czytaj całość - rusieckijaroslaw.pl

Ostrowiec Św., dnia 18 czerwca 2012 r.
Jarosław Rusiecki
Klub Parlamentarny
„Prawo i Sprawiedliwość”
PANI
EWA KOPACZ
MARSZAŁEK SEJMU
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Na podstawie art. 191 i 192 Regulaminu Sejmu RP składam na ręce Pani
Marszałek interpelację, w sprawie propozycji szczegółowych rozwiązań
systemowych redukujących koszty wynikające z polityki fiskalnej
i energetycznej w grupie przedsiębiorstw energochłonnych, skierowaną do
Ministra Gospodarki.
Z poważaniem
Jarosław Rusiecki
Ostrowiec Św., dnia 18 czerwca 2012 r.
Jarosław Rusiecki
Klub Parlamentarny
„Prawo i Sprawiedliwość”
Szanowny Pan
Waldemar Pawlak
Minister Gospodarki
Warszawa
INTERPELACJA
Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1996 r.
o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. z 1996 r., nr 73, poz. 350 ze
zm.), oraz art. 191 ust. 1 i art. 192 Regulaminu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
(M.P. z 1998 r., nr 44, poz. 618 ze. zm.) składam interpelację poselską,
w sprawie propozycji szczegółowych rozwiązań systemowych redukujących
koszty wynikające z polityki fiskalnej i energetycznej w grupie
przedsiębiorstw energochłonnych.
Skierowaną: do Ministra Gospodarki
Szanowny Panie Ministrze
Do mojego biura poselskiego wpłynął apel Zakładowego Związku
Zawodowego „Solidarność” przy CELSIE HUTA OSTROWIEC w sprawie
propozycji szczegółowych rozwiązań systemowych redukujących koszty
2
wynikające z polityki fiskalnej i energetycznej w grupie przedsiębiorstw
energochłonnych.
W ostatnich latach koszty związane z energią elektryczną stały się jednym
z głównych czynników decydujących o konkurencyjności polskiego przemysłu
i atrakcyjności inwestycyjnej Polski. Od 2006r. gwałtowny wzrost cen
produkowanej w kraju energii elektrycznej „czarnej” doprowadził do ich
zrównania z poziomem notowanym w UE-15. Równocześnie rosły koszty
generowane przez systemy wspierania rozwoju energetyki odnawialnej
i skojarzonej powiększane o jedną z najwyższych w UE akcyzę od energii
elektrycznej. W tej sytuacji o zróżnicowaniu kosztów produkcji w obrębie UE
zaczęła decydować polityka energetyczna i fiskalna. W zakresie opodatkowania
energii elektrycznej podatkiem akcyzowym dyrektywy unijne określają
minimalną jego stawkę w wysokości 0,5 euro/MWh dla zastosowań
gospodarczych. Polska stosuje stawkę akcyzy wynoszącą 20zł/MWh a jej
wysokość przekracza stawkę minimalną określoną w przepisach unijnych
dziesięciokrotnie. Z kolei systemy wsparcia rozwoju energetyki odnawialnej
i skojarzonej w obecnym kształcie nie biorą pod uwagę destrukcyjnego wpływu
rosnących kosztów energii na konkurencyjność polskich producentów.
Realizacja polskiej polityki energetycznej środkami pochodzącymi z zakładów
przemysłowych w sytuacji gdy w innych krajach UE branże energochłonne
kosztów polityki energetycznej i fiskalnej nie ponoszą prowadzi do utraty
konkurencyjności polskiego przemysłu. Już obecnie obserwujemy proces
wypierania krajowych przedsiębiorstw, które opanowały i z powodzeniem
stosują zaawansowane technologie produkcji i zatrudniają na uczciwych
warunkach polskich obywateli przez nadmierne wspieranie poprzez „zielone”
certyfikaty firmy produkujące energię odnawialną w oparciu o importowane
technologie i urządzenia. Dlatego tak istotne jest wyłączenie z obowiązku
finansowania systemów wsparcia bądź zredukowanie ich kosztów w grupie
najbardziej zagrożonych utratą konkurencyjności polskich energochłonnych
3
firm. Jak wskazują wnioskodawcy brak takich rozwiązań stawia w bardzo
trudnej sytuacji polskie branże energochłonne gdyż kraje UE-15 redukują
obciążenia najbardziej energochłonnych producentów chroniąc w ten sposób
własne miejsca pracy. Fakt, iż Polska tego nie robi już obecnie powoduje ponad
5% różnice w kosztach produkcji na niekorzyść polskich firm. Ponadto
wnioskodawcy wskazują, że polskie firmy od 2002r. ponoszą pełne koszty
polityki fiskalnej i co najmniej od 2004r. wszystkie koszty generowane przez
politykę
energetyczną
(wspieranie
rozwoju
energetyki
odnawialnej,
skojarzonej). Pokrywają również koszty osierocone powstałe w efekcie
likwidacji kontraktów długoterminowych. Ponadto od 2013r. będą również
ponosić koszty wspierania poprawy efektywności energetycznej i polityki
klimatycznej.
Do 2012r. polskie firmy zużywające rocznie więcej niż 10 GWh energii
elektrycznej , o udziale kosztów energii w wartości produkcji nie mniejszym niż
3%, odprowadziły do Skarbu Państwa z tytułu podatku akcyzowego od energii
elektrycznej 7 miliardów zł. Jeśli w Polsce nie zostaną wprowadzone redukcje
kosztów podatku akcyzowego dla przedsiębiorstw energochłonnych, to w latach
2013 – 2021 podatek akcyzowy będzie kosztował producentów kolejne 6
miliardów
zł.
Ponadto
ostateczny
koszt
kolorowych
certyfikatów
w perspektywie roku 2021 w znacznej mierze jest uzależniony od rozwiązań
wprowadzonych ustawą o odnawialnych źródłach energii. A zatem polskie
firmy zużywające rocznie więcej niż 10 GWh energii elektrycznej o udziale
kosztów energii w wartości produkcji powyżej 3% zapłaciły z tytułu wspierania
rozwoju energetyki odnawialnej 5 miliardów zł do 2012r. Wsparcie dla
kogeneracji kosztowało je 1,8 miliarda zł. W latach 2013 – 2021 koszty
wynikające z polskiej polityki energetycznej wyniosą dla tej grupy odbiorców
przemysłowych 25 lub 28,6 miliarda zł. Jak podkreślają zainteresowani,
w sytuacji gdy głównym celem unijnej i polskiej polityki energetycznej stała się
ochrona klimatu, gdy wprowadzono Europejski System Handlu Uprawnieniami
4
do Emisji a Polska poprzez politykę energetyczną konsekwentnie realizuje
zaplanowany wzrost produkcji kosztownej energii elektrycznej pochodzącej
z odnawialnych źródeł energii, gdy skumulowane w cenie energii elektrycznej
koszty tej polityki już obecnie osiągają poziom 20 euro/MWh, problemów firm
energochłonnych nie można dalej ignorować. Realizacja w/w celów bez
wprowadzenia
rozwiązań
systemowych
redukujących
koszty
polityki
energetycznej i klimatycznej oznacza zgodę na likwidację energochłonnych
branż polskiego przemysłu, które
zatrudniają obecnie ponad 500tys.
pracowników.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, grupa przemysłowych
odbiorców energii elektrycznej zaproponowała by redukcja kosztów polityki
energetycznej i fiskalnej dotyczyła przedsiębiorstw, które : zużywają rocznie nie
mniej niż 1000GWh energii elektrycznej lub dla, której koszty zużywanych
produktów energetycznych i energii elektrycznej stanowią nie mniej niż 3%
wartości produkcji a roczne zużycie energii elektrycznej jest nie mniejsze niż
10GWh. Tak dokonana parametryzacja uwzględnia zarówno definicję zakładu
energochłonnego (określoną w art.17 pkt 1a Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dn.
27.10.2003r.) jak i warunek wolumenowy (10GWh).
Jak wskazują wnioskodawcy, tematykę podatku akcyzowego od energii
elektrycznej FOEEiG podnosi od 5 lat. Powinna ona zostać załatwiona
najpóźniej w 2010r. zgodnie z ustaleniami Rady Ministrów z dn. 23 marca
2010r. Odbiorcy przemysłowi zaakceptowali sugerowane przez przedstawicieli
Ministerstwa
Finansów
tzw.
stopniowe
dochodzenie
do
„rozwiązania
docelowego” przyjmując argumenty o ograniczonych w tym momencie
możliwościach budżetowych. Nie może to jednak opóźniać znaczącej redukcji
kosztów akcyzy dla firm najbardziej zagrożonych. W zakresie redukcji kosztów
podatku akcyzowego od energii elektrycznej oczekiwane przez FOEEiG
rozwiązanie przewiduje:
- dochodzenie do rozwiązanie docelowego przez okres 3 lat,
5
- wprowadzenie proponowanych wysokości podatku akcyzowego dla
odbiorców o wolumenie rocznego zużycia >10 GWh i udziale kosztów
zużywanej energii elektrycznej o wartości produkcji wynoszącym >7%,
>3% lub o rocznym zużyciu energii elektrycznej nie mniejszym niż
1000GWh w następującej wysokości: w 1 roku dochodzenia do
rozwiązania docelowego odpowiednio 10; 15; 15 zł/MWh, w 2 roku
odpowiednio 5; 10; 15 zł/MWh, w 3 roku odpowiednio 0; 10; 15 zł/MWh
Przewidywany docelowy uszczerbek
dla budżetu państwa w 3 roku
wprowadzania proponowanego rozwiązania to 568 mln zł rocznie.
Odnośnie kolorowych certyfikatów, w zależności od przyjętego progu
rocznego zużycia energii elektrycznej, liczba firm objętych redukcją kosztów
kolorowych certyfikatów może się wahać od 8 do ponad 340. Jest ona istotna ze
względu na możliwość sprawowania skutecznego nadzoru nad systemem
wsparcia przez Prezesa URE. Wiąże się również z wolumenem zużycia energii
elektrycznej
objętym
zwolnieniem
z
obowiązku
zakupu
certyfikatów
a w konsekwencji z ewentualnymi dodatkowymi kosztami, które mogą obciążyć
pozostałe grupy odbiorców energii elektrycznej. W trakcie spotkań Grupy
roboczej ds. redukcji kosztów przedsiębiorstw energochłonnych przedstawiciele
Ministerstwa Gospodarki oraz Prezesa URE zgodzili się na objęcie systemem
redukcji kosztów systemów wsparcia rozwoju energetyki odnawialnej
i skojarzonej nie więcej niż 60 firm określając jednocześnie możliwy ubytek
w systemach wsparcia odpowiednio na: 1 TWh/rok dla zielonych certyfikatów,
0,45 TWh/rok dla żółtych certyfikatów, 3 TWh/rok dla czerwonych
certyfikatów i 0,1 TWh/rok dla fioletowych certyfikatów.
W zakresie redukcji kosztów kolorowych certyfikatów wnioskodawcy
oczekują przyjęcia następujących rozwiązań:
- dla odbiorców zużywających rocznie nie mniej niż 100 GWh energii
elektrycznej o udziale kosztów energii elektrycznej w wartości produkcji
wynoszącym >12%, >7% oraz >3% należy zastosować współczynniki
6
określające zredukowany poziom obowiązku zakupu kolorowych
certyfikatów wynoszące odpowiednio 0,2; 0,6; 0,8
- przy takiej parametryzacji liczba firm uczestniczących w systemie
wyniesie 60.
Oceniając skutki wprowadzenia proponowanych zmian należy uwzględnić
fakt, iż już obecnie odbiorcy przemysłowi nie kupują kolorowych certyfikatów
dla energii samodzielnie wyprodukowanej i zużytej na potrzeby własne.
Zgodnie z raportem rocznym PSE- Operator S.A. dotyczącym polskiego rynku
energii w roku 2010, produkcja energetyki przemysłowej wyniosła 8,9 TWh.
Oznacza to, iż już dzisiaj obciążenia wynikające z obowiązku zakupu
kolorowych certyfikatów rozkładają się na wolumen zużycia mniejszy niż to
wynika z danych o krajowym zużyciu końcowym energii elektrycznej.
W zakresie przesyłu i dystrybucji propozycja wprowadzenia zmiany
parametrów uprawniających przedsiębiorstwa do stosowania obniżonych stawek
opłaty jakościowej poprzez zmniejszenie wolumenu rocznego zużycia energii
elektrycznej z 400 do 100 GWh i udziału kosztów energii elektrycznej
w wartości produkcji z 15% do 7% oraz objęcie redukcją kosztów firmy
zużywające rocznie nie mniejsze niż 1000GWh energii elektrycznej spowoduje
zmniejszenie kosztów przesyłu i dystrybucji w grupie najbardziej zagrożonych
likwidacją energochłonnych firm o około 5,8 zł/ MWh. Koszt z tego tytułu,
który poniosą pozostali użytkownicy krajowego systemu elektroenergetycznego
wyniesie ok. 150 mln zł
Mając na uwadze powyższe, proszę Pana Ministra o zainteresowanie się
niniejszą sprawą.
W związku z powyższym, zwracam się z pytaniem do Pana Ministra:
1. Czy istnieje możliwość wdrożenia proponowanych zmian dotyczących
szczegółowych
rozwiązań
systemowych
redukujących
koszty
7
wynikające
z
polityki
fiskalnej
i
energetycznej
w
grupie
przedsiębiorstw energochłonnych?
Z poważaniem,
Jarosław Rusiecki
Poseł na Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej
8