Zabawy koszykarskie

Zabawy koszykarskie
W pierwszym etapie szkolenia młodych koszykarzy zabawy
koszykarskie są nieodłącznym elementem treningu. Ich rolą jest
nie tylko wprowadzenie do treningu jako inna forma rozgrzewki,
ale również ma na celu rozwijać aspekt współpracy i współzawodnictwa indywidualnego jak i zespołowego.
Wszystkie zabawy składają się z czterech etapów: przygotowania, organizacji, przeprowadzenia i zakończenia zabawy. W
pierwszym etapie trener powinien przygotować niezbędne przybory dla uczestników zabawy, następnie przygotować zawodników
do udziału poprzez podział na drużyny lub wyznaczyć pomocników
do przeprowadzania zabawy. W etapie organizacji trener podaje
nazwę zabawy i przedstawia jej zasady (moment rozpoczęcia i
zakończenia, sposób wyłonienia zwycięzcy, omawia przepisy i błędy). Objaśnienie powinno być krótkie i rzeczowe. W dalszej części
zawodnicy uczestniczą w zabawie, w której trener kontroluje jej
czas i natężenie, zważając jednocześnie nad jej prawidłowym
przebiegiem. W ostatnim etapie trener ogłasza wyniki i podsumowuje zabawę.
„Kot i Mysz” – poruszanie się bez piłki
W parach. Na sygnał jeden z ćwiczących musi uciec drugiemu
unikając dotknięcia
„Rybak” – poruszanie się bez piłki
Dwóch lub trzech ćwiczących stoi na środkowej linii. Reszta musi
przebiec z jednej na drugą stronę nie dając się złapać. Złapany
dołącza do łapiących. Zabawa kończy się gdy zostanie jeden najlepszy.
„Ogonki” – poruszanie się bez piłki
Ćwiczący zakładają szarfy wetknięte z tyłu za spodenki. Każdy
ćwiczący stara się zebrać jak najwięcej szarf, jednocześnie nie
tracąc swojej. Wygrywa ta osoba, która zbierze najwięcej szarf.
41
„Berek po liniach” - poruszanie się bez piłki
Zawodnicy poruszają się tylko po liniach do koszykówki. Osoba
dotknięta staje się berkiem.
„Lawina” – poruszanie się bez piłki
Zawodnik oznaczony szarfą stara się złapać innego ćwiczącego.
Złapany zawodnik dostaje szarfę od trenera i w ten sposób ilość
goniących zawodników zwiększa się lawinowo.
„Domek do wynajęcia” – poruszanie się bez piłki
Zawodnicy biegają po całej sali między kołami hula-hop (szarfami). Kół hula-hop jest o jedno mniej niż ćwiczących. Na sygnał
trenera zawodnicy zajmują wolny „domek” (koło, szarfę). Osoba,
która nie zdąży zająć wolnego „domku” wykonuje ćwiczenie dodatkowe np. 5 podskoków, 5 przysiadów. Za każdym razem trener może zabrać jedno koło (szarfę).
„Piłka do kapitana” – podania
Zawodnicy podają między sobą piłkę, a ich celem jest podać do
kapitana, który znajduje się np. w rogu boiska lub w półkolu przy
polu 3 sekund. Za podanie do kapitana otrzymują 1 punkt. Po
stracie punktu drużyna wznawia grę wybiciem piłki zza boiska. Nie
wolno kozłować piłki, reszta przepisów taka jak przepisy do koszykówki. Gra do ustalonego wyniku, bądź na czas.
„Myśliwi i kaczki” – podania
Dwóch wyznaczonych przez trenera zawodników (mają założone
szarfy) mogą tylko podawać piłkę między sobą. W ten sposób poruszając się po boisku (bez popełnienia błędów kroków), starają
się dotknąć piłką pozostałe osoby. Złapany zawodnik dołącza do
berków zakładając szarfę i goni wraz z nimi.
„Berek drużynowy” - podania
Zawodnicy dzielą się na drużyny. Jedna drużyna jest w posiadaniu
piłki. Podaniami między sobą starają się dotknąć piłką jak największą ilość zawodników drugiej drużyny. Po upływie np. 60 sekund następuje zmiana. Wygrywa zespół, który złapie większą
ilość razy rywali.
42
„Piłka chroni” - podania
Zawodnicy podają między sobą piłkę. Jeden berek stara się złapać
zawodnika, który nie jest w posiadaniu piłki. Zawodnicy podają
tak piłkę, aby uniemożliwić berkowi złapanie zawodnika.
„Posąg” – kozłowanie – zatrzymanie
Ćwiczący kozłują w biegu po boisku, na sygnał wszyscy zatrzymują się na jedno/dwa tempa. Kto nie zatrzyma się, będzie dalej kozłował, bądź traci równowagę po zatrzymaniu otrzymuje 1 punkt
karny!
„Król dryblingu” – kozłowanie
Każdy ćwiczący posiada piłkę. W określonej części boiska zawodnicy starają się wybić sobie nawzajem piłkę. Ten, który złapie piłkę, bądź wypadnie mu za boisko odpada z gry i rzuca na kosz.
Wygrywa osoba, która zostanie sama na placu boju. Teren zabawy należy zmniejszać odpowiednio do ilości uczestników zabawy.
„Berek po liniach z kozłowaniem” - kozłowanie
Zawodnicy bez piłki i dwóch berków z piłkami poruszają się tylko
po liniach do koszykówki. Złapane osoby (dotknięte piłką) stają
się berkami.
„Berek bez piłki” – kozłowanie
Wszyscy zawodnicy kozłują piłkę w określonym polu. Berek (bez
piłki) goni pozostałych zawodników z piłkami. Dotknięta osoba
przez berka staje się Berkiem i oddaje piłkę.
„Owce i wilk” – kozłowanie
Każdy ćwiczący posiada piłkę. Owce znajdują się w dwóch półkolach i kole środkowym. Jedna osoba jest wilkiem. Trener woła:
„Nie ma wilka!”, wtedy owieczki wychodzą z „zagrody” i dowolnie
kozłują po całym boisku. Jeśli trener zawoła: „Wilk nadchodzi!” –
owieczki muszą szybko schować się do zagrody. Wilk może łapać
te osoby, które nie zdążyły wejść do „zagrody”. Złapani ćwiczący
stają się wilkami.
43
„Szermierz” – kozłowanie
Ćwiczący w parach, każdy ma piłkę. Ustaloną ręką zawodnicy kozłują piłkę. Drugą ręką mają za zadanie dotknąć pleców, kolana,
piłki itp. nie tracąc przy tym swojej piłki. Jedno dotknięcie – 1 pkt.
Zabawa na czas, bądź do określonej ilości punktów.
„Gra czterech rogów” – kozłowanie
Ćwiczący stoją z piłkami w rogach połowy boiska, jeden ćwiczący
(O1, O2) stoi na środku. Na sygnał następuje zmiana miejsc
(wcześniej ustalony kierunek kozłowania, bądź też nie). Osoba,
która znajdowała się w środku musi jak najszybciej zająć wolny
róg. Ćwiczący, który nie zdążył zająć wolnego miejsca, zajmuje
miejsce O1, O2.
O1
O2
Diagram 1
„Raz, dwa, trzy – baba Jaga patrzy” – postawa w obronie
Zawodnicy ustawieni są na linii końcowej. Jeden ćwiczący jest baba Jagą, który stoi po przeciwnej stronie boiska tyłem do ćwiczących. Na sygnał startu zawodnicy biegną w stronę baby Jagi, na
44
sygnał zatrzymania zatrzymują się i przyjmują prawidłową postawę w obronie. Następnie baba Jaga obraca się i jeśli wskaże zawodnika, który przyjął złą postawę w obronie (brak równowagi,
źle ułożone ręce, proste nogi, itp.) to ten ćwiczący wraca na start.
wygrywa ta osoba, która jako pierwsza dotrze do baby Jagi.
„Chroń udo” – postawa i poruszanie się w obronie
Zawodnicy rywalizują w parach stojąc w pozycji obronnej naprzeciwko siebie. Jeden z ćwiczących jest atakującym, drugi broniącym. Celem atakującego jest dotknąć tył uda (mięsień dwugłowy
uda) zawodnika broniącego. Zadaniem obrońcy jest tak pivotować
jedną nogą, aby atakujący nie dotknął nogi pivotującej. Obrońca
jednej nogi nie może oderwać od podłoża.
„Chroń i atakuj udo” – postawa i poruszanie się w obronie
Zawodnicy rywalizują w parach stojąc naprzeciwko siebie w pozycji obronnej. Zadaniem zawodników jest chronić swoje udo i dotknąć tył uda (mięsień dwugłowy uda) rywala. Wygrywa ta osoba,
która więcej razy dotknie w udo przeciwnika. Zawodnicy muszą
utrzymywać proste plecy w obronie zważając na bezpieczeństwo
przed kontaktem.
45
LEGENDA:
l.
l.
l.
l.
rz. wolnych – linia rzutów wolnych
końcowa – linia końcowa
boczna – linia boczna
środkowa – linia środkowa
Droga poruszania się zawodnika
Podanie
Kozłowanie
Zasłona
Zastawienie
Rzut
Zawodnik ataku bez piłki
Zawodnik ataku z piłką
Obrońca
Pachołek
46