Na koniec 1. Na koniec chcę się pożegnać, z tysiącem ludzkich

Na koniec
1. Na koniec chcę się pożegnać,
z tysiącem ludzkich twarzy,
na koniec powiem „wszystko skończone”!
Pozwólcie mi nadal marzyć!
Bo to, co końcem jest przecież początkiem,
niebiańskiej podróży!
Tysiące głosów, tysiące słów.
Przepadł kwiat czerwonej róży!
Ref. To co już było nigdy nie powróci!
Statek odpływa w dziewiczy rejs,
kto dał mu siłę, niech ją odbierze,
bo po, co aż tyle złości na tym padole łez?
2. Ocean wspomnień goni mnie,
choć to co kiedyś było trudne,
łatwizną staje się.
Dla wszystkich, zgubnych pokus – odnajdźmy inny kąt,
na swoim statku – widmo,
już czas zostawić paszport...
Ref. To co już było nigdy nie powróci!
Tekst: Justyna „Justa” Margielewska