D - Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim

Sygn. akt II K 251/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 15 grudnia 2015 roku
Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Dariusz Wiśniewski
Protokolant Joanna Radziszewska
przy udziale Prokuratora Łukasza Janysta
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 20 listopada i 15 grudnia 2015 roku
sprawy:
J. M., syna S. i A. z domu D., urodzonego w dniu (...) w R.,
oskarżonego o to, że:
w okresie od bliżej nieustalonego dnia do dnia 14 kwietnia 2015 roku w miejscowości R., wbrew przepisom art. 33 –
35 i 37 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, uczestniczył w obrocie znacznymi ilościami
środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste o łącznej wadze 7.598,11 gram oraz 89,18 grama
żywicy konopi, w ten sposób, że posiadał te środki odurzające w miejscu swego zamieszkania w R. przy ul. (...), celem
ich dalszego udostępniania odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim nie będącym konsumentami,
to jest o czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii,
I. Oskarżonego uznaje za winnego tego, że w dniu 14 kwietnia 2015 roku w miejscu swego zamieszkania w R.
przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał znaczną
ilość środków odurzających w postaci: 1100,44 gram ziela konopi innych niż włókniste, 6320,37 gram łodyg i liści z
zawartością ziela konopi innych niż włókniste, a także 89,18 gram żywicy konopi, to jest czynu z art. 62 ust. 2 ustawy
z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. – i za to na mocy art. 62 ust. 2 ustawy
z dnia 29 lipca 2005 roku
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k. skazuje go oraz wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia
wolności.
II. Na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo
zawiesza oskarżonemu na okres 5 (pięciu) lat tytułem próby.
III. Na mocy art. 71 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego karę 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych
grzywny, równowartość jednej stawki dziennej ustalając na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych.
IV. Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres stosowania wobec niego
tymczasowego aresztowania od dnia 14 kwietnia 2015 roku do dnia 8 lipca 2015 roku, jeden dzień rzeczywistego
pozbawienia wolności uznając za równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda.
V. Na mocy art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek
środków odurzających opisanych w postanowieniu w przedmiocie dowodów rzeczowych na karcie 391 akt sprawy pod
pozycjami od 1 do 19 i od 21 do 22 oraz zarządza ich zniszczenie.
VI. Na mocy art. 230 § 2 k.p.k. nakazuje zwrócić oskarżonemu rzeczy opisane w postanowieniu w przedmiocie
dowodów rzeczowych na karcie 386 – 387 akt sprawy pod pozycjami od 1 do 28 oraz w postanowieniu w przedmiocie
dowodów rzeczowych na karcie 391 akt sprawy pod pozycją 20.
VII. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem opłaty
i obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w sprawie.
Sędzia:
II K 251/15
UZASADNIENIE
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
J. M. zamieszkuje w R. przy ulicy (...). W dniu 14 kwietnia 2015 roku na posesji tej zjawili się funkcjonariusze
(...). B. M., która znajdowała się wówczas na podwórku, weszła wspólnie z funkcjonariuszami do mieszkania. W
domu znajdował się J. M. wraz z synem. Funkcjonariusze oświadczyli, że przyszli do J. M., po czym przystąpili
do przeszukania mieszkania. Znaleziono znaczną ilość środków odurzających w postaci: 1100,44 gram ziela konopi
innych niż włókniste, 6320,37 gram łodyg i liści z zawartością ziela konopi innych niż włókniste, a także 89,18 gram
żywicy konopi.
Dowód: protokoły przeszukania wraz z materiałem poglądowym (k. 3 – 15).
Dowód: protokoły oględzin wraz z materiałem poglądowym (k. 30 – 32, 75 – 84).
Dowód: zeznania świadka M. B. (k. 468 – 468o).
Dowód: zeznania świadka B. M. (k. 468o – 469).
J. M. postawiono zarzut popełnienia przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu
narkomanii.
J. M. nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa. Wyjaśnił
(k. 467o), że przyznaje się jedynie do posiadania znacznej ilości narkotyków, natomiast nie przyznaje się do
wprowadzenia do obrotu i uczestnictwa w obrocie znaczną ilością środków odurzających. Dodał, iż nie przekazywał
narkotyków żadnym odbiorcom, w tym też hurtowym. Podkreślił, iż narkotyki posiadał jedynie na własny użytek,
to jest w celach leczniczych. Wyjaśnił, iż rozpuszczał marihuanę w spirytusie ze względu na wykryte u niego guzy.
Wskazał też, że K. S. (1) jest jego pracownikiem i pomaga mu przy pracach gospodarczych.
Sąd zważył, co następuje:
Bezspornym jest, że w dniu 14 kwietnia 2015 roku przy ulicy (...) w R., w miejscu zamieszkania oskarżonego,
funkcjonariusze (...) ujawnili znaczną ilość środków odurzających, w tym 1100,44 gram ziela konopi innych niż
włókniste, 6320,37 gram łodyg i liści z zawartością ziela konopi innych niż włókniste, a także 89,18 gram żywicy
konopi.
J. M. konsekwentnie podawał, że środki odurzające, które przechowywał w swoim domu, zostały zakupione na
jego własny użytek, w celach leczniczych. W ocenie Sądu, wysoce wątpliwym jest, w świetle wskazań płynących z
doświadczenia życiowego, że tak dużą ilość środków odurzających oskarżony zgromadził tylko na własnych użytek, to
znaczy w celu sporządzania wywarów leczniczych. Tym bardziej, że na chwilę ujawnienia na jego posesji narkotyków
oskarżony nie był nawet u lekarza, który potwierdziłby u niego chorobę.
Wsparcia przyjętej przez oskarżonego linii obrony podjęli się członkowie jego rodziny. B. M. (k.468o – 469), A. P. (k.
469 – 469o) oraz M. P. (k. 476o) w swoich zeznaniach na rozprawie zgodnie podali, że J. M. był przekonany, że jest
chory, przez wzgląd na występowanie w jego rodzinie choroby nowotworowej, jednak nie udał się do lekarza w celu jej
potwierdzenia. Świadkowie ci zgodnie oświadczyli, że wiedzieli, iż oskarżony w celach leczniczych sporządzał nalewki
oraz oleje. Twierdzili jednak, że nie posiadali wiedzy, z czego zostały sporządzone, natomiast o tym, że oskarżony do
ich produkcji wykorzystywał środki odurzające, dowiedzieli się już po zatrzymaniu go przez funkcjonariuszy Policji.
Sąd nie przyznał tym depozycjom waloru wiarygodności, albowiem jako osoby bliskie dla oskarżonego świadkowie ci
byli zainteresowani pozytywnym wynikiem postępowania oraz jak najłagodniejszym wymiarem kary.
Z relacji M. B. (k. 468 – 468o), tj. funkcjonariusza (...) dokonującego przeszukania mieszkania J. M., wynika
jedynie, że oskarżony posiadał znaczną ilość środków odurzających. Świadek wskazał, że doszło do szarpaniny
pomiędzy policjantami a oskarżonym, który zablokował wejście do mieszkania. Ponadto stwierdził, iż korzystając
z zamieszania, żona oskarżonego zaryglowała drzwi do mieszkania, uniemożliwiając funkcjonariuszom wejście do
środka. Następnie, jak wynikało z obserwacji policjantów dokonanej przez szybę, żona oskarżonego z torebką oraz
słoikiem z zawartością białego proszku wbiegła do łazienki, a później wróciła już bez nich. Po tym B. M. wpuściła
już funkcjonariuszy (...) do mieszkania, by mogli dokonać jego przeszukania. W kuchni oraz pomieszczeniach
gospodarczych ujawniono słoiki wypełnione narkotykami i opakowania. M. B. podał także, iż funkcjonariusze udali
się na posesję J. M. w oparciu o ustalenia dokonane podczas działań operacyjnych, z których wynikało, że oskarżony
wraz z K. S. (2) zajmują się handlem narkotykami. Dodał też, że dokonano również przeszukania mieszkania K.
S. (1), które zakończyło się wynikiem negatywnym. Relacja świadka dowodzi jedynie posiadania przez oskarżonego
znacznej ilości narkotyków, co nie jest kwestią sporną. Działania żony oskarżonego należy traktować wyłącznie jako
próbę ukrycia części posiadanych narkotyków. Zeznania M. B. nie dowodzą udziału oskarżonego i K. S. (1) we
wprowadzaniu narkotyków do obrotu, czy też udziału w obrocie znaczną ich ilością. Powołane w zeznaniach działania
operacyjne Policji nie mogą zostać uznane za wiarygodny dowód. Zauważyć przy tym należy, iż te same wyniki działań
operacyjnych nie zostały uznane za wystarczające do przedstawienia jakichkolwiek zarzutów K. S. (2).
Świadek K. S. (1) w swoich zeznaniach stwierdził (k. 468o), że pomagał oskarżonemu w pracach gospodarczych.
Zaprzeczył natomiast, aby miał jakikolwiek związek z narkotykami. Potwierdził jedynie, że dokonano przeszukania w
jego mieszkaniu. Oświadczył, że dopiero podczas przesłuchania dowiedział się o powodzie zatrzymania J. M.. Materiał
dowodowy zgromadzony w sprawie nie dostarczył podstaw do zakwestionowania treści zeznań tego świadka.
J. M. poddany został badaniu przez lekarzy psychiatrów. Biegli nie rozpoznali jednak u niego objawów choroby
psychicznej, upośledzenia umysłowego, ani uzależnienia od środków odurzających. Orzekli, że miał w pełni zachowaną
zdolność rozumienia znaczenia swojego czynu oraz kierowania postępowaniem (k. 314 – 317). Powyższa opinia jest
jasna i kompletna, wydana została przez osoby o odpowiedniej wiedzy specjalistycznej i wieloletnim doświadczeniu,
zawarte w niej wnioski poprzedzono wnikliwą analizą materiałów zgromadzonych w aktach sprawy i badaniem
ambulatoryjnym oskarżonego oraz poparto logiczną, zgodną ze wskazaniami doświadczenia życiowego, argumentacją.
W konsekwencji, treść tej opinii i wnioski w niej zawarte Sąd w całości podzielił.
Istotnym dowodem, w oparciu o który Sąd poczynił ustalenia w sprawie, jest też opinia biegłego z zakresu badań
chemicznych z (...) (k. 365 – 373). Wynika z niej, że zabezpieczony podczas przeszukania posesji i budynków
oskarżonego susz roślinny oraz inne substancje to środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste,
łodygi i liście z zawartością ziela konopi innych niż włókniste oraz żywica konopi. Także tą opinię Sąd uznał za rzetelną
i fachową.
Sąd stanął na stanowisku, że aby można było uznać, iż J. M. popełnił czyn
z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, musiałoby zaistnieć łącznie kilka
przesłanek. Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 31 października 2006 roku, sygn. akt II AKa 177/2006,
stwierdził, że „Wprowadzenie do obrotu środków odurzających w rozumieniu art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oznacza wszelkie udostępnienie osobom trzecim odpłatnie lub nieodpłatnie
środków odurzających, a więc różnego rodzaju aktywną formę obrotu. Gdy odbiorcą jest konsument takich środków,
sprawca nie popełnia przestępstwa z art. 56 ust. 1 tej ustawy, ale jedno z przestępstw udzielania środków odurzających
określonych w art. 58 lub 59 tej ustawy (odpowiednio z art. 45 lub 46 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 roku).
Kryterium rozróżniającym między „wprowadzeniem do obrotu” lub „uczestniczeniem w obrocie” a „udzieleniem”
środków odurzających jest osoba odbiorcy tych środków”. Zatem, aby można było zarzucić oskarżonemu udział w
obrocie środkami odurzającymi, należałoby bezspornie wykazać, że J. M. nie tylko posiadał tego typu środki, ale
także udzielał ich odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim niebędącym konsumentami (czynienie przygotowań
do takiego procederu byłoby natomiast penalizowane z art. 57 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii). Sąd uznał,
iż w przypadku oskarżonego J. M. zaistniała tylko przesłanka posiadania znacznej ilości środków odurzających.
Samo posiadanie znacznej ilości narkotyków nie przesądza jeszcze o udziale w obrocie bądź wprowadzaniu do
obrotu tych środków. Ponadto, zgromadzony materiał dowodowy nie wskazuje jednoznacznie jakiegokolwiek odbiorcy
środków odurzających, a tym bardziej odbiorcy niebędącego konsumentem. Sąd nie podzielił też podnoszonej przez
oskarżyciela publicznego tezy o poporcjowaniu zabezpieczonego ziela konopi. Ujawnione podczas przeszukania środki
odurzające były jedynie częściowo spakowane w woreczki z zapięciem strunowym. Większość z nich znajdowała się
w szklanych słoikach różnej wielkości.
Reasumując, żaden z dowodów ujawnionych w sprawie nie dał podstaw do przyjęcia, że J. M. dopuścił się zarzuconego
mu czynu z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku
o przeciwdziałaniu narkomanii. W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że oskarżony
wypełnił jedynie znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku
o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4 § 1 k.k.. Jest bowiem niewątpliwym, że oskarżony w dniu 14 kwietnia
2015 roku w miejscu swojego zamieszkania w R. przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku
o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał znaczą ilość środków odurzających w postaci: 1100,44 gram ziela konopi
innych niż włókniste, 6320,37 gram łodyg
i liści z zawartością ziela konopi innych niż włókniste, a także 89,18 gram żywicy konopi.
Sąd wymierzył J. M. karę 2 lat pozbawienia wolności, jej wykonanie warunkowo zawieszając na okres 5 lat tytułem
próby. Ponadto, kierując się dyspozycją art. 71 § 1 k.k., wymierzył oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności karę
250 stawek dziennych grzywny, ustalając różnowartość jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych. Zdaniem Sądu,
powyższe kary będą w pełni adekwatne do stopnia winy oskarżonego oraz całokształtu okoliczności przypisanego mu
przestępstwa. Ustalając stawkę dzienną, Sąd wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne oraz
stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Okolicznością łagodzącą, jaką Sąd uwzględnił w procesie wyrokowania,
było przyznanie się oskarżonego do posiadania znacznych ilości środków odurzających, a także jego dotychczasowa
niekaralność (k. 151). Uwadze Sądu nie umknął także fakt, iż ujawnione u oskarżonego środki odurzające zaliczały
się do tzw. miękkich narkotyków.
Kierując się dyspozycją art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, Sąd orzekł
przepadek i zarządził zniszczenie środków odurzających, które zabezpieczono w toku czynności wykonywanych na
posesji oskarżonego. O innych zabezpieczonych dowodach, które są zbędne dla dalszego postępowania, rozstrzygnięto
zgodnie z treścią art. 230 § 2 k.p.k.
Zgodnie z treścią art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej grzywny Sąd zaliczył okres stosowania wobec oskarżonego
środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.
O kosztach rozstrzygnięto zgodnie z art. 627 k.p.k., w tym wysokości opłaty przy uwzględnieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 i
art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 roku,
Nr 49, poz. 223, z późn. zm.).
Sędzia: