F3_2015 _K5_ Bóg bliski - zjednoczenie

Formacja Stopnia 3 (F3) 2015
K5. Bóg bliski - Zjednoczenie
Modlitwa : Jezu obecny w Eucharystii, Chlebie najcichszy otul mnie Twym milczeniem, ukryj mnie w Twojej
bieli, wchłoń moją ciemność, przemień mnie w Siebie… Boży Baranku daj mi życie ukryte w Twoim Ciele daj mi
moc płynącą z Twego Ducha, abym cię uwielbił !
1. Rozważ Wj33, 7-11– namiot spotkania – Mojżesz
„A Pan rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak się rozmawia z przyjacielem”
Pan Bóg zawsze jest ten sam, a jaki ja jestem przed Panem? Czasem pragnę z Nim porozmawiać niezwłocznie a czasem
uciekam i nie mam odwagi spojrzeć Mu w oczy. A jak jest z przyjacielem? Powinienem mieć pewność, że przed
przyjacielem zawsze mogę być sobą i zawsze mogę się do niego zwrócić bez względu na to co zrobiłam/em. Nasze zdania
mogą się różnić ale w sercu jest pragnienie zrozumienia tej drugiej osoby.
Prośmy dziś o dar szczerości i otwartości na Pana. Aby w naszym sercach była pewność, że nigdy nie będziemy
odrzuceni, że Miłość pragnie naszej miłości, pragnie naszego uzdrowienia.
2. Rozważ Wj16, 1-35 – manna i woda ze skały – Izrael
Bliskość Boga objawia się w trosce i opiece jaką nas otacza każdego dnia. Jak wiele otrzymaliśmy, ile modlitw zostało
cudownie wysłuchanych, jak wielu cudów byliśmy świadkami. To wszystko Bóg czyni dla naszego dobra, Jemu zależy na
nas a przede wszystkim na naszej świętości. Pan chce abyśmy wszyscy osiągnęli życie wieczne. Dlatego też, wiele
naszych próśb nie zostało spełnionych - wysłuchane zostały na pewno jednak życie potoczyło się inaczej niż tego
pragnęliśmy. Dlaczego? Ponieważ Jezus wie czego nam potrzeba, dla naszego zbawienia (uświęcenia).
Prośmy dziś o dar ufnego zawierzenia się Panu i oddania pod jego wolę naszego życia, naszych bliskich, spraw
zawodowych, naszego życia i śmierci.
3. Rozważ Łk 8, 1-3 – codzienne obcowanie z Mistrzem – uczniowie
„Następnie wędrowali przez miasta i wsie nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym”(Łk 8, 1)
Do każdego z ze swoich uczniów Jezus kieruje zaproszenie: „Wypłyń na głębię”(Łk 5,4), „Pójdź za Mną”(ŁK 5, 27-28).
Jestem zaproszony do kroczenia za Jezusem.
Dnia 2 czerwca 2000, Jan Paweł II do młodych zgromadzonych na Polach Lednickich powiedział:
Drodzy Młodzi Przyjaciele!
U początku nowego tysiąclecia, gdy wciąż jeszcze radujemy się owocami Wielkiego Jubileuszu, ze szczególną mocą
docierają do nas słowa, które Pan Jezus skierował kiedyś do Piotra: Duc in altum! – Wypłyń na głębie! To wezwanie
wypowiedziane u brzegów Jeziora Galilejskiego miało sens praktyczny – była to propozycja, aby Piotr odbił od brzegu i
mimo zniechęcenia raz jeszcze zarzucił sieci. Równocześnie jednak miało ono głęboki sens duchowy: było zachętą do
wiary. Tak właśnie zrozumiał je Piotr i zawierzył: “Panie, (...) na Twoje słowo zarzucę sieci” (Łk 5, 5). To zaś zawierzenie
stało się fundamentem apostolskiej misji, jaką Chrystus przekazał mu mówiąc: “Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił” (Łk
5, 10).
Duc in altum! Dziś te Jezusowe słowa kieruję do każdego i każdej z was:
Wypłyń na głębię! Zawierz Chrystusowi, pokonaj słabość i zniechęcenie, i na nowo wypłyń na głębię! Odkryj
głębie własnego ducha. Wnikaj w głębie świata. Przyjmij słowo Chrystusa, zaufaj Mu i podejmij swą życiową misję.
Ludzie nowego wieku oczekują twojego świadectwa. Nie bój się! Wypłyń na głębię! – jest przy tobie Chrystus.
Sercem obejmuję każdego i każdą z was. Stale proszę Boga, aby prowadził was przez życie w świetle i mocy Ducha
Świętego. Niech łaska Chrystusa zawsze wam towarzyszy. Z serca wam błogosławię: W imię Ojca i Syna, i Ducha
Świętego .
Prośmy dziś aby te słowa i błogosławieństwo wypełniło się w naszym życiu.
4.
Współudział w cudach Jezusa – uczniowie
Codziennie uczniowie Jezusa naocznie przekonywali się o wszechmocy, potędze a przede wszystkim o Miłości Jezusa do
ludzi.
 Burza na jeziorze (Łk 8, 22-25)
 Uzdrowienie opętanego (Łk 8, 26-38)
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
 Córka Jaira – wskrzeszenie (Łk 8, 49-56)
 „I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej książce, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano,
abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego” (J 20,30-31)
Pomimo tego „obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra, żona Kleofasa, i Maria Magdalena…obok Niej uczeń,
którego miłował”(Jan). Gdzie byli pozostali? Gdzie były te rzesze uzdrowionych, uwolnionych, pocieszonych…?
Niestety o mojej bliskości z Jezusem nie świadczą cuda i znaki jakie widziałam/em w życiu. Nawet moje osobiste
uzdrowienie, uwolnienie czy doświadczenie Miłości nie świadczy o mojej bliskości z Jezusem. Dziś doświadczam cudu a
jutro nie poznaję Jezusa. Prośmy dziś o łaskę wierności i wytrwałości przy Bogu w każdym czasie.
5. Modlitwa – mój bliski kontakt z Bogiem
"Módlcie się nieustannie" (1 Tes 5,17)
Problem ze rozumieniem modlitwy nieustannej jest taki, że chcemy się zawsze modlić tak, jak modlimy się w kościele albo
jakimś cichym kącie naszego mieszkania. Nie o to tutaj chodzi. Modlitwa nieustanna to głęboko ukryta świadomość, że
nasze życie zawsze dzieje się przed oczami Bożymi i że w Jego obecności wciąż jesteśmy. To jak pamięć zakochanego:
pośród codziennych wciąż gdzieś jest w nim myśl, że ukochana osoba pamięta o nim i za nim tęskni.
A zatem, jak pisał piętnaście wieków temu św. Barsanufiuz:
(święty katolicki i prawosławny, pochodzący z Egiptu pustelnik przez pięćdziesiąt lat przebywał w ścisłym odosobnieniu na
terenie palestyńskiego klasztoru św. Seridosa. Współcześni jemu asceci i zakonnicy zwracali się do niego z prośbami o
komentarze i wyjaśnienia dyskutowanych kwestii religijnych, a także porady duchowe, przez co wywarł olbrzymi wpływ na
monastycyzm.)
czy siedzisz, czy idziesz, czy pracujesz, czy jesz, czy robisz jeszcze coś innego, nie wahaj się modlić, mamy bowiem
przykazane czynić to nieustannie w każdym miejscu. Bóg jest wszędzie. Nawet jeśli masz zakrytą głowę, nie unikaj
modlitwy. Strzeż tylko tego, by nie czynić tego z lekceważeniem.
Prośmy dziś o ten cudowny dar ciągłej świadomości, że przebywamy w obecności Boga.
6. Zjednoczenie
Tak św. Faustyna mówiła o zjednoczeniu z Bogiem: „Poufne obcowanie duszy z Bogiem. Bóg zbliża się do duszy w sposób
szczególny, wiadomy tylko Bogu i duszy. Nikt nie dostrzega tej tajemniczej łączności, w tej łączności przewodniczy miłość i
dokonywuje wszystkiego tylko miłość. Jezus udziela się duszy w sposób łagodny, słodki, a w głębi Jego jest spokój. Jezus
udziela jej wiele łask i czyni ją zdolną do podzielenia Jego myśli wieczystych i odsłania duszy nieraz Swe Boskie zamiary.”
(Dz 622)
Do tego dążymy, to cel naszej drogi jedność i świętość. Niech Pan Bóg nam na tej drodze błogosławi i pomaga nie
poddawać się w trudnościach.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl