Rimbaud - biografia, życiorys

Rimbaud - biografia, życiorys
Rimbaud to „przeklęte dziecię” paryskiej cyganerii, twórca zupełnie
nowej jakości wyrazu poetyckiego, jakim była synestezja. Prekursor
nadrealizmu. Jeden z najbarwniejszych twórców literatury francuskiej.
Przychodzi na świat w Charleville, w niewielkiej wiosce na północy
Francji, w 1854 r. Kiedy Artur ma 6 lat, rodzinę opuszcza jego ojciec,
kapitan Fryderyk Rimbaud, i cały ciężar prowadzenia domu oraz
wychowywania dzieci spada na barki jego matki. Niezwykle surowa, a
zarazem religijna, kobieta w sposób szczególny kształtuje osobowość
Artura. Zapewne z tego samego powodu zacznie on w przyszłości
tęsknić za większą swobodą. Tymczasem chłopiec uczęszcza do szkoły
średniej w Charleville, gdzie daje się poznać jako wybitny uczeń oraz
zaprzyjaźnia się z wywierającym na niego olbrzymi wpływ, młodym
nauczycielem Izambardem. Placówkę opuszcza w wieku 16 lat i tym
samym kończy swoją formalną edukację .W tym samym czasie
wybucha wojna francusko-pruska. Na czas nauki w Charleville
przypada także debiut Rimbauda. Młodzieńcze utwory Artura, napisane
w wieku zaledwie 15 lat w stylu parnasistowskim do tej pory uznawane
są za perłę literatury francuskiej. Sam artysta wyraźnie się ich wyprze
na późniejszym etapie swej literackiej aktywności.
W 1870 r. Artur po raz pierwszy ucieka z domu. Skłonność do
włóczęgostwa po kraju stanie się już jego nałogiem. Po raz pierwszy
chłopaka odnajdzie i sprowadzi do domu wspomniany już Izambard.
Prawdopodobnie podczas jednej z takich ucieczek i przebywania wśród
paryskiej komuny został brutalnie zgwałcony. Te mroczne
doświadczenia oraz zachłyśnięcie się swobodą dekadenckiego życia
diametralnie zmieniają ułożonego dotąd chłopca. Stopniowo wzorowy
uczeń zamienia się w obszarpanego abnegata palącego fajkę i
wszczynającego burdy w miejscowych barach. W tym okresie kształtuje
się oryginalna pisarska osobowość Rimbauda. O ile wcześniej szukał
klasycznej harmonii, tak teraz wyraźnie łączy niekonwencjonalny
sposób życia z misją poetycką. Dla Rimbauda przywilej wypowiadania
się za pomocą poezji jest formą mistyki, dlatego też – jego zdaniem –
twórca nie może podlegać przyziemnym ograniczeniom i
konwenansom. Poezja nie jest celem samym w sobie, ale ma pozwalać
na głębsze doznanie świata, na lepsze jego poznanie. Twórca to
medium, pośrednik między rzeczywistością poznawalną zmysłami a tą
pełniejszą, dostępną tylko wybranym. Wrogiem artysty jest spętane
ciasnymi konwenansami mieszczańskie środowisko.
W 1871 r. Artur przybywa do Paryża na zaproszenie Paula Verlain'a.
Początkowo mieszka w willi Verlaine'a z jego żoną i teściami, jednak
sposób bycia obszarpanego poety zbytnio szokował gospodarzy. Obu
pisarzy połączy nie tylko przyjaźń, ale także homoseksualna miłość.
Para eksperymentowała z narkotykami, urządzała suto zakrapiane
orgie i wywoływała wiele skandali towarzyskich. Wszystko to działo się
w ramach mistycznego pojmowania pisania, które Artur chciał wyrażać
wszystkimi zmysłami. W tym okresie powstają najlepsze teksty
Rimbauda, przepełnione mrocznymi wizjami, nasycone symboliką oraz
ujęte w niebagatelnej formie bliskiej zapisowi automatycznemu zostają
wydane w postaci tomów: „Sezon w piekle” (1973), „Iluminacje” (1874).
Sami kochankowie kochają się i nienawidzą. Podczas pobytu w Belgii w
1873 r. Rimbaud zostanie postrzelony przez zazdrosnego Verlaine'a,
który nie chciał, aby młodszy poeta go opuścił. Ostatecznie Verlaine na
dwa lata trafia do więzienia, a Rimbaud wraca w swe rodzinne strony.
W wieku zaledwie 20 lat poeta zamilknie. Będzie teraz podróżował po
Europie, Afryce, Azji. W 1876 zaciągnie się do armii holenderskiej, z
której zdezerteruje i ukryje się we Francji. W latach 80. będzie
handlował bronią w Abisynii.
Umiera przedwcześnie, w wieku 37 lat. Po amputacji prawej nogi
przegrywa nierówną walkę z nowotworem kolana.