„Perspektywy rozwoju współpracy Prokuratury Okręgowej w Jeleniej

Jelenia Góra, 17. kwietnia 2012 r.
Sacha-Mehrdad Chafieha, Prokurator Prokuratury w Görlitz
Marcin Śliwiński, Prokurator Prokuratury Rejonowej w Zgorzelcu, delegowany do Prokuratury
Okręgowej w Jeleniej Górze
Referat na temat
„Perspektywy rozwoju współpracy Prokuratury
Okręgowej w Jeleniej Górze z Prokuraturą w Görlitz,
kierunki, zadania, możliwości”
I.
Kierunki
Punktem wyjścia rozważań na temat kierunków dalszej intensyfikacji współpracy Prokuratury
Okręgowej w Jeleniej Górze z Prokuraturą w Görlitz są postanowienia końcowe Prezydencji
Specjalnej Posiedzenia Rady Europejskiej z 15 i 16 października 1999 roku w Tampere
o stworzeniu obszaru wolności, bezpieczeństwa i prawa w Unii Europejskiej.
We wstępie postanowień końcowych Prezydencji wyróżniono, że Rada Europejska
postanowiła „rozbudować Unię do obszaru wolności, bezpieczeństwa i prawa i wykorzystać
przy tym kompleksowo przewidziane w traktacie z Amsterdamu (z 2 października 1997 roku)
możliwości“.
W postanowieniu końcowym nr 2 zostało to sprecyzowane jak następuje: „Zawarte
w traktacie z Amsterdamu wyzwanie polega odtąd na tym, aby zapewnić to, żeby wolność,
która polega w całej Unii na prawie do wolnego wyboru miejsca zamieszkania, mogła zostać
wykorzystana w ramach bezpieczeństwa i prawa, która jest dla wszystkich dostępna.”
Wymóg wysokiego poziomu bezpieczeństwa w obszarze wolności, bezpieczeństwa i prawa
jest z kolei „wymierną i kompleksową oznaką zwalczania wszystkich przejawów
przestępczości“ (postanowienie końcowe nr 40).
„Współpraca pomiędzy organami krajów członkowskich, co ma dla nas właśnie
decydujące znaczenie, odnośnie przestępczości transgranicznej [...] powinna przy tym
zostać jak najlepiej wykorzystana“ (postanowienie końcowe nr 43).
Czy istniejące możliwości są wykorzystywane w naszej współpracy w najlepszy możliwy
sposób?
Sądzimy, że : NIE. O tym więcej w drugiej i trzeciej części tego referatu.
Wbrew temu, starania wprowadzenia w krajach członkowskich prawa do wolnego wyboru
miejsca zamieszkania (art. 39 §§ Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej), w stosunkach
pomiędzy Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec zostały zakończone.
Wraz z przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej 1 maja 2004 roku
rzeczywistością stała się, obowiązująca już dla wolnych zawodów, swoboda prowadzenia
działalności gospodarczej (art. 43-48 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej). Ze
zniesieniem kontroli granicznej granic wewnętrznych w dniu 21 grudnia 2007 roku
i wygaśnięciem ostatniej bariery swobodnego podejmowania pracy (art. 39-42 Traktatu
o funkcjonowaniu Unii Europejskiej) z 30 kwietnia 2011 roku nie istnieją już dzisiaj żadne
ograniczenia dla wolnego przepływu osób.
Podczas, gdy nasza „klientela” uczy się korzystać z tych okoliczności, my zderzamy się
bezustannie w naszej codziennej pracy z problemem, że wspólna granica Rzeczypospolitej
Polskiej i Republiki Federalnej Niemiec ciągle utrudnia transgraniczną pracę śledczą.
Co prawda istniejące utrudnienia zostały złagodzone poprzez tak zwane „Porozumienie
Policyjne“ (Umowa z dnia 18 lutego 2002 roku pomiędzy Rządem Republiki Federalnej
Niemiec i Rządem Rzeczypospolitej Polskiej o współpracy organów policji i organów kontroli
granicznej w obszarach granicznych, Dz.U. 2005.223.1915) w zakresie współpracy policyjnej
i poprzez tak zwane „Porozumienie Wymiaru Sprawiedliwości” (Umowa z dnia 17 lipca 2003
roku pomiędzy Republiką Federalną Niemiec i Rzeczypospolitą Polską o uzupełnieniu
porozumienia z dnia 20 kwietnia 1959 roku o pomocy prawnej w sprawach karnych oraz
ułatwieniu
jej
sprawiedliwości.
stosowania,
Dz.U.2004.244.2451)
w
zakresie
współpracy
wymiaru
Przypomnieć należy o istotnym praktycznie instrumencie obserwacji transgranicznej (art. 13
„Porozumienia Policyjnego“).
Również istniejące zgodnie z art. 41 Układu z Schengen prawo do pościgu poza obszar
właściwości (dla niemieckich funkcjonariuszy w połączeniu ze zgodą polskiej Rady Ministrów
z dnia 19 grudnia 2007 roku) nie może zostać niedocenione w swoim praktycznym
znaczeniu.
Mimo tego znane są nam liczne sytuacje, w których odmienność państwowa, ale również
bariera językowa przedstawiają prawie nieprzekraczalne trudności w pracy śledczej.
Będzie to zilustrowane za pomocą następujących przykładowych przypadków.
Przypadek 1
Prokuratura w Görlitz prowadzi od czerwca 2011 roku postępowanie przygotowawcze,
którego podstawą są w sumie 83 kradzieże z włamaniem (kradzież z włamaniem = kradzież
w szczególnie ciężkim przypadku §§ 242 ust. 1, 243 ust. 1 zd. 2 nr. 1 niemieckiego kodeksu
karnego, w skrócie k.k., skutek prawny przewidziany za pojedynczy czyn: kara pozbawienia
wolności od 3 miesięcy do 10 lat) o łącznych szkodach z tytułu kradzieży w wysokości
112.750,- € oraz łącznych szkodach materialnych w wysokości 25.500,- €.
Jeden z podejrzanych, zamieszkały w Rzeczypospolitej Polskiej, nie karany w Republice
Federalnej Niemiec obywatel polski znajduje się od grudnia 2011 w areszcie śledczym.
Postępowanie dowodowe przedstawia się skomplikowanie, gdyż podejrzany milczy odnośnie
zarzutów, a muszą zostać porównane zabezpieczone na miejscach dokonania czynów ślady
(szczególnie ślady daktyloskopijne i ślady DNA) z uzyskanym na podstawie rozpoznawczosłużbowego rozpracowania podejrzanego w dniu 6
listopada 2011 roku materiałem
porównawczym.
Poprzez to właśnie porównanie śladów mogło zostać udowodnione opisywanemu
podejrzanemu już 27 czynów.
Jednakże, aby osiągnąć również skazanie za sposób popełnienia w bandzie przestępczej
(kwalifikowany stan faktyczny § 244a ust. 1 k.k. [przestępstwo ciężkiej kradzieży w bandzie
przestępczej], skutek prawny przewidziany za pojedynczy czyn: kara pozbawienia wolności
od jednego roku do dziesięciu lat), potrzebny jest dowód współsprawstwa innych
podejrzanych, który również wydaje się być możliwy poprzez porównanie śladów.
Pobranie materiału porównawczego od innych podejrzanych wymaga jednak przejścia drogi
sądowej pomocy prawnej, która jednakże wydaje się być zbyt żmudna ze względu na
oczekiwane w sprawach karnych szybkie wniesienie oskarżenia i przeprowadzenie rozprawy
głównej.
Należy się obawiać, że z tych przyczyn dojdzie niestety wyłącznie do skazania z powodu
dokonania kradzieży w szczególnie ciężkim przypadku przy zastosowaniu wspomnianych
przepisów karnych.
Przypadek 2
Poza tym Prokuratura w Görlitz prowadziła postępowanie przygotowawcze o nieuprawnione
posiadanie broni palnej (przestępstwo zgodnie z § 52 ust. 3 nr 2a niemieckiej ustawy o broni,
w skrócie WaffG) przeciwko zamieszkałemu w Rzeczypospolitej Polskiej obywatelowi
polskiemu, który zamieszkiwał tam razem z obywatelem niemieckim.
Niemiecki obywatel posiadał zgodnie z prawem większą ilość broni palnej w swoim drugim
miejscu zamieszkania w Republice Federalnej Niemiec.
Po tym, jak obywatel Niemiec zmarł w połowie 2011 roku, jego córka, która była jego jedyną
spadkobierczynią, stwierdziła, że broń nie znajduje się już w jej pierwotnym miejscu
przechowywania, lecz w miejscu zamieszkania podejrzanego w Rzeczypospolitej Polskiej.
Podejrzany nie dysponował oczywiście pozwoleniem na broń.
Po pisemnej informacji córki zmarłego, podejrzany odmówił wydania omawianej broni.
Przypadek 3
Stan faktyczny będący przedmiotem przypadku 3 ma swój punkt początkowy 2 maja 2010
roku.
W tym dniu na rzece granicznej Nysie (w obszarze pomiędzy znakami granicznym 103 i 104,
na północ od obszaru kolonii Hagenwerder, gdzieś w okolicach wsi Koźlice) na terytorium
niemieckim znaleziono ciało mężczyzny. Według pobieżnej analizy lekarza prowadzącego
pierwsze oględziny zwłok ciało musiało leżeć w wodzie od przynajmniej trzech tygodni.
Tatuaż „KOCHAM AGATĘ“ w obszarze piersi ukazał pierwsze wskazówki odnośnie
pochodzenia zmarłego.
W przeprowadzonych 5 maja 2010 roku dalszych oględzinach zwłok został znaleziony polski
dowód osobisty w kurtce, noszonej przez zmarłego.
Na podstawie przeprowadzonej 11 maja 2010 roku przez Instytut Medycyny Sądowej
Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie obdukcji zwłok stwierdzono, że zwłoki znajdowały się
w wodzie nie mniej niż 14 i nie więcej niż 28 dni.
Odpowiedzialny za śmierć odnalezionego nie został najpierw ustalony.
Trzy i pół tygodnia po odnalezieniu zwłok w dniu 26 maja 2010 roku funkcjonariusze
Komisariatu Policji w Bogatyni zatrzymali mężczyznę, który był poszukiwany do wykonania
kary pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku.
W czasowym związku z tym zatrzymaniem ustalono operacyjnie, że zatrzymany miał zabić
mężczyznę, co zostało potwierdzone przez podejrzewanego wobec funkcjonariuszy policji.
Podejrzewany opisał poza tym cały przebieg zabójstwa, włącznie z okolicznością, że wrzucił
on swoją ofiarę do rzeki ze zdemontowanego w większej części, prowadzącego poprzez
Nysę mostu pomiędzy miejscowościami Hirschfelde i Trzciniec.
Na podstawie tych ustaleń i niemiecko-polskiej policyjnej wymiany informacji udało się
następnie powiązać ze sobą ujawnienie zwłok z przestępstwem zabójstwa.
II.
Zadania
Skuteczność prowadzenia postepowań przygotowawczych, w których zawarty jest element
zagraniczny, częstokroć uzależniona jest od szybkości dokonania i wyników czynności
przeprowadzanych w innym państwie. Czynności te mogą być wykonywane w toku i na
potrzeby prowadzonych za granicą postępowań karnych lub też są wynikiem realizacji
wniosku o udzielenie międzynarodowej pomoc prawnej.
W pierwszym wypadku, materiały po ich przekazaniu do państwa wzywającego, mogą być
wykorzystane
w
niezmienionej
postaci
także
w
prowadzonym
tu
postępowaniu
przygotowawczym. W wypadku drugim, są przygotowane za granicą wyłącznie na potrzeby
postępowania prowadzonego w państwie kierującym w tym zakresie wniosek.
O ile w sytuacji, kiedy prokurator prowadzący postepowanie kieruje wniosek o dokonanie
czynności procesowej za granicę, ma możliwość precyzyjnego wskazania zakresu, a także
sposobu jej przeprowadzenia – jeżeli jest to istotne z punktu widzenia prowadzonego przez
niego
postepowania,
o
tyle,
w
razie
otrzymania
materiałów
sporządzonych
w postepowaniach przygotowawczych prowadzonych za granicą już wcześniej lub
równolegle, często otrzymuje dokumentację procesową, która nie zawsze odpowiada
przepisom proceduralnym i z tego powodu nie może zostać wykorzystana.
W takiej sytuacji, koniecznym staje się wystąpienie z kolejnym wnioskiem o udzielenie
pomocy pranej, w którym wnosi się o ponowne wykonanie, dokonanej już wcześniej
czynności, jednakże w sposób umożliwiający jej procesowe wykorzystanie.
Sytuacja taka, z jednej strony spotyka się z niezrozumieniem i irytacją adresata takiego
ponowionego wniosku, a z drugiej strony wydłuża prowadzone postępowanie często
w sposób znaczący.
Zadaniem które przed sobą stawiamy jest doprowadzenie do sytuacji, w której oczywiście
obok szybkiej i sprawnej realizacji klasycznych wniosków o udzielenie międzynarodowej
pomocy prawnej, prokuratorzy z obu naszych jednostek będą znali
- przynajmniej
w ogólnych zarysach - zasady prowadzenia najbardziej typowych, a interesujących obie
strony postępowań przygotowawczych, dzięki czemu będą wiedzieli na przekazanie jakich
materiałów mogą liczyć w razie skierowania wniosku dotyczącego prowadzonego już
postepowania, a jakie muszą zostać dla nich specjalnie sporządzone.
Pierwszym etapem realizacji tego celu jest już konferencja, w której bierzemy udział, gdzie
nasi przedmówcy przedstawili już w zarysach sposób procedowania przy prowadzeniu
śledztw wybranych rodzajów.
Naszym zdaniem liczba aktualnie realizowanych wniosków o międzynarodową pomoc
prawną pomiędzy naszymi jednostkami, uwzględniając w tym także te, kierowane
z Prokuratur Rejonowych działających
w okręgu
jeleniogórskim, a
także
wyniki
dotychczasowej współpracy, nakazują podjęcie prac, które doprowadzą do stworzenia
mechanizmu dalszego ułatwiania dostępu i uzyskiwania materiałów procesowych zza
granicy, poprzez ustalenie sposobu bezpośredniego kontaktowania się prokuratorów oraz
ułatwienie,
a często umożliwienie wzajemnej komunikacji.
W naszej ocenie dotychczasowa formalna formuła kontaktów pomiędzy naszymi jednostkami
w niektórych sytuacjach może nie zdawać egzaminu i być niewystarczającą. W większości
wypadków, w standardowych postepowaniach kontaktujemy się oficjalnie, w wykorzystaniem
drogi pocztowej, przesyłając w przewidzianej formie wnioski wraz z załącznikami. Często
jednak, wysyłkę pocztową poprzedzamy faksowym wysłaniem wniosku zdarza się, że bez
tłumaczenia, jeżeli do tego czasu nie mogło zostać sporządzone. Z dotychczasowych
kontaktów wiemy, że jeżeli wniosek został nam przesłany faksem, oznacza to, że nadawcy
zależy na pilnej, przyspieszonej jego realizacji. Wnioski „faksowe” nigdy nie są w kontaktach
pomiędzy naszymi urzędami kwestionowane. Jeszcze rzadziej, ale także się zdarzają
sytuacje, w których sytuacja jest na tyle pilna i niecierpiąca zwłoki, że nie mamy czasu nawet
na sporządzenie wniosku. Wtedy kontaktujemy się bezpośrednio telefonicznie lub osobiście.
Taki tryb postepowania, aczkolwiek częściowo nie do końca uregulowany w obowiązujących
przepisach traktujących o kontaktach zagranicznych takich instytucji jak prokuratury,
w naszym przekonaniu daleko bardziej doskonale przystaje do potrzeb postępowań
prowadzonych na terytorium przedzielonym niewidzialną już dziś linią granicy państwowej.
Taki nieco nieformalny tryb postepowania (oczywiście następnie uzupełniono wszystkie
wymagane dokumenty), we wskazanych przez kolegę postepowaniach został nie dość, że
zaakceptowany,
to
był
wręcz
oczekiwany
przez
obie
strony
dla
zapewnienia
natychmiastowego podjęcia niezbędnych czynności.
Najlepszym przykładem takiego działania jest stan faktyczny postępowania 3 Ds. 104/10
Prokuratury Rejonowej w Zgorzelcu, o którym wzmiankował już prokurator Chafieha. Otóż
w tej sprawie, jeszcze przed skierowaniem jakiegokolwiek wniosku o międzynarodową
pomoc prawną, dzięki takiemu nieformalnemu postępowaniu możliwym było uzyskanie kopii
całości
akt
postępowania
prowadzonego
w
Niemczech
postępowania,
łącznie
z dokumentacją fotograficzną z miejsca ujawnienia i zabezpieczenia zwłok oraz materiałów
lekarskich. Materiały te miały istotne znaczenie już po kilku godzinach, kiedy Sąd
rozpoznawał wniosek o zastosowanie wobec podejrzanego tymczasowego aresztowania. Ich
zdobycie w inny sposób nie byłoby możliwe w tak krótkim czasie, co skutkowałoby brakiem
jakichkolwiek dowodów na zaistnienie przestępstwa zabójstwa poza wyjaśnieniami
podejrzanego.
Wobec przewidywanego zwiększenia się liczby postępowań, w których występować będzie
element zagraniczny i konieczne będzie wykonywanie czynności przez organy ścigania
w państwie sąsiednim, stoi przed nami konieczność opracowania i wdrożenia takich zasad
współpracy i utrzymywania kontaktów, dzięki którym w każdym momencie w razie zdarzenia
nagłego możliwy będzie skuteczny kontakt pomiędzy prokuratorami.
Niestety jak uczy doświadczenie, nawiązanie niezwłocznego kontaktu z prokuratorem zza
granicy, przy czym ciągle mowa o Prokuraturach w Goerlitz i Jeleniej Górze oraz
Prokuraturze Rejonowej w Zgorzelcu, nie zawsze jest możliwe. Jest to o tyle trudno
zrozumieć, że przecież istnieje instytucja ta zwanego dyżuru, więc w każdym momencie
prokurator winien być dostępny. Prawdopodobnie spowodowane jest to po pierwsze
koniecznością poszukiwania kontaktu do Prokuratora dyżurującego, a po drugie obawą
przed trudnościami w komunikacji.
III.
perspektywy
Transgraniczne Biuro Wymiany Informacji i Współpracy
Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze i Prokuratury w
Goerlitz
W naszej ocenie zachodzi konieczność utworzenia struktury, dzięki której możliwym będzie
utrzymywanie bezpośrednich kontaktów pomiędzy prokuratorami z obu naszych jednostek
w sposób nieco bardziej uregulowany, by uniknąć słowa sformalizowany. Jak dotąd
w przypadkach nagłych, których przykłady podaliśmy wcześniej, kiedy zachodziła potrzeba
pilnego kontaktu z przedstawicielem zagranicznej prokuratury sąsiedniej szczególnie poza
godzinami urzędowania, jedynym możliwym i wykorzystywanym kanałem kontaktu, było
połączenie telefoniczne pomiędzy znającymi się osobiście prokuratorami, dysponującymi
nadto numerami swoich prywatnych numerów telefonicznych.
Jakkolwiek system ten generalnie się dotąd sprawdzał, to jednak istnieje realne
niebezpieczeństwo, iż w razie nieobecności działających wcześniej w ten sposób
prokuratorów,
która
to
nieobecność
może
być
przecież
spowodowania
wieloma
okolicznościami, może być nieobecnością dłuższą, nawiązanie kontaktu nie będzie możliwe.
Aktualnie nie istnieją żadne ustalone procedury, które umożliwiłyby szybkie porozumienie
pomiędzy prokuratorami naszych jednostek. Istnieją oczywiście kanały oficjalne, oficerowie
łącznikowi, EJN, jesteśmy jednak przekonani, że te aczkolwiek bardzo potrzebne i przydatne
kanały kontaktów, nie przystają do intensywności i charakteru współpracy sąsiadujących,
choć mieszczących się w dwóch różnych państwach prokuratur. Intensywność kontaktów i
wielość problemów, naszą współpracę z Prokuraturą w Goerlitz czynią o wiele bardziej
podobną do codziennej współpracy z sąsiednimi krajowymi Prokuraturami Okręgowymi, niż z
prokuraturą zagraniczną, a dla takich właśnie kontaktów zaprojektowano wskazane powyżej
oficjalne struktury. Z tego właśnie powodu Prokuratura Generalna w Dreźnie stworzyła w
porozumieniu z Prokuraturą Apelacyjną we Wrocławiu oraz kolegami z Czech program
„Kurzer Draht”, który może być wykorzystany. W ostatnim czasie jednak widzimy, że kontakty
pomiędzy uczestnikami programu nie są wystarczająco intensywne, a często niemożliwe do
nawiązania. Prawdopodobnie wynika to z braku zrozumienia idei programu,
a przede
wszystkim braku konieczności utrzymywania (codziennych) kontaktów z Prokuratorami w
Saksonii. W jednostkach innych, niż Prokuratura Okręgowa w Jeleniej Górze, wystarczające
wydają się opracowane i uregulowane w oficjalnych dokumentach procedury kontaktowania
się.
W tej sytuacji chcielibyśmy zaproponować podjęcie prac nad stworzeniem wspólnego
Transgranicznego Biura wymiany Informacji i Współpracy prokuratury Okręgowej w Jeleniej
Górze i Prokuratury w Goertlitz.
W pierwszej kolejności chcielibyśmy zauważyć, że stworzenie takiego biura mogłoby się
opierać na wspieranych z funduszy Unii Europejskiej programach współpracy, co
pozwoliłoby na uniknięcie jakiegokolwiek obciążenia finansowego dla obu prokuratur
związanych z jego utworzeniem i funkcjonowaniem. Z informacji uzyskanych już przez nas w
Regionalnym Punkcie Kontaktowym przy Dolnośląskim Urzędzie Marszałkowskim, który
zajmuje się koordynowaniem tego typu, transgranicznych projektów, biuro mogłoby być
stworzone i funkcjonować w oparciu o umowę dwóch partnerów projektowych i w ramach
jednego z funduszy współpracy transgranicznej, którymi zarządza Urząd Marszałkowski we
Wrocławiu. Dzięki tym funduszom mogłyby być sfinansowane zakupy niezbędnego
wyposażenia biura, jak komputery i inny sprzęt biurowy, zapewniony niezbędny dostęp do
Internetu o odpowiedniej przepustowości oraz zakup i funkcjonowanie środków łączności dla
osób wykonujących zadania w biurze, a także opłacane wszelkie jego aktywności.
Wymagałoby to jedynie zaprojektowania według ustalonych zasad, odpowiedniego programu
ponadnarodowej współpracy w ramach Unii Europejskiej.
W naszej ocenie do zadań takiego biura mogłoby należeć:

umożliwianie i ułatwianie bezpośrednich kontaktów pomiędzy zainteresowanymi
prokuratorami w ramach prowadzonych postepowań,

umożliwianie i ułatwianie bezpośrednich kontaktów pomiędzy prokuratorami z jednej
strony, z zainteresowanymi funkcjonariuszami odpowiednich służb, takich jak Policja,
Straż Graniczna / Policja Federalna, Urzędy Celne z obu krajów,

organizowanie na
skalę
lokalną
spotkań
koordynacyjnych
zainteresowanych
prokuratorów i odpowiednich służb,

umożliwienie
i
usprawnienie
wymiany
dokumentów
procesowych
w
toku
prowadzonych postepowań,

pozyskiwanie i wzajemne przekazywanie dokumentów i wyciągów z krajowych
rejestrów,

przekazywanie dokumentów procesowych do właściwych urzędów za granicę,

dokonywanie doręczeń,

umożliwienie obywatelom kontaktu (wraz z tłumaczeniem w razie potrzeby)
z przedstawicielem zagranicznej prokuratury, bez konieczności udawania się za
granicę, w celu uzyskania informacji o postępowaniu lub o trybie postępowania,

organizowanie hospitacji dla prokuratorów i pracowników sekretariatów,

organizowanie szkoleń językowych, konferencji i spotkań międzynarodowych.
Oczywiście kwestią otwartą pozostaje ewentualne poszerzenie lub inna modyfikacja zakresu
właściwości tworzonego biura, a także jego lokalizacja, choć naszym zdaniem w tej ostatniej
kwestii właściwym byłoby, by biuro funkcjonowało równolegle w Prokuraturze w Goerlitz,
a także w budynku wykorzystywanym aktualnie przez Prokuraturę Rejonową w Zgorzelcu,
co ułatwiałoby dostęp do niego tym mieszkańcom okręgu jeleniogórskiego, którzy najczęściej
poszukują kontaktu z Prokuraturą w Goerlitz.