plany wynikowe - sp6
Transkrypt
plany wynikowe - sp6
PLANY WYNIKOWE W ZAKRESIE VI KLASY SZKOŁY PODSTAWOWEJ OPRACOWANE NA PODSTAWIE MATERIAŁÓW KATECHETYCZNYCH: Przemienieni przez Boga Z SERII DROGI PRZYMIERZA Plany wynikowe zostały skonstruowane z uwzględnieniem zakresu programowego VI klasy szkoły podstawowej. Na podstawie programu dokonano analizy materiału i opracowano propozycję wymagań. Zwrócono uwagę na charakter syntetyczny wymagań. Przedstawiona propozycja wymagań w postaci tabelarycznej pozwala wstępnie ocenić hierarchię wymagań ze względu na cele i materiał. Wyjaśnienia układu i treści tabeli: 1. Temat lekcji; pierwszy wpisywany do dziennika lekcyjnego, drugi do zeszytu ucznia. 2. Wymagania podstawowe obejmują wiadomości i umiejętności stosunkowo łatwe do opanowania, najpewniejsze naukowo, całkowicie niezbędne w dalszej nauce, bezpośrednio użyteczne. 3. Taksonomia celów nauczania (B. Niemierko, K. Ciżkowicz, J. Ochenduszko) poprzez zastosowanie czasowników operacyjnych z wyszczególnieniem poziomów: – wiadomości: zapamiętane (oznaczone literką A) i zrozumiane (oznaczone literką B); – umiejętności: stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych (oznaczone literką C) oraz stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych (oznaczone literką D). Informacje kolumny 3 odnoszą się do wymagań podstawowych. 4. Wymagania rozszerzone obejmują wiadomości i umiejętności umiarkowanie trudne do opanowania, w pewnym stopniu hipotetyczne, przydatne, bezpośrednio użyteczne oraz dopełniające; trudne do opanowania, twórcze, wyspecjalizowane, z dala od bezpośredniej użyteczności. 5. Taksonomia celów nauczania (B. Niemierko, K. Ciżkowicz, J. Ochenduszko) poprzez zastosowanie czasowników operacyjnych z wyszczególnieniem poziomów: – wiadomości: zapamiętane (oznaczone literką A) i zrozumiane (oznaczone literką B); – umiejętności: stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych (oznaczone literką C) i stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych (oznaczone literką D). Informacje kolumny 5 odnoszą się do wymagań rozszerzonych. SEMESTR I I. Świadkowie Chrystusa 1. Temat 2. Wymagania podstawowe 1. Formowanie postawy jednomyślności – definiuje, czym jest lęk; z Jezusem. – potrafi podać zasady życia wspólnoty (Myślimy jak Chrystus). uczniów Chrystusa. 2. Poznawanie uwarunkowań działania na wzór Jezusa. (Działamy jak Chrystus). 3. Kształtowanie postawy ufności na wzór Jezusa. (Ufamy jak Chrystus). 4. Motywowanie do powierzenia siebie Bogu. (Chrystusowi powierzamy siebie). – opowiada tekst Dz 1, 8-11; – wie, jakie jest pragnienie Jezusa. 3. 4. Wymagania rozszerzone A – uzasadnia, dlaczego wiara jest zasadniczą cechą relacji pomiędzy uczniami Jezusa; C – wyjaśnia, jakie wskazania Jezusa powinniśmy realizować, by nasze relacje były wolne od lęków; 5. D B B – stara się łączyć własne pragnienia D z tęsknotami Jezusa; C – odkrywa pragnienia Jezusa i porównuje je ze swoimi. A – wyjaśnia pojęcie nadziei chrześcijańskiej; A – określa, jaką postawę wobec zagrożeń proponu – charakteryzuje sposoby życia nadzieją. C człowiekowi Jezus; B – wyjaśnia, czym charakteryzuje się postępowanie ludzi, którzy mają nadzieję. D – określa sposoby odnoszenia się do Boga na – wyjaśnia, co to znaczy być posłusznym wzór Jezusa; A Bogu; B – przygotowuje osobiste ofiarowanie się Bogu. C – dowodzi, że posłuszeństwo Bogu wyraża się w tym, by myśleć, działać i ufać jak Jezus. D II. Duch Święty daje nowe życie 5. Poznawanie darów Pięćdziesiątnicy. (Dar Zmartwychwstałego). – charakteryzuje wydarzenie Zesłania Ducha Świętego; – wyznaje wiarę w Boga. 6. Wspieranie współdziałania z Duchem – objaśnia pojęcie daru; Świętym. – ma świadomość odpowiedzialności za (Dawca nowego życia). miłość Boga wyrażoną w darze Ducha Świętego. 7. Wspomaganie współpracy z Duchem – wie, dlaczego Bóg zbawia nas za Świętym w Kościele. pośrednictwem Kościoła; (Twórca Kościoła). – wykazuje, że Duch Święty jest twórcą Kościoła. 8. Ukazanie Ducha Świętego jako – wylicza znaki obecności i działania Ducha Nauczyciela Kościoła. Świętego; (Nauczyciel Kościoła). – objaśnia, na czym polega trwanie w nauce apostołów i we wspólnocie. 9. Poznawanie życia i działalności świętego Piotra. (Święty Piotr – umocniony Duchem Świętym). 10. Zapoznanie z życiem i działalnością świętego Pawła. (Święty Paweł – oświecony przez Ducha Świętego). – charakteryzuje postać świętego Piotra; – określa rolę, jaką odegrało w życiu Piotra spotkanie z Jezusem. – wie, na co oczekują uczniowie Jezusa po A Jego wniebowstąpieniu; C – dowodzi, że w naszym życiu nieustannie dokonuje się Pięćdziesiątnica. A – określa, czym obdarowuje nas Bóg, byśmy mogli żyć jako Jego dzieci; C – tłumaczy, co jest powodem Zesłania Ducha Świętego. – objaśnia, że Kościół jest darem Ducha B Świętego; – wyjaśnia, dlaczego wierzymy w Kościół. D – opisuje działalność Ducha Świętego podczas A łamania chleba i modlitwy; – wykazuje, że Duch Święty uczy nas, jak C dostrzegać Jezusa w naszym codziennym życiu; A – wyjaśnia, jak przykład świętego Piotra pomaga nam odczytywać nasze mocne strony; C – opisuje zadania świętego Piotra i jego następców w Kościele. – wyjaśnia, co zmieniło życie świętego Pawła; A – określa, czego Duch Święty uczy nas – opisuje, jaką rolę odegrało życiu świętego w świadectwie wiary świętego Pawła; Pawła spotkanie z Jezusem. C – ukazuje rolę Ducha Świętego i pomoc ze strony uczniów Chrystusa w życiu świętego Pawła. B D B D A C B D D B B D 11. Ukazanie jedności z Duchem Świętym na przykładzie Maryi. (Maryja – napełniona Duchem Świętym). – przedstawia, dlaczego ochrzczeni otaczają – uzasadnia, dlaczego Maryja jest Matką Maryję taką czcią; B Kościoła; – tłumaczy, dlaczego Maryja jest dla uczniów – przytacza przykłady działania Ducha Jezusa wzorem do naśladowania; D Świętego w życiu Maryi. 12. Rozpoznawanie działania Ducha Świętego w Eucharystii. (Działający w Eucharystii). – wylicza części Mszy Świętej i przedstawia – uzasadnia, dlaczego Eucharystia jest ich zasadnicze treści; A wyrazem wiary uczniów Jezusa w obecność – opowiada, co dzieje się podczas Eucharystii. C i działanie pośród nich Ducha Świętego; D – prowadzi refleksję nad osobistym uczestnictwem we Mszy świętej. B C A III. Źródło nowego życia 13. Formowanie świadomości chrzcielnej. (Jestem dzieckiem Bożym). 14. Umacnianie świadomej przynależności do Kościoła. (Włączony we wspólnotę Kościoła). 15. Dostrzeganie wagi przekazu wiary w rodzinie. (W rodzinie wzrastam w wierze). 16. Motywowanie do realizacji zadań wynikających z chrztu świętego. (Postępuję jak chrześcijanin). – wyjaśnia, kim Duch Święty czyni nas w sakramencie chrztu; – wyjaśnia co znaczy, że w chrzcie świętym otrzymujemy nowe życie. – wylicza prawa i obowiązki wynikające z chrztu świętego; – wyjaśnia, co to znaczy być włączonym we wspólnotę Kościoła. – określa znaczenie rodziny w życiu dziecka; – wylicza, jakie są zadania rodziny chrześcijańskiej względem ochrzczonych dzieci. – określa, jakie zadania otrzymał chrześcijanin na chrzcie świętym; – uzasadnia, dlaczego chrzest domaga się nieustannej przemiany serca. – opisuje, jaki związek ma sakrament chrztu z sakramentem pokuty; – uzasadnia, dlaczego chrzest posiada dla C chrześcijan decydujące znaczenie. – charakteryzuje prawa wynikające z chrztu; A – dowodzi konieczności podjęcia odpowiedzialności wynikającej z chrztu. D C – objaśnia, w jaki sposób ochrzczeni stają się dla innych nauczycielami wiary; – uzasadnia, dlaczego pierwsze nauczanie A wiary odbywa się w rodzinie. – dowodzi, że ochrzczony jest zobowiązany do B udzielania pomocy innym w uwierzeniu w Jezusa; D – czuje się odpowiedzialny za realizację zadań płynących z chrztu. A B D B C B D C A 17. Wspomaganie osobistego uczestnictwa w życiu Kościoła. (Uczestniczę w życiu Kościoła). 18. Rozwijanie pragnienia dzielenia się Dobrą Nowiną. (Dzielę się Dobrą Nowiną). – wyjaśnia, na czym polega życie chrześcijańskie; – uczestniczy w życiu Kościoła. – przedstawia, na czym polega dzielenie się darem otrzymanym na chrzcie świętym; – uczestniczy w dzieleniu się Dobrą Nowiną. 19. Wspomaganie rozumienia, czym jest chrzest w Duchu Świętym). (Ochrzczeni w Duchu Świętym). – wskazuje, co znaczy wierzyć w zbawczą moc Ducha Świętego; – jest wdzięczny za chrzest święty. – definiuje, co jest treścią wiary Kościoła; B – opisuje, co wyróżnia chrześcijan spośród D innych ludzi. – przytacza zadania chrześcijan wynikające A z chrztu świętego; C – rozważa, jak może dzielić się Dobrą Nowina z innymi. – uzasadnia, dlaczego poznanie wiary jest A możliwe w Duchu Świętym; B – zaświadcza własnymi postawami, że przyjął chrzest w Duchu Świętym. A C B D D C IV. Jesteśmy włączeni w dziedzictwo 20. Śledzenie rozwoju chrześcijaństwa. – opisuje, jak religia chrześcijańska (Rozwój chrześcijaństwa). rozprzestrzeniła się na cały świat; – wyjaśnia, jak może głosić Ewangelię dzisiejszemu światu. 21. Poznawanie świadectw kultury – wyjaśnia, co o było powodem początków chrześcijańskiej. piśmiennictwa chrześcijańskiego; (Świadectwa kultury chrześcijańskiej). – przedstawia świadectwa kultury chrześcijańskiej. A – przedstawia, jak głosił Ewangelię święty Paweł; – uczestniczy w głoszeniu Ewangelii. B D C A C 22. Wskazanie źródeł chrześcijaństwa w Polsce. (Chrześcijaństwo w Polsce). – podaje okoliczności, które towarzyszyły przyjęciu chrztu przez Polskę; – wie, czym dla Polski był chrzest. 23. Wzmacnianie szacunku dla kultury chrześcijańskiej w Polsce. (Kultura chrześcijańska w Polsce). – ukazuje polskiego Kościoła w dziedzinie szkolnictwa; B – analizuje zaangażowanie Kościoła w zakresie pomocy potrzebującym. D A B – dostrzega wartości religijne w sztuce chrześcijańskiej; – uzasadnia, że dzieła kultury chrześcijańskiej pomagają człowiekowi być blisko Pana Boga. – wylicza następstwa wynikające z przyjęcia chrztu przez Polskę; – uzasadnia konieczność odpowiedzialności za naród polski. – rozumie, jakie znaczenie miało chrześcijaństwo dla kształtowania kultury w Polsce; – docenia wartość kultury chrześcijańskiej w Polsce. B D C D A C 24. Przybliżanie motywów męczeńskiego świadectwa wiary. (Męczennicy). – wyjaśnia etymologię słowa męczennik; – zna świadectwa życia wybranych męczenników. 25. Dostrzeganie roli przodków wiary. (Przodkowie wiary). – opowiada, jaką rolę pełni rodzina w przekazie wiary; – opisuje, w jaki sposób może przekazywać wiarę w Boga innym ludziom. – objaśnia, jaki sposób może stawać się misjonarzem; – tłumaczy, dlaczego obchodzimy Tydzień Misyjny. 26. Wzmacnianie chrześcijańskiej świadomości misyjnej. (Kościół misyjny). 27. Dostrzeganie roli Maryi w Kościele polskim. (Maryja w dziejach Kościoła w Polsce). 28. Zachęcanie do kultu Matki Bożej Królowej Polski. (Królowa Polski). – wyjaśnia, na czym polega pośrednictwo Maryi; – zna dzieła sztuki poświęcone Matce Bożej. – dostrzega wartość Apelu Jasnogórskiego; – wie, co to znaczy, że Maryja jest Królową Polski. A – wskazuje, jakie są możliwości dawania świadectwa Jezusowi; B – tłumaczy, dlaczego chrześcijanie oddawali i oddają swoje życie za wiarę. – wyjaśnia, jaką rolę odgrywają przodkowie A wiary w naszym życiu; – tłumaczy, na czym polega odpowiedzialność C za przekaz wiary. – odkrywa w słowach Jezusa wezwanie do B udziału w misyjnym posłannictwie Kościoła; D – uzasadnia, że wszyscy mamy udział w działalności misyjnej Kościoła. – podaje motywy oddawania czci Maryi; B – tłumaczy, dlaczego wierzący w Polsce darzą Maryję tak wielką czcią. C B – wyjaśnia, jak doszło do nadania Maryi tytułu Królowej Polski; A – tłumaczy, dlaczego wierzący Polacy czczą Maryję jako swą Królową. C D B D A C A D C D Semestr II V. Mocni w wierze Kościoła 29. Postrzeganie Kościoła jako Ciała Chrystusa. (Kościół – Ciałem Chrystusa). – uzasadnia, dlaczego jedność w Kościele nie eliminuje jego różnorodności; – uczestniczy w zadaniach Kościoła. 30. Postrzeganie Kościoła jako wspólnoty Ducha Świętego. (Wspólnota Ducha Świętego). – opisuje, na czym polega wspólnota w Kościele; – wyjaśnia, kto otrzymuje dary Ducha Świętego. – wymienia cechy wspólnoty Kościoła; – wykazuje, w jaki sposób trzeba korzystać z nauki Jezusa w budowaniu wspólnoty. 31. Motywowanie współtworzenia wspólnoty żywej wiary. (Wspólnota żywej wiary). 32. Wspomaganie rozumienia i realizacji przykazań kościelnych. (Zasady życia Kościoła). – uzasadnia konieczność istnienia zasad porządkujących relacje pomiędzy ludźmi; – wymienia, jakie zasady ustalił Kościół, by porządkować życie tej wspólnoty. 33. Wspieranie zaangażowania na rzecz – wyjaśnia pojęcie działalności dobroczynnej; ubogich. – podaje religijne motywy działalności (Wspólnota miłości miłosiernej). charytatywnej. – wyjaśnia, na czym polega odpowiedzialność D za Kościół – Ciało Chrystusa; B – tłumaczy, co wyraża porównanie Kościoła do ciała. – określa, w jakim celu Duch Święty udziela A swoich darów; – wyjaśnia, dlaczego otrzymywane dary mają C służyć innym. A – czuje się współodpowiedzialny za wspólnotę Kościoła; D – wyjaśnia, czym wspólnota Kościoła różni się od innych wspólnot. – wyjaśnia treść przykazań kościelnych; D – podaje motywy do przestrzegania przykazań kościelnych. A B – wskazuje sposoby troski o bliźnich; – uzasadnia, dlaczego ludzie wierzący A podejmują działalność charytatywną. A C B D B C A B D C 34. Ukazanie roli i zadań biskupa diecezjalnego. (Wspólnota diecezjalna). – charakteryzuje swoją diecezję; – tłumaczy, dlaczego podczas Eucharystii modlimy się za biskupów. 35. Rozwijanie zaangażowania w życie swojej parafii. (Wspólnota parafialna). – wyjaśnia, co to znaczy, że parafia jest wspólnotą; – opisuje, jak może włączyć się czynnie we wspólnotę swojej parafii. – wyjaśnia znaczenie kościoła parafialnego w życiu wierzących; – poczuwa się do odpowiedzialność za poszanowanie budowli sakralnych; 36. Formowanie szacunku wobec miejsc kultu religijnego. (Nasz dom modlitwy). C – opisuje strukturę Kościoła; – określa, co należy do zadań tych, którym D została powierzona opieka pasterska nad poszczególnymi wspólnotami Kościoła. – charakteryzuje grupy działające przy parafii; B – uczestniczy w życiu swojej parafii. A B C D A – wie, dlaczego chrześcijanie dbają o swoje kościoły; – interpretuje teksty liturgiczne z rocznicy B poświęcenia własnego kościoła. D C A VI. Zjednoczeni w Duchu 37. Rozwijanie troski o jedność. (Zatroskani o jedność). 38. Doskonalenie umiejętności dialogu z Bogiem i ludźmi. (Prowadzą dialog). 39. Realizowanie zasady zło dobrem zwyciężaj. (Kochają do końca). – tłumaczy, dlaczego ważne jest dążenie do porozumienia między ludźmi; – dowodzi, że modlitwa jest jedną z form troski o jedność. – opisuje, dlaczego jako chrześcijanie powinniśmy podejmować dialog z innymi; – interpretuje tezę, że dialog z Bogiem jest to rozmowa Boga z człowiekiem rozpoczęta w Bożym Objawieniu. – objaśnia, jak chrześcijanin powinien reagować na doznane krzywdy; – analizuje postawę Jezusa i pierwszych chrześcijan wobec prześladowców. – wylicza, jakie trzeba spełnić warunki, aby liczyć na pomoc Ducha Świętego w jednoczeniu ludzi; D – przedstawia, jakie podejmuje działania, aby wśród niego panowała jedność i zgoda. – zachęca do dialogu; B – dowodzi, że powodzeniem dialogu jest otwarcie się wszystkich stron dialogu na działanie Ducha Świętego. C – w oparciu o naukę zawartą w Biblii omawia B sposoby reagowania na doznane krzywdy; – troszczy się o to, by zło dobrem zwyciężać; D A B C A D A C 40. Motywowanie chrześcijańskiej solidarności z potrzebującymi (Solidarni). – wylicza znane formy solidaryzowania się z innymi; – określa, z czego, według nauczania Jezusa, powinna wynikać ludzka solidarność. 41. Nawiązywanie przyjaźni z Jezusem. – objaśnia, dlaczego chrześcijanin ma (W przyjaźni z Jezusem). okazywać przyjaźń; – wyjaśnia, kto według Jezusa może być prawdziwym przyjacielem. 42. Dążenie do pojednania z Bogiem – tłumaczy, dlaczego ludzie powinni dążyć do i ze sobą. przebaczenia; (Pojednani z Bogiem i ze sobą). – wyjaśnia, dlaczego chrześcijanin ma być człowiekiem przebaczenia. A C B A C – tłumaczy, kiedy według Jezusa można mówić o prawdziwym braterstwie; – włącza się w rozwój braterstwa i solidarności międzyludzkiej. – dostrzega zasadność chrześcijańskiej przyjaźni; – tłumaczy, na czym polega prawdziwa przyjaźń z Jezusem. – interpretuje treść znaku pokoju przekazywanego podczas Mszy świętej; – opisuje postawę Jezusa wobec przebaczenia. D B C D B A D VII. Kościół, który się modli 43. Pogłębianie rozumienia istoty Mszy – określa, czym jest Eucharystia; Świętej. – uzasadnia, dlaczego chrześcijanie uważają (Modlitwa Kościoła). Eucharystię za szczyt i źródło modlitwy Kościoła. 44. Przypomnienie o obecności Jezusa w pozdrowieniach liturgicznych (Pan z wami). 45. Rozwijanie relacji z Bogiem w akcie pokuty. (Spowiadam się...). A – tłumaczy, dlaczego udział w Eucharystii powinien wiązać się z przemianą serca; – wyjaśnia znaczenie Eucharystii jako ofiary D uwielbienia i zbawienia składanej Bogu przez Chrystusa. – tłumaczy, dlaczego zgromadzeni w imię – wskazuje sposoby wypełniania woli Boga Jezusa pozdrawiają się słowami Pan z wami; B w swoim otoczeniu; – wyjaśnia treść zawartą w pozdrowieniu – zachęca do pozdrowień chrześcijańskich. liturgicznym Pan z wami. C – wyjaśnia, dlaczego na początku Mszy – wyjaśnia, co dla niego znaczą słowa świętej przepraszamy Boga za grzechy; A Spowiadam się..., wypowiadane podczas – określa ,czym jest akt pokuty czyniony Eucharystii; podczas Eucharystii; C – uzasadnia, dlaczego potrzebne jest człowiekowi zapewnienie o przebaczeniu. B C A D B D 46. Wspomaganie oddawania chwały Bogu. (Chwała na wysokości...). 47. Doskonalenie umiejętności słuchania Słowa Bożego. (Oto Słowo Boże). 48. Wprowadzanie w rzeczywistość modlitwy błagalnej. (Ciebie prosimy). 49. Formowanie postawy wdzięczności wobec Boga. (Dzięki składamy...). – wylicza, za co szczególnie powinien oddawać chwałę Bogu; – tłumaczy, co wierzący wyrażają słowami hymnu Chwała... – tłumaczy, co powinno charakteryzować słuchacza Słowa Bożego; – wyjaśnia określenie Liturgia Słowa. – wyjaśnia, co wyrażamy we Mszy świętej przez słowa Ciebie prosimy; – wie, czego uczy nas Jezus poprzez swoją modlitwę. – wymienia, co zawiera każda prefacja; – opisuje, w jaki sposób wierzący wyrażają Bogu wdzięczność za otrzymane dary. A C A C B C A B 50. Pogłębianie świadomości eucharystycznej. (Bierzecie i jedzcie...). 51. Kształtowanie postawy uwielbienia Jezusa w Eucharystii. (Wielbię Ciebie...). – opowiada, jak Bóg troszczy się o zbawienie ludzi; – wyjaśnia, dlaczego częste przyjmowanie Komunii Świętej jest tak ważne dla uczniów Jezusa. – projektuje rysunek przedstawiający ołtarz na uroczystość Bożego Ciała; – wyjaśnia, jakie znaczenie dla wierzących ma uroczystość Bożego Ciała. A – analizuje treść hymnu Chwała na wysokości Bogu; – wyjaśnia, co rozumie przez określenie chwała Boga. – wyjaśnia, w jaki sposób Bóg przemawia do człowieka; – tłumaczy, dlaczego Kościół w czasie każdej Mszy świętej rozważa słowo Boże. – wylicza cechy charakterystyczne modlitwy wiernych; – uzasadnia potrzebę zwracania się do Boga w modlitwie błagalnej. – streszcza motywy dziękczynienia zawarte w prefacji; – wyjaśnia, dlaczego podczas Eucharystii Kościół dziękuje Bogu za otrzymane dary. – wyjaśnia, czym jest Eucharystia – charakteryzuje znaczenie słów Jezusa o tym, że jeśli ktoś będzie spożywał Ciało Jego będzie żył na wieki. D B B D A D C D B C D – tłumaczy, dlaczego uroczystość Bożego Ciała to dzień szczególnego świadectwa wiary; A – opowiada, w jaki sposób w Boże Ciało oddajemy cześć Jezusowi w Eucharystii. B D C VIII. Posłani do świata 52. Rozpoznawanie zamiarów Boga wobec świata i ludzi. (Świat Boga). 55. Wzmacnianie chrześcijańskiego stylu życia uczniów Chrystusa. (Świat uczniów Chrystusa). – wyjaśnia fakt istnienia cierpienia i bólu w świecie; – wymienia znaki dobroci Boga wobec świata i człowieka. – podaje przykłady nieustannej troski Boga o świat; – wyjaśnia, na czym polega ożywiające działanie Ducha Świętego; – wie, co wyjaśnia Dekalog; – wyjaśnia, dlaczego przekroczenie jednego przykazania jest jednocześnie przekroczeniem innych. – określa relację Jezusa do świata; – wylicza zadania uczniów Jezusa wobec otaczającego świata. 56. Wspomaganie świadomego wyznania wiary. (Świat naszej wiary). – podaje rozumienie wyznawanej w Credo wiary; – wyznaje swoją wiarę. 53. Rozwijanie współpracy z Duchem Świętym. (Świat Ducha Ożywiciela). 54. Odkrywanie treści Dekalogu w naszym życiu. (Nasz świat). B A A B A – określa, na czym polega powołanie do życia w harmonii z Bogiem i ludźmi; – uzasadnia, że naśladując Jezusa rozwijamy dobro. – określa, czego dotyczy działanie Ducha Świętego; – dostrzega znaki działania Ducha Świętego we wspólnocie wierzących. – analizuje treść Dekalogu; – odkrywa związki pomiędzy dwoma tablicami przykazań. C C – współpracuje z Bogiem w przemianie świata; A – wyjaśnia, czym powinien charakteryzować się świat, w którym żyją uczniowie Jezusa Chrystusa. – wykazuje, dlaczego Credo jest syntezą D wiary; B – rozróżnia Symbol Apostolski od Symbolu nicejsko-konstantynopolitańskiego. C D C D D B B D A C Poradnik metodyczny do nauczania religii rzymskokatolickiej wed³ug podrêcznika nr AZ-23-01/1-1 zgodnego z programem nauczania numer AZ-2-01/1 Recenzenci: ks. dr Józef Kraszewski, ks. dr Robert Sarek REDAKTORZY TOMU ks. Andrzej Hajduk SJ, s. Anna Walulik CSFN ZESPÓ£ AUTORÓW Anna Królikowska (Kraków) ks. Dariusz Kwiatkowski (Kalisz) ks. Tomasz Lenczewski (Kalisz) Ma³gorzata Mendyk (Legnica) ks. Marek Mendyk (Legnica) Ewa Miœkowiec (Kraków) Ewa Modzelewska (Warszawa) Ma³gorzata Suska (Kraków) s. Anna Walulik CSFN (Kraków) Barbara Wysokiñska (Bia³a Podlaska) Aneta ¯urek (Kraków) Kierownik – ks. Zbigniew Marek SJ Agnieszka Banasiak (Katowice) Pawe³ Barczyñski (Kraków) ks. Krzysztof Biel SJ (Kraków) Ma³gorzata Figu³a (Ostrowiec Œwiêtokrzyski) Gra¿yna Foksa (Elbl¹g) ks. Andrzej Hajduk SJ (Kraków) s. Halina Iwaniuk USJK (Warszawa) Ewa Jaworska (Elbl¹g) Renata Komurka (Kraków) Krzysztof Kordylewski (Kraków) ks. Andrzej Krasiñski (P³ock) Redakcja: A. Komurka, A. Królikowska Projekt ok³adki: Tomasz Pra¿uch Nihil obstat: Prze³o¿ony Prowincji Polski Po³udniowej Towarzystwa Jezusowego ks. Krzysztof Dyrek SJ, Kraków, 5 maja 2004 r., l.dz. 159/04 ISBN 83-7318-357-4 (WAM) ISBN 83-89631-13-X (WSF-P) © Wydawnictwo WAM • Ksiê¿a Jezuici, Kraków 2004 © Wy¿sza Szko³a Filozoficzno-Pedagogiczna IGNATIANUM w Krakowie, 2004 © Studio INIGO – CD – 2004 WYDAWNICTWO WAM ul. Kopernika 26; 31-501 Kraków tel. (012) 62 93 200; fax 429 50 03; e-mail: [email protected] DZIA£ HANDLOWY tel. (012) 62 93 254; 62 93 255; 62 93 256; 423 75 00; fax (012) 430 32 10; e-mail: [email protected] Zapraszamy do naszej KSIÊGARNI INTERNETOWEJ: http://WydawnictwoWam.pl Wszelkie prawa zastrze¿one. Bez pisemnej zgody wydawcy nie mo¿na do podrêcznika tworzyæ ¿adnych materia³ów pomocniczych.