ROLA RODZINY W ŻYCIU NASTOLATKA

ROLA RODZINY W ŻYCIU NASTOLATKA
Kilka słów o dorastaniu
Dorastanie (adolescencja) to trudny okres w życiu zarówno dla
nastoletniego dziecka jak jego rodziców. W tym okresie następuje wiele
zmian w osobowości młodego człowieka. Wśród wspomnianych zmian
należy zwrócić szczególną uwagę na te, które z znaczący sposób rzutują
na relacje między dzieckiem i rodzicami.
Do najważniejszych należą:
 refleksyjność, krytycyzm w stosunku do ludzi
szczególnie do rodziców,
i zdarzeń, w tym
 pojawienie się własnych sądów, ocen, opinii,
 pragnienie swobody i niezależności,
 potrzeba kontaktu z rówieśnikami,
 konformizm – podporządkowanie się normom panującym w grupie.
Na skutek powyższych zmian i pojawienia się specyficznych potrzeb
młodego człowieka następuje zaburzenie relacji z rodzicami.
Rówieśnicy - ważny element w życiu nastolatka
Grupa rówieśnicza jest niezbędna do kształtowania się osobowości
nastolatka:
 zapewnia poczucie przynależności i akceptacji,
 pozwala podkreślić niezależność od świata dorosłych,
 służy rozwojowi społecznemu młodego człowieka,
 daje możliwość konfrontacji wartości, sądów i przekonań –
dostarcza doświadczeń.
Grupa rówieśnicza, oprócz szansy na prawidłowy i wszechstronny
rozwój, niesie ze sobą
zagrożenia: wagary, sięganie po środki
odurzające, negatywny stosunek
wykroczenia, czyny karalne.
do
obowiązków
szkolnych,
Nie uchronimy całkowicie nastolatka przed negatywnym wpływem
grupy. Możemy natomiast zadbać o właściwe relacje ze swoim
dzieckiem, abyśmy mogli w porę zauważyć wszelkie nieprawidłowości
w jego zachowaniu i w porę wdrożyć odpowiednie działania
wychowawcze czy interwencyjne.
Droga do poprawnych relacji ze swoim dzieckiem...
 W swoim postępowaniu bądź autentyczny i prawdomówny nastolatek szybko rozszyfruje fałsz i hipokryzję.
 Znajdź czas i słuchaj, co dziecko do Ciebie mówi - czasem trzeba
czytać "między wierszami".
 Zrozum własne uczucia, oczekiwania i ograniczenia, i mów o tym pracuj nad sobą i nie wymagaj, aby tylko dziecko nad sobą
pracowało.
 Postaraj się zrozumieć uczucia dziecka - nastolatkowi też może
być ciężko.
 Akceptuj i kochaj bezwarunkowo - oceniaj zachowanie, nie
dziecko.
 Dostrzegaj potrzeby dziecka - są inne niż twoje, ale są ważne.
 Konsekwentnie pilnuj przestrzegania zasad - dziecko tego
potrzebuje, choć pokazuje, że nie.
 Pozbądź się przeświadczenia, że efekty będą od razu, bądź
gotowy do eksperymentowania i elastyczności w działaniach
wychowawczych - tak jak nie ma "diety cud", tak nie ma jednej
recepty na "dolegliwości" Twojego dziecka.
 Bądź otwarty na pomoc z zewnątrz - czasem przyda się
obiektywne spojrzenie na problem.
Opracowanie: Iwona Kusz