USZLACHETNIANIE CZYNNE_09

PROCEDURA USZLACHETNIANIA CZYNNEGO
Instrukcja dla przedsiębiorców
Wersja 1.0
z dnia 12 września 2011 r.
Spis treści:
1. Podstawa prawna stosowania procedury uszlachetniania czynnego
2. Wprowadzenie
3. Sposoby korzystania z procedury uszlachetniania czynnego
4. Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego
4.1. Pełna forma wniosku
4.2. Skrócona forma wniosku
4.3. Organ celny, do którego składany jest wniosek w pełnej formie
4.4. Organ celny, do którego składany jest wniosek w formie skróconej
4.5. Załączniki do wniosku
4.6. Wniosek o przedłuŜenie lub zmianę pozwolenia
5. Warunki udzielenia pozwolenia
5.1. Warunki podmiotowe
5.2. Warunek zamiaru dokonania powrotnego wywozu lub wywozu
5.3. Warunki przedmiotowe
5.4. Warunki ekonomiczne
6. Zabezpieczenie
7. Ewidencja
8. Transfer – przemieszczanie towarów w ramach procedury zawieszającej
9. Termin waŜności pozwolenia
10. Pozwolenie z mocą wsteczną
11. Przeniesienie praw i obowiązków
12. Stosowanie procedury
13.Uszlachetnianie czynne w sektorze cukru
14. Stosowanie ekwiwalencji w uszlachetnianiu czynnym w sektorze cukru
2
1. Podstawa prawna stosowania procedury uszlachetniania czynnego
Zasady stosowania procedury uszlachetniania czynnego regulują przepisy:
•
rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r.
ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str.
1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307 z późn.
zm.)
•
rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego
przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego
Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993, str. 1, z późn. zm.;
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3, z późn. zm.)
•
ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622, z późn. zm.)
•
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie przypadków,
w których organ celny pobiera zabezpieczenie (Dz. U. Nr 87, poz. 829)
•
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie wzorów
formularzy stosowanych w sprawach celnych (Dz. U. Nr 166, poz. 995)
•
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie właściwości
miejscowej organów celnych (Dz. U. Nr 94, poz. 911 z późn. zm.).
2. Wprowadzenie
Procedura uszlachetniania czynnego ma na celu wspieranie działalności eksportowej
wspólnotowych producentów poprzez umoŜliwienie wprowadzenia na obszar celny Unii
Europejskiej towarów niewspólnotowych na określony czas potrzebny do poddania ich
określonym procesom uszlachetniania w celu wytworzenia gotowych produktów (tzw.
produktów kompensacyjnych), a następnie wywiezienia ich z powrotem poza obszar celny
Unii Europejskiej w postaci tych produktów.
Stosowanie procedury uszlachetniania czynnego uzaleŜnione jest od posiadania waŜnego
pozwolenia udzielanego przez właściwy organ celny.
3
3. Sposoby korzystania z procedury uszlachetniania czynnego
Procedura uszlachetniania czynnego występuje w dwóch podstawowych systemach:
– systemie zawieszeń,
– systemie ceł zwrotnych.
Wobec towarów obejmowanych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń
nie pobiera się naleŜności celnych przywozowych, jak równieŜ nie stosuje się wobec nich
środków polityki handlowej, aŜ do chwili gdy towary te zostaną powrotnie wywiezione poza
obszar celny Unii Europejskiej w postaci produktów kompensacyjnych. Procedura
uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń umoŜliwia więc bezcłowy przywóz
towarów niewspólnotowych.
Towary obejmowane procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych są
najpierw dopuszczane do obrotu, z czym wiąŜe się pobór naleŜności celnych przywozowych
oraz zastosowanie środków polityki handlowej. NaleŜności te jednak mogą zostać zwrócone
lub umorzone, jeŜeli towary te w niezmienionym stanie lub w postaci produktów
kompensacyjnych zostaną wywiezione poza obszar celny Unii Europejskiej. Procedura
uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych umoŜliwia więc odzyskanie uprzednio
zapłaconych od towarów niewspólnotowych naleŜności.
W ramach procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń oraz systemie ceł
zwrotnych moŜliwe jest:
•
wykorzystanie tzw.
kompensacyjnych.
towarów
ekwiwalentnych
do
wytworzenia
produktów
Towarami ekwiwalentnymi nazywane są towary wspólnotowe, które, o ile spełnione zostaną
określone warunki, mogą zostać wykorzystane do wytworzenia produktów kompensacyjnych
w miejsce towarów przywoŜonych w tym celu spoza Unii Europejskiej.
Towary ekwiwalentne, co do zasady, muszą być tej samej jakości i mieć takie same cechy
charakterystyczne, co towary przywoŜone do uszlachetniania.
MoŜliwość wykorzystania towarów ekwiwalentnych ma na celu eliminację problemów
producentów związanych np. ze zwłoką w dostawie towarów przeznaczonych do
uszlachetniania.
Przykład
Zakład przetwórstwa spoŜywczego wykonujący produkcję eksportową otrzymał zlecenie na
wytworzenie w określonym terminie koncentratu zupy w proszku, do którego wytworzenia
4
będzie sprowadzać spoza Unii Europejskiej odpowiednie składniki. Z uwagi na krótki termin
wykonania zlecenia, zanim właściwe składniki do produkcji zostały przywiezione, zakład
wykorzystał do wytworzenia koncentratu odpowiednie składniki wspólnotowe. W chwili
przywozu składników spoza obszaru celnego Unii Europejskiej zakład posiadał juŜ
wytworzony koncentrat. Po przywozie składników wywieziony został wytworzony koncentrat.
W ramach procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń moŜliwe jest:
•
dokonanie uprzedniego wywozu produktów kompensacyjnych.
Uprzednim wywozem nazywany jest wywóz z Unii Europejskiej produktów
kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych, który następuje przed
przywozem towarów niewspólnotowych przeznaczonych do uszlachetniania.
Przykład
Zakład przetwórstwa spoŜywczego wykonujący produkcję eksportową otrzymał zlecenie na
wytworzenie w określonym terminie koncentratu zupy w proszku, do którego wytworzenia
będzie sprowadzać spoza Unii Europejskiej odpowiednie składniki. Z uwagi na zaistniałe
opóźnienie w realizacji dostawy sprowadzanych składników, zakład, aby dotrzymać krótkiego
terminu wykonania zlecenia, wykorzystał do wytworzenia koncentratu odpowiednie składniki
wspólnotowe i wywiózł wytworzony koncentrat. Właściwe składniki do produkcji zostały
przywiezione dopiero po wywozie wytworzonego koncentratu.
W ramach procedury uszlachetniania czynnego moŜliwe jest takŜe:
•
dokonanie czasowego wywozu produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie
niezmienionym w celu poddania ich uzupełniającym procesom uszlachetniania
poza obszarem celnym Unii Europejskiej, w ramach procedury uszlachetniania
biernego.
MoŜliwość dokonania wywozu poza obszar celny Unii Europejskiej towarów w
niezmienionym stanie lub produktów kompensacyjnych, zanim jeszcze zostaną uznane za
wyroby gotowe, gdzie zostaną poddane uzupełniającym procesom uszlachetniania (np. z
uwagi na nieposiadanie odpowiednich urządzeń lub materiałów wymaganych na kolejnym
etapie procesu uszlachetniania) wymaga uzyskania pozwolenia wydanego zgodnie z
warunkami określonymi w przepisach dotyczących uszlachetniania biernego.
5
Przykład
Polski producent w toku procesu uszlachetniania mającego na celu wytworzenie wyrobu
gotowego sprzedawanego kontrahentowi zagranicznemu zleca przeprowadzenie firmie spoza
obszaru celnego Unii Europejskiej jednego z podprocesów procesu uszlachetniania (np. z
uwagi na posiadane przez tę firmę urządzenia specjalistyczne potrzebne do zastosowania na
jednym z etapów procesu uszlachetniania), stosując w tym celu procedurę uszlachetniania
biernego zgodnie z jej warunkami.
4. Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego
Stosowanie procedury uszlachetniania czynnego wiąŜe się z obowiązkiem posiadania
pozwolenia na stosowanie tej procedury, które wydawane jest przez właściwy organ celny.
W celu uzyskania pozwolenia naleŜy złoŜyć wniosek o jego udzielenie.
4.1. Pełna forma wniosku
Zasadą jest, Ŝe wniosek o udzielenie pozwolenia powinien być sporządzony na piśmie z
zastosowaniem wzoru określonego w załączniku nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego
do Wspólnotowego Kodeksu Celnego.
Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego i samo
pozwolenie są więc dokumentami sformalizowanymi.
Dla procedury uszlachetniania czynnego wzór ten składa się:
-
z formularza podstawowego, który jest wspólny dla wszystkich gospodarczych procedur
celnych oraz
-
z formularza kontynuacyjnego, ustanowionego dla tej procedury.
Formularz kontynuacyjny stanowi kontynuację podstawowej części wniosku zawartej w
formularzu podstawowym i jest załączany, jeŜeli jest taka potrzeba.
Pola formularzy wniosku powinny zostać wypełnione zgodnie z Objaśnieniami zawartymi w
załączniku nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego.
We wniosku naleŜy podać informacje m.in. na temat charakteru planowanych do
przeprowadzenia działań w ramach wnioskowanej procedury, towarów przeznaczonych do
objęcia procedurą oraz wytwarzanych z nich produktów kompensacyjnych, rodzaju
wykorzystywanej ewidencji.
Dodatkowo w treści wniosku (w polu nr 1) naleŜy podać numer identyfikacyjny EORI, oraz jeśli wnioskodawca posiada status upowaŜnionego przedsiębiorcy - numer świadectwa AEO.
6
W przypadku, gdy wnioskodawca nie posiada statusu AEO zobowiązany jest przedstawić
wraz z wnioskiem o udzielenie pozwolenia oświadczenie sporządzone według wzoru
stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 lipca 2011 r. w
sprawie wzorów formularzy stosowanych w sprawach celnych.
Wnioskodawca moŜe zostać poproszony o przedstawienie dodatkowych informacji w
sytuacji, gdy organ celny uzna jakąkolwiek informację podaną we wniosku za
niewystarczającą.
4.2. Skrócona forma wniosku
Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego moŜe
być takŜe sporządzony za pomocą zgłoszenia celnego w formie pisemnej lub za pomocą
technik elektronicznego przetwarzania danych.
Ta forma wniosku moŜe być zastosowana wyłącznie w sytuacjach, gdy:
-
warunki ekonomiczne uznaje się za spełnione (zgodnie z art. 539 Rozporządzenia
Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego),
-
wniosek nie dotyczy stosowania procedury uszlachetniania czynnego z wykorzystaniem
towarów ekwiwalentnych,
-
wniosek nie dotyczy udzielenia pozwolenia pojedynczego,
-
nie są stosowane procedury uproszczone.
W przypadku sporządzenia wniosku za pomocą zgłoszenia celnego wnioskodawca
zobowiązany jest w Polu 44 zgłoszenia celnego podać niezbędne do rozpatrzenia wniosku o
udzielenie pozwolenia informacje na temat planowanego sposobu stosowania procedury
uszlachetniania czynnego (m.in. takie jak miejsce, gdzie będzie dokonywany proces
uszlachetniania, rodzaj procesu uszlachetniania, uzyskiwane produkty kompensacyjne,
przewidywany urząd zakończenia) przy uŜyciu następujących krajowych kodów informacji
dodatkowych:
- 0PL05,
- 0PL06,
- 0PL07,
- 0PL08,
- 0PL09.
7
W przypadku procedury uszlachetniania czynnego kod informacji dodatkowej:
- 0PL05 jest stosowany do wskazania miejsca (miejsc), gdzie będzie dokonywany proces
uszlachetniania,
- 0PL06 jest stosowany do wskazania przewidywanego urzędu (urzędów) zakończenia i
urzędu kontrolnego,
- 0PL07 jest stosowany do wskazania charakteru/rodzaju procesu (procesów) uszlachetniania
oraz wskazania warunków ekonomicznych,
- 0PL08 jest stosowany do wskazania kodu (kodów) CN uzyskiwanych produktów
kompensacyjnych oraz określenia ich nazwy handlowej i/lub technicznej, a takŜe do
podania współczynnika produktywności lub metody jego obliczenia,
- 0PL09 jest stosowany do wskazania przewidywanego terminu zakończenia procedury
uszlachetniania czynnego, a takŜe do określenia proponowanego sposobu(ów) dokonania
identyfikacji towarów przywoŜonych.
Szczegółowe zasady stosowania powyŜej wymienionych krajowych kodów informacji
dodatkowych zostały szczegółowo przedstawione w „Instrukcji wypełniania zgłoszeń
celnych”, zmienionej w związku z wejściem w Ŝycie rozporządzenia Ministra Finansów z
dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie wzorów formularzy stosowanych w sprawach celnych.
W przypadku sporządzenia wniosku za pomocą zgłoszenia celnego pozwolenie udzielane jest,
o ile zostaną spełnione warunki korzystania z tej procedury, poprzez przyjęcie zgłoszenia
celnego. Udzielone w ten sposób pozwolenie ma zastosowanie tylko do tej ilości towarów,
które zostały objęte procedurą na podstawie przedmiotowego zgłoszenia celnego.
4.3. Organ celny, do którego składany jest wniosek w pełnej formie
Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego
składany w pełnej formie, naleŜy złoŜyć do organu celnego właściwego ze względu na
miejsce, w którym są prowadzone księgi handlowe wnioskodawcy oraz gdzie będzie
dokonywana przynajmniej część procesu uszlachetniania.
W przypadku, gdy właściwy organ celny nie moŜe zostać określony według tego kryterium,
wówczas wniosek naleŜy złoŜyć do organu celnego właściwego ze względu na miejsce, w
którym są prowadzone księgi handlowe wnioskodawcy.
Właściwym organem celnym w sprawie rozpatrzenia wniosku o udzielenie pozwolenia na
stosowanie procedury uszlachetniania czynnego jest naczelnik urzędu celnego.
8
4.4. Organ celny, do którego składany jest wniosek w formie skróconej
Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego,
składany w formie skróconej, składa się do urzędu celnego mającego uprawnienie do
obejmowania towarów procedurą uszlachetniania czynnego oraz właściwego dla miejsca, w
którym są prowadzone księgi handlowe wnioskodawcy oraz gdzie będzie dokonywana
przynajmniej część procesu uszlachetniania. Urząd ten staje się urzędem kontrolnym w
rozumieniu art. 496 lit. e Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu
Celnego.
W przypadkach, gdy nie wpływa to negatywnie na skuteczność sprawowania kontroli celnej
za "miejsce, w którym są prowadzone księgi handlowe wnioskodawcy" moŜe być uznane
takŜe miejsce gdzie księgi te są dostępne, równieŜ przy wykorzystaniu systemów
teleinformatycznych.
W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się złoŜenie wniosku w formie skróconej do urzędu
celnego właściwego do przyjęcia zgłoszenia do procedury uszlachetniania czynnego.
4.5. Załączniki do wniosku
Do wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego naleŜy
dołączyć:
-
oświadczenie sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia
Ministra Finansów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie wzorów formularzy stosowanych w
sprawach celnych - w przypadku, gdy wnioskodawca nie posiada statusu AEO,
-
dokumenty poświadczające zasadność podanego przez wnioskodawcę kodu warunków
ekonomicznych lub udowadniające spełnienie warunków ekonomicznych w danej sprawie
(np. oświadczenie, umowa o przetworzenie robocze, korespondencja handlowa,
kalkulacje),
-
opis procesu uszlachetniania (jeŜeli pole 9 wniosku w pełnej formie nie jest wystarczające
dla takiego opisu),
-
informację, czy którykolwiek z produktów kompensacyjnych jest odpadem w rozumieniu
przepisów ustawy o odpadach.
Obowiązek załączania do wniosku dokumentów innych niŜ wymienione powyŜej winien
wynikać z przepisów prawa celnego lub przepisów odrębnych. Rodzaj załączanych
dokumentów powinien być bezpośrednio powiązany z przedmiotem prowadzonego
postępowania i mieć wpływ na jego rozstrzygnięcie, np. ustalenie czy spełnione są warunki
skutecznego sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej.
9
W przypadku, gdy wymagany dokument został dołączony w toku innego postępowania
prowadzonego przez dany organ celny, a informacje w nim zawarte odzwierciedlają aktualny
stan faktyczny i stan prawny, wnioskodawca moŜe ograniczyć się do wskazania numeru
sprawy, przy której dany dokument został dołączony.
4.6. Wniosek o przedłuŜenie lub zmianę pozwolenia
MoŜliwe jest ubieganie się o przedłuŜenie pozwolenia, jednakŜe jedynie w przypadku, gdy
pozwolenie zostało udzielone przez właściwy organ celny w pełnej formie (według wzoru
określonego w załączniku nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego
Kodeksu Celnego).
Ubieganie się natomiast o zmianę pozwolenia moŜliwe jest zarówno w przypadku, gdy
pozwolenie zostało udzielone przez właściwy organ celny w pełnej formie, jak i w przypadku
gdy zostało udzielone w formie skróconej (poprzez przyjęcie zgłoszenia celnego).
W przypadku wnioskowania o dokonanie zmiany pozwolenia udzielonego poprzez przyjęcie
zgłoszenia celnego, wniosek taki zostanie rozpatrzony w trybie art. 23 ust. 5 ustawy – Prawo
celne, czyli poprzez zmianę przyjętego zgłoszenia celnego. Zmiana taka dokonana zostanie w
drodze postanowienia, na które przysługuje zaŜalenie. Organem właściwym do rozpatrzenia
ww. wniosku jest organ celny, który poprzez przyjęcie zgłoszenia celnego udzielił
pozwolenia.
Wnioski o przedłuŜenie lub zmianę pozwolenia mogą zostać złoŜone w drodze zwykłego
podania na piśmie, o ile organy celne wyraŜą na to zgodę. W takiej sytuacji naleŜy podać
przynajmniej numer pozwolenia, które ma zostać przedłuŜone lub zmienione, informacje
niezbędne do jego przedłuŜenia lub zmiany, a takŜe informację wskazującą, w jakim zakresie
pozwolenie ma ulec zmianie.
W przypadku pozwolenia udzielonego w pełnej formie wniosek o jego przedłuŜenie lub
zmianę powinien raczej zostać sporządzony na formularzu stanowiącym załącznik nr 67 do
Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego wraz z
zastosowaniem przewidzianego dla tego rodzaju sytuacji kodu „2” w polu 3 „Rodzaj
wniosku” tego formularza.
5. Warunki udzielenia pozwolenia
5.1. Warunki podmiotowe
Pozwolenie wydawane jest :
-
na wniosek osoby, która dokonuje procesu uszlachetniania lub organizuje proces
uszlachetniania,
10
-
osobom mającym swoją siedzibę w Unii Europejskiej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy
przywóz nie ma charakteru handlowego, wówczas bowiem pozwolenie moŜe zostać
udzielone takŜe osobom mającym swoją siedzibę poza Unią Europejską.
Pozwolenie moŜe otrzymać osoba, która spełnia wszelkie przesłanki, pozwalające na uznanie,
Ŝe gwarantuje ona prawidłowy przebieg procedury. Sprawdzenie, czy spełniona została
powyŜsza przesłanka sprowadza się do oceny wiarygodności podmiotu występującego o
pozwolenie, która odbywa się przykładowo m.in. poprzez sprawdzenie, czy wnioskodawca:
-
naleŜycie, rzetelnie prowadzi ewidencje i księgi handlowe,
-
terminowo kończy i rozlicza procedurę, zgodnie z regułami określonymi w przepisach
prawa celnego,
-
nie dopuścił się powaŜnych lub powtarzających się naruszeń przepisów prawa celnego.
5.2. Warunek zamiaru dokonania powrotnego wywozu lub wywozu
Pozwolenie moŜe zostać udzielone, jeŜeli wnioskodawca ma zamiar dokonać powrotnego
wywozu lub wywozu głównych produktów kompensacyjnych.
Wykazanie zamiaru powrotnego wywozu lub wywozu naleŜy udokumentować poprzez
przedstawienie np. umowy o przetworzenie robocze, zamówienia lub zlecenia od kontrahenta
zagranicznego.
5.3. Warunki przedmiotowe
Pozwolenie moŜe zostać udzielone, gdy przywoŜone towary moŜna będzie zidentyfikować w
wytwarzanych produktach kompensacyjnych. Wyjątkiem jest sytuacja. gdy produkty
kompensacyjne są wytworzone z towarów ekwiwalentnych, a takŜe sytuacja gdy
przedmiotem przywozu w ramach procedury są tzw. środki pomocnicze, a więc towary, które
nie wchodzą w skład produktów kompensacyjnych, ale umoŜliwiają lub ułatwiają ich
wytworzenie (nawet jeŜeli zostają one całkowicie lub częściowo zuŜyte w procesie).
Towary będące przedmiotem procedury uszlachetniania czynnego mogą być poddane
procesom, zwanym procesami uszlachetniania, do których zalicza się: obróbkę towarów (w
tym składanie, montaŜ lub instalowanie ich w innych towarach), przetwarzanie towarów oraz
naprawę towarów (w tym odnawianie i regulację/porządkowanie). Do procesów
uszlachetniania zalicza się takŜe wykorzystywanie towarów niewchodzących w skład
produktów kompensacyjnych, ale umoŜliwiających lub ułatwiających ich wytworzenie, nawet
jeŜeli zostają one całkowicie lub częściowo zuŜyte w tym procesie. Dopuszczalne jest takŜe
zastosowanie zwyczajowych czynności.
11
5.4. Warunki ekonomiczne
Spełnienie warunków ekonomicznych jest jednym z wymogów uzyskania pozwolenia.
Sprawdzenie przez organy celne, czy zostały spełnione warunki ekonomiczne polega w
procedurze uszlachetniania czynnego na ocenie ekonomicznej nieopłacalności zastosowania
zasobów wspólnotowych. Ekonomiczna nieopłacalność jest ustalana na podstawie kryteriów,
które podzielono na takie obszary jak:
-
niedostępność towarów wyprodukowanych w Unii Europejskiej mających tę samą
jakość i charakterystykę techniczną co towary przewidziane do przywozu dla celów
planowanych procesów uszlachetniania,
-
róŜnice w cenie pomiędzy towarami wyprodukowanymi w Unii Europejskiej a
towarami, których przywóz jest planowany,
-
zobowiązania umowne,
-
inne powody.
Szczegółowe informacje oraz kryteria warunków ekonomicznych stosowanych w procedurze
uszlachetniania czynnego zostały określone w załączniku nr 70 do Rozporządzenia
Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego w formie kodów.
Wnioskodawca we wniosku o udzielenie pozwolenia zobowiązany jest wskazać powody, dla
których uwaŜa warunki ekonomiczne za spełnione. Informacja taka powinna zostać
przekazana za pomocą zastosowania ww. kodów. W niektórych przypadkach konieczne moŜe
okazać się doprecyzowanie tych powodów.
Warunki ekonomiczne dla procedury uszlachetniania czynnego uwaŜa się za spełnione z
wyjątkiem sytuacji, gdy wniosek o udzielenie pozwolenia dotyczy towarów przywoŜonych, o
których mowa w załączniku nr 73 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego
Kodeksu Celnego.
JednakŜe, w przypadku towarów określonych w załączniku nr 73 do Rozporządzenia
Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego warunki ekonomiczne uwaŜa się za
spełnione, jeŜeli zaistnieją następujące przesłanki:
a)
wniosek dotyczy:
-
czynności obejmujących towary o charakterze niehandlowym,
-
umowy o przetworzenie robocze (tzn. jakiekolwiek przetworzenie towarów
przywoŜonych bezpośrednio lub pośrednio oddanych do dyspozycji posiadacza
pozwolenia, które to przetworzenie jest przeprowadzane zgodnie ze
12
specyfikacjami/zaleceniami w imieniu głównego zobowiązanego, mającego siedzibę
w państwie trzecim, zazwyczaj w zamian za pokrycie jedynie kosztów przetworzenia),
-
przetworzenia produktów kompensacyjnych juŜ otrzymanych przez przetworzenie na
mocy poprzedniego pozwolenia, udzielenie którego podlegało sprawdzeniu warunków
ekonomicznych,
-
zabiegów zwyczajowych,
-
naprawy,
-
przetworzenia pszenicy durum, oznaczonej kodem CN 1001 10 00 w celu produkcji
makaronu, oznaczonego kodami CN 1902 11 00 oraz 1902 19; lub
b)
połączona wartość towarów przywoŜonych na wnioskodawcę i na rok
kalendarzowy dla ośmiocyfrowego kodu CN nie przekracza 150 000 EUR; lub
c)
zgodnie z art. 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 z dnia 6 grudnia 1993 r.
ustanawiającego zasady handlu mające zastosowanie do niektórych towarów
pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych, sprawa dotyczy towarów
przywoŜonych, o których mowa w części A załącznika nr 73 i wnioskodawca
przedstawi dokument wystawiony przez właściwy organ (świadectwo IP)
zezwalający na objęcie tych towarów procedurą, w ramach ograniczeń ilościowych
określonych na podstawie bilansu dostaw.
Sprawdzenie przedstawionych uzasadnień, dokumentów oraz uznanie, czy warunki
ekonomiczne w konkretnej sprawie zostały spełnione, naleŜy do oceny organu celnego
rozpatrującego wniosek o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania
czynnego.
W niektórych przypadkach sprawdzenie, czy w danej sprawie spełnione zostały warunki
ekonomiczne moŜe zostać przeprowadzone przy udziale Komisji Europejskiej. Są to jednak
wyjątkowe i bardzo rzadko występujące sytuacje, gdyŜ mogą mieć miejsce tylko:
-
jeŜeli zainteresowane organy celne pragną przeprowadzić konsultacje przed lub po
wydaniu pozwolenia,
-
jeŜeli inna administracja celna wyraŜa sprzeciw wobec wydanego pozwolenia,
-
z inicjatywy Komisji.
W przypadku przedłoŜenia sprawy Komitetowi, wnioskodawca lub posiadacz pozwolenia,
zostaną poinformowani przez organ celny, iŜ taka procedura została wszczęta.
13
6. Zabezpieczenie
W myśl ogólnych zasad określonych w przepisach prawa organy celne mogą uzaleŜnić
objęcie towarów procedurą zawieszającą (a taką jest procedura uszlachetniania czynnego w
systemie zawieszeń) od złoŜenia zabezpieczenia w celu zapewnienia uiszczenia długu celnego
mogącego powstać w stosunku do tych towarów.
Wnioskodawca moŜe więc zostać zobowiązany do złoŜenia zabezpieczenia w związku z
korzystaniem z procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń.
W przypadku zabezpieczenia fakultatywnego o tym, czy zabezpieczenie powinno być
złoŜone i jaka winna być jego wysokość decyduje organ celny, uwzględniając m.in.
okoliczność, czy w konkretnym wypadku istnieje ryzyko powstania długu celnego w
związku z procedurą i jego nieuiszczenia w terminie.
Organ celny podejmując powyŜszą decyzję bierze pod uwagę w szczególności kryteria takie
jak: posiadanie statusu AEO, czas prowadzenia działalności gospodarczej, rzetelność
rozliczania naleŜności celnych i podatkowych, pozytywną opinię organów celnych o
wnioskodawcy, charakter i zakres czynności jakie będą przeprowadzane w ramach stosowania
wnioskowanej procedury celnej, rodzaj przywoŜonych towarów, wysokość naleŜności
celnych i podatkowych.
Wymienione powyŜej kryteria są kryteriami przykładowymi. Oznacza to, Ŝe organ celny
podejmując decyzję o wymogu złoŜenia zabezpieczenia lub odstąpieniu od tego wymogu,
bierze pod uwagę wymienione powyŜej kryteria, oraz/lub inne kryteria, które uznaje za
właściwe w danym przypadku.
W przepisach wspólnotowego prawa celnego oraz przepisach krajowych określone zostały
przypadki, w których złoŜenie zabezpieczenia jest obowiązkowe. I tak organ celny wymaga
złoŜenia zabezpieczenia:
-
w przypadku stosowania uprzedniego wywozu (art. 115 ust. 5 Wspólnotowego Kodeksu
Celnego),
-
w sytuacji, gdy korzystającym z procedury uszlachetniania czynnego w systemie
zawieszeń jest osoba posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę poza obszarem
celnym Unii Europejskiej,
-
w przypadku, gdy procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń
obejmowane są towary „wraŜliwe” określone w załączniku nr 44c do Rozporządzenia
Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego.
14
7. Ewidencja
Stosowanie procedury uszlachetniania czynnego wiąŜe się z koniecznością prowadzenia
ewidencji zawierającej wszelkie niezbędne informacje i szczegóły techniczne umoŜliwiające
organom celnym sprawowanie nadzoru i kontroli nad prawidłowością przebiegu procedury.
W praktyce, prowadzenie ewidencji będzie wymagane na przykład w sytuacji realizacji
złoŜonych procesów uszlachetniania, czy teŜ korzystania z towarów ekwiwalentnych lub
towarów uznanych za wraŜliwe (towary wymienione w załączniku nr 44c do Rozporządzenia
Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego).
Odstąpienie od wymogu prowadzenia ewidencji przez posiadacza pozwolenia moŜe nastąpić
wyłącznie w sytuacji, w której organ celny nie uzna prowadzenia ewidencji za niezbędne.
Organ celny moŜe zobowiązać równieŜ operatora (osobę wykonującą część procesów
uszlachetniania, podwykonawcę) do prowadzenia ewidencji.
Jako ewidencję organ celny moŜe zatwierdzić istniejące księgi rachunkowe (księgowość) o ile
zawierają stosowne/ właściwe dane.
Ewidencja moŜe być prowadzona w sposób tradycyjny (ksiąŜkowy) albo z zastosowaniem
programów informatycznych.
8. Transfer – przemieszczanie towarów w ramach procedury zawieszającej
Przepisy prawa celnego pozwalają na skorzystanie w ramach procedury zawieszającej, a taką
jest procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, z instytucji „transferu”, która
umoŜliwia przemieszczanie towarów przywoŜonych lub produktów kompensacyjnych
pomiędzy róŜnymi miejscami albo do pomieszczeń innego posiadacza, bez zakończenia tej
procedury. Podczas przemieszczania z wykorzystaniem transferu towary przywoŜone lub
produkty kompensacyjne pozostają przez cały czas pod procedurą uszlachetniania czynnego
w systemie zawieszeń.
Przemieszczenie moŜe zostać równieŜ dokonane w trybie i na warunkach określonych przez
przepisy prawa celnego dla procedury tranzytu, a więc nie w ramach procedury
uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń. Objęcie towarów procedurą tranzytu
powoduje zakończenie procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń.
Jeśli wnioskodawca zamierza dokonać transferu (przemieszczenia/ przewozu) towarów
przywoŜonych lub produktów kompensacyjnych w ramach procedury uszlachetniania
czynnego w systemie zawieszeń pomiędzy róŜnymi miejscami albo do pomieszczeń innego
posiadacza, bez zakończenia tej procedury, to powinien we wniosku o udzielenie pozwolenia
wskazać proponowane formalności transferowe.
15
O ile organ celny nie uzna tego za zbędne transfer podlega obowiązkowi prowadzenia
ewidencji.
WyróŜnia się następujące sposoby realizowania transferu:
1) transfer bez formalności celnych między róŜnymi miejscami określonymi w jednym
pozwoleniu (np. pomiędzy róŜnymi miejscami uszlachetniania). Przemieszczanie takie
moŜe się odbywać bez szczególnych formalności, jeŜeli ruch towarów będzie uprzednio
zapisany w ewidencji prowadzonej przez posiadacza pozwolenia.
2) transfer z urzędu objęcia do zakładów lub miejsca uszlachetniania naleŜących do
wnioskodawcy bądź podwykonawcy (operatora). Przemieszczenie takie moŜe być
przeprowadzone na podstawie zgłoszenia celnego o objęcie procedurą. Prowadzenie
oddzielnej ewidencji nie jest, w przypadku tego sposobu przemieszczania, wymagane.
3) transfer do urzędu zakończenia i - w ramach powrotnego wywozu - transfer do urzędu
wyprowadzenia odbywający się w ramach procedury. W przypadku powrotnego wywozu
procedura dopiero wtedy jest zakończona, kiedy towary, którym zostało nadane
przeznaczenie powrotnego wywozu, faktycznie opuszczą obszar celny Unii Europejskiej.
Dowód wyprowadzenia towaru powinien być dostarczony przy rozliczeniu procedury.
4) transfer od jednego posiadacza pozwolenia do drugiego, zgodnie z załącznikiem nr 68 do
Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego (np. w celu
poddania towaru końcowym procesom uszlachetniania). Warunkiem koniecznym do
stosowania takiego sposobu przemieszczania jest, aby osoba przyjmująca towar była
takŜe posiadaczem pozwolenia na stosowanie drugiej procedury gospodarczej i
jednocześnie posiadaczem pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, o której
mowa w art. 76 lit. c Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przekazujący towar posiadacz
pozwolenia powinien więc upewnić się, czy osoba przyjmująca posiada w tym zakresie
odpowiednie pozwolenie. Formalności celne, które naleŜy spełnić, zostały uregulowane w
załączniku nr 68 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu
Celnego.
Przy transferze towarów o podwyŜszonym ryzyku, wymienionych w załączniku nr 44 c do
Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wymagane jest
złoŜenie zabezpieczenia, na warunkach odpowiadających warunkom przewidzianym dla
procedury tranzytu.
9. Termin waŜności pozwolenia
W przypadku wniosku o udzielenie pozwolenia sporządzonego na piśmie z zastosowaniem
wzoru określonego w załączniku nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego do
Wspólnotowego Kodeksu Celnego wnioskowany termin waŜności pozwolenia na stosowanie
16
procedury uszlachetniania czynnego nie moŜe przekroczyć trzech lat od daty kiedy
pozwolenie stanie się skuteczne, z wyjątkiem przypadków o odpowiednio umotywowanych
rzetelnych podstawach.
W odniesieniu do towarów rolnych wymienionych w części A załącznika nr 73 do
Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego wnioskowany termin
waŜności pozwolenia nie moŜe przekraczać sześciu miesięcy, zaś w przypadku mleka i
przetworów mlecznych określonych w art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/99 termin
ten nie moŜe przekraczać trzech miesięcy.
PowyŜsza zasada nie dotyczy wniosku o udzielenie pozwolenia sporządzonego za pomocą
zgłoszenia celnego, gdyŜ przyjęcie tego zgłoszenia przez organ celny jest jednorazowym
pozwoleniem obejmującym wyłącznie towar określony w tym zgłoszeniu celnym.
10. Pozwolenie z mocą wsteczną
Przepisy prawa celnego dopuszczają moŜliwość ubiegania się w wyjątkowych sytuacjach o
uzyskanie pozwolenia z mocą wsteczną na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego.
W przepisach Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego
przewidziano trzy sytuacje, w których moŜe znaleźć zastosowanie instytucja pozwolenia z
mocą wsteczną, a mianowicie:
1) organ celny moŜe zezwolić, aby towary zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego,
zanim wydane zostało pozwolenie na ich przywóz z zastosowaniem tej procedury.
Pozwolenie takie zaczyna obowiązywać najwcześniej od daty złoŜenia wniosku o udzielenie
pozwolenia.
2) pozwolenie zostało wydane, ale termin jego waŜności juŜ upłynął, wówczas moŜna
zwrócić się z wnioskiem o przedłuŜenie tego pozwolenia. Wniosek musi jednak dotyczyć
takich samych towarów i operacji. Udzielone w takim przypadku pozwolenie z mocą
wsteczną zaczyna obowiązywać od daty wygaśnięcia pierwotnego pozwolenia.
3) w szczególnych okolicznościach moc wsteczna pozwolenia moŜe obejmować okres
jednego roku przed datą złoŜenia wniosku pod warunkiem, Ŝe istnieje udowodniona potrzeba
gospodarcza oraz, Ŝe są spełnione następujące warunki:
a)
wniosek nie odnosi się do próby oszustwa lub oczywistego zaniedbania;
b)
okres waŜności, który zostałby ustanowiony na mocy art. 507 Rozporządzenia
Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego nie zostanie przekroczony;
c)
księgi rachunkowe wnioskodawcy potwierdzają, Ŝe wszelkie wymagania procedury
mogą zostać uznane za wypełnione oraz, gdzie stosowne, towary mogą zostać
17
zidentyfikowane dla okresu o którym mowa, a takie księgi pozwalają na kontrolę
procedury; oraz
d)
dokonane mogą zostać wszelkie formalności konieczne do uregulowania sytuacji
towarów, włączając, w razie potrzeby, uniewaŜnienie zgłoszenia celnego.
Pamiętać naleŜy, Ŝe pomimo ogólnej regulacji dotyczącej moŜliwości wydawania pozwoleń z
terminem waŜności do jednego roku wstecz, w odniesieniu do niektórych towarów
obejmowanych procedurą uszlachetniania czynnego obowiązują krótsze terminy. Na przykład
dla towarów wymienionych w części A załącznika nr 73 do Rozporządzenia Wykonawczego
do Wspólnotowego Kodeksu Celnego moc wsteczna pozwolenia nie moŜe przekraczać okresu
sześciu miesięcy.
Dodatkowe informacje na temat pozwoleń z mocą wsteczną znajdują się w odrębnym
materiale zatytułowanym „Pozwolenie z mocą wsteczną”, zamieszczonym na stronie
internetowej.
11. Przeniesienie praw i obowiązków
Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury uszlachetniania czynnego
mogą zostać, za zgodą organów celnych, przeniesione na inną osobę w ramach tego samego
pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego bez zakończenia procedury.
Przeniesienie praw i obowiązków dotyczy wyłącznie towarów juŜ objętych procedurą
uszlachetniania czynnego. Warunki przeniesienia określa organ celny. Osoba, na którą
przenoszone są prawa i obowiązki, musi spełniać warunki wymagane do korzystania z danej
procedury. Oznacza to, Ŝe nowa osoba korzystająca z procedury, chociaŜ nie jest i nie będzie
posiadaczem tego pozwolenia (posiadacz pozwolenia bowiem pozostaje ten sam), to jednak
musi spełniać takie same warunki do korzystania z procedury uszlachetniania czynnego, jakie
zostały przewidziane dla posiadacza pozwolenia.
12. Stosowanie procedury
Stosowanie procedury uszlachetniania czynnego winno być zgodne z udzielonym
pozwoleniem oraz przepisami prawa regulującymi jej stosowanie.
W pozwoleniu, wydawanym z zastosowaniem wzoru z załącznika nr 67 do Rozporządzenia
Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego określany jest termin waŜności
pozwolenia. Termin ten oznacza okres, w którym moŜliwe jest zgłaszanie towarów do
procedury uszlachetniania czynnego, w ramach danego pozwolenia.
Pozwolenie wydawane w trybie skróconym, poprzez złoŜenie zgłoszenia celnego, oznacza, Ŝe
jest to jednorazowe pozwolenie mające zastosowanie tylko do tej ilości towarów, które
18
zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego na podstawie przedmiotowego zgłoszenia
celnego.
Towary mogą zostać objęte procedurą tylko i wyłącznie w terminie waŜności pozwolenia.
Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą powinno zostać złoŜone w jednym z urzędów
objęcia, określonych w pozwoleniu.
W przypadku uprzedniego wywozu w procedurze uszlachetniania czynnego, produkty
kompensacyjne otrzymane z towarów ekwiwalentnych mogą zostać zgłoszone do wywozu
tylko w terminie waŜności pozwolenia.
Procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń kończy się, gdy produkty
kompensacyjne lub towary w stanie niezmienionym zostaną powrotnie wywiezione lub
otrzymają inne dopuszczalne przeznaczenie celne.
Zgłoszenie celne kończące stosowanie procedury uszlachetniania czynnego powinno zostać
złoŜone w jednym z urzędów zakończenia, określonych w pozwoleniu, przed upływem
terminu zakończenia procedury.
W przypadku systemu ceł zwrotnych formą zakończenia procedury jest dokonanie wywozu
produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym lub umieszczenie ich, w
celu powrotnego wywozu pod procedurą tranzytu, procedurą składu celnego, procedurą
uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń lub procedurą odprawy czasowej, bądź teŜ
umieszczenie tych towarów lub produktów w wolnym obszarze celnym lub składzie
wolnocłowym. Wszystkie pozostałe warunki procedury muszą równieŜ zostać spełnione.
Po upływie terminu zakończenia procedury, który określany jest w udzielanym pozwoleniu,
wnioskodawca winien przedstawić organom celnym rozliczenie procedury (w ramach
systemu zawieszeń) albo wniosek o zwrot lub umorzenie naleŜności celnych przywozowych
(w ramach systemu ceł zwrotnych).
Poprzez rozliczenie (kwit zakończenia) w szczególności zostaje stwierdzone czy, i
ewentualnie w jakiej wysokości, powstaje dług celny. Posiadacz pozwolenia samodzielnie
dokonuje rozliczenia procedury i przedkłada jego wyniki w urzędzie kontrolnym w terminie
30 dni po upływie terminu zakończenia procedury. W uzasadnionych okolicznościach organy
celne mogą przedłuŜyć ten termin nawet jeŜeli juŜ upłynął.
Zasadniczo procedura w systemie zawieszeń jest traktowana jako procedura bez pobierania
naleŜności przywozowych, w której nie powstaje dług celny. Dług celny powstaje jednak,
jeŜeli towary nie zostaną powrotnie wywiezione lecz zostaną dopuszczone do swobodnego
obrotu albo jeŜeli stwierdzone zostały nieprawidłowości w przebiegu procedury (np.
naruszenie obowiązków wynikających z procedury). W takiej sytuacji od podstawy kwoty
naleŜności przywozowych pobierane są odsetki wyrównawcze.
19
Rozliczenie powinno zawierać w szczególności następujące dane:
1. numer pozwolenia,
2. ilość kaŜdego rodzaju towarów przywoŜonych, dla których termin zakończenia procedury
juŜ upłynął,
3. kod CN towarów przywoŜonych, stawki celne dla towarów przywoŜonych i ewentualnie
ich wartość celną,
4. szczegóły dotyczące zgłoszenia celnego, na podstawie którego towary przywoŜone
zostały objęte procedurą,
5. rodzaj i ilość produktów kompensacyjnych albo towarów w stanie niezmienionym, jak
równieŜ rodzaj przeznaczenia celnego, które te produkty (towary) otrzymały, wraz ze
szczegółami odnoszącymi się do zgłoszenia celnego, dokumentów celnych i pozostałych
dokumentów, które odnoszą się do zakończenia procedury, oraz terminów zakończenia,
6. współczynnik produktywności,
7. kwotę naleŜności przywozowych wymaganych do uiszczenia oraz ewentualnych odsetek
wyrównawczych.
O zwrot lub umorzenie naleŜności przywozowych moŜna wnioskować pod warunkiem, Ŝe
produkty kompensacyjne zostaną faktycznie wywiezione poza obszar celny Unii Europejskiej
albo otrzymają nowe dopuszczalne przeznaczenie celne. Przy tym naleŜy spełnić wszystkie
warunki dla prawidłowego przebiegu procedury uszlachetniania czynnego.
Kwota naleŜności przywozowych podlegająca zwrotowi lub umorzeniu określana jest na
podstawie ilości produktów kompensacyjnych, które rzeczywiście zostały wywiezione albo
którym zostało nadane nowe dopuszczalne przeznaczenie celne, o ile nie stwierdzono
nieprawidłowości w przebiegu procedury (np. naruszenie obowiązków).
Wniosek o zwrot/umorzenie naleŜności przywozowych naleŜy złoŜyć do urzędu kontrolnego
najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy po upływie terminu zakończenia procedury. W
uzasadnionych okolicznościach organy celne mogą przedłuŜyć ten termin nawet jeŜeli juŜ
upłynął.
Wniosek o zwrot /umorzenie powinien zawierać w szczególności następujące dane:
1. numer pozwolenia,
2. ilość kaŜdego rodzaju towarów przywoŜonych, w stosunku do których wnioskuje się o
zwrot (umorzenie),
20
3. kod CN towarów przywoŜonych, stawki celne dla towarów przywoŜonych i ewentualnie
ich wartość celną,
4. szczegóły dotyczące zgłoszenia celnego, na podstawie którego towary przywoŜone
zostały objęte procedurą,
5. rodzaj i ilość produktów kompensacyjnych albo towarów w stanie niezmienionym, jak
równieŜ rodzaj przeznaczenia celnego, które te produkty (towary) otrzymały, wraz ze
szczegółami odnoszącymi się do zgłoszenia celnego, dokumentów celnych i pozostałych
dokumentów, które odnoszą się do zakończenia procedury, oraz terminów zakończenia,
6. współczynnik produktywności,
7. kwotę naleŜności przywozowych, które mają zostać zwrócone (umorzone).
13. Uszlachetnianie czynne w sektorze cukru
Komisja Europejska opracowała dokument TAXUD/2033/2009 Rev. 2 zawierający
wytyczne dotyczące sposobu postępowania organów celnych w odniesieniu do wniosków o
udzielenie pozwoleń na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego w systemie
zawieszeń dla towarów z sektora cukru.
Dokument ma na celu zapewnienie stosowania w sposób jednolity zarówno przez
przedsiębiorców, jak i przez administracje celne państw członkowskich obowiązujących
przepisów wspólnotowego prawa celnego w związku z zawieszeniem refundacji
wywozowych w sektorze cukru.
Procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń w sytuacji braku dostępnych
refundacji wywozowych moŜe okazać się sposobem na wytworzenie po konkurencyjnych
cenach produktów zawierających cukier, przeznaczonych na rynek światowy.
Dokument TAXUD/2033/2009 Rev. 2 wprowadza ułatwienia dla przedsiębiorców w zakresie:
-
sposobu udokumentowania spełnienia warunków ekonomicznych w przypadku
wnioskowania o zastosowanie kodu 11 warunków ekonomicznych (kod 11: Choć
dostępne, towary porównywalne nie mogą zostać wykorzystane, poniewaŜ ich cena
uczyniłaby proponowaną operację handlową ekonomicznie nieopłacalną), oraz
-
moŜliwości wykorzystania systemu receptur dla celów określania współczynnika
produktywności.
W sytuacji posłuŜenia się systemem receptur do określenia współczynnika produktywności
niezbędne jest zamieszczenie przez wnioskodawcę stosownej informacji na temat kodów
zarejestrowanych receptur:
21
-
w polu 8 wniosku o udzielenie pozwolenia sporządzonego z zastosowaniem wzoru
stanowiącego załącznik nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego, albo
-
w przypadku wniosku o udzielenie pozwolenia sporządzonego za pomocą zgłoszenia
celnego w polu nr 44 zgłoszenia celnego naleŜy podać przy uŜyciu krajowego kodu
informacji dodatkowej 0PL08 (słuŜącego m.in. do określenia współczynnika
produktywności) informację na temat kodu zarejestrowanej receptury.
PoniewaŜ rejestrowanie nowych receptur, jak równieŜ przedłuŜanie terminu waŜności
uprzednio zarejestrowanych receptur określających zuŜycie cukru, nie będzie zasadne do
czasu przywrócenia stawek refundacji do wywozu cukru, moŜliwe jest podanie „starych”
receptur dotyczących cukru. JednakŜe, podawane kody receptur muszą być recepturami
zweryfikowanymi przez organ celny, a takŜe naleŜy wykazać, Ŝe nie uległa zmianie specyfika
produkcji, do której odnosiła się zweryfikowana receptura.
14. Stosowanie ekwiwalencji w uszlachetnianiu czynnym w sektorze cukru
Stosownie do postanowień art. 115 Wspólnotowego Kodeksu Celnego istnieje moŜliwość
zastosowania w ramach procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń tzw.
towarów ekwiwalentnych, czyli towarów wspólnotowych, które są wykorzystywane w
miejsce towarów przywoŜonych (towarów niewspólnotowych) do wytworzenia produktów
kompensacyjnych.
Uzyskanie zgody organów celnych na wykorzystanie towarów ekwiwalentnych uzaleŜnione
jest między innymi od tego, czy towary te spełniają warunki określone w art. 115 ust. 2
Wspólnotowego Kodeksu Celnego oraz art. 541 Rozporządzenia Wykonawczego do
Wspólnotowego Kodeksu Celnego.
Towary ekwiwalentne muszą być tej samej jakości i mieć takie same cechy charakterystyczne
co towary przywoŜone (art. 115 ust. 2 Wspólnotowego Kodeksu Celnego).
Zgodnie z art. 541 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu
Celnego, pozwolenie precyzuje czy i na jakich warunkach towary ekwiwalentne, określone w
art. 114 ust. 2 lit. e Wspólnotowego Kodeksu Celnego i dzielące ten sam ośmiocyfrowy kod
CN, tę samą jakość handlową, oraz ten sam opis techniczny jak towary przywoŜone mogą
zostać zastosowane w procesach uszlachetniania.
Ocena w zakresie zgodności jakości oraz cech charakterystycznych pomiędzy
wspólnotowym cukrem a cukrem niewspólnotowym powinna zostać przeprowadzona, w
zaleŜności od sytuacji:
– w odniesieniu do cukru białego w oparciu o definicje zawarte w punkcie 1 części II
załącznika III oraz w punkcie B II załącznika IV do rozporządzenia Rady nr 1234/2007 z dnia
22
22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy
szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej
organizacji rynku”) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, str. 1 z późn. zm.).
Zgodnie z definicją dotyczącą cukrów białych zawartą w pkt 1 części II załącznika III do
rozp. 1234/2007:
cukry białe oznaczają cukry bez dodatku środków aromatyzujących, barwiących lub teŜ
innych substancji, zawierające, w stanie suchym, wagowo 99,5% lub więcej sacharozy
określonej metodą polarymetryczną.
Zgodnie z definicją dotyczącą standardowej jakości cukru białego zawartą w pkt B II
załącznika IV do rozp. 1234/2007:
1. Cukier biały standardowej jakości ma następujące właściwości:
(a)
jest solidnej i właściwej jakości handlowej, suchy, w formie jednorodnych
granulowanych kryształków, sypki;
(b) minimalna polaryzacja: 99,7°;
(c) maksymalna zawartość wilgoci: 0,06%;
(d) maksymalna zawartość cukru inwertowanego: 0,04%;
(e) liczba punktów określonych na podstawie pkt 2 nie przekracza ogółem 22, ani teŜ:
— 15 w odniesieniu do zawartości popiołu,
— 9 w odniesieniu do typu barwnego określonego przy zastosowaniu metody Instytutu
Technologii Rolniczych w Brunszwiku (zwanej dalej „metodą Brunszwik”),
— 6 w odniesieniu do barwienia roztworu określonego przy zastosowaniu metody
Międzynarodowej Komisji ds. Unifikacji Metod Analizy Cukru (zwanej dalej „metodą
ICUMSA”).
2. Jeden punkt odpowiada:
(a) 0,0018% zawartości popiołu określonej przy zastosowaniu metody ICUMSA przy 28°
Brix;
(b) 0,5 jednostki typu barwnego określonego przy zastosowaniu metody Brunszwik;
(c) 7,5 jednostki barwienia roztworu określonego przy zastosowaniu metody ICUMSA.
3. Metodami oznaczania czynników, o których mowa w pkt 1, są metody stosowane do
oznaczania takich czynników w ramach środków interwencyjnych.
Cukier biały moŜe zostać uznany za ekwiwalentny jeśli odpowiada ww. definicjom.
JeŜeli cukier biały nie jest standardowej jakości, to niewspólnotowy cukier biały moŜe zostać
uznany za ekwiwalentny jeśli odpowiada definicji określonej w punkcie 1 części II załącznika
23
III do rozporządzenia nr 1234/2007 i jeŜeli jest „takiej samej lub niŜszej jakości” niŜ towary
ekwiwalentne.
– w odniesieniu do cukru surowego w oparciu o definicje zawarte w punkcie 2 części II
załącznika III oraz w punkcie B III załącznika IV do rozporządzenia Rady nr 1234/2007 z
dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz
przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej
wspólnej organizacji rynku”) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, str. 1 z późn. zm.).
Zgodnie z definicją dotycząca cukrów surowych zawartą w pkt 2 części II załącznika III do
rozp. 1234/2007:
cukry surowe oznaczają cukry bez dodatku środków aromatyzujących, barwiących lub innych
substancji, o zawartości wagowej sacharozy mniejszej niŜ 99,5% w stanie suchym, określonej
metodą polarymetryczną.
Zgodnie z definicją dotyczącą standardowej jakości cukru surowego zawartą w pkt B III
załącznika IV do rozp. 1234/2007:
1. Za cukier surowy jakości standardowej uwaŜa się cukier, z którego uzysk cukru białego
wynosi 92%.
2. Uzysk cukru surowego buraczanego oblicza się poprzez odjęcie od stopnia polaryzacji
takiego cukru:
(a)
jego procentowej zawartości popiołu pomnoŜonej przez cztery;
(b)
jego procentowej zawartości cukru inwertowanego pomnoŜonej przez dwa;
(c)
liczby 1.
3. Uzysk cukru surowego trzcinowego jest obliczany poprzez odjęcie liczby 100 od stopnia
polaryzacji takiego cukru pomnoŜonego przez dwa.
Cukier surowy moŜe zostać uznany za ekwiwalentny jeśli odpowiada ww. definicjom.
JeŜeli cukier surowy nie jest standardowej jakości, to niewspólnotowy cukier surowy moŜe
zostać uznany za ekwiwalentny jeśli odpowiada definicji określonej w punkcie 2 części II
załącznika III do rozporządzenia nr 1234/2007 i jeŜeli jest „takiej samej lub niŜszej jakości”
niŜ towary ekwiwalentne.
Zastosowanie towarów ekwiwalentnych w przypadku towarów z sektora cukru wymagać
będzie dostarczenia organom celnym szczegółowych informacji na temat tego, czy
przywoŜony niewspólnotowy cukier posiada standardową jakość w rozumieniu przepisów
24
rozporządzenia nr 1234/2007, a jeŜeli jej nie posiada, to podania informacji na temat jego
parametrów.
I tak przykładowo:
JeŜeli niewspólnotowy cukier biały o standardowej jakości w rozumieniu punktu B II
załącznika IV do rozporządzenia nr 1234/2007 byłby przywoŜony w ramach procedury
uszlachetniania czynnego z obrotem trójstronnym IM/EX, to następująca informacja powinna
zostać umieszczona w polu 4 arkusza INF 9:
"Cukier biały o standardowej jakości zgodnie z punktem B II załącznika IV do rozporządzenia
(WE) nr 1234/2007"
JeŜeli niewspólnotowy cukier biały nie byłby standardowej jakości w rozumieniu punktu B II
załącznika IV do rozporządzenia nr 1234/2007 i byłby przywoŜony w ramach procedury
uszlachetniania czynnego z obrotem trójstronnym IM/EX, to następująca informacja powinna
zostać umieszczona w polu 4 arkusza INF 9:
"cukier biały" i informacja na temat:
- jednostki ICUMSA;
- polaryzacji;
i
- zawartości wilgoci.
JeŜeli niewspólnotowy cukier surowy byłby standardowej jakości w rozumieniu punktu B III
załącznika IV do rozporządzenia nr 1234/2007 (co oznacza cukier surowy, z którego uzysk
cukru białego wynosi 92% lub więcej) i byłby przywoŜony w ramach procedury
uszlachetniania czynnego z obrotem trójstronnym IM/EX, to następująca informacja powinna
zostać umieszczona w polu 4 arkusza INF 9:
"Cukier surowy o standardowej jakości zgodnie z punktem B III załącznika IV do
rozporządzenia (WE) nr 1234/2007"
JeŜeli niewspólnotowy cukier surowy nie byłby standardowej jakości w rozumieniu punktu B
III załącznika IV do rozporządzenia nr 1234/2007 (co oznacza cukier surowy, z którego uzysk
cukru białego wynosi mniej niŜ 92%) i byłby przywoŜony w ramach procedury
uszlachetniania czynnego z obrotem trójstronnym IM/EX, to następująca informacja powinna
zostać umieszczona w polu 4 arkusza INF 9:
"Cukier surowy, z którego uzysk cukru białego wynosi ...... [faktyczny procent musi zostać
wskazany]"
25