Uzupełniające choroby przystanek

Sygn. akt II Ca 100/14, II Cz 105/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 marca 2014 roku
Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący
SSO Grzegorz Ślęzak (spr.)
Sędziowie
SSO Arkadiusz Lisiecki
SSO Jarosław Gołębiowski
Protokolant
st. sekr. sąd. Alicja Sadurska
po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim
na rozprawie sprawy z powództwa E. K.
przeciwko (...)Spółka Akcyjna
o zadośćuczynienie i rentę
na skutek apelacji i zażalenia powódki
od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim
z dnia 29 października 2013 roku, sygn. akt I C 295/11
1. oddala apelację, a z zażalenia zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 2 (drugim) sentencji w ten sposób, że nie obciąża
powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego
2. nie obciąża powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą na rzecz strony pozwanej.
Sygn. akt II Ca 100/14, II Cz 105/14
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 października 2013 r. Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim po rozpoznaniu
sprawy z powództwa E. K. przeciwko (...) S.A. o zadośćuczynienie w kwocie 40.000,00 zł i podwyższenie renty z kwoty
po 500,00 zł do kwoty po 1000,00 zł miesięcznie
1. oddalił powództwo w całości
2. zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 2417,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego
3. odstąpił od obciążania powódki wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa na opinie biegłych oraz nieuiszczoną
opłatę stosunkową od pozwu
Podstawę powyższego wyroku stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:
W dniu 8 października 2004 w godzinach rannych powódka E. K.stojąc na przystanku autobusowym PKS w
miejscowości P.została uderzona przez przewracającą się wiatę przystanku , na którą najechał samochód osobowy
S.(...)(...)kierowany przez S. G.stanowiącego jego własność.
Przyczyną wypadku było to, iż kierujący samochodem S.nie dostosował prędkości oraz techniki jazdy do warunków
ruchu, wpadł w poślizg , w następstwie czego zjechał na przeciwległy pas ruchu i uderzył w wiatę przystanku PKS.
Powódka z miejsca zdarzenia została przewieziona do Szpitala (...)w T.., gdzie do 13.10.2004 była hospitalizowana
na Oddziale (...) . U powódki rozpoznano uraz głowy ze wstrząśnieniem mózgu, Stłuczenie barku prawego z
częściowym uszkodzeniem ścięgna nadgrzebieniowego z nieznaczną dysfunkcją ruchową , częściowego uszkodzenia
nerwu łokciowego prawego - niewielkiego stopnia urazu łokcia okolicy nadgarstka prawego z przebytym złamaniem
wyrostka rylcowatego kości promieniowej bez przemieszczenia i okolicy goleni lewej z głębokimi otarciami naskórka
goleni lewej z przebytą martwicą skóry, urazu skrętnego odcinka szyjnego kręgosłupa , częściowego przerwania
mięśnia biodrowo -piszczelowego oraz stłuczenia kolana prawego.
Po opuszczeniu szpitala powódka kontynuowała leczenie w Poradni (...), (...)i (...)Szpitala (...)w Ł.z powodu
dolegliwości bólowej szyi i odcinka piersiowego.
Następnie od 4 do 26 lipca 2005 r przebywała na Oddziale (...). Następnie leczyła się W Poradni (...)z powodu
bólów głowy, nadpobudliwości nerwowej zaburzeń czucia w przedramieniu prawym. Była także leczona z powodu
neurastenii oraz z powodu stresu pourazowego.
W toku postępowania likwidacyjnego powódka otrzymała kwotę 6 000 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 3 718,95
zł odszkodowania.
Wyrokiem tut. Sądu z dnia 31 2007 r wydanym w sprawie IC 509/06 zasadzono od pozwanego na rzecz powódki
kwotę 33 600 zł tytułem zadośćuczynienia i za doznaną w wypadku z dnia 8.10.2004 r krzywdę ,kwotę 9.647,56 zł
skapitalizowanej renty za zwiększone potrzeby oraz kwot po 400 zł miesięcznej renty.
Wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2008 r wydanym w sprawie ICa 148/08 Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb uchylił wyrok
Sadu Rejonowego w Tomaszowie Maz z dnia w zakresie rozstrzygnięcia o rencie i w tym zakresie przekazał sprawę
Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Następnie wyrokiem z dnia 5 września 2008 r wydanym w sprawie IC 227/08 wydanym po ponownym rozpoznaniu
sprawy Sąd Rejonowy w Tomaszowie Maz zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę po 500 zł tytułem renty.
W październiku 2008 r powódka przebywała w Oddziale (...)z powodu uszkodzenia łękotki przyśrodkowej kolana
prawego i poddana została zabiegowi oszczędnej miniscektomii.
Następnie w listopadzie 2008 r powódka przebywała w Oddziale (...) Ręki z rozpoznaniem zespół (...).
W listopadzie 2010 r przebywała w Oddziale (...)z powodu uszkodzenia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego stawu
ramiennego prawego , zespół ciasnoty podbarkowej i wykonano u niej zabieg szycia artroskopowego mięśnia z
dekompresją.
W wyniku wypadku powódka doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 23 % . Uszczerbek ten oceniany
obecnie, w ocenie biegłego ortopedy, nie uległ zwiększeniu.
Obecnie u powódki występuje dobra wydolność narządu ruchu i powódka nie wymaga pomocy osób trzecich Innym i
słowy powódka ma możliwość wykonywania wszelkich niezbędnych czynności życia samodzielnie.
Rokowania co do stanu narządu ruchu są zadawalające .
Wykonane u powódki po zakończeniu poprzedniej sprawy zabiegi operacyjne jak tj rekonstrukcja mięśni
nadgrzebieniowego, artroskopia kolana prawego i nacięcie pochewki w zespole (...) poprawiły stan statycznodynamiczny narządu ruchu , nie należy się u powódki spodziewać istotnego jego pogorszenia .
Naruszenie funkcji po przebytych operacjach było przejściowe . Obecnie nie stwierdza się u powódki dysfunkcji nerwu
łokciowego lub objawów zespołu rowka nerwu łokciowego prawego.
Bóle okolicy dalszej części przedramienia prawego powodujące konieczność zabiegu nacięcia pochewki w przebiegu
choroby (...)zdaniem biegłego ortopedy , są związane z przeciążeniami nie z urazem mechanicznym , który miał miejsce
w 2004 r . Także ujawnione później obrażenia kolana mają podłoże zwyrodnieniowe, a tylko w nieznacznym stopniu
urazowe. Późniejszy zabieg szycia mięśnia nadgrzebieniowego barku prawego był do przewidzenia podczas badanie
przeprowadzonego przez biegłego ortopedę w 2007 r w poprzedniej sprawie. Już podczas poprzedniego badania
powódki w 2007 r , jednak wówczas powódka nie skorzystała z możliwości przeprowadzenia operacji plastycznej
stożka rotatorów.
U powódki, w związku z wypadkiem, nie doszło do nadzwyczajnego i niemożliwego do przewidzenia w chwili
zamknięcia rozprawy w sprawie I c 227/08 pogorszenia stanu zdrowia .
Po zakończeniu postępowania w poprzedniej sprawie z punktu wiedzenia neurologii nie uległ pogorszeniu. Przeciwnie
- w stosunku do poprzedniego badania powódki przez neurologa , które miało miejsce 19.07.2007 r zmniejszało się
nasilenie deficytu ruchowego , zmniejszył się też obszar zaburzeń czucia .
Uraz kręgosłupa szyjnego także nie powoduje obecnie objawów zespołu korzeniowego. Stan zdrowia powódki w tym
zakresie także nie uległ pogorszeniu.
Stwierdzone w Badaniu MR kręgosłupa lędźwiowego- krzyżowego niewielkie okrężne wypukliny na poziomie L 4 /L5/
s1 są samoistnymi zmianami zwyrodnieniowymi typowymi dla wieku powódki i jej nadwagi i pozostają bez związku
z przedmiotowym wypadkiem komunikacyjnym.
Z przyczyn neurologicznych powódka także nie wymaga obecnie pomocy osób trzecich Po 2008 r powódka była
konsultowana w Poradni (...) średnio 2 razy w roku, w czasie tych wizyt zalecano jej przyjmowanie głównie leków
uspokajających oraz doraźne przeciwbólowych.
Obecny koszt leczenia neurologicznego wynosi około 20-25 zł miesięcznie i jest niższy niż koszt leczenia
neurologicznego zalecanego w 2004 -2008.
W biegłego ortopedy stan kliniczny powódki ulega systematycznej poprawie. Większość odczuwanych przez powódkę
dolegliwości ma obecnie charakter głównie zwyrodnieniowy i przeciążeniowy i wynika głównie ze zużycia, a nie z
urazu któremu uległa w 2004 r. dotyczy to ujawnionych później obrażeń kolana .Podobnie bóle okolicy dalszej części
przedramienia prawego wynikają z choroby D. O. i bark jest podstaw by dolegliwości te łączyć z wypadkiem .
Większość zgłaszanych przez powódkę dolegliwości ma charakter subiektywny i może by określana mianem agrawacji.
W kilka lat po wypadku powódka zapisała się do szkoły i w 2011 r ukończyła liceum ogólnokształcące . W domu
prowadzi gospodarstwo domowe, uczy się języka angielskiego, korzysta z komputera , Internetu.
U powódki nadal utrzymują się zaburzenia lękowo - depresyjne, labilność emocjonalne , zaburzenia koncentracji
uwagi. Umiarkowane jest nasilenie poczucia krzywdy, braku zdiagnozowania wszystkich skutków wypadku i
domagania się rekompensaty. Powódka wymaga psychoterapii, która może być kontynuowana w ramach NFZ .
Z punktu widzenia neurologii po wypadku rozwinął się u powódki zespół stresu pourazowego z powodu którego do
2008 r leczyła się w Poradni (...), oraz do 2010 r w Paradni (...) , w Porównaniu ze stanem w którym była powódka
podczas badania przez biegłych w poprzedniej sprawie staniej zdrowi nie uległ pogorszeniu.
Objawy częściowego uszkodzenia nerwu łokciowego prawego w stosunku do badania poprzedniego z 2007 r
zmniejszyły się, zmniejszyło się nasilenie deficytu ruchowego, zmniejszył się też obszar zaburzeń czucia.
Przebyty uraz skrętny kręgosłupa szyjnego nie spowodował wcześniej i nie powoduje nadal objawów zespołu
korzeniowego . Stan zdrowia powódki i w tym zakresie nie uległ pogorszeniu.
Stwierdzone w badaniu MR Kręgosłupa lędźwiowo -krzyżowego okrężne wypukliny samoistnymi zmianami
zwyrodnieniowymi .typowymi dla wieku powódki bez związku z przebytym wypadkiem . W następstwie tych zmian
oraz w następstwie przeciążenia spowodowanego nadwagą , u powódki okresowo występują dolegliwości bólowe
kręgosłupa lędźwiowego - krzyżowego . W tym zakresie stan zdrowia powódki uległ pogorszeniu w stosunku do
badania, któremu powódka została poddana w poprzedniej sprawie, jednakże pogorszenie to pozostaje bez związku
z wypadkiem.
Z powodów neurologicznych powódka nie wymaga obecnie pomocy osób trzecich .
Po 2008 r powódka była konsultowana w Poradni (...)średnio 2 razy w roku ,w czasie tych wizyt zalecano powódce
przyjmowanie leków uspokajających i dobranie przeciwbólowych. Koszt tego leczenia wynosił około 20-25 zł , i jest
niższy od kosztów leczenia w latach 2004 - 2008 r. Obecnie nie ma potrzeby konsultowania powódki w Paradni (...)
, chyba że zaistnieje taka doraźna potrzeba . W dokumentacji powypadkowej powódki w ogóle nie było wzmianki
o urazie kręgosłupa lędźwiowego ,zatem obecne dolegliwości mogą mieć podłoże wyłącznie zwyrodnieniowe., które
mogły by mieć częściowy związek z wypadkiem gdyby w czasie wypadku doszło do złamania w tej części kręgosłupa
lub podobnego poważnego urazu, co jednak nie miało miejsca.
W stanie zdrowia powódki powinna być ona usprawniana . Zalecana jest powódce rehabilitacja ambulatoryjna 4 razy
do roku oraz seria zabiegów fizykoterapii. W tej częstotliwości zabiegi te są finansowane w ramach NFZ . Można
korzystać z zabiegów w wielu placówkach w zależności gdzie są wolne miejsca. Konieczne jest także wykonywanie
ćwiczeń w domu . Wskazane jest dla powódki pływanie na basenie jednak tak jak u każdego człowieka - w częstotliwości
raz w tygodniu - Nie ma u powódki obecnie przeciwwskazań do samodzielnego życia.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazany wyżej materiał dowodowy w szczególności opinie, także
uzupełniające, biegłych lekarzy ortopedy , neurologa , psychiatry. Konkluzje opinii biegłych są zgodne Wynika z nich
jednoznaczne, iż obecnie stan zdrowia powódki w stosunku czasie kiedy do stanu zdrowia w którym powódka się
znajdowała będąc poddawana badaniom s prawie IC ..nie uległ pogorszeniu, względnie uległ pogorszeniu jednak w
nie pozostaje to w związku przyczynowym z wypadkiem .
Opinie te są logiczne , jasne , a ich konkluzje są zbieżne.
Z opinii biegłego ortopedy jak z opinii biegłego psychiatry wynika ponadto wynika, iż obecna dolegliwości powódki
mają charakter subiektywny i mogła być określone jako agrawacje. Biegły na uzasadnienie swego stanowiska przytacza
ponadto zapisy z dokumentacji medycznej pochodzących przedłożonej prze powódkę np kart i informacyjnych
leczenia np. u prof F. , w których odnotowano, iż u powódka w trakcie konsultacji u sygnalizowała raczej niewielkie
dolegliwości bólowe, w kartach odnotowywano, iż nastąpiła poprawa, przytaczano symbole chorób wskazujących na
zwyrodnieniowe (a nie pourazowe) pochodzenia dolegliwości.
Zabieg operacyjny szycia mięśnia nadgrzebieniowego którym powódka była poddawana po zakończeniu przedniego
postępowania o zadośćuczynienie były możliwe do przewidzenia w poprzednim postępowaniu, kiedy to powódka
miała możliwość ale nie zdecydował się na zabieg plastyki barku i nie świadczy o nadzwyczajnym pogorszeniu stanu
zdrowia powódki oraz nie świadczą o tym, iż w stanie zdrowia powódki doszło do nadzwyczajnego i niemożliwe do
przewidzenia pogorszenia stanu zdrowia.
Pozostałe dwa zabiegi operacyjne, którym powódka poddała się, po zakończeniu poprzedniego postępowania,
wynikają ze zmian zwyrodnieniowych lub przebiegu choroby (...), co do które brak jest podstaw by ją łączyć z urazem
z 2004 r. Konieczność poddania się tymże zbiegom nie pozostaje zatem w adekwatnym związku przyczynowym z
wypadkiem
Sygnalizowane przez powódkę w niniejszym postępowaniu dolegliwości nie stanowią przejawu nowej krzywdy, która
wynikała by z wypadku.
Powódka w niniejszej sprawie wniosła o zasądzenie na jej rzecz dodatkowego zadośćuczynienia ponieważ, jej zdaniem ,
po zakończeni poprzedniego postępowania o zadośćuczynienie ujawniły się nowe obrażenia ciała powódki, które mają
bezpośredni związek z wypadkiem z wypadkiem, a których wystąpienie nie można było wcześniej przewidzieć, których
w konsekwencji których powódka musiała się poddać zabiegowi operacyjnemu kolana prawego - artroskopowa
oszczędna nemiscektomia częściowa łękotki przyśrodkowej kolana prawego
Tymczasem, zdaniem biegłego ortopedy (opinia uzupełniająca k -137-142 ) , późniejszy zabieg szycia mięśnia
nadgrzebieniowego barku prawego był także do przewidzenia podczas badanie przeprowadzonego przez zbiegłego
ortopedę w 2007 r w poprzedniej sprawie.
U powódki nie doszło do nadzwyczajnego i niemożliwego do przewidzenia w chwili zamknięcia rozprawy w sprawie
I c 227/08 pogorszenia stanu zdrowia .
Zdaniem biegłego ortopedy wykonane u powódki, po zakończeniu poprzedniej sprawy zabiegi operacyjne jak tj
rekonstrukcja mięśni nadgrzebieniowego, artroskopia kolana prawego, i nacięcie pochewki w zespole (...) poprawiły
stan statyczno- dynamiczny narządu ruchu i nie należy się u powódki spodziewać istotnego jego pogorszenia .
Ustalanie czy w stanie zdrowia powódki doszło do nadzwyczajnego pogorszenia stanu zdrowia, jak i poddania się
powyższemu zabiegowi było możliwe do przewidzenia w chwili wyrokowania o zadośćuczynieniu wymaga wiadomości
specjalnych. Dlatego co do tej kwestii Sąd oparł się nie na zeznaniach powódki , w których dała wyraz swoim
subiektywnym odczuciom, lecz na opiniach biegłych lekarzy.
Sąd pominął wniosek powódki o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ortopedy , albowiem nie znalazł ku
temu podstaw . Biegły w swych opiniach uzupełniających szczegółowo odniósł się do zarzutów pełnomocnika powódki,
a przedstawione tam stanowisko biegłego znajduje akceptację Sądu.
Okoliczność, iż biegły generalnie nie potwierdził stanowiska tejże strony i nie wydał opinii jakiej strona oczekiwała
nie może stanowić wyłącznej przyczyny żądani dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego .
Wnioski końcowe wynikające z opinii biegłego ortopedy są zbieżne z konkluzjami pozostałych biegłych.
Biegli ortopeda i neurolog dokonali porównania pomiędzy stanem powódki w dniu w którym poddawali ją badaniu
w poprzedniej sprawie o zadośćuczynienie czyli stanu w 2007 r a obecnym. Zdaniem biegłego ortopedy , owe
przeprowadzone u powódki po zakończeniu poprzedniej sprawy zabiegi poprawiły zresztą stan narządu ruchu w
stosunku do tego w którym powódka znajdowała się podczas poprzednich badań .
Dolegliwości kolana i nadgarstka które ujawniły się u powódki po zakończeniu poprzedniego postępowania wynikały
ze zmian zwyrodnieniowych i nie pozostawały w związku przyczynowym z doznanymi w wypadku urazami.
Do podobnych konkluzji doszedł biegły neurolog, który w stosunku do stanu w jakim powódka się znajdowała w
czasie poprzedniej sprawy także odnotował poprawę (pogorszenie jedynie w zakresie stanu kręgosłupa lędźwiowo krzyżowego , które jednak nie ma związku z wypadkiem w którym ta część kręgosłupa w ogóle nie ucierpiała ).
W sferze przeżyć psychicznych także wobec powódki nie mnożna mówić o wystąpieniu nowej, nieznanej wcześniej
krzywdy , skoro biegły psychiatra w swojej opinii oceniając uszczerbek na zdrowiu powódki z punku widzenia swej
specjalności wskazał ten sam który została uprzednio rozpoznany przez biegłego neurologa oraz z tej samej podstawy
prawnej.
Ustawową przesłanką odpowiedzialności pozwanego. w niniejszej sprawie jest przepis art. 822 k. c. przepis ten
stanowi iż przez umowę ubezpieczenia ubezpieczający przyjmuje odpowiedzialność za Wyrządzone osobom trzecim,
względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zostaje zawarta
umowa ubezpieczenia.
Zgodnie z treścią art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała i wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody
winno obejmować wszelki wynikłe stąd koszty. Na żądanie poszkodowanego, zgodnie z art. 445 kc, sąd może mu w
takim wypadku przyznać odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Podstawą żądania z art. 445 k.c. jest doznana krzywda niemajątkowa w postaci ujemnych przeżyć związanych z
cierpieniami psychicznymi i fizycznymi pokrzywdzonego, wynikająca z naruszenia dóbr osobistych opisanych w tym
przepisie min z uszkodzeniem ciała i wywołaniem rozstroju zdrowia.
Zadośćuczynienia za krzywdę doznaną wskutek wypadku z dnia 8 października 2004 r powódka dochodziła w sprawie
I c 509/06 . W sprawie tej wyrokiem tut Sądu z dnia 31 2007 r wydanym w sprawie IC 509/06 zasadzono od pozwanego
na rzecz powódki kwotę 33 600 zł tytułem zadośćuczynienia i za doznaną w wypadku z dnia 8 października 2004 r
krzywdę. Rozstrzygniecie to jest obecnie prawomocne .
Zgodnie z uchwała Sadu Najwyższego z dnia 21 listopada 1967 r III PZP 37/67 wpisaną do księgi zasad prawnych ,
na która to uchwałę powołuje się pozwany w odpowiedzi na pozew „ prawomocne zsadzenie zadośćuczynienia
pieniężnego za krzywdę doznaną wskutek uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia wyłącza mimo pogorszenia się
stanu zdrowia stanu zdrowia poszkodowanego przyznania mu dalszego zadośćuczynienia poza już zasądzonym w
związku z podstawa poprzedniego sporu . Nie wyłącza jednak przyznania poszkodowanemu odpowiedniej sumy w
razie ujawnienia się nowej krzywdy , której nie można było przewidzieć w ramach podstawy poprzedniego sporu .
Rozmiary krzywdy wywołanej uszkodzeniem ciała lub rozstroju zdrowia podlegać będą w przyszłości wahaniom ,
będącym zjawiskiem naturalnym dającym z reguły przewidzieć . Nie należy więc dopatrywać się odrębnej krzywdy
wtedy gdy w rzeczywistości zostanie ujawniona tylko okoliczność powodująca jedynie rozrastanie się istniejącej już
dawniej i znanej sądowi orzekającemu w poprzedniej sprawie krzywdy .
W sprawie niniejszej powódka podnosiła iż doznała nowej krzywdy , która nie była przedmiotem oceny Sądu
w poprzedniej sprawie o zadośćuczynienie . Krzywda ta przejawiał się w szczególności w konieczności poddania
się po zakończeniu się przedniej sprawy trzem zabiegom operacyjnym . Tymczasem jak wynika z ustaleń Sądu
opierających się na opiniach biegłych lekarzy - konieczność wykonania jednego z tych zabiegów była konsekwencją nie
przeprowadzenia innego sugerowanego już wówczas zabiegu (plastyki barku) Pozostałe dwa są następstwem schorzeń
samoistnych zwyrodnieniowo przeciążeniowych nie pozostających w związku z wypadkiem.
Powódka nie dowiodła zatem, iż w jej stanie zdrowia ujawniła się jakaś nieznana Sądowi wcześniej krzywda.
Powództwo o dalsze zadośćuczynienie należało zatem oddalić .
Powództwo o podwyższenie renty także nie zasługuje na uwzględnienie . Art. 907. § 2.k.c. stanowi Jeżeli obowiązek
płacenia renty wynika z ustawy, każda ze stron może w razie zmiany stosunków żądać zmiany wysokości lub czasu
trwania renty, chociażby wysokość renty i czas jej trwania były ustalone w orzeczeniu sądowym lub w umowie.
Sąd nie znalazł podstaw do podwyższenia renty zasądzonej wyrokiem z dnia 5 września 2008 r wydanym w sprawie IC
227/08 . Żądanie podwyższenia powódka uzasadniła tym iż zwiększeniem potrzeb powódki wynikającym z poddaniem
się nowym operacjom oraz „powszechnie wiadomym wzrostem cen ", w wyniku którego nie tylko wzrosły koszty
utrzymania powódki ale i koszty wizyt lekarskich , koszty leków, koszty rehabilitacji , koszty dojazdów do lekarzy
Po pierwsze podnieść należy, iż okoliczność wzrostu cen nie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z
wypadkiem , zaś okoliczność, iż wzrosły koszty utrzymania powódki winna być przez nią dowiedziona. Tymczasem z
przeprowadzonego przez Sąd postępowania dowodowego wynika, iż jeżeli chodzi o następstwa wypadku to obecnie
powódka znajduje się w lepszym stanie zdrowia niż w czasie gdy Sąd orzekał o rencie . konsekwencją tego jest uznanie,
iż jej wydatki na leczenie nie powinny być większe . Z ustnej uzupełniającej opinii biegłego neurologa wynika, iż
koszty leczenia neurologicznego powódki są obecnie niższe niż poprzednio. Biegły neurolog nie wdział także potrzeby
pozostawanie pod stałą opieką neurologa, a tylko doraźnie gdy lekarz poz uzna to za celowe. Biegła neurolog będąca
zarazem biegłym z zakresu rehabilitacji medycznej uznała, iż wystarczająca dla powódki jest rehabilitacja dostępna w
ramach NFZ dostępna Nie musi ona w sposób stały korzystać z pomocy . Z ustnej opinii uzupełniającej tej biegłej nie
wynika ażeby w stosunku do powódki istniała szczególna potrzeba korzystania z basenu , a zwłaszcza e specjalistycznej
rehabilitacji na basenie . Biegła stwierdziła, iż powódka winna korzystać z basenu raz w tygodniu „jak każdy " Należy
mieć na uwadze, iż nie wszystkie dolegliwości neurologiczne obecne u powódki wynikają z wypadku .
Zatem z jednej strony wzrosły ceny benzyny, ale z drugiej strony zmniejszyła się w związku z poprawą stanu zdrowia
potrzeba korzystania z pomocy specjalistów , tym samym ilość koniecznych i celowych dojazdów Jak wynika z opinii
biegłego ortopedy, przebyte operacje na które powołuje się powódka żądając renty , także w 2/3 nie wynikają z
wypadku, lecz ze zmian przeciążeniowe zwyrodnieniowych lub samoistnej choroby, która nie ma podłoża urazowego
lub jeżeli nawet to w bardzo niewielkim stopniu.
Okoliczności które zostały przytoczone na uzasadnienie podwyższenia renty, ale już po zamknięciu rozprawy, nie mogą
stanowić podstawy faktycznej wyrokowania.
O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu art. 98 k.p.c
Na zasadzie art 13 ust 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 102 k.p.c Sąd odstąpił od
obciążania powódki zarówno poniesionymi w sprawie wydatkami na opinie biegłych wynoszącymi łącznie 2 669,72
zł, jak i opłatą od pozwu w kwocie 2 300 zł
Apelację od powyższego wyroku wniosła sama powódka.
Wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie od pozwanego na
rzecz powódki kosztów postępowania w sprawie ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy
Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, przy uwzględnieniu kosztów postępowania apelacyjnego, apelująca
zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:
1/ zarzut faktyczny - polegający na niezgodności ustaleń faktycznych Sądu z materiałem dowodowym zabranym w
sprawie, w szczególności z dokumentacją lekarską dołączoną do akt sprawy,
2/ zarzut naruszenia prawa procesowego - w szczególności przepisu art. 217 k.p.c. poprzez nieuzasadnione pominięcie
wniosków dowodowych powódki w zakresie dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego ortopedy wobec
wykazanych nieścisłości i sprzeczności występujących w opiniach tego biegłego, a także sprzeczności tych opinii z
dokumentacją lekarską, - art. 233 § 1 k.p.c. - poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na
całkowitym pominięciu dowodów z zeznań świadka Z. B. i zeznań powódki.
Z kolei pełnomocnik powódki wniósł zażalenie na zawarte w zaskarżonym wyroku rozstrzygnięcie o kosztach procesu
między stronami (pkt 2 sentencji), zarzucając mu naruszenie:
1) art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. poprzez ich błędną wykładnię prowadzącą do niewłaściwego zastosowania
i zasądzenia od powódki na rzecz pozwanego (...) S.A. kwoty 2.470,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego w sytuacji, gdy mając na uwadze sytuację osobistą i majątkową powódki oraz charakter roszczeń
dochodzonych w niniejszym postępowaniu, w sprawie zastosowanie winien znaleźć art. 102 k.p.c.
2) art. 102 k.p.c. poprzez odmowę jego zastosowania w sytuacji, gdy w sprawie zachodził „szczególnie uzasadniony
wypadek”, który przemawiał za nieobciążaniem powódki obowiązkiem zwrotu stronie pozwanej kosztów zastępstwa
procesowego w postępowaniu.
Mając na uwadze powyższe skarżąca wnosiła o zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia poprzez nieobciążanie powódki
obowiązkiem zwrotu stronie pozwanej kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu.
W odpowiedzi na apelację i zażalenie strona pozwana wniosła o oddalenie obu środków odwoławczych i zasądzenie
od powódki na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego i zażaleniowego.
Sąd okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja powódki nie jest zasadna albowiem podniesione w niej zarzuty nie są trafne i sprowadzają się jedynie do
nieskutecznej polemiki z prawidłowym stanowiskiem Sądu I Instancji, a w szczególności z dokonaną przez ten Sąd
oceną materiału dowodowego, w tym opinii biegłych lekarzy ortopedy i neurologa.
Lektura materiału aktowego prowadzi bowiem do wniosku, iż – wbrew zarzutom apelującej – Sąd Rejonowy
rozpoznał sprawę w sposób szczególnie wnikliwy i wszechstronny, przeprowadzając bardzo obszerne i wyczerpujące
postępowanie dowodowe, na które złożyły się bardzo liczne dowody, w szczególności dowody z opinii biegłych lekarzy:
ortopedy, neurologa i psychiatry z racji tej, że wyjaśnienie sprawy wymagało przede wszystkim wiedzy specjalistycznej
z dziedziny medycyny.
Na powyższy materiał dowodowy składają się więc: obszerna dokumentacja lekarska z przebiegu leczenia powódki,
która stanowiła część materiału będącego podstawą do wydania opinii przez biegłych lekarzy sądowych oraz liczne
opinie tychże biegłych, kilkakrotnie uzupełniane na wniosek powódki, co dotyczy w głównej mierze opinii biegłego
lekarza ortopedy R. E..
Powódka na podstawie dokumentacji lekarskiej z przebiegu jej leczenia usiłuje sądowi narzucić inne wnioski niż te
które wynikają z opinii biegłych lekarzy sporządzonych w sprawie.
Powódka nie posiadając wiedzy specjalnej „jaką dysponują biegli" odmiennie interpretuje dokumentację lekarską,
traktuje w sposób subiektywny swoje dolegliwości i ich pochodzenie – wiążąc je z wypadkiem z dnia 8 października
2004 r. – oraz przebyte zabiegi operacyjne, które miały miejsce po prawomocnym zakończeniu sprawy (I C 509/06 –
I C 227/08), w której zostało zasądzone już na jej rzecz zadośćuczynienie oraz renta z tytułu krzywdy na osobie jakiej
doznała w wyniku wypadku w dniu 8 października 2004 r.
Dokumentacja lekarska, na którą powołuje się apelująca była, jak już wcześniej zaznaczono przedmiotem analizy
biegłych, którzy posiadają wymaganą do jej interpretacji wiedzę specjalną, i którzy to nie podzielili twierdzeń powódki
jakoby po zakończeniu sprawy I C 227/08 doznała nowej rodzajowo krzywdy, która wynikałaby z wypadku z dnia 8
października 2004 r., a której nie można było przewidzieć w chwili wyrokowania przez Sąd w sprawie I C 509/06 (I
C 227/08).
Dokonana przez Sąd I Instancji ocena dowodów, w tym dowodów z opinii biegłych lekarzy: ortopedy, neurologa i
psychiatry, jest bardzo wszechstronna oraz zgodna z doświadczeniem życiowym i zasadami logicznego rozumowania
i jako taka odpowiada wymogom jakie stawiają jej przepisy art. 233 i 328 § 2 kpc.
Sąd miał pełne podstawy dać wiarę opinii wszystkich biegłych – w tym biegłego ortopedy – które to opinie były kilka
razy uzupełniane na wniosek powódki i pozostają ze sobą w zgodności
Samo niezadowolenie strony z wniosków wynikających z opinii, co dotyczy głównie opinii biegłego lekarza ortopedy
R. E., nie jest podstawą do powołania dowodu z opinii innego biegłego tym bardziej, że biegły R. E. kilkakrotnie
odpowiadał na zarzuty powódki i odpowiedzi te sąd słusznie uznał za wystarczające i przekonywujące.
Zeznanie zaś powódki i powołanego w apelacji świadka Z. B. (konkubenta powódki), którzy nie posiadając wiedzy
specjalnej z dziedziny medycyny, nie mogą niweczyć wniosków wynikających z przeprowadzonych w sprawie
dowodów wymagających wiedzy specjalnej tj. dowodów z opinii biegłych lekarzy sądowych, które Sąd słusznie
zaakceptował.
Strona ma prawo do odmiennej subiektywnej oceny dowodów ale taka apelacja sprowadzająca się jedynie do polemiki
z prawidłowym stanowiskiem Sądu, nie może być skuteczna i nie uzasadnia zarzutu przekroczenia granic swobodnej
oceny dowodów.
Powyższe rozważania wskazują, iż Sąd I instancji nie dopuścił się naruszenia wskazanych w apelacji przepisów
procedury cywilnej (tj. art. 233 § 1 czy art. 217 k.p.c.).
Powyższa prawidłowa ocena materiału dowodowego doprowadziła Sąd Rejonowy do trafnych – wbrew zarzutom
apelacji – ustaleń faktycznych, które Sąd apelacyjny w całości podziela i przyjmuje za własne.
Sąd Okręgowy podziela także wypływające z tych ustaleń wnioski Sądu I instancji, iż u powódki nie doszło - w związku
z wypadkiem z dnia 8 października 2004 r. – do niemożliwej do przewidzenia w chwili zamknięcia rozprawy w sprawie
I C 227/08 (IC 509/06) krzywdy, która uzasadniałaby zasądzenie dodatkowego zadośćuczynienia.
Podobnie, słuszne jest stanowisko Sądu Rejonowego, iż nie zachodzą przesłanki do podwyższenia zasądzonej w kwocie
po 500 zł miesięcznie renty w sprawie: I C 227/08 skoro – jak wynika z materiału, sprawy i trafnych ustaleń Sądu –
aktualnie stan zdrowia powódki uległ – w wyniku leczenia i zabiegów operacyjnych – poprawie i jej wydatki z tytułu
zwiększonych potrzeb – w tym leczenia i rehabilitacji (abstrahując od faktu że podnoszone w pozwie okoliczności
w znacznej części nie pozostają w związku z wypadkiem, a w niewielkim w jakim pozostają były przewidywalne już
podczas rozpoznania sprawy I C 509/06) – uległy zmniejszeniu.
Dlatego też, mając na względzie wszystkie powyższe rozważania należało oddalić apelację jako nieuzasadnioną na
podstawie art. 385 k.p.c.
Sąd Okręgowy za uzasadnione uznał natomiast zażalenie powódki na rozstrzygnięcie o kosztach procesu. między
stronami, w wyniku którego powódka na podstawie art. 98 k.p.c. obciążona została obowiązkiem zwrotu kosztów
zastępstwa procesowego na rzecz strony pozwanej.
Zgodzić należy się ze skarżącą, że w sprawie powinien mieć zastosowanie przepis art. 102 k.p.c., który pozwala na
nieobciążanie strony przegrywającej zwrotem kosztów procesu poniesionych przez stronę, która proces wygrała.
W okolicznościach niniejszej sprawy, jeśli zważy się na stan zdrowia powódki, jej subiektywne przekonanie, że
wszystkie jej dolegliwości wynikają z wypadku z dnia 8 października 2004 r., w wyniku której doznała przecież
znacznej krzywdy zrekompensowanej już wprawdzie w sprawie I C 227/08 (IC 509/06), trudną jej sytuację majątkową
i życiową oraz olbrzymią dysproporcję w sytuacji majątkowej stron, z których jedna – wygrywająca proces – jest
podmiotem gospodarczym, słuszne i sprawiedliwe jest nieobciążanie powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu
na rzecz pozwanego.
Dlatego też, uwzględniając zażalenie, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. zmienił
zaskarżone postanowienie zawarte w wyroku i nie obciążył powódki kosztami na rzecz pozwanego.
Także na zasadzie art. 102 k.p.c. nie obciążono powódki obowiązkiem zwrotu kosztów na rzecz pozwanego za
postępowanie apelacyjne.
W powyższych okolicznościach nie byłoby sprawiedliwe obciążenie z kolei pozwanego kosztami postępowania
zażaleniowego, które przegrał, skoro nie uzyskał kosztów postępowania apelacyjnego, które z kolei wygrał.
Dlatego też na podstawie art. 102 k.p.c. pozwany nie ma obowiązku zwrotu tychże kosztów powódce.
Mając na uwadze wszystkie powyższe rozważania Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku.