gazetka przedszkolna „nowinki z wesolej krainki”

GAZETKA PRZEDSZKOLNA
„NOWINKI Z WESOLEJ KRAINKI”
PAŹDZIERNIK 2014
Godziny pracy przedszkola od 6:30 do 17:00
najpóźniej należy przyprowadzić dziecko
do przedszkola do godz. 8:00 !!!
DRODZY RODZICE !!!
POBIERANIE OPŁAT PRZEZ
RADĘ RODZICÓW PRZEDSZKOLA „WESOŁA KRAINA”
W DNIACH 13 – 14 (poniedziałek, wtorek)
PAŹDZIERNIKA
W BUDYNKU PRZEDSZKOLA
Nasza strona internetowa : www..wesolakraina.pl
Nasza poczta e –mail : [email protected]
Telefon kontaktowy : 61 810 65 37
AKCJA BADANIA ZNAMION
Organizowana przez Stowarzyszenie Chorych na Czerniaka, finansowanych ze
środków
Starostwa Powiatowego w Poznaniu
oraz przy współudziale Gminy Komorniki.
Badanie odbędzie się w sobotę 4.10.2014
w Urzędzie Gminy Komorniki
poprzedzi je prelekcja w Sali Sesyjnej przeprowadzona
przez prof. ANDRZEJA MACKIEWICZA
(godz. 9:30 a 10:00)
WIERSZYKI I PIOSENKI PRZEDSZKOLAKÓW
PAJACYKI
„CO LUBIMY?”
PAJACYKI
"DOBRY DZIEŃ"
KIEDY RANO SŁOŃCE ŚWIECI,
LUBIMY JABŁUSZKA
WTEDY BĘDZIE DOBRY DZIEŃ.
I SŁODZIUTKIE GRUSZKI,
DO PRZEDSZKOLA IDĄ DZIECI
NA ŚLIWKI JESTEŚMY
I WESOŁO ŚMIEJĄ SIĘ.
WIELKIE ŁAKOMCZUSZKI.
MARCHEWKĘ CHRUPIEMY
A DLA NAS NIEWAŻNA JEST POGODA,
JAK MAŁE ZAJĄCZKI
DLA NAS PIĘKNY JEST KAŻDY DZIEŃ.
POMIDORY TEŻ ZJADAMY
CZY SŁOŃCE ŚWIECI,
GDY NAM WPADNĄ W RĄCZKI
CZY DESZCZ PADA,
KAŻDY Z NAS NA TWARZY
UŚMIECH MA.
A GDY RANO DESZCZYK PADA,
WTEDY BĘDZIE DOBRY DZIEŃ,
DO PRZEDSZKOLA IDĄ DZIECI
I W KAŁUŻACH CHLAPIĄ SIĘ.
CHOCHLIKI
CHOCHLIKI
„DZIWNY PIES”
JEDEN, DWA, JEDEN, DWA,
PEWNA PANI MIAŁA PSA.
TRZY I CZTERY, TRZY I CZTERY
PIES TEN DZIWNE MIAŁ MANIERY.
PIĘĆ I SZEŚĆ, PIĘĆ I SZEŚĆ,
WCALE LODÓW NIE CHCIAŁ JEŚĆ.
SIEDEM, OSIEM, SIEDEM, OSIEM,
WCIĄŻ O KOŚCI TYLKO PROSIŁ.
„POCHWAŁA DOBREGO
ZACHOWANIA“
ELEGANCJA PROSZĘ PAŃSTWA,
TO JEST BARDZO CENNA RZECZ:
UMYJ RĘCE! BĄDŹ UPRZEJMY!
I NA KRZEŚLE PROSTO SIEDŹ!
ZDROWE RZECZY JEDZ!
ZDROWE RZECZY PIJ!
ŻEBYŚ DUŻY, DUŻY RÓSŁ!
ZEBYŚ DŁUGO, DŁUGO ŻYŁ!
DZIEWIĘĆ, DZIESIĘĆ, DZIEWIĘĆ,
DZIESIĘĆ,
KTO Z NAS KOŚCI MU PRZYNIESIE?
MOŻE JA? MOŻE TY?
LICZ OD NOWA RAZ, DWA, TRZY.
CUDACZKI
„PANI Z PARASOLEM”
IDZIE ŁAKĄ, IDZIE POLEM POD
ZŁOCISTYM PARASOLEM
GDY GO ZAMKNIE – SŁOŃCE ŚWIECI,
GDY OTWORZY – PADA DESZCZ.
KTO TO TAKI?
CUDACZKI
„OGÓREK ZIELONY”
WESOŁO JESIENIĄ W OGRÓDKU
NA GRZĄDCE, TAM RUDA
MARCHEWKA, TAM STRĄCZEK.
TAM DYNIA JAK SŁOŃCE,
TAM GŁÓWKA SAŁATY, A W KĄCIE
OGÓREK WĄSATY.
CZY JUŻ WIECIE?
TAK!
TO WŁAŚNIE JESIEŃ JEST!
OGÓREK, OGÓREK, OGÓREK,
ZIELONY MA GARNITUREK,
I CZAPKĘ I SANDAŁY, ZIELONY,
ZIELONY JEST CAŁY!
ŚMIESZKI
ŚMIESZKI
"PÓŹNA JESIEŃ"
NA PÓŹNĄ JESIEŃ
„TANIEC Z LISTKIEM”
KOLOROWY LISTEK MAM
NAJLEPSZA JEST
TAŃCZĘ Z LISTKIEM SAM NA SAM,
DUŻA KIESZEŃ
TAKA PRAWIE BEZ DNA
TUM-PA-LAM, TUM-PA-LAM, TAŃCZE
ŻEBY DO NIEJ WRZUCAĆ,
Z LISTKIEM SAM NA SAM
CO TYLKO SIĘ DA
ON WIRUJE, A Z NIM JA,
ŻOŁĘDZIE
CUDNA JEST ZABAWA TA.
I KASZTANY
I POMYSŁ ZWARIOWANY
TRA-LALA, TRA-LALA,
I ŻEBY W TEJ KIESZENI
CUDNA JEST ZABAWA TA.
WIESZ
NAGLE LISTEK W GÓRĘ, HOP!
NA ZIMĘ MÓGŁ USNĄĆ JEŻ!
JAKI PIĘKNY JEGO LOT.
HOP, HOP, HOP! HOP, HOP, HOP
JAKI PIĘKNY JEGO LOT.
LISTEK UPADŁ, LEŻY TU
I UKŁADA SIĘ DO SNU.
LILI-LU, LILI-LU
I UKŁADA SIĘ DO SNU.
FIGIELKI
FIGIELKI
„DZIWNY PIES”
„ULUBIONY ZAWÓD”
JEDEN, DWA, JEDEN, DWA,
JA CHCĘ LECZYĆ LUDZI, BĘDĘ WIĘC
LEKARKĄ. A JA LUBIĘ ŚPIEWAĆ, CHCĘ BYĆ
PIOSENKARKĄ. OD TYGODNIA MYŚLĘ –
KUCHARZ ZAWÓD FAJNY. WOLĘ
KOMINIARZA, STRÓJ MA CAŁY CZARNY.
FRYZJER, ŻOŁNIERZ CZY POETA, WCIĄŻ SIĘ
GŁOWIĘ I NIC NIE JEM. CO MAM WYBRAĆ,
KTO MI POWIE?
PEWNA PANI MIAŁA PSA.
TRZY I CZTERY, TRZY I CZTERY
PIES TEN DZIWNE MIAŁ MANIERY.
PIĘĆ I SZEŚĆ, PIĘĆ I SZEŚĆ,
WCALE LODÓW NIE CHCIAŁ JEŚĆ.
SIEDEM, OSIEM, SIEDEM, OSIEM,
WCIĄŻ O KOŚCI TYLKO PROSIŁ.
DZIEWIĘĆ, DZIESIĘĆ, DZIEWIĘĆ,
DZIESIĘĆ,
KTO Z NAS KOŚCI MU PRZYNIESIE?
MOŻE JA? MOŻE TY?
WIEM, WIEM, WIEM, ZOSTANIESZ
CZARODZIEJEM.
ŻEBY UPIEC BUŁKI, TRZEBA BYĆ
PIEKARZEM. TEN KTO LECZY KOTY, JEST
WETERYNARZEM. JA MODELKĄ BĘDĘ, BO
UWIELBIAM MODĘ.COŚ TY, BĄDŹ
STRAŻAKIEM, LEJ NA POŻAR WODĘ.
SEKRETARKA CZY AKTORKA, SZEPNIJ,
PROSZĘ MI NA USZKO. CO MAM WYBRAĆ,
KTO MI POWIE? WIEM, WIEM, WIEM,
LICZ OD NOWA RAZ, DWA, TRZY.
ZOSTANIESZ Z BAJKI WRÓŻKĄ.
RECENZJA ARTYKUŁU
recenzja artykułu
Leworęczność – źródło
troski czy radości rodziców?
Obecnie leworęczność u dziecka nie jest już postrzegana tak negatywnie jak kilkadziesiąt lat
temu. Dzisiaj specjaliści nie zastanawiają się nad tym, jak skutecznie zniechęcić dziecko do używania
lewej ręki, ale nad tym, jak skutecznie wesprzeć dziecko leworęczne w jego rozwoju.
Mimo to, wielu rodziców leworęcznych dzieci nadal obawia się, że ich maluch może napotykać
w przyszłości problemy wynikające z leworęczności.
Co to jest Lateralizacja?
„Lateralizacja – skłonność funkcjonalna parzystych narządów ruchu
i organów zmysłów, przejawiająca się dominacją czynnościową jednej ręki, nogi, oka, ucha”.
(źródło: „Encyklopedia Pedagogiczna XXI wieku” Tom II,
Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa, 2003.)
Kiedy kształtuje się lateralizacja?
„Pierwsze objawy dominacji stronnej ręki można zaobserwować już
w III kwartale pierwszego roku życia dziecka. Praworęczność pojawia się zazwyczaj w wieku 2-3 lat,
leworęczność później – w wieku 3-4 lat. Ostatecznie dominacja jednej z rąk ustala się w pierwszym roku
nauki
w szkole, kiedy dziecko zaczyna pisać (6-7 lat).(według Bogdanowicz 1989r).”
Jak zbadać lateralizację u dziecka?
Przedstawię kilka propozycji oceny lateralizacji u dziecka, którą rodzic może wstępnie przeprowadzić
w domu:
 RĘKA:
» „Do 4 r.ż.: wskazywanie przedmiotów, chwytanie przedmiotów, uderzanie w przedmioty, rzucanie
piłką, trzymanie ołówka.
» Od 4 do 8 r.ż.: toczenie koła, rzucanie i chwytanie piłki, jedzenie łyżką, wkręcanie śrub, budowanie
z klocków, nawlekanie igły i szycie, rozdawanie kart, krojenie nożem, czyszczenie zębów, czesanie
się grzebieniem, wrzucanie korali do buteleczki, wkładanie kołeczków do otworów, wkładanie klucza do
kłódki i przekręcanie, pokazywanie: jak wysoko dosięgniesz?, obrysowywanie koła raz jedną, potem
drugą ręką (porównujemy tempo i precyzję).
 OKO: zaglądanie do kalejdoskopu, patrzenie przez lunetę (powtarza się kilkakrotnie), zaglądanie
przez dziurkę od klucza, patrzenie na mały przedmiot przez niewielki otwór wykonany w środku kartki.
 UCHO: nasłuchiwanie tykania zegarka (dziecko zbliża ucho do zegarka leżącego przed nim na stole),
podsłuchiwanie przez drzwi, odwracanie głowy w stronę osoby stojącej za dzieckiem, wypowiadającej
jego imię.
 NOGA: wchodzenie po schodach lub na krzesło, ściąganie buta, kopanie jak najwyżej, kopanie jak
najmocniej piłki, celowanie do bramki, gra w klasy”. (Bogdanowicz, 1989).
Jak mają zachowywać się rodzice, gdy dziecko używa naprzemiennie obu rąk i niemożna jednoznacznie
ustalić, która ręka dominuje?
»” Podawać przedmioty w środkowej linii ciała, tak by dziecko w naturalny sposób określiło swoją
praworęczność lub leworęczność.
» Podczas malowania, rysowania nie wymuszać używania przez dziecko jednej ręki (prawej), pozwolić
malować obiema rękami.
» Nie wydawać wartościujących ocen ręki, tworzyć atmosferę akceptacji i zrozumienia dla oburęczności
lub leworęczności dziecka, nie dopuścić, by czuło się krytykowane, napiętnowane za używanie lewej ręki
– każdy rodzaj takiego oddziaływania jest ingerowaniem w naturalny rozwój mózgu dziecka.
» Bacznie obserwować tendencje do częstszego wyboru jednej ręki przez dziecko podczas codziennej
zabawy i nie narzucać mu swojej woli” (Weber, 2007).
Kiedy należy szukać pomocy u specjalisty?
Do poradni psychologiczno-pedagogicznej warto zgłosić dziecko, które przed pójściem do szkoły,
w wieku od 4,5 do 5,5 lat:
» nadal posługuje się równie często obiema rękami (pisze i rysuje na przemian raz jedną, raz drugą ręką)
lub nieznacznie częściej i niepewnie używa lewej ręki;
» jego rysunki są wyraźnie niekształtne, figury i obiekty gubią swój wzorcowy kształt;
» cyfry i litery oraz symbole są pisane często w formie lustrzanych odbić lub przekręcone o 90°, rzadko
mieszczą się w liniaturze;
» dziecko z powodu wielu niepowodzeń bardzo niechętnie pisze i rysuje;
» zręczność ruchowa dziecka jest wyraźnie osłabiona.
Czy wolno przeuczać na prawą rękę?
Pomocą w znalezieniu odpowiedzi na to trudne pytanie mogą być kryteria mówiące o tym, kiedy na
pewno nie powinno się przeuczać dziecka leworęcznego na prawą rękę (za: Bogdanowicz, 1989):
1. Rozwój poznawczy dziecka mieści się na poziomie upośledzenia umysłowego (poczynając od
upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim).
2. Dziecko jest silnie zlateralizowane lewostronnie; leworęczność jest cechą rodzinną (genetyczną) lub
z dużym prawdopodobieństwem jest wynikiem uszkodzenia mózgu.
3. Nie przeuczamy oburęcznego dziecka do pisania ręką prawą, jeśli sprawność motoryczna tej ręki jest
obniżona.
4. Gdy u dziecka występują zaburzenia emocjonalne, w tym zaburzenia mowy w postaci jąkania.
5. Dziecko daje wyraźne sygnały, że preferuje pisanie lewą ręką.
W chwili obecnej ustalono, że ucho, w porównaniu do oka, posiada więcej bezpośrednich połączeń
nerwowych z ośrodkami w mózgu zaangażowanymi między innymi w czynności czytania i pisania oraz
mowę. Zaburzenia, które mogą być spowodowane nieuzasadnionym przestawianiem dziecka
leworęcznego na prawą rękę (za: Healey, 2004; Weber, 2007):
 PIERWOTNE
» Zaburzenia pamięci (przy zwiększonej ilości materiału do nauki).
» Zaburzenia koncentracji uwagi – szybkie męczenie się.
» Problemy z czytaniem i pisaniem.
» Chwiejność orientacji w schemacie ciała i przestrzeni.
» Zaburzenia mowy – jąkanie, zacinanie.
» Problemy z małą motoryką.
» Problemy emocjonalne (moczenie nocne).
 WTÓRNE
» Poczucie niskiej wartości, niepewność, wycofanie, nadmierna kompensacja poprzez zwiększony
wysiłek, zachowania przekorne i krnąbrne, moczenie nocne i obgryzanie paznokci, problemy
emocjonalne.
Odpowiadając na tytułowe pytanie lateralizacja - troska czy radość rodziców? Trzeba stwierdzić
iż „Dziecku leworęcznemu potrzebne są w równiej mierze i troska,
i podziw rodziców.
Troska, o to by zapewnić mu właściwą pomoc w przezwyciężaniu trudności, jakie napotyka w związku ze
swoją leworęcznością ,o rozwijanie jego indywidualnych zdolności. Podziw, gdy rodzic dostrzega jak
zaskakująco sprytnie dziecko leworęczne adaptuje się do wymagań otoczenia, jak genialnie i wytrwale
pracuje lewą ręką, żyjąc na co dzień w świecie osób praworęcznych”.
Autor artykułu: Agnieszka Pasternak psycholog
recenzent Paulina Marciniak