Ocena ultrasonograficzna migracji ścięgna głowy długiej mięśnia

Ocena ultrasonograficzna migracji ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego
ramienia w przypadku tenotomii u pacjentów poddanych artroskopowej
rekonstrukcji stożka rotatorów
D. Karataglis, P. Papadopoulos, A. Boutsiadis, A. Fotiadou, K. Ditsios, I. Hatzokos,
A. Christodoulou
From “G. Papanikolaou” General Hospital, Thessaloniki, Greece
J Bone Joint Surg [Br] 2012;94-B:1534–1539.
Badanie to ocenia za pomocą badania ultrasonograficznego położenie ścięgna
głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia po prostej tenotomii, u pacjentów po
artroskopowej rekonstrukcji stożka rotatorów.
W sumie 52 pacjentów, z średnią wieku 60,7 lat (45 do 75) miało wykonaną
artroskopową rekonstrukcję stożka rotatorów i prostą tenotomię ścięgna głowy
długiej mięśnia dwugłowego ramienia. Po dwóch latach od zabiegu, badanie USG
wykazało, że ścięgno było wewnątrz rowka ścięgna mięśnia dwugłowego u 43
pacjentów (82,7%), na zewnątrz u 9 (17,3%); zaś w 6 przypadkach znajdowało się tuż
przy rowku, a w pozostałych 3 przepadkach (5,8%) było ono w odległym miejscu z
pozytywnym wynikiem objawu Popeye’a. Dynamiczne badanie USG wykazało, że
ścięgno po tenotomii ulega adhezji do otaczających tkanek (autotenodeza).
Początkowy stan ścięgna miał wpływ na jego ostateczne położenie (p < 0.0005).
Występowanie objawu Popeye’a statystycznie było związane z przedoperacyjnym
uszkodzeniem ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego i podłopatkowego (p < 0.0001).
Wydaje się, że naturalna historia ścięgna głowy długiej po tenotomii to
szynowanie wewnątrz lub na obrzeżach rowka ścięgna głowy długiej mięśnia
dwugłowego, a jego stan przedoperacyjny i współistniejące uszkodzenie ścięgna
mięśnia podłopatkowego odgrywają istotną rolę w występowaniu objawu Popeye’a.