Sadzarki do ziemniaków i rozsad Sadzenie ziemniaków może

Sadzarki do ziemniaków i rozsad
Sadzenie ziemniaków może odbywać się za pomocą sadzarek automatycznych i
półautomatycznych. Do uzyskania wysokiego plonu, ułatwienia pielęgnacji i zbioru, sadzarki
muszą spełniać kilka wymagań. Sadzarki powinny mieć możliwość regulacji szerokości
międzyrzędzi. Ta szerokość jest zunifikowana i dostosowana do rozstawu kół ciągnika i
wynosi 62,5 cm. Ze względu na stosowanie maszyn o większych szerokościach roboczych i
cięższych ciągników, zaleca się szerokość międzyrzędzi 75 cm, a nawet 90 cm. Sadzarki
powinny mieć możliwość regulacji rozstawu roślin w rzędzie (18-42 cm, co 3 cm) niezbędną
do różnego rodzaju produkcji (ziemniaki jadalne, przemysłowe, sadzeniaki). Regulowana też
powinna być głębokość sadzenia i grubość warstwy gleby przykrywającej sadzeniak. Po
wysadzeniu, rzędy powinny być uformowane w postaci redlin, co przyczynia się do
uzyskania dobrej jakości plonu. Przy sadzeniu sadzarkami automatycznymi ziemniaki
powinny być pobudzone i posortowane przynajmniej na dwie frakcje. Sadzeniaki małe o
średnicy ok. 30-45 mm i duże 45-60 mm. Podczas sadzenia nieujednoliconego materiału
sadzeniakowego występuje nierówna grubość przykrycia glebą i nierówne wschody.
Ważnym elementem podczas sadzenia jest prędkość sadzenia (ok. 4 km/h), zbyt duża
powoduje toczenie się ziemniaków w bruzdce i nierówne układanie w rzędzie.
Nieprawidłowego ułożenia sadzeniaków w redlinie:
- występuje nierówna grubość przykrycia glebą
- nierówne układanie sadzeniaków w rzędzie
Sadzarki automatyczne budowane są jako tarczowe.
Są to maszyny zawieszane z tarczowo-chwytakowym zespołem wysadzającym, który
automatycznie wybiera pojedyncze sadzeniaki ze zbiornika. Po obróceniu się tarczy poza
zbiornik, zostaje zwolniony nacisk sprężyny przytrzymującej i sadzeniak wpada do bruzdy
wykonanej przez redlicę. Następnie zostaje zakryty glebą z redliną uformowaną zespołem
obsypującym.
Sadzarki
automatyczne
przenośnikowe
przenośnikowym jedno lub dwurzędowym.
z
zespołem
wysadzającym
czerpakowo-
Czerpaki zamocowane na łańcuchu tworzą przenośnik, przesuwając się przez zbiornik
wybierają sadzeniaki, przenoszą je do góry i wynoszą poza zbiornik, skąd rurą spadową
doprowadzane są do bruzdy. Zespoły obsypujące mogą mieć tradycyjne obsypniki
skrzydełkowe lub talerzowe.
Sadzarki budowane są jako zawieszane dwu, cztero i więcej rzędowe, napęd otrzymują od
koła jezdnego. Sadzarki czterorzędowe o większych zbiornikach mają możliwość współpracy
z siewnikiem nawozowym. Maszyny te są półzawieszane.
Sadzenie ziemniaków podkiełkowanych wymaga specjalnych konstrukcji sadzarek i
udziału człowieka. Są to sadzarki półautomatyczne, w których napełnianie zespołów
wysadzających odbywa się ręcznie przez obsługujących maszynę. Dalszy proces sadzenia
odbywa się automatycznie. Ręczne podawanie sadzeniaków zabezpiecza je przed
obrywaniem kiełków w czasie wybierania (ocieraniem się o siebie i elementy maszyny)
przez automatyczne zespoły wysadzające. Sadzarki półautomatyczne
mają zespoły wysadzające w postaci poziomych obracających się zasobników z
przegrodami, gdzie sadzeniaki umieszczane są ręcznie. Gdy przegroda znajdzie się nad
przewodem zsypowym, dno odpowiedniej przegrody zasobnika uchyla się i sadzeniak trafia
na dno bruzdy.
Sadzarki te oprócz obsługi ciągnika wymagają tyle osób obsługujących, ile rzędów roboczych
posiada sadzarka. Wymagają one minimalnych prędkości roboczych, aby obsługujący zdążyli
wypełniać zasobniki sadzeniakami. Sadzarka musi być wyposażona w odpowiednie siedziska
dla obsługujących i pomosty do gromadzenia skrzynek z sadzeniakami. Do sadzenia
ziemniaków podkiełkowanych stosuje się także sadzarki automatyczne z podwójnym
szeregiem przenośników czerpakowych.
Posiadają one wibratory montowane na dnie komór wysadzających. Napędzane są silnikami
elektrycznymi z instalacji ciągnika, co powoduje równomierny spływ sadzeniaków na taśmę
czerpakową. Posiadają również pomost roboczy służący do składowania skrzynek z
podkiełkowanymi sadzeniakami. Pracownik obsługujący w czasie pracy wysypuje ziemniaki
ze skrzynek na pochyłe dno zbiornika sadzarki.
Sadzenie rozsady wymaga zastosowania specjalnych sadzarek półautomatycznych, które
mają możliwość sadzenia roślin bezpośrednio w glebie na polu. Stosuje się je do sadzenia
rozsady doniczkowanej (doniczki ziemne, torfowe, papierowe) i sadzenia roślin z bryłką
ziemi z tac wielokomorowych (wielodoniczek). Często wyposażane są w dozownik wody i
nawozów oraz podlewacz. Sadzarki takie przeznacza się do sadzenia wszystkich rodzajów
rozsady warzyw (kapusta, seler, por, kalafior, papryka) truskawek, kwiatów, roślin w
szkółkach leśnych, wikliny i wierzby energetycznej. Zespoły wysadzające tarczowe
to dwie elastyczne tarcze, ustawione pod kątem do siebie, aby na części obwodu stykały się
ze sobą. Obsługujący wkłada sadzonki między zaciskające się tarcze korzonkiem na zewnątrz
tarczy. W wyniku obrotu tarczy sadzonka zostaje przeniesiona do wykonanej przez redlicę
bruzdy, następuje zasypanie sadzonki ziemią, lekkie ubicie i zwolnienie sadzonki z tarcz
wysadzających. Zespoły wysadzające chwytakowe
w miejsce tarcz zamontowane mają chwytaki, odchylane sprężynami a zamykane
mechanicznie przez prowadnicę. Zasada działania jest taka sama jak sadzarki tarczowej.
Wymiana chwytaków umożliwia różne zastosowanie sadzarki. Sadzarki te mają możliwość
nawożenia i podlewania wsadzonej rośliny.