NOWY TESTAMENT Ewangelia wg św. Mateusza Chrzest Jezusa

NOWY TESTAMENT
Ewangelia wg św. Mateusza
Chrzest Jezusa4
3
13 Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego.
14 Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty
przychodzisz do mnie?» 15 Jezus mu odpowiedział: «Pozwól teraz, bo tak godzi się nam
wypełnić wszystko, co sprawiedliwe5». Wtedy Mu ustąpił. 16 A gdy Jezus został ochrzczony,
natychmiast6 wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego
zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. 17 A głos z nieba mówił: «Ten jest mój
Syn umiłowany, w którym mam upodobanie».
Mt 3, 13-17 - Por. Mk 1,9nn; Łk 3,21n; J 1,31-34. Niezwykłość słów dających się słyszeć z
nieba polega na tym, iż; 1. Jezus jest nazwany Synem umiłowanym. W jęz. gr. określenie to
może również znaczyć "sługa najmilszy", i wówczas mielibyśmy do czynienia z pewną aluzją
do Sługi Pańskiego z Iz 42,1; 2. wzmianka o "upodobaniu sobie w Synu" każe się domyślać,
że już w chwili chrztu Ojciec aprobuje wszystko, co Syn będzie mówił i czynił. U źródeł
całego opisu chrztu znajduje się niewątpliwie katecheza Jana Chrzciciela. Objawia się tutaj
cała Trójca Święta.
Mt 3, 15 - Nowa sprawiedliwość,przez którą Jezus chce wypełnić i udoskonalić
sprawiedliwość Starego Prawa.
Mt 3, 16 - Tzn. inaczej niż inni, którzy wyznawali swoje grzechy.
NOWY TESTAMENT
Ewangelia wg św. Marka
Chrzest Jezusa4
1
9 W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i przyjął od Jana chrzest w Jordanie.
10 W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę
zstępującego na siebie. 11 A z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie
mam upodobanie»5.
Mk 1, 9 - Por. Mt 3,13-17 z przypisem; Łk 3,21n; J 1,32nn.
Mk 1, 11 - Por. Iz 42,1.
NOWY TESTAMENT
Ewangelia wg św. Łukasza
Chrzest Jezusa9
3
21 Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił,
otworzyło się niebo 22 i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z
nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie».
Łk 3, 21 - Por. Mt 3,13-17 z przypisami; Mk 1,9nn.
NOWY TESTAMENT
Ewangelia wg św. Jana
Świadectwo Jana Chrzciciela
1
31 Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił
Izraelowi». 32 Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i
spoczął na Nim. 33 Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą,
powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest
Tym, który chrzci Duchem Świętym"17.
J 1, 33 - Por. Mt 3,11 par. Chrystus pośle Ducha Świętego po swoim zmartwychwstaniu: J 3,5; J
7,37nn; J 14,16n; J 16,7n; J 20,22; Dz 1,5; Dz 2,1-4.
Nikodem
3
1 Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. 2 Ten
przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: «Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako
nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie
był z Nim». 3 W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli
się ktoś nie narodzi powtórnie1, nie może ujrzeć królestwa Bożego». 4 Nikodem powiedział
do Niego: «Jakżeż może się człowiek narodzić będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść
do łona swej matki i narodzić się?» 5 Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam
ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego2. 6 To, co
się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem. 7 Nie dziw się,
że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie3 narodzić. 8 Wiatr4 wieje tam, gdzie chce, i
szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który
narodził się z Ducha». 9 W odpowiedzi rzekł do Niego Nikodem: «Jakżeż to się może stać?»
10 Odpowiadając na to rzekł mu Jezus: «Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz?
11 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, cośmy
widzieli, a świadectwa naszego5 nie przyjmujecie. 12 Jeżeli wam mówię o tym, co jest
ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach
niebieskich?6 13 I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił - Syna
Człowieczego.
14 A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni7, tak potrzeba, by wywyższono7 Syna
Człowieczego, 15 aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne8. 16 Tak bowiem Bóg
umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie
zginął, ale miał życie wieczne. 17 Albowiem Bóg nie posłał9 swego Syna na świat po to, aby
świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. 18 Kto wierzy w Niego, nie
podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię
Jednorodzonego Syna Bożego. 19 A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz
ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. 20 Każdy
bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie
potępiono jego uczynków. 21 Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się
okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu».
J 3, 3.7 - Mowa o narodzeniu do życia nadprzyrodzonego. Inni tłum.: "z góry".
J 3, 5 - Zamiast tego wyrażenia, tak często występującego u Synoptyków, św. Jan mówi o
życiu (J 1,4), o życiu wiecznym (J 3,15). Tutaj występuje aluzja do sakramentu chrztu i jego
absolutnej konieczności do zbawienia (J 1,33; Tt 3,5).
J 3, 8 - W jęz. gr. ten sam wyraz pneuma oznacza wiatr, i ducha, także Ducha Świętego.
J 3, 11 - Jezus podkreśla tu świadectwo swoje i Ojca (J 1,1.18; J 3,34; J 8,28), ale wielu
świadectwa tego nie przyjęło (J 7,43; J 8,13; J 10,19).
J 3, 12 - Wiara u św. Jana polega na uznaniu Jezusa za Syna posłanego od Ojca (J 3,16nn; J
14,1.10; J 17,21-25; J 20,31), na przyjściu do Niego (J 6,35n) i zobaczeniu Go (J 6,36n) oraz
na uznaniu Jezusa i Ojca wraz z Nim (J 10,38; J 11,40; J 14,7.20). Praktyka wiary polega na
zachowywaniu w miłości Jego przykazań (J 8,51; J 14,21.23; J 17,6nn; 1 J 2,3n). Taka wiara
daje życie wieczne (J 3,15; J 20,31; 1 J 5,1nn).
J 3, 14 - "Na pustyni" - por. Lb 21,4-9; "wywyższono Syna Człowieczego" - wzmianka o
śmierci krzyżowej Chrystusa (J 8,28; J 12,32).
J 3, 15 - Jest to życie, w które wchodzi wierzący (J 3,12). Polega ono na udzieleniu Bożego
życia, które ostateczny swój triumf osiąga po śmierci (J 1,4; J 6,40; J 17,3; 1 J 5,12).
J 3, 17 - Ojciec wysyła Syna (J 4,34; J 5,30; J 7,28; J 8,42; J 17,3), poświęca Go (J 10,36; J
17,19) i daje światu dla jego zbawienia (J 3,16.36). Owocem posłannictwa Chrystusa ma być
uczestnictwo w doskonałej wspólnocie Ojca i Syna.