Metadane scenariusza

1.
2. Tenis stołowy – zabawy i gry doskonalące przebicie
forhendem i bekhendem
a. 1. Cele lekcji
i. a) Wiadomości
Uczeń:
•
zna sposoby doskonalenia przebić forhendem i bekhendem bez stołu tenisowego,
•
wie, które choroby nazywamy cywilizacyjnymi i dlaczego są tak nazwane,
•
zna sposoby zapobiegania chorobom cywilizacyjnym,
•
wie, że udział w rekreacji ruchowej jest jednym z podstawowych sposobów zapobiegania
chorobom cywilizacyjnym.
ii. b) Umiejętności
Uczeń doskonali umiejętność przebić forhendem i bekhendem.
iii. c) Postawy
Uczeń:
•
odczuwa potrzebę udziału w rekreacji ruchowej – wychowanie do rekreacji,
•
rozumie konieczność dbania o swoje zdrowie,
•
doskonali współpracę w zespole.
iv. c) Sprawność motoryczna
Uczeń:
•
rozwija szybkość i czas reakcji,
•
wzmacnia siłę mięśni kończyn dolnych,
•
rozwija koordynację wzrokowo – ruchową,
•
poprawia kondycję.
b. 2. Metoda i forma pracy
Praca w zespołach, indywidualna, strumieniowa, metoda realizacji zadań ruchowych: zabawowa,
naśladowcza, zadaniowa; metoda nauczania ruchu: syntetyczna.
c. 3. Środki dydaktyczne
Piłeczki do tenisa stołowego
Rakietki do tenisa stołowego
Stoły tenisowe
Deski do krojenia
d. 4. Przebieg lekcji
i. a) Faza przygotowawcza
1. Zbiórka klasy, podanie zadań lekcji.
2. Zabawa ożywiająca. „Berek z rakietkami”. Każde dziecko ma rakietkę. Uczniowie rozbiegają
się po sali. „Berek” goni dzieci, starając się w nie trafić piłeczką. Uciekający mogą się bronić
rakietką przed trafieniem. W przypadku celnego uderzenia, goniący zabiera rakietkę, a trafiony
– piłeczkę (staje się „berkiem”).
3. Rozgrzewka. Ćwiczenia ramion. Przechodzimy na czworakach pod stołami tenisowymi.
Podczas rozgrzewki rozmawiamy z uczniami na temat chorób cywilizacyjnych: przytaczamy
definicję, prosimy uczniów o zastanowienie się, które choroby można tak nazwać. Wspólnie
staramy się znaleźć sposoby, jak im można zapobiegać. Podkreślamy rolę rekreacji ruchowej w
zapobieganiu chorobom cywilizacyjnym.
4. Ćwiczenia w płaszczyźnie strzałkowej. Nauczyciel prosi uczniów o dobranie się w pary. Każda
para zabiera piłeczkę. W postawie uczniowie odbijają piłeczki w parach– po podaniu wykonują
skłon w przód.
5. Ćwiczenia nóg. Odbijanie piłeczki do partnera w przysiadzie.
6. Ćwiczenia w płaszczyźnie czołowej. Uczniowie w parach, stają bokiem do siebie. Rakietki
umieszczamy między plecami ćwiczących. Dzieci chwytają się za ramiona i wykonują skłony
boczne tak, by rakietki nie upadły na podłogę.
7. Ćwiczenia mięśni brzucha i nóg. Stajemy jednonóż, piłeczkę kładziemy na stopie. Mocnym
wyrzutem staramy się podać piłeczkę do kolegi, który przyjmuje ją na rakietkę. Powtarzamy
ćwiczenie na drugą nogę.
8. Ćwiczenia mięśni grzbietu. Odbijanie piłeczki do kolegi w leżeniu przodem.
9. Podskoki. Pierwszy ćwiczący podbija piłeczkę rakietką – drugi wykonuje podskoki w tempie
odbijania się piłki od rakietki. Po minucie – zamieniają się rolami.
ii. b) Faza realizacyjna
1. Nauczyciel rozrzuca sto piłeczek po sali. Na sygnał prowadzącego uczniowie rozpoczynają
zbieranie piłeczek – kto więcej uzbiera, ten wygrywa. W pierwszej serii można jednorazowo
zabrać tyle piłek, ile da się radę unieść (nie wolno wykorzystywać ubrania do przenoszenia
piłek). W drugiej serii za każdym razem można nieść tylko dwie piłki (po jednej w każdej ręce).
Wygrywa osoba, która uzbiera najwięcej piłek.
2. „Mistrz dokładności”. Zawodnik musi trafić piłką w narysowany na ścianie kwadrat o
rozmiarach 0.5m x 0.5m, z odległości 1-2 m. Wygrywa osoba, która najwięcej razy celnie
uderzy piłką.
3.
„Pingpongowy squash”. Dwóch zawodników odbija naprzemiennie piłeczkę o ścianę. Przed
każdym odbiciem piłka może tylko raz dotknąć podłogi. Wygrywa zawodnik, który popełni
mniej błędów. Gramy do 11 punktów.
4. „Pingpongowy tenis ziemny”. Na podłodze rysujemy boisko. Ławeczka gimnastyczna pełni rolę
siatki. Gramy odbijając piłkę ponad ławeczką. Piłka musi zmieścić się w narysowanym boisku.
Gra toczy się do 11 puntków.
5. Trening na wiele piłek. Zabawa „Snajper”. Nauczyciel (lub jeden z uczniów) stoi po jednej
stronie stołu (przed nim w pudełku znajduje się 50 piłek). Na jego połowie ustawiony jest
dowolny cel (butelka, pudełko itd.). Uczeń ćwiczący stoi po drugiej stronie stołu. Nauczyciel
podaje kolejno piłki (z odbicia lub z powietrza), zadaniem zawodnika jest jak najwięcej razy
trafić w cel określonym sposobem (forhendem, bekhendem). Najlepszym snajperem zostaje
dziecko, które najwięcej razy trafi do celu.
6. Uczestnicy ustawiają się w drużynach po 6 – 8 osób dookoła stołów. Zadaniem każdej grupy
jest jak najdłuższe odbijanie piłki do pozostałych członków drużyny ponad stołem (piłka nie
może upaść na stół). W klasach mniej zaawansowanych można ustalić, że piłka może odbić się
od stołu jeden lub dwa razy. Wygrywa zespół, który najdłużej utrzyma piłkę w powietrzu.
7. „Ganiany”. Uczestnicy ustawiają się w dwóch rzędach po obu stronach stołu (przy jednym stole
ćwiczy 6-8 osób). Gra toczy się według przepisów tenisa stołowego. Zawodnik zaraz po
podaniu przebiega na koniec przeciwnego rzędu. Uczeń, który popełni błąd, odpada. Wygrywa
dwóch zawodników, którzy zostaną przy stole.
8. Gra deskami do krojenia. Zawodnicy zamiast rakietek dostają drewniane deski do krojenia,
którymi rozgrywają mecz.
9. Gry singlowe i deblowe według przepisów tenisa stołowego.
iii. c) Faza podsumowująca
1. Ćwiczenia korektywne. Zwisy tyłem na drabinkach.
2. Zbiórka w siadzie. Wyróżnienie uczniów, którzy sumiennie wykonywali zadania.
Przypominamy, co to są choroby cywilizacyjne i jak można im zapobiegać. Jeśli jest taka
możliwość, można poinformować dzieci, gdzie i kiedy w naszej miejscowości można
uczestniczyć w zajęciach TKKF lub innych zajęciach rekreacyjnych (terminy te można
wywiesić także na gazetce sportowej).
3. Zbiórka w dwuszeregu, pożegnanie.
e. 5. Bibliografia
1. Chrabąszcz M., Zabawy i gry pingpongowe przydatne na lekcji wychowania fizycznego w
pochmurne dni, Zespół Szkół Zawodowych, Brzeg Dolny 2002.
2. Grubba A., Nauka tenisa stołowego w weekend, Wiedza i Życie, Warszawa 1996.
3. Klimkowski T., Tenis stołowy – technika i metodyka treningu, Wydawnictwo Gdańskie, Gdańsk
1995.
4. Kulczycki R., Tenis stołowy bez tajemnic, Polski Związek Tenisa Stołowego, Gorzów Wlkp.
2002.
5. Materiały zawarte na stronie http://www.agamar.pl/ts/szkolenie.html
f. 6. Załączniki
brak
g. 7. Czas trwania lekcji
45 minut
h. 8. Uwagi do scenariusza
Lekcja przeznaczona jest dla uczniów klasy VI szkoły podstawowej.