JĘZYK MIGOWY NIE OBCY NASZYM RATOWNIKOM MEDYCZNYM

JĘZYK MIGOWY
NIE OBCY NASZYM RATOWNIKOM MEDYCZNYM
Studenci III roku kierunku Ratownictwo medyczny UWMSC ukończyli cykl zajęć z
zakresu podstaw języka migowego oraz znaków ideograficznych przydatnych w pracy
ratownika medycznego.
W czasie semestru studenci III roku uczestniczyli w cyklu zajęć z przedmiotu JĘZYK
MIGOWY. Zajęcia prowadziła p. mgr Marta Abramczyk – instruktor posiadający biegłą
znajomość języka migowego SJM i PJM. Dodać należy, że p. mgr Abramczyk jest osobą
niedosłyszącą, ale dzięki rehabilitacji i medycynie komunikuję się bez większych problemów,
a studenci mogli łatwiej zrozumieć, na czym polega praca i komunikacja z osobą niesłyszącą.
Było to dla studentów ciekawe doświadczenie, mając do czynienia z osobą dotkniętą
niedosłuchem.
Tematyka zajęć obejmowała:
1. Osoby niesłyszące i słabosłyszące: różnice, podobieństwa. Medyczne i społeczne
konsekwencje głuchoty. Wprowadzenie do języka migowego – daktylografia (alfabet
palcowy), znaki ideograficzne o tematyce: kim jesteśmy, jak się czujemy, znaki
związane z określaniem osób.
2. Język migowy w Polsce: czym jest Polski Język Migowy (PJM), a czym System
Językowo-Migany (SJM)? Zasady gramatyczne PJM. Znaki ideograficzne związane
ze skuteczną komunikacją z osobą niesłyszącą: -powtórzyć, -rozumieć, -pisanie na
kartce, język itd., i związane z miejscem zamieszkania, dokumentami (dowód, pesel,
itd.).
3. Savoir-vivre wobec osoby niesłyszącej: jak się do nich zwracać, aby uskutecznić
komunikację? Znaki ideograficzne związane z pojęciami: z miejscem zamieszkania,
kontaktem (telefon, poczta, SMS, itd.), wezwaniem tłumacza języka migowego,
zwroty grzecznościowe.
4. Jak postępować z osobą niesłyszącą? Jakie są aktualne formy pomocy dla osób
niesłyszących? Gdzie można je otrzymać? Znaki ideograficzne związane z pierwszą
pomocą.
5. Znaki ideograficzne związane z urazami, nagłymi wypadkami.
6. Znaki ideograficzne związane z hospitalizacją, wizytą pacjenta w szpitalu.
Zajęcia odbywały się w formie ćwiczeń kontaktowanych z nauczycielem oraz zajęć na
platformie e-learningowej. W czasie ćwiczeń studenci spisywali słowa i zdania pokazywane
przez nauczyciela (dyktando), uczestniczyli w inscenizacji scenki, w której musieli się
porozumieć z osobą głuchą za pomocą języka migowego oraz dowiedzieć się, co jej dolega.
Na inscenizacje zapraszane były inne osoby niedosłyszące. Studenci wykonywali prace
domowe m.in. sporządzali zapis rozmowy z filmików, na których się wywiązuje dialog
między niesłyszącymi osobami. Na platformie e-learningowej zamieszczone były filmy
edukacyjne z podstawowymi elementami, które każdy student musiał opanować na kolejne
zajęcia. Przeprowadzono również test z wiedzy na temat osób niesłyszących.
Na zakończenie zajęć każdy student musiał przystąpić do egzaminu sprawdzającego, którego
celem było podsumowanie przedmiotu. Zaproszono pozoranta – p. Adama Stoyanova, który
doświadczony głuchotą i posługujący się językiem migowym na co dzień (z racji rodzinnej
przypadłości) wczuł się w rolę pacjenta. Każdy student musiał przeprowadzić krótki wywiad
ratowniczo-medyczny oparty na zebraniu informacji o danych osobowych, numerze PESEL,
objawach, chorobach przewlekłych i przyjmowanych lekach.
Z dumą możemy powiedzieć, że Nasi studenci:
 posiadają wiedzę na temat społeczeństwa osób z wadą słuchu i na temat jej
różnorodności.
 rozróżniają sposoby i środki komunikowania się oraz znają zasady komunikacji z
niesłyszącym pacjentem
 wiedzą, gdzie można uzyskać wsparcie tłumacza języka migowego.
 rozpoznają znaki daktylograficzne i ideograficzne w zakresie gromadzenia informacji
o sytuacji zdrowotnej pacjenta.
 posługują się językiem migowym w zakresie terminologii medycznej i sytuacyjnej:
udzielanie pierwszej pomocy, zbieranie informacji o pacjencie, przekazywanie
informacji rodzinie.
 rozumieją potrzeby osób niesłyszących wynikające z ich niedosłuchu.
Zajęcia cieszyły się ogromnym entuzjazmem studentów. Z uzyskanych opinii, takich zajęć
powinno być więcej.
Jednogłośnie stwierdzono, że JĘZYK MIGOWY POWINIEN
BYĆ ZNANY KAŻDEMU PRACOWNIKOWI OCHRONY
ZDROWIA.