B – Adwent 2 niedz. Mk 1, 1-8

B – Adwent 2 niedz. Mk 1, 1-8
Przemawiajcie do serca Jeruzalem
i woáajcie do niego,
Īe czas jego sáuĪby siĊ skoĔczyá,
Īe nieprawoĞü jego odpokutowana,
bo odebraáo z rĊki Pana karĊ w dwójnasób
za wszystkie swe grzechy
z I czyt. Iz 40,1-5.9-11
DziaáalnoĞü Jana Chrzciciela
Jan Chrzciciel gáosiá/zapowiedziaá nadejĞcie JX
i wskazaá Go im. I jeszcze wiĊcej!
Caáe Īycie Jana jest obrazem i zapowiedzią Īycia i dziaáalnoĞci JX. Mimo, iĪ Jan wyprzedza JX,
w rzeczywistoĞci Go naĞladuje ĺ Īycie Jana jest odbiciem wydarzeĔ z Īycia JX.
Obaj: - idą na pustyniĊ, gdzie przygotowują siĊ do dziaáalnoĞci
- udzielają chrztu: Jan z wody; Jezus w Duchu ĝwiĊtym
- przepowiadają Królestwo BoĪe
- zostają wydani i ponoszą Ğmierü mĊczeĔską
- Ğw. Jan jest Eliaszem, który powróciá na ziemiĊ i Jezus równieĪ powróci (paruzja)
w. 1
streszczenie caáego dzieáa, przesáania ewangelicznego
* początek ΦΕΛφ takĪe fundament, „sedno problemu”, staáy punkt odniesienia, kamieĔ
wĊgielny caáej konstrukcji
ĺ prawdopodobnie idzie o uporządkowanie informacji krąĪących, przekazywanych przez
App, uczniów i kobiety dotyczących JX. MoĪe juĪ pojawiaáy siĊ niejasnoĞci?
ĺ Mk ukáada je wg okreĞlonego porządku starając siĊ dokáadnie wyjaĞniü istotĊ
przesáania
ĺ moĪe i odniesienie Rdz 1,1 – na początku, hebr. bereszit
Inne táumaczenie w. 1:
fundamentem tego, co ukazuje siĊ Ğwiatu jest dobra nowina – Jezus Chrystus, Syn BoĪy
ĺ Ewangelia wiĊc to nie ksiĊga lecz Osoba JX
ĺ JX jest nie tyle gáosicielem, lecz tym, co jest gáoszone (przedmiotem i treĞcią Ewangelii)
* ewangelia ΉЁ΅··νΏ΍ΓΑ (ΉЁȱȬ dobrze, ΅··νΏ΍ΓȱȬȱposáanie, nowina, wiadomoĞü)
1.
początkowo – nagroda za dobrą wiadomoĞü lub ofiara pochwalna
2.
okreĞlenie pomyĞlnej wiadomoĞci o zwyciĊstwie militarnym (skoro zwyciĊstwo ĺ brak
wrogów) ĺ owocem jest pokój
3.
termin z dworu cesarskiego mówiący o narodzinach nastĊpcy tronu ĺ stabilnoĞü
dynastii ĺ poczucie bezpieczeĔstwa ĺ pokój
ĺ byü moĪe Īe Mk w ten sposób opowiada EwangeliĊ DzieciĔstwa: podobnie jak uznajecie
za dobrą nowinĊ narodziny potomka cesarza tak ja wam gáoszĊ dobrą nowinĊ,
iĪ przyszedá na Ğwiat Jezus, który jest Chrystusem (Mk 8,35 – utoĪsamienie JX z Jego
Ewang.)
ȱ
* Mk przedstawia JX najwaĪniejszymi tytuáami:
- Jezus – Jehoszua – Bóg ratuje, zbawia; Jahwe jest zbawieniem
- Chrystus – Masiah – Namaszczony (u Mk x 8) – czáowiek wybrany przez Boga
i przeznaczony, by przynieĞü pokój (wg obrazów w Iz czasy mesjaĔskie są czasami
pokoju: lew z barankiem razem leĪeü bedą…)
Na początku JX nie uĪywa tego okreĞlenia (Mk w. 1,1 dopiero 8,29 sekret mesjaĔski)
z obawy o záe rozumienie. Sáowo bez rodzajnika tzn. Īe to nie jest „ten” mesjasz, którego
oczekujemy, chwalebny… ĺ ten bĊdzie cierpiący
- Syn BoĪy – w ST w judaizmie:
1.
2.
caáy Izrael (Wj 4,22)
monarcha w czasie
wáadzy Ps 2,7)
inwestytury (obejmowania
3.
zaĪyáoĞü z Bogiem (anioáowie Hi 38,7)
Uczniowie nigdy tak nie mówili o JX:
ĺ znaczenie tego imienia zakryte przed ich oczami?
ĺ a tylko Bóg, duchy nieczyste, setnik wiedzieli kim On byá?
w. 2-4
prezentacja postaci, która poprzedziáa przyjĞcie JX – Jana Chrzciciela
- kompilacja dwóch cytatów: Iz 40,3 i Ml 3,1 (Mk przypisuje wypowiedĨ Izajaszowi)
- w Wj 23,20 - Bóg obiecuje Izraelowi anioáa, który bĊdzie ich broniá i zaprowadzi do
Ziemi Obiecanej
* gáos woáającego na pustyni Iz 40,3 – początek „ksiĊgi pocieszenia” podnoszącej na
duchu lud w niewoli trwającej od 587 (598-pierwsza deportacja) do 539 r. przed JX
(niewiernoĞü narodu ĺ niewola babiloĔska ĺ wszystko utracone ĺ brak nadziei ĺ zapowiedĨ:
przygotujcie siĊ do powrotu do ojczyzny ĺ koniec niewoli ĺ dobra nowina)
Obraz Izajasza – to opis powrotu narodu wybranego z niewoli do ojczyzny. Bóg jak
wódz prowadzi swój naród. Pochód poprzedza herold, który obwieszcza jego przybycie,
poniewaĪ droga wiedzie przez pustyniĊ ĺ herold wzywa do naprawy dróg ĺ do
odrodzenia moralnego (zwaĪywszy jak prymitywne narzĊdzia mieli ludzie w czasach JX
lepiej rozumiemy jak wielki wysiáek musieli wáoĪyü w swoją pracĊ)
Jan Chrzciciel – kim jest?
1.
posáaniec, zwiastun Ω··ΉΏΓΖ ĺ posáaniec nie jest samodzielnym podmiotem,
reprezentuje wáadzĊ
2.
gáos ΚΝΑφ - tzn. nie mówi we wáasnym imieniu, jest gáosem tego, który go posáaá
ĺ nigdy nie zapomniaá kim jest… = to jest wielkoĞü Ğw. Jana
* pustynia σΕ΋ΐΓΖ – nawiązanie do wyjĞcia Izraela z Egiptu (na pustyni ĩydzi z róĪnych
narodów stali siĊ jednym narodem i oczyĞcili swoją wiarĊ)
ĺ tutaj pustynia ma znaczenie teologiczne – identyfikuje Boga i Jego lud (Pwt 8,1-4)
ĺ to droga miĊdzy niewolą a wolnoĞcią, miĊdzy Egiptem i Babilonią a Ziemią Obiecaną
* wystąpiá π·νΑΉΘΓ - zdarzyáo siĊ, staáo siĊ, przyszedá na Ğwiat
* chrzest nawrócenia ΆΣΔΘ΍Ηΐ΅ȱΐΉΘ΅ΑΓϟ΅Ζȱ(chrzest jest symbolem nawrócenia)
ȱ
ĺ chrzest ΆΣΔΘ΍Ηΐ΅ – tzn. gáĊbokie zanurzenie, idea gáĊbi – musicie zanurzyü siĊ
w gáĊbinach, bo gdy dotrzecie do dna tej gáĊbi bĊdziecie mogli powróciü z nową
mentalnoĞcią
ĺ nawrócenie ΐΉΘΣΑΓ΍΅ (ΐΉΘΣȱ– zmiana, ΑΓІΖ – umysá) tzn. zastanowiü siĊ nad czymĞ po
fakcie, wewn. przemiana. To nie tylko ĞwiadomoĞü grzechów to zmiana podejĞcia do Īycia
* dla odpuszczenia grzechów ĺ Bóg zawsze wybacza DLATEGO moĪemy siĊ nawróciü!
JeĞli macie poczucie, Īe znajdujecie siĊ w mrocznej krainie, peánej cieni i Ğmierci,
Īe jesteĞcie zmiaĪdĪeni ciĊĪarem win, Īe jesteĞcie niewolnikami wáasnych grzechów,
to zwiastujĊ wam dobrą nowinĊ – moĪecie powstaü z martwych (por. Ez 37,1-14 proroctwo
o wysuszonych koĞciach)
w. 5
- sáowo Jana miaáo wielką moc
- propozycja Jana trudna ale ma ogromny odzew
* okolica judejska i wszyscy mieszkaĔcy Jerozolimy ĺ hiperbola Mk – bo tak ogromne
wraĪenie robiá widok táumów wokóá Jana
* rzeka Jordan ĺ granica, za którą jest Ziemia Obiecana, „kraina mlekiem i miodem
páynąca” (historie ST – Abraham Rdz 13,8-12, MojĪesz, Jozue)
ĺ tym razem Judea i Jerozolima nie są miejscami do których trzeba siĊ kierowaü, lecz
z których trzeba wyjĞü, trzeba opuĞciü jakieĞ swoje „miejsca ĞwiĊte”, swoje
wyobraĪenia Boga aby spotkaü Tego, który przychodzi
* grzech Υΐ΅ΕΘϟ΅, grzeszyü - z hebr. chybiü celu, zejĞü z wáaĞciwej drogi – kto uwaĪa, Īe
siĊ zagubiá niech przyjmie dobrą nowinĊ o Bogu
ĺ celem czáowieka jest przecieĪ – Bóg, miáowaü Boga (Mt 22,36n)
ĺ grzeszny czáowiek umiera w „grobie wody” wraz z martwym JX i zmartwychwstaje
[powstając z wody] jako przybrany syn