Zabawa z kolorami

Zabawa z kolorami
Co zrobić z pracami dzieci, które nie potrafią ładnie
rysować? Dla każdego wiara we własne możliwości
jest bardzo ważna.
n Wiesława Grabarz
W
iele zajęć plastycznych w grupie
„Tęczowych Ludków”, z dziećmi 5i 6-letnimi, było związanych z przygotowaniami do wystawy. W Galerii powinny znaleźć się
prace najlepsze i najładniejsze. A co zrobić
z pracami dzieci, które nie potrafią ładnie rysować, o niskiej sprawności manualnej, niskiej
samoocenie i tych, które z góry zakładają, że
i tak „mi się nie uda”? Nie mogłam ich odrzucić, bo wiem, jak ważna dla każdego jest wiara w samego siebie i we własne możliwości.
Zaczęłam zastanawiać się nad technikami,
dzięki którym każde dziecko osiągnie sukces,
spodoba mu się to, co zrobi, a powstały obraz
będzie zachętą do wykonania następnego.
Rozpoczęłam od zabaw plamami. Tak
powstały: barwy jesieni, barwy zimy i wiosny. Obrazy były o różnym nasyceniu i natężeniu barw. Następnie dzieci bawiły się kreskami w rozmaitych kolorach. Potem
przyszła kolej na naklejanki z liści, wyklejanki ze strzępów pogiętej bibuły (powstała
siedmiokolorowa tęcza), kolorowe wydzieranki z gazet często uzupełnione flamastrami, kredkami czy pastelami.
Podczas pracy dzieci mogły eksperymentować i doświadczać czegoś nowego.
Radą i pomocą, a także swoim doświadczeniem, służyła zaprzyjaźniona z naszą grupą Weronika Kruk – emerytowana nauczycielka plastyki. Pani Weronika jest zawsze
pełna energii i zapału do pracy z dziećmi.
Wnosi do naszych zajęć wiele nowych pomy-
32
słów, dużo radości, nowego spojrzenia
na sztukę. Dzięki niej dzieci poznały nowe
techniki i pojęcia z dziedziny plastyki i sztuki.
Wszyscy chętnie uczestniczyli nie tylko
w zajęciach organizowanych, ale również
pracowali w czasie wolnym. Motywacja była
ogromna – prace miały zdobić ściany w Galerii. Wystawa była piękna, znalazło się tam
około 300 prac. Sprawiła wiele satysfakcji
dzieciom i nauczycielom.
Często prowadzone zajęcia plastyczne pomogły inaczej postrzegać otaczający świat.
Przygotowania do zajęć rozpoczęłam
od spaceru po osiedlu. Dzieci przeglądały
się w wystawach sklepowych i w kałużach.
Opowiadały o tym, co widziały oprócz swoich odbić (drzewa, krzewy, domy).
Wychowanie w Przedszkolu
Odbite obrazy
Cel: zapoznanie z zasadami powstawania
obrazów symetrycznych oraz odcieniami
szarości.
Środki dydaktyczne: wiersz, kaseta z nagraniem, tamburyno, kałuże wykonane z folii aluminiowej, kartki z bloku zgięte na pół,
farby plakatowe, pędzle, miski z wodą, rozsypanka wyrazowa, sylwety: motyla, kwiatka,
koła, kwadratu, choinki, liścia, człowieka.
Przebieg
l Przywitanie dzieci przez nauczycielkę:
– Witam wszystkich, którzy lubią: kolorowe liście, mgliste poranki, spacer w deszczu,
błoto, długie wieczory, dzwoniący deszcz, pochmurne niebo, szarugę jesienną.
Dzieci machają rękami, mogą wydawać
okrzyki radości;
l Gaśnie światło, nauczycielka recytuje wiersze: Szara godzina i Szara jesień. Po recytacji pyta:
– Dlaczego, recytując wiersz, zgasiłam
światło? Jak zrobiło się wokół nas?
– O czym opowiadają wiersze?
– Jak wygląda szary kolor? Poszukajcie
takiego koloru w sali. Czy ma odcienie?
Jakie?
– Co mają ze sobą wspólnego wiersz i powitanie?;
l Nauczycielka proponuje dzieciom zabawę
ruchową „Omiń kałużę”. Dzieci biegają
omijając kałuże, gdy tamburyno cichnie –
przyklękają i przeglądają się w kałuży robiąc różne miny;
l Na tablicy rozwieszone są napisy – dzieci
czytają i wybierają te, które pasują do pogody, jesiennego nastroju;
l Nauczycielka proponuje zabawę: „W kra10/2006
inie deszczowych kropelek”. Dzieci tańczą przy muzyce w dowolny sposób;
l Dzieci dostają kartki złożone na pół, farby i pędzle. Nauczycielka proponuje, by
w górnej części namalowały szarugę jesienną. Dolną część kartki dzieci zginają
pod spód. Po co? To tajemnica;
l Po skończonej pracy dzieci rozginają
kartki i na czystej połówce robią czystą
wodą i pędzlem „kałużę”. Zginają kartkę
do środka i odbijają namalowany obrazek
w kałuży.
– Co ciekawego zauważyliście?
– Odbicie w wodzie też jest obrazem.
Domy, ludzie, zwierzęta, drzewa odbite w wodzie wyglądają tak, jakby były
tam naprawdę.
– Co dzieli obraz namalowany od obrazu
odbitego?
– Aby powstała symetria, po każdej stronie muszą być:
• takie same kształty,
• takie same wymiary,
• takie same kolory.
l Nauczycielka rozpoczyna rozmowę:
– Jakie znacie inne sposoby na wykonanie
pracy jednakowej z obu stron? (wycinanki ze zgiętego na pół kolorowego
papieru, rysunki na papierze kratkowanym).
Ilustracje – Drzewa naszych lasów. Leśnicy młodzieży
(zeszyt edykacyjny do nauczania początkowego), Warszawa 2005, Oficyna Wydawnicza „Multico”.
WIESŁAWA GRABARZ
Miejskie Przedszkole nr 10 w Jarosławiu
33