A – 07. Niedz. Wielk., Wniebowstąpienie Pańskie – Mt 28,16-20

A – 07. Niedz. Wielk., Wniebowstąpienie Pańskie – Mt 28,16-20

A – 07. Niedz. Wielk., Wniebowstąpienie PaĔskie – Mt 28,16-20
Perykopa = punkt kulminacyjny caáej Ewang. i opowiadania o zmartwychwstaniu
– kobiety wypeániáy misjĊ przekazując polecenia JX by App udali siĊ do Galilei (tu siĊ
wszystko zaczĊáo, tu siĊ dopeáni).
W tej scenie wszystko jest wielkie, uroczyste i sceneria i treĞü. JX objawia siĊ na górze jak
niegdyĞ Bóg na Synaju i ogáasza swój manifest. Te ostatnie sáowa JX są ukoronowaniem i
kluczem do zrozumienia caáej Ew. Mt – tu jawi siĊ cel jaki przyĞwiecaá Mt w pisaniu dzieáa
(ukáad Ew.)
Podziaá:
cz. 1 dziaáania uczniów (16-17)
cz. 2 sáowa JX (18-20): - uroczyste potwierdzenie peáni wáadzy (18b)
- posáanie (19-20a) – chrzest i nauczanie
- obietnica (20b) - trwaáa obecnoĞü
Ew. Mt rozpoczĊáa siĊ początkiem historii zbawienia (1,1) koĔczy natomiast perspektywą
koĔca Ğwiata. MiĊdzy zmartwychwstaniem Jezusa a koĔcem czasów jest czas KoĞcioáa, jego
obecnoĞü i dziaáalnoĞci misyjnej wspartej obietnicą Jezusa.
w. 16
* jedenastu – bo jeden z uczniów okazaá siĊ zdrajcą. Ostatni raz Mt wymienia Dwunastu
mówiąc o ostatniej wieczerzy (26,20)
ĺ jednak jest to ta sama wspólnota, chociaĪ mniej liczna
* Galilea – tu JX spotkaá siĊ z pozytywnym odzewem. Tu JX siĊ wychowaá i rozpocząá misjĊ
– Galilea pogan (4,15) – symbol powszechnoĞci zbawienia
* na górĊ – nieokreĞlona góra ĺ skojarzenie z waĪnymi górami (objawienia siĊ MojĪeszowi,
nadania Prawa, báogosáawieĔstw, Kuszenia, szczególnie góra Nebo, Pwt 32,48-52 – dáuga
pielgrzymka MojĪesza, piĊkny widok ziemi obiecanej – Jezus wszedá juĪ do chwaáy przechodząc
przez Ğmierü, tak jak lud przekroczyá juĪ Jordan. JX otrzymaá wáadzĊ nie tylko nad Izraelem ale
nad caáym Ğwiatem. Teraz przekaĪe ją swoim uczniom)
ĺ na koĔcu JX spotyka siĊ z uczniami (App) aby przekazaü im „moc wypeánionego Prawa”
ĺ obecnoĞü uczniów – nie jest przypadkowa. Wynika z posáuszeĔstwa Jego poleceniu.
w. 17 brak opisu wyglądu JX - uwaga skoncentrowana jest na relacji uczniów
* oddali pokáon ΔΕΓΗΎΙΑνΝ – akt najwyĪszej czci przynaleĪnej Bogu (por. Magowie 2,2.11;
w proĞbach o uzdrowienie 8,2; 9,18; 15,25, w znakach 14,33, w czasie ostatecznego
oglądaniu Zmartwychwstaáego 28,9)
* niektórzy wątpili…
1.
2.
3.
inni uczniowie (nie Jedenastu) – maáo prawdopodobne (choü àk
mówi, Īe JX miaá wielu uczniów 10,1; 1 Kor 15,6)
co odnosi siĊ do wczeĞniejszych wątpliwoĞci App – maáo prawdop.
to ci – niektórzy - którzy wczeĞniej oddali pokáon (por. postawa
kobiet na ukazanie siĊ anioáa 28,8 – bojaĨĔ i wielka radoĞü)
wątpiü Έ΍ΗΘΣΊΝ – w NT 2 razy: 14,31 Piotr idący po falach – JX wyrzuca mu maáoĞü
wiary: czemuĞ zwątpiá. WątpliwoĞü Piotra wynikaáa z maáej wiary.
ĺ wiara zawarta jest w początkowym czynie Piotra i peánym lĊku woáaniu: Panie, ratuj…
Jest to jednak wiara chwiejna w obliczu próby. Piotr wierzy ale rzeczywistoĞü i ogrom
fal osáabia moc jego wiary
ĺ u niektórych nie byáa to wiara mocna, niewzruszona ĺ byáa to maáa wiara, nawet
widzenie zmartwychwstaáego Jezusa nie usunĊáo spoĞród uczniów moĪliwoĞci
„wątpienia” oraz „maáej wiary”
Oprac ował:
ks . Piot r Dom ar os
w. 18
* podszedá ΔΕΓΗνΕΛΓΐ΅΍ – JX nie strofuje za wątpliwoĞci ani za postawĊ w czasie mĊki,
mówi do nich. To On podchodzi do nich.
ten czasownik Mt uĪywa takĪe wobec chorych, którzy przychodzą szukaü ratunku u JX
i tych, którzy pragną zbliĪyü siĊ do JX
* wszelka wáadza ΔκΗ΅ȱπΒΓΙΗϟ΅
wáadza πΒΓΙΗϟ΅– charakteryzuje JX w przeciwieĔstwie do religijnych zwierzchników
Izraela (naucza z wáadzą 7,29; odpuszcza grzechy 9,6; uzdrawiam 9,6 i 10,1)
- dana przez Boga (11,27) i JX moĪe ją przekazaü (10,1)
wszelka ΔκΖ (na niebie i na ziemi)
- przez zmartwychwstanie JX zostaá wywyĪszony i ustanowiony Panem wszechĞwiata
Rz 1,4; Flp 2,9-11
ĺ JX tylko przypomina swoją wáadzĊ jako podstawĊ sáów nakazu misyjnego
ĺ por. Dn 7,13-14 są jednak róĪnice:
Dn 7,13-14
- Syn Czáowieczy otrzymuje wáadzĊ w eschatonie
- idzie o zdobycie panowania nad Ğwiatem
- Syn Czáowieczy panuje nad narodami
z wyáączeniem Izraela
- nacisk na wywyĪszenie
Mt 28,16-20
- juĪ teraz
- idzie o ewangelizacjĊ i zbawienie ludzi
- Izrael wáączony jest do wszystkich narodów
- nacisk jest na czynienie uczniami
w. 19-20a
centrum wypowiedzi: nakaz
4 czynnoĞci:
1.
idĨcie ΔΓΕΉϾΓΐ΅΍ – dosá. wyruszywszy, do tej pory misja ograniczaáa siĊ do ziemi
Izraela
2.
nauczajcie ΐ΅Ό΋ΘΉϾΝ dosá. czyĔcie uczniami– gáówna czynnoĞü – imperatyw.
idzie nie o gáoszenie prawd katechizmowych ale o czynienie uczniami tzn.
- czyniü chrzeĞcijanami (uczeĔ to u Mt chrzeĞcijanin) a KoĞcióá = wspólnota
uczniów. UczeĔ = peániący wolĊ Boga (12,49n) i Īyjący zgodnie z nią (7,21n)
- „zespalaü ich ĞciĞle z JX i wáączaü do Jego wspólnoty” – budowaü maáe
wspólnoty uczniów tj. czyniá to JX (4,18n; 10,1-38)
owo czynienie uczniami dokonuje siĊ przez:
3.
udzielając im chrztu Ά΅ΔΘϟΊΝ – myü, zanurzaü, chrzciü = zanurzając w rzeczywistoĞci
Ojca i Syna i Ducha ĝwiĊtego
* w imiĊ ΉϢΖȱΘϲȱϷΑΓΐ΅ ĺ imiĊ = osoba; ΉϢΖ z biernikiem oznacza dynamiczny kierunek,
dosá. poĞwiĊcaü komuĞ, oddawaü w czyjąĞ opiekĊ (konsekrowaü – do Īycia z Bogiem)
[ΉϢΖȱΘϲȱϷΑΓΐ΅Θϟ formuáa niby tak samo znaku krzyĪa wyraĪa - powagĊ lub rozkaz Ojca]
4.
uczcie Έ΍ΈΣΗΎΝ – pouczenie, nauczanie nadaje trwaáoĞü ĺ „czyni uczniami”
* zachowywaü wszystko Θ΋ΕΉϧΑȱΔΣΑΘ΅ dosá. strzec ĺ dom na skale 7,24
idzie tu o caáe nauczanie JX ĺ caáe nauczanie JX jest przykazaniem
ĺ jednak samo nauczanie to za maáo, nie wystarcza – idzie o budowanie KoĞcioáa,
wáączenie czáowieka pozyskanego w Īycie sakramentalne (ĺ chrzest i pouczenie ĺ
wprowadziü w Īycie Boga)
w. 20b
zapewnienie obecnoĞci JX zmartwychwstaáego wĞród swoich uczniów
* Ja jestem z wami – wzorzec w ST – Jahwe zapewnia o swojej obecnoĞci Rdz 26,24;
Wj 3,12. Jezus zajmuje tu miejsce JHWH
* po wszystkie dni – podkreĞlenie trwaáoĞci
Jezus jest: Bogiem z nami (1,23) ĺ ta myĞl idzie przez caáą Ewangelie Mt
Finaá: App opuszczają JX (26,56b) odchodzą od Boga – ALE ON ICH NIE OPUSZCZA