Kameralistyka WA Mozarta w 250. rocznicę urodzin
Transkrypt
Kameralistyka WA Mozarta w 250. rocznicę urodzin
Amadeus Festiwal Kameralistyka W.A. Mozarta w 250. rocznicę urodzin Dorobek twórczy Wolfganga Amadeusza Mozarta na gruncie muzyki kameralnej jest imponujący. Kompozytor nie ograniczał się do pisania jedynie kwartetów smyczkowych i triów fortepianowych, które to przeważają w katalogach dzieł Józefa Haydna czy Ludwiga van Beethovena, ale także eksplorował rozbudowane układy oraz instrumenty dęte. Niewątpliwy wpływ na kameralistykę Mozarta miała włoska opera – stąd niezwykle śpiewne tematy, plastyka i bogactwo harmonii. Znaczenia nabiera także różnicowanie skali wyrazowej, odmienne i bardziej rozwinięte aniżeli w utworach reprezentujących ówczesne konwencje w muzyce kameralnej. Dzieła Mozarta, szczególnie wczesne, reprezentują typ kompozycji zarówno salonowych, jak i plenerowych. Cezurą są tzw. kwartety „haydnowskie” (obecne także w programie Amadeus Festival), od których kameralistyka traktowana jest jako twór niezwykle wyrafinowany, bogaty emocjonalnie, mający niewiele wspólnego z prostotą muzyki rozrywkowej. Wśród kompozycji kameralnych przeważają utwory czteroczęściowe oraz trzyczęściowe, wzorowane na koncercie instrumentalnym. Cykl trzech koncertów w ramach projektu Amadeus Festival ma na celu przybliżenie dorobku Mozarta na gruncie kameralistyki. Wykonawcami pierwszego koncertu (26 stycznia) będą Kaja Danczowska i Justyna Danczowska. Solistki przedstawią trzy sonaty na skrzypce i fortepian mistrza z Salzburga, wśród nich utwory oznaczone w katalogu Köchela numerami KV 301 i KV 304, które należą do grupy tzw. 7 sonat mannheimskich (5 z nich powstało w Mannheimie; 2 zostały napisane w Paryżu). Według Alfreda Einsteina mogą być również określane „palatyńskimi”, gdyż Mozart dedykował 5 z nich, jako op. 1, Marii Elżbiecie, małżonce elektora Palatynatu Karola Teodora. Cechą charakterystyczną tych kompozycji jest wyraźne usamodzielnienie partii skrzypiec; równoprawne traktowanie fortepianu i skrzypiec zarówno w warstwie melodycznej, jak i akompaniamentu. Podczas drugiego koncertu (28 stycznia), w wykonaniu artystów wywodzących się z krakowskiego środowiska muzycznego (Romana Podsadecka-Ostafil, Piotr Tarcholik, Piotr Marciak, Jacek Dumanowski, Konrad Górka) zabrzmią koncerty fortepianowe Mozarta w układzie na instrument główny i kwartet smyczkowy. Trzy koncerty fortepianowe op. 4 KV 413-415 należą do pierwszych kompozycji Mozarta napisanych w Wiedniu. Kompozytor chciał je przeznaczyć do odpisów w systemie subskrypcyjnym, następnie zaproponował je wydawcy J. G. Sieberowi, ostatecznie zostały opublikowane nakładem oficyny Artaria w marcu 1785 r. Sam Mozart charakteryzował swe dzieła w liście z 28 grudnia 1782 r. – "Te dzieła są pośrodku między tym, co za trudne, i tym, co za łatwe – są bardzo błyskotliwe – przyjemne dla ucha – naturalne, lecz nie puste – tu i tam – mogą sprawić satysfakcję tylko znawcom – jednakże i laicy muszą być zadowoleni, nie wiedząc nawet, dlaczego…” Cykl koncertów zamknie (29 stycznia) prezentacja trzech kwartetów smyczkowych w wykonaniu utalentowanego zespołu Royal String Quartet. Kameraliści przedstawią Kwartet C-dur KV 157, napisany przez 17-letniego wówczas kompozytora, który stanowi zapowiedź wielkich kwartetów smyczkowych. Do tej grupy niewątpliwie należą dwa kwartety tzw. „haydnowskie” z op. 10, które również zabrzmią podczas koncertu. Pierwszy z nich – Kwartet G-dur KV 387, który powstał w 10 lat od ukończenia prac nad ostatnim młodzieńczym kwartetem, charakteryzujący się bogactwem polifonii - świadczy o zainteresowaniu Mozarta muzyką Bacha i Haendla. Niewątpliwy wpływ na to miała fascynacja najbardziej muzykalnego z protektorów autora Don Giovanniego – barona von Swietena. Ostatni z utworów, który zostanie wykonany podczas Amadeus Festival – Kwartet B-dur KV 458, znany jest pod przydomkiem „Jagd-Quartett” („Polowanie”, „Myśliwski”). Do nadania tej nazwy przyczyniło się skojarzenie z sygnałami rogów myśliwskich.. Opracowano na podstawie: A. Einstein: Mozart – człowiek i dzieło. Wyd. PWM 1983 D. Gwizdalanka: Przewodnik po muzyce kameralnej. Wyd. PWM 1998