docOmówienie poszczególnych punktów debaty sesji PE
download 
Reklamacja Transkrypt
Omówienie poszczególnych punktów debaty sesji PE
WOLNY OBRÓT USŁUGAMI Pierwsze czytanie projektu dyrektywy usługowej W ocenie Komisji Europejskiej usługi stanowią 70% dochodu wytwarzanego w Unii Europejskiej oraz zatrudnienia na rynku pracy. Zarazem jest to obszar, w którym występuje najwięcej utrudnień w swobodnym przepływie usług lub utrzymywane są przeszkody administracyjne i ukryte bądź dyskryminacyjne środki ochronne. Otwarcie tego sektora na konkurencję mogłoby, według Komisji, stymulować rozwój gospodarki europejskiej oraz tworzenie miejsc pracy. Cel ten wpisano w Strategii Lizbońskiej, pod którą podpisał się Parlament Europejski, jako element dążenia do zwiększenia konkurencyjności gospodarki europejskiej. Ponadto sam konsument odniósłby korzyści z tej liberalizacji, gdyż zwiększyłby się wybór usług. Ponieważ nastąpiłoby uproszczenie świadczenia usług za granicą, konsument mógłby łatwiej z nich korzystać. Jaki jest cel dyrektywy? Dyrektywa ustanawia ogólne przepisy ułatwiające korzystanie ze swobody przedsiębiorczości przez usługodawców oraz swobodny przepływ usług. W sprawozdaniu Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (IMCO) posłowie dodają, że celem dyrektywy powinno być także zapewnienie wysokiego poziomu jakości usług. Dodatkowo, poprawki posłów precyzują wyraźnie, że dyrektywa nie zajmuje się liberalizacją usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym ani prywatyzacją jednostek publicznych świadczących te usługi. Dyrektywa nie narusza działań mających na celu ochronę lub promowanie różnorodności kulturalnej czy językowej, pluralizmu środków masowego przekazu, ani prawa pracy, w tym prawa do prowadzenia działań w związkach zawodowych, układów zbiorowych oraz ustawodawstwa krajowego w zakresie ubezpieczenia społecznego w Państwach Członkowskich. Jakie rodzaje usług obejmuje dyrektywa? Dyrektywa znajdzie zastosowanie do wszystkich rodzajów usług z wyjątkiem tych, które wymienia (w Artykule 2). Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów proponuje rozszerzyć listę wyjątków wyłączając z zakresu dyrektywy także kilka innych rodzajów usług, niż proponowane w projekcie Komisji Europejskiej. Dyrektywa nie będzie dotyczyć: • • • usług użyteczności publicznej, zgodnie z tym jak zostały one określone przez Państwa Członkowskie, usługi w zakresie bankowości, działalności kredytowej, ubezpieczeń, rent i emerytur, inwestycji i płatności oraz usług wymienionych w Załączniku I do dyrektywy 2000/12/WE odnoszącej się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe, usług i sieci łączności elektronicznej oraz urządzeń i usług towarzyszących dotyczących kwestii ujętych, lub o których mowa w dyrektywach 2002/19/WE, 2002/20/WE, 2002/21/WE, 2002/22/WE oraz 2002/58/WE, • • • • • • usług transportowych w zakresie, w jakim są one regulowane przez inne instrumenty wspólnotowe, których podstawę prawną stanowi art. 71 lub art. 80 ust. 2 Traktatu z wyjątkiem przewozu gotówki i transportu zwłok, usług prawnych w zakresie, w jakim zostały one uregulowane w innych instrumentach wspólnotowych, w tym w dyrektywie Rady 77/249/EWG mającej na celu ułatwienie skutecznego korzystania przez prawników ze swobody świadczenia usług i dyrektywie 98/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady mającej na celu ułatwienie stałego wykonywania zawodu prawnika w Państwie Członkowskim innym niż państwo uzyskania kwalifikacji zawodowych, usług zdrowotnych niezależnie od tego czy są one świadczone w ramach systemu opieki zdrowotnej, jak również niezależnie od struktury organizacyjnej i sposobów finansowania na płaszczyźnie krajowej oraz tego czy są to usługi publiczne czy prywatne, usług audiowizualnych, niezależnie od sposobów ich produkowania, dystrybucji i transmisji, z uwzględnieniem transmisji radiowej i kina, gier hazardowych ze stawkami pieniężnymi w grach losowych, w tym loterii, kasyn i zakładów, podmiotów, które z racji wykonywanego zawodu lub prowadzonej działalności uczestniczą stale lub okresowo w sprawowaniu władzy publicznej w danym Państwie Członkowskim, w szczególności notariuszy, Dyrektywa nie ma zastosowania w dziedzinie podatków. Dodatkowo komisja (IMCO) proponuje zapis nadający pierwszeństwo przepisom wspólnotowym i odnoszącym się do specyficznych aspektów dostępu do działalności usługowej w przypadku ich konfliktu z postanowieniami dyrektywy. Jakie środki proponuje dyrektywa? Łatwiejsze zakładanie przedsiębiorstw Komisja Europejska proponuje przede wszystkim łatwiejsze zakładanie przedsiębiorstwa w innym Państwie Członkowskim. W tym celu Komisja przewiduje uproszczenie procedur i formalności dotyczących dostępu do działalności usługowej oraz utworzenie „pojedynczych punktów kontaktowych", w których usługodawca mógłby załatwić wszystkie wymagane formalności. Dyrektywa wymienia szereg wymogów zakazanych, ograniczających swobodę świadczenia usług, których spełnienia Państwo Członkowskie nie może żądać od przedsiębiorcy starającego się o dostęp do jego rynku usług. Wymienia się w niej również szereg wymogów, które będą podlegać ocenie pod względem proporcjonalności, niedyskryminacji i konieczności stosowania. Swoboda świadczenia usług Projekt Komisji Europejskiej wprowadzał zasadę kraju pochodzenia, która zapewniała, że usługodawcy podlegaliby wyłącznie przepisom krajowym Państwa Członkowskiego pochodzenia. W wersji proponowanej przez komisję Parlamentu Europejskiego zasada ta zastąpiona została terminem "swoboda świadczenia usług" oraz złagodzono brzmienie zapisów dotyczących warunków transgranicznego świadczenia usług. Zachowano generalną ideę dostępu do usług na zasadach obowiązujących w kraju pochodzenia usługodawcy, jednak z większą ilością wyjątków i większym nadzorem nad prowadzoną działalnością usługową przez kraj przeznaczenia. Dyrektywa stwierdza, że "Państwa Członkowskie będą respektować prawa usługodawców do świadczenia usług w Państwie Członkowskim innym niż to, w którym zarejestrowali działalność. Świadcząc usługę podlegać oni będą wyłącznie przepisom Państwa Członkowskiego, w którym zarejestrowali działalność, [...] w szczególności wymogom regulującym rejestrację działalności usługowej i jej prowadzenie, zachowanie usługodawcy, jakość lub treść usług, a także normy i certyfikacje". Posłowie uważają jednocześnie, że nie powinno to uniemożliwiać egzekwowania przez państwo docelowe, szczegółowych wymogów odnoszących się do prowadzenia działalności usługowej niezbędnych z punktu widzenia polityki społecznej lub bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia lub środowiska. Zasada swobodnego świadczenia usług nie będzie mieć zastosowania do usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym w innym Państwie Członkowskim, usług pocztowych, usług związanych z przesyłem, dystrybucją i dostawami energii elektrycznej, usług związanych z przesyłem, dystrybucją i dostawami i przechowywaniem gazu, usług w zakresie dystrybucji i dostaw wody oraz usług w zakresie oczyszczania ścieków oraz do gospodarki odpadami. Nie będą stanowić przedmiotu dyrektywy stosunki umowne pomiędzy usługodawcą i klientem pozostające we właściwości międzynarodowego prawa prywatnego. W umowach z osobą fizyczną właściwe będzie prawo kraju osoby fizycznej, a w przypadku umów między osobami prawnymi, dyrektywa pozostawia decyzję co do wyboru właściwego prawa stronom umowy. Delegowanie pracowników Posłowie proponują wykreślenie zapisów dotyczących oddelegowania pracowników do innego Państwa Członkowskiego w celu świadczenia usług. Uważają, że przepisy prawa pracy mogą być efektywnie egzekwowane wyłącznie w tym Państwie Członkowskim, w którym praca jest wykonywana. Zapisy w dyrektywie, które proponowała KE przyniosłyby efekt odwrotny od założonego, gdyż zakazywałyby Państwom Członkowskim, w których usługa jest świadczona, nakładania na usługodawców obowiązków, które mają zasadnicze znaczenie dla pracy służb kontrolnych tych państw. Zdaniem posłów dyrektywa znacznie ograniczałaby więc efektywność inspekcji warunków pracy prowadzonych przez państwa przeznaczenia, dlatego uzasadniają, że w imię zapewnienia pewności prawnej i spójności, wszelkich uściśleń dotyczących obszaru delegowania pracowników należy dokonywać na gruncie już obowiązującej dyrektywy 96/71/WE w sprawie delegowania pracowników. Ta ostatnia dyrektywa jednak również nie jest bez wad i w Parlamencie Europejskim toczy się obecnie dyskusja, czy należy ją znowelizować, czy wręcz napisać od nowa. Historia W rezolucjach przyjętych w latach 2001 i 2003 Parlament Europejski uznał, że ukończenie budowy rynku wewnętrznego poprzez utworzenie wewnętrznego rynku usług jest „absolutnym priorytetem”. Posłowie przypomnieli także, że wewnętrzny rynek usług „w pełni funkcjonujący stanowi integralną część celów reform gospodarczych ustanowionych przez Radę Europejską w Lizbonie”. Komisja Europejska przedstawiła w styczniu 2004 r. wniosek dotyczący dyrektywy. Tekst został zredagowany przez służby podległe ówczesnemu komisarzowi odpowiedzialnemu za rynek wewnętrzny, Holendrowi Fritsowi Bolkesteinowi, skąd wzięła się nazwa „dyrektywa Bolkesteina”. Wniosek został przekazany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Ministrów. Jako współprawodawcy, te dwie instytucje powinny znaleźć płaszczyznę porozumienia tak, aby dyrektywa mogła wejść w życie. Sprawozdanie, w którym zawarte zostało stanowisko Parlamentu Europejskiego przygotowała posłanka Evelyne Gebhardt (PES, DE) z Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów. Informacje dla prasy: Cezary Lewanowicz (Strasburg) tel.: (33-3) 881 74903 (Bruksela) tel.: (32-2) 28 44659 [email protected] e-mail: Evelyne Gebhardt (PSE, DE) Sprawozdawca A6-0409/2005 Sprawozdanie w sprawie projektu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej usług na rynku wewnętrznym Procedura współdecyzji, 1 czytanie Debata: 14.02.2006 Głosowanie: 16.02.2006 BADANIA I INNOWACJE Wpływ globalizacji na rynek wewnętrzny Przyjmując sprawozdanie w sprawie wpływu globalizacji na rynek wewnętrzny Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumenta (IMCO) chwali kraje, które otworzyły swój rynek pracy dla obywateli nowych Państw Członkowskich i wzywa pozostałe Państwa Członkowskie do zniesienia przeszkód w swobodnym przepływie siły roboczej. Dostrzegając, że w ostatnich latach UE stanęła w obliczu wyzwań związanych z utrzymaniem wiodącej pozycji w kluczowych dziedzinach, jak wzrost gospodarczy, funkcjonowanie rynku pracy, badania naukowe i innowacje Członkowie komisji uważają, że kluczem do rozwiązania tych problemów jest ukończenie tworzenia rynku wewnętrznego „jako największego atutu UE pozwalającego na maksymalizację korzyści płynących z globalizacji”. Otwarciu rynku wewnętrznego powinny towarzyszyć wysiłki na rzecz zapewnienia wzrostu gospodarczego, zatrudnienia i sprawiedliwości społecznej przy zachowaniu wspólnych wartości i modelu społecznego. Komisja pochwala Państwa Członkowskie, które otworzyły swój rynek pracy dla obywateli nowych Państw Członkowskich, przyczyniając się znacząco do zwiększenia mobilności i konkurencyjności na wewnętrznym rynku pracy i wzywa Państwa Członkowskie, które wciąż utrzymują ograniczenia, do zniesienia istniejących przeszkód w swobodnym przepływie siły roboczej. Posłowie uważają, że Strategia Lizbońska może okazać się niewystarczająca, by poradzić sobie z globalizacją. Wzywają zatem do sięgnięcia po inne metody działania opracowane z myślą o osłabieniu negatywnych skutków globalizacji i umożliwieniu wykorzystania jej pozytywnych efektów, takich jak Fundusz Dostosowania do Wyzwań Globalizacji. Sprawozdanie wskazuje na potrzebę stworzenia wspólnego systemu zarządzania wiedzą i efektywnego programu na rzecz przekształcenia innowacji w inwestycje i wartość ekonomiczną. Dlatego należy chronić prawa własności intelektualnej i przemysłowej poprzez tworzenie zintegrowanego i sprawnie działającego systemu udzielania patentów, połączonego ze skuteczną regulacją i kontrolą podrabiania towarów w celu ochrony europejskich interesów gospodarczych. Informacje dla prasy: Piotr Zalewski (Strasburg) tel.: (33) 388 1 74151 (Bruksela) tel.: (32-2) 28 32232 e-mail: [email protected] Edit Herczog (PSE, HU) Sprawozdawca A6-0021/2006 Sprawozdanie w sprawie wpływu globalizacji na rynek wewnętrzny Procedura: inicjatywa, Debata: 13.02.2006 POLITYKA SPOŁECZNA Ochrona pracowników przed szkodliwym promieniowaniem optycznym W trzecim czytaniu wraca do Parlamentu projekt dyrektywy w sprawie minimalnych wymogów bezpieczeństwa i zdrowia dotyczących narażenia pracowników na czynniki fizyczne (promieniowanie optyczne). Rada Ministrów zaakceptowała stanowisko Parlamentu Europejskiego dotyczące objęcia zakresem dyrektywy tylko sztucznego promieniowania optycznego i wyłączenia z jej zakresu promieniowania słonecznego. Dyrektywa ustanawia minimalne wymagania w zakresie ochrony pracowników przed ryzykiem dla zdrowia i bezpieczeństwa z powodu niekorzystnych dla oczu i skóry skutków spowodowanych wpływem sztucznego promieniowania optycznego. Nakłada na pracodawcę obowiązki w zakresie oceny poziomu ryzyka, informowania i szkolenia pracowników oraz monitorowania stanu zdrowia pracowników narażonych na wpływ sztucznego promieniowania optycznego. Promieniowanie optyczne w rozumieniu dyrektywy to wszelkie promieniowanie elektromagnetyczne o długości fali w zakresie od 100 nm do 1 mm. Widmo promieniowania optycznego dzieli się na promieniowanie nadfioletowe, promieniowanie widzialne i promieniowanie podczerwone. Dyrektywa nie obejmuje promieniowania jonizującego, takiego jak promienie X lub gamma, ani pól elektromagnetycznych, takich jak wytwarzane przez kuchenki mikrofalowe lub fale radiowe. W wielu kwestiach Parlament i Rada osiągnęły porozumienie na wcześniejszym etapie procesu legislacyjnego, niemniej w drugim czytaniu nie udało się uzyskać zgody co do tego, kto - władze Państw Członkowskich czy Komisja Europejska - ma stanowić przepisy nakładające na pracodawców obowiązek oceny ryzyka dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników wynikającego z wpływu promieniowania naturalnego (słonecznego). Rada chciała, aby pracodawcy nie tylko oceniali ryzyko, ale opracowywali odpowiedni plan działań w wypadku jego stwierdzenia. Zapisy dotyczące naturalnego promieniowania optycznego budziły wiele kontrowersji i krytycznych głosów posłów, którzy argumentowali, że obywatele sami potrafią ochronić się przed promieniowaniem słonecznym. Posłowie podkreślali, że instytucje unijne nie powinny tak dalece rozciągać swoich uprawnień regulacyjnych. Porozumienie wypracowane w Komitecie Pojednawczym wykreśla odwołania do promieniowania naturalnego i ogranicza zakres dyrektywy do sztucznego promieniowania optycznego. Dyrektywa szczegółowo opisuje działania, jakie musi podjąć pracodawca, aby chronić pracowników przed szkodliwym wpływem sztucznego promieniowania optycznego, takiego jak lasery lub lampy podczerwieni. Obejmują one dostosowanie warunków pracy w sposób, który zmniejsza niebezpieczeństwo narażenia na promieniowanie poprzez dobór sprzętu o niższym poziomie emisji promieniowania optycznego, stosowanie blokad, ekranowania lub innych mechanizmów ochrony zdrowia, właściwą konserwację sprzętu roboczego, miejsc pracy i systemów stanowisk pracy, właściwe projektowanie i rozmieszczenie miejsc pracy i stanowisk pracy, ograniczenie czasu trwania i poziomu ekspozycji. Parlament zgodził się z tymi propozycjami Rady, jednak wymógł, aby Komisja Europejska w celu ułatwienia wdrażania dyrektywy opracowała praktyczny przewodnik, który pomoże pracodawcom, zwłaszcza z sektora MŚP, przebrnąć przez gąszcz technicznych zawiłości dyrektywy. Proponowana dyrektywa jest ostatnią z pakietu czterech dyrektyw poświęconych ochronie zdrowia pracowników przed rozmaitymi czynnikami fizycznymi. Poprzednie dyrektywy z pakietu dotyczyły ochrony zdrowia przed takimi czynnikami jak drgania, hałas i pole elektromagnetyczne. Jeśli Parlament przyjmie dyrektywę, kraje UE będą miały cztery lata na wdrożenie jej zapisów. Informacje dla prasy: Constanze Beckerhoff (Strasburg) tel.: (33-3) 881 73780 (Bruksela) tel.: (32-2) 28 44302 (32) 0498.983.550 [email protected] e-mail: Csaba Őry (EPP-ED, HU) Sprawozdawca A6-0026/2006 Sprawozdanie w sprawie zatwierdzonego przez komitet pojednawczy wspólnego tekstu dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na czynniki fizyczne (promieniowanie optyczne) (dziewiętnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) Procedura współdecyzji, 3 czytanie Debata: 13.02.2006 TRANSPORT Wspólnotowa licencja kontrolera ruchu lotniczego Projekt dyrektywy w sprawie wspólnotowej licencji kontrolera ruchu lotniczego zakłada harmonizację przepisów dotyczących szkolenia i udzielania licencji kontrolerom ruchu lotniczego. Celem nowej legislacji jest podwyższenie standardów w zakresie bezpieczeństwa ruchu lotniczego i ułatwienia kontrolerom podejmowania pracy w innych krajach Członkowskich dzięki wzajemnemu uznawaniu licencji krajowych. Europa potrzebuje 1800 dodatkowych kontrolerów ruchu lotniczego, dlatego tak ważne jest ułatwienie mobilności pracowników w tym obszarze. Zgodnie z zasadą bezwarunkowej wzajemnej uznawalności licencji, wszystkie kraje UE będą musiały uznawać pozwolenia i kwalifikacje zawodowe kontrolerów, a także zaświadczenia o znajomości języków i o stanie zdrowia wydane w każdym innym Państwie Członkowskim. Sprawozdawczyni Komisji Transportu Christine De Veyrac (EPP-ED, FR) podkreśla znaczenie dyrektywy dla Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (Single European Sky) wprowadzonej w 2004 roku, gdyż ułatwi ona ustanawianie transgranicznych obszarów powietrznych i wdrażanie spójnych procedur koordynacji cywilno-wojskowej i użytkowania wspólnej przestrzeni powietrznej, które są kluczowym warunkiem ustanowienia funkcjonalnych bloków przestrzeni powietrznej. Obecnie bloki przestrzeni powietrznej kończą się zwykle na granicy państw. Jednym z celów Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej jest ustanowienie bloków, które roztaczają się ponad granicami państwowymi. Ustanowienie wspólnotowej licencji kontrolera ruchu lotniczego jest istotnym elementem warunkującym tworzenie funkcjonalnych bloków powietrznych. W zakresie minimalnych wymagań dotyczących znajomości języków, posłowie proponują, aby ze względów bezpieczeństwa Państwa Członkowskie mogły określać wymagania dotyczące znajomości lokalnego języka używanego w miejscu zatrudnienia kontrolera. Posłowie tłumaczą, że kontrolerzy ruchu powietrznego muszą współpracować z wieloma służbami miejscowymi, zwłaszcza ze służbami ratowniczymi, i muszą się z nimi porozumiewać. Posłowie z Komisji Transportu zatwierdzili Wspólne Stanowisko Rady bez zmian, gdyż uwzględniało ono stanowisko Parlamentu z pierwszego czytania i poprawioną propozycję legislacyjną Komisji Europejskiej. Informacje dla prasy: Andréas Kleiner (Strasburg) tel.: (32-2) 28 32266 [email protected] Christine De Veyrac (EPP-ED, FR) Sprawozdawca A6-0007/2006 Zalecenie do drugiego czytania dotyczące wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnotowej licencji kontrolera ruchu lotniczego Procedura współdecyzji, 2 czytanie Głosowanie: 15.02.2006 PRAWA CZŁOWIEKA Klauzule praw człowieka w umowach zawieranych przez Unię Europejską Parlament wyraża swoje poparcie dla wprowadzania do zawieranych przez Wspólnotę umów międzynarodowych klauzul dotyczących praw człowieka i demokracji i przestrzega, że „nie jest już dłużej gotowy wyrażać zgodę na nowe międzynarodowe porozumienia nie zawierające klauzuli dotyczącej praw człowieka i demokracji”. Od początku lat 90. Wspólnota Europejska umieszcza tzw. klauzulę praw człowieka w większości umów zawieranych z krajami trzecimi. Wyjątkiem są umowy zawierane w obszarach rolnictwa, tekstyliów i rybołówstwa. Do tej pory podpisano około 50 umów z klauzulą praw człowieka, która ma zastosowanie do ponad 120 krajów. Parlament Europejski aktywnie szczególności na monitorowaniu społeczeństwa obywatelskiego. umowach WE z krajami trzecimi Europejskiego. wspierał klauzulę praw człowieka, koncentrując się w jej implementacji oraz na roli Parlamentu Europejskiego i Kwestia praw człowieka oraz stosownych klauzul w wielokrotnie poruszana była w sprawozdaniach Parlamentu W sprawozdaniu posła Vittorio Agnoletto (GUE/NGL, IT) Komisja Spraw Zagranicznych z zadowoleniem przyjmuje praktykę Wspólnoty Europejskiej wprowadzania klauzul dotyczących praw człowieka i demokracji, ale chce rozszerzenia klauzuli na wszystkie nowe umowy zawierane przez Unię Europejską z państwami trzecimi, zarówno uprzemysłowionymi, jak i rozwijającymi się, a także na umowy sektorowe, wymianę handlową, pomoc techniczną lub finansową, podobnie jak uczyniono to wobec krajów AKP. Komisja Spraw Zagranicznych przestrzega zarazem, że Parlament Europejski „nie jest już dłużej gotowy wyrażać zgodę na nowe międzynarodowe porozumienia nie zawierające klauzuli dotyczącej praw człowieka i demokracji”. Posłowie wzywają do zapewnienia większej przejrzystości procesu wdrażania klauzuli o demokracji oraz większego zaangażowania Parlamentu Europejskiego. Zastrzeżenia posłów budzą przede wszystkim zbyt ogólne sformułowania klauzul oraz nie wykorzystywanie w pełni ich wzajemnego charakteru. Posłowie wyrażają przekonanie, że Unia Europejska musi wypracować nowe procedury i nowe kryteria stosowania klauzuli o prawach człowieka i demokracji, które będą stosowane bez żadnej dyskryminacji wobec wszystkich państw, bez względu na poziom ich rozwoju. Informacje dla prasy: Marjory van den Broeke (Strasburg) tel.: (33-3) 881 74337 (Bruksela) tel.: (32-2) 28 44304 (32) 0498.983.586 [email protected] e-mail: Vittorio Agnoletto (GUE/NGL, IT) Sprawozdawca A6-0004/2006 Sprawozdanie w sprawie klauzuli dotyczącej praw człowieka i demokracji w umowach zawieranych przez Unię Europejską Procedura: inicjatywa Debata: 14.02.2006 WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI I SPRAWY WEWNĘTRZNE Nowe zasady lokalnego ruchu granicznego na zewnętrznych granicach lądowych UE Parlament Europejski przyjmie w pierwszym czytaniu projekt rozporządzenia, które ułatwi osobom zamieszkałym w obszarach przygranicznych przekraczanie granicy sąsiedniego kraju dla potrzeb lokalnego ruchu granicznego. Rozporządzenie dotyczy ruchu granicznego między krajami UE i sąsiadującymi z nią krajami trzecimi oraz osób zamieszkałych nie dalej niż 50 km od granicy. Zgodnie z projektem, osoby zamieszkałe w obszarze przygranicznym będą otrzymywać specjalny dokument - pozwolenie lokalnego ruchu granicznego - który będzie upoważniać mieszkańców obszarów przygranicznych do przekraczania granicy na mocy systemu dotyczącego lokalnego ruchu granicznego. Z nowego systemu skorzystają mieszkańcy terenów położonych przy granicach lądowych kraju Członkowskiego UE i sąsiadującego z nim kraju trzeciego (np. przy granicy Polski i Ukrainy). Rozporządzenie zezwala Państwom Członkowskim na zawieranie umów dwustronnych z sąsiadującymi krajami trzecimi w celu wdrożenia ustanowionego systemu dotyczącego lokalnego ruchu granicznego. Istniejące umowy dwustronne między krajami będą mogły pozostać w mocy, jeśli są zgodne z proponowanym rozporządzeniem. Podczas negocjacji z Komisją Europejską i Radą Ministrów główny spór dotyczył definicji obszaru przygranicznego oraz mieszkańców obszaru przygranicznego. KE proponowała, aby obszar przygraniczny obejmował tereny położone w odległości nie większej niż 30 km od granicy. Spotkało się to jednak z krytyką niektórych nowych członków UE, których większe miasta położone są nieznacznie dalej. Parlament zaproponował więc rozwiązanie, zgodnie z którym "obszar przygraniczny" oznacza obszar, który nie rozciąga się dalej niż 30 kilometrów od granicy, jednak lokalne okręgi administracyjne w tym obszarze, które należy uznać za obszar przygraniczny, są określane przez zainteresowane państwa w umowach dwustronnych. Jeśli część takiego okręgu znajduje się w odległości większej niż 30 kilometrów od linii granicy, nie większej jednak niż 50 kilometrów, zostaje ona pomimo to uznana za część obszaru przygranicznego. "Mieszkańcy obszarów przygranicznych” oznaczają obywateli kraju trzeciego legalnie mieszkających w obszarze przygranicznym kraju sąsiadującego z Państwem Członkowskim przez okres ustalony w umowach dwustronnych, nie krótszy niż rok. W wyjątkowych i odpowiednio uzasadnionych przypadkach, określonych w umowach dwustronnych, okres pobytu może być krótszy niż rok Posłowie doprecyzowali także pojęcie "lokalnego ruchu granicznego", które oznacza "regularne przekraczanie zewnętrznej granicy lądowej Państwa Członkowskiego przez osoby mieszkające w obszarze przygranicznym w celu pobytu w obszarze przygranicznym, na przykład ze względów społecznych, kulturalnych lub określonych względów ekonomicznych lub więzi rodzinnych, przez okres nieprzekraczający limitów czasu, ustanowionych w rozporządzeniu" Ponieważ główne kwestie objęte zakresem rozporządzenia zostały wstępnie uzgodnione w negocjacjach między instytucjami, jest szansa, że rozporządzenie będzie przyjęte w pierwszym czytaniu. Informacje dla prasy: Maria Andrés Marìn (Strasburg) tel.: (33-3) 881 73603 (Bruksela) tel.: (32-2) 28 44299 (32) 0498.983.590 e-mail: [email protected] Mihael Brejc (EPP-ED, SI) Sprawozdawca A6-0406/2005 Sprawozdanie w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zasady dotyczące lokalnego ruchu granicznego na zewnętrznych granicach lądowych Państw Członkowskich i zmieniającego Konwencję z Schengen oraz Wspólne Instrukcje Konsularne Procedura współdecyzji, 1 czytanie Debata: 14.02.2006 ROLNICTWO Ostrzejsze normy ochrony kurcząt na produkcję mięsa Posłowie z Komisji Rolnictwa opowiadają się za ustanowieniem ostrzejszych minimalnych norm dotyczących ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa. Wezwali do ograniczenia niektórych okrutnych praktyk wobec ptactwa jak przycinanie dziobów i poparli wdrażanie dobrowolnych programów etykietowania mięsa kurcząt. Przyjmując sprawozdanie posła Thijsa Bermana (PES, NL) Członkowie Komisji Rolnictwa poparli ogólną zasadę ograniczenia zagęszczenia hodowli kurcząt do 30kg na metr kwadratowy powierzchni użytkowej w zakładach lub w pojedynczych jednostkach zakładu. Zaproponowali jednak kilka poprawek do projektu dyrektywy. Komisja Europejska proponowała odstępstwa od ograniczenia zagęszczenia hodowli dopuszczając jego wielkość do 38kg/m2 przy spełnieniu dodatkowych warunków ochrony ptaków. Posłowie zgodzili się z tą propozycją, ale zaproponowali datę graniczną – 1 stycznia 2013 r., po której zagęszczenie nie może być większe niż 34kg/m2. Budynki hodowlane powinny posiadać oświetlenie o minimalnej średniej intensywności 50 luksów i nigdy nie spadające poniżej 20 luksów. Można stosować wyłącznie źródła światła o frekwencjach wolnych od migotania. Każda jednostka gospodarstwa wyposażona musi być w systemy wentylacji, ogrzewania i chłodzenia zaprojektowane tak, aby temperatura wewnętrzna nie przekraczała temperatury zewnętrznej o więcej niż 3° C, jeśli temperatura zewnętrzna przekracza 30°C. Wilgotność względna wewnątrz jednostki zakładu nie powinna przekraczać 70 %, gdy temperatura zewnętrzna jest niższa niż 10° C. Posłowie poparli dobrowolne programy etykietowania kurcząt stosowane przez niektóre Państwa Członkowskie. Komisja w okresie 6 miesięcy od wejścia w życie dyrektywy przedstawi raport oceniający możliwość wprowadzenia na poziomie Wspólnoty obowiązkowego i zharmonizowanego systemu etykietowania mięsa kurcząt, produktów mięsnych i wyrobów mięsnych z uwzględnieniem możliwych skutków społecznogospodarczych. Posłowie proponują, by na etykietach znalazły się informacje o standardach produkcji i o pochodzeniu produktu, zagęszczeniu kurcząt w gospodarstwach, wieku zwierzęcia bądź innych parametrach, które zdaniem konsumentów powinny być uwzględniane. Posłowie wprowadzają zakaz kastracji kurczaków, a przycinanie dziobów może być przeprowadzane przez wykwalifikowany personel wyłącznie w celu zapobieżenia wyrywaniu puchu i kanibalizmowi, gdy wyczerpane zostały wszystkie inne środki oraz na podstawie zalecenia weterynarza. Lorinc Redei (Bruksela) (32-2) 28 32379 [email protected] Thijs Berman (PSE, NL) Sprawozdawca A6-0017/2006 Sprawozdanie w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie ustanowienia minimalnych zasad dotyczących ochrony kurcząt chowanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa Procedura konsultacji Debata: 13.02.2006 Ubezpieczenia od ryzyka działalności rolniczej Raport posła Friedricha-Wilhelma Graefe zu Baringdorf (Verts/ALE, DE) dotyczy m.in. zarządzania ryzykiem działalności rolniczej, pomocy w sytuacjach kryzysowych i ubezpieczeń rolników od szkód spowodowanych zmianami klimatycznymi i klęskami żywiołowymi, takimi jak powodzie, susze i pożary, oraz chorobami zakaźnymi zwierząt. Posłowie z zadowoleniem przyjmują propozycję Komisji dotyczącą wspierania utworzonych przez producentów funduszy wzajemnego inwestowania. Uważają jednocześnie, że propozycje Komisji nie uwzględniają w wystarczającym stopniu ryzyka i możliwych sytuacji kryzysowych związanych z liberalizacją rynków produktów rolnych. Propozycje Komisji powinny, zdaniem posłów, uwzględniać również sytuacje kryzysowe o dużej szkodliwości dla producentów wspólnotowych, powstałe w wyniku ograniczeń w wywozie unijnych produktów rolnych wprowadzonymi przez kraje trzecie. Komisja powinna też rozważyć możliwość przyznawania pomocy na zakup paliw w przypadku wyjątkowych zwyżek cen oraz zachęcać rolników do uprawy roślin energetycznych, poprzez znaczące zwiększenie pomocy od hektara upraw takich roślin. Lorinc Redei (Bruksela) (32-2) 28 32379 [email protected] Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf (Verts/ALE, DE) Sprawozdawca A6-0014/2006 Sprawozdanie w sprawie zarządzania ryzykiem i w sytuacjach kryzysowych w rolnictwie Procedura: inicjatywa Debata: 15.02.2006 Strategia leśna Unii Europejskiej Sprawozdanie posła Heinza Kindermanna (PES, DE) identyfikuje 11 elementów strategii leśnej dla UE - obszaru zadaniowego, w którym Unia nie posiada wspólnej polityki. Elementy strategii dotyczą m.in. propagowania zrównoważonego zarządzania lasami w ramach polityki zmierzającej do utrzymania i rozwoju obszarów wiejskich, poprawy koordynacji, komunikacji i współpracy w sektorach polityk związanych z sektorem leśnym, łagodzenia zmian klimatycznych i wkładu w trwałe zaopatrzenie energetyczne, promowania konkurencyjności, zatrudnienia i dochodów z sektora leśnego, promowania działalności badawczej i rozwoju związanej z sektorem leśnym, promowania zrównoważonego zarządzania lasami poprzez programy kształcenia, doskonalenia zawodowego oraz strategie informacyjne i komunikacyjne. Lorinc Redei (Bruksela) (32-2) 28 32379 [email protected] Heinz Kindermann (PSE, DE) Sprawozdawca A6-0015/2006 Sprawozdanie w sprawie realizacji strategii leśnej dla Unii Europejskiej Procedura inicjatywa Debata: 15.02.2006 Wytyczne dla rozwoju obszarów wiejskich na okres 20072013 Parlament rozpatrzy na najbliższym posiedzeniu kilka sprawozdań przygotowanych w Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi dotyczących zarządzania ryzykiem i sytuacji kryzysowych w rolnictwie, realizacji strategii leśnej dla Unii Europejskiej i wytycznych Wspólnoty dla rozwoju obszarów wiejskich na okres 2007-2013 Sprawozdanie posłanki Mairead McGuinness (EPP-ED, IE) dotyczące strategicznych wytycznych Wspólnoty dla rozwoju obszarów wiejskich na okres 2007-2013 z zadowoleniem wita propozycje KE dotyczące wydatkowania środków z Europejskiego Funduszu Rolnego dla Rozwoju Obszarów Wiejskich (EAFRD), ale wzywa do poświęcenie większej uwagi młodym rolnikom i konieczności modernizacji rolnictwa. Posłanka sprawozdawczyni wskazywała także na konieczność zachowania i ochrony dziedzictwa kulturalnego wsi, aby zapobiegać postępującej migracji ludności z obszarów wiejskich do obszarów zurbanizowanych. Lorinc Redei (Bruksela) (32-2) 28 32379 [email protected] Mairead McGuinness (EPP-ED, IE) Sprawozdawca A6-0023/2006 Sprawozdanie w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie strategicznych wytycznych Wspólnoty dla rozwoju obszarów wiejskich (Okres programowania 2007–2013) Procedura konsultacji Debata: 15.02.2006 RYBOŁÓWSTWO Ograniczenia dostępu do połowów na wodach Morza Północnego Dokonując przeglądu niektórych ograniczeń dostępu we Wspólnej Polityce Rybołówstwa posłowie z Komisji Rybołówstwa z zadowoleniem przyjęli decyzję o utrzymaniu przez następne trzy lata Kwadratu Szetlandzkiego oraz ograniczonego obszaru połowu gładzicy i związanych z nim ograniczeń dostępu do wód połowowych. Zapewni to dalszą ochronę mieszkańcom północnej Szkocji utrzymującym się z rybołówstwa. Kwadrat Szetlandzki to obszar ustanowiony w 1983 roku, w których system przyznawania licencji ogranicza dostęp do połowu niektórych gatunków głębinowych przez statki o długości pomiędzy liniami pionowymi powyżej 26 metrów. Jedynie statki ze Zjednoczonego Królestwa, Francji, Niemiec i Belgii mają prawo do połowów na danym obszarze, a ich ilość ograniczona jest kolejno do 62 statków brytyjskich, 52 francuskich, 12 niemieckich i 2 belgijskich. Podział ten był oparty na udokumentowanej przez Państwo Członkowskie historycznej działalności połowowej na tym obszarze. W przypadku ograniczonego obszaru połowu gładzicy, Komisja Europejska ustanowiła strefę zamkniętą dla trawlerów bocznych o mocy większej niż 300 hp (moc silnika) lub 221 kW w drugim i trzecim trymestrze. Strefę tę nazwano ograniczonym obszarem połowu gładzicy. W 1994 r. zamknięcie objęło czwarty kwartał, a od 1995 r. obszar został zamknięty dla tych statków na cały rok. Warto zwrócić uwagę, że niektóre poprawki posłów z Komisji Rybołówstwa nadające sprawozdaniu zgoła przeciwny wydźwięk zostały odrzucone zaledwie jednym głosem. To oznacza, że z pewnością zostaną wniesione ponownie do rozpatrzenia przez całą Izbę. Lorinc Redei (Bruksela) (32-2) 28 32379 [email protected] Catherine Stihler (PSE, GB) Sprawozdawca A6-0016/2006 Sprawozdanie w sprawie przeglądu niektórych ograniczeń dostępu we Wspólnej Polityce Rybołówstwa (Kwadrat Szetlandzki oraz ograniczony obszar połowu gładzicy) Procedura: inicjatywa INSTYTUCJE Prezydent Republiki Austrii w Parlamencie Europejskim W środę, 15 lutego br. podczas uroczystego posiedzenia na forum Parlamentu Europejskiego wystąpi Prezydent Republiki Austrii – Heinz Fischer. Austria sprawuje przewodnictwo w Radzie Europejskiej od 1 stycznia do 30 czerwca 2006r. Debata: 15.02.2006 SPRAWY GOSPODARCZE I WALUTOWE Plany reformy pomocy publicznej Parlament będzie debatował nad planami Komisji Europejskiej dotyczącymi reformy zasad pomocy publicznej, których głównym celem jest mniejsza, za to lepsza pomoc państwa w przyszłości. Posłowie zajmą się sprawozdaniem posła Gunnara Hökmarka (EPP-ED, SE), w którym poparli pomysł uczynienia z pomocy publicznej instrumentu zapewniania wzrostu gospodarczego i zatrudnienia zgodnie z celami Strategii Lizbońskiej. Posłowie zgadzają się z Komisją Europejską, że istnieje rzeczywista potrzeba dokonania całościowej reformy polityki w zakresie pomocy państwa. Przyznają jednocześnie, że gospodarka rynkowa stanowi najskuteczniejszy sposób dystrybucji ograniczonych środków, dlatego pomoc państwa powinna być narzędziem stosowanym w ostateczności. Posłowie proponują szczegółowe określenie, czym jest pomoc państwa oraz zdefiniowanie pojęcia kryzysu rynkowego. Chcą, aby pojęcie to było na tyle realne, by Państwa Członkowskie i beneficjenci mogli je stosować i odnosić z niego korzyści w praktyce. Sprawozdanie zaleca, by Państwa Członkowskie wymagały od przedsiębiorstw publikowania danych dotyczących otrzymanych subsydiów tak, aby umożliwić akcjonariuszom dokonywanie lepszej oceny rzeczywistych wyników przedsiębiorstwa, w szczególności w przypadku ewentualnych cięć w pomocy państwa. Pomoc państwa w zakresie badań naukowych i rozwoju może umożliwić państwom Członkowskim zarówno stawienie czoła kryzysom rynkowym, jak i opracowanie środków stymulujących przemysł do większego inwestowania w te obszary. Parlament podkreśla jednakże, że pomoc dla badań naukowych i rozwoju nie może prowadzić do przyznawania pomocy powodującej zakłócenia konkurencji, zwłaszcza poprzez sprzyjanie ugruntowanym podmiotom rynkowym. Komisja Europejska powinna ukierunkować pomoc dla badań naukowych i rozwoju szczególnie dla zgrupowań przedsiębiorstw innowacyjnych. Posłowie uważają, że KE powinna ostatecznie zapewniła jasność prawną odnośnie pomocy dla usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Uznają, że finansowanie usług o ogólnym znaczeniu gospodarczym stanowi pomoc państwa jedynie wtedy, gdy kryterium uzasadnionej rekompensaty nie jest spełnione. Parlament sugeruje, że przepisy dotyczące udzielania pomocy państwa podmiotom świadczącym usługi użyteczności publicznej powinny opierać się na wpływie, jaki środki pomocy państwa wywierają na odpowiedni rynek zamiast na wielkości przedsiębiorstwa, wobec którego są stosowane. Posłowie zgadzają się, że należy zapewnić większą efektywność przyznawania pomocy o przeznaczeniu regionalnym i proponują skupianie się na inwestycjach infrastrukturalnych i pomocy horyzontalnej w regionach o niekorzystnych warunkach lub w najsłabiej rozwiniętych, łącznie z wprowadzeniem korzystnych warunków podatkowych na okresy przejściowe nie przekraczające pięciu lat (regiony dotknięte tzw. efektem statystycznym). Posłowie uważają, że obecna praktyka i procedury w dziedzinie pomocy państwa są zbyt biurokratyczne, a sankcje za brak notyfikacji powinny być stosowane wobec Państw Członkowskich, a nie tylko w stosunku do beneficjentów pomocy. Całkowita kwota pomocy państwa przyznawana rocznie w UE stanowi, przy najbardziej zachowawczych szacunkach, równowartość ponad 50% rocznego budżetu UE. Wysokość pomocy państwa jako ułamek PKB znacznie się różni w poszczególnych Państwach Członkowskich, co może powodować znaczne zakłócenia rynku. W roku 2003 Polska i Czechy przeznaczyły na pomoc państwa do 2,76% swojego PKB, podczas gdy Francja 0,57%, a Wielka Brytania 0,26%. Informacje dla prasy: Ralph Pine (Strasburg) tel.: (33-3) 881 74751 (Bruksela) tel.: (32-2) 28 42941 (32) 0498.983.587 [email protected] e-mail: Gunnar Hökmark (EPP-ED, SE) Sprawozdawca A6-0009/2006 Sprawozdanie w sprawie reformy pomocy państwa na lata 2005 – 2009 Procedura: inicjatywa Debata: 13.02.2006 ROZWÓJ I WSPÓŁPRACA Unia Europejska jednym głosem w MFW Posłowie chcą aby wszystkie państwa Wspólnoty Europejskiej głosowały w MFW jako jedna całość, podobnie jak dzieje się to w sprawach handlowych na forum WTO, gdzie Wspólnota przemawia jednym głosem. Parlament wzywa Państwa Członkowskie do połączenia się za pomocą rozwiązania podobnego do porozumienia udziałowców w spółkach, co zapewni, iż będą one tworzyć jeden blok w negocjacjach. Parlament stwierdza, że Międzynarodowy Fundusz walutowy w dalszym ciągu odgrywa ważną rolę w sprzyjaniu zrównoważonemu wzrostowi gospodarczemu na świecie i stabilności kursów walutowych oraz w ułatwianiu międzynarodowej wymiany handlowej. Popiera, w ramach trwającej rewizji w MFW, reorientację polityki Funduszu w kierunku głównego zadania organizacji, jakim jest stabilizacja zmian światowego kursu walut, oraz pomoc dla krajów borykających się z problemami w zakresie bilansu płatniczego. Posłowie wzywają do bardziej sprawiedliwego rozdziału udziałów i prawa do głosowania w organach kierowniczych w taki sposób, aby oddawały międzynarodową sytuację gospodarczą i uwzględniały znaczenie gospodarek rozwijających się i wschodzących. Posłowie apelują w związku z tym o zmianę systemu głosowania poprzez zwiększenie liczby i wagi głosów podstawowych (obecnie stanowiących mniej niż 3% głosów), które wprowadzono z myślą o zapewnieniu większej równości między Państwami Członkowskimi oraz o opracowanie mechanizmu, który pozwoliłby państwom rozwijającym się zwiększyć swoje składki Członkowskie w Funduszu, na przykład poprzez uruchomienie funduszu powierniczego dla krajów najuboższych. Posłowie uważają, że warunki narzucone przez MFW pożyczkobiorcom były w niektórych przypadkach zbyt sztywne i nie zawsze dostosowane do specyficznych lokalnych uwarunkowań. Uznają rewizję kryteriów kwalifikowalności MFW związanych z pożyczkami dla państw o niskich dochodach i zalecają, aby rewizja traktowała priorytetowo zmniejszanie ubóstwa jako cel wszelkich działań MFW związanych z udzielaniem pożyczek państwom o niskich dochodach. Liberalizacja systemu finansowego krajów rozwijających się powinna być stopniowa i dostosowana do zdolności instytucji, aby umożliwiać skuteczną kontrolę i zarządzanie przepływem kapitałów. Sprawozdanie stwierdza, że kraje rozwijające powinny otwierać swój rynek bez ograniczeń dla przywozu z zewnątrz, ale powinny mieć możliwość ustanowienia środków ochrony niektórych branży przemysłu na określony czas tak, aby umożliwić stały rozwój. Posłowie podzielają troskę poprawienie poziomu kształcenia i zdrowia w krajach rozwijających się podkreślając, że najbardziej pewnym środkiem ograniczenia nierówności w dostępnie do takich podstawowych dóbr i praw jak zdrowie i kształcenie są nakłady publiczne, lepsze zarządzanie, walka z korupcją i bardziej skuteczne wykorzystanie zasobów. Informacje dla prasy: Ralph Pine (Strasburg) tel.: (33-3) 881 74751 (Bruksela) tel.: (32-2) 28 42941 (32) 0498.983.587 e-mail: [email protected] Benoît Hamon (PSE, FR) Sprawozdawca A6-0022/2006 Sprawozdanie w sprawie rewizji strategicznej Międzynarodowego Funduszu Walutowego Procedura: inicjatywa Debata: 16.02.2006 ENERGIA Parlament chce podwojenia udziału energii odnawialnej w sektorach ciepłownictwa i chłodnictwa Komisja Przemysłu Parlamentu Europejskiego wezwała Komisję Europejską do przedstawienia do lipca br. projektu legislacji, która pozwoliłaby podwoić udział energii odnawialnych w sektorze ciepłownictwa i chłodzenia. Obecnie w UE nie istnieją żadne przepisy dotyczące ogrzewania i chłodzenia z wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii, a ich udział w tych sektorach wynosi około 10%. Uznając, że wspieranie rynku odnawialnych źródeł energii przyczyni się do realizacji nowych celów lizbońskich poprzez zwiększenie zatrudnienia w Państwach Członkowskich i poprzez intensyfikację działań Państw Członkowskich i UE w dziedzinie badań i innowacji, posłowie chcą podwojenia udziału odnawialnych źródeł energii grzewczej i chłodniczej do 2020r. Około 50% zużycia energii pierwotnej przypada na sektor ogrzewania. Rośnie również popyt na energię chłodniczą. Posłowie uważają, że niezbędne są nowe regulacje, które pozwolą zwiększyć dwukrotnie udział energii odnawialnej do celów grzewczych i chłodniczych oraz osiągnąć 12% udziału energii odnawialnej w całkowitym zużyciu energii do roku 2010. Posłowie argumentują w sprawozdaniu, że zwiększenie wykorzystania energii odnawialnych w sektorze ogrzewania i chłodzenia w istotny sposób przyczyni się do zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii w Europie, tworzenia nowych miejsc pracy oraz dbania o środowisko. Powinno też przyczynić się do znacznego zmniejszenia zapotrzebowania UE na energię konwencjonalną i uzależnienia UE od ropy i gazu oraz do obniżenia kosztów energii ponoszonych przez konsumentów. Posłowie proponują konkretne działania, jakie należy podjąć w celu osiągnięcia założonych celów. Jako podstawę działania należy opracować jasną definicję różnych form energii geotermicznej, słonecznej, termicznej (w tym energii pasywnej), energii grzewczej i chłodniczej wykorzystującej odnawialne źródła energii, ciepło z otoczenia oraz biomasy. Najpóźniej rok po wejściu w życie dyrektywy Państwa Członkowskie powinny być zobowiązane do uzgodnienia planów działania, aby osiągnąć cele w oparciu o ich krajowy potencjał i cel dotyczący eksploatacji odnawialnych źródeł energii w sektorze ogrzewania i chłodzenia. Plany działania Państw Członkowskich należy odnawiać co trzy lata i przedkładać Komisji. W celu uzyskania solidnej i porównywalnej podstawy danych należy stworzyć unijny system monitoringu działający we wszystkich Państwach Członkowskich, służący określaniu unijnego zapotrzebowania na energię w sektorze ciepłownictwa i chłodnictwa oraz rozwojowi udziału energii odnawialnej. Posłowie zalecają zmniejszanie barier administracyjnych i stwarzania zachęt finansowych dla inwestorów zainteresowanych stosowaniem odnawialnych źródeł energii w sektorze ciepłownictwa i chłodnictwa. W ramach działań towarzyszących Państwa Członkowskie powinny zapewnić obszerną publiczną informację o możliwościach zastosowania energii odnawialnej jak również publikowanie analiz dotyczących korzyści dla konsumentów związanych z wykorzystywaniem odnawialnych źródeł energii w sektorze ciepłownictwa i chłodnictwa. UE powinna natomiast zachęcać do wykorzystywania funduszy strukturalnych i spójności w celu wspierania badań naukowych i i promowania ogrzewania i chłodzenia wykorzystującego energie odnawialne. Propozycja komisji została przedstawiona w drodze rzadko wykorzystywanej procedury przewidzianej w art. 192 akapit 2 Traktatu WE i na na podstawie art. 39 Regulaminu Parlamentu, który pozwala Parlamentowi zwrócić się do Komisji o przedłożenie wszelkich stosownych propozycji mających na celu przyjęcie nowego lub modyfikację istniejącego aktu prawnego. Rezolucja PE jest przyjmowana większością głosów członków Parlamentu, a więc co najmniej 367 z 743 głosów. Wynik głosowania w komisji ITRE daje podstawy sądzić, że projekt rezolucji może taką większość uzyskać. Informacje dla prasy: Constanze Beckerhoff (Strasburg) tel.: (33-3) 881 73780 (Bruksela) tel.: (32-2) 28 44302 (32) 0498.983.550 [email protected] e-mail: Mechtild Rothe (PSE, DE) Sprawozdawca A6-0020/2006 Sprawozdanie zawierające zalecenia dla Komisji w sprawie ogrzewania i chłodzenia z wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii Procedura: inicjatywa Debata: 14.02.2006 STOSUNKI ZEWNĘTRZNE Sytuacja na Białorusi przed marcowymi wyborami Do porządku obrad wprowadzony został punkt przewidujący debatę i głosowanie nad rezolucją w sprawie sytuacji na Białorusi przed marcowymi wyborami prezydenckimi. Na przełomie stycznia i lutego br. w Parlamencie Europejskim gościł kandydat białoruskiej opozycji na prezydenta Aleksander Milinkiewicz. Pytany o to, jak zachód mógłby pomóc Białorusi, Milinkiewicz powiedział, że najskuteczniejszą formą pomocy jest wspieranie społeczeństwa obywatelskiego na Białorusi przez umożliwianie dostępu do niezależnej i rzetelnej informacji. Pozytywnie ocenił dostępność przekazu Euronews na Białorusi i z zadowoleniem przyjął zapowiedź uruchomienia specjalnych przekazów radiowych dla Białorusi. Namawiał do kolejnych podobnych inicjatyw, wykorzystania Internetu oraz tworzenia więzi z organizacjami obywatelskimi niezależnymi od władz w Mińsku. Trzeba także informować opinię publiczną w Europie o łamaniu praw człowieka na Białorusi i umożliwić swobodę poruszania się obywateli Białorusi po UE. Jak powiedział Milinkiewicz, propaganda prezydencka utwierdza Białorusinów w błędnym przekonaniu, że nie są oni mile widziani w Europie. Zdaniem gościa należy przezwyciężać to przekonanie zapraszając białoruską młodzież w ramach programów wymiany akademickiej lub praktyk w instytucjach europejskich. Odnosząc się do pytań dotyczących relacji z Rosją, Milinkiewicz powiedział, że opozycja chciałaby lepszych stosunków z Moskwą niż te, jakie ma obecna administracja, choć wykluczył zawarcie unii politycznej z Rosją. Białoruś powinna jednocześnie rozwijać dobre, pragmatyczne stosunki z zachodem, które obecnie znalazły się w głębokim impasie. "Demokratyczne siły na Białorusi widzą przyszłość kraju w europejskich strukturach, ale jest to zadanie na długą metę", zakończył Aleksander Milinkiewicz. Informacje dla prasy: Marjory van den Broeke (Strasburg) tel.: (33-3) 881 74337 (Bruksela) tel.: (32-2) 28 44304 (32) 0498.983.586 e-mail: [email protected] Debata: 15.02.2006 Rosnące napięcie w sprawie irańskiego programu jądrowego Po wysłuchaniu oświadczeń Rady i Komisji posłowie będą dyskutować nad rosnącym napięciem między społecznością międzynarodową, a władzami Iranu. Napięcie w stosunkach zachodu z Iranem wzrosło po skierowaniu przez Międzynarodowa Agencję Energii Atomowej sprawy irańskiego programu jądrowego do Rady Bezpieczeństwa ONZ. Iran zareagował zakazem przeprowadzania przez inspektorów MAEA niezapowiedzianych kontroli w irańskich obiektach nuklearnych. Informacje dla prasy: Marjory van den Broeke (Strasburg) tel.: (33-3) 881 74337 (Bruksela) tel.: (32-2) 28 44304 (32) 0498.983.586 [email protected] e-mail: Debata: 15.02.2006 PRAWA FUNDAMENTALNE Debata w sprawie wolności słowa i przekonań religijnych W środę, 15 lutego br. posłowie wysłuchają oświadczeń Rady i Komisji Europejskiej w sprawie wolności słowa i przekonań religijnych. Po opublikowaniu przez cześć europejskich redakcji karykatur Mahometa i gwałtownych protestach społeczności muzułmańskich, politycy europejscy wzywają do międzynarodowego porozumienia przeciwko przemocy. Kanclerz Austrii, sprawującej przewodnictwo w Radzie Ministrów UE, wyraził oburzenie z powodu publikacji materiałów kwestionujących holokaust zamieszczonych na stronach internetowych Europejskiej Ligi Arabskiej w Antwerpii. Kanclerz Schüssel powiedział, że ani karykatury Mahometa, ani żarty z holokaustu „nie znajdują miejsca w świecie, gdzie różne kultury i religie powinny współistnieć w duchu wzajemnego poszanowania”. Debata: 15.02.2006
