Araszkiewicz abstrakt i bio

Agata Araszkiewicz
KOBIECA PODMIOTOWOŚĆ W FEMINISTYCZNEJ TEORII LITERACKIEJ I FILOZOFII
ABSTRAKT
Druga fala feminizmu sformułowała ważne pytania o możliwość teoretyzowania kobiety jako
podmiotu kulturowej interwencji. Co to znaczy mówić jako kobieta i czy jest to w ogóle możliwe?
W sukurs przychodzi amerykańska feministyczna krytyka literacka spod znaku ginokrytyki,
pytająca o status kobiety-autorki, będąca w stałym zwarciu z francuską teorią écriture féminine,
skupionej na samej ekspresji jako rezerwuarze praktyk, dekonstruujących fallogocentryzm. Jak
rozumieć obie te tradycje i co wnoszą one do pytań o status kobiet jako podmiotów,
renegocjujących to, co symboliczne? Zestawiając konstatacje z pola refleksji teoretycznoliterackich z badaniami ściśle filozoficznymi, odwołującymi się zarówno do historii filozofii, jak i
projektów uzupełniających jej męskocentryczność, po próby tworzenia filozofii z miejsca "inności"
- spróbujemy zastanowić się, w jaki sposób lacanowska formuła "la femme n'existe pas" może
zostać przekroczona, wywołując nie tylko teoretyczny przewrót, ale również społeczne zmiany.
BIO
Agata Araszkiewicz - doktor nauk humanistycznych, historyczka literatury, krytyczka sztuki,
tłumaczka pism Luce Irigaray, felietonistka „Czasu Kultury", działaczka feministyczna.
Współzałożycielka Porozumienia Kobiet 8 Marca i członkini Rady Programowej Kongresu Kobiet.
Pracę doktorską zaczęła pisać po polsku u prof. Marii Janion w Polskiej Akademii Nauk w
Warszawie, a obroniła po francusku u prof. Anne Berger na pierwszym z założonych w Europie
przez prof. Hélène Cixous Centrum Studiów Kobiecych i Genderowych (Centre d'Etudes
Féminines et de Genre). Wykładała na gender studies na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka
rozpraw z dziedziny feministycznej filozofii i krytyki literackiej, a także tekstów o sztuce
publikowanych w polskich i zagranicznych czasopismach, pracach zbiorowych i katalogach
wystaw. Opublikowała monografię „Wypowiadam wam moje życie. Melancholia Zuzanny
Ginczanki" (2001), a także zbiór esejów „Nawiedzani przez dym" (2012) oraz książkę
„Zapomniana rewolucja. Rozkwit kobiecego pisania w dwudziestoleciu międzywojennym" (2014)
(pierwotnie książka została wydana po francusku "La révolution oubliée. L'émergence de
l'écriture féminie dans l'entre-deux-guerres polonais"). Jest też liderką belgijskiego Kongresu
Kobiet oraz współtwórczynią i merytorycznym opiekunem Uniwersytetu Trzech Pokoleń w Belgii.
Mieszka w Brukseli.