Dowódca cesarskiego okrętu podwodnego U 9, Kapitänleutnant

Dowódca cesarskiego okrętu podwodnego U 9,
Kapitänleutnant Otto Weddigen, tylko podczas
jednego patrolu bojowego operując u holenderskich
wybrzeży, 22 września 1914 r., storpedował w ciągu
niespełna 80 minut trzy brytyjskie krążowniki
pancerne – HHMS Aboukir, Hogue i Cressy. Weddigen
stał się dla Niemców bohaterem narodowym w latach
I wojny światowej.
Dowódca U-Boota
przy peryskopie,
fotografia z 1915 roku.
Okręt podwodny U 9, zdjęcie z około 1914 roku. Nieco ponad
sześćdziesięciometrowej długości stalowe skorupy o kształcie
cylindra z nieliczną załogą, które służyły pod banderą Kaiserliche
Marine, stanowiły śmiertelne zagrożenie dla brytyjskiej żeglugi
handlowej na Atlantyku.
Na zdjęciu niemieckie
okręty podwodne U 117,
UC 97, UB 88 i UB 148.
Owe jednostki pod koniec
1918 i na początku 1919 r.
zostały przekazane Stanom
Zjednoczonych.
Brytyjski krążownik HMS
Cressy wszedł do służby
w 1901 roku. 22 września
1914 r. zatopił go
niemiecki okręt podwodny
U 9 dowodzony przez
Kplt Weddigena.
Na zdjęciu brytyjski dreadnought HMS Conqueror, który wszedł do służby pod koniec 1912
r., był jednym z czterech okrętów typu „Orion”.
Okręty podwodne Kaiserliche
Marine – U 22, U 20, U 19 i U 21.
7 maja 1915 r. świat obiegła
sensacyjna wiadomość o tragedii
brytyjskiego statku pasażerskiego
Lusitania (31 550 BRT). Sprawcą
jego zatopienia był dowódca okrętu
podwodnego U 20 Kplt Walther
Schwieger. Na zdobywcy Błękitnej
Wstęgi Atlantyku zginęło 1198 osób,
w tym 128 obywateli amerykańskich.
Załoga okrętu podwodnego
U 35 ostrzeliwuje z działa
pokładowego kal. 88 mm
brytyjski statek handlowy
w 1915 roku.
Niemieckie
okręty podwodne
typu II – U 9
i U 17.
1 września
1939 r.
niemiecka flota
podwodna miała
30 U-Bootów
typu IIA, B i C.
We wrześniu 1939 r. Niemcy mieli tylko 57 okrętów podwodnych. Dopiero gdy ruszyła
masowa produkcja U-Bootów niebezpieczeństwo podwodne stało się dla alianckiej żeglugi
najistotniejsze. Od pierwszych dni II wojny światowej U-Booty zatapiały jednostki żeglugi
handlowej, od małych frachtowców po średnie i duże zbiornikowce, statki pasażerskotransportowe i inne, które samotnie lub w konwojach przemierzały Ocean Atlantycki.
Uszkadzane i zatapiane były także pierwsze okręty Royal Navy. Zaczęli ginąć ludzie.
Od lewej: U 34, U 28, U 29 i U 30, w głębi U 35.
Niszczyciel Wolfhound (typu „W”) wszedł do służby w Royal Navy w marcu 1918 roku.
Niszczyciel HMS Vansittart (typu „W”) wszedł do służby w listopadzie 1919 roku.
ObltzS Fritz-Julius
Lemp, dowódca okrętu
podwodnego U 30.
3 września 1939 r. U 30 storpedował
pierwszy w II wojnie światowej samotnie
płynący brytyjski statek pasażerski
Athenia z 1417 ludźmi na pokładzie
(1102 pasażerów i 315 członków
załogi). Wśród podróżujących było
469 Kanadyjczyków, 311 Amerykanów
i 150 wschodnioeuropejskich uciekinierów
(głównie Żydów). Resztę pasażerów stanowili
Brytyjczycy, Irlandczycy oraz 34 Niemców.
Na pokładzie znajdowały się kobiety i dzieci.
Średniej wielkości okręt podwodny U 36 typu VIIA. 4 grudnia 1939 r. U-Boot
pod dowództwem Kplt Wilhelma Fröhlicha został zatopiony jedną torpedą wystrzeloną
przez brytyjski okręt podwodny HMS Salmon na południowy zachód od Kristiansand.
U 36 wziął udział w trzech patrolach bojowych i zatopił 2 frachtowce (2813 BRT).
Stoją od prawej: Kapitän zur See
(komandor) Karl Dönitz – twórca
„wilczych stad” i potęgi niemieckiej
floty podwodnej w II wojnie światowej
oraz wielki admirał Erich Maria Raeder,
naczelny dowódca Kriegsmarine
do stycznia 1943 roku.
Moment załadunku
torpedy typu
G 7a T-I na
okręt podwodny
typu VII w bazie
w Wilhelmshaven.
Na pierwszym
planie działo
kal. 88 mm. Zdjęcie
wykonane w zimie
1939/1940 roku.
Niemiecki okręt podwodny U 12 (d-ca Kplt Dietrich von der Ropp) 8 października 1939 r.
zatonął na wodach kanału La Manche w okolicy Dover na skutek wejścia na minę. Zginęła
cała załoga – 27 ludzi.
Na pierwszym planie załoga okrętu podwodnego U 45, zdjęcie z kwietnia 1938 roku.
14 października 1939 r. U-Boot operując przeciw konwojowi KJF.3 został zatopiony
na południowy zachód od Irlandii bombami głębinowymi przez brytyjskie niszczyciele
HHMS Inglefield, Ivanhoe, Intrepid i Icarus.
Niszczyciel HMS Daring (tonaż
1375 t), w służbie Royal Navy od
listopada 1932 roku. 18 lutego
1940 r. Otto Kretschmer na
U 23 (typ II B), podczas ósmego
patrolu bojowego, zatopił
brytyjski okręt pozostający
w osłonie konwoju HN.12
na południowy wschód od
Szetlandów.