optimum ekonomiczne monopol - e
Transkrypt
optimum ekonomiczne monopol - e
Wyznaczanie optimum ekonomicznego w warunkach monopolu W monopolu w przeciwieństwie do konkurencji doskonałej przedsiębiorstwo musi nie tylko wyznaczyć optymalną wielkość produkcji (szukając spełnienia warunku równowagi MR=MC), ale również musi wyznaczyć cenę swojego produktu (w doskonałej konkurencji pojedyncze przedsiębiorstwo było cenobiorcą). MR D MC ATC Cena monopolowa (C) p C A MC ATC Optimum techniczne (Q) min ATC E Q F MR 0 D B Optimum ekonomiczne (F) MR = MC q Wyznaczając wielkość produkcji pozwalającą maksymalizować zysk monopoliście szukamy punktu, w którym MR = MC (optimum ekonomiczne). Prowadząc przez ten punkt prostą (BC) równoległą do osi rzędnych możemy wyznaczyć: wielkość produkcji (0B) oraz cenę monopolową (BC). Pozwala nam to ustalić utarg całkowity, koszt całkowity i zysk ekonomiczny. Utarg całkowity: TR = 0B BC Pole utargu całkowitego = pole prostokąta 0BCp Koszt całkowity: TC = 0B BE Pole kosztu całkowitego = pole prostokąta 0BEA Zysk Ekonomiczny to różnica pomiędzy utargiem całkowitym i kosztem całkowitym Zysk Ekonomiczny przedstawia pole prostokąta AECp Wnioski: Monopolista samodzielnie ustala zarówno wielkość produkcji jak i cenę swojego produktu. Chcąc maksymalizować zysk monopolista ustala wielkość produkcji na niższym poziomie niż wynika to z optimum technicznego, zatem w celu maksymalizacji zysku ogranicza produkcję wytwarzając po wyższych kosztach jednostkowych. Zysk ekonomiczny, który w przypadku konkurencji doskonałej występował jedynie w okresie krótkim, w przypadku monopolu ma charakter trwały, tzn. że monopolista może go osiągać zarówno w długim jak i krótkim okresie. Jeżeli monopol w krótkim okresie przynosi straty to musi dokonać takiej realokacji zasobów, która pozwoli mu na ograniczenie kosztów produkcji; w tym celu długookresowo może wykorzystywać tzw. korzyści skali produkcji.