Szafran urozmaica smak potraw kuchni z różnych stron świata. Jako

Szafran urozmaica smak potraw kuchni z różnych stron świata. Jako przyprawę wykorzystuje się
wysuszone znamiona szafranu uprawnego – Crocus sativus Linneaus. Muszą być zebrane ręcznie
z każdego kwiatu, który zawiera tylko trzy znamiona. Ten pracochłonny proces oznacza, że do
wyprodukowania jednego kilograma potrzebnych jest ponad 75 000 kwiatów. Z tego względu jest też
najdroższą przyprawą na świecie, zaistniała więc potrzeba opracowania norm dot. zachowania
autentyczności tego cennego towaru. W ISO 3632-2:2010 Spices – Saffron (Crocus sativus L.) – Part 2:
Test methods określono różne metody badań, procedury, aparaturę, odczynniki i sposób interpretacji
wyników. Gwarantuje to jednorodność metod badań i procedur. Norma jest użyteczna dla
laboratoriów badających żywność i organów nadzoru rynku. W ISO 3632-2 uwzględnia się różne
formy, w jakich występuje szafran – włókna, włókna cięte i proszek. „Metody badań określone w ISO
3632-2 to bardzo istotne i precyzyjne wytyczne, które określają, jak laboratoria żywności mogą
testować włókna szafranu, włókna cięte i proszek”, mówi Joseph Vattavayalil Kurian, lider grupy
ekspertów, którzy opracowali normę ISO. „Spójność badań wyodrębni czysty szafran, co da
konsumentom pewność i przekonanie, że zakupiona przez nich przyprawa jest autentyczna
i bezpieczna.”
[Źródło: Wiadomości PKN. Normalizacja, 4/2011]