Oczekujemy na teksty dotąd niepublikowane w całości lub w

Studia Muzealne
Zaproszenie do publikowania
Ukazujące się od 1953 roku, wydawane przez Muzeum Narodowe w Poznaniu, „Studia Muzealne”,
są znaczącym czasopismem z dziedziny muzealnictwa i historii sztuki. Wydane ostatnio „Studia”
powtarzają formułę XIX zeszytu, który wypełniły materiały sesji związanej z wystawą Vanitas.
Portret trumienny na tle sarmackich obyczajów pogrzebowych, ustalając koncepcję czasopisma jako
forum rozpraw badawczych. Część prezentująca rozmaite aspekty bieżącej działalności Muzeum,
obecna w poprzednich zeszytach i podobnych publikacjach wydawanych przez muzea, ma być odtąd
udostępniana w formie Raportu rocznego na stronie internetowej Muzeum.
Rozprawy ogłaszane w „Studiach” przedstawiają wyniki badań prowadzonych przez pracowników
Muzeum Narodowego w Poznaniu i dotyczą przede wszystkim dzieł ze zbiorów Muzeum. Bogactwo i
ranga tych zbiorów pozwala liczyć na zainteresowanie nimi szerokich kręgów badaczy i chęć
publikowania wyników badań w „Studiach”. Będzie w nich miejsce także dla ważnych rozpraw o
ogólniejszym charakterze z dziedziny historii i teorii sztuki, muzeologii czy konserwatorstwa.
Zapraszamy do publikowania w „Studiach Muzealnych”. Teksty do przygotowywanego XXIII zeszytu
można nadsyłać do 31 kwietnia 2017 r. pod adresem: Muzeum Narodowe w Poznaniu, Redakcja
„Studiów Muzealnych”, Al. Marcinkowskiego 9, 61-745 Poznań. Objętość tekstu nie może
przekraczać arkusza autorskiego (40 000 znaków ze spacjami). Decyzja o przyjęciu tekstu do
druku zapada dwuetapowo: wstępna – po zatwierdzeniu przez kolegium redakcyjne i ostateczna
– po recenzji. Kontakt: Sekretarz redakcji, dr Agnieszka Skalska, tel. 61 856 80 33, e-mail:
[email protected]
Studia Muzealne, ISSN 0137-5318, ISBN 978-83-64080-39-5. Wydawca: Muzeum Narodowe w
Poznaniu.
* * *
Instrukcja dla autorów
(Poniższa instrukcja przyjmuje najpowszechniej przyjęte zasady opracowania tekstów; opiera się na
instrukcji „Rocznika Historii Sztuki” z niewielkimi zmianami i skrótami)
Oczekujemy na teksty dotąd niepublikowane w całości lub w większych fragmentach,
które w uzasadnionych przypadkach mogą stanowić znacznie rozszerzone i zmodyfikowane
wersje już opublikowanych artykułów. Redakcja zastrzega sobie prawo do trzyletniego od
daty publikacji embarga na teksty wydrukowane w „Studiach Muzealnych”. Informujemy, że
teksty publikowane w „Studiach Muzealnych” nie są objęte honorariami.
Stosowanie podanych niżej zasad w nadsyłanych tekstach pozwoli na ujednolicenie
strony edytorskiej czasopisma i znaczne przyspieszenie pracy redakcji. Przestrzeganie
poniższych norm umożliwi też obliczenie objętości tomu. Redakcja zastrzega sobie prawo
wprowadzania zmian oraz odesłania autorom tekstów, w przypadku nieprzestrzegania
poniższych zaleceń.
I. Normy tekstu:
1. Teksty prosimy dostarczać zarówno w postaci drukowanej jak i elektronicznej. W
postaci drukowanej prosimy o dwa egzemplarze tekstu artykułu, streszczenia w
języku polskim, podpisów pod ilustracje i jeden zestaw ilustracji roboczych. Wersje
elektroniczne prosimy zapisywać na płycie CD – w przypadku dokumentów
tekstowych w formacie *.doc lub *.rtf, zaś w przypadku ilustracji w formacie *.tiff
(format ilustracji 15 x 10 cm, rozdzielczość 300 dpi i wyższa). Dokumenty (artykuł,
streszczenia, podpisy pod ilustracje prosimy umieszczać w odrębnych plikach o nazwach
informujących o ich zawartości (ilustracje prosimy zgromadzić w oddzielnym folderze, a
zawierającym je plikom dać nazwę „NAZWISKO – nr porządkowy", przy czym nr
porządkowy winien odpowiadać numerowi ilustracji w odsyłaczu zawartym tekście i w
podpisach). Prosimy nie „wklejać" ilustracji do tekstu, lecz wyraźnie zaznaczyć, w
którym miejscu są one przewidziane.
2. Objętość streszczenia polskiego nie może przekraczać ustalonej proporcji, która wynosi
jedną stronę znormalizowanego tekstu (1 800 znaków) na jeden arkusz autorski (40 000
znaków ze spacjami).
3. Przy wydruku prosimy o przestrzeganie następujących zasad: czcionka Times New
Roman, 12 pt.; odstęp między wierszami 1,5; margines lewy nie mniejszy niż 2,5 cm;
przypisy - czcionka Times New Roman, 10 pt. - odstępy między wierszami, marginesy
bez zmian; fotografie, kserokopie rysunków etc. dołączone do tekstu powinny być
opatrzone numerem porządkowym i na odwrocie opisane w myśl niżej podanych zasad.
II. Przypisy:
Informacje bibliograficzne powinny zostać zamieszczone w przypisach. Teksty nie są
opatrywane osobnym wykazem bibliografii.
Przypisy, zarówno bibliograficzne jak i rozumowane, rozpoczynamy dużą literą, kończymy
kropką.
1. Książka:
• autor (inicjał imienia, kropka, spacja, nazwisko);
przy wielu inicjałach imion nie należy stosować między nimi spacji, np. J.M.F., tylko między ostatnią
literą a nazwiskiem; o ile to możliwe prosimy nazwiska autorów pisać ze spacjami bądź przy pomocy
czcionki rozstrzelonej;
• po przecinku tytuł kursywą; po kropce ewentualny podtytuł;
• po przecinku ewentualny tłumacz, redaktor, numer tomu;
w przypadku przekładów konieczne jest podanie nazwiska tłumacza;
stosowane skróty: tłum.; red.; oprac.;
skrót na oznaczenie numeru tomu: t.;
• po przecinku wydawca (ewentualnie), miejsce i rok wydania;
jeśli pozycja była wznawiana, przed wydawcą należy podać numer wydania, z którego korzystano;
• po przecinku cytowane strony lub ilustracje.
Przykład:
M. Préaud, P. Casselle, M. Grivel, C. Le Bitouzé, Dictionnaire des éditeurs d’estampes à
Paris sous l'Ancien Régime, Promodis Editions du Cercle de la Libraire, wyd. I, Paris 1987, s.
179–180, il. s. 301.
2.
Artykuły w pracach zbiorowych, księgach pamiątkowych, słownikach,
encyklopediach i leksykonach:
• autor (zasady jak wyżej)
• po przecinku tytuł kursywą
• po przecinku: w:
• tytuł publikacji itd.(zasady jak wyżej)
Przykład:
J. Tazbir, Polsko-niderlandzkie kontakty wyznaniowe w XVII w., w: Niderlandyzm w sztuce
polskiej. Materiały Sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Toruń, grudzień 1992, PWN,
Warszawa 1995, s. 37-49.
3. Katalogi wystaw:
• autor lub autorzy (zasady jak wyżej)
• w przypadku katalogów opracowanych przez wielu autorów należy rozpocząć od
tytułu wystawy
• po przecinku tytuł kursywą
• po kropce: Katalog wystawy
• po przecinku miejsce i czas trwania wystawy (jeśli znane)
• po przecinku cytowane strony, numery katalogu lub ilustracje
Przykład:
H. Bevers, Meister E. S. Ein oberrheinischer Kupferstecher der Spatgotik. Katalog wystawy,
Staatliche Graphische Sammlung Munchen, 10. Dezember 1986 – 15. Februar 1987,
Kupferstichkabinett Berlin, Staatliche Museen Preussicher Kulturbesitz 11. April – 14. Juni
1987, München 1987, nr 5, s. 17.
4.
5.
Artykuły w katalogach i poszczególne noty katalogowe:
zapis jak w pracach zbiorowych z uwzględnieniem informacji o wystawie (jak wyżej).
Czasopisma:
•
autor (zasady jak wyżej)
• po przecinku tytuł kursywą
•
po przecinku w cudzysłowie nazwa czasopisma
• po przecinku, numer rocznika, rok, numer tomu (jeśli różny od numeru rocznika),
zeszyt lub numer
nazwy tomów, zeszytów i części podajemy w zapisie lub skrótach oryginalnych, tj. danego języka,
jak Bd = Band, vol. = volumin itp.
• po przecinku cytowane strony lub ilustracje.
Przykład:
A. Stijnman, Lucas van Leyden and Etching, „Print Quarterly", 5, 1988, vol. 4 (Winter), s.
256–257, il. 1, s. 256.
6.
Przypisy źródłowe:
•
miasto, gdzie znajduje się archiwum lub biblioteka
•
po przecinku nazwa archiwum lub biblioteki
•
po przecinku sygnatura jednostki archiwalnej
• po przecinku tytuł źródła, numer strony (karty), ewentualnie przy karcie recto (skrót
r.) i verso (skrót v.).
Przykład:
Florencja, Archivio di Stato Firenze, Ms. 78. 39, Guardaroba Medicea, k. 72, r.
Jeśli źródła cytowane są więcej niż raz, w pierwszym przypisie podajemy pełną nazwę
archiwum i objaśnienie skrótu np. Warszawa, Archiwum Główne Akt Dawnych [dalej
cyt.: AGAD], w następnych już skrót AGAD.
7.
Skróty bibliograficzne:
•
przy powtarzaniu cytowanego dzieła po nazwisku autora (bez inicjału imienia)
stawiamy przecinek, kursywą skrót op. cit., przecinek i numer strony, np.:
 Kornwolf, op. cit., s. 79.
•
przy cytowaniu tego samego dzieła, co w poprzednim przypisie piszemy:
 Ibidem, s. 60.
•
przy wymienianiu tego samego autora w jednym przypisie kilka razy po sobie
nie powtarzamy nazwiska, lecz stosujemy zapis:
 idem (dla mężczyzny)
 eadem (dla kobiety).
•
jeśli w przypisach występuje ten sam autor przy różnych pozycjach
bibliograficznych, wówczas przy powtarzaniu stosujemy zapis następujący:
 Chmielewski, Warszawskie książnice..., s. 15. (w tytułach obowiązuje zasada
skracania do pierwszego rzeczownika).
•
w przypadku prac, którym towarzyszy katalog obiektów, możliwe jest
posługiwanie się skrótami, których wykaz wraz z rozwinięciem dołączony jest do
tekstu, np.:
 Kowalski 1969 - P. Kowalski, Studia z historii kultury, Warszawa 1969
•
przy skrótach bibliograficznych z katalogów wystaw podaje się miejsce
wystawy z rokiem np. Warszawa 1996 (najczęściej gdy jest to praca zbiorowa), ale
nie jest to regułą. Można również podać autora (lub do trzech współautorów
katalogu).
•
jeśli w pracy posługującej się głównie skrótami pozycja bibliograficzna
występuje jednorazowo, nie umieszczamy jej w skrócie, lecz podajemy w miejscu
cytowania pełny zapis, bez umieszczania w wykazie bibliografii.
•
jeśli w pracy stosującej normalny system przypisów jakaś pozycja powtarza się
wielokrotnie w całym tekście (najczęściej są to katalogi oeuvre artysty) możliwe jest
również podanie po raz pierwszy pełnego zapisu z objaśnieniem dalej używanego
skrótu, np.:
 H. Focillion, Giovanni Battista Piranesi, Paris 1918 [dalej cyt.: Focillion 1918]
III. Ilustracje
1. Podpisy pod ilustracjami (każda ilustracja w tekście winna być podpisana w ten
sposób):
• autor
•
po przecinku tytuł dzieła (kursywą)
• po przecinku datowanie
•
technika
•
po przecinku wymiary (wysokość x szerokość (wraz z jednostką))
•
właściciel
•
fotograf (ewentualnie formuła: dzięki uprzejmości..."
•
na końcu podpisów pod ilustrację nie stosujemy kropek.
Przykład:
Paul Gauguin, Autoportret z aureolą, olej, płótno, 70 x 52 cm, Waszyngton, The National
Gallery of Art, fot. J. Borkowski
2. Jeśli ilustracją jest fragment dzieła, to należy podać pełen opis zgodny z powyższymi
zasadami oraz dokładnie opisać zreprodukowany fragment (dotyczy to również
fragmentów tych dzieł, które w całości pojawiają się jako ilustracje do tekstu).
3. W przypadku ilustracji przedstawiających budowle bądź ich plany, prosimy stosować
się w miarę możności do powyższych zasad.
4. Podpisy pod ilustracje dołączone do tekstu powinny powtarzać dane z odwroci fotografii.
Zgodę na publikację Autorzy powinni uzyskać we własnym zakresie. Wydawca „Studiów
Muzealnych”, podobnie jak wydawcy innych polskich czasopism naukowych, nie może
pokrywać roszczeń z tytułu praw autorskich i praw do reprodukcji. Prosimy o załączanie
pisemnej zgody na reprodukowanie fotografii.
V. Uwagi ogólne
1. Tylko w uzasadnionym przypadku powoływania się na literaturę przedmiotu nie
bezpośrednio dopuszczalny jest skrót: „za:".
2. Skrót „r." na oznaczeniu „roku" prosimy umieszczać po dacie (np. „w 1410 r.", a nie „w r. 1410").
3.
W tekstach dłuższych pożądane są śródtytuły.
4.
W tekście tytuły książek i dzieł sztuki należy wyróżniać kursywą.
5. Jeśli Autor cytuje książkę, która została przełożona na język polski, winien odwoływać
się do tego tłumaczenia, jeśli zaś tego nie czyni, powinien wyraźnie to zaznaczyć.
Podobnie, w przypadku cytowanych książek czy artykułów należy podawać tytuły polskie,
jeśli te teksty zostały na język polski przełożone. W tekście cytaty winny być podawane w
języku polskim a ewentualna wersja oryginalna - w przypisie. Brak nazwiska tłumacza
oznacza, że przekładu dokonał sam autor tekstu.
6. Nazwy instytucji, muzeów, zbiorów itp. podajemy w brzmieniu oryginalnym, np.
Wiedeń, Kunsthistorisches Museum (dopuszczalne zwyczajowo używane, jak Luwr),
nazwę miasta w formie zwyczajowo używanej w języku polskim: np. Ratyzbona, nie
Regensburg, Akwizgran nie Aachen, lub jeśli takiej tradycji brak - w brzmieniu
oryginalnym np. Chantilly, Poitiers itp. Imiona i nazwiska obcojęzyczne należy
pozostawiać w brzmieniu oryginalnym (poza zwyczajowo używanymi jak np. Michał
Anioł, lecz nie Piotr Paweł Rubens, ale Peter Paul Rubens) i konsekwentnie odmieniać je
przez przypadki, według zasad przyjętych w najnowszym wydaniu Słownika języka
polskiego, t. 1-4, PWN, Warszawa 2008 (copyright 2003) i Wielkim słowniku ortograficznym,
PWN, Warszawa 2012.
7. Przy zapisie dat stosujemy cyfry arabskie do daty dziennej i roku, rzymskie do miesięcy,
bez kropek oddzielających. W tekście dopuszczalne pisanie miesięcy słownie.
8.
Przy powoływaniu na strony WWW prosimy podawać datę skorzystania z niej.