Uzupełnienie podskórnego ubytku powłok brzusznych dzianiną z

POLSKI PRZEGLĄD CHIRURGICZNY
XXXV,1963, 6, 607-609
HENRYK KUŚ, EUGENIUSZ SZEWCZAK , HENRYK KĘDRA
UZUPEŁNIENIE
PODSKÓRNEGO
UBYTKU
POWŁOK
BRZUSZNYCH
DZIANINĄ
Z
PRZĘDZY
POLIESTROWEJ
Z III Kliniki Chirurgicznej AM we Wrocławiu
Kierownik : prof. dr Z . Jezioro
Operacyjne leczenie przepuklin powłok brzusznych polega na zamknięciu wrót przepuklinowych przez warstwowe zbliŜenie tkanek.
Jest to zasadnicza i obowiązująca zasada. Jednak w pewnych, rzadkich przypadkach takie postępowanie jest niemoŜliwe, nawet po
zastosowaniu bocznych cięć zwalniających. Dotyczy to zwłaszcza nawrotowych przepuklin pooperacyjnych przedniej ściany brzusznej o
szerokich wrotach z powodu przebytej martwicy lub pozapalnych zmian powięzi brzusznych. Podobnie do wartości i przydatności autolub alloplastyki powięzi powłok brzusznych.
W tego rodzaju przypadkach zastosowano róŜnego rodzaju materiały uzupełniające, jak własną skórę ( zwłaszcza po zdjęciu
warstwy naskórkowej dermatomem), powięź , płyty lub siatki z tworzyw sztucznych i siatki metalowe (1,3,5,6,7). KaŜdy z tych sposobów
ma pewne zalety i wady, tak Ŝe w dobie obecnej trudno zająć zdecydowane stanowisko co do wartości i przydatności auto- lub
alloplastyki własnopochodnych czy obcopochodnych przeszczepów w powłokach.
Z biologicznych względów najbardziej przydatne są tkanki własne o budowie zbliŜonej do brakujących. Wolne przeszczepienie
tkanek własnych jednak nie zawsze daje zadowalające wyniki wczesne i odległe ze względu na moŜliwość wystąpienia martwicy w
przebiegu pooperacyjnym lub zmian zwyrodnieniowych w okresie późniejszym (6,8). Wtedy wolny przeszczep nie spełnia swojego
zadania mechanicznego i powstają warunki do wznowy przepukliny.
Tkanki
bliźniopochodne
lub obcopochodne
ulegają
obumarciu
i
są
zastępowane
mało
wartościową
blizną.
Odległe wyniki po wszyciu siatek metalowych (głównie tantalowych) są oceniane jako złe. Metal bowiem ulega bowiem w tkankach
korozji i pękaniu, dając potencjalną moŜliwość uszkodzenia tkanek miękkich, a nawet narządów wewnętrznych (6).
Zachęcające wyniki badań doświadczalnych nad wgajaniem się róŜnych materiałów z tworzyw sztucznych (2), takich jak nylonu,
iwanolu, dakronu , kapronu, teflonu, marleksu i innych, stały się podstawą zastosowania wielu z nich nie tylko do produkcji zastępczych
protez naczyniowych, lecz takŜe "protez" innych tkanek, a w szczególności do wypełnienia jam lub odtworzenia ciągłości przepony,
podskórnych ubytków ściany klatki piersiowej i powłok brzusznych. Niektóre tworzywa sztuczne wgajają się dobrze w ranach nie
zakaŜonych, nie wywołują znaczniejszego odczynu tkankowego i nie zmieniają swych właściwości w wyraźnym stopniu, nawet w
obserwacji odległej. Ich produkcja jest stosunkowo łatwa i tania. Dotychczas jednak nie są znane odległe wyniki wszczepienia tworzyw
sztucznych i nie jest wyjaśniony ich wpływ na ustrój. Stąd teŜ zgodnie przyjmuje się, Ŝe tworzywa sztuczne, jako materiał wszczepiony,
wolno zastosować tylko ze ścisłych wskazań chirurgicznych po rozwaŜeniu innych moŜliwości leczenia.
Zastosowaliśmy dzianinę z przędzy poliestrowej w 3 przypadkach przepuklin przedniej ściany brzusznej, w których nie moŜna było
zamknąć wrót przepuklinowych przez zbliŜenie brzegów powięzi (ryc.1). Jeden raz uŜyto dzianiny nr 11, a w dwu przypadkach dzianiny
nr 3 produkcji Centralnego Laboratorium Przemysłu Dziewiarskiego w Łodzi. Zabieg polegał na wypreparowaniu worka
przepuklinowego, odprowadzeniu zawartości przepukliny i zeszyciu otrzewnej. Następnie odtworzono tylną ścianę wrót
przepuklinowych. We wszystkich przypadkach przepuklina mieściła się w linii pośrodkowej ciała. Nacięto owalnie pochewkę przednią
mięśni prostych i rozwinięto ją dośrodkowo, zeszywając w linii środkowej ciała. Następnie zbliŜono mięśnie proste. W końcu zszywano
od góry i dołu wolne brzegi przedniej pochewki mięśni prostych. W ubytek powięzi w rzucie wrót przepuklinowych wszyto dzianinę z
włókien poliestrowych, umocowując ją do brzegów powięzi pod pewnym napięciem za pomocą pojedynczych węzełkowych szwów
poliestrowych. Całość pokryto tkanką podskórną i skórną , wycinając nadmiar tych tkanek. Dzianinę gotowano w wodzie destylowanej
przez 30 minut. Potem wodę wolno ostudzono. Na okres pooperacyjny zakładano opatrunek z opaski elastycznej. Chorzy otrzymali
antybiotyki. Przebieg pooperacyjny nie był powikłany.
W okresie obserwacyjnym 10- miesięcznym jedna chora zmarła z przyczyn niezaleŜnych od zabiegu. Dwie pozostałe chore są w
dobrym stanie ogólnym. Dwukrotnie wezwano je do ponownego badania.
W opisanych w piśmiennictwie przypadkach zastosowania nietkankowych materiałów uzupełniających wszywano jedną lub dwie
siatki względnie dzianiny w brzegi ubytku powięzi. W opisanej przez nas odmianie uŜyliśmy stosunkowo mało tego materiału i
stworzyliśmy dobre warunki jego styku z tkankami miękkimi. Cienka i porowata dzianina poliestrowa stanowi tylko rusztowanie oporne
na urazy mechaniczne, dookoła którego ustrój gospodarza (biorcy) ma odtworzyć warstwę zbitej tkanki łącznej powięziopodobnej.
Dlatego teŜ uŜyliśmy najcieńszej dzianiny poliestrowej o grubości przędzy Td 40. W poprzednio wykonanych badaniach
doświadczalnych mogliśmy się m.in. przekonać, Ŝe odczyn tkankowy i jego następstwa są wprost proporcjonalne do ilości
wszczepionego
materiału
alloplastycznego
(4).
H.Kuś, E.Szewczak, H.Kędra
RESTORATION OF THE SUBCUTANEOUS DEFECT OF THE ABDOMINAL WALL WITH THE AID OF THE POLYESTER YARN
KNITTED NET
Summary
Operative procedure, performed in 3 patients with hernia of the anterior abdominal wall with large hernial opening, was described. A
thin, porous, knitted polyester yarn net was used for the restoration of the anterior sheath of the abdominal rectus muscles. On the
ground of experimental investigations and clinical observations the authors recommend the use of thinnest and most porous knitted nets,
which seems to be most suitable for the above mentioned purpose among other alloplastic materials. It forms a kind of splint,resistant to
mechanical traumas, which serves to the host-organism for producing a layer of compact, fascia-like connective tissue.
PIŚMIENNICTWO
1.
2.
Brunsting C.: Endogenous and exogenous materials used in repair of large hernial defects. Minesota M.,42,922,1959
Harrison J.,Swanson D.,Lincoln A.: A comparison of the tissue reaction to synthetic materials: dacron, ivalon, sponge, nylon,
orlon, and teflon. AMA Arch. Surg.,74,139,1957
3.
Horwich M.: Hernia repair using nylon trocot implant, Brit.J.Surg.,45,320,1958
4.
Kuś H.,Szewczak E.,Kawecki K.: Knitted nets of polyester yarn as implantation material., Arch. Imm. Therap.
Exp.,10,473,1962
5.
Petrowski B., Babiczew S., Nikolajew N.: Alloplastika s pomoszczju plastin poliwinylalkohola pri recidiwnych pachowych
gryŜach. Chirurgija, 43/12,26,1958
6.
Smith R.: Adjunctus in hernial repair. A consideration of basis principles. AMA Arch. Surg.,78,868,1959
7.
Usher F., Cogan J., Lowry T.: A new technique for the repair of inguinal and incisional hernias. AMA Arch. Surg.,81,847,1960
8.
Woodruff M.: The transplantation of tissues and organs. Ch. Thomas Springfield - Illinois 1960
Praca wpłynęła : 20.VI. 1962r.
Adres autora : Wrocław, Pl. Grunwaldzki 82/5