Badanie walorów biomechanicznych powięzi szerokiej uda psa i
Transkrypt
Badanie walorów biomechanicznych powięzi szerokiej uda psa i
Sylwia SZOTEK, Katedra Inżynierii Biomedycznej, Mechatroniki i Teorii Mechanizmów, Politechnika Wrocławska, Wrocław Joanna DAWIDOWICZ, Klinika Weterynaryjna Brynów, Katowice Paulina KOSZLA, Międzywydziałowe Koło Naukowe Biomechaników, Politechnika Wrocławska, Wrocław Krzysztof MAKSYMOWICZ, Katedra Medycyny Sądowej, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu BADANIE WALORÓW BIOMECHANICZNYCH POWIĘZI SZEROKIEJ UDA PSA I CZŁOWIEKA STUDY OF THE BIOMECHANICAL PROPERTIES OF CANINE AND HUMAN FASCIA LATA Słowa kluczowe: powięź szeroka uda, badania doświadczalne, testy jednoosiowego rozciągania, właściwości mechaniczne 1. WSTĘP Powięź to wytrzymała struktura łącznotkankowa utworzona przez uporządkowany układ włókien kolagenowych, pełniąca w organizmie głównie funkcje mechaniczne i ochronne. Jest elementem koordynującym mięśniowe jednostki motoryczne i łączącym stawy a zatem umożliwiającym harmonijny ruch człowieka i zwierząt. Mimo istotnego udziału powięzi w funkcjonowaniu układu motorycznego organizmu, struktury te nie są w zadowalający sposób poznane, szczególnie w porównaniu z innymi elementami szeroko pojętego narządu ruchu [1, 2]. Celem, przeprowadzonych badań było wyznaczenie podstawowych właściwości mechanicznych powięzi szerokiej uda człowieka i psa w testach jednoosiowego rozciągania oraz analiza porównawcza otrzymanych wyników. 2. MATERIAŁ I METODA Przedmiot badań stanowiła niezmieniona patologicznie powięź szeroka uda pobrana od człowieka i psa. W celu uniknięcia zmian pośmiertnych wszystkie próbki przebadano w ciągu 24h od momentu pobrania. Przed rozpoczęciem testów przechowywano je w roztworze soli fizjologicznej. Próbki do badań wycinano w różnych kierunkach w stosunku do ułożenia włókien kolagenowych w tkance. Testy jednoosiowego rozciągania przeprowadzono z zastosowaniem maszyny wytrzymałościowej MTS® Synergie 100. Próbki były mocowane w maszynie za pomocą specjalnie do tego zaprojektowanych uchwytów. Odległość miedzy nimi wynosiła 15mm a prędkość rozciągania próbek była stała i miała wartość 5 mm/min. Każdy cykl właściwy poprzedzały 3 cykle wstępne [3]. Na podstawie przeprowadzonych badań doświadczalnych wyznaczono wartości parametrów mechanicznych takich jak: współczynnik sztywności, wytrzymałość na rozciąganie, odkształcenie zrywające oraz moduł Younga. XI Konferencja Naukowa Majówka Młodych Biomechaników im. prof. Dagmary Tejszerskiej s. 120 2. WYNIKI I WNIOSKI W przeprowadzonych badaniach uzyskano charakterystyki naprężenie-odkształcenie (Rys.1a). a) dla wszystkich próbek nieliniowe b) Rys.1. Przykładowe charakterystyki naprężenie – odkształcenie dla próbek wyciętych z powięzi szerokiej uda człowieka i psa (a) oraz wartości średnie wytrzymałości na rozciąganie wyznaczone dla próbek wyciętych z powięzi szerokiej uda człowieka (b) Na podstawie przeprowadzonych badań i analizy uzyskanych wyników zaobserwowano istotnie wyższe wartości: współczynnika sztywności, modułu Younga i wytrzymałości na rozciąganie (Rys.1b) dla próbek wyciętych w kierunku wzdłużnym do kierunku ułożenia włókien kolagenowych. Wyniki jednoznacznie wskazują na ortotropowy charakter powięzi szerokiej uda człowieka oraz psa. Analizując przebieg włókien kolagenowych powięzi w warunkach fizjologicznych - w organizmie można zauważyć, że powięzi otaczają mięśnie tak, aby generowane przez nie siły skierowane były wzdłuż przebiegu włókien kolagenowych powięzi, a więc wzdłuż kierunku, w którym tkanka charakteryzuje się najwyższą wartością wytrzymałości na rozciąganie. 2. PODSUMOWANIE Przeprowadzone badania w przyszłości, będą mogły stanowić cenne źródło informacji na temat prawidłowej tkanki powięziowej, dzięki czemu ułatwią wyjaśnienie patomechanizmu powstawania jej zmian chorobowych. Otrzymane wyniki, umożliwią też zweryfikowanie przydatności badawczego materiału zwierzęcego, jako modelu tkanki ludzkiej oraz ułatwią określenie jej potencjalnej przydatności w medycynie rekonstrukcyjnej i transplantologii. LITERATURA [1] Stecco C., Macchi V., Porzionato A., Duparc F., De Caro R.: The fascia: the forgotten structure. Ital J Anat. Embryol., 116 (3), Florencja, 2011, s.127-138 [2] Maksymowicz K., Marycz K., Szotek S., Kaliński K., Serwa E., Łukomski R., Czogała J., Chemical composition of human and canine fascia lata. Acta Biochim Pol., 59(4), Warszawa, 2012, s.531-535 [3] Żak M., Kuropka P., Kobielarz M., Dudek A., Kaleta-Kuratewicz K, Szotek S.: Determination of the mechanical properties of the skin of pig foetuses with respect to its structure. Acta Bioeng Biomech, 13, Wrocław, 2011, s.37-43 Praca finansowana z grantu MNiSW: N N518 286540