Kirgizja Kirgizja

24-25 (2-04)
1/19/04 12:32 PM
Page 24
¸owiska Êwiata
JERZY GOLBIAK
Kirgizja
iekoƒczàce si´ pasma gór
N
Tien-Szan i Pamir, z ich pop´kanymi, szczelinowatymi dolinami, lodowcami i oÊnie˝onymi
szczytami, ∏àki bogato ukwiecone
wiosnà, wspania∏e jeziora górskie.
To Kirgizja, kraj niesamowitego
pi´kna, a dla myÊliwych tak˝e wielkich emocji ∏owieckich.
Kirgizja le˝y w Êrodkowej Azji.
Od pó∏nocy graniczy z Kazachstanem, od zachodu z Uzbekistanem,
od po∏udniowego zachodu z Tad˝ykistanem i od po∏udniowego
wschodu z Chinami. Niepodleg∏oÊç uzyska∏a w 1993 roku. Ma
powierzchni´ 198,5 tys. km2 i oko∏o 5 mln mieszkaƒców. J´zykiem
urz´dowym jest kirgiski, natomiast powszechnie u˝ywa si´ rosyjskiego. Stolicà jest Biszkek.
Prawie 90 proc. kraju le˝y powy˝ej 1500 m n.p.m. Najwy˝sze szczyty to Pik Pobiedy (7439 m n.p.m.)
i Pik Lenina (7134 m n.p.m). Lodowce zajmujà 4,2 proc. powierzchni kraju i le˝à w samych
24 BRAå ¸OWIECKA 2/2004
wysokich cz´Êciach gór. Topniejàce
lodowce i górskie Êniegi dajà poczàtek wielu rzekom; najd∏u˝sze to
Naryn (535 km; Êrednia masa przep∏ywu wody 429 m3/s) i Karadaria.
Najwi´ksze, niezamarzajàce jezioro
Issyk-Kul urodà mo˝e Êmia∏o konkurowaç z jeziorami Szwajcarii. Ma
ono 178 km d∏ugoÊci, najwi´ksza
szerokoÊç wynosi 60 km, najwi´ksza g∏´bokoÊç 668 m. Klimat Kirgizji jest zró˝nicowany – od kontynentalnego po morski. Podstawà
rolnictwa jest hodowla owiec.
W Kirgizji mo˝na zapolowaç na
marco polo, najwi´kszà owc´
Najwi´kszà plagà Kirgizji sà wilki. Na zamarzni´tej rzece na
odcinku 300 m le˝a∏y szczàtki kilkunastu bardzo mocnych baranów marco polo.
Êwiata (marzenie chyba ka˝dego
myÊliwego), sarn´ syberyjskà, wilka, odyƒca, lisa i kuropatwy.
Przede wszystkim jednak Kirgizja
s∏ynie z pierwszorz´dnych kozioro˝ców. Ich okrywa jest w porównaniu np. z kozioro˝cami z Kazachstanu du˝o pi´kniejsza ze
wzgl´du na d∏ugoÊç, g´stoÊç
i zmierzwienie. Trofea kirgiskich
kozioro˝ców, z ich mocnymi, masywnymi rogami i pi´knie ukszta∏towanymi zgrubieniami, osiàgajà
u doros∏ych osobników d∏ugoÊç
od 100 do 120 cm, a czasami
znacznie wi´cej. Aktualny rekord
Êwiata, 152 cm, zosta∏ zdobyty w∏aÊnie tutaj.
Najlepsze efekty przynoszà polowania w marcu, gdy kozioro˝ce
i barany schodzà w doliny w poszukiwaniu ˝eru, którego w tym
czasie brakuje wysoko w górach.
W okresie godów w czasie jednego polowania nierzadko mo˝na
spotkaç stada sk∏adajàce si´ z kilkudziesi´ciu sztuk.
24-25 (2-04)
1/19/04 12:33 PM
Page 25
arch. J. Golbiaka (5)
W dobrym ∏owisku Êw. Hubert pozwala zdobyç nawet tryplet kozioro˝ców
Posi∏ek na wysokoÊci 4000 m n.p.m.
Marco polo – marzenie ka˝dego myÊliwego
Na kozioro˝ce poluje si´ na wysokoÊci 2500–4000 m n.p.m., w temperaturze od –25°C do +15°C. Takie warunki polowania wymagajà od
myÊliwego dobrego przygotowania,
wytrzyma∏oÊci fizycznej i umiej´tnoÊci jazdy konno. Niezb´dna jest te˝
przynajmniej dwudniowa aklimatyzacja ze wzgl´du na du˝à wysokoÊç.
Z obozu, w którym myÊliwy ma
zapewnione wszelkie udogodnienia, wyrusza si´ z podprowadzajàcymi i koƒmi do tzw. obozu namiotowego. Dopiero tutaj zaczyna
si´ w∏aÊciwe polowanie. MyÊliwy
podje˝d˝a na gór´ konno (konie
kirgiskie charakteryzujà si´ niesa-
Win. Mag. lub 300 Weatherby Mag.
Nierzadko bowiem przychodzi
strzelaç na odleg∏oÊç 300–400 m.
Niezb´dny jest dalmierz, ze wzgl´du na to, ˝e ocena odleg∏oÊci w górach jest bardzo trudna. Przydaje
si´ te˝ dobra luneta (co najmniej
20x60) do oceny trofeum z odleg∏oÊci kilku kilometrów.
Wa˝ny jest w∏aÊciwy ubiór. Powinien byç kamufla˝owy, przewiewny, a zarazem ciep∏y. Niezastàpione na polowaniu w górach sà specjalne buty górskie, które chronià
nog´ przed kontuzjà.
Podczas polowania na kozioro˝ce (na wysokoÊciach 2500 m n.p.m.
mowità wr´cz wytrzyma∏oÊcià
w pokonywaniu stromych stoków,
nawet do wysokoÊci 4500 m n.p.m.).
Nieznacznà cz´Êç drogi pokonuje
pieszo, aby – obserwujàc ze szczytu podchodzàcego kozioro˝ca –
móc oddaç pewny strza∏.
MyÊliwi mniej sprawni fizycznie
mogà polowaç z pojazdów terenowych, zw∏aszcza wiosnà (w marcu).
Wi´kszoÊç ma∏ych rzek i potoków
jest wtedy zamarzni´ta, co umo˝liwia dosyç szybkie przemieszczanie
si´ w poszukiwaniu zwierzyny.
Co do broni, to najlepsze sà mocne kalibry o du˝ej energii i p∏askiej
trajektorii lotu pocisku, np. 300
i wy˝ej) mo˝na natrafiç na tropy
króla gór Tien-Szan – barsa (pantery Ênie˝nej) – a przy odrobinie
szcz´Êcia udaje si´ go zobaczyç.
Gatunek ten jest wpisany do „Czerwonej Ksi´gi Zwierzàt Chronionych Kirgizji”. Mo˝na te˝ spotkaç
uara – ptaka wielkoÊcià zbli˝onego
do g∏uszca, ale z nieco krótszym
i mniej efektownym ogonem,
o ubarwieniu popielato-be˝owym,
zlewajàcym si´ z kolorem ska∏.
Tak wi´c, kto lubi wyzwania
i marzy o polowaniu na pustkowiu, o przepi´knym, a jednoczeÊnie dzikim krajobrazie, ten powin
nien pojechaç do Kirgizji.
BRAå ¸OWIECKA 2/2004 25