scenariusz warsztatów 20.11 dla dzieci i rodziców prowadzony

SCENARIUSZ WARSZTATÓW DLA DZIECI I
RODZICÓW PROWADZONY METODĄ WERONIKI
SHERBORNE W GRUPIE I "BIEDRONKI"
W DNIU 20.11.2013 r.
CELE WARSZTATÓW:
DLA DZIECKA:
- tworzenie poczucia bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego
w kontakcie z dorosłym,
- odreagowanie napięć i agresji
- dzieci wykazują własną aktywność i spontaniczność,
- potrafią odzwierciedlać zjawiska przyrodnicze w twórczości plastycznej,
- wyrabianie umiejętności odczuwania pozytywnych emocji i wrażeń,
- odkrywanie uczucia radości ze wspólnego przebywania i zabawy z mamą i
tatą,
- zwiększenie umiejętności poprzez wspólną zabawę i taniec nawiązywania
bezpośrednich relacji z otoczeniem.
DLA DOROSŁEGO:
- Uświadomienie rodzicom obopólnych korzyści płynących ze wspólnej zabawy
ruchowej z dzieckiem.
- Przybliżenie metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne jako jeszcze
jednego sposobu stymulowania rozwoju dziecka w przedszkolu i w domu.
- wzmocnienie więzi i poprawa relacji rodzic – dziecko
- uczenie się nowych form spędzania czasu z dzieckiem
METODY I TECHNIKI PRACY
Zajęcia będą prowadzone Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne.
Dodatkowo stosowana będzie:
- relaksacja
- muzykoterapia
- pedagogika zabawy
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
 Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała i przestrzeni.
 Powitanie , zaproszenie do krain gdzie witamy się :łokciami , kolanami ,
uszami , stopami na przerwę w muzyce następuje witanie gdy muzyka gra
improwizacja ruchowa
 „Wywoływanie osób” - wszyscy uczestnicy zajęć, tworząc krąg trzymają
chustę;
Wszyscy jednocześnie wachlują chustą, podnosząc ją wysoko, a następnie
opuszczając. Kiedy chusta jest wysoko, osoba prowadząca mówi: „Pod
chustą przebiegają wszyscy ci, którzy mają siostrę / psa/ mają czarne
skarpetki/ przyjechali tramwajem/ lubią kanapki/ itp. Uczestnicy zabawy
dopowiadają, kto jeszcze powinien przebiec pod chustą. „Bączek” –
wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko
uniesionymi. odpychając się rękoma, każdy próbuje samodzielnie obracać
się w miejscu wokół własnej osi.
 „Turlamy się” – wszyscy leżą na podłodze, swobodne turlanie się w
kierunku wskazanym przez prowadzącego zajęcia.
 „Mosty/domki” – dorośli w klęku podpartym tworzą ze swoich ciał
mosty/domki, dzieci przechodzą pod lub nad dorosłymi.
 Zabawa pt. ,,Bączek”. Wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w
kolanach i lekko uniesionymi. Odpychając się rękoma, każdy próbuje
samodzielnie obracać się w miejscu wokół własnej osi.
 „Paczka” – dzieci siedzą na środku rozłożonej na podłodze chusty, a
pozostali uczestnicy zajęć stoją dookoła niej, trzymając ją za uchwyty;
Grupa łączy ze sobą krawędzie chusty – ponad siedzącymi na niej
dziećmi; po krótkiej chwili należy rozpakować „paczkę” – dorośli
zaglądają do środka i pytają, jak się czują dzieci. Zabawę można
powtórzyć, wydłużając moment zamknięcia dzieci.
 Ćwiczenia oparte na relacji „z”.
 „Fotelik” – dorosły siedzi w rozkroku na podłodze, obejmując rękoma
siedzące przed nim dziecko, kołysanie dziecka na boki, poruszanie się
wraz z nim w przód i w tył.
 „Wałkujemy ciasto” Rodzic leży płasko, ręce ma złączone nad głową.
Dziecko turla rodzica pchając go do przodu za biodra. Rodzic może
pomóc dziecku w taki sposób, aby nie było tego świadome. Jego ciało ma
sprawiać dziecku opór.
 „Skoki przez gwiazdę” Rodzic kładzie się na podłodze, ręce i nogi mocno
odwiedzione od tułowia – tworzy swym ciałem kształt gwiazdy. Dziecko
wykonuje skoki ponad kończynami, tułowiem rodzica. Zamiana rolami,
aby dziecko doświadczyć uczucia niepewności pod przeskakującym
rodzicem.
 „Mały tunel” – co najmniej 2-3 dorosłych wykonuje obok siebie klęk
podparty, tworząc „tunel”, dzieci na czworakach ustawiają się z jednej
strony „tunelu”, dzieci przechodzą pod dorosłymi na drugą stronę.
 „Długi tunel” Rodzice klęczący i podparci rękami o podłogę tworzą z
siebie jeden długi tunel, który dzieci po kolei pokonują.
 „Gonimy kolory” - wszyscy uczestnicy zabawy siedzą dookoła rozłożonej
chusty; prowadzący, wymienia dowolny kolor znajdujący się na chuście.
Wszystkie osoby które siedzą przy tym kolorze, przebiegają wówczas raz
wokół niej i starają się jak najszybciej wrócić na swoje miejsce.
 Ćwiczenia oparte na relacji „przeciwko”
 Zabawa „Przepychanka - Rodzic i dziecko siedzą na podłodze w siadzie
prostym oparci o siebie plecami. Dziecko próbuje przepchnąć rodzica –
zamiana ról
 „Rzeźbiarz”- Rodzice są plasteliną, z której dzieci modelują różne figury.
Mogą być one stojące, siedzące lub leżące. Rodzice poddają się działaniu
dzieci. Na zakończenie pracy dzieci nadają tytuł swojej rzeźbie.
 „Tęcza” – dorośli stoją w kręgu wokoło rozłożonej chusty; dzieci leżą na
podłodze; osoby trzymające chustę kręcą nią w jedną stronę, a leżące pod
„spadochronem” dzieci kolejno nazywają przesuwające się ponad ich
głowami kolory.
 Ćwiczenia oparte na relacji „razem”.
 Zabawa „Prowadzenie ślepca” - Rodzic zamyka oczy, a dziecko
prowadzi go bezpiecznie po sali – zamiana ról
 „Lustro” – dorosły i dziecko siedzą na podłodze w lekkim rozkroku
zwróceni do siebie przodem, dorosły „rysuje” ręką (rękoma) w powietrzu
różne figury lub naśladuje różne czynności, dziecko stara się jak
najdokładniej naśladować ruchy dorosłego (lustrzane odbicie), potem
następuje zmiana ról.
 „Karuzela się kręci” – wszyscy stoją w kręgu, trzymają za uchwyty
rozłożoną chustę(na wysokości pasa); uczestnicy rytmicznie przesuwają
chustę w prawą stronę. Początkowo śpiewają bardzo wolno, potem coraz
szybciej. Później następuje zmiana: chusta „wędruje” w stronę przeciwną.
 Ćwiczenia relaksujące - ,,Kołysanka” do wiersza J. Porazińskiej pt.
,,Bajka iskierki” nuconej przez nauczyciela lub odtwarzanej z płyty CD.
Dzieci siedzą w kole na podłodze siad skrzyżny i kołyszą się na boki.
 Zakończenie pt. ,,Iskierka- Meksykańska fala”.
Cała grupa stoi lub siedzi w kole, trzymając się za ręce. Prowadzący
zajęcia ,, puszcza iskierkę” na zasadzie tzw. meksykańskiej fali, czyli
przez ściśnięcie i jednoczesne uniesienie dłoni sąsiada. Ten z kolei
przekazuje uścisk dalej, unosząc do góry dłoń osoby siedzącej z boku.
LITERATURA:
1. M. Bogdanowicz, D. Okrzesik: Opis i planowanie zajęć według
Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Gdańsk 2006
2. M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska: Metoda Weroniki
Sherborne w terapii i wspomaganiu dziecka. Warszawa 1992
3. M. Bogdanowicz: Ruch i piosenka dla najmłodszych. Gdańsk 2001
opracowała: mgr Marzena Sajdak