Dyfrakcja i interferencja światła

Dyfrakcja i interferencja światła
Thomas Young (1773 –1829)
W doświadczeniu Younga światło podlega
zjawisku dyfrakcji i interferencji.
Siatka dyfrakcyjna - układ
równych, równoległych
i jednakowo
rozmieszczonych szczelin.
Parametrem siatki jest
tzw. stała siatki
dyfrakcyjnej (a).
Jest to odległość pomiędzy
kolejnymi szczelinami.
Obraz uzyskany na ekranie po przejściu wiązki światła laserowego
przez siatkę dyfrakcyjną.
RóŜnica odległości szczelin od punktu P
na ekranie wynosi (z dobrym przybliŜeniem)
asinα.
Aby zaszło maksymalne wzmocnienie fali w punkcie P, róŜnica
dróg pokonanych przez fale musi być równa całkowitej
wielokrotności długości fali.
r1 − r2 = nλ , n ∈ N
nλ = a sin α n
n − rząd prąŜka
λ − długość fali
a − stała siatki
α n − kąt dla n-tego prąŜka
Jeśli na siatkę dyfrakcyjną pada światło białe, to fale elektromagnetyczne o róŜnych
długościach fali uginane są pod innym kątem i w efekcie na ekranie uzyskiwane są
„tęczowe” paski.
Zastosowanie zjawisk
dyfrakcji i interferencji:
badanie struktury wewnętrznej
substancji.
Badanie ułoŜenia atomów w krysztale
za pomocą dyfrakcji
fal rentgenowskich
- sieć atomów działa
-jak trójwymiarowa siatka dyfrakcyjna