D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świdnicy

Sygn. akt III RC 377/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 02 stycznia 2014 r.
Sąd Rejonowy w Świdnicy III Wydział Rodzinny i Nieletnich
w składzie :
Przewodniczący: SSR Agata Wysocka - Zatorska
Protokolant: Ewa Kucharska
po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 roku w Świdnicy sprawy
z powództwa K. S.
przeciwko A. S. (1)
ozapłatę
powództwo oddala.
Sygn. akt III RC 377/13
UZASADNIENIE
W dniu 13 czerwca 2013 roku powód K. S. wniósł do Sądu Rejonowego w Świdnicy przeciwko A. S. (1) pozew o
zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kwoty 3.425 zł z ustawowymi odsetkami oraz kosztów postępowania.
W uzasadnieniu pozwu P. K. podał, że wraz z pozwaną są rodzicami dwóch córek M. w wieku 20 lat oraz A. w wieku
16 lar. Małżeństwo stron rozwiązane zostało wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy w dniu 12 października 2001
roku natomiast ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Świdnicy w dniu 10 lipca 2007 roku w sprawie sygn. III
RC 113/07 strony ustaliły, że powód będzie ponosił koszty utrzymania starszej córki M., a pozwana młodszej A.. W
2009 roku starsza córka stron zmuszona była podjąć leczenie ortodontyczne, za które powód zapłacił 7600 zł.
Na rozprawie przed Sądem w dniu 21 listopada 2013 roku powód rozszerzył żądanie powództwa do kwoty 3.825 zł.
W odpowiedzi na pozew A. S. (1) wniosła o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu twierdziła, że z uwagi na sytuacją
finansową nie jest w stanie zapłacić żądanej przez powoda kwoty. Podała, że sama wychowuje syna z innego związku,
u którego stwierdzono astmę, w związku z czym ponosi zwiększone koszty leczenia. Jej miesięczne wynagrodzenie
wynosi 1300 zł. Posiada grunt rolny, który wydzierżawia, a z otrzymanego czynszu opłaca podatki w kwocie 1361 zł i
składki na ubezpieczenie społeczne dla rolników w kwocie 400 zł. Podała, że zakupiła córkom laptopa za kwotę 2.568
zł oraz kupuje im odzież i daje pieniądze na różne rozrywki.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 12 października 2006 roku w sprawie sygn. akt IC 2648/05 rozwiązano
małżeństwo K. i A. S. (1) przez rozwód z winy obu stron, wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi wówczas
M. S. ur. (...) i A. S. (2) ur. (...) powierzono obu stronom oraz zasądzono od powoda do rąk pozwanej począwszy od
uprawomocnienia się wyroku aż do czasu uzyskania przez małoletnie zdolności do samodzielnego utrzymania kwotę
350 zł miesięcznie na rzecz M. S. i kwotę 350 zł miesięcznie na rzecz A. S. (2), płatną do 15 – go następującego po
sobie miesiąca.
Dowód:
- akta sprawy Sądu Okręgowego w Świdnicy o sygnaturze IC 2648/05.
Ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Świdnicy w dniu 10 lipca 2007 roku w sprawie sygn. akt III RC 113/07
powód K. S. i pozwana A. S. (2) zmienili sposób alimentowania M. i A. S. (2) w ten sposób, że począwszy od dnia 01
stycznia 2007 roku powód będzie samodzielnie pokrywał wszystkie koszty związane z utrzymaniem córki M. S. zaś
pozwana będzie pokrywała wszystkie koszty związane z utrzymaniem małoletniej córki A. S. (2).
Dowód:
- akta sprawy Sądu Rejonowego w Świdnicy o sygn. III RC 113/07.
W 2009 roku powód rozpoczął u córki M. leczenie ortodontyczne. W okresie od dnia 23 marca 2009 roku do dnia 23
września 2013 roku M. S. leczona była w prywatnym gabinecie lekarskim stomatologa – ortodonty I. B. z powodu wady
zgryzu, zwężenia obu łuków zębowych oraz przemieszczenia żuchwy na lewą stronę. Ponadto u M. S. występowało
znaczne ograniczenie rozwierania szczęk spowodowane dysfunkcją stawu skroniowo – żuchwowego. Koszt leczenia
wyniósł łącznie 7600 zł. Powód przedstawił dowody wpłaty na kwotę 6.850 zł. O konieczności i kosztach leczenia
ortodontycznego K. S. nie informował pozwanej.
Dowody:
- umowa o leczenie ortodontyczne – k. 4;
- plan leczenia M. S. - k. 5;
- dowody wpłaty rat za leczenie ortodontyczne – k. 7-9;
- zaświadczenie prywatnej praktyki lekarskiej lekarza stomatologa – ortodonty – k. 59;
- dokumentacja medyczna Przychodni (...) – k. 60;
- zeznania powoda K. S. – k. 58-58v, 65-65v.
Powód prowadzi własną działalność gospodarczą zajmującą się budownictwem ogólnym. Średnie miesięczne dochody
powoda wynoszą 2.200 zł. Powód zamieszkuje wraz z dwiema córkami w domu jednorodzinnym w B.. Młodsza córka
powoda A. zamieszkuje z ojcem od 2012 roku. Koszty utrzymania domu wynoszą: podatek od nieruchomości – 156
zł rocznie, za energię elektryczna po 133 zł miesięcznie, za gaz po 200 zł co dwa miesiące, a w sezonie grzewczym po
około 1000 zł co drugi miesiąc, za wodę i kanalizacje po 308 zł co dwa miesiące, za wywóz śmieci 32 zł miesięcznie,
za telefon i Internet po 165 zł miesięcznie.
Dowody:
- zeznania powoda K. S. – k. 58-58v, 65-65v.
Pozwana A. S. (1) zatrudniona jest w (...) Sp. z o.o.” w B. na stanowisku operatora produkcji. W okresie od 01 marca
do 31 sierpnia 2013 roku pozwana otrzymała następujące wynagrodzenie netto: w marcu – 615,53 zł, w kwietniu –
1.307,24 zł, w maju - 1.342,37 zł, w czerwcu – 2.172,04 zł, w lipcu – 1.504,97 zł, w sierpniu – 1.652,59 zł. Pozwana
zamieszkuje w S. wraz z konkubentem S. N. i ich małoletnim synem w wieku 5 lat w mieszkaniu należącym do rodziców
S. N.. Konkubent pozwanej pracuje dorywczo i zarabia średnio około 600 zł miesięcznie.
A. S. (1) posiada grunt rolny położony w obrębie wsi S. o powierzchni 3,78 ha, który wydzierżawia J. H., przy czym
roczny czynsz dzierżawny wynosi 1600 zł. W latach 2009-2013 pozwanej przyznano łącznie kwotę 6.401,81 zł tytułem
dopłat do gruntów rolnych. Tytułem podatku od nieruchomości pozwana płaci po 50 zł kwartalnie, tytułem podatku
rolnego 340 zł kwartalnie, za gaz po 100 zł miesięcznie, za energię elektryczną po 103 zł miesięcznie, za wodę po 68
zł miesięcznie, za wywóz śmieci po 44 zł miesięcznie. Koszt opału na zimę wynosi 2000 zł.
Pozwana utrzymuje kontakt z córkami. Gdy zwracają się do niej o wsparcie finansowe, pomaga im w miarę możliwości.
W 2011 roku pozwana zakupiła córce A. podręczniki szkolne, plecak, kurtkę i buty za łączna kwotę około 600 zł.
W czerwcu 2011 roku pozwana kupiła córkom notebooka za kwotę 2.568 zł. W 2012 roku na zakup torby,
podręczników, butów i myszy do komputera zapłaciła 480 zł. Pozwana zakupiła córkom telefony komórkowe i opłacała
abonament w wysokości po 30 zł miesięcznie. Ostatnio pozwana zakupiła starszej córce nowy aparat telefoniczny.
Dowody:
- pismo (...) Spółka z o.o. – k. 17;
- faktury VAT – k. 28-42, 46-50, 52;
- decyzja Wójta Gminy M. – k. 52;
- umowa dzierżawy – k. 62-63;
- pismo Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. Biuro Powiatowe w Ś. – k. 70;
- zeznania pozwanej A. S. (1) – k. 64v-65.
Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:
Powód żądanie pozwu opiera na przepisie art. 140 k.r.o., zgodnie z którym osoba, która dostarcza drugiemu środków
utrzymania lub wychowania nie będąc do tego zobowiązana albo będąc zobowiązana z tego powodu, że uzyskanie na
czas świadczeń alimentacyjnych od osoby zobowiązanej w bliższej lub tej samej kolejności byłoby dla uprawnionego
niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami, może żądać zwrotu od osoby, która powinna była te
świadczenia spełnić.
W zakresie przedmiotowego żądania, Sąd w pierwszej kolejności badał czy powód ma legitymację czynną do
wystąpienia z tym żądaniem.
Charakter roszczeń zwrotnych, określonych w art. 140 k.r.i.o., jest odmienny niż roszczeń alimentacyjnych.
Po pierwsze roszczenia zwrotne regresowe należą do roszczeń typowo majątkowych, po drugie przepisy prawa
materialnego i procesowego traktujące w sposób uprzywilejowany roszczenia alimentacyjne nie mają tutaj
zastosowania. Przedmiotem uregulowania w art. 140 k.r.i.o. jest sytuacja, w której środki na utrzymanie osoby
uprawnionej do alimentacji wyłożyła bądź osoba spoza kręgu osób zobowiązanych, bądź osoba zobowiązana w dalszej
kolejności, przy czym za zobowiązaną w dalszej kolejności należy uważać także taką osobę, która świadczy na rzecz
uprawnionego ponad własny obowiązek z tego powodu , że inny zobowiązany w tym samym stopniu obowiązku swego
nie wypełnia.
Zdaniem Sądu powodowi nie przysługuje roszczenie wynikające z powyżej cytowanego przepisu. Artykuł 140 krio
jasno stanowi, iż roszczenie regresowe przysługuje osobie, która dostarczyła drugiemu środków utrzymania lub
wychowania nie będąc do tego zobowiązana albo będąc zobowiązana z tego powodu, że uzyskanie na czas świadczeń
alimentacyjnych od osoby zobowiązanej w bliższej lub tej samej kolejności byłoby dla uprawnionego niemożliwe lub
połączone z nadmiernymi trudnościami, może żądać zwrotu od osoby, która powinna była te świadczenia spełnić.
Przepis tego artykułu nie daje natomiast podstawy do wystąpienia z roszczeniem regresowym przez rodzica wyłącznie
zobowiązanego do alimentacji przeciwko drugiemu z rodziców niezobowiązanego do takich świadczenia. Jak wynika z
materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, ugodą zawartą w dniu 10 lipca 2007 roku przed Sądem Rejonowym
w Świdnicy w sprawie sygn. akt III RC 113/07 powód i pozwana zmienili dotychczasowy sposób alimentowania
córek, w ten sposób, że K. S. od dnia 01 stycznia samodzielnie pokrywał wszystkie koszty związane z utrzymaniem
starszej córki M. S., a pozwana pokrywała wszystkie koszty związane z utrzymaniem młodszej córki A. S. (2). W
marcu 2009 roku, a więc po zmianie sposobu obowiązku alimentacyjnego, powód podjął leczenie ortodontyczne u
starszej córki – nie konsultując tego z pozwaną - zobowiązując się jednocześnie do uiszczania 25 comiesięcznych
rat, przy czym wysokość pierwszej raty wynosiła 600 zł, a pozostałych po 250 zł, łącznie 7600 zł. Powód twierdzi,
że nie występował wcześniej z pozwem o zapłatę przeciwko pozwanej bowiem miała ona wówczas na utrzymaniu
młodszą córkę A.. Podniósł, że obecnie obie córki zamieszkują razem z nim i to on ponosi koszty związane z ich
utrzymaniem. Sąd nie wziął pod uwagę argumentacji przedstawionej przez K. S., gdyż wystąpienie przez niego o
zasadzenie połowy kwoty, którą zapłacił za leczenie ortodontyczne córki, której pozwana defacto nie miała obowiązku
utrzymywać i ewentualne korzystne dla niego rozstrzygnięcie sprawy nie może stanowić rekompensaty za wydatki
poczynione na utrzymanie młodszej córki, do alimentacji której powód nie jest zobowiązany. Powód podejmując
decyzję o rozpoczęciu leczenia córki i związanymi z tym wysokimi kosztami, powinien był skonsultować to z pozwaną,
która nie jest przecież pozbawiona władzy rodzicielskiej i tak jak powód ma prawo decydowania o sposobie leczenia
córki. Zdaniem Sądu skoro powód samodzielnie podjął decyzję o leczeniu córki, wiedząc wówczas jaka jest sytuacja
finansowa i życiowa pozwanej, to stać go było na poniesienie kosztu zakupu aparatu ortodontycznego. Należy również
zauważyć, że pozwana mimo trudnej sytuacji życiowej i finansowej w miarę swoich możliwości wspiera finansowo
córki. W czerwcu 2011 roku A. S. (1) kupiła córkom notebooka za kwotę 2.568 zł. oraz telefony komórkowe, przy czym
opłacała abonament w wysokości po 30 zł miesięcznie. Ostatnio też zakupiła starszej córce nowy aparat telefoniczny.
Na marginesie należy już tylko zauważyć, iż małżeństwo stron zostało rozwiązane wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia
12 października 2006 roku w sprawie sygn. akt IC 2648/05 przez rozwód, więc powoływanie się powoda na uchwałę
Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 1978 roku , sygn. akt III CZP 4/78 nie znajduje w niniejszej sprawie żadnego
uzasadnienia bowiem dotyczy zgoła innego stanu faktycznego.
Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, Sąd orzekł jak w sentencji i powództwo oddalił.