Nistria to niewielkie państwo położone nad basenem Morza

Nistria to niewielkie państwo położone nad basenem Morza Śródziemnego. Do Unii
Europejskiej kraj ten wstąpił w 2004 roku. Nistria, ze względu na poziom bezrobocia oraz
rozwoju gospodarczego nigdy nie była krajem o wysokim poziomie imigracji, jednak po
wybuchu tzw. Arabskiej Wiosny, jej lokalizacja spowodowała, że na jej terytorium zaczęli
napływać obywatele Egiptu, Syrii i Tunezji. W rezultacie, państwo zwiększyło kontrole
graniczne oraz monitoring przebywających na jego terenie cudzoziemców muzułmańskiego
pochodzenia.
Jednym z imigrantów był Abdul, 28-letni syryjski opozycjonista, który przedostał się do Nistrii
w grudniu 2012 roku. Natychmiast po przyjeździe Abdul złożył wniosek o wydanie zezwolenia
na pobyt czasowy. Władze Nistrii wydały mu kartę pobytu na 12 miesięcy (ważną do grudnia
2013 roku).
W styczniu 2013 roku Abdul zawarł w Nistrii związek małżeński z Farah – obywatelką Nistrii,
której rodzina pochodzi z Syrii. Małżeństwo zostało zaaranżowane przez rodziców Farah.
Niedługo później Farah zaszła w ciążę. Jedynym żywicielem rodziny został Abdul, który
znalazł zatrudnienie jako pracownik budowlany.
W związku z pogarszającą się sytuacją polityczną w Syrii, Abdul zaangażował się mocno w
nistriański ruch sprzeciwu wobec reżimu al-Asada. Szybko stał się znany w nistriańskich
mediach jako założyciel politycznego ruchu „Prawdziwa Syria”, który organizował protesty
pod ambasadą Syrii w Synfanii, stolicy Nistrii. W trakcie jednego z protestów doszło do starć
protestujących z miejscową policją.
3 sierpnia 2013 roku Farah, w obawie o konsekwencje politycznego zaangażowania jej męża
dla niej i dziecka, złożyła pozew o rozwód. Sąd orzekł o rozwodzie 28 sierpnia 2013 roku.
2 października 2013 roku na świat przyszła Fadiyah – córka Farah i Abdula. Pomimo rozwodu,
Abdul nadal dostarczał swojej żonie środki finansowe do utrzymania jej i ich wspólnego
dziecka – przesyłał jej na koniec miesiąca kwoty wyższe niż te, do których był sądowo
zobowiązany w ramach obowiązku alimentacyjnego. Jedynym źródłem finansowania Farah był
zasiłek na dziecko, który jednak nie wystarczał na pokrycie podstawowych potrzeb,
związanych z wychowaniem dziecka. Abdul, zajęty walką polityczną, nie uczestniczył czynnie
w rozwoju córki, w związku z czym Farah złożyła w sądzie wniosek o przyznanie jej
wyłącznego prawa do opieki nad dzieckiem. Sąd przechylił się do tego wniosku.
Pod koniec grudnia 2013 roku Abdul złożył wniosek o przedłużenie prawa do pobytu na terenie
Nistrii. Ze względu na obawy władz nistriańskich, iż polityczne zaangażowania Abdula może
sprowadzić na kraj zagrożenie terrorystyczne, a także ze względu na jego wpływ na
bezpieczeństwo i porządek wewnętrzny państwa, wniosek został oddalony. Władze Nistrii
wydały następnie decyzję o wydaleniu Abdula do Turcji, gdzie znajdował się ośrodek dla
uchodźców i imigrantów z krajów objętych Arabską Wiosną. W uzasadnieniu decyzji podano,
iż Abdul stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa wewnętrznego Nistrii.
Abdul odwołał się do sądu administracyjnego w Synfanii. Sąd pierwszej instancji uznał, iż
sprawa jest związana z prawem UE i konieczne do jej rozstrzygnięcia jest zwrócenie się do
TSUE. W związku z tym sąd zadał na podstawie art. 267 TFUE pytanie prejudycjalne o
następującej treści:
Czy decyzja administracyjna, zgodnie z którą obywatel państwa trzeciego, którego pozwolenie
na pobyt czasowy wygasło, a który pozostaje w bliskim stosunku z obywatelem Państwa
Członkowskiego, zostaje wydalony z tego Państwa Członkowskiego na podstawie klauzuli
bezpieczeństwa wewnętrznego i porządku publicznego, jest zgodna z art. 20 TFUE?
Kwestie i problemy do dyskusji:
1) Proszę, posługując się znanymi orzeczeniami Trybunału (w szczególności w sprawach:
Ruiz Zambrano, Dereci i in. oraz McCarthy), rozważyć, jaka mogłaby być odpowiedź
Trybunału na tak zadane pytanie prejudycjalne. Jakie argumenty mógłby rozważyć
Trybunał za dopuszczalnością deportacji w takim przypadku, a jakie przeciwko jej
zgodności z prawem UE? Co jest „łącznikiem” z prawem UE w powyższym kazusie?
Jaki wpływ na sytuację Fadiyah ma wydana przez Nistrię decyzja administracyjna?
2) Jakie znaczenie, jeśli jakiekolwiek, dla powyższych rozważań ma fakt, iż małżeństwo
Farah i Abdula zostało zaaranżowane?
3) Proszę się zastanowić, jakie są granice klauzuli bezpieczeństwa i porządku publicznego
w kontekście praw jednostki/obywatela UE (traktatowych i wynikających z Karty Praw
Podstawowych). Jak szerokie może być uznanie państwa w tym zakresie? Czy szeroka
wykładnia „łącznika” i praw obywateli Unii „wiąże ręce” Państwom Członkowskim,
czy raczej stanowi ich broń?