Funkcja mięśnia podłopatkowego po leczeniu chirurgicznym

Funkcja mięśnia podłopatkowego po leczeniu chirurgicznym nawracającej niestabilności
stawu ramiennego w zabiegach z użyciem przeszczepu kostnego
C. Maynou, X. Cassagnaud, H. Mestdagh
From the University Hospital of Lille, Lille, France
Porównaliśmy odległą funkcję mięśnia podłopatkowego po zabiegu Latarjeta z
zastosowaniem dwóch dostępów chirurgicznych. Leczyliśmy 102 chorych (106 barków) w
średnim wieku 26,8 lat (15 do 51), z jednokierunkową nawracającą niestabilnością. Zabieg
był wykonywany z postępu kształtu „L” z przecięciem górnych 2/3 mięśnia w 69 i z
rozdzieleniem mięśnia podłopatkowego w 37 przypadkach. Wszystkie wyniki kliniczne były
oceniane według skali Rowe’a i Duplay’a a funkcja mięśnia podłopatkowego przez ocenę
odległości i siły w pozycji uniesienia. Obustronne badanie TK wykonano u 77 chorych dla
oceny zwyrodnień tłuszczowych. Średni okres kontrolny wynosił 7,5 roku (2 do 15), a w 18%
przypadków go utracono. Średni wynik według skali Duplay’a wynosił 82 do 100 dla grupy z
cięciem „L” i 90 do 100 dla grupy z rozdzieleniem mięśnia podłopatkowego (p=0.02). Średni
wynik zwyrodnienia tłuszczowego wynosił 1.18 po cięciu „L” w porównaniu z 0.12 po
rozdzieleniu mięśnia podłopatkowego (p=0.001). Rozdzielenie mięśnia podłopatkowego jest
zatem polecaną procedurą.
J Bone Joint Surg [Br] 2005;87-B:1096-101.