Zamiast przeklinać ciemności,

DZISIAJ
SŁOWO na niedzielę…
Czytanie I: Ml 3,1-4
Psalm:
Ps 24,7-10
Czytanie II: Hbr 2,14-18
Poszukaj!
Przeczytaj!
Prze-MYŚL!
Ewangelia:
Łk 2,22-40
Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Jezusa
do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim:
Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć
w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc
Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić
z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
– Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju,
według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela.
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego:
– Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak,
któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.
Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostawała wdową.
Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc
Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła
Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego
miasta - Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.
… i cały … tydzień
03.02 pon. Mk 5,1-20
04.02 wt. Mk 5,21-43
05.02 śr. Mk 6,1-6
02.02.2014
Święto
Ofiarowania
Pańskiego
… wytrwaj w nim!
06.02 czw. Mk6,7-13
07.02 pt. Mk.6,14-29
08.02 sob. Mk 6,30-34
 ZA TYDZIEŃ: Iz 58,7-10; Ps 112,4-9; 1Kor 2,1-5; Mt 5,13-16 
Gazetka parafii p.w. św. Michała Archanioła w Wytomyślu
Nr 75
Zamiast
przeklinać
ciemności,
dlaczego nie
spróbujesz
zapalić świecy?
Liturgia dnia dzisiejszego prowadzi nas do Świątyni Jerozolimskiej. Tam Maryja i Józef
przynoszą małego Jezusa, aby postąpić z nim według zwyczaju prawa. W ciągu roku wiele
razy symbolika światła przemawia do nas w sposób bardzo czytelny i wymowny. Skupiamy
się na niej w najważniejszych chwilach roku liturgicznego: w Noc Zmartwychwstania,
w Boże Narodzenie i Uroczystość Objawienia Pańskiego. W żydowskim prawie ofiarowanie
pierworodnego nie wiązało się ze światłem, lecz ofiarą zastępczą z baranka czy gołębi. To
prorok Symeon wziął Jezusa w objęcia i wielbił Boga za to, co dane mu było zobaczyć!
Świece mają nam przypominać, że to Jezus, jak słyszymy w Ewangelii, jest światłem
na oświecenie pogan!, a ich zapalenie jest jakby modlitewnym wezwaniem: nie chcemy żyć
w ciemności, nie chcemy być ciemniakami, nie chcemy błądzić w zawiłościach naszego
życia, lecz pragniemy być przez Ciebie, Jezu Chryste, oświeceni, pragniemy dojść do światłości wiekuistej.
Wasz proboszcz – ks. Artur
Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności
.
Chrześcijanie od samego początku używali światła podczas swoich spotkań liturgicznych, ale jedynie ze względów praktycznych, ponieważ spotykali się wieczorem, w nocy
lub przed świtem. Chodziło wówczas tylko o rozproszenie ciemności. Dopiero w ciągu IV
w. świece zajęły odpowiednie miejsce w Bożym kulcie i otrzymały swą symbolikę. Św.
Hieronim, jako pierwszy z Ojców Kościoła, bronił i popierał zwyczaj palenia lampek i
świec ku czci relikwii męczenników. Światło, subtelniejsze od stałej materii, dające życie,
ogarniające wszystkie rzeczy, jest naturalnym symbolem Boskiej natury, więc i boskości
Jezusa Chrystusa. Ogień świecy jest połączony ze świecą jak bóstwo Chrystusa z Jego
ciałem. Wosk świecy jest symbolem człowieczeństwa Syna Bożego. Jak wosk pochodzi z
pracy dziewiczej pszczoły (pszczoły robotnice nie mają płci i potomstwa), tak Pan Jezus
narodził się z Matki Dziewicy. Światło świecy zawsze oznacza tajemniczą obecność Chrystusa: na ołtarzu (który sam symbolizuje Chrystusa), w Najśw. Sakramencie, w zgromadzonych na modlitwie wiernych („Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam
jestem pośród nich”, Mt 18, 20), w osobie hierarchy Kościoła – biskupa. Dlatego koło
tabernakulum powinna bez przerwy palić się wieczna lampka. Świeca to bez wątpienia
jeden z istotniejszych symboli występujących w liturgii, świece są używane prawie we
wszystkich liturgicznych obrzędach Kościoła: w procesjach, w adoracjach Najśw. Sakramentu, w śpiewaniu godzin brewiarza, przy udzielaniu sakramentów i błogosławieństw,
przy pogrzebach i na grobach zmarłych. W kościołach uroczyście konsekrowanych na
ścianach, w miejscach dwunastu namaszczeń, umocowane są lichtarze ze świecami, które
zwykło się nazywać „zacheuszkami” (od ewangelicznej postaci Zacheusza). Zapala się je
podczas uroczystości rocznicy poświęcenia kościoła. Są one symbolem dwunastu apostołów. Najważniejszą świecą jest paschał, symbolizujący zmartwychwstałego Chrystusa. To duża, bogato zdobiona świeca, którą na początku
liturgii Wigilii Paschalnej zapala się od ognia paschalnego i niesie przed
ludem na kształt słupa ognia (por. Wj 13,21), aby rozświecała noc
Zmartwychwstania.
Dzisiaj mamy 2 lutego czyli Święto Matki Boskiej Gromnicznej
zwane również Świętem Ofiarowania Pańskiego (na pamiątkę żydowskiego rytuału
oczyszczenia położnicy przez złożenie w ofierze ,,pary synogarlic lub dwojga gołąbiąt”), w
ten dzień przynosimy do kościoła świece które są uroczyście poświęcane i czczone jako
broń przeciw wszystkim napaściom diabła i zła. Jeszcze do niedawna za wszelką cenę
starano się zanieść palącą się gromnicę do domu, by od tego ognia rozpalić domowy ogień,
co miało zwiastować zgodę i miłość w rodzinie. Jak sama nazwa wskazuje, gromnica jest
świecą chroniącą od gromów. Dlatego wielu z nas do dziś zapala gromnicę w domach
podczas burzy i stawia ją przed obrazem Matki Bożej. Zapaloną gromnicę wkłada się w
dłonie osobom umierającym. Oznacza ona przede wszystkich Jezusa Chrystusa, który
rozprasza ciemności diabelskich pokus i zwątpienia. Gromnica w rękach umierającego
wskazuje także na Maryję jako tę, która jak świeca daje prawdziwe Światło i zawsze jest z
Nim związana. Dając do ręki konających różaniec i zapaloną gromnicę, prosimy Maryję,
aby była przy nich aż do ostatniego tchnienia i pomogła im szczęśliwie przekroczyć próg
wieczności.
Anna Utracik i Tomasz Konieczny
Intencje mszalne
.
03.02 pn.
19:00 + Jerzy Funka (od Tadeusza i Grzegorza
Cyraniaków z Witaszyc)
04.02 wt.
8:00 Za parafian
05.02 śr.
19:00 + Bogumiła i Jan Grześkowiak oraz zm. rodzice i siostry
06.02 czw. 19:00 + Bronisław (5 r.śm.), Józef i Łucja Wittchen, Zofia i Stanisław,
Franciszek i Henryk Hofa
07.02 pt.
19:00 + Władysława (r.śm.), Michał, Jan Ostromeccy, Marianna,
Szczepan Kaźmierowscy oraz zm. z rodz.
08.02 sob. 17:00 + Łukasz Horowski
09.02 ndz.
8:30 + Władysława Antkowiak, Lucyna, Florian i Andrzej Walle i Maria Basińska
10:00
11:30 +.Cecylia Paszke (3 r.śm.)
Ogłoszenia parafialne
.
1. Dziś IV Niedziela Okresu Zwykłego – Święto
Ofiarowania Pańskiego.
Przed kościołem Caritas zbiera ofiary na potrzebujących w naszej parafii.
2. Wszystkich chętnych spośród dorosłych i młodzieży zapraszam do usunięcia choinek
i dekoracji bożonarodzeniowych w poniedziałek o godz. 10:00.
3. We wtorek wyjeżdżamy z dziećmi i młodzieżą na basen do Wolsztyna. Wyjazd
o godz. 12:45. Zapisy w zakrystii.
4. Z racji na pierwszy PIĄTEK miesiąca: Adoracja Najśw. Sakramentu i spowiedź
od godz. 17:00. Proszę o poprowadzenie Adoracji członków Żywego Różańca
i od 17:30 młodzież.
5. Odwiedziny chorych w SOBOTĘ od godz. 9:00.
6. Dziękuję wszystkim, którzy w tym tygodniu sprzątali w kościele i na terenie przykościelnym. Dziękuję za ofiary na kwiaty.
7. Do sprzątania kościoła w przyszłą sobotę (08.02) na godz. 10:00 zaproszone są: .
8. Zapowiedzi przedmałżeńskie
Violetta Anna Milejczak, st. wolny, zam.: Róża
Grzegorz Ratajczak, st. wolny, zam.: Sątopy
Komentarz do Ewangelii
I co Ksiądz na to?
hm… Ofiarowanie każdego pierworodnego syna było aktem
wdzięczności za uratowanie przodków z niewoli egipskiej. Żydzi i ich
prawo osadzone było w historii narodu. Z wdzięcznością wspominali w
tym obrzędzie czas, gdy Bóg poraził wszystko co pierworodne płci męskiej pośród Egipcjan i ich bydła. Prawo miało to ważne przesłanie: nie
zapominajcie tego, co Bóg wam uczynił! Wdzięczność ta ma przybierać
konkretną formę, a nie wyrażać się li tylko w pustych słowach i emocjach. Nasze życie
rozgrywa się przecież nieustannie w napięciu między otrzymywaniem i dawaniem.
Informacje dla członków Wspólnoty Żywego Różańca
.
W minioną środę odbyło się spotkanie zelatorów Wspólnoty Żywego Różańca
(WŻR). Podsumowaliśmy ostatnie spotkania poszczególnych róż na probostwie
oraz spotkania formacyjne w kościele.
Po okresie kolędowym do WŻR dołączyło 49 osób. Na dzień dzisiejszy jest nas aż 330.
Z tego powodu konieczne było utworzenie nowej róży kobiet oraz dołączenie do istniejących róż nowych członków. Listy zostaną wywieszone w gablocie.
Przypominamy, że obowiązkiem każdego członka WŻR jest odmówienie jednej dziesiątki różańca rozważając przypadającą tajemnicę (cała róża wówczas każdego dnia odmawia wszystkie 20 tajemnic różańcowych). Dziesiątka ta powinna być ofiarowana
w intencji, która jest wspólna dla wszystkich członków danej róży (intencje te podawane
są w gazetce w pierwszą niedzielę miesiąca). Ponieważ ważne jest, aby członkowie danej
róży wspierali się wzajemnie, codziennie do dziesiątki różańca dołączamy modlitwą:
„Aniele Boży, Stróżu mój”, która od wieków znajduje szczególne miejsce w naszej parafii
i wezwanie patrona róży np. „św. Rito – módl się za nami”
Postanowiliśmy również, że członkowie poszczególnych róż będą zaproszeni na półgodzinną - pierwszopiątkową adorację Najświętszego Sakramentu (– na każdą różę ten
zaszczyt będzie przypadał średnio raz na półtora roku!).
Określiliśmy także, że zmiana tajemnicy różańcowej odbywa się zawsze z pierwszym
dniem danego miesiąca, natomiast zmiana intencji z pierwszą niedzielą miesiąca.
Róża
Zelator
1
2
3
Maria Kącka
Krystyna Kupsz
Irena Piosik
4
Elżbieta Kośmider
5
6
7
Teresa Przybylak
Janina Błachowiak
Iwona Kujawa
8
9
10
11
1
2
3
4
Monika Sommerfeld
Renata Lotka
Zenobia Grześkowiak
Czekamy na zelatora
Piotr Poschwald
Marian Weber
Tomasz Maciejewicz
Krzysztof Błachowiak
5
Andrzej Hancyk
Intencje na luty
Za zmarłych
O rozwój duchowy naszej parafii
O dobre przygotowanie naszej dzieci i rodziców
do Pierwszej Komunii św.
Aby publiczne wyznawanie wiary i modlitwa były
dla wiernych źródłem życia
O błogosławieństwo Boże na prace remontowe
O pokój na świecie
Za Ojczyznę – o poszanowanie godności każdego
człowieka
Za rządzących w naszej Ojczyźnie
O potrzebne dary dla misjonarzy i misjonarek
O liczne i dobre powołania kapłańskie i zakonne
Za papieża i wszystkich głosicieli Ewangelii
Za prześladowanych chrześcijan
Aby Kościół w Azji (zwłaszcza w Chinach)
O błogosławieństwo dla dzieci i młodzieży
Za małżeństwa, zwłaszcza przeżywające kryzys
o odnowienie łaski sakramentu małżeństwa
Za chorych, cierpiących i samotnych
ŚWIATŁO ŻYCIA KONSEKROWANEGO
List pasterski Episkopatu Polski na Dzień Życia Konsekrowanego
2 lutego 2014 roku
Drodzy Bracia i Siostry!
Liturgia Kościoła pozwala nam wciąż cieszyć się tajemnicą Narodzenia
i Objawienia się światu Jezusa Chrystusa. Także dzisiaj wprowadza nas ona w
jeszcze głębsze poznanie Syna Bożego, który w pełni czasów stał się człowiekiem, żył wśród nas i przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie nas odkupił.
Wysłuchana dziś Ewangelia przypomina nam wydarzenie, które miało miejsce 40
dni po narodzeniu Jezusa. Wtedy to, zgodnie z żydowskim prawem, Józef i Maryja udali się do świątyni jerozolimskiej, aby przedstawić i ofiarować Bogu Jezusa
oraz dokonać oczyszczenia Matki. Wydarzenie to wykroczyło poza zwyczajne
wypełnienie prawa. Sam Bóg bowiem przedstawił swojego Syna światu. Uczynił
to poprzez usta starca Symeona i prorokini Anny, którzy rozpoznali w Dziecięciu
światło na oświecenie pogan i chwałę Izraela (por. Łk 2,32). Ponadto, Symeon
zobaczył w małym Jezusie znak sprzeciwu oraz Tego, który odsłoni zamysły serc
wielu (por. Łk 2,34-35). Zrozumiał, że odtąd o losie każdego człowieka zadecyduje to, jaką on przyjmie postawę wobec Jezusa – Światłości Świata.
Światło Jezusa Chrystusa po raz pierwszy rozbłysło w każdym z nas w momencie naszego chrztu. Wtedy to staliśmy się dziećmi Światłości; wtedy Bóg,
który „rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Jezusa Chrystusa”
(2 Kor 4,6). Był to moment, w którym nasi rodzicie i chrzestni przedstawili nas
i ofiarowali Panu. Odtąd każdy z nas jest własnością Boga i posiada wyciśnięte
niezatarte znamię przynależności do Chrystusa. Co więcej, przez obecność Ducha
Świętego jest w nas Jego życie. W ten sposób zostaliśmy konsekrowani, to znaczy
poświęceni i przeznaczeni dla Boga. On sam, poprzez posługę Kościoła, w sakramencie chrztu świętego wyrwał nas z ciemności i uczynił nas wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność
przeznaczonym, abyśmy ogłaszali chwalebne dzieła Tego, który nas wezwał
z ciemności do przedziwnego swojego światła (por. 1 P 2,9). Tę podstawową
prawdę często przypomina nam liturgia Kościoła, aby budzić w nas coraz większą
świadomość naszej tożsamości – tego, kim jesteśmy, i by uczyć nas przeżywać
własną konsekrację chrzcielną z dumą i radością. „Zostaliśmy nazwani dziećmi
Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy!” (1 J 3,1).
Ta prawda pokazuje, że naszą misją w świecie jest promieniowanie tym
Światłem, którym jest Osoba Jezusa Chrystusa. Przypomina nam o tym płonąca
świeca. Dzieląc się płomieniem zapalonej świecy z innymi, niczego nie tracimy.
„Podzielone” światło jest w stanie rozproszyć ciemności i wypełnić całe pomieszczenie nowym blaskiem bijącym już nie tylko od jednej, ale od wielu świec. Podobnie jest z miłością. Dawanie siebie drugiemu sprawia, że nic tak naprawdę nie
tracimy, ale stajemy się coraz bogatsi i coraz bardziej rozumiemy siebie. Jesteśmy
bowiem stworzeni z miłości i realizujemy się w bezinteresownym darze z samego
siebie. Dokonuje się to w zupełnie zwyczajnych i prostych sytuacjach życiowych,
kiedy potrafimy ze względu na Chrystusa podzielić się z innymi swoim czasem
i chlebem, życzliwością i zainteresowaniem, miłosierdziem i przebaczeniem.
Właśnie takie postawy, postawy Chrystusowe, świadczą o tym, że nasza konsekracja chrzcielna nie jest tylko czymś zewnętrznym; nie jest teorią, ale rzeczywistym działaniem Boga we wnętrzu człowieka, które owocuje głęboką przemianą
naszej ułomnej natury, czyniąc ją zdolną do bezinteresownej miłości.
Drodzy Bracia i Siostry! Od wielu lat Kościół łączy dzisiejsze Święto Ofiarowania Pańskiego z dniem poświęconym osobom konsekrowanym. Oprócz powszechnej konsekracji chrzcielnej, w której uczestniczą wszyscy ochrzczeni, istnieją ponadto w Kościele osoby: mężczyźni i kobiety, którzy przez ślubowanie
rad ewangelicznych posłuszeństwa, ubóstwa i czystości są w sposób szczególny
poświęceni Bogu. Nie jest to osobna, jakby dodatkowa konsekracja, ale bardziej
radykalna realizacja zobowiązań płynących z chrztu świętego.
Może pojawić się tutaj pytanie: dlaczego i po co istnieje w Kościele taka forma życia, skoro wszyscy są już konsekrowani poprzez chrzest? Odpowiedź na to
pytanie możemy znaleźć w dzisiejszej Ewangelii. Opowiada nam ona o spotkaniu
Jezusa ze swoim ludem. Także życie konsekrowane bierze swój początek ze spotkania. To sam Bóg w Chrystusie wychodzi na spotkanie tych, których wzywa
do szczególnej komunii z Nim i pozwala im doświadczać Jego bliskości. Pierwsze
świadectwo, jakie dają światu osoby konsekrowane, to świadectwo życia w zjednoczeniu z Bogiem, w głębokiej zażyłości i przyjaźni z Nim. Obrazem tej szczególnej relacji może być reakcja starca Symeona, który bierze Dzieciątko w objęcia, tuli Je do siebie i błogosławi Boga (por. Łk 2,28). Ten piękny gest uzmysławia nam prawdę o pokorze i miłości Boga, który chce się oddać całkowicie człowiekowi powołanemu. Pokorna miłość Boga objawiona w Chrystusie nieustannie
pociąga rzesze mężczyzn i kobiet do dawania Mu radykalnej odpowiedzi. Nie
może być ona niczym innym jak tylko miłością, obejmującą całego człowieka. Na
tym właśnie polega radykalizm życia konsekrowanego, że cały człowiek oddaje
się do dyspozycji Temu, który ukochał go aż do końca. Ta wzajemna miłość zaowocowała różnorodnymi formami życia konsekrowanego, które Duch Święty
wzbudził w Kościele. Często właśnie osoby konsekrowane, nie tyle poprzez działalność zewnętrzną, ile przez głęboką komunię z Bogiem, pokazują światu skąd
czerpać siłę i nadzieję na przyszłość oraz jak budować wzajemne relacje w oparciu o przebaczenie i miłość.
Przepiękne świadectwo tak przeżywanego życia konsekrowanego dało siedmiu braci trapistów ze wspólnoty Tibhirine w Algierii, którzy wiosną 1996 roku
zostali uprowadzeni przez muzułmańskich fundamentalistów i zamordowani. Nim
jednak do tego doszło zakonnicy ci przez kilka lat świadomie dojrzewali do tego,
do czego – jak przypuszczali – Bóg może ich wezwać: do męczeństwa. Co prawda mogli ratować swoje życie wyjeżdżając z kraju dotkniętego przemocą, jednakże odkryli, że ich obecność pośród tamtejszego ubogiego ludu ma wartość znacznie większą niż ich życie. W świecie ogarniętym nienawiścią zgodzili się na to, by
stać się znakiem sprzeciwu. Dlatego podjęli wspólnie decyzję, aby pozostać
w Algierii. Życie w komunii z Chrystusem, życie Jego życiem wydało w nich
wspaniały owoc miłości do braci, a także do nieprzyjaciół, co potwierdzili męczeńską śmiercią. Jeden z nich, na krótko przed porwaniem, zapisał w swoim
dzienniku duchowym: „Możemy istnieć jako ludzie tylko wówczas, jeśli zgodzimy się uczynić z siebie obraz Miłości – takiej, jaką przedstawia się ona w Chrystusie”.
Dzisiejszy dzień jest okazją do wdzięczniej pamięci przed Bogiem o tych
naszych braciach i siostrach, którzy na całym świecie dają świadectwo życia
dla Boga, nawet jeśli to oznacza dla nich bycie znakiem sprzeciwu wobec tych,
którzy nie znają Chrystusa, jak i tych, którzy świadomie odrzucają Jego światło.
Pragniemy skierować jeszcze kilka słów do młodzieży, do dziewcząt i chłopców. Drogi Młody Przyjacielu! Nie myśl, że życie konsekrowane jest czymś nudnym, bezbarwnym, niedzisiejszym, przeznaczonym dla tych, którzy nie są w stanie poradzić sobie w życiu. Nie ulegaj przewrotnej mentalności świata, wedle
której sensem życia jest bogactwo i przyjemność. Jeśli słyszysz głos Mistrza, który Cię wzywa – odpowiedz hojnie i wielkodusznie, z radością i entuzjazmem.
Życie konsekrowane jest piękną przygodą, której bohaterem jest On sam, Jezus
Chrystus, Twój Zbawiciel. Tylko z Nim życie może być naprawdę spełnione. Jeśli
Pan Cię wzywa, nie ociągaj się, ale wyrusz w drogę! To On zabierze Cię ze sobą,
poprowadzi za rękę i pozwoli wypłynąć na głębię.
Drodzy Bracia i Siostry! Niech Maryja, która wydała na świat Jezusa – Światłość Świata, pomoże nam każdego dnia rozpoznawać to Światło i podążać
za Nim, abyśmy pośród mroków codzienności potrafili odnajdywać właściwą
drogę oraz sami stawali się światłem dla innych.
Wszystkim Wam, Bracia i Siostry, a zwłaszcza osobom konsekrowanym,
z serca udzielamy pasterskiego błogosławieństwa
Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 363. Zebraniu Plenarnym
Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie
w dniu 8 października 2013 r.
Quiz biblijny
Znajdź właściwą drogę!
Czas, start …
     Humorek     
Wraca ze szkoły do domu Jasiu.
– Tato, tato pani zadała pytanie i tylko
ja się zgłosiłem.
– Tak? Brawo, a jakie to było pytanie?
– Kto nie odrobił zadania domowego?
Na dyskotece Jasio podchodzi do siedzącej
przy stole dziewczynki i pyta:
– Zatańczysz?
– Tak, chętnie.
– To dobrze, bo nie mam gdzie usiąść.
.
Zachęcamy, aby sprawdzić swoją wiedzę biblijną. W razie potrzeby zachęcam
do przewertowania stronic Pisma Świętego.
1. Gdzie w Nowym Testamencie znajduje się „Hymn o miłości”?
a) 1 Kor 13
b) Łk 4
c) Ef 2
2. Ile ksiąg „Proroków Mniejszych” znajduje się w Starym Testamencie?
a) 7
b) 14
c) 12
3. Ile ksiąg obejmuje Nowy Testament?
a) 19
b) 27
c) 35
4. Co znaczy wyraz “Ewangelia”?
a) Dobra Nowina
b) historia
c) określenie starożytnego dzieła literackiego
5. Jak brzmi treść Złotej Zasady postępowania? (Zob. Mt 7,12)
a) wszystko, czego się oczekuje od innych. czynić samemu
b) odpłać tym samym
c) być dobrym dla wszystkich, a przede wszystkim dla siebie
6. Do Pięcioksięgu Mojżesza należy także Deuteronomium. Co oznacza to słowo?
a) podwójna moralność
b) niejasna przepowiednia
c) powtórzone prawo
7. W jakim języku napisano Nowy Testament?
a) hebrajskim
b) greckim
c) łacińskim
8. Septuaginta – to bardzo ważne tłumaczenie Starego Testamentu z języka hebrajskiego. Na jaki język?
a) na francuski
b) na łacinę
c) na grecki
9. Najobszerniejszą księgą biblijna jest Księga Psalmów. Ile psalmów zawiera?
a) 89
b) 150
c) 235