D - Sąd Okręgowy w Nowym Sączu

Sygn. akt IV U 271/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 4 listopada 2014 roku
Sąd Okręgowy w Nowym Sączu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Alicja Kowalska-Kulik
Protokolant: sekr. sąd. Ewa Rusnarczyk
po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2014 roku w Nowym Sączu
na rozprawie
odwołania M. J.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w N.
z dnia 20 lutego 2014 roku znak: (...)
w sprawie M. J.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w N.
o emeryturę pomostową
I. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. J. emeryturę pomostową od dnia 1
lutego 2014 roku.
II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w N. na rzecz M. J. kwotę 240 złotych
(słownie: dwieście czterdzsieści złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.
Sygn. akt IV U 271/14
UZASADNIENIE
wyroku z dnia 4 listopada 2014 roku
Decyzją z dnia 20 lutego 2014 r., znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. w oparciu o art. 4 ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 roku, poz.
1440 ze zm.) oraz przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237,
poz. 1656) odmówił przyznania M. J. emerytury pomostowej. Uzasadniając decyzję organ rentowy wskazał, że do
pracy w warunkach w warunkach szczególnych zaliczył okresy zatrudnienia: od dnia 26 listopada 1971 roku do dnia 25
maja 1973 roku i od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 30 czerwca 2010 roku (zgodnie ze złożonym przez pracodawcę
drukiem ZUS ZSWA). Jednocześnie organ rentowy wskazał, iż nie zaliczył do stażu pracy w warunkach szczególnych
lub w szczególnym charakterze okresu od dnia 1 kwietnia 2005 roku do dnia 30 listopada 2008 roku na stanowisku
kierowcy autobusów na linii lokalnej powyżej 15 osób ze względów formalnych, tj. braku pieczątki pracodawcy i braku
pieczątki imiennej osoby wystawiającej zaświadczenie z dnia 6 lutego 2014 r.
Od powyższej decyzji odwołał się M. J., wskazując, że organ rentowy niezasadnie nie uwzględnił mu jako zatrudnienia
w szczególnych warunkach okresów pracy: w firmie (...) R. W. w B. od 1 maja 1976 r. do 31 maja 1978 r. na stanowisku
kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony, w Spółdzielni (...) w G. od dnia 14 sierpnia 1978 roku do dnia 28
lutego 1989 roku na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony i od dnia 1 kwietnia 2005 roku
do dnia 30 listopada 2008 roku w firmie Usługi (...) B. K. na stanowisku kierowcy autobusów na linii lokalnej powyżej
15 osób. Podał, że w Spółdzielni w G. pracował jako kierowca w pełnym wymiarze czasu pracy, nigdy nie wykonywał
natomiast pracy mechanika.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podnosząc argumentację, której użył w zaskarżonej decyzji, wniósł o
oddalenie odwołania. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał nadto, że odwołujący udowodnił na dzień 1 stycznia
1999 roku okresy ubezpieczenia: składkowe w wymiarze 37 lat, 10 miesięcy i 13 dni oraz nieskładkowe w wymiarze 3
lat, 8 miesięcy i 10 dni, w tym okres pracy w warunkach szczególnych wynoszący 2 lata, 10 miesięcy i 7 dni. Do pracy w
warunkach szczególnych organ rentowy uznał okresy od dnia 26 listopada 1971 roku do dnia 25 maja 1973 roku oraz
od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 30 czerwca 2010 roku (zgodnie ze złożonym przez pracodawcę drukiem ZUS
ZSWA). Organ rentowy odmówił przyznania świadczenia gdyż odwołujący nie udowodnił okresu pracy w szczególnych
warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat.
Bezspornym w niniejszej sprawie jest, że M. J. , ur. (...), legitymuje się stażem ubezpieczeniowym wynoszącym 41
lat, 6 miesięcy i 23 dni. Organ rentowy do pracy w warunkach w warunkach szczególnych zaliczył okresy zatrudnienia:
od dnia 26 listopada 1971 roku do dnia 25 maja 1973 roku, od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 30 czerwca 2010 roku
(zgodnie ze złożonym przez pracodawcę drukiem ZUS ZSWA). Odwołujący nie pozostaje w zatrudnieniu z uwagi na
rozwiązanie stosunku pracy w dniu 14 grudnia 2012 roku. Wniosek o przyznanie emerytury pomostowej M. J. złożył
w dniu 7 lutego 2014 roku.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W okresie od dnia 1 maja 1976 roku do dnia 31 maja 1978 roku (2 lata i 1 miesiąc) M. J. zatrudniony był na stanowisku
kierowcy pojazdów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, w pełnym wymiarze czasu pracy u R. W.
prowadzącego działalność (...) w B.. Odwołujący jeździł samochodem marki S., przewożąc materiały budowlane (żwir,
piasek, pustaki, cegły. Niejednokrotnie zdarzało się, że odwołujący pracował ponad 8 - godzinny wymiar czasu pracy.
/dowód: świadectwo pracy z dnia 1 czerwca 1978 r. k. 29 akt ZUS, zeznania świadka R. K. nagranie od 00:29:21
min – płyta z nagraniem k.57, zeznanie świadka J. R. nagranie od 00:37:35 min – płyta z nagraniem k.57, zeznania
odwołującego M. J. nagranie od 00:53:15 min - płyta z nagraniem k. 57 /
W okresie od dnia 14 sierpnia 1978 roku do dnia 28 lutego 1989 roku (10 lat, 6 miesięcy i 15 dni) M. J. zatrudniony
był na stanowisku kierowcy pojazdów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, w pełnym wymiarze
czasu pracy w Spółdzielni (...) w G.. Wraz z odwołującym pracowali: S. F. (w okresie od dnia 14 marca 1980 roku
do stycznia 2007 roku), R. P. (od dnia 1 marca 1984 roku do dnia 30 listopada 1995 roku jako zaopatrzeniowiec,
kierownik warsztatów, magazynier i administrator) oraz I. M. (w latach 1971 – 1991 na stanowisku księgowa
oraz kierownik zaopatrzenia transportu gospodarki materiałowej). M. J. jeździł samochodem marki S., rozwożąc
materiały budowlane (m.in. żwir, piasek, cegłę, deski). Odwołujący oceniany był jako bardzo dobry pracownik, a
z uwagi na okoliczność, iż w w/w Spółdzielni obowiązywał tzw. „sztywny” taryfikator stanowisk pracy, nie mógł
otrzymać wyższego wynagrodzenia na stanowisku kierowcy. W związku z powyższym z dniem z dniem 1 października
1987 roku zmieniono odwołującemu się formalnie angaż na stanowisko kierowcy samochodów ciężarowych
- mechanik napraw pojazdów ciężarowych, co umożliwiło przyznanie odwołującemu wyższego wynagrodzenia.
W rzeczywistości odwołujący nadal, do końca zatrudnienia, wykonywał wyłącznie pracę kierowcy samochodu
ciężarowego. Spółdzielnia nie posiadała warsztatu naprawczego, ani nie zatrudniała mechanika; naprawy pojazdów
(poza drobnymi) wykonywano poza Spółdzielnią.
/dowód: świadectwo pracy z dnia 21 grudnia 2001 roku k. 31 akt ZUS, zeznania świadka S. F. nagranie od 00:00:14
min – płyta z nagraniem k. 57, zeznania świadka I. M. nagranie od 00:15:51 min – płyta z nagraniem k.57, zeznanie
świadka R. P. nagranie od 00:22:50 min – płyta z nagraniem k.57, zeznania odwołującego M. J. nagranie od 00:53:15
min - płyta z nagraniem k. 57, angaż z dnia 16 listopada 1987 roku k.22 akt osobowych odwołującego, akta osobowe/
W okresie od dnia 1 kwietnia 2005 roku do dnia 30 listopada 2008 roku odwołujący M. J. zatrudniony był na
stanowisku kierowcy autobusów na linii lokalnej (powyżej 15 osób) w transporcie publicznym, w pełnym wymiarze
czasu pracy w firmie B. K. prowadzącego działalność gospodarczą Usługi (...) w G.. Odwołujący jeździł autobusami
na linii G. – G.. Na wyposażeniu powyższej firmy były autobusy powyżej 20 miejsc, S. (60 miejsc), V. (54 miejsc), W.
( 50 miejsc), A. ( 40 miejsc). W firmie zatrudnionych było ok 2-4 kierowców. Odwołujący wykonywał drobne naprawy
przy pojazdach (przeglądy) po godzinach pracy. Niejednokrotnie zdarzało się, że odwołujący pracował jako kierowca
ponad 8 - godzinny wymiar czasu pracy.
/dowód: świadectwo pracy z dnia 30 listopada 2008 roku k. 41 akt ZUS, zaświadczenie z dnia 6.02.2014 r. k. 13 akt
ZUS t.II, zeznania świadka B. K. nagranie od 00:42:32 min – płyta z nagraniem k. 57, zeznania odwołującego M. J.
nagranie od 00:53:15 min - płyta z nagraniem k. 57, akta osobowe- w załączeniu/
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, aktach osobowych
oraz na podstawie zeznań świadków R. K., J. R., S. F., I. M., R. P., B. K. i zeznań odwołującego M. J.. Sąd uznał zeznania
w/w świadków jako w pełni wiarygodne; były one spójne, stanowcze i logiczne, a także w całości zgodne z zeznaniami
odwołującego.
W ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do podważenia wiarygodności zeznań w/w świadków oraz
odwołującego.
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237, poz.
1656), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie
następujące warunki:
1)urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;
2)ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;
3)osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;
4)ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i
rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;
5)przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze,
w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;
6)po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w
rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;
7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka,
które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w
szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które
mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami
wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed
osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w
szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.
Z kolei prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej
sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu
publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek
pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze
określa załącznik nr 2 do ustawy (art. 3 ust.3 ustawy o emeryturach pomostowych)
Za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach uważa się pracowników wykonujących po dniu
wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 1 (art. 3 ust. 4 cyt. ustawy). Za
pracowników wykonujących prace o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia
w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 3 (art. 3 ust. 5 cyt. ustawy).
Za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uważa się również
osoby wykonujące przed dniem wejścia w życie ustawy prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (art. 3
ust. 7 cyt. ustawy).
W myśl art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, dla celów ustalenia uprawnień,
o których mowa w ust. 1 (prawo do emerytury), za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się
pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości
lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Zgodnie
z ust. 4 tego przepisu, wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na
podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie
przepisów dotychczasowych. Przepisy te to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku
emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.83 Nr 8
poz. 43 ze zm.). Wyszczególnienie prac uznawanych za wykonywane w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze zawierają wykazy A i B stanowiące załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku
emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.
Zgodnie z wykazem A, dział VIII, pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, za
pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze uważa się osoby wykonujące
prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym przekraczającym 3,5 tony,
specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych,
autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na
drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów.
W przedmiotowej sprawie do okoliczności bezspornych należało, że odwołujący się M. J., ur. (...), ukończył 60 lat.
Odwołujący legitymuje się stażem ubezpieczeniowym wynoszącym ponad 25 lat, tj. 41 lat, 6 miesięcy, 23 dni. Organ
rentowy do pracy w warunkach szczególnych zaliczył okresy zatrudnienia: od dnia 26 listopada 1971 roku do dnia
25 maja 1973 roku, od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 30 czerwca 2010 roku tj. 2 lata, 10 miesięcy i 7 dni. Ten
ostatni okres, tj. zatrudnienie w firmie U. P. na stanowisku kierowcy autobusów w transporcie publicznym należało
prawidłowo zaliczyć do prac o szczególnym charakterze (załącznik nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, poz.
8). Odwołujący nie pozostaje w zatrudnieniu z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy. A zatem organ rentowy nie
kwestionował większości przesłanek do przyznania odwołującemu się emerytury pomostowej, poza jedną wskazaną
w art. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych. Sporne było zatem, czy odwołujący legitymuje się co najmniej 15letnim okresem pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.
Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe w sposób nie budzący wątpliwości wykazało, że odwołujący w
okresie od dnia 1 maja 1976 roku do dnia 31 maja 1978 roku ((...) R. W.) oraz w okresie od dnia 14 sierpnia 1978
roku do dnia 28 lutego 1989 roku (Spółdzielnia (...) w G.) stale i w pełnym wymiarze wykonywał pracę kierowcy
pojazdów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, która wymieniona została w wykazie
A, dział VIII, pkt 2 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku. Te dwa okresy zatrudnienia w
połączeniu z uznanymi przez organ rentowy okresami dają odwołującemu ponad 15-letni okres pracy wskazanej w
art. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych. Niezależnie od tego postępowanie dowodowe wykazało również, iż
M. J. wykonywał prace w szczególnych warunkach w firmie B. K. (od 1 kwietnia 2005 r. do 30 listopada 2008 r.) na
stanowisku kierowcy autobusu o liczbie miejsc powyżej 15.
Biorąc powyższe pod uwagę należało w ocenie Sądu przyjąć, że M. J. spełnił wszystkie przesłanki do przyznania
emerytury pomostowej i w związku z tym na zasadzie art. 47714 § 2 k.p.c. oraz powołanych przepisów prawa
materialnego, przyznał odwołującemu się emeryturę pomostową od miesiąca, w którym złożono wniosek o to
świadczenie.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na zasadzie § 2 ust.1 , ust. 2 i § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490).