XXIX/268/2016 w sprawie zmiany nazwy ulicy na terenie Miasta

UCHWAŁA NR XXIX/268/2016
RADY MIASTA SULEJÓWEK
z dnia 24 listopada 2016 r.
w sprawie zmiany nazwy ulicy na terenie Miasta Sulejówek
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
(Dz. U. z 2016 poz. 446)1, w związku z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 1 kwietnia 2016 r. o zakazie
propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów
i urządzeń użyteczności publicznej (Dz. U. z 2016 poz. 744) uchwala się, co następuje:
§ 1. Zmienia się dotychczasową nazwę - ulica Marcelego Nowotki,
rotmistrza Witolda Pileckiego (nazwa skrócona: rtm. Pileckiego).
na nazwę - ulica
§ 2. Wykonanie uchwały powierza się Burmistrzowi Miasta.
§ 3.1 Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego.
2. Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym
Województwa Mazowieckiego.
Przewodniczący
Rady Miasta Sulejówek
Daniel Dąbrowski
1)
Zmiany teksty jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. 2016 poz. 1579
UZASADNIENIE
UCHWAŁY RADY MIASTA SULEJÓWEK
w sprawie zmiany nazwy ulicy na terenie Miasta Sulejówek
Dnia 2 września 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 1 kwietnia 2016 r. o zakazie
propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń
użyteczności publicznej. Organ jednostki samorządu terytorialnego ma obowiązek zmienić w terminie
12 miesięcy od dnia wejścia w życie tej ustawy nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności
publicznej, w tym dróg, ulic, mostów i placów, upamiętniające osoby, organizacje, wydarzenia lub
daty symbolizujące komunizm lub inny ustrój totalitarny lub propagujące taki ustrój.
Na terenie Miasta Sulejówek znajduje się ulica, której patronem jest Marceli Nowotko –
działacz i propagator ideologii komunistycznej. Jego biogram został opublikowany na stronie
internetowej Instytutu Pamięci Narodowej: Marceli Nowotko (1893–1942) był członkiem
rewolucyjnej, współpracującej z ruchem bolszewickim Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy
(SDKPiL). W 1918 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP). Aktywnie
uczestniczący w działaniach dywersyjnych, ukierunkowanych na likwidację odrodzonego Państwa
Polskiego i stworzenie polskiej republiki sowieckiej. W związku z tym proponuje się zmianę nazwy
ulicy Marcelego Nowotki na ulicę rotmistrza Witolda Pileckiego.
Witold Pilecki (1901-1948) bohater narodowy, patriota. Wychowany w tradycji powstań narodowych
i ukształtowany przez zawołanie BÓG – HONOR – OJCZYZNA. Od 13 roku życia działał
w konspiracji. Obrońca Wilna i Grodna. W odrodzonej II Rzeczypospolitej założył rodzinę i zarządzał
rodzinnym majątkiem. Rozwijał działalność społeczną, za co w 1937 r. otrzymał Srebrny Krzyż
Zasługi. W 1939 r. ppor. Pilecki dowodził szwadronem ułanów; był zastępcą dowódcy kawalerii
41 Dywizji. Po jej rozbiciu prowadził walkę partyzancką; następnie przedostał się do Warszawy. Był
jednym z twórców Tajnej Armii Polskiej (TAP). Kiedy dowództwo TAP podjęło decyzję
o przeprowadzeniu działań wywiadowczych na terenie obozu w Auschwitz Witold Pilecki zgłosił się
na ochotnika. 19 września 1940 r. podczas łapanki na warszawskim Żoliborzu dał się aresztować. Jako
więzień KL Auschwitz – nr obozowy 4859 – przesyłał informacje opisujące nieludzkie warunki
panujące w obozie do Komendy Głównej w Warszawie, skąd były wysyłane do Rządu Polskiego na
uchodźctwie w Londynie. Zorganizował konspiracyjny Związek Organizacji Wojskowej łącząc
więźniów we wszystkich komandach obozu. Kiedy wiosną 1943 r. obozowe Gestapo rozpoczęło
aresztowania wśród konspiratorów por. Pilecki wraz z dwoma współwięźniami zbiegł z obozu
i powrócił do Warszawy. Za bohaterską działalność w KL Auschwitz awansowany do stopnia
rotmistrza rozkazem Komendanta Głównego AK gen Tadeusza Bora – Komorowskiego. Po ucieczce
z obozu Rotmistrz Pilecki kontynuował działalność konspiracyjną biorąc udział w tworzeniu nowej
wojskowej organizacji podziemnej o kryptonimie „NIE” (Niepodległość), której celem była walka
o niepodległość Polski po zajęciu jej terenów przez Armię Czerwoną. W Powstaniu warszawskim
walczył na Woli, a broniony przez jego ugrupowanie i nigdy nie zdobyty przez Niemców teren zyskał
nazwę „Reduta Witolda”. Po upadku Powstania wywieziony do obozu jenieckiego w Lamsdorf,
a następnie do Murnau. Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie wyjechał do Włoch do Armii
gen. Andersa. Wrócił do Polski jesienią 1945 r. jako oficer II Oddziału II Korpusu Polskiego. Miał za
zadanie zorganizowanie siatki wywiadowczej zbierającej informacje o sytuacji w kraju. Zbudował sieć
współpracowników i informatorów; tajne informacje i raporty o działalności NKWD i UB przesyłane
były do Włoch. Wiedział, że jest zagrożony ale nie wyjechał z kraju. Został zaaresztowany przez
funkcjonariuszy UB 8 maja 1947 r. Poddany okrutnemu śledztwu został skazany na śmierć. Wyrok
wykonano 25 maja 1948 r. w więzieniu przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie. Nigdy nie ustalono
gdzie został pochowany. Witold Pilecki został odznaczony pośmiertnie: Orderem Żelaznej Gwiazdy
Wytrwałości, Krzyżem Oświęcimskim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem
Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W lipcu 2006 r. odznaczony Orderem Orła Białego przez
Prezydenta Lecha Kaczyńskiego.