WYROK SĄDU APELACYJNEGO w BIAŁYMSTOKU

WYROK SĄDU APELACYJNEGO w BIAŁYMSTOKU
z dnia.23 maja 2006r. /II AKa 79/06 /
Przepis art. 59 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii przewiduje trzy typy czynu
zabronionego: podstawowy (ust. 1), kwalifikowany (ust. 2) oraz uprzywilejowany (ust. 3).
Typ uprzywilejowany – wypadek mniejszej wagi zrelacjonowany jest do obu postaci przestępstwa
udzielania środków narkotycznych, odnosi się zarówno do typu podstawowego, jak i typu kwalifikowanego.
Przyjmując przeto wypadek mniejszej wagi określający podstawę łagodniejszego wymiaru kary konieczne
jest wskazanie czy wypadek mniejszej wagi odnosi się do typu podstawowego, czy też typu kwalifikowanego.
Przewodniczący SSA: Eugeniusz Wildowicz (sprawozdawca)
Sędziowie S.A.:Andrzej Ulitko, SSO del.do SA: Tomasz Eryk Wirzman
przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Białymstoku – Małgorzaty Gasińskiej-Werpachowskiej
I.
Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym po rozpoznaniu w dniu 05 grudnia 2002r.. sprawy
Ł.M. oskarżonego z art.63 ust.1 ustawy z 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U.Nr 179, poz.1485)
art.59 ust.2 tej ustawy w zw.z art.12kk i K.T.K. oskarżonego z art.59 ust.1 i ust.2 ustawy z 29 lipca 2005r. o
przeciwdziałaniu narkomanii w zw.z art.12kk z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora od wyroku Sądu
Okręgowego w O. z dnia 19 stycznia 2006r., sygn.akt IIK 263/05.
Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
1.
czyn przypisany oskarżonemu Ł.M. w pkt II kwalifikuje z art. 59 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o
przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485) w zw. z art. 12 kk i przepisy te przyjmuje za
podstawę skazania, a za podstawę wymierzonej kary przyjmuje art. 59 ust. 3 tejże ustawy.
2.
ustala, że oskarżony K.T.K. czynu przypisanego mu w pkt III – stanowiącego wypadek mniejszej wagi –
dopuścił się w okresie od sierpnia 2004 roku do stycznia 2005r., czyn ten kwalifikuje z art. 59 ust. 1, 2 i 3
ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485) w zw. z art. 12 kk
i przepisy te przyjmuje za podstawę skazania, a za podstawę wymierzonej kary przyjmuje art. 59 ust. 3
tejże ustawy.
W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.
II.
(...)
Z UZASADNIENIA
I.
Prokurator oskarżył Ł.M. o to, że:
w okresie od maja 2005r. do 1 lipca 2005r. w E. wbrew przepisom ustawy, w mieszkaniu przy ul.
Grodzieńskiej dokonał uprawy roślin konopi indyjskich w ten sposób, że wysiał do trzech doniczek z ziemią
dziesięć nasion tej rośliny, w których po pielęgnacji uzyskał trzy rośliny konopi indyjskich w wysokości od 12,5 co
do 49 cm,
tj. o czyn z art. 63 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii,
II.
w okresie od listopada 2004r. do lutego 2005r. w E. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich
odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wielokrotnie sprzedał małoletniemu M.W. narkotyki
pod postacią marihuany o potocznej nazwie �skun� o łącznej wadze nie mniej niż 3,6 g, co stanowiło co
najmniej 18 jednorazowych porcji uzyskując za to pieniądze w kwocie nie mniejszej niż 90 zł oraz szereg razy w
celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził małoletniego do niekorzystnego rozporządzenia własnym
mieniem wprowadzając go w błąd w ten sposób, że sprzedał mu co najmniej 2,4 g. ilości róży i majeranku, które
miały być marihuaną uzyskując za to pieniądze w kwocie nie mniejszej niż 60 zł,
tj. o czyn z art. 59 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 286§1 kk w zb. z
art. 12 kk,
oraz K. T.K. o to, że:
w okresie od sierpnia 2004r. do lutego 2005r. w E. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich
III.
odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wielokrotnie sprzedał nieustalonym osobom narkotyki
w postaci marihuany o potocznej nazwie �skun� o wadze łącznej nie mniejszej niż 40 g, co stanowiło nie mniej
niż 200 jednorazowych porcji, uzyskując za to pieniądze w kwocie co najmniej 1000 zł,
tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk,
IV.
w okresie od września 2004r. do stycznia 2005r. w E., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich
odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wielokrotnie sprzedał małoletniemu Ł.M. narkotyki
pod postacią marihuany, o potocznej nazwie �skun� o wadze łącznej nie mniejszej niż 8 gram, co stanowiło nie
mniej niż 40 razowych porcji wymienionego narkotyku, uzyskując za to pieniądze w kwocie co najmniej 125 zł,
tj. o czyn z art. 59 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk.
Sąd Okręgowy w O. wyrokiem z dnia 19 stycznia 2006r. oskarżonego Ł. M. uznał za winnego popełnienia
zarzuconego mu czynu opisanego w pkt I i za to z mocy art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o
przeciwdziałaniu narkomanii skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.
Oskarżonego Ł.M. uznał za winnego tego, że w okresie od listopada 2004r. do lutego 2005r. w E. w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru
wielokrotnie sprzedał małoletniemu M.W. narkotyki pod postacią marihuany o potocznej nazwie �skun� o
łącznej wadze nie mniej niż 3,6 g, co stanowiło co najmniej 18 jednorazowych porcji, uzyskując za to pieniądze w
kwocie nie mniejszej niż 90 zł , przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi i za to z mocy art. 59 ust. 2
Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk, opierając wymiar kary o art. 59
ust. 2 powołanej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i przy zastosowaniu art. 60§1 i §6 pkt 1 kk skazał go na
karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Oskarżonego K.T.K. uznał za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów opisanych w pkt III i IV, z tym
ustaleniem, że stanowią one jeden czyn ciągły i czyn opisany w pkt IV stanowi wypadek mniejszej wagi i za to z
mocy art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz 59 ust. 2 cyt. ustawy w zw. z
art. 12 kk, opierając wymiar kary o art. 59 ust. 2 cyt. ustawy, przy zastosowaniu art. 60§1 i §6 pkt 1 kk skazał go
na karę 2 lat pozbawienia wolności.
Na podstawie art. 85 kk, art. 86§1 kk połączył kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego
Ł.M. w pkt I i II i wymierzył mu karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności.
Na podstawie art. 69§1 i 2 kk, art. 70§2 kk wykonanie orzeczonych kar pozbawienia wolności warunkowo
zawiesił obu oskarżonym na okres próby lat 5, na podstawie art. 72§1 pkt 5 kk na obu oskarżonych nałożył
obowiązek powstrzymywania się od używania wszelkich środków odurzających: nadto na podstawie art. 72§1 pkt
4 kk nałożył na oskarżonego Ł.M. obowiązek systematycznego i właściwego kontynuowania nauki w szkole do
jakiej aktualnie uczęszcza, zaś na podstawie art. 72§1 pkt 6 kk nałożył na oskarżonego K.T.K. obowiązek
systematycznego kontynuowania leczenia odwykowego w zakresie uzależnienia narkotykowego.
Na podstawie art. 73§2 kk obu oskarżonych oddał w okresie próby pod dozór kuratora.
Na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek
dowodów rzeczowych w postaci 3 sztuk roślin konopi indyjskich, przechowywanych w magazynie KWP O., kartkę
z zapiskami (k. 23) nakazał pozostawić w aktach sprawy.
(...)
Powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonych zaskarżył prokurator.
Zarzucił wyrokowi:
1)
obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu
narkomanii poprzez nie wskazanie tego przepisu jako podstawy skazania Ł.M. w pkt II wyroku, pomimo że Sąd
jak to wynika z treści tego punktu wyroku, przyjął przypadek mniejszej wagi określony w tym przepisie,
2)
obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu
narkomanii poprzez nie wskazanie tego przepisu jako podstawy skazania K.T.K. w pkt III wyroku, pomimo że Sąd
jak to wynika z treści tego punktu wyroku przyjął przypadek mniejszej wagi określony w tym przepisie,
3)
obrazę przepisów prawa materialnego poprzez błędne zastosowanie art. 60§6 pkt 1 kk w podstawie wymiaru
kary Ł.M. w pkt II wyroku, pomimo że Sąd jak to wynika z treści tego punktu wyroku, przyjął przypadek mniejszej
wagi określony w art. 59 ust. 3 ww. ustawy, czyli występek, a więc zastosowanie przepisu o nadzwyczajnym
złagodzeniu kary odnoszącym się do zbrodni z art. 60§6 pkt 1 kk) było chybione,
4)
obrazę przepisów prawa materialnego poprzez błędne zastosowanie art. 60§6 pkt 1 kk w podstawie wymiaru
kary K.T.K. w pkt III wyroku, pomimo że Sąd jak to wynika z treści tego punktu wyroku, przyjął przypadek
mniejszej wagi określony w art. 59 ust. 3 ww. ustawy, czyli występek, a więc zastosowanie przepisu o
nadzwyczajnym złagodzeniu kary odnoszącym się do zbrodni (art. 60§6 pkt 1 kk było chybione,
5)
obrazę przepisu art. 286§1 kpk poprzez wyrażenie poglądu, że Ł.M. swoim zachowaniem wskazanym w
zarzucie Nr II aktu oskarżenia nie wyczerpał znamion opisanego w tym przepisie przestępstwa, pomimo tego, że
niekwestionowane ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy w O., przemawiają za poglądem
przeciwnym.
Wniósł o :
1.
zmianę wyroku w zakresie oskarżonego K.T.K. poprzez zastąpienie w pkt III wyroku sformułowania:
�i za to z mocy art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz 59 ust. 2 cyt.
ustawy w zw. z art. 12 kk, opierając wymiar kary o art. 59 ust. 2 cyt. ustawy, przy zastosowaniu art. 60§1 i §6 pkt
1 kk skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności�;
�i za to z mocy art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zb. z art. 59 ust. 3
cyt. ustawy w zw. z art. 59 ust. 2 cyt. ustawy w zw. z art. 12 kk, opierając wymiar kary o art. 59 ust. 1 cyt. ustawy,
przy zastosowaniu art. 60§1 i §6 pkt 2 kk skazał go na karę 2 lat pozbawienia wolności,
2.
uchylenie wyroku w zakresie oskarżonego Ł.M. i przekazanie w tym zakresie sprawy do ponownego
rozpoznania Sadowi Okręgowemu w O.
Prokurator na rozprawie odwoławczej zmodyfikował apelację w ten sposób, że:
a)
cofnął zarzut z pkt 5 dotyczący obrazy przepisu art. 286§1 kk oraz wniosek o uchylenie wyroku odnośnie
oskarżonego Ł.M. i przekazanie w tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji,
b)
wniósł o przyjęcie za podstawę skazania obu oskarżonych za przypisane im czyny w pkt II i III wyroku art. 59
ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja prokuratora w postaci zmodyfikowanej na rozprawie odwoławczej jest zasadna.
Ma bowiem rację skarżący, że skoro Sąd Okręgowy potraktował czyny oskarżonych (przypisane w pkt. II i
III wyroku) jako wypadki mniejszej wagi (błędnie przyjmując jednak, że ta uprzywilejowana postać określona jest
w art. 59 ust. 2 ustawy) to tak podstawa skazania obu oskarżonych jak też podstawa wymiaru kary wskazana w
zaskarżonym wyroku jest oczywiście nieprawidłowa.
Przepis art. 59 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii przewiduje trzy typy czynu
zabronionego: podstawowy (ust. 1), kwalifikowany (ust. 2) oraz uprzywilejowany (ust. 3).
Typ uprzywilejowany – wypadek mniejszej wagi zrelacjonowany jest do obu postaci przestępstwa
udzielania środków narkotycznych, odnosi się zarówno do typu podstawowego, jak i typu kwalifikowanego.
Przyjmując przeto wypadek mniejszej wagi określający podstawę łagodniejszego wymiaru kary konieczne
jest wskazanie czy wypadek mniejszej wagi odnosi się do typu podstawowego, czy też typu kwalifikowanego.
W tej sytuacji wskazana przez Sąd I instancji zarówno podstawa skazania oskarżonego (art. 59 ust. 2
ustawy w zw. z art. 12 kk) jak też podstawa wymiaru kary (art. 59 ust. 2 ustawy i art. 60§1 i §6 pkt 1 kk) jako
dotknięta obrazą prawa materialnego była oczywiście błędna.
W realiach przedmiotowej sprawy czyn przypisany oskarżonemu Ł.M. w pkt II wyroku należało
zakwalifikować z art. 59 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk i
przepisy te przyjąć za podstawę jego skazania.
Za podstawę wymierzonej oskarżonemu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności przyjąć zaś należało art.
59 ust. 3 tejże ustawy.
Podobnie – błędnie, z obrazą prawa materialnego – Sąd Okręgowy zakwalifikował czyn przypisany
oskarżonemu K.T.K. w pkt III wyroku.
Dodatkowo (oprócz zarzutów i argumentacji zawartej w środku odwoławczym) zauważyć trzeba, że skoro
Sąd ten przyjął, iż zachowania tego oskarżonego opisane w pkt III i IV części wstępnej wyroku stanowią jeden
czyn ciągły (art. 12 kk), to oczywistym nieporozumieniem był niejako ponowny podział tego czynu na dwa
odrębne poprzez wskazanie, że wypadek mniejszej wagi odnosi się li tylko do jednego zachowania składającego
się na ten czyn ciągły tj. zachowania opisanego w pkt IV części wstępnej.
Nadto podkreślić wypada, że Sąd I instancji orzekając w tym przedmiocie naruszył zasadę ne bis idem
procedatur wyrażoną w art. 17§1 pkt 7 kpk.
Skoro bowiem oskarżony K.T.K. wyrokiem Sądu Rejonowego w E. z dnia 11 maja 2005r. sygn.akt II K
234/05 został skazany za przestępstwo z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 24.04.1997r. o przeciwdziałaniu narkomanii
w zw. z art. 12 kk popełnione w okresie od stycznia 2005r. do dnia 14 lutego 2005r. (k. 80) to obecnie przypisany
mu czyn ciągły bez naruszenia powyższej zasady nie może wykraczać poza styczeń 2005r.
Czyn ciągły został bowiem uznany w art. 12 kk jako jeden czyn zabroniony i stanowi on z punktu widzenia
procesu karnego jednolitą całość. Podstawą odpowiedzialności za ten czyn są wszystkie objęte znamieniem
ciągłości zachowania, a granice wyznacza początek pierwszego i zakończenie ostatniego z zachowań, jeśli
wszystkie zostały podjęte z góry powziętym zamiarem (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15.09.2005r. II KK
15/05 Lex Nr 157549).
W realiach tej sprawy koniecznym (zarazem wystarczającym) było ustalenie, że oskarżony K.T.K.
przypisany mu czyn popełnił w okresie od sierpnia 2004r. do stycznia 2005r.
Podzielając przeto częściowo zarzuty skarżącego oraz mając na względzie powyższe uwagi Sąd
Apelacyjny uznał, że kwalifikacja prawna czynu temu oskarżonemu przypisanego winna brzmieć:
art. 59 ust. 1,2 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk. Tak też winna
przedstawiać się podstawa jego skazania. Za podstawę wymierzonej temu oskarżonemu kary pozbawienia
wolności przyjąć zaś należało art. 59 ust. 3 tejże ustawy.
Rozważywszy powyższe Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku (...)