Zastosowanie neuromobilizacji w leczeniu

Zastosowanie neuromobilizacji w
leczeniu uszkodzeń nerwów
obwodowych
Piotr Pietras
Michał Dwornik
Terapia manualna
- wstęp
• Medycyna manualna – jest nauką
o diagnozowaniu i leczeniu odwracalnych
zaburzeń narządu ruchu.
 Zaburzenia te mogą być przyczyną różnych
dolegliwości i bólowych w obrębie tułowia i
kończyn
Historia
• Początki stosowania technik manualnych
pochodzą z Egiptu z 3.000 p.n.e
oraz z Azji Mniejszej.
• Hipokrates który uważany jest za jednego
największych twórców myśli medycznej
napisał „Corpus Hippocratum”
z
 zawarł w nim wiele pism dotyczących tematu
medycyny manualnej. Wyodrębnił on termin
„ parathrematach” który oznaczał małe
przemieszczenia lub subluksacje
powodujące choroby kręgosłupa.
• Galen przedstawił drzeworyt prezentujący
m.in. trakcje i ślizg.
Terapia manualna w XX wieku
• W 1966 powstaje Niemieckie Towarzystwo
Medycyny Manualnej które współpracuje
z 21 innymi krajami gdzie stosuje się terapię
manualną
• Terapia manualna bardzo dobrze rozwija się
w Czechosłowacji – wielu utalentowanych
i znanych lekarzy stosuje tam tą metodę
leczenia – Cerny ,Lewit
• W Anglii tematyką terapii manualnej
zajmował się Dr James Menel – uczył on
londyńskim wydziale medycznym
na
- stworzył on podręcznik dotyczący leczenia
stawów kończyn i kręgosłupa
• Jego uczniem był Dr James Cyriax
 Napisał on „Diagnosis” i „Treatment” –
ksiązki te stały się podstawą wiedzy
dotyczącej diagnozowania i leczenia tkanek
miękkich
• W Skandynawii pracował Freddy Kantelborn
– od 1954
- był on uczniem Mennela i Cyriaxa
 Rozwinął przy współpracy lekarzy
fizjoterapeutów System Nordycki
Ortopedycznej Terapii Manualnej – OMT
i
• W Australii Geoffrey Maitland stworzył swój
własny system terapii manualnej
rozpowszechniony szeroko w wielu krajach
świata
• W 1970 odbył się Kongres Światowy – World
Confederation of Physical Therapist
 Opracowano tam międzynarodowy standard
ortopedycznej terapii manualnej
• Bardzo istotnym elementem jest Autoterapia
– polega ona na świadomym włączeniu się
pacjenta w proces leczenia.
- Obejmuje zmianę nawyków poprzez naukę
poprawnego wykonywania czynności życia
codziennego które oddziaływują na
kręgosłup
• Leczenie manualne jest nierozerwalnie
złączone z fizykoterapią i kinezyterapią.
Techniki te uzupełniają się wzmacniając
nawzajem swoje działanie.
Przeciwwskazania
• Najbardziej istotnym przeciwwskazaniem jest
niepewność co do przyczyn powodujących
dane schorzenie .Dobrze wykonane badanie
i ścisła współpraca z lekarzem prowadzącym
pacjenta musi zapewnić nam pewność co
do rozpoznanego schorzenia i właściwego
sposobu wykonania terapii
• Przeciwwskazania do wykonania terapii
manualnej :
 Niebezpieczeństwo wypuklenia krążka
międzykręgowego do kanału kręgowego
 Rwa kulszowa obustronna ,postępująca
objawami neurologicznymi
- parestezja w okolicy krocza
- zaburzenia pracy zwieraczy
z
Leczenie przeciwzakrzepowe
 ryzyko wytworzenia się krwiaka
zewnątrzoponowego
 Przeszczep naczyniowy aorty i tętnic
biodrowych
 Ciąża
Stany zapalne
Nowotwór
Gruźlica
Zmiany zwyrodnieniowe
Cechy terapii manualnej
• Terapia manualna – są to zabiegi
wykonywane rękami terapeuty
- ich charakterystyczne cechy to :
 bezbolesność
 delikatność
 bezpieczeństwo
 Osteoporoza i osteomalacja
 zawsze należy zachować ostrożność
u osób w starszym wieku a także
pacjentów u których chorował ktoś
rodzinie
 Urazy z uszkodzeniem struktur
anatomicznych ciała
u
w
 Zaburzenia psychiczne
 Szczególną uwagę należy zastosować
podczas zabiegów wykonywanych na
odcinku głowowo – szyjnym
Zastosowanie neuromobilizacji w leczeniu
uszkodzeń nerwów obwodowych
TKANKA NERWOWA
• Ruchy ciała powodują napięcia tkanek
- Także tkanki nerwowej
 Tkanka nerwowa musi posiadać
odpowiednią elastyczność
CECHY TKANKI NERWOWEJ
Układ nerwowy charakteryzuje się
następującymi cechami :
• Ciągłość tkanki nerwowej
• Ciągłość przewodnictwa impulsu
• Ciągłość przekazywania napięć i sił
mechanicznych wzdłuż całego swojego
przebiegu
 Np. zgięcie grzbietowe stopy powoduje
przeniesienie napięcia na kanał kręgowy
rejonie lędźwiowym
w
Dlatego też istnieją mechanizmy adaptacyjne
 Rdzeń przesuwa się w stosunku
opony twardej
do
 Włókna nerwowe przesuwają się w stosunku
do endoneurium
 Poszczególne pęczki poruszają się
względem siebie w nerwach
 Naczynia krwionośne zaopatrujące nerwy
w krew przebiegają faliście
 Nerwy wykonują odpowiednie ruchy
poprzeczne co chroni je przed przeciążeniami
w fazie zginania stawu
- Np. Nerw łokciowy
Wszystkie te mechanizmy adaptacyjne
nazywamy N e u r o m e c h a n i k ą
NEUROMECHANIKA W OUN
Rdzeń kręgowy – włókna ułożone są
nieregularnie ,spiralnie
- są pofałdowane i porządkują się przy
wydłużeniu rdzenia
• Opona twarda – zewnętrzna opona rdzenia.
 Przy wykonywaniu ruchów głowy
kręgosłupa przesuwa się również worek
oponowy
 Przy silnym zgięciu do przodu opona
przemieszcza się w kanale kręgowym ku
górze. Ślizga się po więzadle podłużnym
tylnym
i
• Opona twarda unerwiona jest przez gałęzie
wsteczne nerwów rdzeniowych
( włókna czuciowe i autonomiczne )
Rozgałęziają się one na gałęzie wstępujące
i zstępujące które łącza się ze sobą tworząc
splot oponowy przedni i tylny
WIĘZADŁO ZĄBKOWANE
• Występuje między oponą twardą ,miękką
i pajęczynówką w płaszczyźnie czołowej
• Utrzymuje i zamocowuje rdzeń kręgowy w
zawieszeniu w płynie mózgowo – rdzeniowym
 Dzięki swojej funkcji podczas zginania
kręgosłupa w przód powoduje że napięcie
w worku oponowym jest zawsze większe niż
w rdzeniu