Koordynator projektu: Kaja Latko Redakcja tekstów: Kaja Latko

Koordynator projektu: Kaja Latko Redakcja tekstów: Kaja Latko

Koordynator projektu:
Kaja Latko
Redakcja tekstów:
Kaja Latko
Michał Wójcicki
Szymon Krasuski
Jarosław Jaworski
Wojciech Karcz
Dominika Foretek
Jan Krzysztoforski
Łukasz Drożdż
Korekta i edycja tekstów:
Michał Wójcicki
Kaja Latko
Grafika:
Przemysław Giza
Jakub Rostkowski
Skład:
Łukasz Drożdż
Podziękowania dla:
Autorów IKNiOS 2007/2008
Wydawca:
SSPW
"Urodziłeś/łaś się po to, by wieść nadzwyczajne życie, robić nadzwyczajne
rzeczy i pomóc nadzwyczajnej liczbie ludzi." Mike Litman
1
Spis Treści
Stopka redakcyjna
Spis Treści
Wstęp
I. Jak założyć Koło?
Podstawy prawne istnienia Koła
Naukowego
Od czego zacząć?
II. Dobre praktyki w Kole
Walne zgromadzenie
Integracja
Pomieszczenie
Następcy i ciągłość władzy
Kontakty z WRS
Współpraca między Kołami
Koło może być częścią Rady
Wydziału
Archiwizacja dokumentów
Rekrutacja
Kandydowanie do Parlamentu
Alumni
III. Zarządzanie
Myślenie na papierze
Misja i cele długoterminowe
O wyznaczaniu celów
Zarządzanie Kołem w czasie
Analiza SWOT
Podstawy myślenia projektowego
Przywództwo
Motywacja
Skuteczne delegowanie do zadań
Zasady udzielania konstruktywnej
krytyki
Twórcze rozwiązywanie problemów
IV. Narzędzia
Podstawy dobrej prezentacji
Forum
Aplikacje Google
Ankiety internetowe
V. Promocja
Sposoby na promocję
Wizerunek Koła
Promocja w mediach studenckich PW
Tablica informacyjna
Plakat
2
1
2
3
5
6
7
12
13
14
17
18
19
20
21
22
23
27
29
30
31
32
33
35
38
41
44
46
49
52
55
72
73
75
76
77
79
80
81
85
86
87
Promocja w liceach
VI. Finanse
Źródła Finansowania
Jak wnioskować o dofinansowanie?
eWniosek2 (eW2)
VII. Projekty
Szkolenia
Organizacja konferencji
Cykle wykładów
Wnioski patentowe
Organizacja imprez
Zaliczanie prac przejściowych i
dyplomowych projektami w Kole
Konkursy
Wyjazdy na konferencje
Dodatkowe przedmioty
Cykliczne projekty naukowe
VIII. Rozwój Koła we współpracy z
instytucjami wspomagającymi
rozwój nauki
Zespół Rzeczników Patentowych przy
Politechnice Warszawskiej s.c.
Krajowy Punkt Kontaktowy
Programów Badawczych UE
Venture Capital
Kontakty z instytucjami naukowymi
Podsumowanie
IX. Rada Kół Naukowych
Czym jest Rada Kół Naukowych PW
i jak działa?
W czym Rada Kół Naukowych może
się okazać pomocna dla naszego
Koła?
Projekty RKN PW
X. Struktury Uczelni
Struktury PW
Struktury SSPW
Jednostki Współpracujące
Administracja Centralna
XI. Jak pisać?
Zaproszenie
Upoważnienie
Porozumienie
XII. Papierkologia
88
90
91
108
127
130
131
133
139
141
143
144
145
146
147
148
150
151
152
154
155
156
157
158
159
160
164
165
167
172
173
176
177
178
179
181
PO CO POWSTAŁ TEN PORADNIK ?
Skoro czytasz ten tekst, to zapewne posiadasz już motywację
aby chociaż zajrzeć do tego poradnika. Coś dla siebie znajdą
w nim zarówno działacze Kół Naukowych rozpoczynający swoją
aktywność, jak i Ci chcący ją usystematyzować i dowiedzieć się
czegoś więcej. Poradnik może się okazać również przydatny jako
pomoc "dydaktyczna" podczas przekazywania doświadczenia
i wiedzy młodszym stażem członkom Koła, przez tych bardziej
wprawionych w bojach.
Głównym celem powstania tego poradnika było zebranie
w jednym miejscu informacji potrzebnych do zakładania,
rozwijania i prowadzenia Koła Naukowego.
WSTĘP
Pomimo natłoku zajęć na Uczelni, dodatkowej pracy, czy też
godzin spędzanych na imprezowaniu, wielu studentów
Politechniki Warszawskiej należy do Kół Naukowych.
Przynależność do tych grup to naprawdę wartościowe
doświadczenie, wiążące się z wieloma korzyściami.
Warto przede wszystkim zwrócić uwagę na możliwość pracy
z fascynującymi ludźmi, podzielającymi nasze zainteresowania
oraz poglądy na życie. Poprzez działalność w organizacjach
możemy rozwijać swój krąg znajomych o osoby ze starszych lat
studiów, a nawet innych wydziałów. Miło jest idąc po kampusie
spotykać znajomych co krok.
Koła Naukowe pozwalają też na realizację ciekawych,
nowatorskich projektów (np. budowa satelitów oraz robotów,
badania enzymów itp. - wszystkiego na co nasza wyobraźnia
będzie sobie w stanie pozwolić), które pomagają nam się rozwijać
i stanowią ciekawy wpis do CV, co ostatnio stało się dosyć
istotne. Dzięki nim możemy brać udział w pokazach promujących
3
naukę, wyjazdach i konferencjach - innymi słowy już jako studenci
zacząć budować swój dorobek naukowy.
Będąc aktywnym działaczem przestajemy być anonimowi, co ma
ogromne znaczenie podczas kontaktów z wykładowcami
lub dziekanem, a nawet przy okazji spotkań z potencjalnym
pracodawcą. Chcąc aktywnie włączyć się w życie Uczelni, mamy
do wyboru trzy drogi: Samorząd Studentów, Organizacje Studenckie
lub Koła Naukowe - o tych ostatnich traktuje ten poradnik.
Koła Naukowe, jak sama nazwa wskazuje, powstają, abyśmy mogli
realizować za ich pomocą nasze ambicje naukowe. Będąc
reprezentantem
Koła,
znacznie
łatwiej
uzyskać
środki
na prowadzenie badań, wykonanie projektu, czy też pracy na konkurs
naukowy. Przekrój aktywności Kół na Politechnice jest równie duży,
a nawet większy niż profil jej działalności.
Zaangażowanie w życie Uczelni przyniesie Ci sporo ciężkiej
i męczącej pracy, ale również o niebo więcej radości, satysfakcji
oraz dobrej zabawy!
4
I. JAK ZAŁOŻYĆ KOŁO?
5
Podstawy prawne istnienia Koła Naukowego
Podstawy prawne są nam potrzebne, aby wiedzieć jakie miejsce
zajmujemy w większej strukturze jaką jest Uczelnia. Pozwalają nam
one uprawomocnić działalność Koła oraz decyzje podejmowane
w nim i względem niego.
Podstawą prawną działania Kół Naukowych jest art. 204 ustawy
z dnia 27 lipca 2005 - "Prawo o szkolnictwie wyższym". Zapisano
w niej, że:
"studenci mają prawo zrzeszania się w uczelnianych organizacjach
studenckich, w szczególności w kołach naukowych..."
Co z tego wynika? Zgodnie z tym artykułem Koła Naukowe, które
zrzeszają wyłącznie studentów lub studentów i nauczycieli
akademickich mają prawo do występowania z wnioskami do władz
uczelni lub organów samorządu studenckiego. Uczelnia natomiast
ma prawo przyznawać środki finansowe Kołom Naukowym,
z wydatkowania których muszę się one sprawozdawać i rozliczać.
Szczegółowe
zasady
funkcjonowania
Kół
Naukowych
na Politechnice Warszawskiej określa Zarządzenie nr 33 Rektora PW
[Patrz: Papierkologia]. Precyzuje ona sposób oraz warunki
koniecznie do rejestrowania Koła oraz jego obowiązki względem
Uczelni. Odwołania do tego zarządzenia będą wielokrotnie pojawiać
się w tym rozdziale.
6
OD CZEGO ZACZĄĆ ?
Działania formalne
Kiedy mamy pomysł na założenie Koła, określiliśmy czym ma się
ono zajmować, oraz zgromadziliśmy ludzi chętnych podjęcia się
tego przedsięwzięcia potrzebujemy wykonać 3 kroki formalne
w celu jego rejestracji.
Krok 1 - Znalezienie opiekuna.
Posiadanie opiekuna przez Koło jest warunkiem koniecznym
stawianym przez zarządzenie 33. Opiekun może wspierać Koło
w następujący sposób:
udzielać poparcia na forum wydziału i uczelni dla działań
Koła
ułatwiać kontakty między członkami i sympatykami Koła,
a pracownikami Wydziału
pomagać w ustalaniu programu działalności Koła
pomagać w formułowaniu i zatwierdzaniu tematów prac
badawczych, podejmowanych przez Koło
udzielać pomocy organizacyjnej i dydaktycznej członkom
Koła
uczestniczyć w walnych zebraniach z głosem doradczym
Opiekun naszego Koła powinien być osobą, która zaangażuje się
w pracę Koła pozostawiając nam jednocześnie konieczną
swobodę w działaniu. Warto zapytać wśród młodych doktorów
czy podjęliby się pełnienia takiej funkcji, ponieważ często mają
ku temu więcej chęci i zaangażowania. Możemy brać również pod
uwagę starszych pracowników wydziału. Jeśli jest to osoba
otwarta na inicjatywę ze strony studentów, będzie dobrym
opiekunem, a ze względu na długi staż pracy łatwiej będzie jej
załatwić niektóre formalności.
7
Koło może mieć więcej niż jednego opiekuna. Jeśli znaleźliśmy
opiekuna dla naszego Koła powinniśmy poinformować władze
wydziału i instytutu, że chcemy założyć Koło Naukowe.
Krok 2 - Stworzenie regulaminu Koła.
Regulamin jest instrumentem, który określa podstawy prawne
funkcjonowania Koła. Regulamin powinien zawierać:
nazwę organizacji
cele organizacji i sposoby ich realizacji
sposób nabywania i utraty członkostwa oraz prawa
i obowiązki członków
organy organizacji, tryb dokonywania ich wyboru,
odwołania i uzupełniania składu [patrz: Zbiór dobrych
praktyk -> Walne zgromadzenie]
kompetencje członków, a także warunki ważności uchwał
sposób reprezentowania organizacji
zasady dokonywania zmian regulaminu
sposób rozwiązania organizacji
W kolejnych latach swojej działalności możemy zauważyć,
że potrzebujemy dodatkowych instrumentów, więc nasz regulamin
będzie się rozbudowywał. Każdy regulamin musi zostać
zatwierdzony przez Walne Zgromadzenie Koła oraz prawników PW.
Akt ten powinien pozostawać w zgodzie z przepisami prawa
i Statutem Politechniki Warszawskiej. Jasne i zrozumiałe
postanowienia regulaminu pozwalają na uniknięcie ewentualnych
konfliktów oraz ułatwiają sprawne zarządzanie. Przykładowy
regulamin znajdziecie w rozdziale "Papierkologia". (Regulamin
8
nazywa się czasem Statutem, jednak poprawną nazwą wynikającą
z treści Zarządzenia 33 jest Regulamin).
Krok 3 - Wpis do Rejestru Kół i Organizacji PW.
W myśl "Ustawy o szkolnictwie wyższym" uczelniane
organizacje studenckie, w tym Koła Naukowe, podlegają
rejestracji. Organem rejestrującym i prowadzącym rejestr jest
Rektor. Wszystkie potrzebne dokumenty do rejestracji należy
dostarczyć do Biura Rektora [patrz: Struktury PW -> Biuro
Rektora], gdzie zostają sprawdzone i przedłożone Rektorowi.
Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać wniosek o wpis
do rejestru, zostały wskazane w § 3 ust. 1 i 2 Zarządzenia 33.
Zgodnie z wymienionym ustępem, wniosek powinien zawierać:
nazwę naszej organizacji lub Koła Naukowego
cel działania
jednostkę organizacyjną Uczelni, przy której Koło będzie
działać
Wniosek podpisują osoby upoważnione przez założycieli
do działania w ich imieniu albo członkowie zarządu. Do wniosku
należy dołączyć następujące dokumenty:
listę założycieli, zawierającą ich imiona i nazwiska, adresy
zameldowania oraz własnoręczne podpisy
regulamin
listę członków zarządu oraz ewentualnie wykaz osób
upoważnionych przez założycieli do działania w imieniu
Organizacji do czasu jej zarejestrowania, zawierający ich
adresy zameldowania
zgodę pracownika Uczelni mającego pełnić funkcję
opiekuna naukowego (dotyczy tylko Kół Naukowych)
9
zgodę kierownika jednostki organizacyjnej Uczelni
(dziekan, dyrektor instytutu), przy której działać ma nasze
Koło Naukowe
Po skompletowaniu całej tej dokumentacji powinna ona trafić
do Biura Rektora. Stamtąd zostanie przekazana prawnikom
Politechniki Warszawskiej do weryfikacji. Jeśli wszystko będzie
w porządku nasza jednostka zostanie zarejestrowana i będzie miała
wszelkie prawa i obowiązki, jakie przysługują Kołom na naszej
Uczelni. [Patrz: RKN -> Prawa i Obowiązki Koła].
Działania nieformalne
Tworzenie Koła Naukowego może być projektem rozpisanym
na wiele miesięcy pracy. Stopień złożoności tego przedsięwzięcia
zależy od tego, jaką będziemy mieli wizję Koła np. liczbę członków,
rozmach i zakres projektów (naukowe, dydaktyczne, promocyjne)
itp. Aby Koło istniało dłużej niż okres studiowania "ojców
założycieli" [patrz: Zbiór dobrych praktyk -> Następcy i ciągłość
władzy] oraz było w stanie podejmować coraz ambitniejsze projekty
koniecznie jest podjęcie działań na płaszczyznach innych niż
naukowe. Należą do nich aspekty promocyjne, rekrutacyjne,
integracyjne, zarządcze. Dlatego z działaniami formalnymi w czasie
tworzenia Koła warto od razu prowadzić równolegle
prace
nad takimi elementami jak:
10
Promocja i wizerunek Koła: [patrz: Promocja]
nazwa Koła
strona internetowa i domena
system identyfikacji wizualnej
gablota na wydziałowym korytarzu
Zarządcze:
założenie forum internetowego lub innego środka wymiany
informacji i kontaktów między członkami Koła [patrz:
Narzędzia]
określenie zasad rekrutacji oraz praw i obowiązków
członków Koła (konieczne, bo tylko zaangażowani ludzie
będą się przyczyniali do rozwoju Koła, a jasno określone
zasady sprzyjają zaangażowaniu)
wykorzystanie
sprawdzonych
narzędzi
i podejmowania decyzji [patrz: Zarządzanie]
planowania
Integracyjne [patrz: Zbiór dobrych praktyk -> Integracja]
inicjatywy sprzyjające wzajemnemu poznaniu się członków
Koła
wymiana kontaktów takich jak numery telefonów, numery
GG itp.
Znaczenie powyższych działań może być niejasne dla osób, które
dopiero zaczynają swoja przygodę z zakładaniem Koła. Dlatego
zawsze opłaca się nawiązać kontakty z osobami, które działają
w Kołach od dawna i są nam w stanie opowiedzieć o wszystkim
na zasadzie "studium przypadku". Korzystanie z pozytywnych
i sprawdzonych wzorców może nam naprawdę zaoszczędzić wiele
wysiłku i czasu.
11
II. DOBRE PRAKTYKI W KOLE
12
W tym rozdziale znajdują się omówienia zagadnień i problemów,
z którymi każde Koło spotyka się na co dzień. Obok omówień
tematu znajdują się przykładowe rozwiązania i rzeczy, na które
warto zwrócić uwagę.
Koło Naukowe jako organizacja może utrzymywać pewne
standardy działania. W świecie biznesu określone są one normami
ISO. Norma taka reguluje pewne powtarzalne wzorce i procedury
działania organizacji. Aby sprostać oczekiwaniom współczesnego
świata i być postrzeganym jako profesjonaliści, z którymi warto
współpracować, my też powinniśmy utrzymywać takie standardy.
W tym rozdziale znajdziemy kilka wartościowych procedur
i norm działalności.
WALNE ZGROMADZENIE
Walne zgromadzenie jest najważniejszym organem w Kole. Skład
walnego zgromadzenia, sposób jego zwoływania, oraz zakres
praw jakimi dysponuje określa regulamin każdego Koła [patrz:
Papierkologia -> Przykładowy regulamin]. Walne zgromadzenie
może (ale nie musi) pełnić następujące funkcje:
wybierać i odwoływać zarząd Koła
tworzyć lub zmieniać regulamin Koła
decydować o kwestiach spornych w Kole
podejmować decyzję o przyjęciu nowych członków
Przy organizowaniu walnego zgromadzenia, należy pamiętać
o tym, aby:
Poinformować zainteresowane osoby dużo wcześniej
(zwyczajowo 2 tygodnie przed, z prośbą o potwierdzenie
udziału)
13
powołać komisję skrutacyjną
sporządzić protokół spotkania, a także listę obecności
(wpisują się na nią wszystkie osoby na sali, a osoby
z prawem głosu powinny to dodatkowo zaznaczyć)
wszystkie nasze ustalenia muszą być spisane w formie
uchwał
(jeśli
takowe
przewiduje
regulamin)
oraz podpisane przez komisję skrutacyjną
INTEGRACJA
Często zdarza się, że nie znamy się wzajemnie w obrębie Koła. Nie
mamy pojęcia, kto jak ma na imię, jakie są jego szczególne
zainteresowania, mocne i słabe strony. Nie wiemy czego możemy
oczekiwać po danej osobie. Taka sytuacja występuje regularnie np.
po okresie naboru. Nowi członkowie często czują się zagubieni
lub zawstydzeni, co może skutkować np. brakiem śmiałości przed
publicznym wykazywaniem inicjatywy na forum Koła. Z tych
powodów opłaca się włożyć trochę wysiłku w integrację Koła. Jej
cele są następujące:
umacnianie więzi nieformalnych pomiędzy członkami
Koła
zwiększanie wzajemnego zaufania i sympatii
polepszenie komunikacji interpersonalnej
zwiększenie grupowej skuteczności w podejmowaniu
decyzji i rozwiązywaniu problemów
14
Ludzie, którzy się znają i mają dobre kontakty, realizują
postawione przed nimi zadania sprawniej i z większym
zaangażowaniem. Gdy identyfikujemy się z daną grupą jesteśmy
zdolni do znacznie większych poświęceń na jej rzecz. Jeśli więc
Koło cierpi na brak zaangażowania ze strony swoich członków
być może jednym z rozwiązań jest sprawienie, aby identyfikowali
się oni bardziej z Kołem do którego należą.
Jest wiele prostych sposobów służących integracji: wspólny
wyjazd, wyjście na imprezę lub organizacja "domówki" w małym
gronie. Dobrze sprawdzają się grille Kołowe oraz nocne maratony
filmowe. Przydatne są również gry zapoznawcze, którym
zazwyczaj towarzyszy dużo śmiechu. Mogą one sprawić, że
z łatwością nauczymy się swoich imion, co nie zawsze jest takie
oczywiste w przypadku wspólnego wyjścia na imprezę.
W codziennej pracy waszego Koła warto zadbać, aby spotkania
członków Koła nie ograniczały się tylko do formalnej części.
Po spotkaniu można wyjść na wspólne piwo lub kebab.
Poniżej znajdują się przykładowe gry integracyjne, które można
użyć do złamania pierwszych barier i wprowadzenia miłej
zabawowej atmosfery:
Gra 1. Animator bierze jakiś przedmiot i mówi ,,Mam na imię...
np.: Monika, a to tutaj to krokodyl" i podaje go następnej osobie.
Osoba, do której się zwrócił, bierze od niego ten przedmiot
i mówi ,,Nazywam się... np.: Tomek, to jest krokodyl, dostałem
go od Moniki. Następne osoby,
biorąc przedmiot muszą
powtórzyć imiona wszystkich poprzednich osób. Jeżeli graczy jest
zbyt wielu, możemy wymienić imiona tylko pięciu lub dziesięciu
graczy przed nami.
Gra 2. Rzucamy w kręgu jakimś przedmiotem (piłka, kostka)
i mówimy swoje imię i imię odbiorcy np. ,,Kasia do Ani", ,,Ania
do Basi". Można się umówić, że to czym rzucamy, to ,,granat",
15
"bomba", "bakcyl" i dlatego należy go podawać jak najszybciej,
i niezmiernie uważnie tak by go nie upuścić na podłogę i nikogo nie
uderzyć. Gdy jednak upadnie, można głośno krzyczeć ,,Bum",
lub wykonać padnij.
Gra 3. Animator przedstawia się i rzuca (po ziemi) do jakiejś osoby
siedzącej w kręgu kłębek wełny, trzymając jednak jego koniec.
Osoba ta przedstawia się i rzuca kłębek do kogoś innego, trzymając
jednocześnie nitkę przy sobie. Między osobami powstaje ,,pajęcza
sieć". Ostatnia osoba zaczyna zwijanie kłębka i mówi imiona
kolejnych osób.
Gra 4. Uczestnicy siedzą w kręgu. Prowadzący chodzi wewnątrz
w takt skandowanego przez grupę jego imienia: ,,to Darek, to Darek,
to Darek... W tym czasie wskazuje następną osobę, która podchodzi
do niego, kładzie mu ręce na ramiona i idą dalej. W tym czasie
wszyscy wypowiadają imię ,,nowego wagonika" skandując tak, jak
poprzednio. Kolejno zapraszane osoby wchodzą do środka i tak
powstaje pociąg.
Gra 5. Wszyscy uczestnicy stoją w kole, na dany znak zamykają
oczy, wyciągają przed siebie ręce i idą powoli do przodu, aż poczują,
że mogą dosięgnąć osoby z naprzeciwka. Kiedy wszyscy są już
w środku starają się poszukać jakiejś wolnej dłoni. Kiedy uczestnik
ma już obie dłonie zajęte może otworzyć oczy. W ten sposób
powstaje kłębowisko ciasno połączonych rąk i ciał. Teraz trzeba się
z tego wyplątać, nie rozłączając dłoni. Jeśli się to uda, znowu
powstaje Koło, (czasem dwa lub więcej). Jest to świetna zabawa dla
wszystkich, jednak liczba uczestników nie może być zbyt duża.
Sprzyja integracji gdyż trzeba się z innymi komunikować i pomagać
im w ,,trudnych sytuacjach".
16
Gra 6. Dzielimy graczy na dość liczne grupy (ok. 10 osób), ich
zadaniem jest ustawić się w jednym rzędzie według różnych
właściwości: wzrostu, wielkości butów, daty urodzenia, imion
(alfabetycznie) itp. Trzeba to jednak zrobić nic nie mówiąc.
POMIESZCZENIE
Nie trzeba nikogo przekonywać, że dobrze jest posiadać
pomieszczenie, w którym moglibyśmy się spotykać, pracować
nad wspólnymi projektami oraz trzymać wszystkie drobiazgi. Tu
mogą odbywać się eksperymenty naukowe, spotkania, szkolenia
itd.
Pomieszczenie to również świetny sposób na integrację. Spełnia
ono swoją rolę nie tylko podczas oficjalnych spotkań Koła.
Członkowie koła przychodzą tu na co dzień tworząc pewną
społeczność.
Na każdym wydziale znajdują się pomieszczenia, za które
odpowiada dziekan, jak również te, których przydziały są
autonomiczną decyzją instytutów. Aby je otrzymać trzeba więc
wystąpić z oficjalną prośbą do właściwego adresata. Zanim jednak
do tego przystąpimy przydaje się nieoficjalne zbadanie, jakie są
szanse na powodzenie naszego planu. Zdobycie pomieszczenia
jest łatwiejsze, gdy nasze Koło ma silną pozycję na wydziale. Jeśli
więc nie mamy 100% gwarancji sukcesu, dobrze jest wykazać się
naszą działalnością w oczach władz, w czym na pewno pomoże
odpowiednio wcześnie rozpoczęta promocja Koła [patrz:
Promocja].
Niestety rezultat naszych starań nie zawsze musi być kolorowy albo dzielimy pomieszczenie z innymi Kołami bądź doktorantami,
albo w ogóle nie ma dla nas miejsca na macierzystym wydziale.
Może zdarzyć się, że mimo obecności zagraconych i nie
wykorzystywanych przez nikogo pomieszczeń nikt nie będzie
chciał ich nam udostępnić, ponieważ instytuty traktują je jako
potencjalny kapitał do zagospodarowania w przyszłości.
"Najlepszą metodą przewidywania przyszłości jest jej tworzenie."
Peter Drucker
17
Wtedy najlepszym sposobem jest udanie się do Centrum Ruchu
Studenckiego [CRS] i porozmawianie o udostępnieniu miejsca
na spotkania w CRSie. Będziemy dzięki temu mieli dostęp
do wszystkiego, co jest związane z biurem. Na dodatek nasi starsi
koledzy z innych organizacji, których będziemy często widywać,
chętnie podzielą się swoimi doświadczeniami.
Jeśli nasze starania zostaną uwieńczone sukcesem, będziemy
potrzebowali trochę sprzętu biurowego. Z doświadczenia wynika,
że można je uzyskać od instytutu (np. sprzęt skreślany ze stanu),
lub zasobów własnych członków Koła. Sprzęty możemy również
otrzymać składając wniosek o tzw. dosprzętowienie [Patrz: Finanse
--> Jak wnioskować? --> Dosprzętowienie], natomiast materiały
nietrwałe takie jak papier, nożyczki zdobędziemy z pieniędzy na tzw.
działalność bieżącą [patrz: Finanse --> Skąd? --> Działalność
bieżąca].
NASTĘPCY I CIĄGŁOŚĆ WŁADZY
Sprawnie działający zarząd, pełen doświadczonych i aktywnych
osób, jest na wagę złota. Taka grupa zapaleńców pozwala
zmotywować innych do pracy, jest źródłem innowacyjnych
pomysłów, a ich projekty są bardzo dobrze realizowane - Koło się
rozwija. Jednak zarząd kończy kiedyś swoją działalność. Taka
sytuacja może być problematyczna dla ciągłości działalności Koła.
Aby temu zapobiec, musimy od początku patrzeć na Koło nie tylko
z własnej perspektywy ("Co Ja mogę dać Kołu na dzień
dzisiejszy?"), ale także z perspektywy bardziej odległej przyszłości
naszej organizacji ("W którym kierunku ma zmierzać Koło,
kiedy zakończę moją działalność w nim?"). Dlatego od początku
kadencji powinniśmy poszukiwać następców. Osoby takie zwykle
wykazują dużą aktywność i potencjał rozwojowy. Pozwala to
na kontynuację działalności Koła, by po okresie rozwoju nie
18
nastąpiła stagnacja lub nawet spadek aktywności jednostki.
Najlepiej będzie, gdy nowych członków będziemy wdrażali
stopniowo w sposób funkcjonowania a także sprawy
administracyjne i finansowe Koła. Nie powinniśmy się bać
powierzać im części własnych obowiązków, przekazywać
odpowiedzialności za coraz trudniejsze projekty [patrz:
Zarządzanie -> Skuteczne delegowanie do zadań]. Poprzez tego
typu działania, bardzo szybko zauważymy wyróżniające się osoby
- wizjonerów, którzy mają mnóstwo pomysłów na usprawnienie
pracy Koła, czy świetnych menadżerów, których umiejętności
ułatwiają im sprawną koordynację projektów. Szczególnie takie
osoby należy wdrażać w różne aspekty pracy zarządu.
Zarząd powinni tworzyć ludzie z chęcią do działania [patrz:
Zarządzanie -> Przywództwo]. Warty by część stanowiły osoby
z doświadczeniem, które podzielą się nim z mniej
doświadczonymi członkami zarządu. Pozwoli to na lepsze
przygotowanie się młodszych stażem członków do przejęcia steru.
Obecność w zarządzie to dla nich zarówno wyróżnienie jak
i pewne zobowiązanie, co dodatkowo motywuje do rozwoju
wiedzy i umiejętności. Byli członkowie zarządu stanowią źródło
wiedzy, z którego warto korzystać. [patrz: Zbiór dobrych praktyk
-> Alumni]
Warto delegować cześć członków do pracy "na zewnątrz",
szczególnie do RKN-u lub WRS-u, wtedy mogą uzyskane
pomysły i doświadczenie wykorzystać w działalności w Kole.
KONTAKTY Z WRS
Podstawowym ośrodkiem aktywności studentów na Uczelni jest
Samorząd Studentów, tworzą go wszyscy studenci Politechniki
Warszawskiej. Szczególne znaczenie mają Wydziałowe Rady
Samorządu (WRS), które koordynują działalność studentów
na poziomie wydziałów. Współpraca między naszym Kołem
Naukowym a WRS może przynieść obopólne korzyści, w tym
wzmocnić pozycję Koła Naukowego i WRS na wydziale
oraz stworzyć możliwość realizacji wspólnych, dużych projektów.
"Jeśli chcesz gdzieś dojść, najlepiej znajdź kogoś, kto już tam doszedł."
Robert Kiyosaki
19
Warto organizować wspólne projekty z WRS-em, bo pozwala to
na zwiększenie ich skali oraz dotarcie do większego grona
studentów. Dzięki WRS-owi nasz projekt nie jest odbierany
wyłącznie jako projekt naukowy.
Warto informować się wzajemnie o planowanych projektach,
zapraszać przedstawicieli WRS na zebrania Koła oraz chodzić
na zebrania WRS-u. Dzięki temu możemy wymieniać
doświadczenia. Przy promowaniu naszych projektów możemy
korzystać z kanałów komunikacji WRS-u (strona www, lista
mailingowa, tablice ogłoszeniowe). Będzie nam się lepiej
współpracowało, jeśli pomyślimy również o integracji członków
Koła Naukowego i członków WRS - ognisko lub impreza pozwolą
nam na luzie spotkać się po godzinach i poznać się bliżej. Wtedy
więzi wykroczą ponad "relacje służbowe".
Jest wiele możliwości wspólnych projektów: dni otwarte, wykłady
fakultatywne, konferencje, wyjazdy dydaktyczne, imprezy
integracyjne, juwenalia, targi i pikniki edukacyjne, pokazy...
Wspólnymi siłami i budżetem można zdziałać znacznie więcej niż
osobno. Wspólne doświadczenia pozwalają zrealizować projekt
sprawniej, szybciej i z większym rozmachem. Poza tym w grupie
siła, większe projekty i wspólnie wykonane są lepiej postrzegane
przez władze uczelni i wydziału.
WSPÓŁPRACA MIĘDZY KOŁAMI
Na Politechnice Warszawskiej istnieje ponad 80 Kół Naukowych.
Czasami projekt naszego Koła wykracza poza ramy dziedziny, którą
się zajmujemy. Wtedy można poszukać pomocy wśród pozostałych
Kół, które mogłyby nam w pewnej części projektu pomóc, bo znają
się na tym znacznie lepiej od nas.
20
We współpracy między Kołami liczy się jeszcze jeden aspekt wszystkie Koła natrafiają na te same problemy np. natury
organizacyjnej związanej z procedurami finansowymi, czy
z ciągłością władzy. Rozmowy na ten temat mogą podsuwać
rozwiązania problemów, z którymi inni spotkali się już wcześniej
i znaleźli ich rozwiązanie.
KOŁO MOŻE BYĆ CZĘŚCIĄ RADY
WYDZIAŁU
Rada jest najwyższą jednostką uchwałodawczą na wydziale.
Statut Politechniki Warszawskiej (§61, Pkt 1, Ust 6) mówi
że studenci powinni stanowić minimum 19% Rady Wydziału:
"...przedstawiciele studentów wydziału, wybrani z ich grona,
w liczbie nie mniejszej niż 19%, w tym przewodniczący
wydziałowej rady samorządu studentów..."
Obsadzenie tych miejsc najczęściej leży w gestii Wydziałowej
Rady Samorządu (WRS), chociaż zdarza się, że Dziekan wyraża
życzenie co do obsadzenia tych miejsc i zaprasza np. Koła
Naukowe. Przedstawiciele Kół Naukowych nominalnie nie są
członkami Rady Wydziału.
Gdy członkostwo zależy od dziekana lub decyzji Rady, to te dwie
władze: kolegialna i osobowa mogą wykorzystać punkt statutu :
,,Dziekan może zapraszać na posiedzenia rady wydziału inne
osoby z własnej inicjatywy lub na wniosek rady wydziału".
Dzięki poparciu waszego opiekuna naukowego lub rozmowie
z dziekanem możecie dostać jako Koło prawo głosu, a wtedy
zaczynacie się liczyć na wydziale, ponieważ dysponujecie głosem
- czasem tym przeważającym szalę. Ewentualnie możemy
rozmawiać z WRS-em, by jednym z reprezentujących studentów
był członek Koła Naukowego.
21
Uczestniczenie w posiedzeniach Rady Wydziału pozwala również
na otrzymywanie informacji z pierwszej ręki na temat
podejmowanych inicjatyw i decyzji oraz na zaprezentowanie się
Koła przed władzami wydziału. Bycie członkiem Rady to również
prestiż. Akceptacja Rady Wydziału potrzebna jest też
do przeprowadzenia takich projektów Kół Naukowych jak np.
organizacja cyklu wykładów sygnowanego jako przedmiot
dodatkowy na studiach.
Wszelkie formalne informacje na temat Rady znajdziecie w Statucie
Politechniki Warszawskiej: Rozdział 5, §57-§62.
http://www.pw.edu.pl/Uczelnia/Przepisy-i-zarzadzenia
/Przepisy-ogolne
ARCHIWIZACJA DOKUMENTÓW
Dokumenty konieczne do archiwizacji
faktury
rachunki
gwarancje
Przechowanie kopii wszystkich faktur na sprzęt zakupiony
za pieniądze Funduszu Kulturalno-Wychowawczego [patrz: Finanse]
przez okres 5-ciu lat jest obowiązkowe! W skrajnym przypadku,
gdyby oryginały zaginęły, a zostałaby przeprowadzona kontrola, nie
otrzymalibyśmy środków na następne zakupy. Kopie faktur ułatwiają
również naszą wewnętrzną kontrolę wydatków. Do tego celu
konieczne jest przechowywanie paragonów i rachunków. Dzięki
temu każdy zarząd będzie miał możliwość wglądu do wydatków
poczynionych przez poprzedników.
22
Pamiętajmy też, aby zbierać karty gwarancyjne zakupionego
przez nas sprzętu. Będą one stanowić informację o przeglądach
sprzętu (jeśli sprzęt tych przeglądów wymaga) i naprawach, które
były wykonywane.
Dokumenty warte archiwizacji
dokumentacje projektów
karty członkowskie itp.
dyplomy, nagrody, wyróżnienia
Dokumentacja projektów tworzy zaplecze merytoryczne,
z którego można korzystać przy realizacji późniejszych
projektów. Przejrzenie dokumentacji może zaoszczędzić wiele
czasu osobom, które nigdy nie podejmowały podobnych
projektów (i nie wiedzą jak się do nich zabrać), jak również tym,
którzy zapomnieli już pewne szczegóły. Doświadczenie pokazuje,
że takie sytuacje zdarzają się często i wtedy zarchiwizowane
dokumenty bardzo się przydają.
Wyróżnienia i nagrody takie jak: dyplom, statuetka, tabliczka itp.
są chlubą Koła. Dobrze, kiedy nie giną, lecz pozostają
w archiwum. Dyplomy można naturalnie oprawić i powiesić
w pomieszczeniu Koła lub w tablicy informacyjnej na korytarzu.
Ma to znaczenie dla promocji, motywacji i integracji Koła. [patrz:
Promocja; Zarządzanie -> Motywacja; Zbiór dobrych praktyk ->
Integracja]
REKRUTACJA
Rekrutacja nowych członków jest nieodzownym elementem życia
Koła. Możemy to robić na dwa sposoby:
1. Nabór Ciągły.
Do naszego Koła można zapisać się w każdej chwili. Jest to forma
wygodna dla osób które chcą do nas dołączyć, ale wprowadza
trochę zamieszania w dokumentacji. Doświadczenia pokazują,
że w przypadku ciągłego naboru trudniej jest się zintegrować
23
z nowymi członkami Koła. Kiedy nowi ludzie dołączają do nas
pojedynczo w różnych terminach trudniej jest im poświęcić
wystarczająco dużo uwagi aby dobrze wprowadzić ich w bieżące
sprawy.
2. Ustalone terminy rekrutacji.
Koło ustala na zebraniu ile razy i jak często będzie prowadzić nabór.
Po ustaleniu tego możemy umieścić terminarz rekrutacji na stronie
Koła. Wtedy osoby chcące do nas dołączyć będą wiedziały
kiedy mogą to zrobić. Terminarz naboru daje dodatkowe możliwości
których nie daje nabór ciągły:
Określony czas rekrutacji pozwala nam na poświęcenie większej
ilości czasu kandydatom. Można w tym czasie troszkę zwolnić
w pracach nad projektami i skupić się na wdrażaniu ich w struktury
Koła. Alternatyw jest kilka, możemy stosować wiele naraz:
zorganizować kilka spotkań z kandydatami do Koła gdzie
będą mogli uzyskać odpowiedzi na pytania, które ich
nurtują [Patrz: Dobre praktyki w Kole --> Rekrutacja -->
Spotkanie rekrutacyjne]
okres próbny - wtedy będziemy mogli zweryfikować
potencjał i zapał kandydatów. Podczas okresu próbnego
część z nich zapewne się wykruszy i zostaną Ci, którym
najbardziej zależy na pracy w Kole.
Spotkanie rekrutacyjne
Co zrobić, aby zachęcić do wstąpienia w szeregi naszego Koła? Jak
poprowadzić spotkanie rekrutacyjne?
1. Podstawowe informacje.
Zazwyczaj zakładamy, że ludzie, którzy przyszli na spotkanie
w sprawie wstąpienia do Koła wiedzą czym się zajmujemy. Jest to
założenie dość słuszne, ale warto przybliżyć pewne rzeczy
na spotkaniu:
24
Obszar działania Koła. Poinformujmy potencjalnych
członków na jaki rodzaj projektów kładziemy największy
nacisk np. czy są to projekty czysto naukowe,
czy konferencje.
Projekty. Warto powiedzieć o projektach wykonanych i tych
nad którymi trwają prace, oraz planowanych na przyszłość.
Możliwe, że konkretny projekt trafi w preferencje słuchaczy
i będzie bodźcem do dołączenia do nas.
Pomoc merytoryczna. Powinniśmy zaznaczyć, że mamy
wsparcie merytoryczne - kto jest opiekunem Koła, jak
współpracujemy z władzami wydziału i instytutu, przy
którym działamy oraz czy mamy kontakt z doktorantami.
Solidne wsparcie merytoryczne budzi większe zaufanie daje pewność, że Koło może zaoferować rozwój na wysokim
poziomie. Przyszli członkowie zyskają świadomość, że
w razie problemów jest ktoś, kto będzie mógł udzielić im
rady.
2. Nie przestraszyć!!!. Jeśli będziemy mówić o realizacji
projektów wyłącznie trudnych zniechęcimy słuchaczy do pracy
w naszym Kole. Dobrym rozwiązaniem jest danie nowym
członkom możliwości zgłoszenia własnych projektów. Podejmą
się wtedy ich realizacji z większym zaangażowaniem, co ma duże
znaczenie z punktu widzenia integracji z Kołem. Aby rozwiać
niepewność słuchaczy możemy powołać się na własne
doświadczenia np. problemy jakie mieliśmy przy realizacji
naszych pierwszych projektów. Powinniśmy uświadomić nowych
członków, że nikt z nas nie zaczynał od bardzo skomplikowanych
zadań i do wszystkiego dochodziliśmy stopniowo.
3. Prawa i obowiązki. Zadbajmy, aby do Koła nie trafiali ludzie,
którzy chcieliby czerpać tylko i wyłącznie profity z członkostwa,
nie wnosząc nic w zamian. Powołując się na statut można
przedstawić prawa i obowiązki, jakie mają członkowie Koła
oraz jakie są konsekwencje ich nie przestrzegania.
[patrz: Zbiór dobrych praktyk -> Prawa i obowiązki]
25
4. Motywacja. Spotkanie rekrutacyjne musi zawierać również
elementy motywujące przyszłych członków do pracy. Sposobem
na osiągniecie tego celu są przykłady mierzalnych korzyści
z działalności w Kole. Mogą to być np. zdobywanie kontaktów
z potencjalnymi pracodawcami podczas konferencji, targów, wystaw.
Duże znaczenie mają też przywileje i możliwości, jakie zyskujecie
na uczelni:
prace przejściowe na podstawie własnych pomysłów,
a nie listy tematów przydzielanych odgórnie [patrz:
Projekty -> Zaliczanie prac dyplomowych pracą w Kole]
uruchamianie dodatkowych przedmiotów dla członków
Koła [Projekty dla Kół -> Dodatkowe przedmioty]
aktywne
członkostwo
pomaga
z wykładowcami i władzami wydziału
w
kontaktach
aktywni członkowie Koła mogą liczyć na dogodniejsze
warunki w akademikach (pokoje 2-osobowe i 1-osobowe)
pierwszeństwo udziału w wyjazdach, gdzie nie może
pojechać cały skład Koła, dla najaktywniejszych
członków
Dobrze gdybyśmy wspomnieli co nowi prężni członkowie mogą
zaoferować Kołu. Świadomość tego, że ma się wkład
w funkcjonowanie jednostki jest niesamowitą motywacją do pracy.
Pamiętajmy o nowych członkach Koła poza zebraniami np.
spotykając się na wydziale, czy też na mieście, zatrzymajmy się,
żeby z nimi porozmawiać. Jeśli poczują, że są częścią społeczności
Koła będą chętniej w nim pracować. [patrz: Zbiór dobrych praktyk
-> Integracja]
26
DLACZEGO WARTO CHODZIĆ
NA KOMISJĘ ?
Na posiedzeniach Komisji programowych [patrz: Struktury
SSPW] zapadają najważniejsze decyzje dotyczące działalności
SSPW w danej dziedzinie. Toczą się na nich dyskusje, z których
możemy wiele wynieść na temat działalności samorządowej, która
pośrednio wpływa na działalność Kół. Jest to sposób
na poszerzanie naszych znajomości i ugruntowanie opinii
jednostki udzielającej się szeroko na forum samorządowym.
Posiedzenia Komisji są otwarte, więc każdy z nas może przyjść
i dołączyć własne zdanie do dyskusji. Informacje o Komisjach
i
terminach
posiedzeń
znajdziecie
na
stronie
www.samorzad.pw.edu.pl
KANDYDOWANIE DO PARLAMENTU
Jako Koło (lub we współpracy z innymi jednostkami na PW)
możemy stworzyć listę ogólnouczelnianą na wybory
samorządowe. Odbywają się one w listopadzie. Wszelkie
informacje o terminach i regulaminach możemy znaleźć
na stronie:
www.samorzad.pw.edu.pl/wybory.
Dzięki kandydowaniu do parlamentu możemy mieć swoich
delegatów w komisjach programowych (wymaga to odrębnego
zgłoszenia do przewodniczących komisji już po zakończonych
wyborach) oraz przedstawicieli dbających o nasze interesy
w najwyższej władzy samorządowej na naszej uczelni parlamencie. Prawo zgłaszania list ogólnouczelnianych mają:
27
stowarzyszenia studenckie (wpisane
stowarzyszeń działających na PW)
do
ewidencji
organizacje studenckie (zarejestrowane na PW)
koła naukowe (zarejestrowane na PW)
grupy złożone z powyższych organizacji
Na liście ogólnouczelnianej może znajdować się maksymalnie
8 kandydatów, gdyż tyle miejsc w Parlamencie jest przeznaczonych
dla osób wybranych w wyborach bezpośrednich do Parlamentu.
Na liście znaleźć się może każdy student PW poza:
studentem ukaranym prawomocnym wyrokiem Komisji
Dyscyplinarnej ds. studentów, zawieszającym w prawach
studenta
Członkiem Komisji Wyborczej
Uczelnianym Komisarzem Wyborczym (UKW)
pełnomocnikiem UKW
członkiem Komisji Regulaminowej
Zgłaszający listę ogólnouczelnianą maja prawo zgłosić po jednym
mężu zaufania do każdej Wydziałowej Komisji Wyborczej.
Listy ogólnouczelniane zgłaszane są bezpośrednio do UKW
(Uczelniana Komisja Wyborcza - Samorząd Studentów - pok. 165
Gmach Główny PW) [patrz: Struktury SSPW]. Zgłoszenia dokonuje
upoważniony przedstawiciel jednostki zgłaszającej na formularzu
zgłoszenia listy ogólnouczelnianej.
28
Terminy:
zgłaszania list ogólnouczelnianych do rejestracji
losowanie
numerów
ogólnouczelnianych
dla
zarejestrowanych
list
zakończenia kampanii wyborczej
wyborów
ostatecznego usunięcia plakatów wyborczych
...ustalane są odgórnie przez Uczelnianego
Wyborczego przed rozpoczęciem całej procedury.
Komisarza
ALUMNI
Warto utrzymywać kontakty z byłymi członkami Koła.
Zbawienne może okazać się czerpanie z ich kilkuletniego
doświadczenia w działalności. Mogą opowiedzieć o Samorządzie,
hierarchii, z kim i jak rozmawiać. Powiedzą, kto jest ważny, a kto
nie, jaki jest układ sił na Wydziale - słowem wszystko.
Po studiach rozchodzą się po różnych ośrodkach, firmach.
Dostarczyć nam mogą bardzo cennej wiedzy o praktykach,
stażach, ułatwić odbycie wycieczki do interesującego nas zakładu.
Ponadto sami zakładają firmy i zapraszają praktykantów, dają
zlecenia projektów, czasem sponsorują. Słowem - cenne źródło
wiedzy i możliwości.
29
III. ZARZĄDZANIE
30
Funkcjonowanie Koła Naukowego jest związane nie tylko
z nauką. Rekrutowanie nowych członków Koła, zarządzanie
finansami, pozyskiwanie środków, plany, projekty i wiele innych
czynności - to prawdziwa przygoda z zarządzaniem, z czego być
może na początku nie zdajemy sobie sprawy.
Sprawne
funkcjonowanie Koła zależne jest od sposobów i naszych
umiejętności organizacji pracy. Jeśli ma ono sprawnie działać
musimy
wypracować
metody
działania:
planowania,
podejmowania decyzji itp. Nauka tych umiejętności to
długoterminowy zysk, ponieważ nie zdobędziemy ich w toku
normalnych studiów na Politechnice Warszawskiej.
Teksty przedstawione w tym rozdziale nie wyczerpują żadnego
z poruszonych tematów. Powstały, aby zainspirować Was
do poszukiwania usystematyzowanych i skutecznych metod
wspomagających szeroko rozumianą pracę Koła. Zapoznanie się
z nimi na pewno nikomu nie zaszkodzi - choćby dlatego, że są one
przeniesione z prawdziwego świata pracy.
MYŚLENIE NA PAPIERZE
Planując przedsięwzięcia Koła bardzo często postępujemy
intuicyjnie. Np. organizując wykład z udziałem znanego
naukowca: wiemy, że musimy zarezerwować salę, wydrukować
plakaty, powiesić je. Często ignorujemy potrzebę stworzenia
podstawowego planu działania poprzedzającego takie wydarzenie.
Takie podejście pokutuje potem w przypadku organizacji bardziej
złożonego projektu np. konferencji. Wtedy intuicyjne działanie
może doprowadzić nas do katastrofy - np. "przygotowania
na ostatnią chwilę" lub przeoczenia kilku ważnych szczegółów.
Zgubne w skutkach może się również okazać podejmowanie
decyzji bez spisania argumentów przemawiających za różnymi
opcjami do wyboru. Wyobraź sobie sytuację: grupa 5-ciu
członków Koła rozważa podjęcie realizacji pewnego ambitnego
projektu. Widzą wiele szans i zagrożeń. Mają dużo uwag,
pomysłów, wymieniają się dziesiątkami róznych argumentów. Jak
myślisz, czy uda im się podjąć słuszną decyzję, opracować plan
31
działania, jeśli z kilkudziesięciu różnych spostrzeżeń są w stanie
powtórzyć co najwyżej 2 - na dodatek te, które padły z ich ust?
Czy będą w stanie dać się przekonać do zmiany zdania, jeśli
pamietają tylko swoje argumenty? Zdecydowanie lepiej jest spisać
wszelkie przemyślenia, jakie grupa wytworzyła i posegregować je.
Spisanie pomysłów, argumentów, planów, bieżących rzeczy
do zrobienia ułatwia pracę. Dosłownie "więcej wtedy widać"
(szczególnie, gdy stosujemy narzędzia graficzne) np. problemy,
zależności między wydarzeniami i ich następstwa. Łatwiej dzięki
temu jest wyciągać logiczne wnioski, a na ich podstawie podjąć
konkretne działania.
ZRÓB TO TERAZ
Nawet najlepiej przygotowany plan czy analiza problemów będą
bezużyteczne, jeśli nie zaczniemy działać (np. nie zrobimy tego, co
narzuca
nam
danego
dnia
harmonogram).
Odkładanie
zaplanowanych czynności na później lub nie podejmowanie działania
w ogóle, to zmora dużej części studentów i ludzi w ogólności.
Trenerzy rozwoju osobistego mówią jednak, że rozwiązanie tego
problemu jest bardzo proste. Ilustrują to słowami: "Dlaczego coś nie
zostało zrobione? Bo tak na prawdę nie postanowiliśmy, że ma być
zrobione!".
MISJA I CELE DŁUGOTERMINOWE
Misja jest powodem istnienia organizacji, wyróżniającym ją
od wszystkich innych. Misję można opisać w kategoriach np.
wyborów, obszaru działania i ludzi. Misję organizacji przekłada się
na zadania, które chce wykonać organizacja, by zrealizować cel.
(definicja na podstawie Wikipedii).
32
Jaka jest misja Koła Naukowego?
Popularyzacja nauki wśród młodzieży (zainteresowanie daną
dziedziną wśród licealistów i nie tylko)
Dawanie możliwości zastosowania wiedzy teoretycznej
w praktyce (wprowadzanie pomysłów w życie)
Nawiązywanie kontaktów z Firmami i Instytucjami (lepszy
start dla członków Koła po studiach)
Integracja środowiska studenckiego zainteresowanego daną
dziedziną
Promowanie Członków Koła
Cele Koła Naukowego:
Pomoc Członkom Koła w poszerzaniu praktycznej wiedzy
(realizacja ambitnych projektów)
Współpraca z innymi Kołami Naukowymi (przenikanie się
dziedzin w których działają współpracujące Koła)
Zainteresowanie innych studentów dziedziną, którą zajmuje
się Koło.
O WYZNACZANIU CELÓW
Umiejętność wyznaczania celów (Kołu i samemu sobie) to wbrew
pozorom umiejętność, którą opanowało niewielu ludzi.
W weryfikacji celów bardzo użyteczna jest zasada SMART.
Dzięki niej łatwiej o jasność kolejnych kroków koniecznych
do realizacji celu.
"Cel bez planu jest tylko życzeniem."
- Larry Elder
33
SMART jest akronimem od słów:
Specific - konkretny, jasno określony
Measurable - mierzalny
Agreed - uzgodniony
Realistic - realistyczny, osiągalny
Time-bound - określony w czasie
Najpierw zły przykład: "Koło zwiększy ilość swoich członków"
Nie jest to cel zgodny z koncepcją S.M.A.R.T. Jest zrozumiały, lecz
niejednoznaczny. Nie da się w sposób wymierny stwierdzić, czy i
w jakim stopniu został osiągnięty. Choć jest osiągalny, to każde nawet minimalne - zwiększenie ilości członków Koła będzie
oznaczało zrealizowanie celu. Może to jednak tylko parodiować
nasze rzeczywiste oczekiwania (jakim sukcesem jest 1 nowy członek
Koła, skoro liczyliśmy na 10?). Tak sformułowany cel nie jest też
określony w czasie, w związku z czym posiada nieskończenie długą
perspektywę, w której może być zrealizowany. Zatem nigdy nie
będzie można powiedzieć, że nie został zrealizowany, ponieważ
zawsze będzie jeszcze na to czas. Tym sposobem można odwlekać
jego realizację w nieskończoność.
Teraz poprawny przykład: "Do końca roku Koło zrekrutuje 10
nowych członków"
Taki cel jest konkretny,określony ilościowo, realistyczny, wiadomo,
do kiedy ma zostać osiągnięty, a jego mierzalność objawi się
w prosty sposób - jeśli Koło zwiększy swój stan o 10 nowych
członków to cel został osiągnięty. W tak sformułowanym celu brak
niejednoznaczności ze złego przykładu.
34
ZARZĄDZANIE KOŁEM W CZASIE
Narzędzia
1. Wykres Gantta.
Metoda ta polega na rysowaniu wykresów przedstawiających
graficznie określony okres czasu. Taki wykres jest pomocny,
kiedy planujemy działania, w których ma brać udział wiele osób.
Dzięki ich rozrysowaniu widzimy następstwo planowanych zadań,
a także działania, które dzieją się w czasie równolegle.
W konsekwencji możemy kontrolować realizację całego
przedsięwzięcia. Dzięki stosowaniu tej metody, możliwe jest
przejrzyste przedstawienie planowanych zadań i ograniczenie
do minimum czasu, w którym nic nie robimy. Na metodę Gantta
składa sie pięć etapów:
rozłożenie całego projektu na etapy i cele okresowe
ustalenie czasu potrzebnego
i poszczególnych działań
na
realizacje
projektu
ustalenie kolejności poszczególnych działań oraz dat ich
rozpoczęcia i zakończenia
określenie
możliwych
poszczególnych zadań
poślizgów
w
wykonaniu
graficzne przedstawienie wszystkich czynności na planie
Istnieje wiele programów, za pomocą których można tworzyć
wykresy Gantta np. Gantt Project - program darmowy. Rysowanie
wykresów Gantta jest również proste z wykorzystaniem arkuszy
kalkulacyjnych. Bardzo użyteczne w tym zakresie są narzędzia
Google Docs, dzięki którym taki arkusz można łatwo publikować
w sieci bądź udostępniać innym użytkownikom do edycji.
"Musisz mieć długoterminowe cele, które uchronią Cię od frustracji
krótkoterminowymi porażkami."
Charles C. Noble
35
2. Matryca Eisenhowera.
Opiera sie ona na dwóch skalach:
o ważności - to kryterium, które ma bezpośredni związek
z realizacją najważniejszych celów
o pilności - to kryterium związane z czasem.
Matryca Eisenhowera składa sie z czterech ćwiartek. Właściwe
wyznaczanie priorytetów polega na uświadomieniu sobie, co stoi
najwyżej w hierarchii ważności i przywiązywaniu do tego
największej wagi, zamiast reagować tylko i wyłącznie na rzeczy
pilne:
Ćwiartka I - pilne i ważne - tzw. "Zarządzanie
Kryzysami". Im więcej czasu spędzamy w tej ćwiartce
tym gorzej - jak długo można zajmować się bezstresowo
sprawami niecierpiącymi zwłoki?
Ćwiartka II - ważne, ale niepilne. To tej ćwiartce
powinniśmy poświęcać najwięcej czasu! Dzięki temu
można uniknąć sytuacji robienia ważnych rzeczy
w ostatniej chwili. Umieszczenie zadań do wykonania
w tej ćwiartce zakłada, że ułożyliśmy sobie plan
działania, z którego regularnie i systematycznie się
wywiązujemy. Niestety jest to newralgiczna ćwiartka
większości studentów!
Ćwiartka III - pilne, ale nieważne. Często wykonując
czynności z tej ćwiartki, odnosimy wrażenie,
że wykonujemy coś ważnego i pilnego, jednak
nieistotnego dla nas, a dla kogoś innego. Ważne pytanie,
które należy sobie wtedy zadać - "czy nie powinienem się
podzielić tym zadaniem z kimś innym?"
36
Ćwiartka IV - niepilne i nieważne - czyli pożeracze czasu.
3. Metoda ABC. Analiza ABC ma swoje podstawy w zasadzie
Pareto tj. 20% czasu poświęconego najważniejszym sprawom da
80% efektów. Metoda opiera się na przypisywaniu zadaniom ocen
w skali ważności, gdzie:
Litera A oznacza zadania najważniejsze. W ogólności
zajmują one 15% liczby wszystkich zadań. Jednak,
kiedy wykonamy te 15%, będziemy mieli osiągnięte aż 65%
rezultatów.
Litera B oznacza zadania średnio ważne. Odpowiadają one
za 20% efektów, które osiągamy. Z punktu widzenia
efektywności naszej pracy te zadania mogą być śmiało
delegowane innym osobom.
Litera C to zadania najmniej ważne, lecz zajmujące aż 65%
czasu, który poświęcamy na wszystkie nasze zajęcia. Daja
nam niestety tylko 15% całości efektów. Takie zadania
zdecydowanie powinniśmy delegować innym osobom.
Analiza ABC jest pożyteczna. Dzięki niej możemy przystąpić
do wykonania zadań o największej wartości dla realizacji celu,
czyli
wykorzystamy
czas
maksymalnie
efektywnie.
Uświadamiamy sobie również w jaki sposób rozłożyć pracę
między inne osoby, czyli co komu można oddelegować.
Reguły i prawdy
1. Reguła 60:40. Reguła 60:40 mówi, że nie należy planować
100% naszego czasu, ponieważ najprawdopodobniej tylko 60%
poświęcimy wykonaniu zadania. Pozostałe 40% to czynności
spontaniczne i niespodziewane. Każdy z nas zna to dobrze planujemy, że poświęcimy 5h na naukę ... okazuję się potem,
że przez 1h graliśmy dla relaksu na komputerze, a przez kolejną
godzinę rozmawialiśmy przez telefon z przyjaciółką z problemem
sercowym, której nie sposób było odmówić pomocy. Jakie
wynikają z tego wnioski? Zawsze, gdy coś planujemy warto
"Nie mierz bycia zajętym. Nie mierz działania. Mierz dokonania.
Znaczenie ma nie tyle, co ludzie robią, ale co faktycznie zostaje zrobione."
Larry Winget
37
założyć czas na "poślizgi" spowodowane przez różne zdarzenia
niespodziewane.
2. Reguła Parkinsona. Reguła Parkinsona mówi o tym, że dana
czynność trwa zwykle tyle, ile założymy, że potrwa - jeśli czas
trwania tej czynności zależy tylko od nas. W naszej studenckiej
rzeczywistości najczęściej sprawdza się ona w wypadku zadań,
na które zaplanowaliśmy za dużo czasu. Np. założyliśmy,
że spotkanie Koła potrwa godzinę. Mimo że wszystkie tematy
zostały omówione w 40 min. to trwa ono do końca. Dlaczego? Mamy
tendencje do przedłużania działania, tak abyśmy postrzegali siebie
jako świetnych organizatorów w planowaniu czasu. Inny przejaw
Reguły Parkinsona to studenckie "odkładanie na później" - jeśli
sprawozdanie z ćwiczenia ma być oddane w ciągu tygodnia
zazwyczaj przygotowujemy je terminowo. Natomiast kiedy termin
nie jest określony, jesteśmy w stanie przyjąć sobie kilkutygodniowy
plan pisania sprawozdania, który z pewnością wykonamy ostatniego
dnia.
ANALIZA SWOT
SWOT jest akronimem od angielskich słów:
Strengths - silne strony
Weaknesses - słabe strony
Opportunities - szanse
Threats - zagrożenia
Do czego można wykorzystać SWOT?
Analiza SWOT jest jedną z analitycznych technik porządkowania
informacji. Stosuje się ją jako narzędzie planowania strategicznego,
do analizowana wewnętrznego i zewnętrznego środowiska
organizacji i nie tylko. Technika SWOT wykorzystywana jest
38
w biznesie, ale nie jest ona obca wielu WRS-om,
czy organizacjom działającym na Politechnice Warszawskiej.
Może być używana do przygotowywania planów lub ich korekty,
rozwiązywania problemów, i podejmowania decyzji lub ogólnego
uświadamiania członkom Koła potrzeby zmian. Graficznie często
przedstawia się SWOT w formacie matrycy 2x2.
SWOT krok po kroku:
Określ cel analizy - czy ma ona dotyczyć problemów
w rozwoju Koła? Może omawiacie nowy sposób rekrutacji
do Koła? A może chcecie omówić sens podjęcia realizacji
projektu wody w proszku? ;) Należy pamiętać o tym,
że jasność wyrażona przez pytania "co robimy?" i "po co to
robimy?" jest bardzo istotna!
Określ liczbę uczestników - współtwórców analizy. Praca
w grupie zapewnia szersze spojrzenie na problem niż praca
samodzielna. Należy jednak pamiętać o tym, że za duża
liczba uczestników może utrudniać pracę.
"Brak czasu jest tak naprawdę brakiem priorytetów."
- Tim Ferriss
39
Weź kartkę / flipchart / otwórz worda lub excela.
Popularną metodą jest zapisywanie faktów w matrycy
2x2.
Sporządź listę mocnych stron - jakie są mocne strony
pomysłu lub organizacji? Np. Wiedza, doświadczenie
Kołowiczów, innowacyjność, medialność projektu.
Sporządź listę słabych stron - np. koszt projektu,
konieczność zastosowania tańszych materiałów
Sporządź listę szans - np. wypromowanie Koła, zdobycie
nowych funduszy od władz wydziału, zdobycie
pomieszczenia, wpis do CV
Sporządź listę zagrożeń - np. projekt może się nie
powieść, opiekun może wycofać swoje poparcie, stracimy
sponsora, nie wygramy w głosowaniu na Puli
Co z tego wynika? Przede wszystkim - jasny obraz sytuacji. Wiemy
jakie mogą być profity, a także jakie mogą być problemy związane
z celem, który chcemy zrealizować. I najistotniejsze: znając
wszystkie fakty możemy podjąć próbę zamiany słabych stron
w mocne, podjęcia działań minimalizujących prawdopodobieństwo
i skutki zagrożeń. Możemy lepiej wykorzystać nasze mocne strony,
aby skorzystać z szans.
40
PODSTAWY MYŚLENIA
PROJEKTOWEGO
Oto przykład myślenie projektowego na przykładzie metodyki
PRINCE 2. Jej podstawowe zasady to:
projekt jest skończonym zbiorem aktywności, mającym swój
początek i koniec
projekt musi być zarządzany tak, aby skończył się sukcesem;
właściwe zaangażowanie zainteresowanych stron, wszyscy
muszą mieć pełną jasność co do tego:
po co dany projekt jest realizowany
co zamierzamy osiągnąć
jak zamierzamy to osiągnąć
w jakim stopniu strony ponoszą odpowiedzialność
za powodzenie projektu
Każdy projekt można rozbić na 8 podstawowych procesów:
Przygotowanie założeń projektu
Planowanie
Konstruowanie projektu
Strategiczne decyzje projektu
Sterowanie etapem
Zarządzanie wytwarzaniem produktów
Zarządzanie zakresem etapu
Zamykanie projektu
41
Przygotowując założenia projektu powinniśmy:
Określić zespół zarządzający projektem i jego funkcje
oraz powiązania
Napisać dokument Podstawowe założenia projektu
Określić formuły organizacyjne projektu
Zastanowić się nad ryzykiem
Nakreślić wstępny plan konstruowania projektu.
Na dokument ,,Podstawowe założenia projektu" składa się:
Cel dokumentu
Przesłanki projektu
Cele projektu
Zakres projektu i jego styk z innymi podmiotami
Najważniejsze produkty projektu
Ograniczenia
Założenia, przy jakich projekt ma być realizowany
Ogólne korzyści z jego wykonania i ich uzasadnienie
Wstępna ocena ryzyka
Oczekiwania co do jakości
Kryteria akceptacji
Ogólny plan projektu
42
Ocenianie stanu realizacji i składanie sprawozdań
Wymagania finansowe i budżetowe
Czas realizacji
Wszystkie inne informacje
powodzenia projektu
dodatkowe
istotne
dla
Na ,,Strategiczne decyzje projektu" składają się następujące
podprocesy:
Decyzja o rozpoczęciu konstruowania projektu
Decyzja o realizacji projektu
Decyzja o wprowadzeniu w życie planu kolejnego etapu
lub planu awaryjnego
Doraźne decyzje strategiczne
Zatwierdzenie zamknięcia projektu
Każdy projekt powinien mieć klarowną i dostępną dla wszystkich
użytkowników dokumentację. W metodyce PRINCE 2 składają
się na nią:
Teczka projektu (organizacja projektu, plany, uzasadnienie,
rejestr ryzyka, dokumenty dotyczące sterowania, lista
produktów, sprawozdanie z nabytych doświadczeń)
Teczki etapu (organizacja, plany,
korespondencja, lista produktów)
dziennik
etapu,
Teczka jakości (charakterystyka produktów, oceny jakości,
zagdnienia realizacyjne = problemy, rejestr problemów
realizacji, rejestr jakości )
Teczka merytoryczna (elementy konfiguracji, rejestr
konfiguracji, lokalizacja elementów, poprawki specyfikacji).
"Żadne zadanie nie jest szczególnie trudne, jeśli podzielisz je na mniejsze
podzadania." Henry Ford
43
Przy małych projektach nadawanie im rozbudowanej
struktury i analizowanie nie jest niezbędne, choć może
znacznie ułatwić pracę. Wiadomo wtedy czego od kogo
można wymagać oraz jakie mają być efekty końcowe,
i które etapy wpływają na inne. Jeśli zabieracie się
za duży projekt, to zastosowanie metodyki zarządzania
projektem jest prawie niezbędne. Umożliwia ogarnięcie
całości projektu przez koordynatora i łatwiejszy przepływ
informacji.
PRZYWÓDZTWO
Jak by wyglądało twoje życie, gdybyś w ogóle nie odczuwał strachu?
Każda grupa ludzi mających wyznaczony cel do osiągnięcia
potrzebuje lidera - innymi słowy przywódcy. Liderem może zostać
osoba, której przychodzi z łatwością łamanie ograniczeń swoich
i otoczenia. Potrafi zarządzać pracą ludzi i w odpowiedni sposób ich
motywować. Nie da się nauczyć bycia liderem - to trzeba mieć
w sercu. Istnieją cechy, po których można rozpoznać dobrego lidera.
Tutaj za artykułem w portalu www.lideruj.pl omówione zostanie 10
najważniejszych. Cechy te stanowią przyczynę, a nie efekt pozycji
lidera:
Mówią prawdę i nic ponadto. Dzisiaj w działalności większość
z nas mówi rzeczy dobre i miłe dla innych. Autentyczni liderzy są
inni. Oni zawsze mówią prawdę. Oni nigdy nie zdradzą siebie,
swoich przekonań, używając słów, opisujących nie to, co jest
rzeczywistością dla nich i kogoś innego. Taki pogląd nie daje jednak
nikomu prawa, czy obowiązku do mówienia czegoś, co rani innych
ludzi. Mówienie prawdy, to po prostu bycie uczciwym, prawdziwym
i czystym w słowach i czynach.
44
Ich postawa pochodzi prosto z serca. W jakiejkolwiek
organizacji, czynnik ludzki jest decydujący. Każdy projekt
robiony jest przez i dla ludzi. Najlepsi liderzy dbają i interesują
się innymi ludźmi, spędzając swój czas odkrywając ludzi wokół
siebie. Można ich przyrównać
do
słońca, które daje
wszystko, co ma roślinom i w zamian za to, rośliny zawsze
rosną w kierunku słońca.
Posiadają silne poczucie moralności, a co za tym idzie silny
charakter. Silny charakter to prawdziwa moc, którą ludzie
wyczuwają na odległość. Prawdziwi liderzy bardzo mocno
pracują nad swoim charakterem. Prowadzą odbywane przez siebie
rozmowy drogą ściśle powiązaną z ich etyką i moralnością. Oni są
słowni i dobrzy. I to, co robią, jest słowne i dobre, więc ludzi
ufają im, szanują ich i słuchają ich.
Są odważni. Robienie czegoś wbrew tłumowi, wbrew innym,
wymaga dużo odwagi. Bycie marzycielem i wizjonerem, wymaga
dużo odwagi. Robienie tego, co uważasz za prawidłowe i dobre,
nawet, jeśli nie jest to w danej chwili ani przyjemne, ani łatwe,
wymaga dużo odwagi. Żyjemy na świecie, w którym tak wielu
ludzi kroczy po linii najmniejszego oporu. Autentyczne
przywództwo to droga mało uczęszczana, trudna, ale właściwa.
Budują drużyny. Jedną z najważniejszy potrzeb, której
zaspokojenia ludzie poszukują w swojej pracy, jest chęć stania się
członkiem drużyny, jednym ze swoich.
Pogłębiają sami siebie. Zadaniem lidera jest schodzenie głębiej
i dalej, niż pozostali. Autentyczni liderzy znają siebie bardzo
gruntownie i dokładnie. Znają swoje słabości i wystrzegają się
ich. Koncentrują się na tym, w czym są dobrzy i spędzają
mnóstwo czasu na ulepszaniu swych zalet i zwalczaniu strachu.
Marzą. Einstein powiedział, że wyobraźnia, jest ważniejsza
od wiedzy. Wyobraźnia jest źródłem, w którym rodzą się wielkie
i wspaniałe rzeczy. Autentyczni liderzy marzą o niemożliwym.
Oni widzą to, co wszyscy inni uważają za ułudę. Spędzają wiele
czasu, skoncentrowani na wyimaginowanych projektach,
45
prowadzących do lepszych produktów i lepszych usług. Jak często
TY zamykasz oczy i marzysz?
Dbają o siebie. Dbanie o swoją fizyczną formę, jest oznaką
respektowania samego siebie. Nie możesz dokonywać wielkich
rzeczy, nie czując się dobrze. Autentyczni liderzy odżywiają się
w prawidłowy sposób, dużo ćwiczą i dbają o wszystkie ,,świątynie"
swojego ciała. Spędzają dużo czasu na łonie natury, piją dużo czystej
wody i robią wszystko to, co jest konieczne do utrzymania się
w najwyższej z dostępnych form.
Przekładają perfekcję na rzecz doskonałości. Żadne ludzkie
istnienie nie było, nie jest i nie będzie doskonałe. Autentyczni liderzy
sprowadzają wszystko, co robią, do poziomu perfekcji. Stale
podnoszą standardy własnych możliwości. Nie szukają doskonałości
i są na tyle mądrzy, żeby dostrzec różnicę.
Jakie byłoby nasze życie, gdybyśmy zawsze i wszędzie robili
wszystko na medal, starając się za każdym razem zrobić coś lepiej,
niż zrobiliśmy to wcześniej?
Dziedziczą. Żyć w sercach i pamięci ludzi, to żyć wiecznie. Sukces
jest czymś wspaniałym, ale szacunek jest lepszy. Zostałeś stworzony
po to, żeby zostawić swój własny znak w otaczającym Cię świecie
i ludziach. Ponosząc w tym porażkę, nie zgadzając się z tym lub nie
chcąc tego robić, zdradzasz samego siebie. Autentyczni liderzy robią
wszystko, żeby świat po nich był lepszym miejscem do życia.
MOTYWACJA
Od czasu do czasu zdarza się, że nam lub osobom biorącym udział
w naszym projekcie, zaczyna brakować motywacji. Co zrobić by
zwiększyć motywację? Jest kilka odpowiedzi na to pytanie:
46
1. Deklaracja innym tego, co mamy zrobić.
Czyniąc to angażujemy własne ja. Nie podjęcie działania, bądź nie
wykonanie zadeklarowanego zadania może wywołać w nas
dysonans - nieprzyjemne napięcie - wynikający z niezgodności
tego co zapowiedzieliśmy, że zrobimy (działanie) z tym co
robimy (brak działania). Zaistniałe napięcie motywuje nas do jego
usunięcia. Najkorzystniejsze dla nas jest podjęcie działania. Jeżeli
tego nie zrobimy może ucierpieć nasza samoocena oraz nie
będziemy w stanie usunąć dysonansu, gdyż mamy świadków
naszego niepowodzenia.
2. Analiza celów.
Podstawowa czynność. Jeśli wiemy co jest dla nas naprawdę
ważne i na czym nam zależy, łatwiej jest się za to zabrać. Jeżeli
dane zadanie jest dla nas bardzo istotne może to wzbudzić w nas
motywację wewnętrzną, czyli tendencję do podejmowania
i kontynuowania działania ze względu na samą treść tej
aktywności. Oznacza to, że samo działanie będzie dla nasz ważne
i nagradzające, a zewnętrzna nagroda będąca konsekwencją tego
działania odegra mniejszą rolę.
3. Zaplanowanie nagrody za wykonanie celu.
Łatwo jest zaplanować sobie przyjemną nagrodę za wykonanie
zadania. Motywuje to również do pracy, ponieważ kieruje nasze
myśli na oczekiwaną nagrodę, a nie na trudy podejmowanego
działania. Pozytywne myśli i uczucia względem nagrody mogą
zostać przeniesione na myśli i uczucia względem działania.
Początkowo nieprzyjemne działanie może stać się dla nas czymś
pozytywnym.
4. Wizualizacja celu - twórcze wykorzystanie wyobraźni.
Dobrze jest wyobrazić sobie to, co ma zostać zrobione, to co
chcemy osiągnąć. Dzięki wizualizacji możemy przekształcić
abstrakcyjny cel w żywy, realny obraz. Sprawia to, że może
wytworzyć się rzeczywiste pobudzenie fizjologiczne - niezbędy
motor do podjęcia działania.
"Umiejętność określa to, co jesteś w stanie zrobić. Motywacja determinuje to,
co robisz. Podejście determinuje, jak dobrze to robisz." Lou Holtz
47
5. Analiza negatywnych konsekwencji niezrealizowania celu.
Negatywne konsekwencje są swego rodzaju stratą, a ludzie nie lubią
tracić. Świadomość tego, że niepodejmując danego działania
narażamy się na pewną stratę może zachęcić nas do podjęcia tego
działania i uniknięcia owej straty.
6. Analiza pozytywnych konsekwencji zrealizowania celu.
Świadomość tego, jakie korzyści możemy mieć z podjęcia działania,
a zarazem co stracimy (nie doświadczymy tych pozytywnych
konsekwencji) może mieć wpływ motywujący.
7. Gwarancja 5 minut - najtrudniejszy jest pierwszy krok, trzeba
po prostu zacząć.
Pierwsze 5 minut jest najważniejsze, jeśli już coś zaczniemy robić
łatwiej jest to kontynuować. Jeśli rozpoczęcie działania będziemy
ciągle odkładać na później (o kolejne 5 minut itd) to
prawdopodobnie nie wykonamy go w ogóle.
8. Rozpoczęcie zadania od czegoś prostego.
Jeżeli zaczniemy od czegoś prostego, bardzo prawdopodobne, że
na początku naszego działania osiągniemy sukces, a to zachęci nas
do dalszej pracy. Jeśli zaczniemy od czegoś trudnego możemy
ponieść porażkę, która zniechęci do kolejnych działań.
9. Metoda szwajcarskiego sera
Duże zadanie do wykonania, to duży kawałek sera bez dziur. Z tego
zadania można wyodrębnić mniejsze zadania, które są proste,
mechaniczne i zajmują nie więcej niż 5-10 minut. W wolnych
chwilach można zacząć od wykonywania właśnie tych zadań
(zawsze można znaleźć kilka wolnych minut w ciągu dnia, po co je
tracić?) Pracując tą metodą w końcu okaże się, że duże zadanie duży kawałek sera stanie się serem szwajcarskim, który ma więcej
dziur niż sera. Dziury te, to już wykonane małe zadania.
48
10. Podniesienie znajomości przedmiotu.
Łatwiej zabrać się do robienia czegoś, o czym dużo wiemy,
zadanie nie wydaje się to wtedy takie trudne. Dla kompletnego
laika w danej dziedzinie może jawić się jako niewykonalne, co
zniechęci go do działania. Znajomość przedmiotu umożliwia
lepszą organizację działania, pozwala na wydzielenie z dużego
zadania mniejszych (patrz: punkt 9.), które można szybko
wykonać, dzięki czemu efektywniej wykorzystujemy czas i nasze
umiejętności. Wszystko to uprawdopodabnia sukces, a chętniej
zabieramy się za to, co kończy się pozytywnie.
SKUTECZNE DELEGOWANIE
DO ZADAŃ
Delegowania zadań, czyli przekazanie ich wykonania komuś
innemu niż my sami, to czynność, którą wykonują nie tylko
zarządy Koła, ale również każdy z nas w codziennym życiu.
Umiejętność ta nie jest wcale oczywista do opanowania skutecznego delegowania uczymy się w praktyce, warto jednak
znać pewne aspekty teoretyczne, aby nasza nauka nie opierała się
tylko na długotrwałej metodzie "prób i błędów".
Oto kilka pytań "kluczy", na które warto sobie odpowiedzieć
przed oddelegowaniem komuś zadania:
Co dokładnie ma być zrobione?
Jakie jest zadanie?
Jakie mogą być odstępstwa?
Jakiego efektu oczekujemy?
Delegując zadanie trzeba wyraźnie określić czego oczekujemy
od danej osoby, aby nie skazywać jej na domysły, lub ciągłe
dopytywanie się nas o szczegóły. Wyobraź sobie tak
sformułowane polecenie: "zrób plakat promujący spotkanie
naszego koła". Informacja zawarta w takim komunikacie jest
mniej niż uboga. Zazwyczaj niezbędne jest określenie czy plakat
"Motywacja jest tym, co pozwala Ci zacząć. Nawyk jest tym, co pozwala Ci
wytrwać." Jim Ryun
49
ma być czarno-biały, czy kolorowy, w jakim ma być rozmiarze, i
o czym ma traktować tekst i grafika itd.
Kto najlepiej wykona to zadanie? Kto posiada
predyspozycje
lub
umiejętności
konieczne
do
wykonania
zadania?
Kontynuując przykład z plakatem - nie powierzymy wykonania
plakatu osobie, która nie ma doświadczenia w pracy z programami
graficznymi albo nie ma uzdolnień artystycznych. Poza tym, niektóre
osoby mają mniejsze lub większe doświadczenie w tym temacie.
Może się okazać, że jedna osoba od razu będzie wiedziała jak zabrać
się do jego realizacji, w innym wypadku będzie potrzebowała
pomocy i nadzoru. Warto się zastanowić ile pomocy dana osoba
będzie od nas potrzebowała.
Jaki jest sens wykonania tego zadania? Co się stanie
jak nie będzie wykonane?
To również bardzo ważny aspekt delegowania z punktu widzenia
motywacji. Zazwyczaj nie lubimy robić rzeczy, których sensu nie
rozumiemy. Jeśli nie widzimy sensu poświęcanie czasu
na wykonanie zadania, to postrzegamy je jako frustrujące
marnotrawstwo czasu. W "plakatowym" przykładzie sensem
wykonania plakatu jest wypromowanie konkretnego wydarzenia /
działalności Koła. Skrajny przypadek demotywujący to
przygotowanie plakatu, który nigdzie nie zawiśnie.
Co jest potrzebne do wykonania tego zadania?
Np. Czy osoba, która wykona plakat posiada komputer
z odpowiednim oprogramowaniem? Czy dostarczono jej wszelkie
potrzebne teksty, loga sponsorów, logo koła itp.?
50
Kiedy zadanie powinno być ukończone?
Kiedy zacząć?
Kiedy skończyć?
Jak często i w jaki sposób kontrolować postępy prac?
Bardzo istotny punkt, którego określenie może zapobiec
"rozmyciu się" wykonania zadania. Znajomość terminu pozwala (i
wymusza) danej osobie na znalezienie czasu na wykonanie
zadania, zamiast odkładania go na bliżej nieokreślone "później",
co często kończy się przygotowaniem na ostatnią chwilę...
lub brakiem przygotowania w ogóle. [patrz: Zarządzanie -> "Zrób
to teraz"]
Asertywne wydawanie poleceń
4 cechy skutecznie wydanego polecenia:
Zastosowany przez nadawcę komunikat typu "ja": "Proszę
Cię, abyś ...", a nie"Należałoby zrobić..."
Zwrot bezpośrednio do adresata: "Grzegorzu, proszę Cię
abyś..."
Czego dotyczy wydane przez nas polecenie: "Grzegorzu
proszę Cię, abyś przygotował wniosek o dosprzętowienie."
Na kiedy ma zostać wykonane: "Grzegorzu proszę Cię, abyś
przygotował wniosek o dosprzętowienie na jutrzejsze
zebranie."
51
Należy pamiętać także o asertywnym aspekcie wyrażania próśb
i oczekiwań:
Przygotowanie "zaplecza" - co się stanie jeśli Andrzej
mi odmówi?
Uzasadnieniu prośby - "wniosek jest potrzebny na jutro,
bo musimy go przedyskutować w grupie i złożyć do końca
tygodnia"
Spytaniu o decyzję i dopytaniu w przypadku niejasnej
odpowiedzi - "rozumiem, że masz mało czasu, więc
powiedz mi konkretnie czy zdążysz przygotować ten
wniosek?"
ZASADY UDZIELANIA
KONSTRUKTYWNEJ KRYTYKI
W trakcie naszej aktywności w Kole (jak i w codziennym życiu)
bardzo często zdarzają się sytuacje, kiedy trzeba odnieść się
w sposób krytyczny do pewnych zachowań i działań innej osoby np.
niewywiązania się z powierzonego zadania. Krytykowanie jest
niewdzięcznym zajęciem. Często nie chcemy urazić drugiej osoby,
albo przesadzamy w drugą stronę rozpoczynając prawdziwą bitwę
na słowa. Skrajny przypadek tak wyrażonej krytyki może wyglądać
następująco:
"Znowu nie przygotowałeś wniosku! Jesteś nieodpowiedzialny! Nic
nie zrobisz na czas! Po co w ogóle jesteś w kole?"
Domyślasz się za pewne jaki będzie efekt tak sformułowanej krytyki.
Osoba krytykowana najczęściej zaprzecza broniąc swojego
stanowiska. Taka forma krytyki powoduje obniżenie poczucie
wartości krytykowanego, gromadzenie ukrytej złości lub agresji.
52
Nawet jeśli błąd zostanie naprawiony, w pamięci obu osób
pozostanie wspomnienie niemiłej rozmowy, co potem może
rzutować przez długi czas na relacje między nimi. Jak ustrzec się
przed sytuacjami, które mogą skończyć się wzajemną niechęcią,
a w konsekwencji rozbijaniem i demotywowaniem grupy, co
przełoży się na jej sprawność i efektywność? Jest na to kilka
sposobów:
1. Technika UFO+2K, czyli: Uczucia + Fakty + Oczekiwania +
Konkret + Kontrakt. Komunikat sformułowany wg. tej zasady
składa się z przynajmniej 3 części: wyrażenia uczuć, stwierdzenia
faktu i wyrażenia oczekiwań. Dla przykładu:
"Jestem niezadowolony (uczucie), że nie przygotowałaś
preliminarza (fakt) na dziś. Chciałbym, abyś zrobiła to na jutro".
(oczekiwania) Czy możemy się umówić, że przygotujesz ten
preliminarz na jutro do godziny 15? (konkret + kontrakt)."
Dlaczego
tak
sformułowany
od przedstawionego na wstępie?
komunikat
jest
lepszy
Nasze uczucia są wyrażone w formie komunikatu typu "Ja"
("jestem niezadowolony"). Dzięki temu nie naruszamy
terytorium psychologicznego drugiej osoby, ponieważ
poruszamy się wciąż w obrębie własnego. Komunikat typu
"Ty" ("rozczarowujesz ludzi") to wtargnięcie na cudze
terytorium. Reakcja obronna gwarantowana.
Wyrażamy wyraźnie fakt - powód naszego niezadowolenia,
które odnosi się tylko i wyłącznie do poczynań danej osoby,
ale nie ocenia jej jako całości. Krzywdzące uogólnienia typu
"nigdy nie można na tobie polegać" to najprostszy sposób
na konflikt i nerwową atmosferę. Dlatego należy unikać
uogólnień! Krytykujemy zachowanie, a nie osobę!
Jasno sprecyzowane, konkretne oczekiwania pozwalają
osobie na naprawienie swojej pomyłki.
Kontrakt to ponowne zawarcie umowy między stronami,
przez co rozwiązanie problemu jest jasne dla obu stron
[Patrz także: Zarządzanie -> Skuteczne delegowanie
do zadań]
53
2. Technika "Kanapki". Polega na wpleceniu krytycznej opinii
pomiędzy 2 sformułowania o charakterze pozytywnym. Łagodzimy
wtedy krytyczny charakter naszej wypowiedzi, co jest łatwiejsze "do
strawienia" zarówno przez nadawcę jak i odbiorcę krytyki. Np.
"Cieszę się, że ostatnio dużo pracowałeś na rzecz koła. W zeszłym
tygodniu nie przygotowałeś jednak na czas wniosku
o dosprzętowienie. Mam nadzieję, że zrobisz to na jutro, bo wszystkie
przygotowywane przez Ciebie wnioski są bardzo przejrzyste i dobrze
uzasadnione".
W powyższym przykładzie widać również elementy reguły UFO.
"Kanapka" dobrze spisuje się, gdy mimo błędów drugiej osoby
chcemy zmotywować ją przez docenienie jej zasług.
Umiejętność krytykowania, dawania konstruktywnej informacji
zwrotnej, doceniania i chwalenia są cechą liderów. Istotne jest
również, że wszystkich tych umiejętności można się nauczyć! Idea
konstruktywnej krytyki łączy się z umiejętnością wypowiadania
uwag o charakterze korygującym i nakierowanym na sprecyzowany
cel. Idealna konstruktywna krytyka powinna sugerować, co i jak
należy zmienić w pracy, a także wskazywać, co już teraz jest
wykonane dobrze. To jeden ze sposobów wydobywania ze
współpracowników tego co najlepsze.
54
TWÓRCZE ROZWIĄZYWANIE
PROBLEMÓW
PRZESTRZEŃ PROBLEMU
Etap 1. Dostrzeżenie problemu
A. Stymulowanie ciekawości. "Burza pytań"
(brain-questioning).
Cel: Generowanie pytań i wątpliwości na wybrany temat.
Technika: Na dużej kartce papieru piszemy hasło
odzwierciedlające wybrany temat. Niżej zapisujemy wszystkie
pytania, jakie jesteśmy w stanie zadać samym sobie na ten temat.
Unikamy pytań banalnych.
Zasady:
Nie oceniaj - każde pytanie dopuszczalne.
Ilość rodzi jakość - jak najwięcej pytań.
Współdziałaj - rozwijaj i ulepszaj pytania wcześniej
postawione.
Fazy:
I. Generowanie pytań
II. Krytyczne opracowanie i ocena:
pogrupowanie pytań w kategorie treściowe
analiza przydatności do wykrycia nowego problemu
lub celu
sformułowanie explicite problemów, których podjęcie
sugerują postawione i opracowane pytania
55
Test zdań niedokończonych.
Cel: Dotarcie do ukrytych obszarów wiedzy.
Technika: Konstruujemy listę zdań niedokończonych, typu:
"Ciekaw jestem, czy rzeczywiście...",
"Jak to możliwe, że do tej pory...".
Następnie wypełniamy ją sami bądź dajemy do wypełnienia innej
osobie (grupie osób). Można zrobić zastrzeżenie, aby w czasie
wypełniania koncentrować się jedynie na jednym, interesującym nas
temacie. Można również wielokrotnie uzupełniać tylko jedno zdanie.
B. "Kruszenie". Kruszenie obiektu (odwrotna burza
mózgów).
Cel: Wykrycie wszystkich możliwych i pożądanych
kierunków ulepszenia jakiegoś obiektu, szczególnie zaś
wykrycie jego wad ukrytych.
Technika: Swobodne i nieskrępowane krytykowanie
obiektu.
Fazy:
I. Totalna krytyka;
II.
Faza
logiczno-analityczna:
analizowanie
i kategoryzowanie zgłoszonych wad wg czterech
kategorii:
wady trywialne - łatwe do usunięcia natychmiast
i bez konieczności twórczego myślenia;
wady nietrywialne choć oczywiste, możliwe
do
usunięcia
pod
warunkiem
posiadania
odpowiednich
środków
finansowych
lub organizacyjnych
wady ukryte, z których nie zdawaliśmy sobie sprawy
i
których
usunięcie
wymaga
twórczości,
wynalazczości, produktywnego myślenia
56
wady urojone, często "pozornie dowcipne", nie mające
znaczenia ani dla użytkowników obiektu, ani dla nas
jako osób szukających możliwości ulepszenia
przedmiotu
Kruszenie idei.
Cel: Znalezienie słabych punktów jakiejś idei dla jej obalenia
bądź utwierdzenia.
Technika: Krytyka twierdzenia wyrażonego w formie
afirmatywnej.
Fazy:
I. Ustalenie obszaru poszukiwań (dziedziny, tematu);
II. Wyróżnienie jednego bądź kilku twierdzeń, które my sami lub
większość osób uważamy za słuszne;
III. Totalna krytyka idei;
IV.
Ocena i kategoryzacja zgłoszonych zastrzeżeń
z nastawieniem na zastrzeżenia nietrywialne;
V. Sformułowanie nowego problemu;
Wykorzystanie analogii. Analogiczny problem.
Cel: Znalezienie w swojej dziedzinie nowych problemów
analogicznych do problemów z innych dziedzin.
Technika: Znajdujemy jakiś problem z innej dziedziny,
zupełnie odmiennej niż nasza i przekładamy jego treść
na problem z dziedziny nas interesującej.
Fazy:
I. Sformułowanie problemu wyjściowego z innej dziedziny;
II.
Wyabstrahowanie z opisu problemu wyjściowego
najważniejszych informacji i sformułowanie ich w postaci
krótkiego, syntetycznego hasła (lub haseł).
III. Wybranie jednego hasła i szukanie w swojej dziedzinie
problemu analogicznego (odpowiedź na pytanie: "Czy
w mojej dziedzinie istnieje problem...?"), uwzględniając
metaforyczny charakter wytworzonych haseł.
Analogiczne rozwiązanie.
Cel: Znalezienie takiego problemu w swojej dziedzinie, który
w innej został z powodzeniem rozwiązany.
57
Technika: Od rozwiązania w innej dziedzinie dochodzimy
do problemu w swojej.
Fazy:
I. Wybranie twórczego pomysłu lub wartościowego rozwiązania
w innej dziedzinie;
II. Analiza pomysłu pod kątem jego wartości;
III. Wykrycie analogicznego problemu we własnej dziedzinie.
Techniki kombinatoryczne. "Indeks rzeczowy".
Cel: Otrzymanie nowych, zaskakujących zestawień
elementów ze swojej dziedziny.
Technika: Systematyczne zestawianie przypadkowych
haseł związanych z pewną dziedziną wiedzy i analiza tych
zestawień pod kątem możliwości postawienia nowego
problemu bądź grupy problemów.
Zasady:
odroczone wartościowanie
aktywna eksploatacja wylosowanego zestawienia
właściwe tempo i dozowanie czasu
Morfologia pola problemowego.
Cel: Ulepszenie produktu.
Technika: Analiza morfologiczna.
Fazy:
I. Wyróżnienie najważniejszych aspektów obszaru badawczego;
II. Znalezienie wszystkich możliwych stanów rzeczy związanych
z danym aspektem;
III. Etap kombinatoryczny: zestawienie z sobą po kolei wszystkich
wartości poszczególnych wymiarów;
IV. Weryfikacja modelu; odrzucenie zestawień zdecydowanie
absurdalnych lub nie spełniających ważnych dla nas kryteriów.
58
Wykorzystanie paradoksu. Identyczny paradoks.
Cel: Sformułowanie nowego problemu na podstawie
wykrytego paradoksu.
Technika: Szukanie paradoksu we własnej dziedzinie
analogicznego do paradoksu wykrytego w innej dziedzinie
(zazwyczaj przez kogoś innego).
Fazy:
I. Wybranie paradoksu (z literatury, przysłów, obserwacji
w innej dziedzinie);
II.
Sformułowanie myśli paradoksu w formie
antynomicznego hasła;
III. Wykrycie podobnej sytuacji w swojej dziedzinie, którą
można by oddać tym samym hasłem;
IV. Sformułowanie problemu na podstawie wykrytego
paradoksu.
Tworzenie antynomii.
Cel: Wykrycie paradoksu w swojej dziedzinie.
Technika: Tworzenie antynomii.
Fazy:
I.
Wybranie dowolnego słowa i przyporządkowanie mu
przeciwieństwa;
II. Tworzenie paradoksalnych zlepków obu członów (antynomii);
III. Wybór najbardziej sprzecznej antynomii.
IV. Szukanie identycznego paradoksu w interesującej nas
dziedzinie.
Podsumowując. Jak rozpoznać wykryty problem? Jeśli w wyniku
naszych działań stwierdzimy, że mamy przed sobą cel, a nie
dysponujemy gotowymi sposobami osiągnięcia go - możemy
uznać, że wykryliśmy nowy problem. Towarzyszy temu
zazwyczaj szczególny stan psychiczny, zwany "odczuciem
trudności"
Etap II. Zrozumienie problemu
Kontrolna lista pytań.
Cel: Lepsze zrozumienie problemu.
Technika: Systematyczne udzielanie sobie samemu
odpowiedzi na ustaloną serię pytań. Odpowiedzi należy
zapisywać.
59
Lista przykładowych pytań:
1. Jakie jest hasło mojego problemu? (Jedno krótkie
zdanie w formie pytającej lub rozkazującej.)
2. Dlaczego sprawa w ogóle stanowi problem?
3. Dlaczego sprawa stanowi problem dla mnie?
4. Czego już próbowano?
5. Czego oczekuję? (Co chciałbym uzyskać?)
Techniki z wykorzystaniem analogii i metafor..
Założenia:
Dwuczłonowy schemat postępowania: 1) tworzymy
dużą ilość analogii i metafor na temat problemu; 2)
porządkujemy je wg wybranej zasady
Wewnętrzna struktura analogii: człon porównywany
(temat) i człon porównujący (nośnik). Tematem jest
problem wymagający głębszego zrozumienia, zaś
nośnikami liczne i różnorodne określenia
metaforyczne, analogiczne lub przynajmniej
zawierające porównanie
Temat powinien być sformułowany w postaci
jednego wyrazu bądź wyrażenia, funkcjonującego
jako podstawowe pojęcie w obszarze problemu
Koło.
Technika: Tworzenie koła analogii (metafor) na temat pojęcia
kluczowego wybranego problemu.
Fazy:
I. Wybranie pojęcia kluczowego;
II. Tworzenie analogii (metafor);
III. Umieszczanie utworzonych wyrażeń na okręgu wokół pojęcia
60
kluczowego w taki sposób, aby wyrażenia o treści przeciwstawnej
leżały po przeciwnych stronach; zaś wyrażenia zbliżone treściowo
obok siebie.
Diagram kołowy.
Cel: Graficzne uporządkowanie naszych intuicyjnych sądów co
do natury obiektu centralnego dla naszego problemu.
Technika: Tworzenie metafor i przyporządkowanie im stopnia
trafności.
Fazy:
I. Wybranie pojęcia kluczowego i tworzenie metafor;
II. Na krańcach siedmiostopniowej skali umieszczamy dwie
wybrane metafory, zaś pomiędzy nimi ustawiamy "obiekt badany"
oceniając, która metafora bardziej trafnie oddaje jego charakter.
Jeśli są trafne w równym stopniu, umiejscawiamy obiekt
na środku i dajemy każdej 4 punkty. Jeśli któraś przeważy,
otrzymuje ocenę 5,6 lub 7; zaś druga z metafor otrzymuje ilość
punktów równą 8-n, gdzie n oznacza ocenę metafory
konkurencyjnej.
III. Wyniki porównań umieszczamy w tabeli i sumujemy
w wierszach poziomych w celu otrzymania wskaźnika trafności
każdej metafory.
IV. Wskaźnik ten dzielimy przez maksymalną liczbę wszystkich
punktów i mnożymy przez 100%.
V. Rysujemy diagram kołowy wykorzystując wyniki z punktu IV.
Techniki z zaangażowaniem własnego ciała. Identyfikacja
osobista.
Cel: "Odczucie" problemu.
Technika: Próba utożsamienia się z obiektem i zanalizowania
swoich doznań w tej sytuacji.
Psychodrama.
Cel: Głębsze zrozumienie problemu.
Technika: Odgrywanie scenek ilustrujących sam problem bądź
jego metaforę.
61
Etap III. Formułowanie i przeformułowanie problemu.
Określenie "warunków brzegowych". Konieczne i zbędne.
Cel: Określenie koniecznych i zbędnych warunków, jakie powinno
spełniać rozwiązanie (jest to podział subiektywny).
Technika: Wypisanie wszystkich warunków, jakie chcielibyśmy,
żeby spełniało rozwiązanie, a następnie podzielenie ich na dwie
kategorie: "Konieczne" i "Zbędne".
Teraz i w przyszłości.
Cel: Selekcja pomysłów na nadające się do zastosowania od razu
i przyszłościowe.
Technika: Zapisywanie warunków nad osią z zaznaczonymi
momentami czasowymi (prawdziwymi bądź hipotetycznymi)
od teraźniejszości do przyszłości.
Idealny wynik końcowy.
Cel: Sformułowanie zbioru koniecznych i wystarczających
warunków brzegowych.
Technika: Obmyślenie i opisanie stanu rzeczy, który bez reszty
i całkowicie likwiduje nasz problem, po czym sformułowanie
problemu w postaci zawierającej określone warunki brzegowe.
Wykrywanie milczących założeń. Analiza semantyczna.
Cel: Wykrycie milczących założeń na temat problemu.
Technika: Analiza znaczenia wszystkich słów użytych w pierwotnym
sformułowaniu problemu poprzez zadawanie odpowiednich pytań.
Metafora generatywna. (przedmiot, sytuacja lub zjawisko
stanowiące wyraźne, choć milcząco przyjęte, odniesienie
do problemu w jego obecnym sformułowaniu).
Cel: Wykrycie i uświadomienie sobie istnienia metafory
generatywnej w sformułowaniu problemu.
Technika: Analiza sformułowania problemu pod kątem istnienia
w nim metafory generatywnej.
62
Problem otwarty czy zamknięty?.
Cel: Określenie natury problemu i ewentualna zmiana
sformułowania na bardziej otwarte.
Technika: Analiza sformułowania problemu pod kątem stopnia
otwartości (problemy zamknięte: "A czy B?", "Który z..." itp.;
problemy otwarte: "W jaki sposób...", "Wymyślić..." itp.)
Co by było, gdyby problem był nierozwiązywalny?.
Cel: Wydobycie głęboko ukrytych milczących założeń.
Technika: Rozważenie wszystkich ważnych konsekwencji
nierozwiązywalności problemu.
Redefinicja problemu. Figura i tło.
Cel: Powtórne określenie problemu z uwzględnieniem kontekstu.
Technika: Odwrócenie sytuacji; potraktowanie ważnych dotąd
elementów problemu jako drugorzędnych, a skupienie uwagi
na kontekście lub mało ważnych informacjach dodatkowych.
Zawsze pytanie: "Po co?" w odniesieniu do sformułowanych
warunków.
Problem jako subproblem.
Cel: Wykrycie szerszego problemu i ewentualna redefinicja
naszego problemu.
Technika: Potraktowanie podjętego problemu jako subproblemu,
czyli części szerszej struktury (o ile jest to możliwe)
oraz zastanowienie się, czy rozwiązanie problemu szerszego
zlikwiduje nasz problem i czy nie jest ono łatwiejsze
do znalezienia. Jeśli tak, należy redefiniować problem.
Czystka.
Cel: Uwolnienie uwagi i "schwytanie" gotowych pomysłów
powstałych niezależnie od momentu stosowanej procedury.
Technika: Zapisanie wszystkich pomysłów, jakie zrodzą się przed
przystąpieniem do fazy rozwiązań.
63
PRZESTRZEŃ ROZWIĄZAŃ
Etap I. Budowanie problemu pomocniczego
A. Analogie:
Analogia trafna - człon porównujący jest prostszy
i bardziej zrozumiały od członu porównywanego.
Wykorzystuje się ją zwłaszcza dla lepszego zrozumienia
problemu poprzez trafne porównanie do czegoś znanego
i mało skomplikowanego.
Analogia nośna - człon porównujący jest bogaty
w rozmaite treści, wieloznaczny lub zaskakujący,
natomiast człon porównywany - bardziej znany
i zwyczajny. Jej celem jest oddalenie się od problemu
za pomocą zaskakującego, choć trafnego porównania.
Realistyczna analogia bogata w treść.
Technika: Znalezienie w odległej dziedzinie problemu
realistycznego i złożonego, zawierającego wiele
podobnych aspektów. Odwołuje się do wiedzy potocznej
lub naukowej.
Realistyczna analogia wizualna.
Technika: Znalezienie problemu analogicznego łatwego
do wyobrażenia, związanego z doświadczeniem własnym
lub potocznym. Odwołuje się do konkretnych,
wyobrażalnych sytuacji.
Analogia absurdalna.
Technika:
wymyślenie
problemu
fantastycznego
o cechach analogicznych do rzeczywistego.
64
Metafory:
Tytuł książki.
Technika: Wymyślenie tytułu utworu (wiersza, książki)
na temat naszego problemu. Może być wprowadzeniem
do zastosowania analogii absurdalnej.
Identyfikacja osobista.
Technika: Wejście w rolę przedmiotu, zjawiska bądź osoby
będącej centrum problemu.
Abstrakty:
Piramida.
Technika: Stopniowe pozbywanie się szczegółów problemu,
aby sformułować problem w postaci wysoce ogólnej.
Przykłady.
Technika:
Po
zastosowaniu
"piramidy"
szukamy
konkretnych przykładów problemu w różnych dziedzinach.
Paradoksy.
Technika: Skupiamy się na najważniejszych stronach
problemu i odrzucamy całą resztę, formułując problem
w postaci paradoksu.
"Czyste" relacje.
Technika: Wyodrębniamy podstawową relację stanowiącą
istotę naszego problemu, formułując pozostałe elementy
hasła w postaci abstrakcyjnej, a następnie stosujemy
"Przykłady". Stosujemy wówczas, gdy istotą problemu jest
jakaś relacja.
"Czyste" funkcje.
Technika: Podobna do relacji, stosujemy wtedy, gdy istotą
problemu jest funkcjonalność jakiegoś przedmiotu. Można
jako wprowadzenie wykorzystać analizę funkcjonalną.
Techniki mieszane:
Inny język.
Technika: Przedstawienie problemu poprzez wyrażenie go
w innej formie; np. rysunkowej, przestrzennej,
z wykorzystaniem różnego rodzaju materiałów itp.
65
Ukryty problem.
Technika: Grupa rozwiązuje problem zastępczy, nie
znając problemu wyjściowego.
Podsumowanie: Przebieg procesu tworzenia problemu zastępczego
jest dowolny, z wykorzystaniem dowolnej ilości technik. Warunkiem
jest otrzymanie w rezultacie zadania zastępczego (bądź kilku zadań),
które spełnia kryteria: jest wystarczająco odległe od zadania
wyjściowego oraz jest w stosunku do niego wystarczająco trafne.
Ważne są też kryteria poboczne: atrakcyjność modelu dla
rozwiązującego problem, dysponowanie wiedzą na temat dziedziny
zastępczej, czas przeznaczony na budowanie modelu nie może być
zbyt długi.
Etap II. Rozwiązywanie problemu pomocniczego
Na tym etapie należy zastosować wszelkie dostępne
środki, które pozwolą skutecznie rozwiązać problem
zastępczy. Można zastosować strategię bezpośrednią,
posłużyć się gotową wiedzą lub zastosować którąś ze
znanych prostych technik twórczego rozwiązywania
problemów. Rozwiązanie to nie musi spełniać kryteriów
twórczości, ważne, aby było trafne. Dobrze jest znaleźć
pewną pulę różnych rozwiązań.
A. Zadanie domowe
Technika: Zebranie wszelkich dostępnych informacji
na temat zastępczego problemu. Można zrobić to
w grupie bądź samemu poszukać źródeł informacji.
Wiedza ta nie musi być naukowa, może nawet być
błędna, istotne będzie wewnętrzne przekonanie
o trafności zgromadzonej wiedzy.
66
B. Eksperyment myślowy
Technika: Poszukujemy wiedzy na temat rozwiązań
problemu, przeprowadzając w myślach "eksperyment", czyli
zadając pytania: "Co by było, gdyby... (problem został
rozwiązany w określony sposób").
C. Identyfikacja osobista
Technika: Jak przy zrozumieniu problemu, z tą różnicą, że
w
wyobraźni
próbujemy
aktywnie
wpływać
na niezadowalający stan rzeczy.
Wersja: Granie roli
Technika: Próba wczucia się w rolę osoby uwikłanej w jakiś
sposób w problem, odpowiedzialnej za jego rozwiązanie.
D. Personifikacja
1. Homunculus
Technika: Wyobrażenie sobie istoty zaangażowanej
w problem bezpośrednio, mogącej mieć na niego wpływ.
2. Małe ludziki
Technika:
Analogiczna
do
"homunculusa",
ale
z zastosowaniem bardzo dużej liczby małych stworzonek.
3. Samorozwiązujący się problem
Technika: Próba znalezienia odpowiedzi na pytanie "W jaki
sposób problem mógłby sam dla siebie znaleźć
rozwiązanie?"
E. Nierzeczywistość
1. Świat baśni
Technika: bezpośrednie przeniesienie rozwiązań ze znanych
bajek, baśni, mitów, motywów biblijnych; bądź
zastosowanie identyfikacji osobistej z bohaterem baśni.
2. Świat fantazji
Technika:
samodzielne
wymyślanie
niezwykłych,
odbiegających od rzeczywistości rozwiązań. Ważne jest,
aby w rozwiązaniu był zawarty sposób osiągnięcia rezultatu.
67
Podsumowanie
Efektem tej fazy powinno być opracowanie skutecznego
sposobu (bądź kilku sposobów) rozwiązania zadania
modelowego. Może ono być nierealistyczne, ale musi być
jasne co do swej istoty, musi też całkowicie likwidować
trudność związaną z istnieniem problemu.
Etap III. Powrót do problemu zasadniczego
A. Jastrząb
Technika: Jeden z uczestników grupy pełni rolę
"jastrzębia", który spośród pomysłów tworzonych przy
problemie zastępczym ma za zadanie wyłapać te, które
nasuwają ciekawe rozwiązania w zakresie problemu
właściwego. Zazwyczaj rolę tę pełni ekspert.
B. Odwzorowanie
Technika: dokładne przełożenie elementów rozwiązania
zastępczego
na
problem
rzeczywisty
poprzez
zastosowanie analogii.
C. Superpozycje
Technika: nałożenie zakresu dwóch pojęć (obiektów)
i znalezienie skojarzeń wspólnych dla obu dziedzin, które
nasuną konkretne rozwiązania.
D. Gra słów
Technika: Kojarzenie słów będących składowymi
"martwych metafor" poprzez:
- wykorzystanie dwuznaczności
- wykorzystnie rymu lub rytmu
- rozbicie sztywnego związku frazeologicznego
- powrót do pierwotnego znaczenia słowa
- nagromadzenie słów o tym samym pochodzeniu, lecz
różnym znaczeniu
- wykorzystanie dwuznaczności wynikającej z użycia
jakiegoś wyrażenia gwarowego lub slangowego
- wiwisekcja słowa
68
E. Konkretyzacja
Technika: wytworzenie konkretnych odpowiedników pewnej
abstrakcyjnej relacji, odnoszącej się do rozwiązania
modelowego (wcześniej stosujemy "czyste relacje").
F. "Niech mnie wyrzucą!"
Technika: Sprowokowanie najbardziej
rozwiązania, wykorzystującego materiał
zastępczego, bez zwracania uwagi na realia.
absurdalnego
z problemu
Podsumowanie
Pomysły wytworzone w trakcie procedury TroP powinny
być przedstawione ekspertom w danej dziedzinie i poddane
krytyce. Wartościowa krytyka nie powinna odrzucać nawet
mało realistycznych pomysłów, ale zanalizować je pod
kątem skojarzeń, jakie mogą nasunąć, lub też pozostawić
do dalszego przyjrzenia się im. Można też łączyć różne
rozwiązania powstałe w trakcie procesu. Oceniać można
pomysły w odniesieniu do sformułowanych na początku
założeń i warunków brzegowych. Istotna jest też ich ocena
pod względem spełniania kryteriów dzieła twórczego:
nowości, oryginalności i trafności. Ważne też, aby właściwie
ocenić przydatność pomysłu i środki, jakie będą potrzebne
do jego zastosowania.
Warunki dla myślenia twórczego zespołu i jednostki
(Źródło: E. Nęcka "TroP - twórcze rozwiązywanie
problemów")
1. ZASADA RÓŻNORODNOŚCI
Na każdym etapie myślenia nad problemem należy dbać
o wytwarzanie jak największej ilości różnorodnych
pomysłów, nie troszcząc się z góry o to, czy każdy z nich
okaże się przydatny.
("Ilość rodzi jakość").
69
2. ZASADA ODROCZONEGO WARTOŚCIOWANIA
Ocena pomysłu nie może zachodzić natychmiast, musi
być odroczona.
Najpierw gromadzimy wszystkie pomysły, a dopiero
potem wybieramy pomysły najlepsze i poddajemy je
ocenie.
W fazie "rzucania pomysłów" wystrzegamy się
stwierdzeń typu:
- to nie jest dobre;
- to nie ma prawa działać;
- to głupie;
- to bez sensu.
3. ZASADA RACJONALNEJ IRRACJONALNOŚCI
Polega na swobodnym korzystaniu z intuicji, przeczuć,
paradoksów i nonsensów, kierowaniu się własnymi
uczuciami i preferencjami w momencie wytwarzania
pomysłów. Za to w chwili oceniania przydatności
rozwiązań kierujemy się rozumem.
4. ZASADA KOMPETENTNEJ NIEKOMPETENCJI
Oznacza, że każdy człowiek może skutecznie
rozwiązywać problemy, na których się nie zna, jeśli tylko
zostanie zapewniona kontrola ze strony rzeczywistego
specjalisty.
5. ZASADA ZABAWY
Zadanie, które stało się nudne, prawie nigdy nie da
dobrych rezultatów. Jeśli rozwiązywanie problemu nas
nudzi, trzeba wymyślić sposób na jego urozmaicenie.
70
6. ZASADA AKTUALNOŚCI
W twórczym rozwiązywaniu problemu liczy się to, co tu
i teraz. Powinniśmy chwilowo zapomnieć o istnieniu świata
zewnętrznego, z jego ograniczeniami i koniecznościami.
71
IV. NARZĘDZIA
72
PODSTAWY DOBREJ PREZENTACJI
Prezentacja multimedialna (wykonywana zazwyczaj w programie
Power Point) to narzędzie, które na stałe zadomowiło się w życiu
studenta. Z punktu widzenia działacza Kół Naukowych istotnym
polem zastosowania Power Pointa są np. prezentacje podczas
posiedzeń Puli na Projekty Naukowe [patrz: Finanse -> Pula
na projekty naukowe], konferencje, seminaria, szkolenia itp. Po co
tak naprawdę robimy prezentacje multimedialne?
Ciekawostka - statystycznie każdy z nas jest w stanie zapamiętać:
20% informacji które słyszy
30% informacji, które widzi
40% informacji, które widzi i słyszy równocześnie
W ostatnim punkcie przejawia się prawdziwy sens przygotowania
prezentacji multimedialnej. Jej celem jest 2x krotne zwiększenie
ilości informacji, którą zapamięta publiczność. To bezpośrednio
przekłada się na wpływ jaki chcemy na niej wywrzeć np.
przekonanie delagatów Kół Naukowych do poparcia naszego
projektu na głosowaniu. Prezentacja nie gwarantuje jednak
sukcesu - źle przygotowana może przynieść efekt przeciwny
do zamierzonego np. publiczność zamiast nas słuchać, będzie
skupiała się na rozpracowywaniu zawartości slajdu. Jedyne, co
zapamięta z prezentacji to koszmarnie nieczytelne slajdy. Trudno
wtedy mówić o skutecznym wpływie i przekonywaniu.
Poza tym tworząc dobrze przygotowaną prezentację staramy się
uzyskać przeniesienie, które odbędzie się w umysłach naszej
publiczności - "ta prezentacja jest bardzo profesjonalna, więc i ich
projekt musi być dobry". Profesjonalizm techniczny prezentacji to
jednak szczegóły, z których nie zawsze zdajemy sobie sprawę.
73
Najczęściej popełniane błędy w PPT
Slajdy wypełnione tekstem niczym strona książki
Za dużo wypunktowań, za długie wypunktowania
Niekonsekwentnie stosowane kroje czcionek i ich
rozmiary
Używanie mało-kontrastowych lub gryzących się barw
oraz zbyt wyrazistych obrazów jako tło slajdów
Używanie tandetnych efektów animacji bądź przesada
w częstości wykorzystania efektów animacji
Niekonsekwentny układ slajdu - różne marginesy, wcięcia
itp. na kolejnych slajdach
Nieczytelne, niejasne grafiki, obrazy, tabele, schematy,
diagramy itp.
Prezentacja dobra technicznie
Przygotowując dobrą prezentację należy pamiętać o elegancji.
"Lepiej odjąć jeden dodatek, niż umieścić jeden za dużo". Dobrą
prezentację cechuje prostota, umiar i konsekwencja. Cechy te
wyrażają się między innymi poprzez:
Używanie krótkich wypunktowań (nie więcej niż 2 linijki
na wypunktowanie)
Używanie jednego kroju czcionki w całej prezentacji
74
Używanie maksymalnie 3 rozmiarów czcionki w całej
prezentacji (np. nagłówek - 36pt, wypunktowanie I - 22pt,
wypunktowanie II - 20pt)
Konsekwentne
stosowanie
rozmiarów
marginesów
wynikających z szablonu prezentacji (zarówno poziomych
jak i pionowych)
Oszczędne i konsekwentne stosowanie efektów animacji
(przeważnie z grupy: "umiarkowane")
Rozważne stosowanie grafik (co za dużo to nie zdrowo)
Błędy merytoryczne
Prezentacja to jednak nie tylko sam Power Point. Należy
pamiętać, że jej najważniejszym elementem jest... osoba
prezentera. To od niej zależy "co i jak" zostanie przedstawione
publiczności. Wiele osób o tym zapomina popełniając
podstawowe błędy takie jak:
Przerzucenie środka ciężkości wystąpienia na część
multimedialną np. odwrócenie się przodem do ekranu (tyłem
do publiczności) i czytanie ze slajdów.
Niejasny przekaz prezentacji - publiczność nie wie, co
właściwie było jej celem
Niedopasowanie treści prezentacji (zarówno mówionej, jak
i tej na slajdach) do poziomu wiedzy i zrozumienia
publiczności
FORUM
Dobrym sposobem na wymianę informacji w Kole Naukowym
jest założenie internetowego forum. Dzięki temu dyskusje
z zebrania można przenieść do Internetu. Aktywność forum zależy
od jego użytkowników. Doświadczenie pokazuje, że każde forum
z czasem wchodzi w fazę zmniejszonej aktywności. Mimo to
75
warto je posiadać ponieważ np. jest dobrym źródłem namiarów
kontaktowych do członków Koła lub może sprzyjać integracji
nowych członków poprzez prosty fakt umieszczenia zdjęcia
w profilach użytkownika.
GRUPA DYSKUSYJNA
Kolejnym narzędziem internetowym wartym uwagi jest grupa
dyskusyjna.
Można
ją
założyć
np.
na
stronie
www.groups.google.com w bardzo prosty i szybki sposób. Zasada
działania grup jest podobna do forum. Całkiem możliwe, że gdzieś
w Internecie znajduje się już grupa dyskusyjna o podobnej tematyce.
LISTA MAILINGOWA
Lista mailingowa jest chyba najlepszym sposobem na informowanie
członków naszego koła o terminach zebrań, czy innych ważnych
sprawach. Każdy użytkownik listy otrzymuje informacje na swoją
skrzynkę mailową. Mamy wtedy pewność, że wiadomość dotarła
do adresata.
APLIKACJE GOOGLE
Od niedawna interesującą usługę oferuje Google: aplikacje dla firm
i organizacji. W ich zakres wchodzą m.in. dobrze znane konta
mailowe, kalendarz, dokumenty, galerie zdjęć i spersonalizowana
strona startowa. Kiedy wykupimy domenę dla naszego Koła (np.
www.betonowykajak.pl) możemy bez żadnych dodatkowych
inwestycji finansowych w sprzęt i inne usługi założyć konta mailowe
oparte o silnik Gmail w wykupionej przez nas domenie. Takie konto
jest na pewno dobrym pomysłem z punktu widzenia kreowania
76
wizerunku [patrz: Promocja]. Możliwości jakie dają aplikacje
Google jest dużo więcej np. udostępnianie kalendarzy, możliwość
wspólnej pracy nad dokumentami i publikacji ich w sieci.
W połączeniu ze spersonalizowaną stroną startową Koła (na której
można umieścić te elementy) dostajemy nowe narzędzia
do sprawnej komunikacji i zarządzania.
Uwaga!!! Rejestrując się w "Aplikacjach Google" musimy
udowodnić, że jesteśmy posiadaczami wykupionej wcześniej
domeny. Do tego celu (a później również przy konfiguracji
usługi) wykorzystuje się tzw. rekordy CNAME, które edytuje się
w panelu konfiguracji naszej domeny. Jednak nie wszyscy
dostawcy domen umożliwiają takie operacje (np. nazwa.pl).
Zanim więc wykupimy domenę u dostawcy należy sprawdzić,
czy umożliwia on edycję rekordów CNAME.
ANKIETY INTERNETOWE
Doodle.ch - ustalanie terminów spotkań
Doodle.ch jest bardzo ciekawym narzędziem pozwalającym
na zaplanowanie spotkania. Dzięki niemu możemy ustalić
wspólnie termin, który odpowiada największej liczbie osób i co
ważne możemy to zrobić zdalnie. Odbywa się to w formie
ankiety. Osoba organizująca spotkanie tworzy ankietę
uwzględniając w niej możliwe daty i godziny spotkania.
Następnie może wysłać link do ankiety zainteresowanym. Każda
osoba może zaznaczyć terminy, które jej odpowiadają.
Podsumowując wyniki ankiety można w prosty sposób stwierdzić,
który termin jest najkorzystniejszy i poinformować o tym osoby,
które powinny się na spotkaniu zjawić.
Arkusze kalkulacyjne Google
Tworząc arkusz kalkulacyjny Google można go udostępnić innym
jako formularz (ankietę) do wypełniania. Dane wprowadzone
przez poszczególnych użytkowników do formularza są
77
automatycznie przenoszone do kolumn / wierszy arkusza
kalkulacyjnego. W ten sposób można szybko i sprawnie zbierać
informacje od zainteresowanych osób np. przeprowadzić ankietę,
"jakiego rozmiaru koszulki kto potrzebuje".
78
V. PROMOCJA
79
PO CO PROMOCJA?
Jeżeli udało nam się założyć Koło Naukowe i przebrnęliśmy przez
całą biurokrację, to czas pomyśleć o promocji. Promocja naszego
Koła ma przede wszystkim uczynić naszą organizację rozpoznawalną
na wydziale i Uczelni, a potem na forum ogólnopolskim, a nawet
międzynarodowym. Dzięki temu zwykli studenci zapoznają się
z nasza działalnością, co może zachęcić ich do wstąpienia do Koła.
Promocja spowoduje również wzrost zainteresowania władz
wydziału naszą działalnością. Ułatwia to otrzymanie dofinansowania
z ich strony. Sponsorzy wolą inwestować swoje pieniądze
w organizacje, które są znane szerokiej grupie odbiorców.
SPOSOBY NA PROMOCJĘ
Sposobów na promocję jest wiele. Wśród nich najbardziej popularne
to:
ciekawe projekty
strona internetowa
media PW
gabloty, tablice informacyjne, banery
plakaty, ulotki
targi, pikniki
listy mailingowe
organizacja szkoleń, wyjazdów, konferencji, imprez
80
gadżety (np. koszulka)
poczta pantoflowa (marketing szeptany)
udział w imprezach masowych
WIZERUNEK KOŁA
Nazwa Koła
Oto kilka wskazówek, którymi powinniśmy się kierować przy
wyborze nazwy dla Koła:
powinna być charakterystyczna (odróżniająca się od innych
Kół)
ilustrująca to, czym dane Koło się zajmuje (np. każdy, kto
zobaczy baner z pełną nazwą Koła nie miał wątpliwości,
że zajmuje się ono tematyką lotnictwa)
dobrze, gdy posiada łatwy do wymówienia, wpadający
w ucho skrót (np. SKAP, KoCIO)
System Identyfikacji Wizualnej
Koło Naukowe to również marka. Jej budowanie jest procesem
długim, ale opłacalnym. Rozpoznawalna marka Koła pomaga
w pozyskaniu nowych członków czy pieniędzy na działalność.
Również z powodów prestiżowych każdy z nas woli działać
w Kole, które jest powszechnie dobrze kojarzone. Jednym
z istotnych narzędzi, które mogą wspomóc budowanie marki jest
tzw. identyfikacja wizualna.
System
Identyfikacji
Wizualnej
to
zespół
cech
charakterystycznych odpowiedzialnych za wzrokowe kojarzenie
marki. Są to m.in.:
81
cechy graficzne: logo i jego kolorystyka
cechy typograficzne: kroje czcionki i układ tekstu
szablony dokumentów
W przypadku Kół Naukowych cechy te mogą przejawiać się
w szablonach materiałów takich jak:
strona internetowa, forum
wizytówki
dokumenty
plakaty, banery
prezentacje
podpisy w e-mailach
koperty
kubki, smycze itp.
koszulki, bluzy
Stworzenie systemu identyfikacji wizualnej to standaryzacja
wszystkich wyżej wymienionych elementów. W praktyce oznacza to,
że np. w prezentacji używamy takich samych schematów barw
i czcionek jak na wizytówce i stronie internetowej - a barwy te są
spójne ze znajdującymi się w logo Koła.
Reguły systemu
identyfikacji wizualnej powinny być przestrzegane bardzo
konsekwentnie. Często dokładnie spisuje się je w tzw. "księdze",
która potrafi określać nawet takie szczegóły jak np. minimalny
odstęp od loga.
Podsumowując - skutkiem takich zabiegów jest lepsze utrwalenie
marki Koła w świadomości ludzi - studentów, kadry uczelnianej itd.
82
O stworzeniu systemu identyfikacji wizualnej warto pomyśleć już
na samym początku tworzenia Koła Naukowego, aby zapewnić
Kołu bardziej medialny start.
Logo
Podstawowym elementem identyfikacji wizualnej jest logo - czyli
charakterystyczny symbol graficzny. Tworzy się je zazwyczaj
w oparciu o nazwę Koła i treść jaką ta nazwa wyraża.
Specyficznym rodzajem loga jest tzw. logotyp - czyli, znak
stworzony z nazwy Koła z wykorzystaniem charakterystycznej
czcionki i nałożonych na nią graficznych zabiegów (większość
KN posiada właśnie logotypy).
Kilka wskazówek odnośnie projektowania logo:
logo powinno być prostą, łatwą do zapamiętania formą
graficzną (mało szczegółów)
dobrze jest, gdy logo nawiązuje w jakiś sposób do naszej
działalności
logo nie powinno być duże - jeśli takie jest, należy
opracować wersję "okrojoną", którą można stosować
w dokumentach, gdzie jest mało miejsca
powinno dobrze wyglądać w wersji czarno-białej (lub
powinniśmy je stworzyć w wersji cz-b)
Strona internetowa
Jeżeli jakakolwiek firma, czy organizacja w dzisiejszych czasach
nie posiada swojej strony w internecie, to oznacza, że nie istnieje.
To samo stwierdzenie dotyczy Kół Naukowych. Bez nawet
najprostszej strony WWW praktycznie nikt się o nas nie dowie.
Ważne jest, aby strona była cały czas aktualna. Dość nieciekawie
wygląda najnowszy news na głównej stronie pochodzący np.
z 2004 roku. Co powinna zawierać strona internetowa koła?
83
podstawowe dane koła: adres, tel. kontaktowy, e-mail,
imię nazwisko opiekuna
lista członków, skład zarządu (wraz ze zdjęciami)
opisy projektów
ilustrowane zdjęciami relacje z wyjazdów, konferencji,
targów, pikników naukowych
dział dokumenty, w którym można znaleźć np. statut
informacje jak zostać członkiem koła
historia działalności
Jeżeli w naszym gronie mamy osobę zajmującą się tworzeniem stron
internetowych, to nie będziemy mieli z nią najmniejszego problemu.
W przypadku braku takiej osoby, w internecie można znaleźć
mnóstwo serwisów, które oferują darmowy serwer oraz proste
narzędzia do tworzenia strony np. CMS (Content Management
System - System Zarządzania Treścią). Jest to bardzo proste
narządzie za pomocą którego można stworzyć nawet bardzo
skomplikowane serwisy.
Jeżeli nie uda nam się znaleźć odpowiedniego serwera lub zawiera
on denerwujące reklamy albo ma ograniczony transfer, to można
próbować uzyskać zgodę na skorzystanie
z silnika serwisu
polibuda.info. Wystarczy skontaktować się z osobami z portalu
(www.polibuda.info)
Domena
W sieci Politechniki można otrzymać nazwę domenową z różnych
źródeł: Wydział (Kolegium), Instytut oraz Centralny Ośrodek
Informatyki (COI).
84
Możemy też wykupić
łatwy do zapamiętania adres
"nazwa_koła.pl", korzystając z jednego z serwisów sprzedających
nazwy domen np. home.pl. Obecnie można już zarejestrować
nową domenę nawet za kilkanaście złotych.
Z punktu widzenia wizerunku dobrze posiadać adres mailowy
w domenie Koła. Możliwość tworzenia kont pocztowych zależy
od dostawcy usług, u którego wykupiliśmy domenę.
Interesującym rozwiązaniem tego problemu (dającym również
wiele nowych możliwości) są Aplikacje Google dla organizacji,
czyli np. konta Gmail z domeną koła. [patrz: Narzędzia ->
Aplikacje Google]
PROMOCJA W MEDIACH
STUDENCKICH PW
Na Politechnice Warszawskiej istnieją cztery media: gazeta
I.PEWU, telewizja internetowa TVPW, Radioaktywne oraz portal
polibuda.info. Za pomocą tych czterech kanałów informacyjnych
można dotrzeć do każdego studenta PW i nie tylko. Jest to
najlepszy sposób na promocję na uczelni. Jeżeli realizujemy jakiś
ciekawy projekt, organizujemy konferencję, zrobiliśmy
innowacyjne urządzenie, to dajmy znać o tym mediom
studenckim PW. Wystarczy krótką informację o naszym projekcie
dodać jako artykuł do portalu polibuda.info lub skontaktować się
indywidualnie z poszczególnymi mediami.
Telewizja Internetowa Politechniki Warszawskiej TVPW
www.tvpw.pl
[email protected]
Miesięcznik
Kulturalny
Warszawskiej I.PEWU
www.ipewu.pw.edu.pl
[email protected]
Studentów
Politechniki
85
Portal Internetowy polibuda.info
www.polibuda.info
[email protected]
Radio Aktywne
www.radioaktywne.pl
[email protected]
JAK KORZYSTAĆ Z POLIBUDY.INFO?
Ciekawym projektem czy organizowaną konferencją warto
pochwalić się na portalu polibuda.info. Oprócz wysłania informacji
do newsroomu mediów, możemy zamieścić gotowy artykuł.
Najpierw musimy zarejestrować się jako użytkownik na portalu.
Po logowaniu posiadamy w naszym profilu opcję "Dodaj artykuł".
Klikamy w przycisk i piszemy swój materiał. Następnie
zatwierdzamy ostatecznie artykuł i zostaje on zamieszczony
na portalu. W razie problemów można skorzystać z Pomocy
lub FAQ.
TABLICA INFORMACYJNA
Jednym z najprostszych sposobów na promocję jest założenie swojej
gablotki informacyjnej. Wbrew pozorom dużo ludzi czyta lub ogląda
takie tablice czekając na zajęcia lub podczas przerwy. Ważne, aby
w gablotce nie było pełno tekstu (np. statutu koła, który nie jest
ciekawą lekturą), tylko dużo zdjęć czy posterów. Plusem jest dobrze
widoczny adres strony internetowej i czytelne ogłoszenia
o spotkaniach koła, wykładach itp.
O zgodę na powieszenie tablicy (w zależności od lokalizacji) trzeba
zwrócić się do dziekana lub dyrektora instytutu, względnie
pracowników administracyjnych. Tutaj nikt nie powinien robić nam
86
problemów. Czasem zachodzi konieczność uzgodnienia położenia
tablicy z dyrektorem administracyjnym budynku. Nie zaszkodzi
też spytać o dofinansowanie gabloty - możliwe, że uzyskamy taką
pomoc.
PLAKAT
Plakat jest popularną formą dotarcia do dużego grona odbiorców
z informacją, którą chcemy przekazać. Powinien przyciągać
uwagę, co wcale nie jest proste, ponieważ zawsze wisi dużo
różnej maści plakatów. W związku z tym polem manewru są
miejsca, w których je przylepiamy. Kiedy widzisz tablicę
zaklejoną od góry do dołu powstaje pytanie czy dorzucenie
jeszcze jednego wpłynie w jakikolwiek sposób na powodzenie
promocji? Może lepiej będzie umieścić tylko jeden, ale za to
w strategicznym punkcie np. koło windy, albo w palarni?
Wieszając plakaty często idziemy na łatwiznę zostawiając grubą
warstwę nieaktualnych ogłoszeń - to duży błąd, ponieważ
nieestetyczne otoczenie plakatu zmniejsza prawdopodobieństwo,
że ktoś zwróci na niego uwagę. Dobrym zwyczajem jest
zdejmowanie
plakatów,
kiedy
wydarzenie
przechodzi
do przeszłości.
Oprócz atrakcyjnej strony wizualnej, ważna jest też czytelność
plakatu. Nie możemy zamieszczać na nim zbyt wielu informacji.
Wystarczą tylko krótkie chwytliwe zdania, niezbędne informacje
jak miejsce, data i czas oraz odnośnik do strony internetowej,
na której znajduje się więcej szczegółów.
Uwagi na temat przygotowania plakatu:
Należy odpowiedzieć sobie na pytanie - jaką dokładnie
informację chcemy przekazać? Które hasło będzie
najważniejsze? Chodzi o pojedyńcze wydarzenie, czy
o wydarzenie z serii? Np. jeśli plakat reklamuje cykl
wykładów
opłaca
się
przygotować
szablon
z wyszczególnioną nazwą cyklu. Oszczędzamy później
na czasie, cykl jest również wtedy bardziej rozpoznawalny.
87
Koszt druku plakatu zależy od jego formatu, liczby
kolorów, rodzaju papieru oraz ilości. Warto popytać się
znajomych lub ludzi z samorządu, gdzie można tanio
drukować. Wydrukowanie plakatów może zająć parę dni,
dlatego warto o to jak najwcześniej zadbać. Jeżeli chodzi
o proste ogłoszenia, to można skorzystać np. z ksera
w dziekanacie.
Jeżeli chcemy powiesić plakat u nas na wydziale, to
powinniśmy zadbać o pieczątkę WRS-u, ponieważ
w innym wypadku może zostać zerwany.
PROMOCJA W LICEACH
Dobrym sposobem na promocję Koła oraz zainteresowanie tą
dziedziną szerszej grupy poza studentami jest organizowanie
pokazów w liceach. Niektóre Koła Naukowe w ten sposób starają się
nakłonić licealistów do zdawania na ich wydział i w przyszłości
do działalności w Kole. Organizacja takiej prezentacji nie jest trudna.
Najłatwiej skontaktować się z naszą byłą szkołą. Na pewno
nauczyciele bardzo chętnie przyjmą swoich wybitnych absolwentów,
aby zaprezentowali coś ciekawego swoim młodszym kolegom.
Ważne jest, aby nasz pokaz był interesujący. Nie należy przesadzać
z ilością naukowego komentarza. Raczej warto się skupić
na pokazywaniu np. atrakcyjnych projektów, które można dotknąć.
Wtedy jest szansa na wzbudzenie wśród młodzieży zainteresowania
daną dziedziną i przyczynienia się do większej liczby kandydatów
na nasz wydział. Warto też w takich sprawach skontaktować się
z naszym prodziekanem ds. studenckich. Może udzielić nam
niezbędnej pomocy oraz przekazać materiały promocyjne wydziału,
rozdawane potem wraz z materiałami promocyjnymi Koła.
88
Warto pomyśleć o wciągnięciu licealistów do projektów, które
realizuje nasze koło. Młodzież może rozwijać swoje pasje i uczyć
się od najlepszych, a w zamian wychowujecie sobie swoich
następców, którzy będą kontynuować Wasze dzieło. Promocja
w liceach, czy w innych szkołach może dać Wam nieocenione
doświadczenie dydaktyczne, które może przydać się w przyszłości
np. przy prowadzeniu zajęć na Uniwersytecie Dzieci.
89
VI. Finanse
90
Wstęp
Koła Naukowe działające na Politechnice Warszawskiej mają
bardzo dobre warunku rozwoju. Dzięki wsparciu merytorycznemu
pracowników naukowych i dydaktycznych oraz finansom, które
Uczelnia przeznacza na ich działalność, możliwe jest realizowanie
nawet najbardziej ambitnych i innowacyjnych projektów.
Pieniądze Uczelni i Samorządu Studentów to tzw. środki
publiczne. W związku z tym z ich pozyskiwaniem
i wydatkowaniem wiążą się określone procedury. Jednym z ich
celów jest sprawienie, aby były one wydawane w sposób
racjonalny i przemyślany.
Należy pamiętać o tym, że Uczelnia nie jest jedynym
potencjalnym źródłem pieniędzy na naszą działalność. Zanim
zaczniemy szukać pieniędzy na Uczelni powinniśmy się
zorientować w sytuacji na rynku i poszukać sponsora. Dają oni
często większy prestiż i możliwość korzystania z zaplecza
merytorycznego, marketingowego i finansowego firmy.
Oczywiście taka forma dofinansowania wchodzi w grę tylko przy
projektach medialnych lub o zastosowaniu w przemyśle
lub marketingu.
W celu lepszego zrozumienia problem dofinansowań został
przedstawiony od 2 stron:
Projekt - Jakie źródła?
Źródła - Do czego możemy je użyć?
ŹRÓDŁA FINANSOWANIA
Projekt - Jakie Źródła?
91
92
93
94
95
96
97
Źródła - Do czego możemy je użyć?
Komisje Programowe
Środki Komisji Programowych [patrz: Struktury SSPW] są
wydatkowane za zgodą odpowiednich przewodniczących komisji
realizujących postawione przed nimi cele. Środki te są
wykorzystywane
według
następujących
przedsięwzięć
priorytetowych:
98
Komisja Dydaktyczna:
wyjazdy naukowe dla szerszej grupy studentów PW
udział studentów PW w konferencjach i seminariach
naukowych
wyjazdy na targi mające znaczenie w rozwoju naukowym
studentów PW
działalność bieżącą Kół Naukowych PW
szkolenia wewnętrzne uczelnianych organizacji studenckich,
w tym Kół Naukowych
Komisja Finansowo - Gospodarcza:
zakup środków trwałych
udział
w
konferencjach
Rzeczypospolitej Polskiej
Parlamentu
Studentów
inne, nie mające merytorycznego związku z pozostałymi
pulami, przedsięwzięcia Samorządu Studentów PW
Komisja Kultury:
projekty realizowane przez Komisję Kultury Samorządu
Studentów PW, takie jak: Juwenalia Warszawskie, cykliczne
koncerty w Klubach PW, akademickie przeglądy artystyczne
i kulturowe, koncerty muzyki poważnej
,,Student w Teatrze" - akcja dofinansowania wyjść
do teatrów dla studentów PW
organizacja wystaw, koncertów, różnego rodzaju
przedsięwzięć o charakterze artystycznym lub integracyjno rozrywkowym
99
imprezy wydziałowe
karnawałowe.
-
otrzęsiny,
połowinki,
bale
Komisja
będzie
dofinansowywała
tylko
najciekawsze
przedsięwzięcia o wysokim poziomie organizacyjnym - dobrze
zaplanowane, przygotowane z dbałością o wymogi bezpieczeństwa,
dobrze udokumentowane
Komisja Sportu i Turystyki:
aktywne wyjazdy w okresie przerw w zajęciach
dydaktycznych
wyjazdy ekstremalne
wyjazdy integracyjne ,,zerówkowe" oraz pierwszego roku
akcja ,,Student na Basenie"
akcja ,,Student na Lodowisku"
inne amatorskie akcje sportowe
Komisja Zagraniczna:
międzynarodowe krótkoterminowe wymiany studenckie
udział w konferencjach i seminariach członków
organizacji studenckich o międzynarodowym charakterze
działania
rozwój kontaktów z innymi uczelniami zagranicznymi
100
Dziekan...
Każdy dziekan w ramach środków wydziałowych dysponuje pulą
pieniędzy, którą może rozdysponować wg. swojego uznania.
Praktyki na wydziałach są różne. Jedni dziekani przydzielają
konkretną kwotę każdej organizacji (WRS-owi i Kołu)
istniejącemu na wydziale i kwota ta jest do dowolnego
rozdysponowania, natomiast inni wymagają preliminarzy
na początku każdego roku i w sprawie każdego wydatku trzeba się
do nich udać z podaniem. Do dziekana możemy wnioskować
o właściwie o dofinansowanie projektu każdego rodzaju.
Z najbardziej oczywistych mamy:
wyjazdy na konferencje
organizacja szkoleń/konferencji oraz seminariów
imprezy i wyjazdy integracyjne oraz wydarzenia okazyjne
(np. urodziny Koła)
materiały promocyjne dla Koła
materiały naukowo - dydaktyczne, np. druk posterów
...i wiele wiele innych....wszystko zależy od dobrej woli dziekana
i posiadanych przez niego środków.
Pula na Promocję
Jest to pula pieniędzy przeznaczona na promocję uczelni, o środki
z której mogą wnioskować studenci i doktoranci. Dysponuje nią
prorektor ds. studenckich. Może nam ona posłużyć jako źródło
pieniędzy na:
wyjazdy na duże konferencje, które pozwolą nam
na nawiązanie ważnych kontaktów i zaprezentowanie
naszego Koła, a przez to i Uczelni, szerokiej rzeszy
odbiorców
101
organizację konferencji, targów i innych imprez
promujących Politechnikę Warszawską na arenie
ogólnopolskiej i międzynarodowej
wykonanie materiałów promocyjnych naszej jednostki
(np. koszulki, gadżety, plakaty itp.)
Projekty, na które bierzemy dofinansowanie z tej puli, muszą być
medialne. Na materiałach promocyjnych powinien pojawić się napis
"Politechnika Warszawska" lub logo Politechniki Warszawskiej
(warunek konieczny!). Jednak by użyć loga potrzebujemy zgody
na jego użycie udzielonej przez prorektora ds. studenckich. Wymaga
to odrębnego podania.
Sponsorzy
Na samym początku projektu powinniśmy zakładać, że jego
głównymi źródłami dofinansowania powinni być sponsorzy
lub organizacje zewnętrzne o działaniu międzynarodowym
lub ogólnopolskim. Ważne jest by nie zakładać, że Samorząd
Studentów da nam pieniądze na wszystko, a Uczelnia też chętnie to
zrobi. Musimy pamiętać, że środki finansowe Uczelni to pieniądze
publiczne i należy je wydatkować w taki sposób, by nie musieć
siebie posądzać o marnotrawstwo. Ciebie też na pewno denerwują
politycy "marnujący" pieniądze z Polskiego budżetu. Nie zachowuj
się jak oni...
[patrz: Finanse -> Sponsoring; Finanse -> Inne źródła finansowania]
Urząd Marszałkowski
Kolejną możliwością, z której Koła zaczynają korzystać, są
dofinansowania z urzędu marszałkowskiego [http://mazovia.pl/].
102
W dziale organizacje pozarządowe możemy znaleźć "Ogłoszenia
o otwartych konkursach ofert", są to najczęściej konkursy
z zakresu upowszechniania nauki w formie konferencji
i stypendiów dla młodych naukowców. Gdy organizujemy
konferencję, warto upewnić się czy jej cele nie są zbieżne
z celami któregoś z konkursów, możemy wtedy łatwo uzyskać
dodatkowe dofinansowanie. O planach startu w konkursie warto
poinformować Przewodniczącego RKN bądź Przewodniczącego
KD, którzy pomogą w otrzymaniu poparcia i dodatkowego
wsparcia finansowego od Prorektora ds. studenckich, a tym
samym zwiększą nasze szanse w wygraniu konkursu.
Ponadto na stronach urzędu marszałkowskiego możemy uzyskać
informacje o wartościowych szkoleniach, głównie z zakresu
pozyskiwania i wykorzystywania środków z Unii Europejskiej.
Unia Europejska
[patrz: Finanse -> Inne źródła finansowania]
Pula na Projekty Naukowe
Od strony formalnej Pula na Projekty Naukowe to część Funduszu
Kulturalno-Wychowawczego. Jest przeznaczona na inicjatywy
naukowo-dydaktyczne realizowane przez Koła Naukowe. Czasem
cała kwota wspierana jest przez dofinansowania sponsorów
i pozwala na zrealizowanie z puli większej ilości projektów.
Dokładne zasady składania wniosków, rozliczeń oraz oceny
projektów reguluje załącznik nr 2 do budżetu Funduszu
Kulturalno-Wychowawczego oraz załącznik nr.1 do Regulaminu
RKN.
Posiedzenia
do roku. Ich
związanych
na początku
oceniające projekty odbywają się 3 lub 4 razy
terminarz oraz daty wypełniania formalności z nimi
podaje do wiadomości publicznej zarząd RKN
roku kalendarzowego. Informacja ta jest również
103
dostępna na stronie RKN (www.rkn.pw.edu.pl), w biurze SSPW
(GG, s.165) oraz w terminarzu RKN. Zwyczajowo dwa posiedzenia
puli odbywają się w semestrze letnim i jedno lub dwa w zimowym.
Maksymalna kwota dofinansowania z Puli to 5 tys. zł na jeden
projekt.
Oto jak wygląda procedura
dofinansowania projektu:
od
pomysłu
do
rozliczenia
Etap 1. Zgłoszenie projektu na Pulę poprzez e-wniosek.
Do zgłoszenia projektów wykorzystywany jest elektroniczny system
eWniosek2 [patrz: Finanse -> e-wniosek 2]. Wypełniając wniosek
należy pamiętać o zaznaczeniu, że jest to Pula na Projekty Naukowe.
Powinien zawierać również wstępny kosztorys projektu oraz opis
merytorycznych zagadnień, którymi zajmuje się projekt. Warto
napisać więcej niż 2 zdania o planowanych efektach projektu,
ponieważ wniosek trafia również w formie PDF (bez danych
osobowych) do wszystkich przedstawicieli Kół Naukowych (poprzez
listę mailingową Kół) oraz do przedstawicieli Technoportu. [patrz:
Technoport] (mogą wyłowić interesujące projekty)
Etap 2. Weryfikacja poprawności wniosku. Po złożeniu wniosku
i zatwierdzeniu go przez dysponenta Koła wniosek zostaje
sprawdzany pod kątem poprawności merytorycznej i finansowej
przez członka zarządu RKN odpowiedzialnego za Pulę na Projekty
Naukowe. Ta procedura ma na celu odsianie wniosków
z nieprawidłowo wypełnioną częścią finansową lub z błędnymi
danymi. Weryfikowana jest również merytoryczna część opisu (czy
nie jest kryptoreklamą). Wnioski, które nie podlegają pod Pulę
na Projekty Naukowe są odrzucane.
Etap 3. Głosowanie na najlepsze projekty. Jeśli wniosek został
dopuszczony, nasz projekt czeka jeszcze ostatnie starcie. Jest to
104
konkurs, w którym delegaci Kół do RKN oceniają zgłoszone
pomysły na specjalnym posiedzeniu oceniającym projekty.
Pierwsza część posiedzenia to prezentacja każdego projektu przed
delegatami i innymi uczestnikami np. przedstawicielami
Technoportu. Nasz stopień przygotowania w przeważającym
stopniu zadecyduje, jaką liczbę punktów otrzymamy [patrz:
Narzędzia -> Podstawy dobrej prezentacji]. Oto co warto zawrzeć
w prezentacji:
opis zagadnienia: Jakiej dziedziny dotyczy nasz projekt?
Jakie zagadnienia zostaną poruszone w projekcie? Gdzie
znajdzie on zastosowanie?
opis projektu: podstawowe parametry, pobieżna zasada
działania, zastosowane innowacje
cel projektu: Co chcemy uzyskać przez realizacje projektu?
Jakie będą mierzalne efekty pracy?
wcześniejsze osiągnięcia Koła:
konferencje
publikacje,
nagrody,
finansowanie: Skąd będziemy jeszcze finansować nasz
projekt?
wsparcie naukowe: Kto pomoże nam w realizacji projektu doświadczeni członkowie, doktorzy, profesorzy?
korzyści: Co zyska Politechnika Warszawska? Co zyska
Koło Naukowe?
Następnie odbywa się tajne głosowanie, w których upoważnieni
delegaci oceniają projekt w 4 kategoriach:
wartość naukowo-dydaktyczna: Czy projekt powoduje
rozszerzenie wiedzy uczestników go realizujących?
Czy wprowadzi w obieg informacje wcześniej nie
publikowane? Czy realizacja projektu jest rozszerzeniem
zajęć z uczelni? Czy efekt pracy może posłużyć jako pomoc
na zajęciach, laboratoriach lub jako materiał do ćwiczeń?
105
innowacyjność: czy istnieją w projekcie rozwiązania
inżynierskie, mogące poszerzyć obecny stan techniki
lub nowatorskie metody badań?
przełożenie na przemysł: jakie są możliwości współpracy
z firmami lub zakładami przemysłowymi, czyli wdrożenia
Projektu do produkcji lub usług i wprowadzenia
do sprzedaży?
medialność: czy jest możliwość prezentowania rezultatów
Projektu na konferencjach, targach, w poważnych
czasopismach, podczas konkursów lub na imprezach
popularno-naukowych?
Poszczególne kategorie są oceniane w skali 1-5, gdzie 5 jest
najwyższą oceną. Suma końcowa jest sumą głosów oddanych przez
delegatów w 4 kategoriach na dany projekt. Na podstawie sum
końcowych tworzony jest ranking projektów. Jeżeli znaleźliśmy się
w czołówce mamy duże szanse na dofinansowanie. Otrzymują je
projekty licząc od góry rankingu, aż do wyczerpania środków
finansowych przeznaczonych na daną edycję puli. Zarząd Rady
opiniuje nasz wniosek i trafia on do Przewodniczącego Komisji
Dydaktycznej, który podejmuje ostateczną decyzję o przyznaniu
dofinansowania.
Zwykle
przewodniczący
KD
rozdziela
dofinansowanie wg. rankingu z posiedzenia Puli, ale nie ma
obowiązku tego robić. W określonych warunkach może
zadecydować o nieprzyznaniu dofinansowania na konkretny projekt.
Etap 4. Część formalno - finansowa projektu. Po otrzymaniu
decyzji o kwocie dofinansowania wchodzimy już w normalną
procedurę dla jakichkolwiek dofinansowań z SSPW [patrz - Finanse
- Źródła finansowania - Jak wnioskować - Komisja Programowa od kroku nr 6]. Okres rozliczeniowy od przyznania dofinansowania
do rozliczenia trwa 3 miesiące. W tym czasie możemy szaleć
106
i wydawać je na wszystko, co jest nam potrzebne. Przed
upłynięciem tego czasu należy złożyć rozliczenie.
Etap 5. Część merytoryczna projektu. Od momentu otrzymania
dofinansowania mamy 5 miesięcy (czyli 2 miesiące więcej niż
na rozliczenie) na wykonanie projektu. Po tym okresie czasu
jesteśmy zobowiązani złożyć sprawozdanie merytoryczne
i finansowe z naszego projektu, a następnie zaprezentować jego
wyniki
podczas
Seminarium
Projektów
Naukowych.
Sprawozdanie takie powinno zawierać:
Temat projektu, wnioskowaną kwotę
oraz wykorzystaną kwotę dofinansowania
dofinansowania
Nazwę Koła Naukowego realizującego projekt
Dane koordynatora projektu oraz osoby odpowiedzialnej
za rozliczenie finansowe (imię i nazwisko, wydział, rok
studiów, nr albumu, nr PESEL i nr dowodu osobistego, adres
poczty elektronicznej, telefon oraz adres zamieszkania)
a także dane osób biorących udział w realizacji projektu
(imię i nazwisko, adres poczty elektronicznej, nr albumu,
telefon)
Dodatkowo jego część obejmująca
naukowo-dydaktycznych powinna zawierać:
realizację
celów
wskazanie, co zostało zrealizowane w odniesieniu do opisu
projektu zawartego we wniosku o dofinansowanie
ustalenie, czy cel naukowo-dydaktyczny został zrealizowany
oraz wskazanie efektu zrealizowanego projektu
w przypadku prezentowania wyników badań podczas
konferencji, sympozjum, warsztatów lub wykładu załączona kopia publikacji, posteru lub prezentacji
multimedialnej
107
A część finansowa szczegółowe sprawozdanie finansowe
całkowitych wydatków budżetu projektu z uwzględnieniem:
wydatków związanych z realizacją projektu poniesionych
w ramach dofinansowania przyznanego z puli na Projekty
Naukowe
dat zakupu, celu zakupów, rodzaju zakupionych
przedmiotów, a także wykorzystania tych przedmiotów
(łącznie z przewidywanym ich wykorzystaniem
po zakończeniu projektu)
Podpis koordynatora projektu oraz podpis prezesa Koła
Naukowego
JAK WNIOSKOWAĆ
O DOFINANSOWANIE?
Komisje Programowe
Uczelnia jest finansowana z budżetu państwa i wpływów
zewnętrznych. Z tej sumy część (ok. 2 mln zł) jest wydzielana
na działalność Samorządu Studentów. To tzw. Fundusz
Kulturalno-Wychowawczy. Raz w roku 7 komisji programowych
dzieli pomiędzy siebie ten budżet w oparciu o prowadzone
i planowane projekty. Chcąc uzyskać dofinansowanie z dowolnej
komisji programowej SSPW [Struktura PW a struktura SSPW]
powinniśmy przejść przez procedurę zdobywania dofinansowania.
Pieniądze te przysługują tylko studentom Politechniki Warszawskiej.
Przejdziemy teraz przez nią na papierze w kilku krokach:
KROK 1. Po przyznaniu budżetu przewodniczący komisji planują
swoje wydatki. Zadanie ułatwiają im tzw. preliminarze. Szefowie
108
poszczególnych komisji rozsyłają na początku roku budżetowego
(który trwa od stycznia do grudnia) wszystkim Kołom
i Organizacjom prośbę o zgłoszenie planowanych na nadchodzący
rok przedsięwzięć, które miałyby być dofinansowane ze środków
danej Komisji. W preliminarzu powinniśmy zawrzeć:
wszystkie projekty realizowane w ramach tematycznych
działań danej komisji
przybliżone daty projektów
orientacyjną liczbę uczestników
orientacyjny koszt
Po zebraniu wszystkich preliminarzy przewodniczący może
rozplanować przydzielony mu budżet. Pomaga mu to w pracy, bo
jego budżet jest ograniczony, a chce go spożytkować jak najlepiej.
Jeśli nie zgłosiliśmy naszego projektu do preliminarza naszej
jednostki, to jeszcze nie katastrofa. Należy wtedy skontaktować
się z przewodniczącym Komisji i zapytać, czy zgadza się
na finansowanie tego projektu - innymi słowy czy ma jeszcze
na to pieniądze.
KROK 2. Przed wykonaniem każdego projektu należy przyjść
na
dyżur
[http://samorzad.pw.edu.pl/sklady-lista.php?id_jednostki=27]
przewodniczącego komisji lub napisać do niego maila. W trakcie
tej rozmowy potrzebujemy uzyskać informację, o tym czy nasz
projekt podchodzi po działalność komisji oraz o jakiej wysokości
dofinansowanie możemy wnioskować. Na stronie internetowej
samorządu (www.samorzad.pw.edu.pl), w zakładce o komisjach
znajdziemy informacje o ich działalności oraz uchwały dotyczące
wysokości dofinansowań oraz minimalnej ilości osób mogącej
brać udział w projekcie. Ważne!!! Taka rozmowa powinna odbyć
się przynajmniej dwa tygodnie przed rozpoczęciem projektu,
w innym wypadku przewodniczący komisji ma prawo odrzucić
nasz wniosek nawet go nie oglądając.
109
KROK 3. Po zdobyciu informacji z kroku 2-ego możemy przejść
do wypełnienia elektronicznego wniosku o dofinansowanie
w systemie ew2 [patrz: Finanse -> ew2]. Deklarując zaliczkobiorcę
musimy pamiętać, że jedna osoba może:
pobrać jednorazowo tylko 4 tys. zł
każda osoba może mieć pobraną jednocześnie tylko jedną
zaliczkę
KROK 4. Po wypełnieniu i zaakceptowaniu przez nas wniosku,
wędruje on do konta dysponenta. Osoba, która jest dysponentem
w naszej jednostce powinna przeczytać i skontrolować nasz wniosek.
Jeśli ma jakieś wątpliwości lub zastrzeżenia to może go odrzucić.
Wtedy powinniśmy nanieść poprawki i złożyć wniosek po raz drugi.
Natomiast jeśli jest on prawidłowo wypełniony i projekt ma poparcie
dysponenta, to powinien on go zaakceptować. Ważne!!! Dysponent
nie może nanosić zmian na wniosek, może dodać do niego tylko
komentarz.
KROK 5. Zaakceptowany przez dysponenta wniosek wędruje
na konto przewodniczącego komisji programowej. Przewodniczący
ma za zadanie skontrolować poprawność wypełnienia wniosku
oraz zatwierdzić, że popiera nasz projekt i zamierza udzielić nam
dofinansowania. Tak samo jak dysponent, może on odrzucić nasz
wniosek, dodając komentarz. Odrzucony wniosek wraca z powrotem
na nasze konto i po naniesieniu poprawek musi przejść przez kroki
3-5. Jeśli nie chcemy składać wniosku ponownie, a zaśmieca on nam
widok, to możemy przenieść go do archiwum.
KROK 6. Po zaakceptowaniu przez przewodniczącego komisji
programowej wniosek jest drukowany w biurze SSPW, które
znajduje się w pokoju 165 w Gmachu Głównym. Powinniśmy się
tam udać by podpisać nasz wniosek. Wymagany jest podpis
wnioskodawcy i zaliczkobiorców. Biuro jest otwarte w pon-pt
110
w godz. 8.30 - 16.00. Ważne! Przy wyjazdach zagranicznych
musimy wypełnić jeszcze żółty wniosek. Możemy pytać o niego
przewodniczącego Komisji Zagranicznej! W przypadku braku
akceptacji przewodniczącego komisji wniosek wraca wraz
z komentarzem do wnioskodawcy. Może zostać przeniesiony
do archiwum lub złożony ponownie, po naniesieniu poprawek.
Procedura taka sama jak w kroku 5 dla dysponenta.
KROK 7. Podpisany przez nas wniosek zostaje włożony przez
pracowników
biura
do
szufladki
odpowiedniego
przewodniczącego komisji programowej. Czeka on teraz na jego
podpis. W zależności od trybu pracy przewodniczącego, oraz
od tego czy się przypominamy, proces ten trwa od jednego
do kilku dni.
KROK 8. Podpisany przez nas i przewodniczącego komisji
wniosek idzie do Biura Spraw Studenckich (BSS)- mapa na dole.
Jeśli deklarowaliśmy chęć wzięcia zaliczki w naszym wniosku, to
po dotarciu naszego wniosku do BSSu powinniśmy się tam
wybrać. Musimy podpisać pismo, które upoważnia nas do wzięcia
zaliczki i pisemnie zobowiązać się do rozliczenia jej w terminie
uzgodnionym z pracownikiem BSS.
Aby dojść do BSS kierujemy się na ulicę Noakowskiego 20/18
do budynku administracji centralnej. Idąc od strony Gmachu
Głównego dochodzimy do bramy, w której jest bank. Mijamy ją
i wchodzimy do następnej. Interesują nas pierwsze drzwi po lewej
na podwórku. Musimy wejść na 2 piętro do pokoju nr 210.
KROK 9. Od tego samego pracownika BSS dostajemy dokument
upoważniający nas do wzięcia zaliczki. Powinniśmy udać się
z nim do likwidatury, która znajduje się w tym samym budynku
co BSS. Wychodzimy z budynku BSS i kierujemy się na drugą
stronę podwórka, by wejść w bramę z bankiem. Na przeciwko
drzwi do banku znajdują się drzwi z dużym napisem likwidatura.
W likwidaturze kierujemy się na lewo do ostatniego możliwego
okienka w sali. Przedstawiamy pracownikowi otrzymany w biurze
BSS dokument i w zależności od wybranej przez nas we wniosku
opcji:
111
likwidatura dokonuje przelewu na podane przez nas konto
po mniej więcej dwóch dniach powinniśmy się zgłosić
do banku naprzeciwko likwidatury z dowodem osobistym
by odebrać zaliczkę w formie pieniężnej
Zanim opuścimy likwidaturę pracownik da nam jeszcze
do podpisania dokument, w którym deklarujemy się rozliczyć nasz
projekt do konkretnej daty. Jeśli tego nie zrobimy, to BSS będzie nas
ścigał telefonami.
KROK 10. Posiadając już pieniądze możemy rozpocząć część
naszego projektu wymagającą finansowania. Musimy jednak
pamiętać, by na każdy wydatek mieć potwierdzenie w formie:
faktury VAT
bilety (np.kolejowe, autobusowe)
potwierdzenie (np. przy ubezpieczeniu)
Dane do faktury: (możemy je otrzymać w formie wizytówki w biurze
SSPW oraz znajdują się na naszym koncie na ew2)
POLITECHNIKA WARSZAWSKA
SAMORZĄD STUDENTÓW
Pl. Politechniki 1
00-661 Warszawa
NIP: 525-000-58-34
REGON: 000001554
112
Ważne!!!! Gdy kwota dofinansowania zależna jest od ilości osób
(np. osobodzień lub ilość przedmiotów musi się pokrywać
z ilością osób), to przed rozpoczęciem projektu musimy
wydrukować z systemu ew2 załącznik 5 lub pobrać go w biurze
SSPW (GG, p.165). Na tym załączniku podpisują się wszyscy
uczestnicy projektu, dołączają również swój numer indeksu
oraz numer telefonu. Jest on podstawą do późniejszego
rozliczenia.
KROK 11. Za co możemy rozliczyć faktury:
Komisja Kultury:
bilety do teatru i kina
catering na imprezy (bez alkoholu!!!)
zakupy na spotkania wielkanocne, wigilijne itp.
wynajem klubu
wydruk zdjęć na wystawę
druk materiałów promocyjnych na wydarzenia kulturalne
nagrody w konkursach podczas imprez (musi być regulamin
konkursu)
Komisja Dydaktyczna:
opłata konferencyjna
opłata szkoleniowa
materiały szkoleniowe
transport
zakupy do projektów naukowych
noclegi ( do ograniczonej kwoty za osobo/dzień)
113
wyżywienie ( do ograniczonej kwoty za osobo dzień)
wydruk materiałów dydaktycznych (np. poster)
lub promujących dydaktykę (np. plakat o wykładzie)
catering na wydarzeniach dydaktycznych
Komisja Sportu i Turystyki:
noclegi
transport
wyżywienie
opłata za udział lub organizację atrakcji sportowych (np.
paintball)
materiały promujące sport
Komisja Zagraniczna:
za nocleg
za jedzenie
za transport
Komisja Finansowo - Gospodarcza:
Za wszystko co da się rozliczyć w SSPW i nie pasuje do innych
komisji
KROK 12. Po popełnieniu wszelkich wydatków i skompletowaniu
dokumentów niezbędnych do rozliczenia, możemy wypełnić
rozliczenie naszego projektu w systemie ew2[Finanse --> ew2].
Na naszym koncie w ew2 wypełniamy wszystkie rubryczki
114
rozliczenia zgodnie z podanymi tam indstrukcjami. Musimy
pamiętać aby kwoty we wszystkich rubryczkach się zgadzały.:
jeśli wydaliśmy mniej niż dostaliśmy dofinansowania, to
w odpowiedniej kolumnie lub w komentarzu powinniśmy
zaznaczyć jaką kwotę musimy zwrócić
jeśli nasze wydatki przekroczyły dofinansowanie, bo
zwiększyła nam się liczba osób w projekcie to powinniśmy
przed
wypełnieniem
rozliczenia
porozmawiać
z przewodniczącym komisji, do której składaliśmy
o dofinansowanie
KROK 13. Zaakceptowane przez nas rozliczenie, tak jak
w wypadku wniosku, idzie na konto dysponenta naszej jednostki.
Musi on sprawdzić i ostatecznie zaakceptować nasze rozliczenie.
KROK 14. Rozliczenie zaakceptowane przez dysponenta wędruje
do przewodniczącego komisji. I, tak jak w wypadku wniosku, jest
akceptowane lub odrzucane z komentarzem.
KROK 15. Zaakceptowane przez przewodniczącego komisji
rozliczenie jest drukowane w biurze SSPW. Teraz nasza rola, by
pójść do biura się rozliczyć. Dobre rozliczenie składa się
z dowodów na wydanie pieniędzy odpowiednio opisanych. Jak to
zrobić:
na odwrocie faktur należy zamieścić:
kto był wnioskodawcą
z jakiego koła był to wniosek
za co jest faktura ( z krótkim opisem wykorzystania
rzeczy)
115
data projektu
Twój podpis
Data składania faktur
informację, że projekt był przeznaczony
studentów PW i odbył się z ich udziałem
dla
bilety należy nakleić na kartkę A4 i zamieścić na niej
informacje:
kto był wnioskodawcą
z jakiego koła był to wniosek
za jaki przejazd jest to bilet(Warszawa-Gdańsk)
data przejazdu
Cena (indywidualna i sumaryczna za wszystkie bilety
na kartce)
Twój podpis
Data składania faktur
W wypadku biletów przyjęło się, że bilety na jednej trasie opisuje się
przyklejając je do jednej kartki. Każda różnica w trasie i dacie to
osobna kartka.
Ważne!!!! Przed oddaniem faktur zrób ich ksero! [patrz: Zbiór
dobrych praktyk -> Archiwizacja Dokumentów]
KROK 16. Złożone rozliczenie czeka teraz na pisemną akceptację
wraz z podpisem przewodniczącego komisji.
116
KROK 17. Po podpisaniu przez przewodniczącego komisji nasze
rozliczenie wędruje do BSS, gdzie jest analizowane. Pełnomocnik
Kwestora PW sprawdza, czy wydatki mogą zostać zaksięgowane
i czy wszystkie są zgodne z tym, za co Politechnika może płacić.
Jeśli pobieraliśmy zaliczkę i wydana kwota zgadza się z kwotą
dofinansowania, to na tym etapie kończy się nasz udział
w rozliczaniu projektu. W wypadku konieczności uiszczenia
zwrotu zostaniemy poinformowani przez BSS kiedy mamy
przyjść uiścić kwotę. Gdy zaliczka stanowiła tylko część
dofinansowania, to pozostała kwota po rozliczeniu projektu
zostanie przelana na wskazane przez nas konto lub wyznaczona
do odebrania w banku (tak samo jak zaliczka).
117
Środki na Działalność Bieżącą
Nasze Koło do swojej działalności potrzebuje artykułów biurowych.
Abyśmy nie musieli kupować ich ze składek lub swoich własnych
pieniędzy Komisja Finansowo-Gospodarcza (KFG) raz w roku
przeznacza pewną pulę na tzw. działalność biura. Ubiegamy się o nią
w następujący sposób:
przewodniczący KFG wysyła na początku roku na listę
mailingową Kół informacje o środkach na działalność
bieżącą na dany rok oraz informuje w jaki sposób mamy
się o nie ubiegać.
Przesyła również odpowiedni
formularz.
wypełniamy formularz (szacujemy kwotę jaką wydamy
przez cały rok na zakup papieru, tonera do drukarki itd.)
i odsyłamy przewodniczącemu KFG w terminie przez
niego podanym
zostaje podana data posiedzenia Rady Kół Naukowych
(RKN),
podczas
którego
zaopiniowane
będą
dofinansowania
na
działalność
bieżącą
dla
poszczególnych Kół
przewodniczący KFG wysyła na listę mailingową "Koła"
listę kół naukowych, które prawidłowo wypełniły wzór
o dofinansowanie biura
ostatnim praktycznie etapem jest posiedzenie RKN,
podczas którego opiniowane są zaproponowane przez
przewodniczącego
KFG
dofinansowania
dla
poszczególnych Kół
118
na końcu składamy e-wniosek o dofinansowanie
na działalność bieżącą, na kwotę, która została nam
przyznana;
rozliczamy nasz zakup w sposób standardowy
Uwaga: Warunkiem otrzymania dofinansowania na działalność
bieżącą jest posiadanie przez Koło własnego pomieszczenia.
Dosprzętowienie
Jeśli potrzebujemy tzw. środków trwałych (np. komputera, biurka,
krzeseł), raz w roku Komisja Finansowo-Gospodarcza przeznacza
pewną kwotę na tzw. dosprzętowienie:
przewodniczący KFG informuje o niej w mailu przesłanym
na Listę Mailingową Kół
aby koło naukowe mogło ubiegać się o pieniądze z tej puli,
musi zostać ocenione pomieszczenie, w którym ma swoją
siedzibę
w tym celu należy umówić się z zespołem ds. Oceny
Pomieszczeń (kontakt będzie podany w mailu lub udostępni
go przewodniczący KFG)
zespół ds. oceny pomieszczeń w tzw. arkuszu Oceny
Wykorzystania Pomieszczenia (OWP) oceni i spisze, jakie
rzeczy macie w swoim biurze. Służy to temu, aby KFG
dofinansowywało niezbędne wyposażenia biur;
zespół ds. oceny pomieszczeń przekazuje przewodniczącemu
KFG arkusz OWP naszego koła;
później przesyłamy przewodniczącemu KFG wniosek (wzór
również zostaje przesłany w mailu) z wyszczególnionymi
i wycenionymi przedmiotami, które chcielibyśmy kupić koniecznie z uzasadnieniem
119
w momencie, gdy przewodniczący KFG otrzyma OWP
od wszystkich Kół rozdziela pulę przeznaczoną
na dosprzętowienie na podstawie OWP i nadesłanych
wniosków
następnie przewodniczący KFG wysyła maila ze
szczegółową informacją o wielkości przyznanego nam
dofinansowania
kolejnym etapem jest zakup sprzętu. Odbywa się on
na dwa sposoby: poprzez zakup centralny oraz zakup
własny;
w zakupie centralnym bierzemy udział gdy chcemy kupić
do naszego Koła sprzęt w postaci komputerów, drukarek
itp. (standardowego wyposażenia biur). Zakup centralny
jest przeprowadzany przez stworzoną do tego celu grupę
KFG i ma na celu zmniejszenie kosztów poprzez hurtowy
zakup sprzętu dla wszystkich organizacji
zakup własny polega na złożeniu e-wniosku
o dosprzętowienie na przyznaną nam kwotę (ewentualnie
pomniejszoną o tą, którą wykorzystamy przy zakupie
centralnym) i kupno sprzętu
ważną rzeczą przy zakupie sprzętu trwałego jest wpis
do rejestru. Zarówno przy zakupie centralnym jak
i własnym musimy udać się do administracji budynku,
w którym nasze koło ma biuro, aby wpisać zakupione
przedmioty do rejestru;
zakupu centralnego nie rozliczamy
zakup własny standardowo rozliczamy przez e-wniosek.
Ponadto oryginały faktur muszą zostać podpisane przez
administrację budynku. Następnie podpisane faktury
składamy do zatwierdzenia w Biurze Prorektora ds.
Studenckich. Po zatwierdzeniu faktur zanosimy je
do biura SSPW gdyż na ich podstawie zostanie dokonane
rozliczenie.
120
Wypożyczanie Sprzętu z SSPW
Oprócz kupna sprzętu można go tez wypożyczać. SSPW
dysponuje:
stand'ami
czajnikami
termosami
statywami od flipczartów
rzutnikiem
aparatem fotograficznym
laptopem
laminarką
Aby móc skorzystać z powyższych rzeczy lub wypożyczyć je
na pewien okres czasu składamy podanie do szefa biura SSPW.
W podaniu musi być zawarta:
nazwa naszej jednostki
cel wypożyczenia
data wypożyczenia, w tym kiedy zamierzamy go zwrócić
i kiedy zabrać
osoba odpowiedzialna za wypożyczony sprzęt
podpis członka zarządu jednostki
Podanie składamy w biurze SSPW (GG, s. 165). Szef biura
sprawdza, czy sprzęt jest wolny w wybranym przez nas okresie
czasu. Jeśli tak, dostajemy zwykle zgodę i jesteśmy wpisywani
do kalendarza. Teraz wystarczy się zgłosić po odbiór sprzętu.
Najlepiej spytać wcześniej czy ktoś w tym czasie będzie w biurze,
względnie czy może nam zostawić sprzęt w umówionym miejscu.
121
Pula na Promocję Prorektora ds. Studenckich
Procedurę rozpoczynamy od złożenia wniosku do prorektora ds.
studenckich. Powinien on zawierać:
nazwę jednostki
opis projektu
uzasadnienie medialności i istotności projektu dla
promocji Politechniki Warszawskiej
datę wydarzenia
przybliżone koszty (najlepiej elegancki kosztorys)
i najważniejsze: dane kontaktowe do nas
Wniosek zostawiamy w biurze prorektora [patrz: Struktura PW ->
administracja centralna]. Teraz prorektor ma czas, by się zapoznać
z naszą prośbą i podjąć odpowiednia decyzję. Po kilku dniach (jeśli
pani sekretarka nie powiedziała nam inaczej) powinniśmy się udać
do biura prorektora po informację o decyzji.
Jeśli zostało nam przyznane dofinansowanie, to w zależności
od rodzaju projektu, przyjmuje ono różne formy: stypendium
lub zwykłego dofinansowania. Musimy pamiętać, że od kwoty
przyznanego stypendium jest odprowadzana zaliczka na rzecz
podatku
dochodowego
(otrzymamy
na
początku
roku
kalendarzowego PIT-11). Ze stypendium nie potrzebujemy się już
rozliczać (pomijając Urząd Skarbowy). Decyzja o jego przyznaniu
wędruje z biura prorektora do BSS [patrz: Finanse -> administracja
centralna]. Jeśli dostajemy inne stypendium od uczelni, to bez
dalszych formalności kwota wpłynie do nas taką samą drogą jak
tamto stypendium. W innym wypadku na pozostawiony przez nas
122
w danych kontaktowych telefon zadzwoni pani z BSS, by zapytać
się o numer konta bankowego.
Gdy dostaliśmy zwykłe dofinansowanie, to powinniśmy się
zgłosić do BSS po odbiór zaliczki. I tam dalej dopytać jaka jest
droga rozliczenia.
Dziekan / Dyrektor instytutu / Kierownik zakładu
Tu również składamy podania. Jego zawartość powinna być taka
sama, jak zawartość wniosku o dofinansowanie z puli
na promocję [finanse -> jak wnioskować -> pula na promocję].
Z takim podaniem udajemy się biura dziekana. Zostawiamy je u
pani sekretarki albo osobiście rozmawiamy z dziekanem (dobrze
by przy tej opcji wyglądać schludnie). Gdy dostaniemy
pozytywną odpowiedź na nasz wniosek musimy udać się
do kwestury/ księgowości wydziału. Potrzebujemy uzyskać
odpowiedź na pytania:
czy wydział może z punktu widzenia księgowości pokryć
koszty tego o co wnioskujemy? Czy też istnieją dla takiego
wydatku przeciwwskazania?
jaka jest dalsza droga uzyskiwania dofinansowania:
zamówienie? Faktura przelewowa? Delegacja? A może
jeszcze coś innego?
Dalej
postępujemy
kwestury/księgowości.
wg
wskazówek
pracownika
Sponsoring
Umiejętność zdobywania sponsorów dla naszych przedsięwzięć
jest bardzo ważna. I jest to wiedza procentująca na przyszłość, bo
uczymy się przez to negocjować i prezentować swoje dokonania
oraz pomysły. Cała procedura obejmuje kilka kroków:
123
KROK 1. Najpierw powinniśmy się zastanowić jaki profil ma nasza
impreza. Pozwoli to wybrać firmy potencjalnie zainteresowane.
Każda firma posiada swoją politykę sponsoringu. Jedne wydają
na kulturę, inne na sport, a jeszcze inne na rozwój nauki lub na cele
charytatywne. Po takiej burzy mózgów powinniśmy wiedzieć jakich
firm szukamy i czym taka firma mogłaby być zainteresowana
w ramach profitów za wsparcie finansowe. Szukając potencjalnych
chętnych warto się rozglądnąć, które firmy sponsorowały
przedsięwzięcia podobne do naszego.
KROK 2. Teraz tworzymy ofertę sponsorską. Powinna ona zawierać
kilka istotnych elementów:
kim jesteśmy
na co chcemy pieniądze
co możemy zaoferować firmie w zamian za jej wsparcie
finansowe
jakiej kwoty oczekujemy
jak zainwestowanie w nasz projekt wpłynie na wizerunek
firmy
kontakt do osoby odpowiedzialnej u nas za kontakty ze
sponsorami
Nasza oferta powinna być napisana przejrzyście i przyciągać wzrok.
Dobrze, gdy umieścimy w niej zdjęcia, które pozwolą potencjalnemu
sponsorowi na stworzenie wyobrażenia o efekcie końcowym
projektu. Jednak z obrazkami i grafiką nie należy przesadzać, lepiej
o jeden element za mało, niż za dużo! Dobrze profity dla sponsora
podzielić
na
przeznaczone
dla
sponsora
głównego
124
oraz wspierającego. Drugi podział może dotyczyć na profity,
które firma zyska przed eventem, w trakcie i po nim.
KROK 3. Kolejnym krokiem jest stworzenie na nasz użytek bazy
danych firm np. pliku arkusza kalkulacyjnego. Ułatwi nam to
pracę. W kolejnych kolumnach wpisujemy:
nazwę firmy
branżę
osobę kontaktową i jej stanowisko
telefon
e-mail
stan kontaktu ( czy zadzwoniliśmy, kiedy mamy zadzwonić ,
napisać, co wysłać itp.)
uwagi
Na początku wypełniamy tyle, ile znamy i uzupełniamy dane
na bieżąco.
KROK 4. Teraz jest moment na zawiązywanie kontaktów.
Niektórzy twierdzą, że ilość wykonanych telefonów przekłada się
proporcjonalnie na ilość zdobytych pieniędzy i jest w tym ziarnko
prawdy. Powinniśmy zadzwonić do każdej firmy. Jeśli mamy
telefon na recepcję, to przedstawiamy się:
"Dzień Dobry, nazywam się...... . Reprezentuję Koło Naukowe... .
Zastanawiam się z kim w państwa firmie powinienem/powinnam
porozmawiać na temat sponsorowania przez Państwa firmę
naszego eventu?".
W takiej sytuacji recepcjonista połączy nas z odpowiednią osobą
lub da nam do niej bezpośredni kontakt, ew. dopyta o szczegóły
i powie co robić dalej.
125
Gdy posiadamy bezpośredni kontakt do osoby odpowiedzialnej
za sponsoring w danej firmie, to sytuacja wygląda podobnie.
Przedstawiamy się jak wyżej i mówimy o jaki event nam chodzi.
Najczęściej wtedy zostaniemy poproszeni o wysłanie oferty
sponsorskiej i zostanie nam podany odpowiedni adres e-mail.
KROK 5. Po wysłaniu oferty powinniśmy poczekać kilka dni
na odpowiedź za pomocą e-maila, a jeśli jej nie dostaniemy to
zadzwonić. Jeśli firma będzie zainteresowana czas najwyższy
umówić się na spotkanie. Profesjonalnie będzie, jeśli to my
zaproponujemy termin spotkania. Najczęściej będzie miało ono
miejsce w siedzibie firmy.
KROK 6. Kolejny etap to umowa sponsorska. W zależności
czy robimy imprezę na skalę wydziałową, czy na skalę uczelnianą,
muszą ją sygnować dziekan lun prorektor ds. studenckich. W drugim
wypadku musi ona zostać najpierw zaakceptowana przez prawnika
uczelnianego, który rezyduje w pokoju obok prorektora ds.
studenckich. Można go zastać pon-pt w godz. 9-12. Z umową
zaakceptowaną przez prawnika możemy udać się do prorektora
po podpis. Drugą stroną sygnującą jest przedstawiciel firmy. Wzór
umowy znajduje się w dziale Papierkologia. Powstał on na bazie
podpisanych przez SSPW umów.
KROK 7. Na koniec należy zadbać o realizację postanowień
umowy, by nie zawieść sponsora. Poza tym jest to dokument prawny,
więc nie dotrzymanie jego postanowień może być wniesione
do sądu. Utrzymanie dobrych kontaktów ze sponsorem może
owocować dłuższą współpracą. Stali sponsorzy to rzecz ważna dla
organizacji. Ich marka promuje naszą, bo skoro taka firma nas
doceniła to musimy być dobrzy - tak myślą inni potencjalni
inwestorzy.
126
Formą zapłaty za proponowaną przez nas promocję nie zawsze
muszą być pieniądze. Czasem sponsorzy mogą przekazać na naszą
rzecz produkowane przez siebie rzeczy. A teraz kilka dobrych rad:
Na spotkania należy przyjść ubranym w miarę elegancko, ale
bez przesady. Raczej w stonowanych kolorach. Bez
nadmiernej biżuterii. Jednym słowem z klasą.
Powinniśmy się zachowywać pewnie i pokazać sponsorowi,
że warto w nas inwestować. Bo jest to inwestycja obiecująca
profity na przyszłość.
Dobrze jest spróbować najpierw rozmowy z mniej znaczącą
firmą, by nabrać wprawy. Gafę w rozmowie możemy
popełnić tylko raz i stawia nas to na przegranej pozycji.
e-Wniosek 2
eWniosek (obecnie korzystamy z jego nowszej wersji eWniosek
2) to system elektronicznego obiegu oraz akceptacji wniosków
o dofinansowanie i rozliczeń, który jest dostępny z poziomu
przeglądarki internetowej. Pozwala to na zwiększenie wydajności
prac i szybkości rozliczania projektów. Możemy go znaleźć
po adresem: https://ew2.samorzad.pw.edu.pl.
Stworzenie konta na ew2 to obecnie jedyna droga do uzyskania
dofinansowania z Funduszu Kulturalno - Wychowawczego
(FKW) [patrz: Finanse -> Jak wnioskować o dofinansowanie? ->
Komisje programowe]. Konto może założyć każdy student PW.
Odpowiedni formularz wraz z informacjami jak go wypełnić
można znaleźć na stronie ew2 (adres j.w.), po naciśnięciu
przycisku ,,wniosek o nowe konto". Konto posiadać:
127
możesz zawsze, tak długo jak jesteś studentem PW
powinieneś jeżeli jesteś osobą aktywną i w najbliższym
czasie możliwe, że będziesz prowadził projekt
korzystający z dofinansowania FKW
musisz jeżeli jesteś dysponentem środków swojej
jednostki, bądź już prowadzisz projekt, który ma
korzystać z dofinansowania z FKW
Ale po kolei:
Podstawową rolą w ew2 jest wnioskodawca. Jest to
osoba, która tworzy i składa wniosek o dofinansowanie.
Jeśli działamy w wielu organizacjach, to powinniśmy
mieć rolę wnioskodawcy dla każdej organizacji.
O przyznanie kolejnych ról prosimy administratora ew2
drogą mailową. Dane do kontaktu znajdują się na dole
strony startowej naszego konta.
Zaraz nad nim jest dysponent. Jest to osoba, której rolą
jest dysponowanie środkami danej jednostki. Każda
jednostka musi posiadać co najmniej jednego dysponenta.
Do jego zadań należy ocenienie czy złożony przez
wnioskodawcę projekt jest złożony zgodnie z polityką
finansową jednostki oraz czy jest wypełniony
prawidłowo. Może zaakceptować wniosek lub go
odrzucić, dodając komentarz o przyczynach. Brak
dysponenta oznacza brak możliwości zaakceptowania
wniosków i rozliczeń na etapie jednostki - co w praktyce
jest jednoznaczne z niezłożeniem wniosku. Aby otrzymać
rolę dysponenta w systemie ew2 należy przynieść
przewodniczącemu KFG odpowiednie upoważnienie
(dostępne na stronie samorządu samorzad.pw.edu.pl,
w zakładce KFG) podpisane przez przewodniczącego
jednostki.
128
Każda jednostka musi posiadać w systemie uzupełnione
dane kontaktowe. W przypadku braku, bądź niepoprawnych
danych, konto jednostki może zostać zablokowane do czasu
ich uzupełnienia. Skutkuje to brakiem możliwości składania
wniosków. O tym, że dane są nie uzupełnione jesteśmy
informowani przez administratora systemu.
Konto może również zostać zablokowane w wypadku
niedopilnowania formalności określanych przez regulamin,
związanych z rozliczeniami projektów. W tym przede
wszystkim terminów. W takim wypadku konto jednostki jest
blokowane do momentu zakończenia obiegu rozliczenia.
[Finanse -> Jak wnioskować o dofinansowanie? -> Komisje
Programowe]
Gdy nasz wniosek przechodzi kolejne stadia obiegu, to
system ew2 wysyła maile informujące o obecnym stadium
naszego wniosku.
Oprócz roli finansowej system ew2 jest źródłem informacji
o jednostkach dla przewodniczących komisji oraz opiera
na swoim silniku kilka innych projektów:
system ewidencji Kół [patrz: Rada Kół Naukowych ->
System ewidencji Kół]
baza danych firm i organizacji
129
VII. Projekty
130
SZKOLENIA
Aby praca w kole przebiegała sprawniej powinniśmy inwestować
w umiejętności swoich ludzi. Warto tu rozróżnić umiejętności:
twarde, czyli np. obsługa oprogramowań, umiejętność
tworzenia rysunków technicznych itp.
miękkie, rozumiane jako zdolności interpersonalne związane
z komunikacją, prezentacją itp.
Aby sprostać tym wyzwaniom możemy zorganizować szkolenie.
A oto pytania, które powinniśmy sobie postawić i zadania jakie
powinnyśmy wykonać, przy organizacji takiego szkolenia:
1. Zastanów się nad jego formą (zespół trenerów, szkolenie
wewnętrzne).
2. Zdecyduj czy chcecie wyjechać i spędzić kilka dni razem
(szkolenie wyjazdowe) lub lepszą forma będzie spotkanie się
na miejscu (szkolenie stacjonarne).
3. Zdecyduj ile dni ma trwać szkolenie.
4. Ustal datę.
5. Przeanalizuj za pomocą ankiety potrzeby szkoleniowe
oraz skonsultuj się z koordynatorami projektów w Twoim Kole
jakich umiejętności miękkich brakuje im u ludzi.
6. Znajdź ludzi, którzy poprowadzą to szkolenie, jeśli nie
korzystacie z usług zespołu STER lub temat szkolenia jest bardzo
specyficzny.
7. Zorganizuj ośrodek, transport, wyżywienie (w przypadku
szkolenia stacjonarnego wystarczy zorganizowanie Sali i małego
co nieco).
131
8. Napisz harmonogram szkolenia oraz program merytoryczny
(w konsultacji z trenerami, na podstawie ankiet i potrzeb
szkoleniowych).
9. Stwórz listę ludzi i pobierz od nich opłatę szkoleniową.
10. Stwórz kosztorys i zdobądź dofinansowanie (sponsorzy, KD,
wydział, środki własne koła, składka studencka). (właściwie punkty
9 i 10 powinny się odbywać równolegle, ponieważ koszty zależą
od ilości uczestników, ale bez znania całkowitego kosztu nie znamy
wysokości składki studenckiej).
11. W porozumieniu z trenerami zrób listę zakupów (coffee break,
materiały szkoleniowe, materiały na gry integracyjne i wieczorne
zabawy).
12. Zaplanuj gry integracyjne na wieczór i wszelakiego rodzaju
imprezy z atrakcjami (inwencja twórcza wysoce wskazana).
13. Zrób zakupy i możecie wyjeżdżać
Dzięki Centrum Ruchu Studenckiego jeden problem z organizacją
szkoleń stacjonarnych mamy z głowy- czyli miejsce. [CRS]
Kiedy uda nam się skoordynować wszystkie działania potrzebne
do organizacji szkolenia, nie pozostaje nic innego jak obserwacja
wyników naszej pracy oraz efektów szkolenia. Często można je
zobaczyć w małym odstępie czasu, tak jest np. przy szkoleniach
z technik prezentacji odbywających się przed Pulą na Projekty
Naukowe.
(Ster.org.pl)
132
ORGANIZACJA KONFERENCJI
Podstawowe zagadnienia:
1. Określić podstawowe zagadnienia dotyczące kształtu
konferencji
2. Podział na zespoły i ustalenie harmonogramu działań
3. Realizacja zadań w grupach
4. Końcowe przygotowania i konferencja
5. Podsumowanie
Rozwinięcie:
1. Zakres (skala) konferencji
Uczelniana
Międzyuczelniana
Ogólnopolska
Międzynarodowa
2. Do kogo jest skierowana
Studenci
Licealiści
Wykładowcy
Zwykli ludzie
3. Forma konferencji
Referaty studenckie
133
Referaty pracowników naukowych
Sesja posterowa
Przeglądy tematyczne (wymian doświadczeń)
Panel dyskusyjny
Warsztaty
4. Czas trwania
Dzień
Weekend (kilka dni)
Tydzień
5. Liczba osób
20-30
50-70
100-150
300...
6. Miejsce
Uczelnia (PW lub inne)
Centra konferencyjne
134
Ośrodki naukowe (PAN, CBK...)
7. Czas wolny
Przerwa na kawę
Oglądanie posterów
Bankiet i impreza integracyjno-zapoznawcza
Zwiedzanie miasta
Koncert
8. Zasoby ludzkie (współorganizacja)
Nasze Koło
Inne koła (+inne uczelnie)
Sponsorzy (ręce do pracy)
SSPW
Organizacje naukowe
Studenci, wolontariat
9. Zasoby finansowe
Subkonto koła
Wnioski do SSPW
Sponsorzy
Władze uczelni i wydziału
współorganizatorzy
Instytuty naukowe
135
Dofinansowanie z UE
Urząd miasta
Fundacje
Opłata konferencyjna
10. Środki materialne
Wynajem
Materiały, które dali sponsorzy
Co trzeba zakupić
11. Patronat
Honorowy
Medialny
12. Organizacja
Zakwaterowanie
Wyżywienie
Transport
Opieka rezydencka
Wolny Czas
136
13. Promocja
Strona www konferencji (rekrutacja, program, informacja)
Strona koła, wydziału, uczelni, wrsu
Tematyczne serwisy informacyjne
Plakaty i banery
Listy mailingowe
Media (TVPW, Radioaktywne, Patroni Medialni)
Współorganizatorzy
Promocja w liceach
Ogłoszenia na wykładach
Informacje w ośrodkach naukowych
Nietypowe formy reklamy (happening, rzeźby, rysunki,
działania)
+podobny schemat na innych uczelniach
14. Materiały konferencyjne
Ulotki informacyjne
Księga abstraktów
Program/harmonogram
Kupony na jedzenie i imprezy
Materiały promocyjne
gadżety, torby konf.)
sponsorów
(notesy,
długopisy,
Badże
15. Kosztorys i rozliczenia (na koniec konferencji)
16. Dyplomy, certyfikaty, podziękowania dla uczestników,
referentów (także ustne, listowne)
137
Dla wykładowców
Dla sponsorów
17. Podsumowanie
Co wyszło
Co nie wyszło
Wnioski
Plany na przyszłość
18. Inne
Bezpieczeństwo
Administracja
Rejestracja
Proponowane zespoły zadaniowe:
ds. finansów
ds. Promocji i Informacji
ds. merytoryki, rejestracji i administracji
ds. zadań specjalnych
główny (w jego skład wchodzą szefowie pozostałych
zespołów = rdzeń konferencji)
138
CYKLE WYKŁADÓW
Spotkania z osobistościami nauki z danej dziedziny. Możliwości
w tym zakresie jest wiele: pojedynczy wykład, cykl wykładów
z ta samą osobą lub cykl wykładów z różnymi prowadzącymi
mający wspólny temat. Przy organizacji istotne jest:
dokładne omówienie terminu i potrzeb z prelegentem
(wielkość sali, sprzęt multimedialny, godzina rozpoczęcia,
czas trwania prelekcji, rodzaj audytorium)
zarezerwowanie sali
promocja wykładu (plakaty, maile do członków koła,
informacja na stronie wydziału, stronie koła oraz
na polibuda.info) [patrz: Promocja]
Doświadczenie wskazuje, że za promocję wykład warto wziąć się
wcześniej. Zajmuje to zwykle sporo czasu. W dobrym smaku jest,
aby plakaty zawisły tydzień lub dwa tygodnie wcześniej
(w przypadku dużych projektów). Rzeczy, na które warto zwrócić
uwagę:
nie tylko członkowie koła będą zainteresowani wykładem
rozpropagowanie go po całej uczelni zrobi Koło bardziej
medialnym oraz zachęci ludzi do przyłączenia się do koła
warto w przekazywaniu informacji korzystać z list
mailingowych oraz specjalistycznych portali:
kola@samorząd.pw.edu.pl
[email protected]
listy wydziałowe
139
[email protected]
www.oppi.pl
polibuda.info (dział o wykładach specjalnych)
www.rkn.pw.edu.pl (dział o wykładach, szkoleniach
i konferencjach)
Przy tworzeniu plakatów warto się zastanowić nad nazwą dla cyklu
(wtedy zmienia się tylko temat wykładu i prelegent) oraz jednolitą
grafiką [Promocja -> Wizerunek Koła -> SIW]. Gotowy wzór to
również oszczędność czasu przy tworzeniu plakatów na kolejne
edycje.
Istnieje możliwość złożenia podania do dziekana o zaakceptowanie
naszego cyklu wykładów jako przedmiotu dodatkowego (przy
odpowiedniej obecności na wykładach studenci mogą mieć ten cykl
wpisany do suplementu do dyplomu jako przedmiot dodatkowy).
Decyzję taką podejmuje rada wydziału. [patrz: Projekty -> Projekty
naukowe w przedmiot]
Gdy rada się na to nie zgodzi możemy wystawić na podstawie
statystyki obecności certyfikaty uczestnictwa. Mogą one być
sygnowane podpisem prezesa Koła i np. dziekana lub prodziekana.
140
Miłym akcentem jest podziękowanie prelegentowi za współpracę
(non-profit, bądź co bądź) w formie dyplomu. Dyplom taki mogą
sygnować:
organizator
prezes koła
wszyscy uczestniczy (robi
na prowadzącym wykład)
to
piorunujące
wrażenie
Na niektórych wydziałach na zaproszenie osób z zewnątrz
(prelegentów) na teren wydziału jest potrzebna zgoda Dziekana.
Trzeba się zorientować czy obejmuje to również nasz wydział.
WNIOSKI PATENTOWE
Są one niezwykle rzadkim elementem CV każdego studenta, zaś
ich posiadanie stanowi o zamiłowaniu do nauki oraz niezwykle
cennym, innowacyjnym toku myślenia. Mogą być również
źródłem przypływu gotówki. Jeżeli już zdarzy się, że to co
wymyślimy w naszym projekcie może nieść ze sobą wartość
wynalazczą, to jest to dla nas świetna wiadomość. Istnieje kilka
możliwych ścieżek do obrania:
Możemy nasz wynalazek opatentować samodzielnie (jeżeli
dysponujemy odpowiednią gotówką na wynajęcie rzecznika
patentowego). Znajdziemy u niego wszystkie konieczne
informacje oraz niezbędne dokumenty.
Gdy projekt realizowaliśmy z naszym opiekunem
naukowym, bądź innym pracownikiem Politechniki, to
istnieje możliwość, aby przyjemność złożenia wniosku
patentowego nie obciążała naszego portfela, ze względu
na to, że wniosek ten byłby wnioskiem pracowniczym.
141
W drugim przypadku procedura złożenia wniosku patentowego
wygląda następująco:
Po wyrażeniu zgody przez wszystkie z osób, dzięki
którym ów pomysł patentowy powstał, idziemy
do Zespołu Rzeczników Patentowych przy Politechnice
Warszawskiej s.c., gdzie spotykamy się z rzecznikiem
patentowym odpowiednim do dziedziny, z jakiej
wywodzi się nasz pomysł (np. mechanika, chemia);
Przedstawiamy mu nasz pomysł oraz rozmawiamy
na temat powodzenia ewentualnej procedury patentowej;
Otrzymujemy od niego dokumenty, które będą musieli
podpisać wszyscy twórcy;
Z tymi dokumentami udajemy się do kierownika naszego
instytutu (bądź innej jednostki naukowej), który musi je
podpisać. Następnie przynosimy je z powrotem
do rzecznika patentowego. Od tej pory rozpoczynamy
pisanie wniosku patentowego. Wtedy najlepiej jest
wyposażyć się, za drobną opłatą, w poradnik dotyczący
pisania wniosków patentowych, dostępny w Urzędzie
Patentowym RP;
Z naszą piśmienniczą twórczością wracamy do rzecznika
patentowego, który przekształci nasz język na język
urzędowy i wprowadzi niezbędne poprawki. Teraz już
wszystko zależy od rzecznika, który przygotowuje nasz
wniosek oraz zanosi go do Urzędu Patentowego RP.
Po jakimś czasie, nasza jednostka naukowa otrzymuje
zawiadomienie, że do Urzędu wpłynęły nasze wnioski patentowe.
W tym momencie rozpoczyna się procedura patentowa, która
zwyczajowo trwa od 3 do 5 lat. Jest to czas kiedy możemy podjąć
szereg kolejnych działań zmierzających do promocji naszego
142
pomysłu, za którymi mogą już iść niemałe zyski finansowe, ale
o tym można by napisać całą książkę.
http://www.uprp.pl
ORGANIZACJA IMPREZ
Koło Naukowe to nie tylko działalność naukowa. Czasem
organizujemy również imprezy - w celu promocji lub integracji
[integracja]. W tym celu potrzebujemy:
Miejsca - warto poszukać klubu, który w miarę wszyscy znają
i gdzie rezerwacja nic nie kosztuje lub kosztuje niewiele.
[struktura pw / inne jednostki / kluby politechniki]
Pomysłu - dobrze nadać naszej imprezie pewien klimat związany
z
charakterem
wydarzenia.
Impreza
jest
ciekawsza
gdy towarzyszą jej konkursy i zabawy np. karaoke. Można się
postarać o sponsora, który zapewni darmowe napoje
lub nietypowe jedzenie np. sushi i zasponsoruje nagrody.
Goście - oprócz docelowej grupy naszej imprezy, czyli studentów
i członków koła możemy imprezę wykorzystać do budowania
kontaktów. Dlatego zaprośmy władze wydziału, uczelni, sponsora
naszego ostatniego projektu, opiekuna koła itd. Nieformalne
warunki sprzyjają załatwianiu wielu spraw.
Informacja - równolegle z zaproszeniami dla VIPów powinniśmy
poinformować studentów o planowanej imprezie np.
przygotowując dobry plakat [Promacja]
143
ZASADY KORZYSTANIA Z AULI
GŁÓWNEJ
Jeśli chcemy zrobić imprezę ze sporym rozmachem, to możemy
postarać się o wykorzystanie do tego celu Dużej lub Małej Auli
Politechniki Warszawskiej. Na początku powinniśmy znaleźć
odpowiedni termin. Naprawdę trzeba o tym pomyśleć ze sporym
wyprzedzeniem, ponieważ aula jest oblegana (władze uczelni
wynajmują ją komercyjnie). Wolne terminy możemy sprawdzić
w administracji PW w Gmachu Głównym w pokoju 15a. Warto
zawalczyć o poparcie Samorządu Studentów dla naszej inicjatywy.
Mamy wtedy większą szansę na wynajem Auli po okazyjnej cenie.
Podanie o wynajem znajdziemy w papierkologii.
ZALICZANIE PRAC PRZEJŚCIOWYCH
I DYPLOMOWYCH PRACĄ W KOLE
Władze Uczelni dały wyraźny sygnał, że popierają tego typu
inicjatywy. Nikogo nie trzeba przekonywać, że w prace związane
z własnymi zainteresowaniami jesteśmy bardziej zaangażowani.
Możemy w ten sposób połączyć przyjemne z pożytecznym - mamy
kolejne zaliczenia, popychając równocześnie do przodu działalność
naszego Koła i własny rozwój. Sytuacja działa też w drugą stronę wykonując obszerną pracę przejściową można jej część wydzielić
w ramach działalności Koła - dzięki temu można ją np. "przemycić"
do CV. Aby móc zgłosić własny temat musimy się tym zająć
w miarę wcześnie. Na niektórych wydziałach wystarczy uzgodnienie
z prowadzącym, w innych natomiast konieczna jest wizyta
w dziekanacie, gdzie udzielą nam stosownych informacji.
Należy pamiętać o tym, że prace zaliczeniowe/dyplomowe są
pracami indywidualnymi - oznacza to, że w przypadku prac
144
realizowanych zespołowo konieczne jest przydzielenie każdej
osobie konkretnego zakresu pracy do realizacji, z którego zostanie
rozliczona przez komisję egzaminacyjną/promotora. Takie
przypadki należy wcześniej uzgodnić w szczegółach
z promotorem.
KONKURSY
Wbrew pozorom bardzo wielu studentów lubi startować we
wszelkiego rodzaju konkursach. Pozwalają one na sprawdzenie
swojej wiedzy i inwencji twórczej, oraz wygranie rzeczy, na które
normalnie nie było by nas stać lub uważalibyśmy je za zbędny
wydatek. Warto więc pomyśleć nad taką formą promocji naszego
Koła. Najważniejszy przy organizacji konkursu jest pomysł - to
klucz do sukcesu. Jeżeli wiemy jakie zadanie mają wykonać nasi
uczestnicy, to musimy przygotować jasne zasady oraz konkursy.
Z racji tego, że koła naukowe zwykle nie mają dużych funduszy,
to można na nagrodę przeznaczyć np. koszulkę naszego koła
lub inny gadżet. Przy większych konkursach możemy
wnioskować do KK lub KD oraz do puli na Promocję
(w zależności od tematyki konkursu) o dofinansowanie nagrody
[Finanse / Źródła finansowania]. Jednak taki poważny konkurs
wymaga regulaminu. Następnym krokiem jest poinformowanie
studentów o naszym konkursie. [Promocja]
Konkurs może być prostym sposobem na wymyślenie np. nazwy
koła lub zaprojektowanie logo. Dzięki temu mamy kilka
projektów, z których wybieramy najlepszy. Zwycięzca dostaje
nagrodę oraz ma satysfakcję, że koło naukowe posiada logo jego
autorstwa.
Może być również element oferty sponsorskiej. My organizujemy
konkurs, promując na uczelni sponsora i naszą z nim współpracę a więc nasze Koło. W zamian dostajemy od sponsora nagrody i
w zależności od umowy może coś jeszcze.
145
WYJAZDY NA KONFERENCJE
Każde koło ma jakieś osiągnięcia na polu naukowym. Czasami
powstają z tego dość poważne publikacje ukazujące się w fachowej
prasie. Warto pochwalić się swoimi sukcesami na konferencji
dotyczącej podobnej tematyki. Na pewne zdobyte w ten sposób
doświadczenie oraz wymiana poglądów z pozostałymi uczestnikami,
zaprocentuje w przyszłości. Jeżeli znajdziemy już konferencję, która
nas konkretnie interesuje, to możemy postarać się o dofinansowanie
naszego wyjazdu od Dziekana lub z puli Komisji Dydaktycznej.
Przy konferencjach mogących rozpromować Politechnikę, czyli tych
największych i bardzo medialnych, możemy składać również do Puli
na Promocję PW. Wyjeżdżając na konferencję powinniśmy się
zorientować w kilku kwestiach:
do kiedy upływa termin płatności, zgłaszania abstraktów
i wykładów
kto sfinansuje nasz wyjazd
transport
nocleg
wyżywienie
Warto pomyśleć o tym z wyprzedzeniem, ponieważ przy dużych
konferencjach może nie być miejsc noclegowych w mieście,
wolnych na tzw. last minute.
146
PROJEKTY NAUKOWE W PRZEDMIOT
Projekty naukowe koła mogą mieć zastosowania dydaktyczne.
Jeśli projekt jest innowacyjny i pokazuje nową dziedzinę wiedzy
oraz pokrywa się z tokiem studiów na wydziale, to prosta droga
by przekształcić go w przedmiot, np. laboratorium. Pomysł taki
należy zgłosić do prodziekana ds. naukowych, mając opinię
swojego opiekuna oraz pracowników naukowych wydziału
zajmujących się tą działką. Takie działanie wpływa na poprawę
jakości kształcenia na naszej uczelni i umożliwia rozwój kierunku
z duchem czasu, bo kto inny jak nie My studenci ma to zrobić.
DODATKOWE PRZEDMIOTY
Będąc w Kole Naukowym możemy spróbować uruchomić
dodatkowy przedmiot dla członków naszego Koła. Pozwala nam
to na uczenie się tego co nas interesuje w ramach toku studiów
i zdobywanie za to punktów ECTS. Jeśli taki przedmiot zostanie
uruchomiony jest on wpisywany do suplementu do dyplomu.
Aby taki przedmiot powstał musimy wiedzieć czego chcemy się
nauczyć. Trzeba porozmawiać o tym w kole np. na zebraniu.
Zobaczyć czy są chętne osoby, aby na taki przedmiot uczęszczać.
Kolejny krok to znalezienie prowadzącego. Powinien spełniać
dwie podstawowe cechy:
znać się na przedmiocie który ma wykładać ( być może
prowadził nam pokrewny przedmiot, możemy popytać
starszych kolegów lub poszukać na innych wydziałach)
powinien być otwarty na studenckie inicjatywy.
Powinniśmy z nim porozmawiać. Teraz z jego pomocą piszemy
program i regulamin przedmiotu. Dokumenty te wraz z podaniem
o uruchomienie przedmiotu składamy do rady programowej
kierunku. Warto wcześniej porozmawiać o tym z dziekanem
147
lub prodziekanem ds. studenckich. Mogą oni pomóc nam
w forsowaniu naszego pomysłu oraz pokażą nam formalną drogę
jaką powinniśmy przebyć.
CYKLICZNE PROJEKTY NAUKOWE
Każde Koło bierze udział w projektach naukowych
lub popularyzujących naukę. Najczęściej odbywają się one
cyklicznie - zwykle raz do roku. Na Politechnice zaliczamy do nich:
Targi Kół Naukowych i Organizacji Studenckich
KONIK [Rada Kół Naukowych --> Projekty RKN -->
Targi KONIK]
Ogólnopolska
Konferencja
Naukowych (KSKN)
Studenckich
Kół
Piknik Naukowy (co roku w pierwszej połowie czerwca
na podzamczu organizowany jest Piknik mający na celu
promocję nauki wśród dzieci i młodzieży, gdzie każda
jednostka naukowa może zaprezentować swoje
osiągnięcia)
Wioska Akademicka / Studenckie Miasteczko
Naukowe (co roku podczas głównej imprezy
Juwenaliowej jest organizowana Wioska, na której mogą
się prezentować organizacje studenckie. Zaczyna się
podczas parady i trwa do późnego popołudnia)
Festiwal Nauki (w drugiej połowie września odbywa się
festiwal popularyzujący naukę. Jako Koło możemy
współpracować z zakładem na wydziale lub zorganizować
coś sami, możliwość wejścia do laboratorium
na ćwiczenia będzie mile widziana).
http://festiwal.icm.edu.pl
148
Każda z tych imprez pozwala dzielić się naszą wiedzą
i dokonaniami z ludźmi mniej lub bardziej wprawionymi w bojach
w naszej dziedzinie. Jest to jeden z celów koła - popularyzacja
nauki. Dzięki temu możecie rekrutować nowych członków. Kto
wie jakie powołanie do nauki, nie odkryte, ma w sobie student
idący na Juwenalia.
149
VIII. Rozwój Koła we współpracy z
instytucjami wspomagającymi
rozwój nauki
150
Wstęp
Kiedy się nad tym dłużej zastanowić, podstawowe badania
naukowe są jak sztuka renesansu: finansowane przez państwo
oraz książęta. Nierozpoznany jeszcze da Vinci czy Michael
Angelo musi wygrać patronat Medici lub Borgia. A naukowiec
musi wygrać (zdobyć) grant rektorski albo Komitetu Badań
Naukowych PAN. Badania z zastosowaniem przemysłowym
mogą znaleźć fundatorów na otwartym rynku, ale większość
wielkiej pracy nad fundamentalna nauką zależy, w pewnym
sensie, od uprzejmości nieznajomych.
Indywidualni naukowcy nie wstydzą się mówić o kwestiach
społecznych i naukowych, ale kwestie sponsoringu badań
naukowych skutecznie zamykają im usta. "Jeśli podniosę szum
tym razem...", wydają się myśleć, "...to mogę zostać pominięty
przy następnym rozdzielaniu środków finansowych". Albo chodzi
tylko o niewystarczającą liczbę głosów, które upominałyby się
o swoje racje. Wg badań Narodowej Rady Naukowej w USA
naukowcy stanowią 1/1000 populacji. Oznacza to, że wcale nie
jest nas tak mało na świecie.
Jeśli się zjednoczymy, łatwiej będzie nam zyskać poparcie
i wywalczyć większe dofinansowania badań naukowych
oraz przystępne warunki ich przyznawania. W tym rozdziale
możemy zobaczyć gdzie jeszcze możemy się zwrócić o wsparcie
finansowe w chwili obecnej. Zapraszamy do lektury!
ZESPÓŁ RZECZNIKÓW PATENTOWYCH
PRZY POLITECHNICE WARSZAWSKIEJ
S.C.
Jest to spółka ściśle współpracująca z nasza uczelnią. Pracują
w niej rzecznicy patentowi - będący jednocześnie specjalistami
z różnych dziedzin nauki. To tam sporządza się dokumentację
patentową naszych wynalazków.
151
WARSZAWSKI PARK
TECHNOLOGICZNY
Jednostka, która podejmuje liczne inicjatywy prostudenckie.
Politechnika Warszawska podpisała z WPT porozumienie
współpracy. W ramach tej współpracy przedstawiciele WPT zaczęli
uczestniczyć w posiedzeniach oceniających projekty i dla
najlepszych pomysłów aplikacyjnych mają propozycję stworzenia
własnej firmy w ramach inkubatora. Organizowane są również
szkolenia z zakresu finansowania i rozwoju przemysłu
oraz technologii.
www.inkubator-technoport.pl
www.technoport.pl
KOMITET BADAŃ NAUKOWYCH
www.nauka.gov.pl
kbn.icm.edu.pl/pub/kbn/index.html
KRAJOWY PUNKT KONTAKTOWY
PROGRAMÓW BADAWCZYCH UE
7. Program Ramowy w zakresie badań i rozwoju technologicznego
(7PR) jest największym mechanizmem finansowania i kształtowania
badań naukowych na poziomie europejskim. Jest to program
siedmioletni (2007-2013) o budżecie wynoszącym prawie 54
miliardów euro, co przy obecnych kosztach stanowi wzrost o około
63% w porównaniu z 6PR.
7 PR jest podstawowym instrumentem realizacji celu strategicznego
jaki wyznaczyła w marcu 2000 roku w Lizbonie Rada Europejska:
152
przekształcenie UE w najbardziej konkurencyjną i dynamiczną,
opartą na wiedzy gospodarkę na świecie, zdolną do zapewnienia
trwałego wzrostu gospodarczego, stworzenia liczniejszych
i lepszych miejsc pracy oraz zagwarantowania większej spójności
społecznej. Trójkąt wiedzy, który tworzą edukacja, badania
i innowacje, jest niezbędny do osiągnięcia tego celu.
Biorąc pod uwagę wyzwania stojące przed Europą, 7PR ma
następujące cele:
wspieranie współpracy ponadnarodowej we wszystkich
obszarach badań i rozwoju technologicznego,
zwiększenie dynamizmu, kreatywności i doskonałości
europejskich badań naukowych w pionierskich dziedzinach
nauki,
wzmocnienie potencjału ludzkiego w zakresie badań
i technologii poprzez zapewnienie lepszej edukacji i szkoleń,
łatwiejszego dostępu do potencjału i infrastruktury
badawczej, wzrost uznania dla zawodu naukowca
oraz zachęcenie badaczy do mobilności i rozwijania kariery
naukowej,
zintensyfikowanie dialogu miedzy światem nauki
i społeczeństwem w Europie celem zwiększenia społecznego
zaufania do nauki,
wspieranie
szerokiego
stosowania
rezultatów
i rozpowszechniania wiedzy uzyskanej w wyniku
działalności badawczej, finansowanej ze środków
publicznych.
Niech ten poważny tekst was nas nie wystraszy od podjęcia
działań w celu zdobycia funduszy z UE. Wszystkie informacje
znajdziecie na stronie:
www.kpk.gov.pl
153
INNE FUNDUSZE Z UE
Na stronie http://www.aiptech.pl/ znajdziemy ogólne informacje
o dofinansowaniach z UE, ale każdy przypadek jest wyjątkowy
dlatego korzystajmy z konsultacji w punkcie informacyjnym przy
Akademickim Inkubatorze Przedsiębiorczości :
Politechnika Warszawska
ul. Niepodległości 222, pok. 2
w godz:
poniedziałek - 15:00 - 17:00
środa - 14:00 - 16:00
piątek - 10:00 - 12:00.
lub skontaktować się telefonicznie: (022) 745 19 11
E-mail: [email protected],
GG: 10700728
Skype: europejskie.fundusze
VENTURE CAPITAL
Tego typu fundusze przeznaczone są dla technologii w początkowej
fazie rozwoju. Venture Capital wybierają przedsięwzięcia
innowacyjne, które trafiają w niszę rynkową i mogą w krótkim czasie
przynieść duży zysk. Spółki tego typu podejmują duże ryzyko. Jeżeli
coś się nie uda, to nie trzeba im zwracać zainwestowanych
pieniędzy, ale za to mają swoje udziały w firmie, które przynoszą im
odpowiednie profity. Bardzo dokładnie analizują przedsięwzięcie,
ponieważ podejmują ryzyko z wkładami nawet rzędu 4mln zł.
Z naszego punktu widzenia spółka Venture Capital może
zainwestować w wymyśloną przez nas technologię i pomóc ją
154
opatentować oraz rozwijać w ramach swoich środków
finansowych i materialnych.
Na tym etapie niezastąpione są doświadczenia z prezentacji
projektów przed RKN, bo najczęściej Inwestorzy, podobnie jak
Koła Naukowe, są z różnorodnych dziedzin i nie muszą się znać
na tym co robimy. Często też mówi się, że jeżeli projektu nie da
się zaprezentować w 5 minut, to jest on zbyt skomplikowany,
aby w niego inwestować. Spółkom zależy, aby przedsięwzięcie
odniosło sukces,
dlatego zapewniają także wsparcie
ekonomistów, prawników i specjalistów .
Stowarzyszenie Aniołów Biznesu www.polban.pl
FUNDACJA NA RZECZ NAUKI POLSKIEJ
Jest to instytucja, która skupia się na wspieraniu naukowców,
zespołów badawczych oraz inicjatyw inwestycyjnych służących
nauce w Polsce. Podejmuje również działania na rzecz transferu
osiągnięć naukowców do praktyki gospodarczej. Swoje cele
wypełnia poprzez stypendia i nagrody indywidualne dla
naukowców, dofinansowania na modernizację pomieszczeń
naukowych (np. laboratoriów) oraz projektów wdrażania
osiągnięć naukowych w przemyśle, a także funduszy
na organizację szkoleń i konferencji oraz stypendia wyjazdowe.
www.fnp.org.pl
KONTAKTY Z INSTYTUACJAMI
NAUKOWYMI
W każdej dziedzinie nauki istnieją instytucje naukowe zajmujące
się nią. Warto utrzymywać stały kontakt i współpracę
z pracownikami takich instytucji. Mogą oni pomóc nam się
rozwijać, dzielić się swoja wiedzą oraz tworzyć nowe projekty
naukowe. Poza tym laboratoria na poziomie europejskim
i międzynarodowe kontakty są dobrym punktem wyjścia dla
poszerzania naszej działalności.
"Jednym z najlepszych sposobów wykorzystania czasu jest zwiększanie
stopnia kompetencji w najważniejszych dla siebie dziedzinach."
Brian Tracy
155
PODSUMOWANIE
To wszystko to tylko kilka możliwości ogólnych, są też fundusze,
przedsiębiorstwa i instytucje zajmujące się tylko i wyłącznie jedną
dziedziną. Dlatego każdy kto ma ciekawy pomysł niech szuka i nie
zniechęcania się, bo możliwości jest wiele, a nie ma nic
piękniejszego niż spełnianie własnych marzeń!
156
IX. Rada Kół Naukowych
157
OBOWIĄZKI KOŁA NAUKOWEGO
Obowiązki naszego Koła reguluje Zarządzenie Rektora nr 33 z dnia 20
września 2003 roku oraz regulamin RKN. Zarządzenie nr 33 nakłada na Koło
obowiązek:
Prowadzenia działalności zgodnej z prawem i statutem PW.
Składania sprawozdania z działalności (w tym finansowego)
do 31 stycznia za rok ubiegły. Sprawozdanie składa się
w Biurze Rektora w Gmachu Głównym PW oraz drugą kopię
do naszego Dziekana.
Informowania Biura Rektora o wszelkich zmianach w statucie
(regulaminie) i zmianach zarządu (wraz z dołączonym
protokołem z głosowania oraz kontaktami do wybranego
zarządu). Kontakty do nowego Zarządu należy składać również
do Dziekana.
Obowiązki nakładane na Koło przez regulamin RKN, możemy znaleźć
na stronie RKN (www.rkn.pw.edu.pl). Ponieważ w trakcie pisania tego
poradnika regulamin był w trakcie uaktualniania, nie mogliśmy go tutaj
zamieścić.
CZYM JEST RADA KÓŁ NAUKOWYCH
I JAK DZIAŁA?
Rada jest organem doradczym Komisji Dydaktycznej SSPW, reprezentującym
i zrzeszającym wszystkie Koła Naukowe Politechniki Warszawskiej. Do Rady
należy każdy członek Koła Naukowego (razem jest nas ok. 1000 osób - ta
liczba robi już wrażenie, niestety rzeczywista liczba udzielających się osób nie
jest taka różowa). Mamy nadzieję, że dzięki czytelnikom tego poradnika
będziemy mogli spojrzeć na ten tysiąc przez różowe okulary lub chociaż żółte.
158
Rada składa się z delegatów - po jednym z każdego Koła. Radzie
przewodzi zarząd wybierany spośród delegatów. W skład zarządu wchodzą
członkowie i przewodniczący RKN. Więcej informacji o strukturze Rady
i uprawnieniach jej poszczególnych członków znajdziemy w regulaminie
RKN (www.rkn.pw.edu.pl/download). Warto wiedzieć, że każdy członek
Koła ma prawo przyjścia na posiedzenie i zabrania głosu w dyskusji.
W związku z tym zachęcamy do liczniejszych reprezentacji Koła niż sam
delegat - im nas więcej tym lepiej, bo w ilości siła!
W CZYM RADA NAUKOWA MOŻE
OKAZAĆ SIĘ POMOCNA?
Reprezentuje Koła Naukowe przed władzami Politechniki,
Samorządu Studentów i organizacjami zewnętrznymi, które
zwracają się do niej w kwestiach związanych z Kołami
Naukowymi. Zarząd Rady stara się również, aby sprawy Kół
nigdzie nie były pomijane.
Przekazuje Kołom bieżące informacje, np. na temat terminów
i sposobów wnioskowania o dofinansowania, odbywających się
szkoleń, warsztatów, konferencji, targów.
Stara się wyszukiwać nowe źródła finansowe dla działalności Kół
Naukowych
Organizuje wspólną promocję Kół Naukowych
Wspiera członków Kół Naukowych w ich działalności.
Koordynuje projekty związane z działalnością Kół [projekty RKN
PW]
Pracuje nad ulepszaniem aktów prawnych dotyczących Kół, np:
- regulamin RKN
- regulamin Puli na Projekty Naukowe
- statut i uchwały samorządu studentów
- statut i uchwały senatu PW
- zarządzenia rektora
159
Pracuje nad usprawnieniem działalności Kół Naukowych, m.in.
organizując szkolenia.
Integruje członków Kół Naukowych, by stworzyć platformę
wymiany doświadczeń.
PROJEKTY RKN PW
Targi Kół Naukowych i Organizacji Studenckich "KONIK"
Są to targi, na których Koła mają okazję zaprezentować swoją działalność.
Głównymi celami "Konika" są:
wzbudzenie zainteresowania kołami naukowymi
zachęcenie do wstąpienia do Kół Naukowych
pokazanie nauki w interesujący i przystępny sposób
zainteresowanie firm działalnością kół naukowych
Wszelkie informacje na temat organizacji i udziału w "Koniku" dostępne są
w zakładce KONIK na stronie rkn (www.rkn.pw.edu.pl).
Ogólnopolska Konferencja Studenckich Kół Naukowych (KSKN)
Konferencja mająca na celu integrację Kół Naukowych z całej polski,
reprezentujących różne dziedziny wiedzy. Koła prezentują się w ramach paneli
tematycznych. W zależności od edycji w panelach mogą brać udział specjaliści
oraz firmy z danej branży. Konferencja odbywa się co dwa lata na terenie
uczelni warszawskich.
www.kskn.pl
160
Studenckie Forum Naukowe
Jest inicjatywą rozpoczętą w 2008 roku. Projekt ten współorganizują: Rada
Kół Naukowych, Komisja Dydaktyczna oraz Centrum Studiów
Zaawansowanych. Forum odbywa się cyklicznie, w nieregularnych
odstępach. Na forum spotykają się: Koła Naukowe z danej dziedziny,
specjaliści mający udzielić Kołom rady co do dalszej działalności oraz
w niektórych edycjach firmy z branży.
Forum zwykle rozpoczyna się wykładem jednego z zaproszonych
specjalistów oraz firmy. Następnie Koła mają okazję do prezentacji swojej
działalności i osiągnięć. Spotkanie kończy się dyskusją, w trakcie której
członkowie Kół mogą zasięgnąć rady gości co do kierunku dalszego
rozwoju oraz porozmawiać na temat możliwości realizacji bieżących
projektów.
Jeśli mamy pomysł na tematykę kolejnego forum, to powinniśmy się
zgłosić do zarządu RKN.
Uniwersytet Dzieci
Uniwersytet Dzieci, jak sama nazwa wskazuje, jest projektem
przeznaczonym dla najmłodszych. Dzieci, które interesują się otaczającym
nas światem, mają okazję do poszerzenia swojej wiedzy. Mogą zapisać się
na Uniwersytet, gdzie otrzymują swój własny indeks. Wykładowcy
wyższych uczelni oraz studenci z Kół Naukowych przekazują najmłodszym
wiedzę uniwersytecką w formie odpowiedniej do ich wieku. Zajęcia mają
głównie na celu zainspirować oraz pobudzić uczestników do dalszego
rozwoju. Zajęcia mają formę, wykładów, ćwiczeń i interaktywnych
warsztatów - odpowiedników naszych laborek, gdzie mali podopieczni
mają okazję samodzielnie wykonać różne eksperymenty, dobrze się przy
tym bawiąc.
W ramach tej inicjatywy każde Koło może zorganizować zajęcia ze swojej
dziedziny. Z tym pomysłem należy zgłosić się do koordynatora
uniwersytetu lub zarządu RKN.
Więcej informacji na stronie: www.ud.edu.pl
161
Szkolenia RKN
Ze względu na ciągły rozwój Kół wzrasta wsparcie ze strony Rady Kół
Naukowych. W ramach tego rodzaju działalności RKN raz do roku organizuje
szkolenie wyjazdowe oraz cykl szkoleń stacjonarnych w ciągu roku
akademickiego.
Grupą docelową szkolenia wyjazdowego są najbardziej zaangażowani
działacze Kół Naukowych, nie koniecznie musi to być zarząd Koła. Szkolenie
ma na celu integrację przedstawicieli Kół Naukowych oraz przekazanie wiedzy
i umiejętności miękkich, przydatnych i inspirujących przy dalszej działalności
w Kole.
Podstawowa wiedza i umiejętności ze szkolenia wyjazdowego przestały być
wystarczające, więc zarząd RKN zdecydował się zorganizować cykl szkoleń
stacjonarnych poświęconych umiejętnościom twardym, tj. obsługa e-wniosku,
zdobywanie funduszy unii europejskiej czy photoshop oraz umiejętnościom
miękkim, tj. techniki prezentacji, komunikacja, negocjacje.
System Ewidencji Kół (SEK)
System jest formą serwisu dostępnego na stronie internetowej Rady Kół
Naukowych oraz poprzez e-wniosek. SEK tworzony jest przez użytkowników,
a dokładniej mówiąc, przez osoby wydelegowane z zarządu każdego koła.
Osoba ta powinna na bieżąco uzupełniać dane o Kole w systemie. Możemy
w nim znaleźć:
ewidencję kół naukowych
wyszukiwarkę
ewidencję projektów kół naukowych, które zostały wykonane
z użyciem ew2
listę członków kół naukowych z przypisanymi funkcjami
162
listę byłych członków kół
dane kół naukowych np. kontakty
Dlaczego w ogóle powstał taki system i czemu ma służyć? Na Politechnice
Warszawskiej działa blisko 100 kół naukowych i organizacji studenckich.
Podczas organizowania targów, szkoleń, spotkań czy podczas tworzenia
Informatora Kół i Organizacji, zarówno Rada Kół Naukowych jak
i Samorząd Studentów miały bardzo ciężkie zadanie, aby skontaktować się
ze wszystkimi jednostkami. System ma ułatwić z nimi kontakt, ma
dostarczać informacji o kołach i organizacjach, a także ma pomagać
zarządom kół w utrzymywaniu porządku w dokumentach. Wszystkim
będzie łatwiej gdy w poszukiwaniu informacji i kontaktów do osób,
z którymi chcemy współpracować nie będziemy musieli "zmarnować" pół
dnia naszego cennego czasu.
SEK jest również źródłem reklamy. Gdy zgłaszają się do Rady Kół
Naukowych organizacje lub firmy chcące współpracować z Kołami
Naukowymi są odsyłane do tej bazy by stwierdzić jakie Koła ich interesują.
Baza Firm i Organizacji
Na serwerze e-wniosku znajduje się baza danych obejmująca informacje
na temat firm i organizacji, z którymi współpracują lub współpracowali
działacze na Politechnice Warszawskiej. Baza danych obejmuje informacje
t.j.:
nazwa firmy
kontakt (www, adres, tel, itp.)
branża
z jakiej usługi korzystał odbiorca
jaka była cena tej usługi
opinię odbiorcy
ew. kontakt do sprzedawcy
Ma ona umożliwić korzystanie z usług firm, które się sprawdziły. Dzięki
temu ułatwi nam pracę i spowoduje, że przy każdym projekcie nie trzeba
będzie szukać od nowa usługodawców. Zostawi też wiedzę o naszych
doświadczeniach następnym kadencjom działaczy.
163
X. Struktury Uczelni
164
STRUKTURY PW
Na grafie znajduje się struktura naszej uczelni. Najwyższym organem
kolegialnym Politechniki Warszawskiej jest Senat. W jego skład wchodzą:
Rektor, jako przewodniczący
prorektorzy,
dziekani oraz dyrektorzy kolegiów,
przedstawiciele nauczycieli akademickich posiadający tytuł
naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego,
wybrani z ich grona w liczbie wynikającej z różnicy między
ogólną liczbą członków Senatu, a sumą liczby członków Senatu,
o których mowa w pozostałych punktach,
dwunastu przedstawicieli pozostałych nauczycieli akademickich,
sześciu przedstawicieli pozostałych pracowników Uczelni
wybranych z grona pracowników tej grupy, pracujących
w jednostkach organizacyjnych zatrudniających nauczycieli
akademickich oraz z grona pozostałych pracowników tej grupy,
165
trzynastu przedstawicieli studentów wybranych z ich grona
(kolegium senatorów SSPW)
jeden przedstawiciel doktorantów wybrany z ich grona
(najczęściej przewodniczący Rady Doktorantów)
Tak jak w ramach Samorządu Studentów PW działają Komisje Programowe
zajmujące się określonymi działami, tak w ramach Senatu działają stałe
Komisje Senackie. W ich skład wchodzą członkowie Senatu - przedstawiciele
wydziałów oraz senatorzy studenccy, jak i również przedstawiciele organów
Politechniki mający związek z daną dziedziną. Stałe Komisje Senatu:
Komisja ds. Kształcenia ( 5 przedstawicieli SSPW)
Komisja ds. Nauki ( 2 przedstawicieli SSPW)
Komisja ds. Organizacji Uczelni ( 6 przedstawicieli SSPW)
Komisja ds. Kadr ( 2 przedstawicieli SSPW)
Komisja ds. Etyki Zawodowej ( 0 przedstawicieli SSPW)
Komisja ds. Mieni i Finansów ( 6 przedstawicieli SSPW)
Komisja ds. Współpracy z Zagranicą
( 2 przedstawicieli SSPW)
Komisja ds. Historii i Tradycji ( 2 przedstawicieli SSPW)
Obok senatu istnieje najwyższa władza wykonawcza, czyli tzw. "władze
uczelni". W ich skład wchodzi Jego magnificencja Rektor i podlegający mu
prorektorzy. Prorektorów jest czterech: ds. ogólnych, ds. nauki, ds. studiów, ds.
studenckich. Ci, z którymi współpracujemy najczęściej to prorektor ds.
studenckich oraz rektor. Prorektor urzęduje w pokoju:
Gmach Główny
Pl. Politechniki 1, pok. 112
00-661 Warszawa
tel. miejski: (0-22) 628-14-25
tel. wew.: 7827
fax: 234-71-40
166
Natomiast rektor w:
Gmach Główny, pok. 104
tel. wew.: (0-22) 234 + wew: 7220
tel. miejski: (0-22) 628-59-85
A biuro rektora wraz z sekretariatem znajduje się w pokoju 106.
Uczelnia jest organizacją i jako taka potrzebuje ułożonej struktury
administracyjnej, zwanej "Administracją Centralną" [Patrz --> Struktury
Uczelni --> Administracja Centralna]. Zarząd główny nad administracją
sprawuje Kanclerz Politechniki Warszawskiej.
STRUKTURY SSPW
Samorząd Studentów Politechniki Warszawskiej tworzą wszyscy
studenci PW. Poprzez swoje organy reprezentuje on studentów na Uczelni
i poza nią, wyraża opinie społeczności studentów PW oraz broni ich praw.
Samorząd bierze również udział w podejmowaniu ważnych decyzji
dotyczących Uczelni. Posiada swoich przedstawicieli w organach
kolegialnych PW takich jak: Senat, Rady Wydziałów i innych.
167
Parlament Studentów jest najwyższym organem uchwałodawczym
Samorządu Studentów i składa się z 59 osób. W skład Parlamentu wchodzi:
po dwóch przedstawicieli każdej Wydziałowej Rady Samorządu oraz Rady
Samorządu innej jednostki, po jednym przedstawicielu z każdej Rady
Mieszkańców oraz ośmiu studentów wybranych z list ogólnouczelnianych.
Parlament
wybiera
Przewodniczącego
Samorządu
Studentów
oraz Przewodniczących Komisji Programowych. Osoby te są również
przedstawicielami studentów w Senacie PW. Parlament dodatkowo wybiera
pozostałych studentów, będących członkami Senatu oraz przedstawicieli
do innych organów i gremiów. Parlament uchwala budżet Samorządu
Studentów oraz obraduje na tematy poruszające najważniejsze sprawy
dotyczące studentów PW.
Wydziałowa Rada Samorządu jest wydziałowym organem Samorządu
Studentów. WRS reprezentuje studentów na wydziale i poza nim oraz broni ich
praw. Wybiera (zwyczajowo) przedstawicieli studentów do Rady Wydziału
i uczestniczy w podejmowaniu decyzji dotyczącą wydziału. Wyraża opinię
społeczności dotyczących prowadzonych zajęć, harmonogramu sesji
egzaminacyjnych, rozkładu zajęć oraz zasad rejestracji na kolejne lata studiów.
Istotną rolą WRS jest dbanie o rozwój: kultury, rozrywki, sportu i turystyki
oraz studenckiego ruchu naukowego wśród studentów wydziału. Dlatego
Wydziałowe Rady Samorządu organizują wiele ciekawych imprez, wyjazdów
i innych przedsięwzięć, które zwykle cieszą się dużym zainteresowaniem.
Komisje Programowe zajmują się szczegółowymi sprawami. W ich skład
wchodzą przedstawiciele: Wydziałowych Rad Samorządu i Rad Samorządu
innych jednostek, organizacji studenckich, Kół Naukowych, Rad Mieszkańców
oraz Rady Kół Naukowych. Skład i liczba członków poszczególnych komisji
jest różna. Komisjom przewodniczą osoby wybrane przez Parlament
Studentów PW. Wyróżniamy:
Komisję Socjalna zajmującą się wszystkimi sprawami
dotyczącymi zasad przyznawania pomocy materialnej
oraz podziałem środków funduszu pomocy materialnej dla
studentów. Komisja opiniuje akty prawne wydawane przez
Uczelnię, które dotyczą spraw socjalnych studentów.
Dodatkowo ustala ogólnouczelniane zasady przyznawania
168
świadczeń pomocy materialnej oraz zajmuje się sprawami
dotyczącymi opieki zdrowotnej dla studentów. Komisja Socjalna
wybiera przedstawicieli studentów do Odwoławczej Komisji
Stypendialnej.
Komisję Dydaktyczna zajmującą się wszystkimi sprawami
dotyczącymi funkcjonowania procesu dydaktycznego na PW.
Opiniuje zmiany w przepisach dotyczące kształcenia. Komisja
promuje naukę, wspiera aktywność naukową i dydaktyczną
studentów oraz zajmuje się promocją działalności kół
naukowych PW.
Komisję Finansowo-Gospodarcza zajmującą się wszystkimi
sprawami dotyczącymi przygotowania podziału środków
budżetowych przyznanych na działalność studentów PW.
Dodatkowo Komisja zajmuje się sprawami dotyczącymi:
opiniowania aktów prawnych władz Uczelni związanych z jej
działalnością finansową, ustalania zasad wykorzystania
pomieszczeń przyznanych poszczególnym jednostkom
Samorządu Studentów. Wszystkie sprawy dotyczące sprzętu
Samorządu Studentów wchodzą również w zakres działania
Komisji Finansowo-Gospodarczej.
Komisję Zagraniczna zajmującą się wszystkimi sprawami
dotyczącymi wspierania wymian studenckich i innych
międzynarodowych inicjatyw oraz współpracą z jednostkami
PW działającymi w tym zakresie. Komisja ma za zadanie
informować studentów o wymianach zagranicznych, jak
również udostępniać informacje o: stypendiach, stażach
i edukacyjnych programach międzynarodowych. Dodatkowo
opiniuje akty prawne wydawane przez władze Uczelni będące
w zakresie działalności Komisji.
Komisję Kultury zajmującą się wszystkimi sprawami
dotyczącymi krzewienia i promocji kultury studenckiej.
W zakres jej działalności wchodzi ponadto inspirowanie
środowiska studenckiego w zakresie organizacji imprez
kulturalnych oraz wszystkie sprawy tego dotyczące. Komisja
wspiera jednostki organizujące życie kulturalne na PW
oraz opiniuje działalność klubów studenckich Uczelni.
Dodatkowo opiniuje akty prawne wydane przez PW dotyczące
zakresu działania Komisji.
169
Komisję Sportu i Turystyki zajmującą się wszystkimi
sprawami dotyczącymi wspierania aktywności sportowej,
turystycznej i krajoznawczej studentów. Ponadto zadaniem
Komisji jest ocena wykorzystania nieruchomości oraz sprzętu,
służących
celom
sportowo-turystycznym,
będących
w dyspozycji Samorządu Studentów. Komisja Sportu
i Turystyki wyraża opinie dotyczące poziomu i jakości zajęć
wychowania fizycznego oraz opiniuje akty prawne władz
Uczelni dotyczące zdrowia i rozwoju fizycznego studentów
PW.
Komisja Domów Studenckich zajmuje się wszystkimi
sprawami dotyczącymi zamieszkania na terenie domów
studenckich oraz sprawami związanymi z gospodarowaniem
budynkami. Komisja ustala wysokość opłat za miejsca
w domach studenckich. Ponadto zarządza bazą domów
studenckich, kontroluje fundusz pomocy materialnej studentów
w zakresie wydatków i przychodów domów studenckich,
przygotowuje plany remontów i podziału środków
na poszczególne remonty domów studenckich. Komisja
Domów Studenckich opiniuje również akty prawne wydawane
przez władze Uczelni dotyczące zakresu jej działania.
Samorząd Studentów PW
Plac Politechniki 1
Gmach Główny pok. 165
tel. 22 234 50 10
e-mail: [email protected]
www.samorzad.pw.edu.pl
Komisja Regulaminowa jest ciałem, które dba o przestrzeganie prawa przez
działaczy samorządowych. Zakres jej obowiązków sprawił, że niektórzy
pieszczotliwie nazywają ją inkwizycją.
Członkowie KR przesłuchują Senatorów Studenckich w okresie końca
kadencji i weryfikują sprawozdania z działalności Przewodniczących WRS-ów
i RM-ów. Rażące nieprawidłowości w funkcjonowaniu struktur Samorządu
mogą skończyć się postawieniem przez KR nieuczciwych działaczy przed
170
Komisją Dyscyplinarną. Przewodniczący KR prowadzi posiedzenia
wyborcze i sprawozdawcze Parlamentu Studentów PW.
W skład Komisji Regulaminowej Parlament Studentów PW powołuje pięć
osób, które nie są członkami ani Wydziałowych Rad Samorządu
Studentów, ani Rad Mieszkańców. W gremium tym zasiadają zazwyczaj
"emerytowani" Senatorowie Studenccy, którzy kończą studia.
Kolegium Senatorów liczy 13 studentów wybieranych przez Parlament
Studentów PW ze swojego grona. Są to:
Przewodniczący Samorządu Studentów,
Przewodniczący Komisji Socjalnej,
Przewodniczący Komisji Dydaktycznej,
Przewodniczący Komisji Finansowo - Gospodarczej,
Przewodniczący Komisji Zagranicznej,
Przewodniczący Komisji Kultury,
Przewodniczący Komisji Sportu i Turystyki,
Przewodniczący Komisji Domów Studenckich,
pięciu Wolnych Senatorów realizujących projekty niezwiązane
z pracami komisji programowych.
Senatorowie reprezentują nas przed najwyższymi organami Uczelni,
organizują imprezy i starają się pomóc wszystkim, którzy znajdą się
w potrzebie. Są zatem swoistymi adwokatami studentów. Biorą udział
w posiedzeniach Senatu Politechniki Warszawskiej i pracach komisji
senackich.
Uczelniany Komisarz Wyborczy (UKW) jest osobą odpowiedzialną
za przeprowadzenie wyborów do Wydziałowych Rad Samorządu
Studentów, Rad Mieszkańców oraz elektorów studenckich do wyboru
dziekana. Oznacza to, że stoi na straży demokracji w SSPW. Ponadto
do obowiązków UKW należy nadzór nad wszelkimi zmianami składów we
wszystkich organach Samorządu.
171
JEDNOSTKI WSPÓŁPRACUJĄCE
Kluby Politechniki
Na co dzień Politechnika (a szczególnie samorząd) współpracuje z czterema
klubami:
Stodoła - dwie sale: na 1800 oraz 150 osób; raczej na duże
imprezy. (www.stodola.pl)
Remont - dwie sale: na 500 osób oraz mała na 100 osób,
zupełnie wydzielona, idealna na małą, kameralną, zamkniętą
imprezę. (www.klubremont.pl)
Klub Mechanik - sala na 100 osób, To doskonale
przygotowana "kuźnia" kulturalna, oraz codzienne miejsce
spotkań studentów. (www.klubmechanik.pl)
Amplitron, Gmach Elektroniki, ul. Nowowiejska 15/19, tel.
022 234-78-18, www.amp.pw.edu.pl.
Jeśli znajdziemy pomysł na imprezę, to te kluby stoją przed nami otworem
(sala, DJ, ochrona - za darmo lub po minimalnych kosztach). Każda z sal ma
swój bar, więc można tam zrobić zamkniętą imprezę. Menedżerowie klubów to
młode osoby, często absolwenci warszawskich uczelni lub wręcz nasi byli
koledzy, którzy z pewnością rozwieją wszelkie nasze wątpliwości - można
wynegocjować u nich rabaty i realizować wszelkie nietypowe pomysły
na imprezy. Pomogą nam także w organizacji imprezy.
Biuro Karier
Biuro Karier jest instytucją, która pomaga we wszelki sposób w planowaniu
kariery zawodowej. Znajdziemy tam przede wszystkim oferty pracy,
informacje o kursach, szkoleniach, czy programach podnoszących kwalifikacje
172
w Polsce i za granicą. Dla koła naukowego jest to bardzo pomocna baza
firm, organizacji, czy przedsiębiorstw, z którymi możemy podąć
współpracę. Naprawdę warto skorzystać z Biura Karier.
pl. Politechniki 1, pok. 148, 00-661 Warszawa
Tel.: (022) 234 63 67
Fax: (022) 234 58 03
E-Mail: [email protected]
www.bk.pw.edu.pl
Centrum Ruchu Studenckiego
Jako zarejestrowane koło w CRS możemy zarezerwować sobie salę
na nasze spotkania. CRS dysponuje dwoma salami. Chęć wynajęcia sali
należy zgłosić przynajmniej 2 tygodnie przed planowanym spotkaniem.
Tutaj możemy skorzystać z ksera (niestety trzeba pamiętać o własnym
papierze), laminarki (własna folia), faksu i telefonu. CRS znajduje się
w budynku akademika Riwiera (Waryńskiego 12a). Aby tam trafić,
najłatwiej dotrzeć do stacji metra Politechnika. Wówczas należy kierować
się w kierunku najwyższego, niebieskiego budynku w okolicy.
Kiedy jesteśmy już w akademiku, skręcamy w lewo, przechodzimy obok
portierni, a dalej - prosto po schodkach. Zaraz naprzeciwko będzie recepcja
CRS. Warto zapisać sobie również kontakt do recepcji: tel.: 22 234-98-88
fax.: 22 234-98-89.
ADMINISTRACJA CENTRALNA
Administracja Centralna naszej Uczelni składa się z wielu jednostek.
Namiary na nie możecie znaleźć na stronie (www.pw.edu.pl) w dziale
struktura uczelni. Na tej strukturze opiera swoje działanie machina
urzędowa naszej uczelni. Gdy chcemy cokolwiek załatwić powinniśmy się
zgłosić do odpowiedniego działu:
Administracja Budynków Mieszkalnych
Biuro ds. Nauki
Gmach Biurowy
00-668 Warszawa, ul. Noakowskiego 18/20
e-mail:[email protected]
tel/fax 625-51-08
badania.ca.pw.edu.p
173
Biuro ds. Promocji i Informacji
Gmach Główny
Pl. Politechniki 1, p. 108
00-661 Warszawa
[email protected]
Biuro Funduszy Strukturalnych
Biuro Karier [Patrz: Struktury Uczelni --> Jednostki
Współpracujące --> Biuro Karier]
Biuro Organizacyjno-Prawne
Biuro Rektora
Biuro Spraw Osobowych i Szkolenia Zawodowego
Biuro Spraw Studenckich
www.pw.edu.pl/Uczelnia/Struktura-uczelni/Administracja-Cen
tralna/Biuro-Spraw-Studenckich
Dział Administracyjno - Gospodarczy
Dział ds. Studiów
Dział Ekonomiczny
Dział Ewidencji Studentów
Dział Inwentaryzacji
Dział Nadzoru Inwestorskiego
Dział Planowania Inwestycji i Remontów
Dział Socjalny
Dział Telekomunikacji
174
Dział Zamówień Publicznych
Inspektorat Ochrony Przeciwpożarowej
Kwestura
Ośrodek szkoleniowy w Grybowie
Ośrodek wypoczynkowy w Sarbinowie Morskim
Ośrodek wypoczynkowy w Ubliku
Ośrodek wypoczynkowy w Wildze
Schronisko studenckie "Koliba"
Straż Akademicka (jak się skontaktować i po co)
Uczelniane Laboratorium Badań Środowiskowych
Zakład Konserwacyjno-Remontowy
Zakład Żywienia Zbiorowego
Zespół ds. Systemu Zarządzania Jakością w Administracji
175
XI. Jak pisać?
176
UCHWAŁA
Uchwała, jest podstawową formą podejmowania decyzji przez organy
kolegialne (np. Wydziałowe Rady Samorządu, Walne Zgromadzenia
Członków koła itp.). Jej treść musi być ustalona przez wszystkich członków
danego organu i przegłosowana zgodnie z zasadami określonymi przez
podstawowe dokumenty regulujące funkcjonowanie danej jednostki.
Pamiętajmy o tym, że sposób prezentacji uchwały musi być taki, by nikt
z uprawnionych do głosowania nie miał najmniejszych wątpliwości, co
do tego, jaka jest treść dokumentu, nad którym głosuje.
W nagłówku musi znajdować się numer uchwały. Uchwały numerujemy
w taki sposób że dana uchwała ma numer kolejny z danego dnia. Jeśli 22
czerwca dane Koło podjęło dwie uchwały, to pierwsza będzie miała
w nagłówku napisane:
"Uchwała Koła Budowy Betonowego Kajaka nr 2 z dnia 22 czerwca 1923
roku". Zaraz pod nagłówkiem, uchwały powinno znaleźć się streszczenie
treści uchwały: np. "Dotycząca wyrażenia opinii na temat wydawania
zaświadczeń członkowskich". Potem w kolejnym akapicie piszecie treść
uchwały.
Uwaga! Wszystkie rzeczy nie objęte regulaminem Koła mogą regulować
uchwały wewnętrzne jeśli taki zapis istnieje w regulaminie.
ZAPROSZENIE
Zaproszenie jest to zaproponowanie komuś wzięcia udziału w jakimś
zdarzeniu towarzyskim, zrobienia czegoś, skorzystania z czegoś. Prośba
taka może być sformułowana na piśmie lub wypowiedziana. Zaproszeniem
jest też karta, na której wydrukowana lub zapisana ręcznie została prośba
o przybycie na jakąś uroczystość lub upoważnienie do wzięcia udziału
w ważnym wydarzeniu.
Wygląd i treść zaproszenia uzależnione są od okoliczności. Ważne jest to,
do kogo skierowana jest prośba o przybycie i jaki charakter posiada
wydarzenie. Może to być zaproszenie na ślub, urodziny, imieniny, zabawę
towarzyską , prywatkę lub bal. Ale może to być zaproszenie na uroczystość
kulturalną, wystawę lub inne oficjalne spotkanie. Pomimo tego, że wygląd
czy styl pisania zaproszenia różnią się w zależności od adresata, to ogólne
zasady pisania są następujące:
177
Jako nagłówek należy umieścić słowo: Zaproszenie.
Pod nim wpisuje się imię i nazwisko adresata
Pod spodem, zaczynając od akapitu, należy umieścić
informację kto i na jaką uroczystość zaprasza daną osobę.
Należy podać czas, miejsce oraz określić jaki charakter ma
uroczystość.
Pod spodem nadawca powinien podpisać się czytelnie
imieniem i nazwiskiem.
Zwroty do adresata należy pisać z dużej litery ( Was, Wam,
Ciebie, Cię)
Zaproszenie zawsze pisze się poprawną polszczyzną, stosując
zwroty perswazyjne (zapraszam serdecznie), język literacki.
Należy dbać o poprawną ortografię i interpunkcję.
Należy określić czy zaproszenie jest jednocześnie kartą wstępu
na daną uroczystość.
Szata graficzna zaproszenia jest również ważna. Musi być
dostosowana do okoliczności.
UPOWAŻNIENIE
Upoważnienie to krótkie pismo, w którym jakaś osoba nadaje tymczasowo
posiadane przez siebie prawo innej osobie, np. do poboru kluczy do sali,
podpisywania sie pod dokumentami, reprezentowania jednostki w danej
kwestii lub podczas głosowania.
Najczęściej upoważnienie ma charakter jednorazowy. Niekiedy wystawia się
tez upoważnienia stałe, co oczywiście jest na nich specjalnie zaznaczone.
178
Upoważnienie musi zawierać:
Kto i komu nadaje upoważnienie
Datę wystawienia
Na jaki okres czasu jest upoważnienie
Do czego upoważnia
Podpis upoważniającego
POROZUMIENIE
Porozumienie to pismo, które stanowi dokument prawny. Najczęściej
porozumienie jest zawierane między dwoma osobami lub instytucjami,
z których jedna nie ma osobowości prawnej.
Porozumienie jest sporządzane w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach po podpisaniu każda ze stron bierze dla siebie jeden egzemplarz.
Formułując porozumienie dobrze jest skorzystać z pomocy prawnika
lub doświadczonej osoby, a jeszcze lepiej posłużyć się ustalonymi,
sprawdzonymi wzorcami. Niezależnie od rodzaju zawieranego
porozumienia, warto pamiętać o kilku zasadach i koniecznych elementach
treści.
W treści każdego porozumienia, niezależnie od jego przedmiotu, są
konieczne następujące elementy:
data i miejsce zawarcia porozumienia
opis stron podpisujących porozumienie wraz z ich identyfikacją
dla osób indywidualnych: imię, nazwisko, ewentualnie data
urodzenia, miejsce zamieszkania, nr dowodu osobistego, organ
wydający dowód
dla instytucji: siedziba, adres, osoby reprezentujące (imię,
nazwisko, stanowisko w instytucji) - często tez dane
dokładniejsze, np. numer wpisu w rejestrze sądowym, NIP.
przedmiot porozumienia.
179
omówienie warunków obowiązujących obie strony - jak
najbardziej precyzyjne, dokonane w kolejnych paragrafach.
podanie aktu prawnego, przepisów mających zastosowanie
w kwestiach nieuregulowanych porozumieniem.
podanie instytucji rozstrzygającej ewentualne spory między
stronami wynikłe z tytułu porozumienia.
podanie liczby podpisanych egzemplarzy tekstu umowy.
podpisy stron.
180
XII. Papierkologia
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200