Różne formy rekreacji ruchowej SAMOOBRONA

Akademia Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku
SYLABUS W ROKU AKADEMICKIM 2012/2013 i 2013/2014
Jednostka organizacyjna:
Wydział Turystyki
i Rekreacji
Kierunek:
Rodzaj studiów i profil:
II stopień profil
ogólnoakademicki
Kod przedmiotu:
Turystyka i Rekreacja
TR – M – 21a
Różne formy rekreacji ruchowej SAMOOBRONA
Nazwa przedmiotu:
Tryb studiów
Rok
stacjonarne/niestacjonarne
I
Semestr
1
Rodzaj zajęć
wykłady
ćwiczenia
Liczba
godzin
15/12
Punkty
ECTS
1
Typ
przedmiotu
obligatoryjny
Język
wykładowy
polski
Nauczyciel(-e) odpowiedzialny(-i) za przedmiot: dr hab. prof. W. Jagiełło
e-mail: wjagiello1@wp
Wymagania wstępne:
Posiadanie statusu studenta I roku studiów II stopnia.
Cele przedmiotu:
Celem przedmiotu jest:
C1 - zapoznanie studentów z samoobroną oraz jej walorami zdrowotnymi i użytkowymi.
C2- uświadomienie podstawowych aspektów wychowawczych i utylitarnych sportów walki.
C3 - opanowanie bezpiecznego upadania oraz systematyki ćwiczeń z tej dziedziny.
Opis efektów kształcenia dla przedmiotu oraz ich powiązanie z efektami kształcenia dla kierunku:
WIEDZA
W1
Identyfikuje wychowawcze aspekty promocji zdrowia i aktywności fizycznej (w tym samoobrony)
w profilaktyce zdrowotnej.
K_W03
W2
Zna zasady kierowania i realizowania zajęć rekreacyjnych z samoobrony
w pracy z różnymi grupami społecznymi.
K_W09
UMIEJĘTNOŚCI
M2_W08
S2A_W03
U1
Planuje zajęcia rekreacyjne z samoobrony w sposób uwzględniający ich zdrowotne i wychowawcze wartości.
K_U03
U2
Demonstruje umiejętności ruchowe w obszarze samoobrony związanej z rekreacją.
K_U05
U3
Posiada umiejętność wykorzystania zdobytej wiedzy z zakresu rekreacji (w tym z samoobrony) oraz krytyczną
analizę skuteczności i przydatności stosowanej wiedzy w typowych sytuacjach zawodowych, do wyciągania
wniosków oraz formułowania sądów.
K_U06
K1
Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie i podejmuje samokształcenie.
K_K01
K2
Reprezentuje postawę promującą zdrowie i aktywność fizyczną (w tym samoobronę), ze szczególnym
uwzględnieniem aktywnego wypoczynku.
K_K04
M2_U05, M2_U10
S2A_U07
M2_U11, S2A_U06
KOMPETENCJE
M2_K01, S2A_K01
S2A_K06
M2_K05, S2A_K05
Kryteria i metody oceny osiągniętych efektów kształcenia
W1 – odpowiedź ustna
W2- odpowiedź ustna
U1 – planowanie zajęć rekreacyjnych z samoobrony
U2 – demonstracja poszczególnych technik rzutów, chwytów, uderzeń, kopnięć oraz technik obrony
U3 – sprawdzian praktyczny ma formę kolokwium obejmującego demonstrację elementów zawartych w treściach kształcenia
K1 - prowadzenie wybranych fragmentów zajęć w oparciu o opracowane konspekty
K2 – przygotowanie konspektu zajęć
Zaliczenie składa się z zademonstrowania poszczególnych elementów technicznych oraz wyjaśnienia kilku pojęć dowodzących znajomości realizowanych treści.
Podczas demonstracji elementów technicznych zwraca się uwagę na poprawne wykonanie poszczególnych faz technik, dokładność wykonania oraz umiejętność ich
„sytuacyjnego” zastosowania. Na ocenę wpływ ma także aktywność na zajęciach.
Aby uzyskać zaliczenie przedmiotu na ocenę dostateczną student musi osiągnąć wszystkie wymienione w programie efekty kształcenia.
Metody i formy realizacji przedmiotu:
Zajęcia prowadzone w formie ćwiczeń praktycznych.
Treści kształcenia:
Wykłady:
brak
Ćwiczenia:
1. Teoretyczne podstawy samoobrony.
2. Podstawowe zabawowe formy walki oraz ich wykorzystanie w treningu sportów walki.
3. Podstawy techniki judo:postawy (shise), sposoby poruszania się na macie, wychylenia (kuzushi), sposoby chwytu za judoki (kumikata0, pady (ukemi), asekuracja
współćwiczącego.
4. Wybrane rzuty: nożne (ashi – waza), biodowe (kosh – waza), ręczne (te – waza), z poświęceniem (sutemi – waza).
5. Techniki trzymań (osae – Komi – waza): podstawowe trzymanie opasujące (hon – kesa – gatame), górne trzymanie czworoboczne (kami – shiho – gatame), boczne
trzymanie czworoboczne (osae – shiho – gatame),
6. Techniki duszeń (shime – waza): gołe duszenie (hadaka jime), duszenie przesuwanym kołnierzem (okuri jime).
7. Techniki dźwigni (kansetsu – waza): klucz na ramię (Ude – garami), dźwignia krzyżowa (Ude – hishigi – gatame), dźwignia z trzymaniem pod pachą (Ude – hishigi
– Waki – gatame).
8. Wykorzystanie elementów judo w samoobronie.
9. Techniki uderzeń i kopnięć.
10. Techniki obrony przed chwytami, obchwytem, duszeniem, kopnięciem, uderzeniami.
zaliczenie na ocenę.
Forma zaliczenia:
Literatura:
Podstawowa:
1.
2.
3.
4.
5.
Harasymowicz J., Kalina R. M.[ 2007]. Godziwa samoobrona. Teoretyczne i metodyczne podstawy treningu. Wydawnictwo NOVUM, Fundacja PMP.
Historia Judo (tłum. Tyszkowski S). [1996]. Polski Związek Judo. Warszawa.
Kalina R.M., Jagiełło W. [2000]: Zabawowe formy walki w wychowaniu fizycznym i treningu sportowym. AWF, Warszawa.
Kirby George [1994]: Jujitsu: podstawowe techniki łagodnej sztuki. Przeł. A. Sarnecki Budo – Sport Warszawa.
Ruszniak R., Zieniawa R. [2006]. Judo. Pomost pomiędzy tradycją a współczesnością. AWFiS w Gdańsku.
Uzupełniająca:
1.
2.
3.
Dmowski Z., Skubis J. [1976]: Zapasy. Judo. Warszawa: SiT.
Kobayashi K., Sharp H.E. [1998]: Sportowe judo. Budo-Sport. Warszawa.
Kondratowicz K. [1991]: Jiu – jitsu. Sztuka walki obronnej. Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”.
Bilans punktów ECTS (1 pkt ECTS – 25-30 godz. pracy studenta):
Obciążenie studenta
Aktywność
Udział w ćwiczeniach
Przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego
Przygotowanie konspektu zajęć
Kolokwium zaliczeniowe
Całkowite obciążenie pracą studenta
Punkty ECTS za przedmiot
Studia
stacjonarne
Studia
niestacjonarne
15 godz.
5 godz.
4 godz.
1 godz.
25 godz.
12 godz.
7 godz.
5 godz.
1 godz.
25 godz.
1 ECTS