Tekst ustawy w formacie pdf - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

Transkrypt

Tekst ustawy przekazany do Senatu zgodnie z art. 52 regulaminu Sejmu
U S T AWA
z dnia 23 września 2016 r.
o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich 1), 2)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa:
1)
obowiązki podmiotów uprawnionych do prowadzenia postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich;
2)
zasady
prowadzenia
rejestru
podmiotów
uprawnionych
do
prowadzenia
postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich,
zwanego dalej „Rejestrem”;
3)
obowiązki przedsiębiorców;
4)
zasady prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich;
5)
zadania Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwanego dalej
„Prezesem
Urzędu”
w
zakresie
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich.
Art. 2. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o:
1)
konsumencie – należy przez to rozumieć konsumenta w rozumieniu ustawy z dnia
23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 i 585);
1)
2)
Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady
2013/11/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów
konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE (dyrektywa
w sprawie ADR w sporach konsumenckich) (Dz. Urz. UE L 165 z 18.06.2013, str. 63).
Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego, ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r.
o Inspekcji Handlowej, ustawę z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, ustawę z dnia 16
lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, ustawę z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem
finansowym, ustawę z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, ustawę z dnia 23
sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, ustawę z dnia 23 listopada
2012 r. – Prawo pocztowe, ustawę z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług,
ustawę z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta oraz ustawę z dnia 5 sierpnia 2015 r. o
rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym.
2
2)
przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z
dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny;
3)
sporze konsumenckim – należy przez to rozumieć spór między konsumentem a
przedsiębiorcą wynikający z zawartej z konsumentem umowy;
4)
sporze krajowym – należy przez to rozumieć spór konsumencki w przypadku, gdy
konsument w chwili złożenia oferty przedsiębiorcy albo przyjęcia oferty
przedsiębiorcy miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
5)
sporze transgranicznym – należy przez to rozumieć spór konsumencki w
przypadku, gdy konsument w chwili złożenia oferty przedsiębiorcy albo przyjęcia
oferty przedsiębiorcy miał miejsce zamieszkania na terytorium innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej;
6)
trwałym nośniku – należy przez to rozumieć materiał lub narzędzie umożliwiające
przechowywanie informacji, w sposób umożliwiający dostęp do nich w
przyszłości przez czas odpowiedni do celów, jakim te informacje służą, i
pozwalające na odtworzenie przechowywanych informacji w niezmienionej
postaci.
Art. 3. Postępowaniem
konsumenckich
jest
w
sprawie
postępowanie
pozasądowego
mające
na
celu
rozwiązywania
rozwiązywanie
sporów
sporu
konsumenckiego, prowadzone zgodnie z zasadami określonymi w ustawie i polegające
na:
1)
umożliwieniu zbliżenia stanowisk stron w celu rozwiązania sporu przez jego
strony;
2)
przedstawieniu stronom propozycji rozwiązania sporu;
3)
rozstrzygnięciu sporu i narzuceniu stronom jego rozwiązania.
Art. 4. 1. Przepisy ustawy stosuje się do rozwiązywania sporów konsumenckich
między konsumentem mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej a przedsiębiorcą mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Za siedzibę przedsiębiorcy uznaje się w przypadku przedsiębiorcy będącego:
1)
osobą fizyczną – miejsce wykonywania działalności gospodarczej;
3
2)
osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej,
której ustawa przyznaje zdolność prawną – siedzibę jej organu zarządzającego lub
miejsce wykonywania działalności gospodarczej, w szczególności miejsce, w
którym znajduje się jej oddział lub zakład.
Art. 5. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1)
postępowań, w których spory są rozstrzygane przez osoby zatrudnione lub
wynagradzane wyłącznie przez przedsiębiorcę, z którym spór jest toczony;
2)
postępowań
reklamacyjnych,
rozpatrywania
skarg
konsumentów
przez
przedsiębiorcę, a także bezpośrednich negocjacji między konsumentem a
przedsiębiorcą;
3)
działań podejmowanych przez sąd w celu rozstrzygnięcia sporu w toku
postępowania sądowego;
4)
pozasądowego rozwiązywania sporów między przedsiębiorcami;
5)
sporów:
a)
dotyczących usług niemających charakteru gospodarczego, świadczonych
w interesie ogólnym,
b)
wynikających z umów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 30
maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854
oraz z 2016 r. poz. 615 i …),
c)
wynikających z umów, których przedmiotem są usługi edukacyjne lub usługi
w zakresie kształcenia ustawicznego świadczone przez publiczne szkoły lub
placówki oraz publiczne szkoły wyższe.
Art. 6. Postanowienia umowy zawartej przez przedsiębiorcę z konsumentem przed
powstaniem sporu, na podstawie których złożenie wniosku o wszczęcie postępowania
w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich wyłącza prawo
konsumenta do wytoczenia powództwa przed sądem powszechnym, są bezskuteczne.
Art. 7. 1. Postępowanie w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich można prowadzić po uzyskaniu wpisu do Rejestru.
2. Podmiot wpisany do Rejestru, zwany dalej „podmiotem uprawnionym”,
prowadzi
postępowanie
w
sprawie
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich w oparciu o obowiązujące w danym podmiocie uprawnionym
procedury tego postępowania, zwane dalej „regulaminem”.
4
Rozdział 2
Obowiązki podmiotów uprawnionych
Art. 8.
Podmiot
uprawniony
rozpatruje
zarówno
spory
krajowe,
jak
i transgraniczne, w tym spory objęte rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) nr 524/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie internetowego systemu
rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i
dyrektywy 2009/22/WE (rozporządzenie w sprawie ODR w sporach konsumenckich)
(Dz. Urz. UE L 165 z 18.06.2013, str. 1).
Art. 9. 1. Podmiot uprawniony:
1)
prowadzi stronę internetową umożliwiającą łatwy dostęp do informacji
dotyczących prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich i pozwalającą na złożenie wniosku o wszczęcie tego
postępowania i przekazanie dokumentów, które powinny być dołączone do tego
wniosku w postaci elektronicznej;
2)
udostępnia informacje dotyczące postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich
stronom
tego
postępowania
za
pośrednictwem strony internetowej, o której mowa w pkt 1, a na ich wniosek – na
trwałym nośniku;
3)
umożliwia wnoszenie wniosków o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich i przekazanie dokumentów,
które powinny być dołączone do tego wniosku w postaci papierowej na zasadach
określonych w regulaminie;
4)
umożliwia wymianę informacji między stronami postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich za pomocą środków
komunikacji elektronicznej lub przesyłką pocztową na zasadach określonych w
regulaminie.
2. Na stronie internetowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podmiot uprawniony
umieszcza również adres strony internetowej Komisji Europejskiej, na której
publikowany jest wykaz podmiotów prowadzących postępowania pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich zgłoszonych Komisji Europejskiej przez
państwa członkowskie Unii Europejskiej.
Art. 10. Podmiot uprawniony udostępnia do wiadomości publicznej w sposób
jasny i zrozumiały:
5
1)
dane kontaktowe, obejmujące imię i nazwisko albo nazwę, miejsce zamieszkania
albo siedzibę oraz adres pocztowy i adres poczty elektronicznej;
2)
numer wpisu do Rejestru;
3)
informacje o kwalifikacjach osób prowadzących postępowania w sprawie
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich,
sposobach
ich
wyznaczania oraz długości okresu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 1;
4)
informację o członkostwie w sieciach podmiotów prowadzących postępowania
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich,
ułatwiających
rozwiązywanie sporów transgranicznych;
5)
informacje o rodzajach sporów konsumenckich, których rozwiązywaniem zajmuje
się dany podmiot uprawniony;
6)
informacje o kategoriach sporów konsumenckich, w tym podmiotach i sektorach,
objętych właściwością danego podmiotu uprawnionego;
7)
informacje o przesłankach, na podstawie których podmiot uprawniony może
odmówić rozpatrzenia sporu;
8)
informacje o regulacjach, które są stosowane przez podmiot uprawniony w ramach
rozwiązywania sporów konsumenckich, w szczególności obowiązujący w tym
podmiocie regulamin;
9)
informacje o językach, w jakich można składać wnioski o wszczęcie postępowania
w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich i w jakich
prowadzone jest to postępowanie;
10) informacje o rodzajach norm, które mogą być podstawą rozwiązania sporu;
11) określenie wstępnych warunków, które strony muszą spełnić, aby postępowanie w
sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich mogło zostać
wszczęte, w tym warunku podjęcia przez wnioskodawcę przed złożeniem wniosku
o wszczęcie tego postępowania próby kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego
rozwiązania sporu;
12) informację o prawie wycofania się przez strony z danego postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich;
13) określenie opłat i kosztów związanych z udziałem w postępowaniu w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich oraz informacje o ich
wysokości lub zasadach ich naliczania;
14) określenie średniego czasu trwania postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich;
6
15) wskazanie skutków prawnych danego sposobu zakończenia postępowania w
sprawie
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich,
w
tym
konsekwencji niezastosowania się do wiążącego rozstrzygnięcia sporu;
16) informację o procentowym udziale przypadków, w których strony zastosowały się
do wyniku postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich, w stosunku do liczby wszczętych postępowań albo informację, że
podmiot uprawniony nie prowadzi takich analiz.
Art. 11. 1. Podmiot uprawniony sporządza sprawozdanie z działalności w zakresie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich zawierające:
1)
informację o liczbie wniosków o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich, które wpłynęły do
podmiotu uprawnionego, oraz wskazanie ich przedmiotu;
2)
informację o powtarzających się lub istotnych problemach, które prowadzą do
sporów konsumenckich, do której mogą być dołączone zalecenia dotyczące
unikania lub rozwiązywania takich problemów;
3)
informację o procentowym udziale sporów, których rozpatrzenia podmiot
uprawniony odmówił, w stosunku do liczby złożonych wniosków o wszczęcie
postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich
oraz procentowym udziale poszczególnych rodzajów przesłanek takiej odmowy;
4)
informację o procentowym udziale postępowań w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich, które zakończono przed osiągnięciem
wyniku, w stosunku do liczby wszczętych postępowań, a także powody takiego
zakończenia, o ile są znane;
5)
określenie średniego czasu trwania postępowania w sprawie pozasądowego
6)
informację o procentowym udziale przypadków, w których strony zastosowały się
do wyniku postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich, w stosunku do liczby wszczętych postępowań albo informację, że
podmiot uprawniony nie prowadzi takich analiz;
7)
informację o współpracy podmiotów w ramach sieci podmiotów prowadzących
postępowania
pozasądowego
ułatwiających
rozwiązywanie
uprawniony należy do takiej sieci.
rozwiązywania
sporów
sporów
transgranicznych,
konsumenckich,
jeżeli
podmiot
7
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, sporządza się za każdy rok
kalendarzowy i udostępnia w terminie do dnia 30 kwietnia roku następnego.
Art. 12. Informacje, o których mowa w art. 10 i sprawozdanie, o którym mowa w
art. 11 ust. 1, podmiot uprawniony udostępnia co najmniej na stronie internetowej, o
której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1, a na wniosek – na trwałym nośniku.
Art. 13. 1. Podmiot uprawniony sporządza i przekazuje Prezesowi Urzędu,
sprawozdanie ze swojej działalności w zakresie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich.
2. Sprawozdanie, o którym mowa ust. 1, zawiera:
1)
informacje określone w art. 11 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–6;
2)
ocenę skuteczności współpracy podmiotu uprawnionego w ramach sieci
podmiotów prowadzących postępowania pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich, ułatwiających rozwiązywanie sporów transgranicznych, o ile taka
współpraca miała miejsce;
3)
informacje o szkoleniach odbytych przez osoby prowadzące postępowania w
sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich, o ile takie
szkolenia miały miejsce;
4)
ocenę skuteczności postępowań w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich prowadzonych przez dany podmiot uprawniony i wskazanie
przewidywanych sposobów jej poprawy.
3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, sporządza się za okres 2 lat
kalendarzowych i przekazuje w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po
okresie sprawozdawczym.
Art. 14. 1. Podmiot uprawniony zapewnia, aby osoby prowadzące postępowania
w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich posiadały wiedzę
i umiejętności w dziedzinie pozasądowego lub sądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich, jak również ogólną znajomość prawa.
2. Minimalny poziom wiedzy i umiejętności, o których mowa w ust. 1, osób
prowadzących postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich w danym podmiocie uprawnionym określa regulamin.
Art. 15. 1. Podmiot uprawniony zapewnia, aby osoby prowadzące postępowania
w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich działały w sposób
niezależny i bezstronny. W tym celu zapewnia w szczególności, aby:
8
1)
sprawowały swoją funkcję przez wyznaczony okres, zwany dalej „kadencją”;
2)
nie mogły przyjmować instrukcji, wskazówek oraz zaleceń od stron sporu lub ich
przedstawicieli;
3)
ich wynagrodzenie nie było uzależnione od wyniku danego postępowania;
4)
mogły zostać pozbawione pełnienia funkcji przed upływem kadencji wyłącznie na
podstawie obiektywnych przesłanek.
2. Minimalną długość kadencji oraz przesłanki pozbawienia pełnienia funkcji, o
których mowa w ust. 1 pkt 4, określa regulamin.
Art. 16. 1. Osoba prowadząca postępowanie w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich ma obowiązek niezwłocznego ujawnienia
podmiotowi uprawnionemu okoliczności, które mogą wpłynąć na jej niezależność lub
bezstronność, lub powodować konflikt interesów z jedną ze stron sporu.
2. W przypadku ujawnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot
uprawniony:
1)
przekazuje prowadzenie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich innej osobie;
2)
jeżeli
przekazanie
prowadzenia
postępowania
w
sprawie
pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich innej osobie nie jest możliwe, wyłącza
osobę dotychczas prowadzącą to postępowanie z dalszego toku postępowania oraz
proponuje stronom przekazanie sporu innemu podmiotowi uprawnionemu;
3)
jeżeli zaproponowanie przekazania sporu innemu podmiotowi uprawnionemu nie
jest możliwe, ujawnia stronom okoliczności, o których mowa w ust. 1, i informuje
strony o prawie zgłoszenia sprzeciwu wobec dalszego prowadzenia danego
przez osobę, której dotyczą te okoliczności.
3. W przypadku niezgłoszenia sprzeciwu osoba, której dotyczą okoliczności, o
których mowa w ust. 1, może dalej prowadzić postępowanie w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich.
4. Jeżeli podmiotem uprawnionym jest osoba fizyczna samodzielnie prowadząca
postępowanie w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich, w
przypadku ujawnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
przepisy ust. 2 pkt 2 albo 3.
9
Art. 17. Podmiot uprawniony oraz osoby prowadzące postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich są obowiązani zachować w
tajemnicy wszelkie informacje uzyskane w trakcie tego postępowania.
Art. 18. 1. W przypadku gdy postępowanie w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich jest prowadzone przez organ kolegialny,
podmiot uprawniony zapewnia, aby w skład organu kolegialnego wchodziła równa
liczba osób reprezentujących interesy konsumentów i osób reprezentujących interesy
przedsiębiorców.
2. W skład organu kolegialnego mogą wchodzić również osoby wspólnie wybrane
przez osoby reprezentujące interesy konsumentów i osoby reprezentujące interesy
przedsiębiorców, przewodniczący składu orzekającego oraz przedstawiciele organów
administracji publicznej lub instytucji utworzonych w drodze ustawy, do których
właściwości należy pozasądowe rozwiązywanie sporów konsumenckich.
3.
Przewodniczący
składu
orzekającego
oraz
przedstawiciele
organów
administracji publicznej lub instytucji utworzonych w drodze ustawy, o których mowa
w ust. 2, nie mogą reprezentować interesów konsumentów ani przedsiębiorców.
Art. 19. 1. W przypadku gdy podmiot uprawniony jest utworzony przez
organizację przedsiębiorców,
a osoby prowadzące postępowania
w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich są zatrudnione wyłącznie przez
tę organizację lub otrzymują wynagrodzenie wyłącznie od tej organizacji, organizacja
przedsiębiorców, przez którą został utworzony ten podmiot, zapewnia podmiotowi
uprawnionemu oddzielny i celowy budżet, przeznaczony na wykonywanie zadań przez
osoby prowadzące postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podmiotów uprawnionych utworzonych przez
organizację przedsiębiorców, w których postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich każdorazowo prowadzone są przez organ
kolegialny, w skład którego wchodzi równa liczba przedstawicieli organizacji
przedsiębiorców oraz przedstawicieli organizacji konsumenckich.
Rozdział 3
Rejestr
Art. 20. 1. Prezes Urzędu prowadzi Rejestr.
2. Rejestr jest jawny i zawiera:
10
1)
imię i nazwisko albo nazwę podmiotu uprawnionego, jego miejsce zamieszkania
albo siedzibę oraz adres strony internetowej;
2)
informację o wysokości pobieranych opłat, jeżeli podmiot uprawniony takie opłaty
pobiera;
3)
informacje o językach, w jakich można składać wnioski o wszczęcie postępowania
w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich i w jakich jest
ono prowadzone;
4)
informacje o rodzajach sporów konsumenckich, których rozwiązywaniem zajmuje
się dany podmiot uprawniony;
5)
objętych właściwością danego podmiotu uprawnionego;
6)
informację o konieczności osobistej obecności stron lub ich przedstawicieli, o ile
taka konieczność zachodzi, w tym informację, czy postępowanie w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich jest lub może być
prowadzone jako postępowanie ustne lub pisemne;
7)
informację o wiążącym lub niewiążącym charakterze wyników postępowania w
sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich prowadzonego
przez dany podmiot uprawniony;
8)
informacje o przesłankach, na podstawie których podmiot uprawniony może
odmówić rozpatrzenia sporu.
Art. 21. 1. Wpis do Rejestru następuje na wniosek zawierający:
1)
imię i nazwisko albo nazwę wnioskodawcy, jego miejsce zamieszkania albo
siedzibę oraz adres strony internetowej;
2)
informacje o strukturze, źródłach i sposobach finansowania wnioskodawcy
oraz sposobie wynagradzania osób, które będą prowadziły postępowania w
sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich, długości ich
kadencji oraz podmiocie, przez który są zatrudnione;
3)
opis
regulacji,
które
będą stosowane przez
wnioskodawcę w
ramach
4)
informację, czy wnioskodawca będzie pobierał opłaty i jaka jest ich wysokość;
5)
wskazanie średniego czasu trwania dotychczas prowadzonych postępowań
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich, o ile wnioskodawca
prowadził takie postępowania;
11
6)
informacje o językach, w jakich będzie można składać wnioski o wszczęcie
postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich i
w jakich będzie ono prowadzone;
7)
informacje o rodzajach sporów konsumenckich, których rozwiązywaniem będzie
zajmował się wnioskodawca;
8)
które będą objęte właściwością wnioskodawcy;
9)
informacje o przesłankach, na podstawie których wnioskodawca będzie mógł
odmówić rozpatrzenia sporu.
2. Do wniosku o wpis do Rejestru dołącza się:
1)
regulamin, który będzie obowiązywał w podmiocie uprawnionym;
2)
oświadczenie, że wnioskodawca spełnia warunki uprawniające do pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich określone w ustawie.
Art. 22. Jeżeli z danych zawartych we wniosku o wpis do Rejestru wynika, że
wnioskodawca nie będzie spełniał warunków uprawniających do pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich określonych w ustawie, Prezes Urzędu wydaje
decyzję o odmowie wpisu do Rejestru.
Art. 23. 1. Podmiot uprawniony jest obowiązany niezwłocznie informować
Prezesa Urzędu o zmianach danych będących podstawą wpisu do Rejestru, nie później
niż w terminie 14 dni od dnia wystąpienia zmian.
2. Prezes Urzędu niezwłocznie dokonuje zmian danych objętych Rejestrem, nie
później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania informacji, o których mowa w ust. 1.
3. Jeżeli z informacji, o których mowa w ust. 1, wynika, że podmiot uprawniony
nie będzie spełniał warunków uprawniających do pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich określonych w ustawie, Prezes Urzędu wydaje decyzję o odmowie
dokonania zmian danych objętych Rejestrem.
Art. 24. Prezes Urzędu wykreśla podmiot uprawniony z Rejestru:
1)
z urzędu – w przypadkach, o których mowa w art. 25 i art. 26;
2)
na wniosek podmiotu uprawnionego.
Art. 25. 1. W przypadku gdy podmiot uprawniony nie wykonuje obowiązków
określonych w art. 8–13 lub przestał spełniać warunki określone w art. 14, art. 15, art.
16 ust. 2 i art. 17–19, Prezes Urzędu wszczyna postępowanie w sprawie wykreślenia
podmiotu uprawnionego z Rejestru i wzywa ten podmiot do wykonania tych
12
obowiązków lub dostosowania działalności do tych warunków w wyznaczonym
terminie nie dłuższym niż 3 miesiące.
2. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu
wydaje decyzję o wykreśleniu podmiotu uprawnionego z Rejestru.
Art. 26. 1. Jeżeli podmiot uprawniony nie wykonuje obowiązku, o którym mowa
w art. 23, Prezes Urzędu wszczyna postępowanie w sprawie wykreślenia podmiotu
uprawnionego z Rejestru i wzywa ten podmiot do przekazania aktualnych danych lub
złożenia wyjaśnień w wyznaczonym terminie nie dłuższym niż 30 dni.
2. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu
wydaje decyzję o wykreśleniu podmiotu uprawnionego z Rejestru.
Art. 27. 1. Postępowanie w sprawie wykreślenia podmiotu uprawnionego z
Rejestru powinno być zakończone w terminie 4 miesięcy od dnia jego wszczęcia.
2. Decyzji o wykreśleniu podmiotu uprawnionego z Rejestru może być nadany
rygor natychmiastowej wykonalności.
Art. 28. Od decyzji, o których mowa w art. 22, art. 23 ust. 3, art. 25 ust. 2 i art. 26
ust. 2, służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Art. 29. 1. Przepisów art. 21, art. 22, art. 23 ust. 3 i art. 24–28 nie stosuje się do
podmiotów uprawnionych do prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich na podstawie przepisów odrębnych.
2. O nieprawidłowościach w prowadzeniu przez podmioty, o których mowa w ust.
1, postępowań w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich Prezes
Urzędu niezwłocznie informuje podmiot uprawniony, w którym stwierdzono
nieprawidłowości, wyznaczając termin do ich usunięcia.
3. W przypadku nieusunięcia nieprawidłowości w wyznaczonym terminie Prezes
Urzędu informuje o nieprawidłowościach organ, przy którym utworzony jest dany
podmiot uprawniony albo organ, który sprawuje nad nim nadzór, albo organ któremu
podlega.
Art. 30. Prezes Urzędu przekazuje Komisji Europejskiej dane objęte Rejestrem
oraz informacje o zmianach tych danych.
13
Rozdział 4
Obowiązki przedsiębiorców
Art. 31. 1. Przedsiębiorca, który zobowiązał się albo jest obowiązany na
podstawie odrębnych przepisów do korzystania z pozasądowego rozwiązywania sporów
z konsumentami, informuje konsumentów o podmiocie uprawnionym, który jest
właściwy dla tego przedsiębiorcy.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, obejmująca co najmniej adres strony
internetowej podmiotu uprawnionego, jest udostępniana w sposób zrozumiały i łatwo
dostępny dla konsumenta, w tym:
1)
na stronie internetowej przedsiębiorcy, jeżeli przedsiębiorca taką prowadzi;
2)
we wzorcach umów zawieranych z konsumentami, o ile przedsiębiorca takie
stosuje.
Art. 32. 1. W przypadku gdy w następstwie złożonej przez konsumenta reklamacji
spór nie został rozwiązany, przedsiębiorca przekazuje konsumentowi na papierze lub
innym trwałym nośniku oświadczenie o:
1)
zamiarze wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich albo zgodzie na udział w
takim postępowaniu albo
2)
odmowie
wzięcia
udziału
w
postępowaniu
w
sprawie
pozasądowego
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedsiębiorca wraz z
oświadczeniem przekazuje informację o podmiocie uprawnionym właściwym dla
danego przedsiębiorcy.
3. Jeżeli przedsiębiorca nie złożył żadnego oświadczenia, uznaje się, że wyraża
zgodę na udział w postępowaniu w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich.
Rozdział 5
Postępowanie w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich
Art. 33. 1. Wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich następuje na wniosek konsumenta. Jeżeli przewiduje to
regulamin, wszczęcie tego postępowania następuje również na wniosek przedsiębiorcy.
14
2. Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich zawiera co najmniej oznaczenie stron, dokładnie określone
żądanie, wskazanie rodzaju postępowania, o którym mowa w art. 3, zgodnie z wyborem
wnioskodawcy, oraz jego podpis.
3. Datą wszczęcia postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich jest dzień doręczenia podmiotowi uprawnionemu wniosku o wszczęcie
spełniającego wymagania, o których mowa w ust. 2.
4. Podmiot uprawniony niezwłocznie przekazuje stronom sporu potwierdzenie
złożenia wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich spełniającego wymagania, o których mowa w ust. 2.
5. Zakres danych, jakie powinien zawierać wniosek o wszczęcie postępowania w
sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich, innych niż wskazane w
ust. 2, oraz dokumentów dotyczących sporu, jakie powinny być do niego dołączone,
określa regulamin.
6. W przypadku gdy wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 5,
podmiot uprawniony wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w wyznaczonym
terminie.
Art. 34. 1. Podmiot uprawniony odmawia rozpatrzenia sporu, jeżeli jego
przedmiot wykracza poza kategorie sporów objęte właściwością danego podmiotu
uprawnionego.
2. Podmiot uprawniony może odmówić rozpatrzenia sporu, w sytuacjach
wskazanych w regulaminie, które mogą obejmować wyłącznie następujące przypadki:
1)
wnioskodawca przed złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich nie podjął próby kontaktu z
drugą stroną i bezpośredniego rozwiązania sporu;
2)
spór jest błahy lub wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich spowoduje uciążliwości dla drugiej strony;
3)
sprawa o to samo roszczenie między tymi samymi stronami jest w toku albo
została już rozpatrzona przez podmiot uprawniony, inny właściwy podmiot albo
sąd;
4)
wartość przedmiotu sporu jest wyższa albo niższa od ustalonych w regulaminie
progów finansowych;
15
5)
wnioskodawca uchybił określonemu w regulaminie terminowi do złożenia
wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
6)
rozpatrzenie sporu spowodowałoby poważne zakłócenie działania podmiotu
uprawnionego.
3. Wysokość progów finansowych, o których mowa w ust. 2 pkt 4, nie może być
ustalona na poziomie, który znacząco utrudnia konsumentowi dostęp do postępowania
w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich.
4. Termin, o którym mowa w ust. 2 pkt 5, nie może być krótszy niż rok od dnia,
w którym wnioskodawca podjął próbę kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego
rozwiązania sporu.
Art. 35. Jeżeli podmiot uprawniony odmawia rozpatrzenia sporu, jest obowiązany
do poinformowania stron o przyczynie odmowy rozpatrzenia sporu w terminie trzech
tygodni od dnia doręczenia wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich spełniającego wymagania, o
których mowa w art. 33 ust. 2 i 5.
Art. 36. Wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów
konsumenckich
przerywa
bieg
przedawnienia
roszczenia
będącego
przedmiotem sporu. Przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie
zostanie zakończone.
konsumenckich prowadzi się w postaci papierowej lub elektronicznej.
2. Regulamin może w wyjątkowych przypadkach przewidywać wymóg osobistej
obecności stron lub ich przedstawicieli.
Art. 38. 1. W postępowaniu w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich podmiot uprawniony:
1)
zapewnia stronom możliwość udziału w postępowaniu, w tym:
a)
przedstawienia stanowisk, dokumentów i dowodów,
b)
dostępu do stanowisk, dokumentów i dowodów przedstawionych przez drugą
stronę oraz opinii wydanych przez ekspertów, a także możliwość
ustosunkowania się do nich;
2)
informuje strony o uprawnieniu, o którym mowa w art. 39;
16
3)
informuje strony na papierze lub innym trwałym nośniku o podjętym
rozstrzygnięciu i jego uzasadnieniu.
2. W przypadku postępowań w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich, w których podmiot uprawniony przedstawia stronom propozycję
rozwiązania sporu, podmiot uprawniony:
1)
przed rozpoczęciem postępowania informuje strony o prawie wycofania się
z postępowania na dowolnym jego etapie;
2)
informuje strony przed wyrażeniem zgody na przedstawioną propozycję
rozwiązania sporu lub zastosowaniem się do niej, że:
a)
mogą nie wyrazić zgody na przedstawioną propozycję rozwiązania sporu lub
nie zastosować się do niej,
b)
udział w postępowaniu nie wyklucza możliwości dochodzenia roszczeń
w postępowaniu sądowym,
c)
przedstawiona
propozycja
rozwiązania
sporu
może
różnić
się
od
rozstrzygnięcia, jakie mogłoby zapaść w postępowaniu sądowym;
3)
informuje strony o prawnych skutkach wyrażenia zgody na przedstawioną
propozycję rozwiązania sporu lub zastosowania się do niej;
4)
zapewnia stronom odpowiedni czas na wyrażenie zgody na przedstawioną
propozycję rozwiązania sporu lub zastosowanie się do niej.
3. Długość okresu, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, określa regulamin.
Art. 39. Strona na każdym etapie postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich ma prawo korzystać z pomocy osób trzecich, w
tym osób świadczących profesjonalną pomoc prawną.
Art. 40. 1. Wynik postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich podmiot uprawniony przedstawia stronom w terminie 90 dni od dnia
doręczenia
wniosku
o
wszczęcie
postępowania
w
sprawie
pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich spełniającego wymagania, o których mowa w
art. 33 ust. 2 i 5.
2. W przypadku sporu szczególnie skomplikowanego termin, o którym mowa w
ust. 1, może być przedłużony. O każdym przedłużeniu terminu podmiot uprawniony jest
obowiązany zawiadomić strony, wskazując przewidywany termin zakończenia
postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich.
17
3. Podmiot uprawniony, z uwzględnieniem terminów, o których mowa w ust. 1 i 2,
niezwłocznie po dokonaniu ostatniej czynności w postępowaniu w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich sporządza protokół przebiegu
tego postępowania, który zawiera co najmniej informację o jego wyniku.
4. Datą zakończenia postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich jest dzień sporządzenia protokołu przebiegu tego postępowania.
Protokół niezwłocznie doręcza się stronom.
konsumenckich jest dla konsumentów nieodpłatne. Regulamin może przewidywać
pobieranie od konsumentów opłat, jeżeli ich łączna wysokość nie utrudnia znacząco
konsumentowi dostępu do pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich.
2. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości obciążenia konsumenta kosztami
czynności podjętych na jego wniosek w toku postępowania w sprawie pozasądowego
Art. 42. 1. Rozwiązanie sporu konsumenckiego przez rozstrzygnięcie sporu
i narzucenie stronom jego rozwiązania jest możliwe tylko w przypadku, gdy strony
zostały poinformowane o wiążącym charakterze rozstrzygnięcia będącego wynikiem
postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich i
konsekwencjach niezastosowania się do takiego rozstrzygnięcia oraz wyraziły zgodę na
poddanie się takiemu rozstrzygnięciu.
2. Rozstrzygnięcie sporu według ogólnych zasad prawa lub zasad słuszności nie
może prowadzić do pozbawienia konsumenta ochrony przyznanej mu bezwzględnie
wiążącymi przepisami prawa właściwego dla danego stosunku.
Rozdział 6
Zadania Prezesa Urzędu w zakresie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich
Art. 43. Prezes Urzędu monitoruje:
1)
spełnianie
przez
podmioty
uprawnione
warunków
uprawniających
do
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich określonych w ustawie;
2)
wykonywanie działalności przez podmioty uprawnione, w tym przez analizę
sprawozdań z ich działalności.
18
Art. 44. 1. Prezes Urzędu koordynuje współpracę między podmiotami
uprawnionymi a organami, do których zadań należy ochrona konsumentów, w zakresie:
1)
udostępniania podmiotom uprawnionym informacji oraz opinii tych organów;
2)
wymiany informacji o praktykach w poszczególnych sektorach rynku, w których
najczęściej pojawiają się skargi konsumentów.
2. Prezes Urzędu koordynuje również współpracę między podmiotami
uprawnionymi w zakresie rozwiązywania sporów transgranicznych oraz wymianę
dobrych praktyk i doświadczeń w zakresie rozwiązywania sporów krajowych
i transgranicznych.
Art. 45. 1. Prezes Urzędu sporządza sprawozdanie o funkcjonowaniu i rozwoju
podmiotów uprawnionych.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:
1)
wskazanie dobrych praktyk podmiotów uprawnionych;
2)
opis występujących nieprawidłowości systemu pozasądowego rozwiązywania
sporów
konsumenckich,
które
utrudniają
funkcjonowanie
podmiotów
uprawnionych;
3)
przedstawienie
zaleceń
dotyczących
sposobów
poprawy
funkcjonowania
podmiotów uprawnionych lub zwiększenia efektywności ich działania, o ile taka
konieczność zachodzi.
3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu sporządza za okres 4 lat
kalendarzowych i publikuje na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów oraz przekazuje je Komisji Europejskiej.
Art. 46. Prezes Urzędu na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów umieszcza adres strony internetowej Komisji Europejskiej, na której
publikowany jest wykaz podmiotów prowadzących postępowania pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich zgłoszonych Komisji Europejskiej przez
państwa członkowskie Unii Europejskiej. Wykaz ten jest również udostępniany na
trwałym nośniku w siedzibie Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Art. 47. Prezes Urzędu podejmuje działania edukacyjno-informacyjne mające na
celu popularyzację wiedzy o możliwościach pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich i dostępnych podmiotach uprawnionych.
19
Rozdział 7
Zmiany w przepisach
Art. 48. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.3)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
po art. 1164 dodaje się art. 11641 w brzmieniu:
„Art. 11641. § 1. Zapis na sąd polubowny obejmujący spory wynikające z
umów, których stroną jest konsument, może być sporządzony tylko po powstaniu
sporu i wymaga zachowania formy pisemnej. Przepisu art. 1162 § 2 nie stosuje się.
§ 2. W zapisie na sąd polubowny, o którym mowa w § 1, należy także
wskazać pod rygorem nieważności, że stronom znane są skutki zapisu na sąd
polubowny, w szczególności co do mocy prawnej wyroku sądu polubownego lub
ugody przed nim zawartej na równi z wyrokiem sądu lub ugodą zawartą przed
sądem po ich uznaniu przez sąd lub po stwierdzeniu przez sąd ich wykonalności.”;
2)
w art. 1194 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. W przypadku sporów wynikających z umów, których stroną jest
konsument, rozstrzyganie sporu według ogólnych zasad prawa lub zasad
słuszności nie może prowadzić do pozbawienia konsumenta ochrony przyznanej
mu bezwzględnie wiążącymi przepisami prawa właściwego dla danego stosunku.”;
3)
w art. 1206 w § 2 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3
w brzmieniu:
„3)
wyrok sądu polubownego pozbawia konsumenta ochrony przyznanej mu
bezwzględnie wiążącymi przepisami prawa właściwego dla umowy, której
stroną jest konsument, a gdy prawem właściwym dla tej umowy jest prawo
wybrane przez strony – ochrony przyznanej konsumentowi bezwzględnie
wiążącymi przepisami prawa, które byłoby właściwe w braku wyboru
prawa.”;
4)
w art. 1214 w § 3 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3
w brzmieniu:
„3) wyrok sądu polubownego lub ugoda przed nim zawarta pozbawia
konsumenta ochrony przyznanej mu bezwzględnie wiążącymi przepisami
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 293, 379,
435, 567, 616, 945, 1091, 1161, 1296, 1585, 1626, 1741 i 1924, z 2015 r. poz. 2, 4, 218, 539, 978,
1062, 1137, 1199, 1311, 1418, 1419, 1505, 1527, 1567, 1587, 1595, 1634, 1635, 1830 i 1854 oraz z
2016 r. poz. 195, 437, 868, 996, 1177 i 1358.
20
prawa właściwego dla umowy, której stroną jest konsument, a gdy prawem
właściwym dla tej umowy jest prawo wybrane przez strony – ochrony
przyznanej konsumentowi bezwzględnie wiążącymi przepisami prawa, które
byłoby właściwe w braku wyboru prawa.”.
Art. 49. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z
2012 r. poz. 1059, z późn. zm.4)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 6c ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne nie uwzględniło reklamacji, a
odbiorca paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie
domowym, w terminie 14 dni od dnia otrzymania powiadomienia o
nieuwzględnieniu reklamacji, wystąpił do Koordynatora, o którym mowa w art.
31a, z wnioskiem o rozwiązanie sporu w tym zakresie, dostarczania paliw
gazowych lub energii nie wstrzymuje się do czasu rozwiązania sporu przez tego
Koordynatora.
4. Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne nie uwzględniło reklamacji
prosumenta będącego konsumentem, prosument ten może wystąpić, w terminie 14
dni od dnia otrzymania powiadomienia o nieuwzględnieniu reklamacji, do
Koordynatora, o którym mowa w art. 31a, z wnioskiem o rozwiązanie sporu w tym
zakresie.”;
2)
w art. 6d ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w przypadku, gdy wstrzymanie
dostarczania paliw gazowych lub energii nastąpiło z przyczyn, o których mowa w
art. 6b ust. 4, albo rozwiązania sporu przez Koordynatora, o którym mowa w art.
31a, na niekorzyść odbiorcy.”;
3)
art. 6e otrzymuje brzmienie:
„Art. 6e. W przypadku wystąpienia przez odbiorcę, o którym mowa w art. 6c
ust. 1, z wnioskiem o wszczęcie postępowania przed Koordynatorem, o którym
mowa w art. 31a, albo z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu przez Prezesa Urzędu
Regulacji Energetyki, przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w art. 6b
ust. 1, może zainstalować przedpłatowy układ pomiarowo-rozliczeniowy temu
4)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 984 i 1238,
z 2014 r. poz. 457, 490, 900, 942, 1101 i 1662, z 2015 r. poz. 151, 478, 942, 1618, 1893, 1960 i 2365
oraz z 2016 r. poz. 266, 831, 925, 1052 i 1165.
21
odbiorcy.
Koszt
zainstalowania
tego
układu
ponosi
przedsiębiorstwo
energetyczne.”;
4)
w art. 23 w ust. 2 po pkt 21c dodaje się pkt 21d w brzmieniu:
„21d) podejmowanie działań informacyjnych mających na celu ochronę
uzasadnionych interesów odbiorców paliw gazowych, energii elektrycznej
lub ciepła w gospodarstwie domowym, w szczególności publikowanie na
stronie internetowej URE informacji dotyczących powtarzających się lub
istotnych problemów prowadzących do sporów między przedsiębiorstwami
energetycznymi a odbiorcami paliw gazowych, energii elektrycznej lub
ciepła
w gospodarstwie
domowym,
a
także
o
przedsiębiorstwach
energetycznych, na które zostały złożone uzasadnione skargi tych odbiorców
dotyczące tych problemów;”;
5)
po rozdziale 4 dodaje się rozdział 4a w brzmieniu:
„Rozdział 4a
Koordynator do spraw negocjacji
Art. 31a. 1. Przy Prezesie URE działa Koordynator do spraw negocjacji,
zwany
dalej
„Koordynatorem”,
prowadzący
postępowania
w
sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów między odbiorcami paliw gazowych,
energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie domowym a przedsiębiorstwami
energetycznymi
oraz
między
prosumentami
będącymi
konsumentami
a
przedsiębiorstwami energetycznymi wynikłych z umów:
1)
o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej, gazowej lub ciepłowniczej, w
tym przyłączenia mikroinstalacji;
2)
o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej lub gazu
ziemnego;
3)
o świadczenie usług przesyłania i dystrybucji ciepła;
4)
sprzedaży;
5)
kompleksowych.
2. Prowadząc postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów, o których mowa w ust. 1, Koordynator:
1)
umożliwia zbliżenie stanowisk stron w celu rozwiązania sporu przez jego
strony lub
2)
przedstawia stronom propozycję rozwiązania sporu.
22
Art. 31b. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale:
1)
stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym
rozwiązywaniu sporów konsumenckich (Dz. U. poz…);
2)
nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego.
2. Koordynator jest podmiotem uprawnionym do prowadzenia postępowania
w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich w rozumieniu
ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów
konsumenckich oraz osobą prowadzącą to postępowanie w rozumieniu tej ustawy.
Art. 31c. 1. Koordynatora powołuje Prezes URE spośród osób wyłonionych
w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru.
2. Stanowisko Koordynatora może zajmować osoba, która:
1)
posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
2)
korzysta z pełni praw publicznych;
3)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe ani nie orzeczono wobec niej zakazu
zajmowania kierowniczych stanowisk lub pełnienia funkcji związanych ze
szczególną odpowiedzialnością w organach państwa;
4)
posiada kompetencje kierownicze;
5)
posiada co najmniej 5-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy
na stanowisku kierowniczym;
6)
posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości
Koordynatora.
3. Informację o naborze na stanowisko Koordynatora ogłasza się przez
umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie URE
oraz Biuletynie Informacji Publicznej URE. Ogłoszenie zawiera:
1)
nazwę i adres urzędu;
2)
określenie stanowiska;
3)
wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;
4)
zakres zadań wykonywanych na stanowisku;
5)
wskazanie wymaganych dokumentów;
6)
termin i miejsce składania dokumentów;
7)
informację o metodach i technikach naboru.
23
4. Koordynator jest powoływany na czteroletnią kadencję i może być
ponownie powołany. Po upływie kadencji Koordynator pełni swoją funkcję do
czasu powołania następcy.
5. Koordynator nie może:
1)
być członkiem zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółek
prawa handlowego;
2)
być zatrudniony w spółkach prawa handlowego lub wykonywać w nich
innych zajęć, które mogłyby wywołać podejrzenie o jego stronniczość lub
interesowność;
3)
posiadać w spółkach prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziałów
przedstawiających więcej niż 10% kapitału zakładowego – w każdej z tych
spółek;
4)
prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z
innymi
osobami,
a
także
zarządzać
taką
działalnością
lub
być
przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności.
6. Zakaz, o którym mowa w ust. 5 pkt 4, nie dotyczy działalności wytwórczej
w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, w formie i zakresie
gospodarstwa rodzinnego.
7. Prezes URE odwołuje Koordynatora przed upływem kadencji, na którą
został powołany, w przypadku:
1)
rażącego naruszenia prawa przy wykonywaniu swojej funkcji;
2)
skazania prawomocnym wyrokiem za popełnione umyślnie przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe;
3)
orzeczenia zakazu zajmowania kierowniczych stanowisk lub pełnienia
funkcji związanych ze szczególną odpowiedzialnością w organach państwa;
4)
choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań;
5)
złożenia rezygnacji.
8. Obsługę organizacyjną Koordynatora zapewnia URE.
Art. 31d. 1. Postępowanie przed Koordynatorem wszczyna się na wniosek
odbiorcy paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie
domowym albo prosumenta będącego konsumentem.
2. Warunkiem wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie postępowania przed
Koordynatorem jest podjęcie przez odbiorcę paliw gazowych, energii elektrycznej
lub ciepła w gospodarstwie domowym albo prosumenta będącego konsumentem,
24
próby kontaktu z przedsiębiorstwem energetycznym i bezpośredniego rozwiązania
sporu.
3. Wniosek o wszczęcie postępowania przed Koordynatorem zawiera co
najmniej elementy określone w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 23 września 2016 r. o
pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich, z tym że wnioskodawca
może wnosić o umożliwienie zbliżenia stanowisk stron w celu rozwiązania sporu
przez jego strony lub przedstawienie stronom propozycji rozwiązania sporu.
4. Do wniosku o wszczęcie postępowania przed Koordynatorem dołącza się:
1)
informację,
czy
występowano
do
Prezesa
URE
z
wnioskiem
o
rozstrzygnięcie sporu w trybie art. 8 ust. 1;
2)
oświadczenie, że sprawa o to samo roszczenie między tymi samymi stronami
nie jest w toku albo nie została już rozpatrzona przez Koordynatora, inny
właściwy podmiot albo sąd;
3)
kopię korespondencji odbiorcy paliw gazowych, energii elektrycznej lub
ciepła w gospodarstwie domowym albo prosumenta będącego konsumentem
z przedsiębiorstwem energetycznym dotyczącej sporu lub oświadczenie
odbiorcy paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie
domowym albo prosumenta będącego konsumentem o podjęciu próby
kontaktu z przedsiębiorstwem energetycznym i bezpośredniego rozwiązania
sporu.
5.
W
przypadku
gdy
wniosek
o
wszczęcie
postępowania
przed
Koordynatorem nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 4, Koordynator
wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w wyznaczonym terminie nie
krótszym niż 7 dni, pod rygorem jego pozostawienia bez rozpatrzenia.
6. Koordynator odmawia rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy:
1)
przedmiot sporu wykracza poza kategorie sporów objęte właściwością
Koordynatora;
2)
odbiorca paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie
domowym albo prosument będący konsumentem nie podjął przed złożeniem
wniosku o wszczęcie postępowania przed Koordynatorem próby kontaktu
z przedsiębiorstwem energetycznym i bezpośredniego rozwiązania sporu;
3)
sprawa o to samo roszczenie między tymi samymi stronami jest w toku,
z zastrzeżeniem art. 31e ust. 2, albo została już rozpatrzona przez
Koordynatora, inny właściwy podmiot, albo sąd;
25
4)
wartość przedmiotu sporu jest wyższa albo niższa od progów finansowych
określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 31f
ust. 2.
Art. 31e. 1. Jeżeli z informacji, o której mowa w art. 31d ust. 4 pkt 1, wynika,
że odbiorca paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie
domowym albo prosument będący konsumentem wystąpił do Prezesa URE z
wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu w trybie art. 8 ust. 1, Koordynator przekazuje
Prezesowi URE tę informację.
2. W przypadku wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie postępowania przed
Koordynatorem Prezes URE zawiesza z urzędu toczące się przed nim
postępowanie prowadzone w trybie art. 8 ust. 1 w sprawie tego sporu.
3. Jeżeli odbiorca paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w
gospodarstwie domowym albo prosument będący konsumentem wystąpi z
wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu w trybie art. 8 ust. 1 w trakcie toczącego się
postępowania przed Koordynatorem, Prezes URE zawiesza z urzędu postępowanie
prowadzone w trybie art. 8 ust. 1, po jego wszczęciu.
Art. 31f. 1. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze
rozporządzenia:
1)
szczegółowy tryb prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów, o których mowa w art. 31a ust. 1, w tym termin na
wyrażenie przez strony zgody na przedstawioną propozycję rozwiązania
sporu lub zastosowanie się do niej,
2)
sposób wnoszenia wniosków o wszczęcie postępowania,
3)
sposób wymiany informacji między stronami postępowania za pomocą
środków komunikacji elektronicznej lub przesyłką pocztową
– mając na uwadze konieczność zapewnienia łatwego dostępu do postępowania,
sprawnego rozwiązywania sporów oraz bezstronnego i niezależnego prowadzenia
postępowania.
2. Minister właściwy do spraw energii może określić, w drodze
rozporządzenia, wysokość progów finansowych wartości przedmiotu sporu,
których przekroczenie uprawnia do odmowy rozpatrzenia sporu, uwzględniając
określenie ich wysokości na poziomie, który nie utrudnia znacząco odbiorcy paliw
gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie domowym albo
prosumentowi będącemu konsumentem dostępu do postępowania.”.
26
Art. 50. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z
2016 r. poz. 1059) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 3:
a)
w ust. 1 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3) prowadzenie postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
4)
b)
organizowanie i prowadzenie stałych sądów polubownych;”,
dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, Inspekcja wykonuje
w zakresie niezastrzeżonym odrębnymi przepisami dla innych organów.”;
2)
w art. 4:
a)
pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) przedsiębiorców wytwarzających energię elektryczną lub ciepło, lub
prowadzących hurtowy lub detaliczny handel energią elektryczną,
paliwami gazowymi lub ciepłem, lub wykonujących działalność w
zakresie przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej lub gazu
ziemnego lub przesyłania i dystrybucji ciepła;”,
b)
„10) usług w zakresie edukacji świadczonych przez podmioty publiczne;”;
3)
w art. 5:
a)
w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Zadania Inspekcji określone w art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 1, z wyłączeniem art.
3 ust. 1 pkt 3 i 4 wykonują:”,
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Zadania Inspekcji określone w art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4 wykonują
właściwi miejscowo wojewódzcy inspektorzy.”;
4)
w art. 10 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do zadań Inspekcji, o których mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4.”;
5)
w art. 11 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Rzeczoznawcy, o których mowa w ust. 2, są powołani do wydawania
opinii o jakości produktów lub usług na zlecenie konsumenta, przedsiębiorcy,
stałego sądu polubownego, wojewódzkiego inspektora, powiatowego (miejskiego)
27
rzecznika konsumentów albo organizacji społecznej, do której zadań statutowych
należy ochrona konsumentów.”;
6)
rozdziały 8 i 9 otrzymują brzmienie:
„Rozdział 8
Pozasądowe rozwiązywanie sporów konsumenckich
Art. 36. 1. Jeżeli przemawia za tym charakter sprawy, wojewódzki inspektor
podejmuje
działania
mające
na
celu
pozasądowe
rozwiązanie
sporu
cywilnoprawnego między konsumentem a przedsiębiorcą przez:
1)
umożliwienie zbliżenia stanowisk stron w celu rozwiązania sporu przez jego
strony lub
2)
przedstawienie stronom propozycji rozwiązania sporu.
2. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy
konsumenckich (Dz. U. poz. …).
3. Inspekcja jest podmiotem uprawnionym do prowadzenia postępowania w
sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich w rozumieniu
ustawy, o której mowa w ust. 2.
4.
Postępowanie
w
sprawie
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich wszczyna się na wniosek konsumenta lub przedsiębiorcy, złożony
do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce wykonywania
działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę.
5.
Wniosek
o
wszczęcie
postępowania
w
sprawie
pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich zawiera co najmniej elementy określone
w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu
sporów konsumenckich, z tym że wnioskodawca może wnosić o umożliwienie
zbliżenia stanowisk stron w celu rozwiązania sporu przez jego strony lub
6. Do wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich dołącza się:
1)
opis okoliczności sprawy;
2)
informacje na temat dotychczasowego przebiegu sporu;
3)
kopie posiadanych przez wnioskodawcę dokumentów potwierdzających
informacje zawarte we wniosku.
28
7. Inspekcja odmawia rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy jego przedmiot
wykracza poza kategorie sporów objęte właściwością Inspekcji.
8. Inspekcja może odmówić rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy:
1)
wnioskodawca
nie
podjął
postępowania
w
sprawie
przed
złożeniem
pozasądowego
wniosku
o
wszczęcie
rozwiązywania
sporów
konsumenckich próby kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego rozwiązania
sporu;
2)
spór jest błahy lub wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich
spowoduje
uciążliwości dla drugiej strony;
3)
została już rozpatrzona przez Inspekcję, stały sąd polubowny, inny właściwy
podmiot albo sąd;
4)
określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ust. 12;
5)
wnioskodawca złożył wniosek o wszczęcie postępowania po upływie roku od
dnia, w którym podjął próbę kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego
rozwiązania sporu;
6)
rozpatrzenie sporu spowodowałoby poważne zakłócenie działania Inspekcji.
9. Wojewódzki inspektor pisemnie upoważnia pracownika Inspekcji do
prowadzenia postępowań w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich. Upoważniony pracownik Inspekcji jest osobą prowadzącą
postępowanie w rozumieniu ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym
rozwiązywaniu sporów konsumenckich. Upoważnienie udzielane jest na czas
określony.
10. Wojewódzki inspektor cofa pracownikowi Inspekcji upoważnienie przed
upływem okresu, na jaki zostało udzielone, w przypadku:
1)
rażącego naruszenia prawa przy wykonywaniu funkcji;
2)
3)
4)
29
11. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, regulamin
organizacji i działania Inspekcji w zakresie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich, w szczególności:
1)
tryb działania wojewódzkich inspektorów realizujących zadania w zakresie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich,
2)
szczegółową treść wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich
i
niezbędne
dokumenty, które należy dołączyć do wniosku,
3)
sposób wnoszenia wniosków o wszczęcie postępowania w sprawie
4)
sposób wymiany informacji między stronami postępowania w sprawie
komunikacji elektronicznej lub przesyłką pocztową,
5)
treść upoważnienia do prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich,
szczegółowe
kwalifikacje
pracowników Inspekcji, którym może być udzielone upoważnienie, oraz
minimalny czas, na jaki jest udzielane upoważnienie,
6)
termin na wyrażenie przez strony zgody na przedstawioną propozycję
rozwiązania sporu lub zastosowanie się do niej
postępowania.
12. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia,
wysokość progów finansowych wartości przedmiotu sporu, których przekroczenie
uprawnia do odmowy rozpatrzenia sporu, uwzględniając określenie ich wysokości
na poziomie, który nie utrudnia znacząco konsumentowi dostępu do postępowania.
Rozdział 9
Stałe sądy polubowne
Art. 37. 1. Stałe sądy polubowne przy wojewódzkich inspektorach, zwane
dalej „sądami”, tworzone są na podstawie umów o zorganizowanie takich sądów,
zawartych przez wojewódzkich inspektorów z organizacjami pozarządowymi
reprezentującymi interesy konsumentów lub interesy przedsiębiorców oraz innymi
zainteresowanymi jednostkami organizacyjnymi.
30
2. Umowy, o których mowa w ust. 1, określają w szczególności zasady
pokrywania kosztów wynagrodzenia arbitrów oraz zwrotu kosztów poniesionych
w związku z wykonywaniem czynności arbitra.
3. Sądy rozpatrują spory o prawa majątkowe wynikłe z umów zawartych
między konsumentami a przedsiębiorcami – zgodnie z przepisami wykonawczymi
wydanymi na podstawie ust. 7 i 8.
4. Sąd może odmówić rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy:
1)
wnioskodawca
nie
podjął
przed
złożeniem
wniosku
o
wszczęcie
postępowania próby kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego rozwiązania
sporu;
2)
spór jest błahy lub wniosek o wszczęcie postępowania spowoduje
uciążliwości dla drugiej strony;
3)
została już rozpatrzona przez Inspekcję, sąd, inny właściwy podmiot albo sąd
powszechny;
4)
określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ust. 8;
5)
rozwiązania sporu;
6)
rozpatrzenie sporu spowodowałoby poważne zakłócenie działania sądu.
5. Z postępowania przed sądem sporządza się protokół.
6. W postępowaniu przed sądami w zakresie nieuregulowanym ustawą
stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm. 5)).
7. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów określi, w drodze rozporządzenia, regulamin
organizacji i działania sądów, zawierający w szczególności:
5)
1)
wewnętrzną organizację sądów,
2)
tryb funkcjonowania sądów, w tym określenie właściwości miejscowej,
435, 567, 616, 945, 1091, 1161, 1296, 1585, 1626, 1741 i 1924, z 2015 r. poz. 2, 4, 218, 539, 978,
1062, 1137, 1199, 1311, 1418, 1419, 1505, 1527, 1567, 1587, 1595, 1634, 1635, 1830 i 1854 oraz z
2016 r. poz. 195, 437, 868, 996, 1177, 1358 i … .
31
3)
czynności jurysdykcyjne i administracyjne sądów i ich organów
postępowania.
8. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów może określić, w drodze rozporządzenia, wysokość
progów finansowych wartości przedmiotu sporu, których przekroczenie uprawnia
sąd do odmowy rozpatrzenia sporu, uwzględniając określenie ich wysokości na
poziomie, który nie utrudnia znacząco konsumentowi dostępu do postępowania.”.
Art. 51. W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z
2015 r. poz. 1297, z późn. zm.6)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 14a:
a)
ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Prezes UTK rozpatruje skargi pasażerów w sprawie naruszenia
przepisów rozporządzenia nr 1371/2007/WE oraz w sprawie niewykonania
lub nienależytego wykonania przez przewoźnika kolejowego, zarządcę
infrastruktury kolejowej, właściciela dworca bądź zarządzającego dworcem,
sprzedawcę biletów lub operatora turystycznego obowiązków wynikających z
umowy przewozu w transporcie kolejowym. Do skargi pasażer powinien
dołączyć następujące dokumenty:
1)
kopię skargi lub reklamacji skierowanej do przewoźnika kolejowego,
zarządcy
infrastruktury
zarządzającego
dworcem,
kolejowej,
właściciela
sprzedawcy
biletów
dworca
lub
bądź
operatora
turystycznego;
2)
odpowiedź podmiotu, o którym mowa w pkt 1, na skargę lub
reklamację, jeżeli została udzielona;
3)
bilet na daną trasę, a w przypadku biletu elektronicznego – dane
umożliwiające identyfikację warunków zawartej umowy przewozu, w
szczególności numer biletu, datę i godziny przewozu oraz rodzaj
pociągu, lub potwierdzenie rezerwacji;
6)
1777 i 1893 oraz z 2016 r. poz. 542, 1250 i 1257.
32
4)
inne istotne dokumenty potwierdzające naruszenie prawa pasażera w
ruchu kolejowym.”,
b)
„5a. Do skargi pasażer może dołączyć wniosek o wszczęcie
postępowania przed Rzecznikiem, o którym mowa w art. 16a, w zakresie i
trybie określonych w rozdziale 3a. W takim przypadku Prezes UTK
przekazuje Rzecznikowi, o którym mowa w art. 16a, dokumentację sprawy w
zakresie niezbędnym do rozpoznania wniosku.”,
c)
w ust. 6 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) brak naruszenia prawa przez przewoźnika kolejowego, zarządcę
infrastruktury kolejowej, właściciela dworca bądź zarządzającego
dworcem, sprzedawcę biletów lub operatora turystycznego albo
2)
naruszenie
prawa
przez
przewoźnika
kolejowego,
zarządcę
infrastruktury kolejowej, właściciela dworca bądź zarządzającego
dworcem, sprzedawcę biletów lub operatora turystycznego, określając
zakres nieprawidłowości oraz termin ich usunięcia.”;
3)
po rozdziale 3 dodaje się rozdział 3a w brzmieniu:
„Rozdział 3a
Rzecznik Praw Pasażera Kolei oraz pozasądowe rozwiązywanie sporów
konsumenckich
Art. 16a. Przy Prezesie UTK działa Rzecznik Praw Pasażera Kolei, zwany
dalej „Rzecznikiem”, prowadzący postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów w sprawach dotyczących zobowiązań umownych, w tym
sprzedawcy biletów lub operatora turystycznego, wobec pasażera, wynikających
z umów przewozu osób, rzeczy lub zwierząt w transporcie kolejowym oraz w
sprawach dotyczących usług świadczonych na rzecz pasażerów przez przewoźnika
kolejowego, zarządcę infrastruktury kolejowej, właściciela dworca bądź
zarządzającego dworcem, zwanych dalej „sporami pasażerskimi”.
Art. 16b. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się
przepisy ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu
sporów konsumenckich (Dz. U. poz….), z tym że spór może być prowadzony
między przedsiębiorcami.
33
2. Prowadząc postępowanie, Rzecznik przedstawia stronom propozycję
rozwiązania sporu pasażerskiego.
3. Strony w terminie 7 dni od dnia przedstawienia propozycji rozwiązania
sporu pasażerskiego obowiązane są do podjęcia decyzji co do wyrażenia zgody na
przedstawioną propozycję rozwiązania sporu lub zastosowanie się do niej.
Art. 16c. Rzecznik jest podmiotem uprawnionym do prowadzenia
postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich w
rozumieniu ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu
sporów konsumenckich.
Art. 16d. 1. Rzecznika powołuje Prezes UTK na pięcioletnią kadencję
spośród osób, które:
1)
korzystają z pełni praw publicznych;
2)
nie były skazane prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe ani nie orzeczono wobec nich zakazu
zajmowania kierowniczych stanowisk lub pełnienia funkcji związanych ze
szczególną odpowiedzialnością w organach państwa;
3)
posiadają tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
4)
znają co najmniej jeden język obcy spośród języków roboczych Unii
Europejskiej;
5)
cieszą się nieposzlakowaną opinią;
6)
nie są członkami partii politycznych.
2.
Obsługę
organizacyjną
Rzecznika
zapewnia
Urząd
Transportu
Kolejowego.
3. Rzecznik nie może:
1)
być członkiem zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych
podmiotów, o których mowa w art. 16a;
2)
być zatrudniony lub wykonywać innych zajęć w podmiotach, o których
mowa w art. 16a, które mogłyby wywoływać podejrzenie o jego stronniczość
lub interesowność;
3)
posiadać w podmiotach, o których mowa w art. 16a, więcej niż 10% akcji lub
udziałów przedstawiających więcej niż 10% kapitału zakładowego – w
każdym z tych podmiotów.
34
4. Prezes UTK odwołuje Rzecznika przed upływem kadencji, na którą został
powołany, w przypadku:
1)
rażącego naruszenia prawa przy wykonywaniu swojej funkcji;
2)
3)
utraty kwalifikacji albo niespełniania warunków, o których mowa w ust. 1 i
3;
4)
5. Po upływie kadencji Rzecznik pełni swoją funkcję do czasu powołania
następcy.
Art. 16e. 1. Postępowanie przed Rzecznikiem wszczyna się na wniosek
pasażera.
2. Warunkiem wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie postępowania przed
Rzecznikiem jest podjęcie przez pasażera próby kontaktu z przewoźnikiem
kolejowym, zarządcą infrastruktury kolejowej, właścicielem dworca bądź
zarządzającym dworcem, sprzedawcą biletów lub operatorem turystycznym i
bezpośredniego rozwiązania sporu pasażerskiego, w tym na drodze postępowania
reklamacyjnego.
3. Wniosek o wszczęcie postępowania przed Rzecznikiem zawiera co
najmniej elementy określone w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 23 września 2016 r.
o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich, z tym że wnioskodawca
może wnosić o przedstawienie stronom propozycji rozwiązania sporu.
4. Do wniosku o wszczęcie postępowania przed Rzecznikiem dołącza się
opis okoliczności sprawy, informacje na temat dotychczasowego przebiegu sporu
pasażerskiego oraz kopie posiadanych przez wnioskodawcę dokumentów
potwierdzających informacje zawarte we wniosku.
5. Postępowanie przed Rzecznikiem jest dla pasażera wolne od opłat.
6. Rzecznik odmawia rozpatrzenia sporu pasażerskiego w przypadku, gdy:
1)
przedmiot sporu pasażerskiego, wykracza poza kategorie sporów objęte
właściwością Rzecznika;
2)
wnioskodawca
nie
podjął
przed
złożeniem
wniosku
o
wszczęcie
postępowania próby kontaktu z drugą stroną i bezpośredniego rozwiązania
sporu pasażerskiego;
3)
spór pasażerski jest błahy lub wniosek o wszczęcie postępowania przed
Rzecznikiem spowoduje uciążliwości dla drugiej strony;
35
4)
została już rozpatrzona przez Rzecznika, inny właściwy podmiot albo sąd;
5)
wartość przedmiotu sporu pasażerskiego jest wyższa albo niższa od progów
finansowych określonych w przepisach wykonawczych wydanych na
podstawie art. 16g;
6)
rozwiązania sporu pasażerskiego;
7)
rozpatrzenie sporu pasażerskiego spowodowałoby poważne zakłócenie
działania Rzecznika.
Art. 16f. 1. Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy zespołu.
2. Rzecznik pisemnie upoważnia członka zespołu, o którym mowa w ust. 1,
do prowadzenia postępowań w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
pasażerskich. Upoważniony członek zespołu jest osobą prowadzącą postępowanie
w rozumieniu ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu
sporów konsumenckich. Upoważnienie udzielane jest na czas określony.
3. Rzecznik cofa upoważnienie członkowi zespołu, o którym mowa w ust. 1,
przed upływem okresu, na jaki zostało udzielone, w przypadku:
1)
2)
3)
4)
Art. 16g. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia:
1)
organizację instytucji Rzecznika,
2)
sposób i formy prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów pasażerskich, w tym sposób wnoszenia wniosków
o wszczęcie postępowania oraz wymiany informacji między stronami
postępowania za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub przesyłką
pocztową,
3)
szczegółową treść wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów pasażerskich i niezbędne dokumenty,
które należy dołączyć do wniosku,
36
4)
wysokość progów finansowych wartości przedmiotu sporu, których
przekroczenie uprawnia Rzecznika do
odmowy rozpatrzenia sporu
pasażerskiego,
5)
szczegółowe kwalifikacje osób prowadzących postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów pasażerskich oraz minimalny czas, na
jaki jest udzielane upoważnienie
postępowania.”.
Art. 52. W ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z
2016 r. poz. 1489) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 56 w ust. 3 pkt 17 otrzymuje brzmienie:
„17) informację o postępowaniach w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich i postępowaniach przed stałymi polubownymi
sądami konsumenckimi przy Prezesie UKE;”;
2)
art. 109 otrzymuje brzmienie:
„Art. 109. 1. Spór cywilnoprawny między konsumentem a dostawcą
publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może być zakończony
polubownie w drodze postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich.
2.
Postępowanie
w
sprawie
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich prowadzi Prezes UKE, który w tym zakresie jest podmiotem
uprawnionym
do
prowadzenia
postępowania
w
sprawie
pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich w rozumieniu ustawy z dnia 23 września
2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich (Dz. U. poz. …).
3. W zakresie nieuregulowanym stosuje się przepisy ustawy z dnia 23
września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich.
4.
Postępowanie
w
sprawie
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich prowadzi się na wniosek konsumenta albo z urzędu, jeżeli
wymaga tego ochrona interesu konsumenta.
5.
Wniosek
o
wszczęcie
postępowania
w
sprawie
pozasądowego
37
sporów konsumenckich, z tym że wnioskodawca może wnosić o przedstawienie
stronom propozycji rozwiązania sporu.
rozwiązywania sporów konsumenckich dołącza się uzasadnienie żądania strony
oraz kopie posiadanych przez wnioskodawcę dokumentów potwierdzających
7. Prezes UKE odmawia rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy jego
przedmiot wykracza poza kategorie sporów objęte właściwością Prezesa UKE.
8. Prezes UKE może odmówić rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy:
1)
wnioskodawca
nie
podjął
postępowania
w
sprawie
przed
złożeniem
pozasądowego
wniosku
o
wszczęcie
rozwiązywania
sporów
konsumenckich próby kontaktu z dostawcą publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych i bezpośredniego rozwiązania sporu, w tym nie
wyczerpał drogi postępowania reklamacyjnego;
2)
pozasądowego
rozwiązywania
uciążliwości
dla
dostawcy
sporów
konsumenckich
publicznie
spowoduje
dostępnych
usług
telekomunikacyjnych;
3)
została już rozpatrzona przez Prezesa UKE, sąd polubowny, inny właściwy
podmiot albo sąd;
4)
wartość przedmiotu sporu jest niższa od progu finansowego określonego
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ust. 12;
5)
wnioskodawca złożył wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich po upływie roku od
dnia, w którym podjął próbę kontaktu z dostawcą publicznie dostępnych
usług telekomunikacyjnych i bezpośredniego rozwiązania sporu;
6)
rozpatrzenie sporu spowodowałoby poważne zakłócenie działania Prezesa
UKE.
9. W toku postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich Prezes UKE zapoznaje dostawcę publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych z roszczeniem konsumenta, przedstawia stronom sporu
przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie oraz propozycję rozwiązania
sporu.
38
10. Prezes UKE pisemnie upoważnia pracownika Urzędu Komunikacji
Elektronicznej
do
prowadzenia
rozwiązywania
sporów
postępowań
konsumenckich.
w
sprawie
pozasądowego
Upoważniony pracownik
Urzędu
Komunikacji Elektronicznej jest osobą prowadzącą postępowanie w rozumieniu
konsumenckich. Upoważnienie udzielane jest na czas określony.
11. Prezes UKE cofa pracownikowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej
upoważnienie przed upływem okresu, na jaki zostało udzielone, w przypadku:
1)
2)
3)
4)
12. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze
rozporządzenia:
1)
tryb prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich,
2)
wysokość
progu
finansowego
wartości
przedmiotu
sporu,
którego
nieosiągnięcie skutkować może odmową rozpatrzenia sporu,
3)
4)
sposób wymiany informacji między stronami postępowania w sprawie
komunikacji elektronicznej lub przesyłką pocztową,
5)
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich oraz minimalny czas,
na jaki jest udzielane upoważnienie,
6)
rozwiązania sporu lub na zastosowanie się do niej
postępowania.”.
39
Art. 53. W ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym
(Dz. U. z 2016 r. poz. 174, 615, 888 i 996) w art. 18:
1)
„1a. W ramach sądu polubownego działa centrum arbitrażu i centrum
mediacji.”;
2)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W postępowaniu przed sądem polubownym w sprawach rozpatrywanych
w centrum arbitrażu i centrum mediacji stosuje się przepisy ustawy z dnia 17
listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.”;
3)
„2a. Sąd polubowny może prowadzić również postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich na zasadach i w trybie
określonych w ustawie z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu
sporów konsumenckich (Dz. U. poz. …) oraz regulaminie sądu polubownego. Sąd
polubowny jest podmiotem uprawnionym do prowadzenia postępowania w
sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich w rozumieniu tej
ustawy.”.
Art. 54. W ustawie z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i
konsumentów (Dz. U. z 2015 r. poz. 184, 1618 i 1634) wprowadza się następujące
zmiany:
1)
w art. 31 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu:
„7a) wykonywanie zadań określonych w ustawie z dnia 23 września 2016 r. o
pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich (Dz. U. poz. …);”;
2)
po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu:
„Art. 32a. 1. Przy Prezesie Urzędu działa punkt kontaktowy do spraw
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich oraz internetowego
systemu
rozwiązywania sporów konsumenckich,
zwany dalej
„punktem
kontaktowym”.
2. Do zadań punktu kontaktowego należy:
1)
udzielanie pomocy konsumentom w sprawach dotyczących pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich, w szczególności w sprawach sporów
wynikających z transgranicznych umów zawieranych z konsumentami;
2)
realizowanie zadań określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 524/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie internetowego
40
systemu rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia
(WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE (rozporządzenie w sprawie
ODR w sporach konsumenckich) (Dz. Urz. UE L 165 z 18.06.2013, str. 1);
3)
zapewnienie łącza internetowego do platformy ODR, o której mowa
w rozporządzeniu wymienionym w pkt 2.
3. Tryb pracy punktu kontaktowego określa regulamin ustalony przez Prezesa
Urzędu.”.
Art. 55. W ustawie z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym
praktykom rynkowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 3) w art. 5 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje
brzmienie:
„3) obowiązków przedsiębiorcy związanych z produktem, w tym usług
serwisowych i procedury reklamacyjnej, dostawy, niezbędnych usług, części,
wymiany lub naprawy;”.
Art. 56. W ustawie z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2016 r.
poz. 1113 i 1250) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 21 w ust. 2 w pkt 12 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 13
w brzmieniu:
„13) zakres i formy prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich.”;
2)
art. 94 i art. 95 otrzymują brzmienie:
„Art. 94. Prawo dochodzenia roszczeń określonych w ustawie w zakresie
niewykonania lub nienależytego wykonania usługi powszechnej w postępowaniu
sądowym, postępowaniu w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich
lub
postępowaniu
przed
stałym
polubownym
sądem
konsumenckim przysługuje nadawcy albo adresatowi po wyczerpaniu drogi
postępowania reklamacyjnego.
Art. 95. 1. Spór cywilnoprawny między nadawcą albo adresatem a
operatorem pocztowym może być zakończony ugodą w drodze postępowania w
sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich.
2.
Postępowanie
w
sprawie
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich prowadzi Prezes UKE, który w tym zakresie jest podmiotem
uprawnionym
do
prowadzenia
postępowania
w
sprawie
pozasądowego
41
rozwiązywania sporów konsumenckich w rozumieniu ustawy z dnia 23 września
2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich (Dz. U. poz. …).
3. W zakresie nieuregulowanym stosuje się przepisy ustawy z dnia 23
września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich, z tym
że spór może być prowadzony także wtedy, gdy nadawca albo adresat nie jest
konsumentem.
4.
Postępowanie
w
sprawie
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich prowadzi się na wniosek adresata albo nadawcy albo z urzędu,
jeżeli wymaga tego ochrona interesu konsumenta.
5.
Wniosek
o
wszczęcie
postępowania
w
sprawie
pozasądowego
sporów konsumenckich, z tym że wnioskodawca może wnosić o przedstawienie
stronom propozycji rozwiązania sporu.
rozwiązywania sporów konsumenckich dołącza się uzasadnienie żądania strony
oraz kopie posiadanych przez wnioskodawcę dokumentów potwierdzających
7. Prezes UKE odmawia rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy jego
przedmiot wykracza poza kategorie sporów objęte właściwością Prezesa UKE.
8. Prezes UKE może odmówić rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy:
1)
wnioskodawca
nie
podjął
postępowania
w
sprawie
przed
złożeniem
pozasądowego
wniosku
o
wszczęcie
rozwiązywania
sporów
konsumenckich próby kontaktu z operatorem pocztowym i bezpośredniego
rozwiązania sporu;
2)
pozasądowego
rozwiązywania
sporów
konsumenckich
spowoduje
uciążliwości dla operatora pocztowego;
3)
została już rozpatrzona przez Prezesa UKE, sąd polubowny, inny właściwy
podmiot albo sąd;
4)
wartość przedmiotu sporu jest niższa od progu finansowego określonego
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ust. 12;
42
5)
wnioskodawca złożył wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich po upływie roku od
dnia, w którym podjął próbę kontaktu z operatorem pocztowym i
bezpośredniego rozwiązania sporu;
6)
rozpatrzenie sporu spowodowałoby poważne zakłócenie działania Prezesa
UKE;
7)
wnioskodawca nie wyczerpał drogi postępowania reklamacyjnego w
przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania usługi powszechnej.
9. W toku postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów
konsumenckich Prezes UKE zapoznaje operatora pocztowego z roszczeniem
adresata albo nadawcy, przedstawia stronom sporu przepisy prawa mające
zastosowanie w sprawie oraz propozycję rozwiązania sporu.
10. Prezes UKE pisemnie upoważnia pracownika Urzędu Komunikacji
Elektronicznej
do
prowadzenia
rozwiązywania
sporów
postępowań
konsumenckich.
w
sprawie
pozasądowego
Upoważniony pracownik
Urzędu
Komunikacji Elektronicznej jest osobą prowadzącą postępowanie w rozumieniu
konsumenckich. Upoważnienie udzielane jest na czas określony.
11. Prezes UKE cofa pracownikowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej
upoważnienie przed upływem okresu, na jaki zostało udzielone, w przypadku:
1)
2)
3)
4)
12. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia:
1)
tryb prowadzenia postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich,
2)
wysokość
progu
finansowego
wartości
przedmiotu
sporu,
którego
nieosiągnięcie skutkować może odmową rozpatrzenia sporu,
3)
4)
sposób wymiany informacji między stronami postępowania za pomocą
środków komunikacji elektronicznej lub przesyłką pocztową,
43
5)
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich oraz minimalny czas,
na jaki jest udzielane upoważnienie,
6)
rozwiązania sporu lub na zastosowanie się do niej
postępowania.”.
Art. 57. W ustawie z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i
usług (Dz. U. poz. 915) w art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W miejscu sprzedaży detalicznej i świadczenia usług uwidacznia się cenę
oraz cenę jednostkową towaru (usługi) w sposób jednoznaczny, niebudzący
wątpliwości oraz umożliwiający porównanie cen.”.
Art. 58. W ustawie z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz.
827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 3 w ust. 1:
a)
„1) dotyczących usług socjalnych, mieszkań socjalnych, opieki nad dziećmi,
wsparcia dla rodzin i osób znajdujących się stale lub czasowo w
potrzebie, w tym opieki długoterminowej, z wyjątkiem art. 7a;”,
b)
pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3) zawieranych z przedsiębiorcą dokonującym częstych i regularnych
objazdów, podczas których przedsiębiorca dostarcza środki spożywcze,
napoje i inne artykuły, przeznaczone do bieżącego spożycia w
gospodarstwach domowych, do miejsca zamieszkania, pobytu lub pracy
konsumenta, z wyjątkiem art. 7a;
4)
c)
dotyczących przewozu osób, z wyjątkiem art. 7a, art. 10 i art. 17;”,
„10) zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa, jeżeli konsument jest
zobowiązany do zapłaty kwoty nieprzekraczającej pięćdziesięciu
złotych, z wyjątkiem art. 7a.”;
44
2)
„Art. 7a. 1. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, przedsiębiorca jest
obowiązany udzielić odpowiedzi na reklamację konsumenta w terminie 30 dni od
dnia jej otrzymania.
2. Jeżeli przedsiębiorca nie udzielił odpowiedzi na reklamację w terminie, o
którym mowa w ust. 1, uważa się, że uznał reklamację.
3. Odpowiedź na reklamację przedsiębiorca przekazuje konsumentowi na
papierze lub innym trwałym nośniku.”.
Art. 59. W ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez
podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 892)
wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 24 w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) wskazać
wnioskodawcy
możliwość
przeprowadzenia
pozasądowego
postępowania w sprawie rozwiązywania sporów między klientem a
podmiotem rynku finansowego, o którym mowa w art. 35;”;
2)
po art. 35 dodaje się art. 35a i art. 35b w brzmieniu:
„Art. 35a. 1. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje
się przepisy ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu
sporów konsumenckich (Dz. U. poz. …), z tym że spór może być prowadzony
między przedsiębiorcami.
2. Rzecznik jest podmiotem uprawnionym do prowadzenia postępowania w
sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich w rozumieniu
ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiazywaniu sporów
konsumenckich.
Art. 35b. 1. Postępowanie prowadzi osoba upoważniona przez Rzecznika.
Upoważnienie udzielane jest na czas określony.
2. Do prowadzenia postępowania może być upoważniona osoba wyróżniająca
się wiedzą w zakresie funkcjonowania rynku finansowego i regulacji prawnych
tworzących jego otoczenie oraz posiadająca co najmniej pięcioletni staż pracy, w
tym co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe w tym obszarze.
3. Osoba upoważniona prowadzi postępowanie w sposób niezależny i
bezstronny.
45
4. Rzecznik cofa upoważnienie przed upływem okresu, na jaki zostało
udzielone, w przypadku:
1)
2)
3)
3)
choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań.”;
„Art. 36. 1. Postępowanie wszczyna się na wniosek klienta podmiotu rynku
finansowego.
2. Wniosek o wszczęcie postępowania zawiera co najmniej elementy
określone w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym
rozwiązywaniu sporów konsumenckich, z tym że wnioskodawca może wnosić o:
1)
strony lub
2)
3. Do wniosku o wszczęcie postępowania dołącza się opis okoliczności
sprawy, informacje na temat dotychczasowego przebiegu sporu oraz kopie
posiadanych przez wnioskodawcę dokumentów potwierdzających informacje
zawarte we wniosku.
4. Rzecznik odmawia rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy:
1)
jego przedmiot wykracza poza kategorie sporów objęte właściwością
Rzecznika;
2)
klient nie wyczerpał drogi postępowania reklamacyjnego, o którym mowa
w rozdziale 2;
3)
wniosek o wszczęcie postępowania spowoduje uciążliwości dla podmiotu
rynku finansowego;
4)
została już rozpatrzona przez Rzecznika w postępowaniu, sąd polubowny,
inny właściwy podmiot albo sąd;
5)
rozpatrzenie sporu spowodowałoby poważne zakłócenie działania Rzecznika;
6)
klient nie uiścił opłaty, o której mowa w art. 38 ust. 1, i nie został z niej
zwolniony.”;
46
4)
„Art. 39. W toku postępowania Rzecznik zapoznaje podmiot rynku
finansowego z roszczeniem klienta, przedstawia stronom postępowania przepisy
prawa mające zastosowanie w sprawie oraz podejmuje działania mające na celu
strony lub przedstawia stronom propozycję rozwiązania sporu.”;
5)
„Art. 39a. Strony oraz inne osoby biorące udział w postępowaniu są
obowiązane zachować w tajemnicy wszelkie informacje uzyskane w jego
trakcie.”;
6)
w art. 41 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Z przebiegu postępowania sporządza się protokół, w którym należy
zawrzeć informacje dotyczące miejsca i czasu jego przeprowadzenia, imię,
nazwisko (nazwę) i adresy stron, przedmiot sporu oraz informację o sposobie
zakończenia sporu. Odpis protokołu doręcza się stronom w ciągu 7 dni od dnia
jego sporządzenia.”;
7)
„Art. 43. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w
drodze rozporządzenia:
1)
sposób i formy prowadzenia postępowania, w tym sposób wnoszenia
wniosków o wszczęcie postępowania oraz wymiany informacji między
stronami postępowania za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub
przesyłką pocztową,
2)
szczegółową treść wniosku o wszczęcie postępowania i niezbędne
dokumenty, które należy dołączyć do wniosku,
3)
szczegółowe kwalifikacje osób prowadzących postępowania oraz minimalny
okres, na jaki upoważnienie jest udzielane,
4)
rozwiązania sporu lub zastosowanie się do niej
postępowania.”.
47
Rozdział 8
Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe
Art. 60. Przepis art. 32 stosuje się do sporów będących następstwem reklamacji
składanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 61. Do zapisów na sąd polubowny, obejmujących spory wynikające z umów,
których stroną jest konsument, sporządzonych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 48 w brzmieniu dotychczasowym.
Art. 62. Do spraw rozstrzyganych przez sądy polubowne wszczętych i
niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy oraz do uchylania i
odmowy uznania wyroku sądu polubownego wydanego przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 48 w brzmieniu
dotychczasowym.
Art. 63. Do rozpatrywania wniosków o rozwiązanie sporu złożonych przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy do stałego polubownego sądu konsumenckiego przy
wojewódzkim inspektorze inspekcji handlowej przez konsumenta, w tym odbiorcę
paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie domowym oraz
prosumenta będącego konsumentem, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 50 w
brzmieniu dotychczasowym.
Art. 64. Do wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy postępowań:
1)
mediacyjnych, o których mowa w art. 36 ustawy zmienianej w art. 50,
2)
w sprawach skarg, o których mowa w art. 14a ust. 5 ustawy zmienianej w art. 51,
3)
4)
5)
w sprawie rozwiązywania sporów, o których mowa w art. 35 ustawy zmienianej
w art. 59
– w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 65. Przepis art. 7a ustawy zmienianej w art. 58 stosuje się do reklamacji
składanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 66. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 37 ust. 4
ustawy zmienianej w art. 50, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 37 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 50, w
48
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 6 miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 67. Tworzy się Rejestr.
Art. 68. 1. W terminie miesiąca od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy:
1)
Koordynator do spraw negocjacji przy Prezesie Urzędu Regulacji Energetyki,
2)
Inspekcja Handlowa,
3)
Rzecznik Praw Pasażera Kolei przy Prezesie Urzędu Transportu Kolejowego,
4)
Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej,
5)
sąd polubowny przy Komisji Nadzoru Finansowego,
6)
Rzecznik Finansowy
– przekazują Prezesowi Urzędu dane objęte Rejestrem.
2. Prezes Urzędu dokonuje wpisu do Rejestru podmiotów wymienionych w ust. 1,
z urzędu, niezwłocznie po otrzymaniu danych.
3. Brak wpisu do Rejestru nie stanowi przeszkody do wszczęcia postępowania w
sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich.
Art. 69. Pierwsze sprawozdanie, o którym mowa w art. 45, Prezes Urzędu
sporządza za okres od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2017 r.
oraz publikuje je i przekazuje Komisji Europejskiej do dnia 9 lipca 2018 r.
Art. 70. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ogłasza informację o pierwszym
naborze na stanowisko Koordynatora do spraw negocjacji przy Prezesie Urzędu
Regulacji Energetyki zgodnie z art. 31c ustawy zmienianej w art. 49, w terminie 14 dni
od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy.
Art. 71. 1. Maksymalny limit wydatków budżetu państwa przeznaczonych na
wykonywanie zadań w zakresie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich
Koordynatora do spraw negocjacji przy Prezesie Urzędu Regulacji Energetyki wynosi:
1)
w 2017 r. – 445 760 zł;
2)
w 2018 r. – 445 760 zł;
3)
w 2019 r. – 445 760 zł;
4)
w 2020 r. – 445 760 zł;
5)
w 2021 r. – 445 760 zł;
6)
w 2022 r. – 445 760 zł;
7)
w 2023 r. – 445 760 zł;
8)
w 2024 r. – 445 760 zł;
49
9)
w 2025 r. – 445 760 zł;
10) w 2026 r. – 445 760 zł.
2. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki monitoruje wykorzystanie limitu
wydatków, o którym mowa w ust. 1, oraz wdraża mechanizm korygujący, o którym
mowa w ust. 8.
3.
Maksymalny
limit
wydatków
budżetu
państwa
przeznaczonych
na
wykonywanie zadań organów Inspekcji Handlowej w zakresie pozasądowego
rozwiązywania sporów konsumenckich wynosi:
1)
w 2017 r. – 2 785 320,33 zł;
2)
w 2018 r. – 2 785 320,33 zł;
3)
w 2019 r. – 2 785 320,33 zł;
4)
w 2020 r. – 2 785 320,33 zł;
5)
w 2021 r. – 2 785 320,33 zł;
6)
w 2022 r. – 2 785 320,33 zł;
7)
w 2023 r. – 2 785 320,33 zł;
8)
w 2024 r. – 2 785 320,33 zł;
9)
w 2025 r. – 2 785 320,33 zł;
10) w 2026 r. – 2 785 320,33 zł.
4. Wojewoda monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust.
3. Wojewódzki inspektor inspekcji handlowej wdraża mechanizm korygujący, o którym
mowa w ust. 8.
5.
Maksymalny
limit
wydatków
budżetu
państwa
przeznaczonych
na
wykonywanie zadań w zakresie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich
Rzecznika Praw Pasażera Kolei przy Prezesie Urzędu Transportu Kolejowego wynosi:
1)
w 2017 r. – 364 000 zł;
2)
w 2018 r. – 364 000 zł;
3)
w 2019 r. – 364 000 zł;
4)
w 2020 r. – 364 000 zł;
5)
w 2021 r. – 364 000 zł;
6)
w 2022 r. – 364 000 zł;
7)
w 2023 r. – 364 000 zł;
8)
w 2024 r. – 364 000 zł;
9)
w 2025 r. – 364 000 zł;
10) w 2026 r. – 364 000 zł.
50
6. Prezes Urzędu Transportu Kolejowego monitoruje wykorzystanie limitu
wydatków, o którym mowa w ust. 5, oraz wdraża mechanizm korygujący, o którym
mowa w ust. 8.
7.
Maksymalny
limit
wydatków
budżetu
państwa
przeznaczonych
na
wykonywanie zadań Prezesa Urzędu wynosi:
1)
w 2017 r. – 189 000 zł;
2)
w 2018 r. – 189 000 zł;
3)
w 2019 r. – 189 000 zł;
4)
w 2020 r. – 189 000 zł;
5)
w 2021 r. – 189 000 zł;
6)
w 2022 r. – 189 000 zł;
7)
w 2023 r. – 189 000 zł;
8)
w 2024 r. – 189 000 zł;
9)
w 2025 r. – 189 000 zł;
10) w 2026 r. – 189 000 zł.
8. W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczenia przyjętego na dany
rok budżetowy limitu wydatków określonych w ust. 1, 3 i 5 stosuje się mechanizm
korygujący polegający na wprowadzeniu progu finansowego wartości przedmiotu
sporu, poniżej lub powyżej którego spór nie będzie rozpatrywany.
Art. 72. Ustawa wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem:
1)
art. 55 i art. 57, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;
2)
art. 70, który wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.
MARSZAŁEK SEJMU
/ – / Marek Kuchciński

Tekst ustawy w formacie pdf - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

Transkrypt

Podobne dokumenty

pozasądowe rozwiązywanie sporów konsumenckich

Wyciag z ustawy o Inspekcji Handlowej

Ogłoszenie o naborze - BIP URE

Załącznik 5 - Uznanie reklamacji

Polubowne rozwiązywanie sporów konsumenckich po 9

Szanowni Państwo, w wyniku wejścia w życie Rozporządzenia

Łatwe i szybkie rozstrzyganie sporów konsumenckich w

Zmiany w Regulaminach i Umowach Abonenckich

Komunikat 3PLAY