Sąd w internecie

Sygn. akt II K 157/16
1 Ds 13/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 października 2016 roku
Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Monika Mańka
Protokolant: Sebastian Sroka
w obecności Prokuratora: --po rozpoznaniu w dniach: 09.05.2016r., 22.06.2016r., 07.09.2016r. i 10.10.2016r.
sprawy:
A. R.
c. Z. i A.
ur. (...) w R.
oskarżoną o to, że:
w październiku 2015r. w R. bez zezwolenia rozpowszechniła publicznie wiadomości z postępowania
przygotowawczego, zanim zostały ujawnione w postępowaniu sądowym, poprzez opublikowanie na stronie
internetowej (...) (...) pisemnego artykułu własnego autorstwa Pt. (...), w którym zamieściła informacje o ustaleniach
procesowych Komendy Powiatowej Policji R. dotyczących miejsca wysłania obraźliwych komentarzy, których
dokonano podczas prowadzenia dochodzenia pod sygnaturą (...), (...), (...) w sprawie publicznego znieważenia poprzez
zamieszczanie na portalu internetowym (...)komentarzy o obelżywej treści
tj. o czyn z art.241 § 1 kk
1. uniewinnia oskarżoną A. R. od popełnienia zarzucanego jej czynu;
2. na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. i § 4 ust. 1 § 17 ust. 1 pkt 3, § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 Rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie ponoszenia przez skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza na rzecz oskarżonej A. R. kwotę 672 zł (sześćset siedemdziesiąt
dwa) złote tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia ustawionego w sprawie obrońcy;
3. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.
Sędzia:
Sygn. akt: II K 157/16
UZASADNIENIE
W dniu 19 października 2015 roku oskarżona A. R. na należącej do siebie stronie internetowej (...) zamieściła artykuł
swojego autorstwa pt. (...). W jego treści wskazała m.in., że organy ścigania ustaliły, iż w trakcie kampanii wyborczej, w
której oskarżona była kontrkandydatką obecnie urzędującego Prezydenta Miasta R. M. L., z jego domu zamieszczano
w Internecie obelżywe komentarze.
Dowody:
- tekst wezwania z 19 października 2015 roku ze strony (...)– k. 3-16, 23-29 akt prokuratorskich (...) zbiór A,
- protokół oględzin strony internetowej (...) z 15 grudnia 2015 roku, k. 21-22 akt prokuratorskich (...) zbiór A.
W 2015 roku Komenda Powiatowa Policji w R. prowadziła postępowanie sygn. (...), (...), (...) dotyczące publicznych
znieważeń w okresie od dnia 17 listopada 2014 roku do dnia 28 listopada 2014 roku w R. poprzez zamieszczanie na
portalu internetowym (...)komentarzy o obelżywej treści w stosunku do N. M. i A. T. z powodu ich przynależności
wyznaniowej.
Dowody:
- protokół oględzin akt (...), (...), (...) – k. 30-32 akt prokuratorskich (...) zbiór A.
W trakcie wskazanego postępowania ustalono m.in., że z domu Prezydenta Miasta R. M. L. zamieszczano w Internecie
obraźliwe komentarze związane z toczącą się kampanią wyborczą (tzw. hejt wyborczy).
Dowody:
- zeznania świadka M. L. – k. 24-26, 27-28,
- postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej w R. z 27 kwietnia 2015 roku zobowiązujące operatora
internetowego do przekazania danych identyfikujących właściciela łącza internetowego – k. 45-46 akt prokuratorskich
(...) zbiór A,
- odpowiedź operatora internetowego dotycząca przekazania danych identyfikujących właściciela łącza internetowego
– k. 47-48 akt prokuratorskich (...) zbiór A.
Postępowanie przygotowawcze w sprawie (...) zakończyło się w dniu 30 września 2015 roku postanowieniem o
umorzeniu dochodzenia. Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2016r. Sąd Rejonowy w G. utrzymał w mocy w/w
postanowienie.
Dowody:
- postanowienie o umorzeniu postępowania – k. 300-305 akt prokuratorskich (...)zbiór A, k.49-54.
- postanowienie SR w G. o utrzymaniu w mocy w/w postanowienia – k. 325-328 akt prokuratorskich (...)
W okresie wakacyjno-jesiennym 2015 roku w środowisku (...) samorządowców pojawiła się pogłoska, iż z komputerów
znanych w R. osób publicznych, w tym Prezydenta Miasta R. M. L. zamieszczano w Internecie hejt wyborczy.
Dowody:
- wyjaśnienia oskarżonej A. R. – k. 74-75 akt prokuratorskich (...)zbiór A, k. 27,
- zeznania świadka G. W. – k. 36-37,
- zeznania świadka D. W. – k. 64-65,
- artykuł prasowy pt (...)opublikowany na stronie internetowej (...)w dniu 1 grudnia 2015 roku – k. 12-13.
Poza osobami prowadzącymi postępowanie przygotowawcze w sprawie (...), dostęp do akt sprawy miał jedynie
pełnomocnik pokrzywdzonych adw. M. K.. W okresie prowadzenia wskazanego postępowania przygotowawczego
oskarżona nie miała dostępu do akt postępowania. Nie była w nim także przesłuchiwana w charakterze świadka.
Dowody:
- akta prokuratorskie (...) - k. 198 (tom I), 228 (tom II), 254 (tom II), 290 (tom II),
- wyjaśnienia oskarżonej A. R. – k. 74-75 akt prokuratorskich (...) zbiór A, k.27,
- wykaz zarejestrowanych ekspedycji Prokuratury Rejonowej G. – Wschód – k. 72-73.
A. R. ma 40 lat. Posiada wyższe wykształcenie, pracuje osiągając dochód w wysokości 2.350 zł miesięcznie. Jest
mężatką i ma na utrzymaniu troje dzieci. Nie była karana sądownie.
Dowody:
- dane osobowe – k. 73, 96 akt prokuratorskich (...) zbiór A,
- dane o karalności – k. 71 akt prokuratorskich (...) zbiór A.
Oskarżona A. R. słuchana w postępowaniu przygotowawczym nie przyznała się do zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła, iż
nie miała dostępu do dokumentów postępowania prowadzonego przez Policję w sprawie zamieszczania w Internecie
obelżywych komentarzy. Wskazała, że informacja, iż takie komentarze były zamieszczane w Internecie z domu M. L.
stanowiły znaną plotkę w R., a ponadto wiedzę tę powzięła również od swego męża (k. 74-75 akt prokuratorskich (...)
zbiór A).
Słuchana na rozprawie przed Sądem oskarżona nie przyznała się do zarzucanego jej czynu i odmówiła składania
wyjaśnień (k. 27).
Sąd obdarzył wyjaśnienia oskarżonej A. R. walorem wiarygodności w zakresie, w jakim w oparciu o nie dokonał
ustaleń faktycznych. Za wiarygodne Sąd uznał te wyjaśnienia, w których oskarżona wskazała, że zamieściła na
stronie internetowej (...), swój artykuł pt. (...) w którym wskazała, że organy ścigania ustaliły, iż w trakcie kampanii
wyborczej z domu w którym mieszka M. L. zamieszczano w Internecie obelżywe komentarze. Wyjaśnienia te znalazły
potwierdzenie w oględzinach wskazanej strony internetowej. Sąd uznał za wiarygodne ponadto te wyjaśnienia
oskarżonej R., w których wskazała, iż informacja o zamieszczaniu hejtu wyborczego w Internecie z domu M. L. była
plotką szeroko znaną w R.. Wyjaśnienia oskarżonej w tym zakresie znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków
G. W. i D. W., a ponadto w treści artykułu prasowego pt. (...) opublikowanego na stronie internetowej (...), które
to dowody Sąd obdarzył walorem wiarygodności. Za w pełni wiarygodne Sąd uznał także wyjaśnienia oskarżonej, iż
nie miała ona dostępu do akt postępowania przygotowawczego prowadzonego pod sygnaturą (...), co ponad wszelką
wątpliwość potwierdza analiza akt tego postępowania.
Wyjaśnienia A. R. we wskazanym wyżej zakresie były logiczne, wewnętrznie spójne i znajdowały potwierdzenie w
pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym, który Sąd uczynił podstawą swoich ustaleń faktycznych.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił ponadto na podstawie zeznań świadka M. L.. W oparciu o jego relację Sąd przyjął,
iż w trakcie postępowania przygotowawczego prowadzonego pod sygn. (...)ustalono, że z domu świadka zamieszczano
w Internecie obraźliwe komentarze związane z toczącą się kampanią wyborczą. Zeznania te były logiczne, a nadto
zbieżne z zawartymi w aktach postępowania przygotowawczego dokumentami w postaci postanowienia Prokuratora
Prokuratury Rejonowej w R.z 27 kwietnia 2015 roku zobowiązującego operatora internetowego do przekazania danych
identyfikujących właściciela łącza internetowego, a także odpowiedzią tegoż operatora – a zatem z tymi dowodami,
które Sąd uznał za wiarygodne.
Na postawie zeznań świadków G. W. i D. W. Sąd ustalił okoliczność istnienia w środowisku (...) samorządowców
- w okresie wakacyjno-jesiennym 2015 roku pogłoski, iż z komputerów znanych w R. osób, w tym Prezydenta
Miasta R. M. L. zamieszczano w Internecie obraźliwe komentarze w związku z kampanią wyborczą. Zeznania te
były logiczne, wewnętrznie spójne i nie zawierały sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym, który Sąd
uczynił podstawą swoich ustaleń faktycznych. Niepamięć szczegółów w wyjaśnieniach świadków dotycząca dokładnej
daty w której wskazana pogłoska pojawiła się w R. nie wpłynęła na ocenę wiarygodności zeznań tych świadków. Z
zasad doświadczenia życiowego wynika bowiem, że człowiek zwykle nie zapamiętuje dokładnego momentu, w którym
usłyszał jakąś pogłoskę, a jedynie bliżej nieokreślony czas, w którym taką informację posiadł. Wskazać należy, iż
jakkolwiek jest to kluczowa informacja dla poczynienia ustaleń w niniejszej sprawie w zakresie czasokresu kiedy
wśród (...) radnych, a także osób interesujących się kampanią wyborczą z 2014 roku zaczęła być powszechnie znana
wiadomość, że z domu M. L. wysyłane są (...)wyborcze, to podkreślić należy, iż świadkowie W. i W. z całą pewnością
wskazywali, że przedmiotowa informacja była już ogólnie znana i komentowana „na mieście” latem 2015 roku.
Ze szczególną ostrożnością Sąd podszedł do oceny zeznań świadka D. R., który jest mężem oskarżonej, a zatem
osobą dla niej najbliższą. Jego zeznania należało zatem ocenić przez pryzmat okoliczności, iż był osobą pośrednio
zainteresowaną rozstrzygnięciem w przedmiotowej sprawie. Zeznania tego świadka Sąd uznał za niewiarygodne
w zakresie, w jakim dotyczyły faktu powzięcia przez niego wiadomości o tym, że z domu M. L. zamieszczano
w Internecie hejt wyborczy. Świadek zeznał mianowicie, iż informację tę powziął od klientów swojego sklepu w
trakcie wykonywania pracy. Z jednej strony świadek zeznał, iż bardzo odpowiedzialnie podchodzi do swojej pracy,
koncentruje się na jej wykonywaniu, nie ma czasu na rozmowy z klientami, a z drugiej - wskazaną pogłoskę usłyszał
właśnie od klientów. W ocenie Sądu zeznania te są wewnętrznie sprzeczne. Osoba, która koncentruje swoją uwagę na
wykonaniu konkretnego zadania nie jest zwykle w stanie zapamiętać informacji nieskierowanej do niej bezpośrednio,
albowiem jej uwaga skupiona jest na wykonywanych czynnościach. Ponadto przyjęcie, iż świadek jednak usłyszał
we wskazanych okolicznościach omawianą pogłoskę od swoich klientów każe sądzić, iż zapamiętałby choć drobne
szczegóły związane z osobami, od których taka informacja pochodziła zwłaszcza, że dotyczyła ona żony świadka.
D. R. przyznał na rozprawie, iż wspierał swoją żonę w staraniach o objęcie urzędu Prezydenta Miasta, a zatem
oczywistym wydaje się, że zasłyszenie informacji, która niewątpliwie rzutowała negatywnie na jej kontrkandydata
wywołałoby naturalną reakcję w postaci chęci bliższego poznania genezy owej wiadomości. Istotne przy tym są
zeznania świadka, który przyznał, iż zwrócił uwagę na rozmawiających klientów z uwagi na to, iż posługiwali się
oni specyficznym, precyzyjnym słownictwem, a mianowicie używając sformułowania, że to „organy ścigania” ustaliły
okoliczność miejsca hejtów wyborczych. Powyższe wskazuje na to, iż rozmówcy musieli należeć do kręgu osób
mających związek z postępowaniem, z uwagi właśnie na użyte słownictwo. Tym bardziej więc dziwi reakcja świadka (a
de facto jej brak) na informację, którą – jak mąż swojej żony, powinien być żywo zainteresowany. Tymczasem świadek
zeznał, że nie pamięta, czy osoby te robiły zakupy w sklepie, nie zapamiętał ich płci, ani żadnej innej okoliczności
pozwalającej zidentyfikować rozmówców. Powyższe nie pozwala na uznanie tych zeznań D. R. za wiarygodnych. W
ocenie Sądu miały one na celu obronę swojej żony co wydaje się być naturalne wobec bliskich więzi jakie łączą te
osoby. W tym także zakresie Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej A. R., jakoby informację o miejscu wysyłania
negatywnych komentarzy powzięła również od swojego męża. W pozostałym zakresie zeznania świadka D. R. miały
dla przedmiotowej sprawy znaczenie drugorzędne.
W ocenie Sądu należy uznać za autentyczne dokumenty zebrane w sprawie tj. protokół oględzin akt (...), (...)
(...) postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej w R. z 27 kwietnia 2015 roku zobowiązujące operatora
internetowego do przekazania danych identyfikujących właściciela łącza internetowego, protokół oględzin strony
internetowej (...) z 15 grudnia 2015 roku, akta prokuratorskie (...)w zakresie zarządzeń o zezwoleniu na wgląd do akt
sprawy, postanowienie z 30 września 2015 roku o umorzeniu postępowania w sprawie (...), wykaz zarejestrowanych
ekspedycji Prokuratury Rejonowej G. W., informację o oskarżonej z Krajowego Rejestru Karnego. Wskazane
dokumenty urzędowe zostały sporządzone przez uprawnione do tego organy w ramach ich kompetencji w przepisanej
prawem formie i jako takie stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. W oparciu o te dokumenty
Sąd ustalił okoliczności stwierdzone ich treścią.
W oparciu o dokument w postaci odpowiedzi operatora internetowego (...)dotyczącej przekazania danych
identyfikujących właściciela łącza internetowego Sąd przyjął, że organy postępowania przygotowawczego w trakcie
prowadzonego postępowania ustaliły, iż z domu Prezydenta Miasta R. M. L. zamieszczano w Internecie obraźliwe
komentarze związane z toczącą się kampanią wyborczą. Autentyczność tego dokumentu nie była kwestionowana w
trakcie postępowania sądowego i nie wzbudziła wątpliwości Sądu.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił ponadto na podstawie wydruków stron internetowych, a to: tekstu (...) z 19
października 2015 roku ze strony (...)oraz artykułu prasowego pt. (...)opublikowanego na stronie internetowej (...)
w dniu 1 grudnia 2015 roku. W oparciu o te dowody Sąd przyjął, iż w dniu 19 października 2015 roku oskarżona A.
R. zamieściła w Internecie informację, że organy ścigania ustaliły, że z domu, w którym mieszka M. L. zamieszczano
w Internecie obelżywe komentarze w trakcie kampanii wyborczej, a ponadto, że informacja ta była pogłoską znaną
w R. już wcześniej. To, że wskazane wydruki odzwierciedlają informacje opublikowane na wskazanych stronach
internetowych nie było kwestionowane w trakcie postępowania sadowego, a zatem brak było powodów, aby odmówić
tym dowodom waloru wiarygodności.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Oskarżonej A. R. zarzucono, iż w październiku 2015 roku w R. bez zezwolenia, rozpowszechniła publicznie wiadomości
z postępowania przygotowawczego zanim zostały ujawnione w postępowaniu sadowym, poprzez opublikowanie na
stronie internetowej (...) (...), pisemnego artykułu własnego autorstwa pt. (...), w którym zamieściła informacje o
ustaleniach procesowych Komendy Powiatowej Policji R. dotyczących miejsca wysyłania obraźliwych komentarzy,
których dokonano podczas prowadzenia dochodzenia pod sygnaturą (...), (...) (...) w sprawie publicznego znieważenia
poprzez zamieszczanie na portalu internetowym (...)komentarzy o obelżywej treści, tj. występek z art. 241§ 1 k.k.
W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe i poczynione na jego podstawie ustalenia faktyczne
wykazały w sposób nie budzący wątpliwości, iż w zachowaniu oskarżonej brak było znamion czynu zabronionego co
w konsekwencji doprowadzić musiało do jej uniewinnienia.
Art. 241 § 1 k.k. stanowi, że podlega karze ten, kto bez zezwolenia rozpowszechnia publicznie wiadomości z
postępowania przygotowawczego, zanim zostały ujawnione w postępowaniu sądowym. W doktrynie zwraca się
słusznie uwagę, iż przez «wiadomości z postępowania przygotowawczego» (...) należy rozumieć nie każdą okoliczność
ujawnioną w tym postępowaniu, lecz tylko taką, która ma związek z przedmiotem postępowania przygotowawczego
lub prowadzonej rozprawy. Chodzi tu bowiem o nieujawnianie takich okoliczności, które mogłyby utrudnić
lub uniemożliwić postępowanie przygotowawcze lub naruszyć dobra, których ochrona była podstawą wyłączenia
jawności postępowania. Jeżeli chodzi więc o postępowanie przygotowawcze, to rozpowszechniane wiadomości muszą
pochodzić z akt tego postępowania, od osób je prowadzących lub urzędowo z nimi współdziałających (np. policjant
czy pracownik administracyjny prokuratury). Osoby uczestniczące w postępowaniu przygotowawczym w charakterze
świadków, pokrzywdzonych lub podejrzanych, nie popełniają przestępstwa z art. 241 k.k., jeżeli ujawniają informacje
znane im skądinąd niż z toczącego się postępowania, nawet jeżeli zostały one potem do tego postępowania włączone.
Uznać natomiast należy za ujawnienie informacji, o których mowa w art. 241 k.k., ujawnienie tego, czego na
przykład świadek dowiedział się w czasie przesłuchania (...).(...) Nie jest przestępstwem z art. 241 k.k. zbieranie i
rozpowszechnianie informacji dotyczących postępowania przygotowawczego, ale uzyskanych w inny sposób (...)” (M.
Szewczyk: Komentarz do art. 241 Kodeksu karnego [w:] A. Zoll [red.]: Kodeks karny. Część szczególna. Tom II.
Komentarz do art. 117-277 k.k., LEX 2013, teza 7 i 8).
W przedmiotowej sprawie Sąd ustalił, że oskarżona A. R. rozpowszechniła publicznie wiadomość w postaci faktu,
że z domu Prezydenta Miasta R. M. L. zamieszczano w Internecie obraźliwe komentarze związane z toczącą
się kampanią wyborczą. Oskarżona posiadła jednak tę informację skądinąd, a zatem z innego źródła niż akta
prowadzonego postępowania przygotowawczego w sprawie (...). Ponad wszelką wątpliwość ustalono bowiem, że
wskazana informacja stanowiła pogłoskę, która pojawiła się w środowisku (...) samorządowców na kilka miesięcy
przed opublikowaniem wiadomości przez oskarżoną. Ponadto ustalono, że oskarżona nie miała dostępu do akt
postępowania przygotowawczego (...), a także nie wykazano w żaden sposób, by informacje zawarte w w/w aktach
uzyskała w inny sposób np. od osób uczestniczących w tym postępowaniu w jakimkolwiek charakterze. Opublikowanej
zatem przez oskarżoną informacji nie można uznać za wiadomość z postępowania przygotowawczego w rozumieniu
art. 241 § 1 k.k.
Wskazać także należy, że przedmiotem ochrony występku stypizowanego w art. 241 § 1 k.k. jest zapewnienie
sprawnego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości (M. S.: tamże, teza 1) w postaci zapewnienia prawidłowego
toku postępowania przygotowawczego. Upublicznienie – przed ujawnieniem na rozprawie sądowej informacji
pochodzących z tego postępowania, mogłoby utrudnić lub uniemożliwić organom postępowania przygotowawczego
jego prawidłowe prowadzenie. Jak słusznie zauważono w orzecznictwie Sądu Najwyższego „przedwczesne ujawnienie
wiadomości z postępowania przygotowawczego może utrudnić lub uniemożliwić realizację celów tego postępowania
(...), a mianowicie ustalenia, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo, wykrycie i
w razie potrzeby ujęcie sprawcy, wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie rozmiarów szkody, zebranie,
zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów oraz wyjaśnienie okoliczności, które sprzyjały
popełnieniu czynu” (uchwała Sądu Najwyższego z 21 października 2003 roku, sygn. akt: I KZP 29/03, Legalis nr
59212).
Odnosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, iż postępowanie przygotowawcze w sprawie
(...) zakończyło się jego umorzeniem w dniu 30 września 2015 roku, a zatem zanim oskarżona opublikowała
informację o ustaleniach organów ścigania na swojej stronie internetowej. Jej działanie więc w żaden sposób nie mogło
utrudnić lub uniemożliwić realizacji celów postępowania przygotowawczego, albowiem zostało ono już zakończone.
Okoliczności tej nie zmienia fakt, iż decyzja ta została zaskarżona i ostatecznie Sąd Rejonowy w G. postanowieniem
z dnia 6 czerwca 2016r., sygn. (...) utrzymał ją w mocy.
Z powyższego wynika zatem, iż nawet przyjęcie, że wiadomości rozpowszechnione przez oskarżoną w sieci Internet
stanowiły wiadomości z postępowania przygotowawczego (co, jak ustalono wyżej nie miało w przedmiotowej sprawie
miejsca) nie pozwala stwierdzić, że ich ujawnienie naruszało przedmiot ochrony art. 241 § 1 k.k., a w konsekwencji
przyjąć, że działanie takie charakteryzowało się większym niż znikomy stopniem społecznej szkodliwości, który jest
przesłanką konieczną przyjęcia przestępności zachowania oskarżonej.
Mając powyższe na uwadze należało stwierdzić, że oskarżona A. R. swoim czynem nie zrealizowała znamion występku
określonego w art. 241 § 1 k.k., co w konsekwencji doprowadziło do uniewinnienia oskarżonej od zarzucanego czynu.
Z uwagi na uniewinnienie oskarżonej, na zasadzie art. 632 ust. 2 k.p.k. kosztami postępowania obciążono Skarb
Państwa, a nadto – ponieważ oskarżona w trakcie prowadzonego postępowania przygotowawczego i sądowego
korzystała z pomocy obrońcy z wyboru – zasądzono na jej rzecz kwotę 672 zł ustaloną w oparciu o § 4 ust. 1, § 17 ust.
1 pkt 1 oraz § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U.
2015.1801) - tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia ustanowionego w sprawie obrońcy
Sędzia