Biofizyczne podstawy diagnostyki medycznej

Transkrypt

Załącznik nr 1 do zarządzenia nr 54/2015 Rektora WUM z dnia 14.07.2015 r.
Załącznik nr 2 do procedury opracowywania i okresowego przeglądu programów kształcenia
1. Metryczka
Wydział Farmaceutyczny z Oddziałem Medycyny
Nazwa Wydziału:
Laboratoryjnej
Analityka Medyczna, jednolite studia magisterskie, profil
Program kształcenia
praktyczny, studia stacjonarne
Rok akademicki:
2016/2017
Nazwa modułu/przedmiotu:
Kod przedmiotu
99834-am-s-s0-3
Jednostka/i prowadząca/e kształcenie:
Zakład Bioanalizy i Analizy Leków
Kierownik jednostki/jednostek:
Prof. dr hab. Piotr Wroczyński
Rok studiów
3
Semestr studiów
I
Typ modułu/przedmiotu
podstawowy
Osoby prowadzące
dr Marek Wasek
Erasmus TAK/NIE
NIE
Osoba odpowiedzialna za sylabus
dr Marek Wasek
Liczba punktów ECTS:
1
2. Cele kształcenia
1. Poznanie podstawowych praw biofizycznych i fizycznych wykorzystywanych w diagnostyce i terapii
medycznej.
2. Poznanie współcześnie stosowanych metod diagnostycznych in vivo.
3. Poznanie znaczenia diagnostyki medycznej we współczesnej medycynie.
3. Wymagania wstępne
1.
Znajomość praw fizyki z zakresu szkoły średniej na poziomie podstawowym ( standardy wymagań
maturalnych na poziomie podstawowym).
Strona 1 z 7
2. Znajomość podstawowych praw, pojęć i jednostek wielkości fizycznych objętych programem
nauczania biofizyki na I roku studiów.
3. Znajomość podstaw anatomii z zakresu nauczania na I roku studiów.
4. Przedmiotowe efekty kształcenia
Lista efektów kształcenia
Symbol przedmiotowego
efektu kształcenia
Treść przedmiotowego efektu kształcenia
Odniesienie do efektu
kierunkowego (numer)
W1
Zna :
1. Podział metod diagnostycznych in vivo, podstawy
biofizyczne sygnałów elektromagnetycznych,
którego źródłem jest organizm człowieka.
2. Właściwości fizyczne promieniowania
rentgenowskiego i wykorzystanie tego
promieniowania w aspekcie diagnostyki medycznej.
3. Podział metod rentgenodiagnostycznych.
4. Właściwości fizyczne promieniowania
ultradźwiękowego.
4. Medyczne zastosowania promieniowania
ultradźwiękowego w diagnostyce i terapii
medycznej.
5. Zjawisko magnetycznego rezonansu jądrowego
oraz podstawy diagnostyki medycznej NMR.
6. Zastosowania światła laserowego w diagnostyce
i terapii.
7. Zastosowanie znaczników izotopowych w biologii
i diagnostyce medycznej.
8. Podstawy radiofarmacji.
9. Podstawy biofizyczne metod emisyjnych
diagnostyki medycznej (scyntygrafia, SPECT, PET).
K_W08
W2
Zna:
1.Budowę i zasadę działania kamery
termograficznej.
2. Zasadę powstawania ultradźwięków.
3. Zasadę działania i budowę sondy
ultradźwiękowej.
4. Układy pomiarowe EKG i EEG.
5. Budowę i zasadę działania aparatu
rentgenowskiego.
6. Budowę lampy rentgenowskiej.
7. Budowę tomografu komputerowego.
8. Budowę i zasadę działania tomografu MR.
9. Budowę i zasadę działania cyklotronu.
10. Zasadę działania przyrządów
dozymetrycznych.
K_W16
11. Zasadę działania laserów.
5. Formy prowadzonych zajęć
Forma
Liczba godzin
Strona 2 z 7
Liczba grup
Minimalna liczba osób
w grupie
Wykład
15
Seminarium
-
Ćwiczenia
-
Cały rok
6. Tematy zajęć i treści kształcenia
W1 – Wykład 1 - Cele diagnostyki medycznej we współczesnej medycynie. Podstawy fizyczne pomiarów
sygnałów bioelektromagnetycznych.
Treści kształcenia:
Student zna:
1. Podział metod diagnostycznych In vivo.
2. Różnice pomiędzy metodami diagnostycznymi uznanymi przez współczesną medycyny od metod,
które nie mają wytłumaczenia na gruncie zjawisk biofizycznych.
3. Podstawy biofizyczne sygnałów elektromagnetycznych, którego źródłem jest organizm człowieka
4. Charakteryzuje sygnały biofizyczne pod względem ich właściwości.
5. Podstawy biofizyczne elektrodiagnostyki: elektrokardiografii, elektroencefalografii, elektromiografii i
termografii.
6. Elektryczną, magnetyczną i mechaniczną aktywność serca
7. Układy pomiarowe EKG i EEG.
8. Podstawy biofizyczne wektokardiografii i wysokorozdzielczej wektokardiografii (HRVEC).
9. Metodę Holtera diagnostyki układu krążenia.
10. Podstawy biofizyczne termografii, jej zastosowania i ograniczenia.
11. Zastosowanie termografii w kardiochirurgii podczas pomostowania tętnic.
Symbol/e przedmiotowego efektu kształcenia: W1, W2
Wykładowca – dr Marek Wasek
W2 - Wykład 2 - Zastosowania medyczne ultradźwięków. Ultrasonografia.
Student zna:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Właściwości fizyczne promieniowania ultradźwiękowego.
Zjawiska czynnego i biernego oddziaływania ultradźwięków z materią.
Pojęcie impedancji akustycznej, jej wartości dla tkanki miękkiej, powietrza i tkanki kostnej.
Inne oprócz USG medyczne zastosowania ultradźwięków.
Fizyczne aspekty wszystkich znanych prezentacji USG. Prezentacje A, B i M.
Zjawisko Dopplera i fizyczne podstawy zastosowania go w diagnostyce przepływu krwi w układzie
tętniczym i żylnym ludzi dorosłych, dzieci i płodów.
Sposoby kontrastowania w USG.
Ocenę szkodliwości badan ultrasonograficznych. Zjawisko kawitacji.
Strona 3 z 7
W3 - Wykład 3. – Podstawy rentgenodiagnostyki.
Student zna:
1. Właściwości fizyczne promieniowania rentgenowskiego.
2. Odróżnia promieniowanie hamowania od charakterystycznego promieniowania X.
3. Budowę lampy rentgenowskiej i aparatu rentgenowskiego.
4. Podstawy biofizyczne rentgenodiagnostyki klasycznej, angiografii klasycznej i angiografii
subtrakcyjnej, rentgenotelewizji, tomografii komputerowej (CT), szybkiej tomografii
komputerowej (EBT).
5. Ograniczenia rentgenodiagnostyki klasycznej.
6. Zalety tomografii komputerowej.
7. Potrafi porównać tomografię komputerową z innymi metodami diagnostyki medycznej (MR, PET,
USG)
8. Na czym polega szkodliwość promieniowania rentgenowskiego.
9. Dawki promieniotwórcze jakie pacjent otrzymuje dla wybranych badań diagnostycznych z
wykorzystaniem promieniowania rentgenowskiego.
W3 - Wykład 4. - Metody diagnostyczne wykorzystujące światło laserowe. Metoda fotodynamiczna.
Student zna:
1. Właściwości światła laserowego. Zakres spektralny, monochromatyczność.
2. Charakterystykę głównych typów laserów stosowanych w medycynie.
3. Zna zastosowania laserów w chirurgii, okulistyce i dermatologii (biostymulacja).
4.
5.
Zastosowania światła laserowego w diagnostyce i terapii.
Podstawy fotodynamicznej diagnostyki i terapii nowotworów.
Symbol/e przedmiotowego efektu kształcenia: W1, W2.
W5– Wykład 5. - Tomografia magnetycznego rezonansu jądrowego.
Student zna:
1. Podstawy fizyczne zjawiska magnetycznego rezonansu jądrowego NMR.
Strona 4 z 7
2. Zasadę działania metody rezonansu magnetycznego w diagnostyce medycznej.
3. Zalety tej metody w stosunku do rentgenodiagnostyki , ultrasonografii i metod emisyjnych ( PET i
SPECT).
4. Możliwości diagnostyczne tomografii MR.
W6 – Wykład 6 - Podstawy radiofarmacji. Metody emisyjne diagnostyki medycznej.
Student zna:
1. Właściwości wskaźników izotopowych.
2. Różnice w zastosowaniach wskaźników izotopowych od wskaźników stabilnych.
3. Podstawy biofizyczne metod emisyjnych ( scyntygrafia, tomografia pojedynczego fotonu SPECT i
pozytonowa tomografia emisyjna PET).
4. Podstawy radiofarmacji.
5. Produkcja radiofarmaceutyków.
6. Zjawisko izomerii jądrowej w aspekcie wykorzystania tego zjawiska w produkcji generatorów
technetowych.
7. Zasadę działania cyklotronów i reaktorów atomowych w aspekcie produkcji izotopów.
8. Normy czystości stosowane w produkcji radiofarmaceutyków. Kryteria jakośći.
9. Znaczniki izotopowe stosowane w scyntygrafii i jednofotonowej tomografii emisyjnej (SPECT)
10. Zastosowania metod scyntygraficznych i SPECT
W7– Wykład 7 - Podstawy biofizyczne pozytonowej tomografii emisyjnej (PET).
Student zna:
1.
2.
3.
4.
5.
Zjawisko anihilacji.
Znaczniki izotopowe stosowane w tomografii PET.
Syntezę fluorodeoxyglukozy FDG.
Budowę i zasadę działania tomografu emisyjnego PET.
Przykłady klinicznych zastosowań tomografii emisyjnej PET.
6. Podstawy i zalety badania wielomodalnego PET + CT.
Strona 5 z 7
7. Sposoby weryfikacji efektów kształcenia
Symbol
przedmiotowego
efektu
kształcenia
Symbole form
prowadzonych zajęć
Sposoby weryfikacji efektu
kształcenia
W
Kolokwium – test zamknięty
dotyczący tematyki
poruszanej na wykładach;
system punktowy
W1, W2
Kryterium zaliczenia
Uzyskanie powyżej 50% z
kolokwium
8. Kryteria oceniania
Forma zaliczenia przedmiotu: : Kolokwium (test)
ocena
kryteria
2,0 (ndst)
Uzyskanie poniżej 50% punktów z testu
3,0 (dost)
Uzyskanie od 51% do 60 % punktów z testu
3,5 (ddb)
Uzyskanie od 61% do 70% punktów z testu
4,0 (db)
4,5 (pdb)
5,0 (bdb)
Uzyskanie powyżej 90% punktów z testu
9. Literatura
Literatura obowiązkowa:
1. Feliks Jaroszyk, Biofizyka. Podręcznik dla studentów, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2001
2. Fizyczne metody diagnostyki medycznej i terapii, Praca zbiorowa pod redakcją A.Z.
Hrynkiewicza i E. Rokity, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000.
3. Materiały z prezentacji wykładów (wersja elektroniczna)
Literatura uzupełniająca:
1. Andrzej A. Czerwiński, Energia jądrowa i promieniotwórczość, Oficyna Edukacyjna, 1998.
2. Edward Rurarz, Stanisław Puciło, Stefan Mikołajewski: „Izotopy promieniotwórcze stosowane
w obrazowaniu narządów tkanek”, PTJ vol. 41, Z.3 (1998)
10. Kalkulacja punktów ECTS
Forma aktywności
Liczba godzin
Liczba punktów ECTS
Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:
Wykład
15
Seminarium
-
Ćwiczenia
-
Strona 6 z 7
1
Samodzielna praca studenta (przykładowe formy pracy)
Przygotowanie studenta do zajęć
10 godz.
Przygotowanie studenta do zaliczeń
15 godz.
Konsultacje
-
Razem
25 godz.
11. Informacje dodatkowe
1.
Dane kontaktowe osoby odpowiedzialnej za dydaktykę:
e- mail : [email protected]
tel. : 22 5720961
Podpis Kierownika Jednostki
Podpis osoby odpowiedzialnej za sylabus
Strona 7 z 7

Biofizyczne podstawy diagnostyki medycznej

Transkrypt

Podobne dokumenty

Biofizyka - Wydział Farmaceutyczny

pobierz pdf

Język angielski - Wydział Farmaceutyczny

Dokumentacja fotograficzna mostu na rzece Wisłok w ciągu drogi

Znaczenie tomografii komputerowej w praktyce onkologa

Elektroniczna dokumentacja medyczna

CANNABIS LECZY. Przyszłość medycznej marihuany w Polsce.

Diagnostyka hematologiczna

Załącznik nr 1. Logo Zespołu Szkół nr 2 im