Formuły i funkcję

Lekcja 3.
Strona 1 z 14
Adresowanie komórek w arkuszu kalkulacyjnym
Każda komórka arkusza kalkulacyjnego ma swój adres podający numer kolumny i wiersza, w której
komórka ta się znajduje Adres ten służy do odwoływania się do poszczególnych komórek celem
przeprowadzenia różnorodnych obliczeń. Odwołanie do komórek może odbywać się na kilka
sposobów:
Odwołania względne. Odwołanie względne do komórki na przykład w formule polega na podaniu
wiersza oraz kolumny, w której interesująca nas komórka się znajduje, na przykład podając A1, co
oznacza komórkę w kolumnie A oraz wierszu pierwszym. Odwołanie to nazywa się odwołaniem
względnym, ponieważ gdy zmienia się pozycja komórki zawierającej formułę odwołującą się do
takiej komórki, to automatycznie zmienia się również adres w odwołaniu. Oznacza to, że jeśli
formuła jest kopiowana w wierszach lub kolumnach, odwołanie automatycznie zostaje dopasowane.
Domyślnie nowe formuły używają odwołań względnych. Na przykład odwołanie względne
powodujące, że w komórce B1 znajdzie się wynik obliczeń wykorzystujących zawartość komórki
A1, po skopiowaniu do komórki B3 automatycznie zmieni się w taki sposób, że w komórce B3
umieszczony zostanie wynik obliczeń wykorzystujących zawartość komórki A3 (rysunek 1).
a)
b)
Rysunek 1. Przykład zastosowania odwołania względnego w formule. a) Sytuacja wyjściowa. W
komórce B1 Wpisana została formułą PIERWIASTEK(A1) powodująca obliczenie
pierwiastka kwadratowego z zawartości komórki A1. b) Formuła z komórki B1 została
przekopiowania
do
komórki
B3.
Parametr
funkcji
PIERWIASTEK
został
automatycznie zmieniony z A1 na A3.
Odwołania bezwzględne. Chcąc wprowadzić odwołanie bezwzględne zapisując adres komórki
użyć należy przed oznaczeniem zarówno kolumny jak też wiersza symbolu „$”. Odwołanie
2008-09-26
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
Strona 2 z 14
bezwzględne w formule, takie jak na przykład $A$1, zawsze odwołuje się do komórki o określonej
lokalizacji. Gdy zmienia się pozycja komórki zawierającej formułę z odwołaniem bezwzględnym,
na przykład kopiując ją w inne miejsce, to wpisane w formule odwołanie bezwzględne pozostaje
niezmienione. Na przykład po skopiowaniu zawartości komórki B1, w której oblicza się pierwiastek
kwadratowy z zawartości komórki A1 podanej jako odwołanie bezwzględne, czyli jako $A$1 do
komórki B3 skopiowana formuła do obliczań wykorzysta ponownie zawartość komórki A1
(rysunek 2).
a)
b)
Rysunek 2. Przykład zastosowania odwołania bezwzględnego w formule. a) Sytuacja wyjściowa. W
komórce B1 Wpisana została formułą PIERWIASTEK($A$1) powodująca obliczenie
pierwiastka kwadratowego z zawartości komórki A1 podanej w postaci adresu
bezwzględnego $A$1. b) Formuła z komórki B1 została przekopiowania do komórki
B3. Parametr funkcji PIERWIASTEK nie został automatycznie zmieniony z $A$1 na
$A$3, ale pozostał nie zmieniony.
Odwołania mieszane. Odwołanie mieszane ma albo bezwzględne odwołanie do kolumny i
względne do wiersza, albo bezwzględne do wiersza natomiast względne do kolumny. Bezwzględne
odwołanie do kolumny przybiera postać $A1, $B1 i tym podobnie, natomiast bezwzględne
odwołanie do wiersza przybiera postać A$1, B$1 i tak dalej. Odwołania tego rodzaju stosujemy
wtedy, gdy chcemy, aby automatycznie zmieniał się numer wiersza przy ustalonej pozycji kolumny,
w pierwszym przypadku, lub też zmieniał się numer kolumny przy ustalonym numerze wiersza w
przypadku drugim. Innymi słowy pierwsze odwołanie powoduje poruszanie się wzdłuż danej
kolumny, drugie natomiast wzdłuż wiersza. Oznacza to, że gdy zmieni się pozycja komórki
zawierającej formułę z takim odwołaniem, to zmieni się odwołanie względne, natomiast odwołanie
bezwzględne nie zmieni się. Gdy formuła zostanie skopiowana w wierszach lub w kolumnach,
odwołanie względne zostanie automatycznie dopasowane, zaś odwołanie bezwzględne nie zostanie
dopasowane.
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
Strona 3 z 14
Formuły
Formułami nazywamy każde wyrażenie zapisywane w komórce arkusza i służące do
przeprowadzenia dowolnych działań. Wynik tych działań zapisany zostanie w komórce, w której
formułą została umieszczona. Formuła zaczyna się znakiem równości i zapisujemy ją w polu
formuły (rysunek 1 i 2).
Składnia formuły
Struktura lub porządek elementów w formule określają końcowy wynik obliczeń. Formuły w
programie Microsoft Excel są podporządkowane określonej składni lub porządkowi polegającemu
na użyciu znaku równości (=) na początku formuły. Po tym znaku następują elementy, które mają
być obliczane (argumenty) i które są od siebie oddzielone operatorami. Każdy argument może być
wartością niezmienną (wartością stałą), odwołaniem do komórki, odwołaniem do zakresu komórek,
etykietą, nazwą lub funkcją arkusza roboczego.
Program MS Excel wykonuje operacje od lewej do prawej — zgodnie z porządkiem pojawiania się
operatorów oraz zgodnie z ogólnie przyjętymi w matematyce regułami dotyczącymi kolejności
wykonywania działań, poczynając od znaku równości (=). Porządek obliczeń można zmienić,
używając nawiasów tak, aby grupować działania, które powinny być wykonane w pierwszej
kolejności. Na przykład następująca formuła
=5+2*3
generuje wynik 11, ponieważ program Excel wykonuje operacje mnożenia przed dodawaniem.
Oznacza to, że kolejno obliczany jest wynik mnożenia liczb 2 i 3 a następnie dodaje do tego wyniku
liczbę 5.
Jeśli natomiast zostanie użyty nawias w celu zmiany kolejności działań, program Excel wykona
dodawanie liczb 5 i 2, a następnie pomnoży wynik przez 3, co da wynik 21.
=(5+2)*3
Operatory obliczeniowe w formułach
O typie argumentów, jakie wykorzystuje operator oraz o typie wyniku jego działania decyduje
rodzaj użytego operatora. Program MS Excel ma wbudowane cztery różne typy operatorów. Są to
operatory: obliczeniowe: arytmetyczne, porównania, tekstowe i odwołania. Jak już wspomniano
każdy z tych typów wymaga użycia różnego typu argumentów.
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
Strona 4 z 14
Operatory arytmetyczne służą do wykonywania podstawowych działań matematycznych takich,
jak dodawanie, odejmowanie mnożenie lub dzielenie. Argumenty tych operatorów muszą mieć typ
liczbowy. Zestawienie operatorów arytmetycznych podano w tabeli 1.
Tabela 1. Dostępne w MS Excel operatory arytmetyczne.
Operator arytmetyczny
Znaczenie
Przykład
+ (znak plus)
Dodawanie
3+3
- (znak minus)
Odejmowanie
Negacja
3-1
-1
* (gwiazdka)
Mnożenie
3*3
/ (kreska ukośna w prawo)
Dzielenie
3/3
% (znak procent)
Procent
20%
^ (daszek)
Potęgowanie
3^2 (to samo, co 3*3)
Operatory dodawania, odejmowania, mnożenia, dzielenia oraz potęgowania są operatorami
dwuargumentowymi. Operator negacji oraz procentu są operatorami jednoargumentowymi. Sposób
zastosowania tych operatorów podaje kolumna z przykładami w tabeli 1.
Operatory porównania inaczej zwane operatorami logicznymi. Są to operatory
dwuargumentowe i pozwalają na porównanie dwóch wartości. Gdy dwie wartości są porównywane
za pomocą tych operatorów, to wynik jest wartością logiczną określoną jako PRAWDA lub
FAŁSZ. Argumenty tych operatorów muszą być parami tego samego, ale dowolnego typu.
Operatory porównania zebrano w tabeli 2.
Tabela 2. Operatory porównania dostępne w arkuszu kalkulacyjnym MS Excel.
Operator porównania
Znaczenie
Przykład
= (znak równości)
Równy
A1=B1
> (znak większy niż)
Większy niż
A1>B1
< (znak mniejszy niż)
Mniejszy niż
A1<B1
>= (znak większy niż lub równy)
Większy niż lub równy
A1>=B1
<= (znak mniejszy niż lub równy)
Mniejszy niż lub równy
A1<=B1
<> (znak nie równy)
Nie równy
A1<>B1
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
Strona 5 z 14
Operator złączenia tekstu (operator konkatenacji) Operatora (& - ampersand) należy używać do
łączenia lub składania jednego lub kilku ciągów tekstowych w celu utworzenia pojedynczego
fragmentu tekstu. Jest to operator dwuargumentowy, którego argumenty muszą być typu
tekstowego. Wynik użycia tego operatora też jest typu tekstowego.
Tabela 3. Operator tekstowy.
Operator tekstowy
Znaczenie
Przykład
& (handlowe i)
Łączy lub wiąże dwie wartości w
celu utworzenia jednej ciągłej
wartości tekstowej
"North" & "wind" daje w wyniku
"Northwind"
Operatory odwołania. Służą one do składania zakresów komórek wykorzystywanych do obliczeń.
Stosowane operatory odwołania podano w tabeli 4.
Tabela 4. Stosowane w MS Excel operatory odwołania.
Operator odwołania
Znaczenie
Przykład
: (dwukropek)
Operator zakresu, tworzący jedno
odwołanie do wszystkich
komórek między dwoma
odwołaniami włącznie
B5:B15
Ten zapis oznacza, że użyte będą
wszystkie zawarte w kolumnie B
począwszy od wiersza 5 a
skończywszy na wierszu 15.
Operator połączenia łączący wiele
odwołań w jedno
SUMA(B5:B15,D5:D15)
Ten zapis oznacza, że funkcja
SUMA wykorzysta jako argument
komórki B5, B6 aż do B15 oraz
komórki D5, D6 aż do D15.
, (przecinek)
Kolejność, w jakiej program Microsoft Excel wykonuje operacje w formułach
Jeśli w jednej formule zostanie umieszczonych wiele operatorów, program MS Excel wykonuje te
operacje w kolejności przedstawionej w tabeli 5. Jeśli formuła zawiera operatory o takim samym
pierwszeństwie, na przykład, jeśli formuła zawiera operator mnożenia i dzielenia, to program MS
Excel oblicza operatory od lewej strony do prawej. Aby zmienić kolejność obliczania, część
formuły, która ma być obliczona w pierwszej kolejności należy zamknąć w nawiasie
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
Strona 6 z 14
Tabela 5. Kolejność realizowania przez MS Excel operatorów działań. Najbardziej
uprzywilejowane operatory znajdują się na szczycie tabeli. Jako ostatnie wykonywane
będą operatory z ostatniego wiersza
Operator
Opis
: (dwukropek)
&nbsp;&nbsp;(pojedyncza spacja)
, (przecinek)
Operatory odwołań
-
Negacja (tak, jak w -1)
%
Procent
^
Potęgowanie
* oraz /
Mnożenie i dzielenie
+ oraz -
Dodawanie i odejmowanie
&
Łączy dwa ciągi tekstu (łączenie)
= < > <= >= <>
Porównanie
Edycja formuły. Celem przeprowadzenia edycji istniejącej już formuły postępować należy w
następujący sposób:
1.
Kliknij komórkę zawierającą formułę, którą chcesz edytować. Jeśli komórka zawiera
hiperłącze, kliknij komórkę położoną obok komórki, którą chcesz edytować, a następnie użyj
klawisza strzałki do zaznaczenia komórki zawierającej formułę, którą chcesz edytować. W
pasku formuły ukaże się treść edytowanej komórki.
2.
Na pasku formuły wprowadź zmiany do formuły. Chcąc edytować funkcję w formule, poddaj
edycji parametry funkcji.
3.
Naciśnij klawisz ENTER. Jeśli formuła jest formułą tablicową, naciśnij klawisze
CTRL+SHIFT+ENTER.
UWAGA. Domyślnie nowe formuły używają odwołań względnych. Jeśli konieczne jest użycie
odwołania bezwzględnego musi je zmieniać użytkownik. Zmian tych dokonać można na dwa
sposoby:
•
W zależności czy odwołanie ma być bezwzględne czy mieszane wpisuje się znak $ (w pasku
formuły przy odpowiednim odwołaniu) albo przy oznaczeniu zarówno wiersza jak i
kolumny albo tylko jednego z nich.
•
Poprzez wciśnięcia klawisza F4 przy zaznaczonym odpowiednim odwołaniu.
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
Strona 7 z 14
Style odwołania. Aby zamiast do jednej komórki odwołać się do określonego zakresu nie potrzeba
wpisywać każdej komórki osobno. Poniżej przedstawiono listę odwołań i sposób ich przedstawienia
w programie.
Aby odwołać się do
Komórki w kolumnie A i w wierszu 10
Zakresu komórek w kolumnie A i w wierszach od 10 do 20
Zakresu komórek w wierszu 15 i w kolumnach od B do E
Wszystkich komórek w wierszu 5
Wszystkich komórek w wierszach od 5 do 10
Wszystkich komórek w kolumnie H
Wszystkich komórek w kolumnach od H do J
Zakresu komórek w kolumnach od A do E i w wierszach od 10 do
20
Użyj
A10
A10:A20
B15:E15
5:5
5:10
H:H
H:J
A10:E20
Funkcje
MS Excel ma wbudowane różnego rodzaju funkcje, które użytkownik może wykorzystać do
przetwarzania zapisanych w arkuszu kalkulacyjnym danych. Funkcje wprowadzić można z menu
wybierając Wstaw → Funkcja... lub używając odpowiedniego przycisku z paska narzędziowego.
W każdym przypadku otwarte zostanie okno dialogowe z wyszczególnionymi funkcjami
podzielonymi na 11 grup: Finansowe, Daty i czasu, Matematyczne, Statystyczne, Wyszukiwania i
adresu, Bazy danych, Tekstowe, Logiczne, Informacyjne, Użytkownika, Inżynierskie. Chcąc
wybrać określoną funkcję najpierw wskazać należy odpowiednią kategorię, a następnie wybrać
nazwę potrzebnej funkcji.
Rysunek 3. Okno dialogowe z menu Wklej funkcję.
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
Strona 8 z 14
Każda funkcja składa się z dwóch części, pierwsza z nich to Nazwa funkcji, druga to Lista
parametrów.
Ilość
parametrów
zależy
od
rodzaju
funkcji.
W
przypadku
funkcji
bezargumentowych po nazwie funkcji umieszcza się puste nawiasy.
Po wyborze funkcji w oknie Wklej funkcję pojawia się kreator funkcji, w którym należy uzupełnić
poszczególne pola tekstowe parametrów funkcji poprzez ręczne wpisanie odpowiednich wartości
lub poprzez odniesienie do poszczególnych komórek lub obszarów arkusza. Na rysunku 4 pokazano
przykładowe okno funkcji SUMA.
Rysunek 4. Wpisywanie argumentów funkcji SUMA.
Innym, bardziej zaawansowanym sposobem jest wstawienia funkcji poprzez jej wpisanie w Pole
formuły rozpoczynając znakiem =. Kolejne argumenty funkcji rozdziela się znakiem „;”.
Opis ważniejszych funkcji
Poniżej opisanych zostanie kilka wybranych funkcji. Pełny spis funkcji dostępny jest w menu
Pomoc programu MS Excel.
Funkcje Matematyczne
SUMA(liczba1;liczba2 ...) – oblicza sumę podanych parametrów.
Liczba1,liczba2,... to od 1 do 30 parametrów, które chce się zsumować.
• Obliczane są liczby, wartości logiczne, reprezentacje tekstowe, które zostaną wpisane
bezpośrednio do listy argumentów.
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
Strona 9 z 14
• Jeśli argument jest tablicą lub adresem, to sumy obliczane są tylko w tej tablicy lub adresie.
Pominięte zostaną puste komórki, wartości logiczne, tekst lub wartości błędów w tablicy lub
adresie. Ilustruje to trzeci z poniższych przykładów.
• Argumenty, które są wartościami błędów lub tekstem, których nie można przekształcić,
powodują występowanie błędów.
Przykłady
SUMA(3; 2) jest równe 5
SUMA("3"; 2; PRAWDA ) jest równe 6, ponieważ wartości tekstowe przekształcane są w liczby, a
wartość logiczna PRAWDA w liczbę 1.
PIERWIASTEK(liczba) – oblicza pierwiastek kwadratowy podanej jako parametr liczby.
Liczba to liczba, dla której obliczany będzie pierwiastek. Jeśli argument jest wartością ujemną,
funkcja PIERWIASTEK podaje w wyniku wartość błędu #LICZBA!.
Przykłady
PIERWIASTEK(16) jest równe 4
PIERWIASTEK(-16) jest równe #LICZBA!
EXP(liczba) – wynikiem jest liczba będąca potęgą liczby naturalnej e.
Liczba jest wykładnikiem potęgi o podstawie e.
Uwagi
•
W celu obliczenia potęg przy innych podstawach należy użyć operatora potęgowego (^).
•
EXP jest funkcją odwrotną do LN, logarytmu naturalnego liczby.
Przykłady
EXP(1) jest równe 2,718282 (przybliżona wartość e)
EXP(2) jest równe e^2 lub 7,389056
Funkcje Statystyczne
ŚREDNIA(liczba1;liczba2;...) – oblicza średnią arytmetyczną z podanych argumentów.
Liczba1 ; liczba2 ;... to od 1 do 30 argumentów liczbowych, dla których należy wyznaczyć średnią.
Uwagi
•
Argumenty powinny stanowić liczby, nazwy, tablice lub adresy komórek zawierających
liczby.
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
•
Strona 10 z 14
Jeśli argument w postaci tablicy lub adresu zawiera tekst, wartości logiczne lub puste
komórki, wartości te są zignorowane, jednakże komórki z wartością zerową są uwzględniane.
Wskazówka Przy obliczaniu średniej z komórek, należy pamiętać o różnicy pomiędzy pustymi
komórkami a zawierającymi wartości zerowe, szczególnie, jeśli nie zostało zaznaczone pole
Wartości zerowe na karcie Widok (menu Narzędzia polecenie Opcje). Nie uwzględnia się w
obliczeniach pustych komórek, natomiast uwzględnia się te z wartościami zerowymi.
Przykłady
Jeśli zakres A1:A5 nazwano Wyniki i zawiera liczby 10, 7, 9, 27 i 2, to:
ŚREDNIA(A1:A5) jest równe 11
ŚREDNIA(Wyniki) jest równe 11
ŚREDNIA(A1:A5;5) jest równe 10
ODCH.STANDARDOWE(liczba1;liczba2;...)
Liczba1;liczba2; ... to od 1 do 30 wartości odpowiadających próbce populacji. Można stosować
pojedynczą tablicę lub adres tablicy zamiast argumentów rozdzielonych średnikami.
•
Wartości logiczne jak PRAWDA i FAŁSZ oraz tekst są ignorowane. Jeśli wartości logiczne
mają nie być ignorowane należy użyć funkcji arkusza ODCH.STANDARDOWE.A.
Uwagi
•
Funkcja ODCH.STANDARDOWE zakłada, że jej argumenty są próbą populacji. Jeżeli dane
reprezentują całą populację, należy obliczyć standardowe odchylenie za pomocą funkcji
ODCH.STANDARD.POPUL.A.
•
Odchylenie standardowe oblicza się stosując metodę "nieobciążoną" lub metodę "n-1".
Przykład
Załóżmy, że mamy 10 narzędzi wykonanych na tej samej maszynie w jednym cyklu produkcji,
wziętych jako przypadkowa próbka. Dla narzędzi tych zmierzono wytrzymałość na pękanie.
Wartości próbki (1345; 1301; 1368; 1322; 1310; 1370; 1318; 1350; 1303; 1299) są zapisane
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
Strona 11 z 14
odpowiednio w komórkach A2:E3. Funkcja ODCH.STANDARDOWE ocenia standardowe
odchylenie wytrzymałości wszystkich tych narzędzi na pękanie.
ODCH.STANDARDOWE(A2:E3) jest równe 27,46
WARIANCJA(liczba1;liczba2;...)
Liczba1;liczba2;... to od 1 do 30 argumentów liczbowych odpowiadających próbce z populacji.
Uwagi
•
Funkcja WARIANCJA przyjmuje, że jej argumenty są próbką z populacji. Jeżeli nasze dane
reprezentują całą populację, należy obliczyć wariancję stosując funkcję WARIANCJA.POPUL.
•
Wartości logiczne, takie jak PRAWDA i FAŁSZ oraz tekst są ignorowane. Jeśli wartości
logiczne i tekst nie mają być ignorowane, użyj funkcji arkusza WARIANCJA.A.
•
Funkcja WARIANCJA używa następującego wzoru:
Przykład
Przyjmijmy, że 10 narzędzi wykonanych na tej samej maszynie w jednym cyklu produkcji zostało
zebranych jako przypadkowa próbka, na której przeprowadzono pomiar wytrzymałości na
złamanie. Wartości tej próbki (1345; 1301; 1368; 1322; 1310; 1370; 1318; 1350; 1303; 1299) są
zapisane odpowiednio w A2:E3. Funkcja WARIANCJA ocenia wariancję wytrzymałości tych
narzędzi na złamanie.
WARIANCJA(A2:E3) jest równe 754,3
MAX(liczba1;liczba2;...)
Liczba1; liczba2;... to liczby od 1 do 30, dla których wyszukiwana jest wartość maksymalna.
•
Możliwe jest określenie argumentów będących liczbami, pustymi komórkami, wartościami
logicznymi lub tekstową reprezentacją liczb. Argumenty będące wartościami błędów lub
wartościami tekstowymi, które nie mogą zostać przekształcone na liczby, są przyczyną błędów.
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
•
Strona 12 z 14
Jeśli argument jest tablicą lub adresem, wykorzystywane są tylko liczby z tej tablicy lub
adresu. Puste komórki, wartości logiczne, tekst lub wartości błędów w tabeli lub adresie są
pomijane.
•
Jeśli argumenty nie zawierają liczb, funkcja MAX wyświetla wartość 0.
Przykłady
Jeśli zakres A1:A5 zawiera liczby 10, 7, 9, 27 i 2, to:
MAX(A1:A5) jest równe 27
MAX(A1:A5;30) jest równe 30
MIN(liczba1;liczba2;...)
Liczba1; liczba2;... to od 1 do 30 liczb, dla których należy znaleźć wartość minimalną.
•
Argumentami mogą być liczby, puste komórki, wartości logiczne lub tekstowe reprezentacje
liczb. Argumenty będące wartościami błędów lub teksty, które nie mogą zostać zamienione na
liczby powodują błędy.
•
Jeśli argument jest tablicą lub adresem, brane są pod uwagę jedynie liczby w nim zawarte.
Puste komórki, wartości logiczne, tekst lub wartości błędów zawarte w tablicy lub adresie zostaną
pominięte. Jeśli wartości logiczne i tekst nie powinny być ignorowane użyj funkcji MIN.A.
•
Jeśli argumenty nie zawierają liczb, MIN podaje wartość 0.
Przykłady
Jeśli A1:A5 zawiera następujące liczby 10, 7, 9, 27, i 2, to:
MIN(A1:A5) jest równe 2
MIN(A1:A5; 0) jest równe 0
Funkcja MIN jest podobna do funkcji MAX Porównaj także przykłady funkcji MAX
Funkcje Tekstowe
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
Strona 13 z 14
Z.WIELKIEJ.LITERY(tekst) – Pierwszą literę w każdym tekście zmienia na wielką.
LITERY.WIELKIE(tekst) – zamienia tekst na składający się z dużych liter.
LITERY.MAŁE(tekst) – zamienia tekst na składający się z małych liter.
PRAWY(tekst;liczba_znaków) – Zwraca ostatnie litery w podanych tekście. Liczba znaków
uzależniona jest od drugiego argumentu.
LEWY(tekst;liczba_znaków) – Zwraca pierwsze litery w podanych tekście. Liczba liter
uzależniona jest od drugiego argumentu.
ZŁĄCZ.TEKSTY(tekst1;tekst2;...) – Łączy teksty dwóch komórek. Taki sam efekt uzyskuje się,
jeśli pomiędzy odnośnikami poszczególnych komórek tekstowych wstawi się znak „&”.
Funkcje logiczne
Funkcje logiczne na ogół nie mają samodzielnego zastosowania. Najczęściej zagnieżdża siew nich
inne funkcje, tzn., że argumentem funkcji logicznej jest inna funkcja Maksymalna ilość
zagnieżdżeń funkcji w arkuszy kalkulacyjnym Excela może wynosi 8.
=LICZ.JEŻELI(zakres,kryteria)
Funkcja LICZ.JEŻELI używa dwóch argumentów: zakres jaki należy sprawdzić i wartość
umieszczoną w tym zakresie, której obecność należy sprawdzić (kryterium).
Funkcja arkusza SUMA.JEŻELI sprawdza obecność wartości w zakresie i następnie podsumowuje
wszystkie odpowiadające jej wartości umieszczone w innym zakresie. Funkcja SUMA.JEŻELI
używa trzech argumentów: zakres, który należy sprawdzić; wartość, której obecność należy
sprawdzić w tym zakresie (kryterium) i zakres zawierający wartości, które należy podsumować.
=SUMA.JEŻELI(zakres,kryteria,suma_zakres)
Funkcja arkusza JEŻELI sprawdza warunek, który może być prawdą lub fałszem. Jeśli jest to
prawda, funkcja zwraca jedną wartość; jeśli jest to fałsz, funkcja zwraca drugą wartość. Funkcja
używa trzech argumentów: warunku, który należy sprawdzić; wartości, którą należy zwrócić, jeśli
warunek jest prawdą; oraz wartości, którą należy zwrócić, jeśli warunek jest fałszem.
=JEŻELI(test_logiczny,wartość_jeżeli_prawda,wartość_jeżeli_fałsz)
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa
Lekcja 3.
Strona 14 z 14
LUB(logiczna1;logiczna2;...) – Przykład funkcji występującej jedynie z innymi funkcjami.
Sprawdza czy którykolwiek z argumentów ma wartość PRAWDA i zwraca wartość PRAWDA.
Funkcja zwraca wartość FAŁSZ, gdy wszystkie argumenty mają wartość FAŁSZ.
ORAZ(logiczna1;logiczna2;...) – Sprawdza czy wszystkie argumentu mają wartość PRAWDA i
zwraca wartość PRAWDA, jeśli wszystkie argumenty mają wartość PRAWDA.
ĆWICZENIA
1. Wykonać w Excelu działanie:
24 ⋅ (5 + 45 − 432 ) ⋅
3
−1
3
39
+ 100 − e 5 =
53
Formułę wpisać w jednym ciągu.
2. W pliku „suszenie” wykonać następujące czynności:
a. podać czas w sekundach,
b. obliczyć ilość wody w danej chwili (W=waga cegły – waga suchej cegły i stojaka),
c. wyznaczyć wilgotność właściwą (X=ilość wody w danej chwile/masa suchej cegły),
d. wyznaczyć masową prędkość suszenia (∆W/∆t=zmiana ilości wody/przez zmianę czasu),
e. wykonać wykres zależności ilości wody od czasu, prędkości suszenia od czasu,
f. odpowiednio opisać i sformatować powyższe wykresy.
Mariusz. B. Bogacki
Technologia Informacyjna
2008-09-26
Pracownia Projektowa