okrojono i odłożono w czasie. Potem, w
2009 został ministrem pracy, relacji społecznych, rodziny,
solidarności
i miasta. To jemu przypadnie w udziale pilotowanie reformy
emerytur. Darcos był niegdyś zwolennikiem Alaina Juppé,
następnie zbliżył się z Nicolasem Sarkozy’m. Wiek
przechodzenia na emeryturę we Francji wynosi 60 lat. Średnia
emerytura w sektorze prywatnym to 1 065 €. Korzystający ze systemów specjalnych dostają średnio
1689 euro.
Partnerem seminariów jest Fondation Robert Schuman w Paryżu